ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง
คือว่าผมเป็นคนที่ไม่ค่อยตรงเวลาเท่าไหร่ นัดกับแฟนทีไรไม่เคยไปทันตามนัดสักที
ถ้านัดเที่ยง ผมจะไปบ่าย นัดบ่าย ผมจะไปตอนบ่ายคล้อยๆ
คอยตั้งนานแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาถึงสักที ประโยคนี้ผมมักจะได้ยินสม่ำเสมอ
จะถึงแล้วอีกห้านาที และนี่ก็เป็นคำแก้ตัวที่ผมใช้อยู่เป็นประจำ ทั้งที่จริงผมยังไม่ได้ไปถึงไหนเลย บางครั้งยังไม่ได้ออกจากบ้านเลยด้วยซ้ำ
จะว่าไปแล้วมันก็ผิดที่ผมเองนั้นแหละที่ไม่เคยรักษาเวลากับเธอ แต่ก็แปลกที่เธออดทนกับการผิดนัดของผมได้
รอนานไหม ไปหาอะไรกินกันเหอะ ประโยคนี้ผมเอาไว้ใช้เวลาเจอหน้าเธอ ตอนที่มาช้ากว่าเวลา
ไม่หิว มัวไปทำอะไรมา ทำไมถึงมาสาย คำตอบนี้ผมมักจะได้ยินเสมอเมื่อเวลาผมถามคำถามข้างบนไป
อันที่จริงผมก็ไม่อยากผิดนัดสักเท่าไหร่หรอก แต่ทำไงได้ มันเป็นอย่างนี้มาตั่งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมเป็นคนที่ไม่ชอบไปก่อนเวลา ไม่ชอบการรอคอย ไม่ชอบที่จะไปถึงก่อนเวลานัด และผมก็ไม่เคยไปถึงที่นัดหมายก่อนเวลาเลยสักครั้ง
โกรธหรือเปล่าที่มาช้า ประโยคนี้ผมมักจะพูดด้วยเสียงอ่อยๆ สอดแทรกความน่าสงสารเข้าไปนิดๆ
คิดว่าโกรธไหมละ เธอมักจะทำหน้าบูดตอบกลับมาเสมอ คิ้วทั้งสองแทบจะชนกัน สังเกตอาการงอนจากสีหน้าได้อย่างชัดเจน
ต้องใช้เวลาง้องอนอยู่นานกว่าใบหน้าเธอจะกลับสู่สภาพปกติ บางครั้งผมก็เบื่อ บางครั้งผมก็ท้อใจกับตัวเอง แต่ทำไงได้เธอเป็นหนึ่งเดียวในดวงใจของผม ยังไงผมก็ต้องรักษาไว้สุดชีวิต
คิดว่าจะมีสักครั้งไหมที่จะมาทันนัด เธอถามด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด อาจจะเป็นเพราะว่าหมดความอดทนกับผม หรือว่าเป็นการทดสอบผมก็ได้
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่กล้าให้คำตอบ กลัวว่าจะทำอย่างที่พูดไม่ได้แล้วเธออาจจะเสียใจมากกว่าเดิมเป็นสองเท่า
อืมมมมมมมมม เอ่อ ผมไม่สามารถตอบได้จริงๆ
เธอเริ่มหลั่งน้ำตาคลอเบ้า ผมไม่รู้ว่าการเสียน้ำตาครั้งนี้ของเธอมาจากสาเหตุใด ความรู้สึกของผู้หญิงเป็นสิ่งที่ยากเกินกว่าผู้ชายอย่างผมจะเข้าใจ
แค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้เหรอ น้ำใสๆอาบสองแก้วขาวนวลของเธอ
ผมเอื้อมมือปาดน้ำตาให้เธอ นี้ผมผิดอะไรหรือเปล่า ที่ผมมาช้ามาสายเธอน่าจะรับได้นะ หรือว่าเธอรับไม่ได้ ใจครุ่นคิดถึงคำถามที่เธอให้ จะตอบอย่างไรดี
ตกลง ครั้งหน้าผมสัญญาว่าจะมาให้ทันตามนัด กลั้นใจปล่อยสัญญาไปทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า
เธอเริ่มมีรอยยิ้มที่มุมปาก น้ำตาทดถอยหายไปจากดวงตา หรือว่านี่คือสิ่งที่เธอต้องการจากผม
จริงๆนะ เธอยิ้มทั้งน้ำตา
ผมผยักหน้าหนึ่งครั้ง เธอสวมกอดผมอย่างไม่อายสายตาคนรอบๆ
และเมื่อถึงเวลานัดครั้งต่อไป(คุณคิดว่าผมจะมาทันหรือไม่)
ผมนั่งรอเธอเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าๆแล้ว หันซ้ายหันขวาเธอหายไปไหน ทำไมเธอไม่มาสักที โทรศัพท์ไปหาก็ปิดเครื่องหนี นี่เธอต้องการอะไรจากผมกันแน่ ในใจเริ่มรุมร้อน ปลายเท้ากระส่ายกระสับ ถอยหายใจหลายครั้งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ทำไมกัน
ทำไมการรอคอยมันช่างทรมานเช่นนี้
นี่หรือที่เรียกว่า...
การรอคอย
ผมไม่รู้ว่าเธอจะมาตามนัดหรือเปล่า หรือว่าเธอต้องการดัดนิสัยผม ผมไม่ว่าอะไรเธอหลอก เพราะว่าครั้งนี้
ผมมาช้ากว่าที่เธอนัด
ชั่วโมงนิดๆ
ป่านนี้ไม่รู้ว่างอนตุ๊บป่องๆ ไปไหนแล้วก็ไม่รู้
ครบหนึ่งชั่วโมงพอดี
ผมว่าจะหาหนังดูสักเรื่อง
ก่อนกลับบ้าน
จากคุณ :
เรือ่ยเปื่อยไปวันๆ
- [
4 ก.พ. 47 20:42:35
A:203.146.112.110 X:
]
ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง
