ความคิดเห็นที่ 1 สมมติว่า... มีใครคนหนึ่ง มากระซิบที่ข้างๆหูของคุณ เมื่อคุณตื่นนอนในตอนเช้า... ว่าวันนี้...เมื่อคุณเปิดประตู ก้าวออกไปนอกบ้าน ก้าวที่เจ็ด...คุณจะเจอเหรียญสิบตกอยู่ที่ถนน ก้าวที่สิบสาม...คุณจะเหยียบขี้หมากองใหญ่เข้าอย่างจัง ความตื่นเต้นก็คงจะลดลงไปเป็นครึ่งค่อน ใครจะรู้...เมื่อเปิดประตูออกไปแล้วจะเจออะไรบ้าง 3.1 ฝันไป แกรก....แกรก.... เสียงอะไรน่ะ? ก๊อกๆ แก๊กๆนั่นแน่ะ เสียงคล้ายๆกับเวลาที่ไอ้พวกหนูบ้านทั้งหลายมันกำลังสวนสนามอยู่บนฝ้าเพดานไม่มีผิด น่ารำคาญจริงๆ แม่ต้องเสียเงินซื้อกาวดักหนูไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่แล้วนะ? แต่...นี่ก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้วนี่นา ฉันควรจะอยู่ที่หอพักที่มหาวิทยาลัยสิ เสียงนั่นก็คงหนีไม่พ้นเจ้าพวกเพื่อนๆชาวหอด้วยกันอีกนั่นแหละที่อาจจะเหงาปากอยากเม้าท์ขึ้นมากลางดึก หรือไม่ก็อาจจะมีปิจา(มา)ม่าปาร์ตี้ก็ได้ โปรดนึกภาพตามนะคะ...สาวสิบเก้า ผมยุ่งฟูทั้งหัว ตาปรือจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ เคลื่อนที่ด้วยความเร็วไม่คงที่ปราศจากสติสมประดี คลำทางสะเปะสะปะไปจนถึงประตูห้องนอน ต้องเข้าใจนะคะว่าเพราะอาการ jet lag ทำให้ฉันยังปรับตัวไม่ค่อยได้(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย) และลืมไปสนิทจากความทรงจำไปเลยว่าวันนี้ฉันเพิ่งย้ายมาอยู่ที่หอปานเลขานี่เป็นวันแรก!นี่ไม่ใช่หอในของมหาวิทยาลัยสักหน่อย!ความง่วงสุดๆทำให้ฉันลืมนึกถึงกฏ3ข้อของตาแมวไปเลย งงล่ะสิท่า มันเป็นกฏพื้นฐานของเด็กหอที่เขาเล่าสืบต่อกันมาจนจารึกเป็นกฏ(ต่างกับทฤษฎีบทที่ยังสามารถเปลี่ยนแปลงได้) โดยเฉพาะเด็กหอในกรุงเทพฯเมืองหลวงที่วุ่นวายที่สุดในเอเชียอาคเนย์ "กฎตาแมว" 1.เมื่อได้ยินเสียงร้องเรียกให้เปิดประตู(ตะโกน ทุบ ถีบ ฟาดด้วยวัสดุแข็ง เช่นไม้หน้าสาม หน้าแข้ง หรือแม้แต่ศีรษะของคนเรียก) ย่องให้เบาที่สุดไปที่หน้าประตู อย่าให้ข้าศึกรับรู้ความเคลื่อนไหวเป็นอันขาด 2.แนบตาเข้ากับช่องเล็กๆเส้นผ่าศูนย์กลางราว 1 cm หรือที่เรียกว่าช่องตาแมว ประเมินกำลังข้าศึกอย่างคร่าวๆ หากว่าผู้มาเยือนเป็นญาติสนิท มิตรสหาย แฟนหรือกิ๊กคนปัจจุบัน(กรณีที่คุณกำลังอยู่กับแฟน ให้จัดว่าเข้าข่ายบุคคลอันตรายไม่ควรเปิดรับเป็นอันขาด) จึงค่อยถอดโซ่คล้องประตู ปลดพันธนาการแสนห้าหมื่นแปดพันชั้นก่อนจะเปิดประตูรับให้แขกเข้ามาได้ 3.หากเป็นผู้ที่จัดว่าเป็นผู้ที่ไม่น่าไว้วางใน(ศึกษาเพิ่มเติมจากภาคผนวก ผ.ส.ม.ว.ป.ด.) ให้ย่องกลับไปที่โทรศัพท์ให้เร็วที่สุด เบาที่สุด แล้วโทร.เรียก191,รถพยาบาล,ดับเพลิง,นักข่าวไทยรัฐ,สายด่วนผู้บริโภค1667และ1900-xxx-xxxเรียกเทพธิดาพยากรณ์ หรืออะไรก็ได้ที่นึกออกในเวลานั้น ก่อนจะรีบเข้าไปหลบในห้องน้ำ ปิดประตูให้แน่นหนา อาจจะแต่งหน้าไปพลางๆเผื่อให้สัมภาษณ์แก่สื่อมวลชนด้วยก็ไม่ผิดกติกาแต่อย่างใด (ภาคผนวก ผ.ส.ม.ว.ป.ด.=ผู้ต้องสงสัยและไม่น่าไว้วางใจสำหรับการเปิดประตูต้อนรับ ได้แก่ เซลล์แมน เจ้าหน้าที่สรรพากร แฟนเก่า เมียหลวง พวกโรคจิตประเภทชอบโชว์ออร์แกเนล ตำรวจ(กรณีมีวงการกีฬาบัตรอยู่ในห้อง) เจ้าหน้าที่ร.พ.ศรีธัญญ่า คนค้ายาเสพติดทุกชนิด ไก่ เป็ด ห่าน นกเป็ดน้ำไซบีเรียที่เพิ่งอิมพอร์ตจากทะเลจีนใต้ เสี่ยบ้ากามที่เพิ่งเดินชนกันในผับเมื่อวันก่อนและพยายามจะขอเบอร์เรา ลอร์ดโวลเดอมอร์ ซะดะโกะ จาก ริง คำสาปมรณะ และผีเฝ้าหออื่นๆ ฯลฯ) "เออๆ เปิดแล้วๆ" มือขยับ ปากเปิด แต่ตาปิด อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นเวลาที่เราไม่รู้ตัวว่ากำลังหลับหรือตื่น ประตูเปิด แสงไฟนีออนจากข้างนอกห้องส่องเข้ามาทางประตู เงาดำทะมึนทอดยาวลงบนพื้น อาจจะเป็นต้องตา...คงจะมาเที่ยวเพราะหอปิดห้าทุ่มนี่ นี่ก็เพิ่งสี่ทุ่มเอง ฉันทันเห็นเมื่อตอนเปิดไฟที่หัวเตียงเมื่อกี้ "ขอนอนพักหน่อยนะ"เสียงผู้หญิงคนนั้นพูด "อือ...เอาสิ ตามสบาย" ร่างสูงๆในความมืดพยักหน้าให้ฉัน ก่อนจะคลำทางเปะปะไปที่เตียงฉัน ล้มโครมลงแล้วคงจะหลับไปแทบจะทันทีเพราะฉันได้ยินเสียงกรนสนั่นอย่างกะเครื่องตัดหญ้าตามมาแทบจะพร้อมกัน เฮ้ย? ถูกเหรอ? นั่นมันเตียงฉันนะ! ด้วยน้ำโห ฉันเดินตาบอดไปที่เตียง คว้าขากางเกงยีนส์ได้ก็ลากลงจากเตียงสุดแรงเกิด แต่มือเหนียวเกินคาดแฮะ เจ้าหล่อนเกาะแน่น ไม่ตายดีแน่ยัยต้องตา ฉันปีนขึ้นเตียง เตะโครมจนยัยเพื่อนบ้ากลิ้งตกเตียงดังแอ้ก หือ สมน้ำหน้า "โน่นเลยแก ลามปามใหญ่แล้ว โซฟาโน่นเลย เตียงนี่ของชั้นย่ะ" กลิ่นหอมอ่อนๆ คุ้นๆจมูกโชยมา บวกกับกลิ่นชวนมึนของเอทานอลผสมผลไม้เริ่มปลุกให้ฉันกลับมาเป็นตัวของตัวเอง ในวินาทีนั้นเองที่ฉันดันนึกถึงสองสิ่งที่ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันเลย แต่ก็ดันมาโผล่ในความคิดของฉัน คือเรื่องสั้น'ศพใต้เตีย'ของสรจักร ศิริบริรักษ์ กับเพลงหนึ่งที่ประทับใจไม่มีลืมที่เพิ่งได้ยินมาเมื่อหัวค่ำนี้เอง เหล้าจ๋า... เหล้าจ๋า...           ?                ...(- -)... อย่าบอกนะว่า!!!!! ไฟเปิดพรึ่บ สว่างโร่ ฉันแทบกรี๊ดสนั่นด้วยความเข้มเสียงกว่า200เดซิเบล แต่กลับกรี๊ดไม่ออกสักนิดเลยล่ะค่ะ ฉันอยากรู้จังว่าคนอื่นๆเขาจะทำยังไงเมื่อต้องตกอยู่ในเหตุการณ์อันเหนือความคาดหมายแบบฉันในตอนนี้(แต่คนอ่านบางคนก็อาจจะแอบคาดถูกก็ได้นะ) ยับเจ๊แอลกอฮอล์! เจ้าของบทเพลงเหล้าจ๋าอันอื้อฉาว เจ้าของไวน์+เบียร์ 8 ขวด ยัยผู้หญิงคนสวยกระชากใจที่ก่อวีรกรรมไว้ที่ร้านอาหารเมื่อค่ำนี้เอง แต่ตอนนี้กลับมานอนกรนลั่น อ้าปากกว้างน้ำจิ้มหยดสามแหมะอยู่ข้างๆเตียงของฉัน...เมาชนิดที่ว่าสุนัขไม่รับประทานก็ว่าได้ "ยัยบ้าเอ๊ย!!!!" คือคำทักทายคำแรกของฉันที่มีให้กับยัยนี่ค่ะ เอาไงดีล่ะทีนี้ ปลุกขึ้นมาด่าล้างน้ำ แล้วไล่ออกไปนอนข้างนอกดีมั้ย? เรียกรปภ.ดีมั้ยนะ หรือไม่ก็ทำตามกฏข้อ3ของตาแมวซะเลย ถ้าเรียกตำรวจมา...เขาจะจับยัยนี่ด้วยข้อหาอะไรล่ะ บุกรุก?ก่อความไม่สงบเรอะ? แต่ที่แน่ๆ...ฉันเริ่มรู้สึกถึงความไม่สงบในชีวิตแล้วละ ความจริงแล้ว...ฉันเป็นคนเปิดประตูรับยัยนี่เข้ามาเองนะ แถมยังบอกให้"ตามสบาย"อีกต่างหาก แล้วถ้าฉันตกที่นั่งเดียวกับยัยนี่...ฉันจะรู้สึกยังไง ถ้าต้องโดนไล่ออกไปจากห้องชนิดถีบส่ง.... เริ่มแอบสงสารนิดๆ...(อะไรจะนังเอกได้ขนาดนี้) แต่.... ฉันไม่มีทางเป็นบ้าบอได้ถึงขนาดยัยนี่แน่ย่ะ!!!! จะทำยังไงดีว้า... ชักง่วงแล้วนะเฟ้ย...กรนอยู่ด๊าย!!!! หนวกหูจริงจริ๊ง!!!!! หรือว่า...นี่จะเป็นแค่...ฝันไป? ต้องใช่แหงๆเลย ยัยนั่นจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันล่ะ ฝันแน่ ฝันแหงๆ ไม่งั้น...ทำไมถึงหยิกไม่เจ็บล่ะ!!! จริงมั้ย? ...อูย.... จะทำไงดีน้า....ฮ้า.....ว ยัยบ้า....เอ๊ย.....         z                             z                           z                  .....(- -)..... จากคุณ : happyful_lady - [ 6 ก.พ. 47 15:58:15 A:203.113.51.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 to be continue.... จากคุณ : happyful_lady - [ 6 ก.พ. 47 15:59:39 A:203.113.51.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ๋ย...ยังไม่มีใครต่อเลยรึนี่ ต่อเลยก็แล้วกันนะคะ จากคุณ : happyful_lady - [ 7 ก.พ. 47 09:53:38 A:203.146.89.49 X:192.168.1.55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อๆๆ  กำลังมันส์เลยค่า จากคุณ : Lady Marmalade (Lady Marmalade) - [ 7 ก.พ. 47 14:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฮ่าๆ :) จากคุณ : scottie - [ 7 ก.พ. 47 14:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 3.2...รึเปล่า? แสงแดดส่องลอดผ้าม่านตรงหัวเตียงที่ปลิวพะเยิบพะยาบ ส่องเข้าหน้าฉันเต็มๆจนแสบตา นี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้วเนี่ย? ฉันงัวเงียโงนเงนลุกขึ้นนั่งกับพื้น...พื้นจริงๆค่ะ สงสัยจะกลิ้งตกลงมาเมื่อคืน ถึงว่าสิทำไมเจ็บหลัง ปวดคอจัง เนื้อตัวก็เปลือยเปล่าปราศจาก...ผ้าห่มค่ะ อย่าคิดมากสิค้า หัวจะโนมั้ยเนี่ย เมื่อคืนฉันฝันร้ายค่ะ...เป็นฝันร้ายที่สุดในรอบปีก็ว่าได้เลย ฉันฝันถึงผู้หญิงบ้าบอคนนึงที่เพิ่งเจอเมื่อตอนค่ำ ยัยผู้หญิงคนนั้นมาเคาะประตูเรียกฉัน แล้วก็เข้ามานอนกรนน้ำลายยืดอยู่ในห้องฉัน น่าประหลาดที่สุดเลย! ทำไมฉันถึงไปฝันถึงคนขี้เมาแบบนั้นได้นะ แถมยังเป็นผู้หญิง...ฉันขอย้ำอีกรอบก็แล้วกันว่าสิ่งที่ไม่น่าดูที่สุดในโลกสำหรับฉันก็คือผู้หญิงเมาเหล้าแล้วอาละวาด โดยเฉพาะยัยคนนั้นนั่นแหละ เป็นตัวอย่างที่ดีที่ทำตัวแย่ที่สุด ฉันหยิบนาฬิกาปลุกบนขั้นหนังสือเล็กๆข้างๆเตียงมาดูเวลา โอ๋ยโหย!ปาเข้าไปเกือบแปดโมงแล้ว!แล้ววันนี้ฉันมีนัดกับต้องตากะเจ้าเล้งตอนสิบโมงนี่นา! ตาลีตาลานคว้าผ้าเช็ดตัว+ผ้าถุง(อาวุธลับมรดกของย่าค่ะ) วิ่งเข้าห้องน้ำ ทำธุระอย่างด่วนจี๋ สักสิบห้านาทีต่อมา ฉันก็กระโจมอกออกมาจากห้องน้ำ มีผ้าเช็ดตัวพาดไหล่ ครวญเพลงหงิงๆด้วยความเบิกบานใจ(อาจจะติดเรทเล็กๆต้องขอประทานอำภัยอย่างสูงนะคะ แต่ก็คงเซ็กซี่เท่าไหร่หรอกค่ะ...แหะ...แหะ) ฉับพลัน ความสดใสในเช้านั้นก็มลายไปจนหมด ฝันร้ายยามสี่ทุ่มกลับมาหลอกหลอนกลางวันแสกๆจนฉันตั้งตัวไม่ติด ฉันตะลึง ตัวชา อ้าปากค้าง มือสั่นชี้ไปข้างหน้าและกรีดตะโกนด้วยเสียงที่ดังที่สุดในชีวิต "กรี๊ด!!!!!!!นี่เธอ!!!!!" ยัยบ้านั่นจริงๆด้วย! มันคือเรื่องจริงจริงๆด้วย ยัยสาวชุดยีนส์คนนั้น กำลังซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนานุ่มของฉันอย่างสุขารมย์ ปากพริ้มยิ้มละไมราวกับกำลังฝันดี ขณะที่ฉันต้องนอนขดงอก่องอขิงเมื่อคืนนี้ ฉันกระชากผ้าห่ม กระชับผ้าถุง กระโชกเสียงดังที่สุดในชีวิตในวินาทีนี้(ดังกว่าเมื่อกี้อีก)ใส่ช่องหูของสาวลึกลับบนบรรจถรณ์ของฉัน "ตื่นเดี๋ยวนี้!!!!ตื่นซี่!!!!