ความคิดเห็นที่ 1 หิวข้าวซะแล้ว.. ไม่เที่ยงซักที.. หิววววววว ........ เมื่อตะกี้ไปอ่านกระทู้เกี่ยวกับหนังเรื่อง "โหมโรง" ท่านมุ้ยมาคุยในกระทู้นั้นเสียด้วย อ่านแล้วได้ความรู้เยอะเลย (แต่ผมทำลิงก์ไม่ได้ครับ..ไม่ได้ล๊อกอิน) เลยลืม ๆ ไปแล้วว่ากระทู้นี้เปิดขึ้นมาทำไม งำงำ.. ........ สำหรับท่านที่คลิ๊กเข้ามาแล้ว.. อย่าเพิ่งรีบออกไปนะครับ เพราะผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรัก รักหวานแหวว..ตรึงจิต อีกพักหนึ่งผมจะแปะให้อ่านครับ ตอนนี้หิวซะจิ๊งงงงงงง เฮ้อ.. ......... จากคุณ : ปิ๊ว - [ 12 ก.พ. 47 11:39:23 A:202.5.81.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 คิดถึงน้อง pilpiw ค่ะ แล้วจะมีน้องอย่างอื่นมาอีกไหมคะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 12 ก.พ. 47 15:28:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ๋อ....เข้าใจล่ะ...... ว่า รักแท้มันไม่มี...อีแบบนี้เอง โหหหหหห  หลอกให้คนดูมาเฝ้าหน้าเวทีตั้งแต่ก่อนเที่ยง แล้วไง นักร้อง ดาราไม่ออกมาโชว์ตัวสักที (อาการคุ้น ๆ ) วิกนี้คงถูกโห่..และถูกขว้างด้วยถุงโอเลี้ยง <<<< โอเลี้ยงก็หมดไปแล้ว เดี๋ยวก่อนมองหาอะไรข้าง ๆ  ไปเคาะปลุกหน่อย สงกาสัยจะหลับยาว ผิดคิวแบบนี้ รักแท้คงปรากฎหรอก อุอุอุอ จากคุณ : จันทร์จ๋า เป็นหวัดเสียงเป็ด - [ 12 ก.พ. 47 16:59:45 A:202.59.255.95 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ใช่ ๆ หลอกให้มารอ ... จากคุณ : ninaM - [ 12 ก.พ. 47 17:24:56 A:202.133.134.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไหนๆๆๆ มารอแล้วนะ มาลงเลยไหนๆๆ อ้อ อ่านดูแล้วรู้สึกคุณปิ๊วจะ "แอบรักคนมีเจ้าของ" นะ อิอิ..... รักคนมีเจ้าของนี่มันสุดบรรยายจริงๆเลยนะ ทำอะไรก็ไม่ได้ แสดงออกก็ไม่ได้ แก้ไขอะไรก็ไม่ได้ ได้แต่ฝืนยิ้ม....และแอบมองยามเผลอเท่านั้น ถึงไม่ได้หวังเคียงข้างอะไร แต่พอเห็นเธอมากับแฟน หัวใจเราก็หวีดหวิวดีนะ เอ้อ... โชดดีวันแห่งความรักนะครับ จากคุณ : GTW - [ 12 ก.พ. 47 18:00:55 A:202.133.172.31 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีคุณปิ๊ว.. อ่านมาทั้งหมด..พึ่งสะดุดข้อความจารย์จี เนี่ยแหละ  ท่าทางจะมีประสบการณ์เยอะนะ .. เรื่องรักมีเจ้าของเนี่ย .. เล่าให้ฟังมั่งซี... หุหุ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 12 ก.พ. 47 18:09:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบกลอนค่ะ ป.ล. ตอนแรกนึกว่า คุณ ปิ๊ว แต่งเองซะอีก จากคุณ : ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) - [ 12 ก.