ตอน1
เช้าวันใหม่ของการเริ่มต้น เสียงนกร้อง ท้องฟ้าสดใสขึ้น พระอาทิตย์สาดส่องลงมาหลังจากที่ฝนหยุดตกไม่ถึงชั่วโมง ทำให้ถนนหนทางที่อยู่ในซอยเต็มไปด้วยน้ำเจิ่งนอง ทุกคนเริ่มตื่นขึ้นมาปฏิบัติภารกิจทำหน้าที่ของตนเองตามปกติ เหมือนกับบ้านหลังเล็กในซอยนี้เช่นกัน
วันนี้ไอรวีตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปทำงานที่บริษัท เธอแต่งชุดเสื้อคลุมแขนยาวสีเดียวกับกระโปรงสีส้มโอรส สะพายกระเป๋าหนังสีดำ ดูเป็นสาวทะมัดทะแมง เดินลงมาจากบันไดก่อนจะเดินเข้าไปหาน้าสาวของเธอที่โต๊ะทำงาน น้าของเธอชื่อ อรนภา เป็นเจ้าของร้านตัดเสื้อผ้าเล็กๆในซอย ที่มีลูกค้ามาตัดเป็นประจำ
น้าอรคะ เดี๋ยวระวีไปทำงานเลยนะคะ ไปช้าเดี๋ยวต้องไปแย่งรถเมล์กับเขา หญิงสาวบอกกับน้าของเธอ และเตรียมตัวจะเดินไปขึ้นรถที่หน้าปากซอย แต่ก่อนที่เธอจะเดินไปเสียงน้าของเธอก็ถามเธอกลับมา
ระวีทำไมหนูไม่เอารถมอเตอร์ไซค์ขี่ไปละลูก จะได้สะดวกสบาย ไม่ต้องเดิน น้าของเธอบอกกับระวีผู้เป็นหลาน แต่หญิงสาวตอบน้าของเธอกลับไปว่า
ไม่เป็นไรหรอกค่ะน้าอร ช่วงนี้น้าอรต้องใช้รถมากกว่าระวี ของระวีเดินไปแค่นี้เดี๋ยวก็ถึงค่ะ เธอหันไปบอกกับน้าของเธอแล้วก็เดินออกจากบ้านไปทำงาน ระหว่างที่เดินไปขึ้นรถที่หน้าปากซอย เธอก็เดินมองต้นไม้และดอกไม้ที่ขึ้นอยู่ข้างทางเดิน แต่ที่เธอชอบเป็นพิเศษก็คือ ดอกต้อยติ่ง
ที่ขึ้นอยู่ข้างทาง เธอชอบเก็บมันมาไว้บนมือ จิ้มน้ำมาหยดใส่ลงไป สักพักหนึ่ง ดอกของมันก็จะแตกออกเสียงดัง เป๊ะ เป๊ะ ฟังดูแล้วก็น่าสนุก
(เมื่อก่อนคนแต่งก็ชอบเก็บมันมาเล่นเหมือนกันแต่ไม่รู้ว่าทำไมระยะหลังๆถึงไม่ค่อยมีก็ไม่รู้)
หลังจากที่หญิงสาวเลิกสนุกกับดอกต้อยติ่งแล้ว เธอก็มองเห็นหลุมถนนที่มีน้ำเจิ่งนองขังอยู่เป็นระยะๆเธอหันมามองที่ถนนข้างหน้าพร้อมกับเปรยออกมาเบาๆ
เมื่อคืนฝนตกน้ำท่วมขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ทางเดินมีแต่น้ำเฉอะแฉะเต็มไปหมด ทำให้เธอต้องถอดรองเท้า ค่อยๆเดินก้าวไปทีละก้าว แต่ในขณะที่เธอกำลังเดินอยู่ ทันใดนั้น! ก็มีรถกระบะสีขาวที่บรรทุกคนงานก่อสร้างมาด้านหลังรถด้วย ขับมาทางด้านที่เธอกำลังเดินอยู่ คนขับรถรถคันนั้นแกล้งขับแฉลบมาข้างๆเธอแล้วก็เฉี่ยวถูกน้ำที่เธอกำลังเดินหลบอยู่
บรืน
บรืน
.. แจ๊ะ เสียงน้ำกระเด็นมาถูกหน้าและตัวของเธอ พอพวกคนงานเห็นน้ำที่พื้นถนนกระเด็นมาถูกหญิงสาวเต็มหน้าเต็มตัว พวกนั้นก็โห่ร้องแซวและผิวปากใส่เธอ เฮ เฮ เฮ วี๊ด วิ้ว ก่อนจะขับรถผ่านไป หญิงสาวโมโหมากเธอตะโกนด่าออกไปอย่างหงุดหงิด
บ้าเอ๊ย พวกปัญญาอ่อน เห็นคนเดินอยู่ก็ยังแกล้งขับมาอีก เธอตะโกนออกมาด้วยความโมโห
น้ำโคลนที่สาดมาถูกตัวเธอ ทำให้ชุดทำงานของเธอเลอะเทอะเฉอะแฉะเต็มไปหมด ผมของเธอก็เลอะ แล้วหญิงสาวก็ก้มมองดูเวลาและบ่นไปด้วย
เฮ้อ จะกลับไปเปลี่ยนชุดดีมั้ยเนี่ย และก็มองดูสภาพของตัวเอง ทำหน้าเบ้บ่นว่า
อึ๊ย สกปรกจัง ไม่กลับไปเปลี่ยนไม่ได้ละ น่าเกลียดตายเลย ไปทำงานสายสักวันคงไม่เป็นไรมั้ง แล้วเธอก็ต้องเดินกลับบ้านไปอีกรอบเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า น้าของเธอกำลังนั่งทำงานอยู่ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในร้านก็เงยหน้าขึ้นมามองเพราะนึกว่าเป็นลูกค้ามาตัดเสื้อ แต่ที่ไหนได้กลับเป็นระวีหลานสาวของเธอเอง พอน้าสาวของเธอเห็นหญิงสาวกลับมาในอีกสภาพหนึ่งก็ทำท่าแปลกใจถามเธอ
จากคุณ :
bluetas
- [
4 ก.พ. 47 09:28:56
A:203.113.81.167 X:
]
ตะวันแห่งรัก ตอน 1