ตื่นมาพูดกันเดี๋ยวนี้นะ!!!!!" >:-@ ฉันอยากจะหยิก ทุบ ทึ้งยายคนนี้เป็นชิ้นๆแล้วโยนออกไปนอกห้อง แต่มือมันกลับไม่ยักกล้าทำอย่างใจคิด ได้แค่ถลึงตาเขียวปั้ด และหวังว่าสายตาอาจจะเปลี่ยนเป็นหมัดหนักๆ เผื่อว่ายัยนี่จะรู้สึกรู้สมกับเขาเสียที ตา(สวย)ค่อยๆปรือเปิดขึ้น หยีตา ปรับให้เข้ากับแสงแดด เรามองตากันอยู่ครู่ใหญ่ๆ(ฝ่ายหนึ่งด้วยตาที่มีประกายไฟประทุอยู่ในนั้น และอีกฝ่ายด้วยตาที่มีแววเคืองหน่อยๆ เหมือนรำคาญที่ถูกขัดจังหวะจากนิทรารมย์อันแสนสุข)แล้วเจ้าหล่อนก็ลุกขึ้นนั่ง เสยผม เกาแกรกๆที่หูขวา แล้วก้มหน้าก้มตาคล้ายกับจะยอมรับโทษโดยดุษณี ฉันจะเริ่มยังไงดีเนี่ย? "นี่!ขอโทษนะ เธอเป็นใครกัน?" "ว่าไงนะ? นั่นเธอเป็นใครน่ะ?" เอ๊ะ? นี่ตกลงสถานการณ์มันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ฉันอยู่ในฐานะที่ต้องตอบด้วยเสียงอ่อยๆหรอกเหรอ "ฉัน...เดี๋ยวสิ เธอต้องตอบนะ ว่าเธอเป็นใคร แล้วนี่มันเรื่องอะไรถึงมานอนบ้านคนอื่นมั่วซั่วอย่างเงี้ย?"(เสียงชักอ่อนลง) "หุบปาก! มันไม่ใช่เรื่องของแกสักหน่อย" ตายแล้ว! ขึ้นเสียงถึงกับเรียกว่าแกเลยเรอะ! ฉันคิดว่านี่มันเรื่องของฉันตรงๆเลยล่ะ "ทำไมจะไม่ใช่เรื่องของฉัน!นี่มันห้องฉัน เตียงฉัน แล้วยังมาขึ้นเสียงใส่ฉันฉอดๆ ทำงี้ถูกแล้วเรอะ?" "แกไม่เกี่ยว ไม่ต้องมา+-*+@ หยุดพ่นแล้วก็รีบไป#%*@!ซะไป๊! แล้วก็กลับไปบอกนังเพื่อน%$#@+*ของแกด้วยไป๊! ว่าไม่ต้องมายุ่งกับชั้นอีก!" อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด!อกอีแป้นแต๊ก!เหวอสุดๆ!พูดไม่ออกเลยง่า... (-o-') "ไม่ต้องโทร.มาอีกนะ! อย่าหาว่าชั้นไม่เตือน..." ยายคนหน้าสวยปากทรามเงยหน้าขึ้นมองฉัน มือขวาถอดหูฟังกับไมโครโฟนอันเล็กๆออกจากหู เจ้าหล่อนยักคิ้วให้ฉัน แล้วก็พูดแบบสบายๆ "ว่าไง มีอะไรว่ามาซิ" ฉันรีบหุบปากหวอที่อ้าไว้ตั้งนานแล้วทันที เพล้ง!!!!เศษหน้าที่แตกกระจายเกลื่อนพื้นเลยค่ะ ช่วยเก็บหน่อยเร้ว "ธ...เธอเป็นใครกันน่ะ? แล้วมาอยู่นี่ได้ยังไง?" "อ้าว ลืมแล้วเรอะ ก็เธอนั่นแหละที่เปิดให้ฉันเองเมื่อคืน" "ก็ใช่ แต่ฉัน...นึกว่าฝัน เฮ้ย ฉันไม่รู้ตัวซะหน่อย ถือว่าบุกรุก นี่เธอถือดียังไงถึงเข้ามานอนมาหลับอยู่ในห้องของคนที่ไม่รู้จักกันยะ แถมยังบนเตียงฉันอีกต่างหาก!" ยัยนั่นแค่ยักไหล่ ผมยาวสยายปลิวไปตามสายลม แต่หน้านิ่วคิ้วขมวด "ปวดหัวจัง ขอน้ำกินหน่อยซี" "ก็กินเหล้าเข้าไปตั้งเป็นลัง ไม่ให้ปวดหัวก็ให้มันรู้ไป สมน้ำหน้า"ฉันว่าเข้าให้ แต่มองๆไปก็อดขำไม่ได้เหมือนกัน แล้วสัญชาตญาณเดิมของฉันก็กลับมาอีกครั้ง มันเป็นสัญชาตญาณของคนแก่ขี้เป็นห่วงทุกๆอย่างในโลกที่ผ่านเข้ามา ฉันใจอ่อน ลุกไปเปิดตู้ เทน้ำให้ยายสาวนิรนามแก้วหนึ่ง แล้วก็กอดอก นั่งดูเจ้าหล่อนดื่มน้ำอั้กๆอย่างพิศวง "นี่...