พ. 47 19:10:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาด้อมๆมองๆอ่ะค่ะ.. เจ้าของกระทู้ไม่มาต่อเรื่อง.. คนเข้ามาอ่านเลยแต่งต่อไปเรื่อยๆเลยอ่ะค่ะ.. หุ...หุ... @^________^@ จากคุณ : P_JUNG - [ 12 ก.พ. 47 22:18:27 A:202.133.165.97 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาแระ ๆ ๆ ขออภัยที่มาช้า.. พิมพ์เสร็จก็ต้องออกไปข้างนอกครับ แล้วไม่ได้เข้าอีกเลย เพิ่งมาถึงบ้านเมื่อตะกี้..อะอะ..เพื่อน ๆ มากันเต็มเรย..ขอบคุณครับ ...... คุณหนูจันทร์เป็นหวัดบ่อยจังจ๋า..มาแระน๊า..อย่าลืมเข้ามาอ่านอีกล่ะ โอเลี้ยงหมดก็ต้องดื่มชาสิครับ..ชาเขียวหมู่นี้มาแรง แม้แต่ลูกอมยังมีรสชาเขียว อีกไม่นานผมว่า..แม้แต่นมเปรี้ยวผสมเลคโตบาสิลัสก็คงจะมีรสชาเขียวเป็นแม่นมั่น ม่ายก็ซุปไก่ผสมชาเขียว ม่ายก็เครื่องดื่มควายเขียว ม่ายก็ชาเขียวโคล่า..ซ่าเย็นชื่นจาย.. 5555 เอิ๊กส์ ....... ป้าเอมครับ.. คิดถึงป้าเอมเช่นกันครับ เมื่อไรจะได้เจอกันซะทีน้อ..จะฉลองให้มาวไปเร้ยยยย แหะแหะ ....... น้องหนีน้ำ(5555มุขใครเนี่ย)จ๋า ไม่ได้หลอกนะครับ..ไม่ได้ตั้งใจให้รอเลยจริง ๆนะ แค่ไป "ปลูกหนวด" แป๊บเดียวเอง แหม... อิ๊อิ๊ ...... จาน!!! ใครกัน? แอบรักคนมีเจ้าของ?? ฮึ? ครายกัน..บอกมาซะดี ๆ นะ ผมเรอะ?..จานรู้ได้ไงครับ? สงกาสัยมองแก้วเบียร์จนรู้ไส้รู้พุงผมหมดซะแร้วแหงเรย ว้า..แล้วผมจะมีความลับกับใครเขาได้ล่ะเนี่ย งือ.. (คิดถึงจานฯ จัง ไม่ได้คุยกันเลยนะครับ) .......... คุณสีน้ำฟ้าครับ หมายถึงจานฯ หรือหมายถึงผมครับ เกี่ยวกับประสบการณ์รักที่ว่านั่นน่ะ ถ้าหมายถึงจานฯ ผมก็อยากให้จานฯ เล่าให้ฟังเหมือนกันครับ งั้นเรามารอจานฯ เล่ากันดีกว่า อิอิ.. ....... คุณต้นหญ้าเอื้อมฟ้าครับ แหะแหะ..ขอบคุณที่ให้เกียรตินึกไปว่าผมเป็นคนแต่งกลอนข้างบนนั่น ผมแต่งเป็นแต่กลอนประตูครับ อย่างดีก็ได้แต่ลักจำของชาวบ้านเขาแค่นั้น งือ.. (ขอบคุณครับที่เข้ามาเยี่ยมเยียน..) ... อ้าว หมดซะแระ กำลังคุยซาหนุกเรย (ยิ่งเขียนยิ่งกลายเป็นเด็กแฮะ ไม่เอาดีก่า) งั้นผมจะเล่าเรื่อง "รัก ๆ ๆ ๆ " ให้อ่านนะครับ รอผมแป๊บนึง (อีกแร้ว..อิอิ) จากคุณ : ปิ๊วววววว - [ 12 ก.พ. 47 22:20:15 A:202.57.187.91 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 โหม่งพอดีกับคุณพี.. คิดถึงจังเลยครับ ผมมาเล่าต่อแร้วครับ (แต่ลืมเซฟ..งือ) รอแป๊บนะครับ จากคุณ : ปิ๊วพิมพ์แล้วลืมเซฟคับ.. - [ 12 ก.พ. 47 22:22:59 A:202.57.187.91 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่องที่ผมจะเล่านั้นเป็นเรื่องของคนใกล้ ๆ ตัว จริง ๆ แล้วเขาเป็นน้องที่มาพักอยู่ติดกับห้องของผมน่ะครับ เขาเป็นเด็กหนุ่มหน้าใส วัยพอดี ๆ คือไม่น่าจะเกินสิบแปด ถ้าไปเดินเตร็ดเตร่หลังสี่ทุ่มคงถูกเชิญผู้ปกครองแน่ ๆ ตัดผมค่อนข้างสั้น..