ผมใช้ชีวิตโดยไม่มีโจทย์
ประโยคคำถามไม่เคยเกิดขึ้นในหัวเลย
การกิน การนอน การใช้ชีวิตไม่เคยมีแผนการ กฎเกณฑ์อะไรทั้งนั้น
แล้ววันๆผมทำอะไรบ้างละ
ตื่นเช้าเฝ้าดูเงาตัวเองในกระจกสีขุ่น
ตอนสายต้องนั่งทบทวนว่าเมื่อเช้าแปรงฟันไปหรือยัง
เอานิ้วถูฟันสีเหลืองขุ่นมีก้อนสีขาวๆติดนิ้วออกมา ผมแปรงพันหรือยังละ นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เดินเข้าห้องน้ำอีกครั้งกะว่าจะไปแปรงฟันอีกรอบ หรือว่าอาจจะเป็นครั้งแรกของวันก็ได้
เดินผ่านตู้เย็น หยิบน้ำขึ้นมาดื่ม น้ำไม่ค่อยเย็นเลย ทำไมน้ำในตู้เย็นไม่เย็นละ ผมจำได้ว่าแช่ไว้หลายวันแล้วนะ หยิบจับถุงกับข้าวที่โยนใส่ตู้เย็นไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้ มันไม่มีความเย็นหลงเหลืออยู่เลย หรือว่าตู้เย็นบ้านผมไม่เย็น เป็นไปได้ยังไงขึ้นชื่อว่าตู้เย็นมันก็ต้องเย็นสิ
อ้อมไปดูด้านหลัง ปลักไฟก็เสียบไว้นี้ ทำไมมันไม่เย็นละ หรือว่าไฟดับ
เดินไปเปิดสวิทช์ไป ก็ติดนี่ เปิดทีวีก็มีภาพ ไฟไม่ดับนี่แต่ทำไมตู้เย็นไม่มีไอเย็นละ หรือว่าจะเสีย
เดินลอยใจเข้าห้องน้ำ ส่องภาพตัวเองในกระจกขุ่นมัว ผมมาทำอะไรในห้องน้ำ ปวดหนักหรือว่าปวดเบา เกาหัวแกรกๆ ไม่ใช้ทั้งสองอย่าง
อ้อยอิ่งลากเท้าเข้าห้องนอน แวะพักตรงเตียง ยังไม่เที่ยงเลย นอนต่ออีกสักงีบดีกว่า
หย่อนหัวลงบนหมอนละมุน
หลับ
นี่ผมลืมทำอะไรไปหรือเปล่า
แต่ก็สลัดความสงสัยทิ้งไป
ตื่นมาค่อยว่ากันอีกที
จากคุณ :
เรือ่ยเปื่อยไปวันๆ
- [
7 ก.พ. 47 13:27:32
A:203.146.112.110 X:
]
อย่างนี้เรียกว่าอะไรดี?