ถามจริงๆเหอะ เธอเที่ยวไปนอนตามบ้านใครก็ไม่รู้ทุกครั้งที่เมาเหล้าเลยเหรอ?ไม่เป็นห่วงตัวเองมั่ง"ฉันถามเสียงอ่อนลง "คนเรามันก็ต้องรู้จักเอาตัวรอด"สอนฉันเข้าให้อีกแน่ะ"ฉันไม่เที่ยวไปนอนพร่ำเพรื่อหรอกย่ะ แล้วก็เธอเอง...ก็ไม่เชิงว่าฉันไม่รู้จัก" เอ๊ะ? พอเห็นฉันหน้าเอ๋อ ยัยนั่นจึงจีบปากจีบคอพูด "เอ่อ...ฉันมาหาเพื่อน ชื่อเต็มสิริที่เพิ่งย้ายมาวันนี้วันแรกน่ะค่ะ อยู่ห้องอะไร ชั้นอะไรนะคะ? อ๊อ...ขอบคุณม้ากมากค่ะ" แล้วก็ยิ้มกว้าง"ก็เลยได้ห้องพักฟรีๆไม่ต้องเสียตังค์" "หนอย...ห้องฉันไม่ใช่โรงเตี๊ยมข้างทางนะยะ!" "ก็ใครเขาใช้ให้เปิดประตูให้คนแปลกหน้าเข้ามาเองล่ะ เฉิ่ม!" กรี๊ด!!!!แสบสุดๆ!!!ยัยบ้าเอ๊ย!!!! "ความจริงเธอน่าจะชื่อไม่เต็มนะ" "ออกไปเดี๋ยวนี้เลย ฉันจะแต่งตัว เช้าแล้ว เช็คเอ๊าท์ได้แล้ว ให้ไวเลยหล่อน" "นึกว่ากลัวเรอะ" "นึกว่าไม่กล้าเรอะ" "ขอนอนเดี๋ยว ปวดหัวอยู่เลย"ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนกับเตียง คลุมโปง "แต่งไปเหอะ ไม่ดูหรอกน่า" "ไปเดี๋ยวนี้ ฉันมีธุระข้างนอก"เหลือบมองนาฬิกาอีกทีหนึ่ง"ต๊าย จะสิบโมงแล้ว!" รีบใส่เสื้อผ้าลวกๆ ลนลานด้วยความรีบร้อน ฉันแอบหันไปดูยายสาวนิรนามบ่อยๆ ยายนั่นก็นอนหลับเฉย ไม่สนใจจะมองจริงๆด้วยแหละ "เสร็จแล้ว ไปได้แล้ว" "โอย...ยังปวดหัวอยู่เลย ขอนอนอีกหน่อยเถอะ เฉิ่ม" "จะเรียกเต็มก็เรียกเต็ม อย่าเรียกเฉิ่ม นี่ฉันจะออกไปข้างนอกแล้ว" "ก็ไปสิ ใครได้ห้ามเมื่อไหร่" "ออกไปพร้อมๆกันเลยไม่ดีเรอะ" "เธอรีบไม่ใช่เหรอ ฉันยังอยากนอนอยู่นี่นา..." ฉันลังเล "ช้าอยู่นั่น เดี๋ยวไม่ทันหรอก" "เออ...งั้นถ้าเธอจะกลับ อย่าลืมล็อกประตูนะ เดี๋ยวขโมยขึ้น" "อือ...ไม่ลืมหรอกน่า" ฉันไม่รู้ตัว ว่าฉันทำอะไรพลาดไปรึเปล่า ตอนที่ยืนอยู่ตรงประตู ฉันได้ยินเสียงตะโกนมาแว่วๆจากในห้องว่า "เออ เต็ม ฉันชื่อมธุรดา..." แต่ฉันไม่ทันหยุดฟัง นัดกับเพื่อนสำคัญกว่า แต่ก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าฉันทำอะไรพลาดไปตรงไหน จากคุณ : happyful_lady - [ 8 ก.พ. 47 13:12:11 A:203.113.51.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่อยากจะคิดต่อเลยว่าเรื่องจะวุ่นวายกันต่อขนาดไหน จากคุณ : nasa - [ 8 ก.พ. 47 17:45:29 A:147.188.244.79 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฮ่าๆ (ดีนะที่เป็นแค่นิยาย) จากคุณ : scottie - [ 9 ก.พ. 47 09:55:29 ]