โชว์รูปทรงศีรษะที่ทุยได้รูป เสียอย่างเดียวชอบเอาเยลทาทั่วผมดูแฉะ ๆ แข็ง ๆ แหลม ๆ อย่างไงไม่รู้ หน้าตาจัดว่าหล่อเหลาเอาการเอางาน สูงเกินผมไปตั้งคืบ เขาเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่นาน..ผมก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าห้องข้าง ๆ ที่ผมพักอยู่นี่เจ้าของเดิม(แสนสวย) เขาไม่อยู่ซะแล้ว ปล่อยให้เช่าหารายได้เสริมซะนี่(น่าเอาเยี่ยงอย่างเป็นอย่างยิ่ง) น้องเขาเป็นคนสุภาพ ยิ้มง่าย เขาส่งยิ้มให้ผมในวันหนึ่งที่พอดีเรามาไขประตูจะเข้าห้องพร้อม ๆ กัน (คนละห้องนะครับ..ผมไม่ใช่ตุ๋ยนา) พอเจอกันที่ลิฟท์ ก็ยิ้มให้กันบ้าง คุยกันบ้างสองสามคำ มาได้คุยกันเป็นกิจจะลักษณะ ก็เมื่อปลั๊กไฟที่เขาใช้เกิดช๊อตจนใช้ไม่ได้ เขามาเคาะประตูห้องผมเพื่อถามว่ามีเหลือ ๆ มั่งไหม ผมก็บอกไม่มี..เพราะที่มีกำลังใช้อยู่ ก็ปลั๊กที่ใช้กับคอมพ์ฯ เครื่องนี้นี่แหละ.. เขาก็บอกไม่เป็นไร พร้อมกับใช้สายตาชำเลืองไปทั่วห้องของผม บังเอิญผมมีเครื่องเสียงอยู่ชุดหนึ่ง หน้าตามันไม่เหมือนชาวบ้านเขา..และเป็นเฟอร์นิเจอร์ชิ้นเดียวที่พอจะอวดชาวบ้านเขาได้ ผมก็เลยอวดเสียเลย เขาทำท่าสนใจ อยากลองฟังเสียง ผมเลยเปิดคาราวบาวเขียวให้เขาฟัง..ปรากฎว่าเขาก็ชอบพี่แอ๊ดเหมือนกัน เขาก็เลยได้เข้ามานั่งคุยในห้องผม ผมก็เปิดเบียร์เลี้ยง..(กลั้นใจอย่างแรงเลยนะนั่น..เสียดายนี่นา) เขานั่งคุยอยู่ครู่หนึ่ง..แล้วขอตัวกลับ จากนั้นเราก็คุยกันในฐานะเพื่อนบ้านเสมอมา อยู่มาวันหนึ่ง ผมเจอเขาในลิฟท์ ท่าทางสีหน้าของเขาผิดไปจากเดิม เซียว ๆ อย่างไรชอบกล ผมก็เลยถามว่าไม่สบายหรือเปล่า เห็นสีหน้าไม่ดี เขายิ้มแล้วส่ายหน้า..ปากก็บอกว่าเปล่า..ตามด้วยขอบคุณ ก่อนจะเดินเข้าห้องไปแล้วเงียบกริบ สองสามวันหลังจากนั้น ผมก็เจอเขาอีกครั้ง ตอนนั้นเกือบสี่ทุ่มแล้วกระมัง เห็นเขานั่งหน้ามุ่ยอยู่บนเก้าอี้หินอ่อนใต้ต้นไม้..ซึ่งเป็นที่ประจำของยามหรือรปภ. ที่มักจะแอบมานั่งงีบที่นี่บ่อย ๆ ผมจอดรถเสร็จก็เลยเดินเข้าไปคุยด้วย..ด้วยทักษะและวาทะศิลป์อันเยี่ยมยอดของผม..ทำให้ผมรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาเล่าอย่างเนิบช้า..เต็มไปด้วยความรู้สึก..ที่ผมเองฟังแล้วก็รู้สึกอินไปกับเรื่องราวของเขาด้วย พร้อมกับบทสรุปในใจ..ไม่ว่าสมัยไหน เรื่องราวแห่งความรักต้องเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดของชีวิตเด็กหนุ่มเสมอ แต่เรื่องราวของเขาค่อนข้างจะไม่เหมือนใคร..เป็นอะไรที่..อือม์.. เป็นอะไรที่ทำให้ผมต้องเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อน ๆ อ่านอยู่นี่ไงครับ ตามอ่านนะครับ จากคุณ : ปิ๊ววววพิมพ์สดแปะสดเย - [ 12 ก.พ. 47 22:40:52 A:202.57.187.91 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ก่อนที่เขาจะย้ายมาอยู่ที่คอนโดฯ เดียวกับผม..เขาอาศัยอยู่กับยาย และน้องอีกสองสามคน แถวถนนพัฒนาการ ดงหมู่บ้านจัดสรรของคนรวย ยายของเขามีอาชีพขายดอกไม้ มีรถเข็นเล็ก ๆ เป็นหน้าร้าน ขายพวงมาลัยและดอกไม้พื้น ๆ เป็นประจำทุกวัน ยายมีเขาเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงหลัก ตั้งแต่ตื่นตอนตีสี่เพื่อไปที่ปากคลองตลาดซื้อดอกไม้ จัดร้าน และขายดอกไม้ในยามเช้าตรู่ ก่อนจะไปมหาวิทยาลัยในตอนสาย ๆ เป็นอย่างนี้แทบทุกวัน ลูกค้าของยายหรืออีกนัยหนึ่งของเขา ส่วนใหญ่จะเป็นคนสูงวัยที่ตื่นมาใส่บาตรพร้อมกับออกกำลังกายไปด้วย บ้างก็วิ่งมา บ้างก็เดินมา บ้างก็ขับรถเก๋งหรู ๆ มาซื้อ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี..ดีมาจนกระทั่งวันหนึ่ง เป็นวันที่เขาได้พบกับ "เธอ" เป็นครั้งแรก เป็นวันที่กามเทพแผลงศรปักอกเขาเป็นรูเบ้อเริ่ม พิษรักแทรกซึมอย่างหมดทางต่อสู้ เธอขับรถเบ๊นซ์สีทองมาซื้อพวงมาลัย..เพื่อใส่บาตรในวันเกิดของเธอ "เธอสวยมากพี่..เอวเล็ก ผิวขาว ผมดำ หน้าตาเหมาะจะเป็นดาราหรือนักร้องได้เลยนะพี่.." เธอมาในชุดนักศึกษา..สวยที่สุดที่เขาเคยพบมา ขณะนั้นเขายืนอยู่ที่รถเข็น ยายกำลังง่วนอยู่กับการร้อยมาลัยทางด้านหลัง เธอยืนมาหยุดตรงหน้าเขา ชี้ไปที่พวงมาลัยดอกมะลิแล้วพูดว่า "ยาย..ซื้อพวงมาลัยเก้าพวงได้ไหมคะ..วันนี้นีจะใส่บาตรพระเก้าองค์เอ๊ย..เก้ารูป.." เขากำลังตะลึงจ้องโฉมนงสคราญเลยไม่ได้ตอบแทนยาย ยายเลยตอบว่า "ได้สิคะ..แต่ตอนนี้ยายเพิ่งร้อยได้สี่ห้าพวงเอง..รอสักครู่ได้ไหมคุณหนู.." "ได้ค่ะ..นีจะได้รอพระไปด้วย..นี่น้อง.." เธอหันมาทางเขา.."ช่วยหยิบใส่ถุงให้หน่อยสิจ๊ะ..เอาเท่าที่มีก่อนน่ะแหละ.." เขายังยืนเฉยเหมือนไม่ได้ยิน.. จนเธอหันมามองเขาเต็มตา..ทั้งสองประสานสายตากันอย่างจัง ต่างคนต่างหน้าแดงม้วนไปม้วนมา..ราวกับว่าไม่มีฟ้าไม่มีดิน อะอะ..ผมเล่าโอเว่อร์ไปซะแล้ว..เอาใหม่ ๆ แต่แปะก่อนดีกว่า..เผื่อเอาไว้ ด้วยเครื่องแฮงก์ไปซะอีก เนาะ จากคุณ : ปิ๊วววววว - [ 12 ก.พ. 47 23:00:14 A:202.57.187.91 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ้าว แล้วก็หายไปอีกแล้วล่ะค่ะ จริงๆแล้วเรื่องของความรักก็มีอิทธิพลต่อการเต้นของหัวใจของทุกเพศทุกวัยล่ะนะคะ พิมว่าไม่น่าจะเฉพาะกับเด็กหนุ่มเท่านั้น เพียงแต่วิธีที่เราจะจัดการกับมันอาจจะต่างกัน ทำให้ภาพที่ปรากฏออกมาต่างไป :) จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 13 ก.พ. 47 00:22:59 A:203.113.61.198 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านลงมาเรื่อยๆ แล้วก็มาถึงความเห็นคุณพิม เห็นด้วยครับ ผมก็ไม่ใช่รุ่นเด็กหนุ่มแล้ว แต่ก็ยังหัวใจหวามไหวไปตามสายลมอยู่เลย  เหอะๆๆๆ คุณปิ๊วกลับมาเมื่อไหร่ก็มาเล่าซะให้จบนะ อย่านาน... อารมณ์ค้าง  เหอะๆๆ หนูสิงห์รอได้ครับ มาเมื่อไหร่ก็จะไปอ่าน ส่วนเรื่องของหนู pilpiw น่ะ ยังไม่ได้อ่าน แต่เห็นชื่อกระทู้แล้ว ทำไมรู้ว่าเป็นคุณปิ๊วก็ไม่รู้ สงสัยเพราะคุณปิ๊วบอกให้อ่านชื่อให้ถูกอะไรทำนองนี้แน่เลย จากคุณ : คุณพีท(รุ่นดึก) (PeterPuck) - [ 13 ก.พ. 47 00:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นความรักของหนุ่มวัยเดียวกับลูกชายป้าเลยค่ะ ขอนั่งเคี้ยวหมากคอยต่อไป จากคุณ : ป้าเอม - [ 13 ก.พ. 47 11:07:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่าน ๆ แล้วดูจะเป็นวาเลนไทน์ที่เศร้าจัง ฮืออออออออ จากคุณ : ใบเตยหอม - [ 13 ก.พ. 47 11:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เผลอไปรักดอกฟ้า จะจบหวานไหมเนี่ย จากคุณ : ninaM - [ 13 ก.พ. 47 12:36:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอโทษที่สุดเลยครับ เมื่อคืนเกิดอุบัติเหตุ ซนไปหน่อย คลิ๊กโน่นคลิ๊กนี่ ไออีเลยเจ๊งไปเรย ทำไงก็เข้าไม่ได้..เลยต้องรอมาเข้าที่คอมพ์ฯ ในออฟฟิศ นี่ก็เพิ่งว่าง..หมู่นี่งานแยะครับ เป็นงานค้างปี..ที่ผมทำไม่เสร็จซะที แย่ชะมัดเรย ....... คุยดีกว่า ๆ ๆ คุยกับคุณพีทว่า..กระทู้ของคุณพีท ผมยังไม่ได้เข้าไปเลยครับ ที่ว่าไปทิเบตมานั่นแหละครับ(เอ๊ะทิเบตหรือที่ไหนหว่า..อ้อ พนมเปญ..ขอไพคับ..รืม) เห็นบอกว่าโหลดยาก ผมก็เลยกลัว คอมพ์ฯ ผมมันออกจะเซ็นติตีปซะเหลือเกิน ซ่อมหายเมื่อไร..จะเข้าไปเยี่ยมเยียนนาคับ ขอบคุณครับผม.. ....... คุณเจ้าหญิงน้อย.. ตกลงว่า..หมาน่อยของหนูพิม..หายป่วยเป็นไข่หวัด(หมา)แล้วยังครับ เห็นโบราณเขาว่าไว้ ให้เอาต้นตะไคร้ผูกหางมันเอาไว้ ไม่นานก็หาย ตะไคร้เป็นสมุนไพรไทยที่เชื้อไวรัสทุกชนิดกลัวนักหนา ลองดูนะครับ..บางทีอาจจะเห็นเจ้าหมาน่อย..กระโดดงับหางตัวเองเป็นที่หนุกที่หนานเบิกบานฤทัยดีคับ เรียกว่าหาความบันเทิงได้อีกต่างหาก น่าลอง ๆ ๆ ........ ป้าเอมครับ แบ่งหมากเผื่อมั่งดิครับ เปรี้ยวปากชอบก๊ล บางทีการเคี้ยวหมากอาจจะทำให้การอยากเบียร์ของผมลดน้อยลงก็เป็นได้ ยิ่งหมากใส่ตะใคร้นะ อู้หู หย่อยอย่าให้เซ่ดเรยครับ น่าลอง ๆ ๆ ......... คุณใบเตยหอมคร้าบ ลองติดตามดูนะครับ..ผมยังไม่บอกหรอก แต่อย่าถึงขนาดร้องไห้รอเลยครับ..เดี๋ยวผมเล่าไม่ออกกันพอดี (ยิ่งหาเรื่องอู้อยู่ด้วย..ฮา) ขอบคุณครับผม ...... น้องนินามครับ อาปิ๊วคิดถึงนะครับ อิอิ ....... จากคุณ : ปิ๊ววววว - [ 13 ก.พ. 47 13:08:20 A:202.57.185.126 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ป้าปิ้วววววววววววววววววววว !!!!!!!!!!!!!!  ขโมยซีนเค้าหงะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 13 ก.พ. 47 13:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 20 5555555 ขอหัวเราะเยาะน้องศ.ก่องหนึ่งประโยค 5555555 แค่นี้แหละ.. แฮ่ จากคุณ : ปิ๊วววว - [ 13 ก.พ. 47 13:11:01 A:202.57.185.126 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยามค่ำคืน ณ บริเวณที่เรานั่งคุยกันนั้น..บรรยากาศน่าสบายมาก ลมพัดเย็น ต้นไม้(ต้นสนมังครับ) ส่งเสียงซู่ซ่าตามจังหวะกลองที่ถูกตีด้วยสายลม แสงสีส้มซึ่งมาจากหลอดแสงจันทร์ดวงใหญ่สาดส่องไปทั่ว เหนือขึ้นไปบนท้องฟ้า มีเมฆบาง ๆ แตะขอบอยู่กลับดวงจันทร์เหลืองใส สะท้อนแสงลงลำน้ำที่ระริ้วไหวเป็นเงางาม แม่น้ำเจ้าพระยายามค่ำคืน..ใครไม่เคยชมแสงจันทร์ที่กระทบผิวน้ำละก็..น่าเสียดายแทนจริง ๆ ครับ ....... เสียงทุ้มนิ่มของน้องคนนั้นยังดังอย่างต่อเนื่อง..บางครั้งแผ่วเบา บางครั้งเข้มข้นตามอารมณ์รักของเขาที่ขึ้นลงเร็วเสียกว่าน้ำในเจ้าพระยา "ผมก็ไม่รู้นะครับว่าในตอนนั้นผมรู้สึกอย่างไร รู้แต่ว่าหลังจากนั้นเธอมาซื้อพวงมาลัยและดอกไม้บ่อยขึ้น แต่ผมไม่กล้าสบตาเธออีกเลย.." "ผมรู้ตัวผมดีครับ..ว่าคนอย่างผมไม่สมควรจะคิดอะไรให้เลยเถิดไป..แต่เพราะผมต้องช่วยยายขายของ..จึงไม่สามารถจะเลี่ยงหลบเธอไปได้.." เธอมักจะชวนผมคุยเสมอ..บางครั้งถึงกับซื้ออาหารใส่บาตรมาเผื่อ แล้วชวนผมใส่บาตรด้วย แม้ผมจะปฏิเสธ..แต่น้ำใจที่เธอให้ผม..ทำให้ผมปฏิเสธเธอไม่ได้ทุกคราวไป กลางวันของวันหนึ่ง  ผมกลับจากเรียนเร็วกว่าปกติ..ผมเลยไปช่วยยายเก็บร้าน..อยู่ ๆ เธอก็ขับรถมาจอดข้าง ๆ เธอยกมือไหว้ยายของผม..แล้วหันมาชวนผมไปซื้อหนังสือที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ผมไม่อยากไป..เพราะยังช่วยยายไม่เสร็จ เธอได้ยินดังนั้นก็กุลีกุจอเข้าช่วย สาวน้อยหน้าหวาน..อยู่คฤหาสน์หลังใหญ่..ใช้รถเก๋งงามหรู..มีเงินมีทองใช้ไม่มีวันหมด..มีตระกูลอันสูงส่ง..ถึงกับแย่งผมเข็นรถเข็นคันเก่า ๆ คันหนึ่ง..เดินไปส่งผมและยายจนถึงบ้านของผม.. พี่คิดดู..เธอดีกับผมขนาดนี้..พี่จะให้ผมทำอย่างไร? ...... จากคุณ : ปิ๊วววววว - [ 13 ก.พ. 47 13:30:28 A:202.57.185.126 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมไม่ตอบ..จะให้ตอบอะไร?..นอกจากนั่งตบยุงที่ทวีจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นผมเงียบ..เขาก็เล่าต่อ ....... เล่าต่อว่าอย่างไรโปรดติดตาม ขอทำงานแป๊บนึงคับ แหะแหะ..อู้อีกแร้วววววว จากคุณ : ปิ๊วอู้เป็นอาชีพ - [ 13 ก.พ. 47 13:38:40 A:202.57.185.126 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 เอ๋าจะทำยังไงดีล่ะนี่ (ก็ต้องรอต่อไปไง) ปล.สงสัยมั่งมีจะเป็นภูมิแพ้อย่างที่ตัวมันว่าจริงๆค่ะ ถ้ายังจามไม่หายคงต้องปลุกปล้ำพาไปหาหมอแล้วล่ะค่ะ รอวันหยุดก่อน :) จากคุณ : เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย - [ 13 ก.พ. 47 13:54:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อู้อีกแล้ว งั้นป้าหาหมอนอิง มา เอกเขนกรอ นะคะ หลับแน่ๆเลย ตาคนนี้ อู้นาน จากคุณ : ป้าเอม - [ 13 ก.พ. 47 14:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 25 รักต่างฐานันดร....โฮ.. ขอไปหาผ้าเช็ดหน้ามารอฟังด้วยคนค่ะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 13 ก.พ. 47 15:09:04 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 หวัดดีค่ะพี่ปิ๋ว คิดถึงจังเลย  กลอนเพราะจัง  ใครให้มาเอ่ย.... จากคุณ : เพียงฝัน - [ 13 ก.พ. 47 16:53:17 A:203.145.3.2 X:203.145.29.86 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ที่คุณปิ๊วแนะคุณพิมให้เอาตะไคร้ผูกหางนายมั่งมีนี่... หวังดีหรือประสงค์ร้ายครับเนี่ย มาเอะใจตอนถึงตรงที่พูดถึงหมาน้อยกระโดดงับหางตัวเองนี่แหละ ฮ่าๆๆ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 13 ก.พ. 47 17:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ยาวอะ ไม่อ่านนะคะ ว่าแต่กลอนเพราะ ๆ น่ะ ขออนุญาตเจ้าของก่อนมาโพสต์หรือยังคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 13 ก.พ. 47 20:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มาแร้วครับ ปิ๊วกลับมาแร้ว มาด้วยความเร็วรี่..ตั้งอกตั้งใจเป็นอย่างมาก จะเล่าเรื่องของน้องคนนั้นให้จบเร็ว ๆ มาถึงเจอความเห็นของคุณรสาเข้า..สะอึกเรยแฮะ จริงสิ..ผมนี่เสียมารยาทชะมัดเรย..ไม่ยอมขออนุญาตเจ้าของเขาเสียก่อนที่จะมาโพสต์ ผมนี่แย่จริง ๆ ไม่รู้เธอโกรธหรือเปล่า?? ไม่รู้ล่ะ โกรธหรือไม่โกรธก็ขออภัยไว้ที่ตรงนี้ ผมเห็นว่าเพราะดี..และเธอก็เขียนมาให้ผมอ่าน ผมอ่านปั๊บก็แปะเรย..(เธอให้อ่านเฉย ๆ นะครับ ไม่ใช่เขียนเพื่อผม) ลืมไปว่าเธออาจจะไม่เต็มใจก็ได้..ว้า..ชักไม่สบายใจแล้วแฮะ ทำไงดีล่ะครับคุณรสา..ผมนี่น่าเขกกะโหลกจัง ดีนะนี่ที่ออกตัวไว้แต่แรกว่าผมไม่ได้เขียนเอง..ดีที่ไม่รืม ถ้ารืมล่ะก็แย่หนักกว่านี้แน่.. (อยากบอกจังว่าใครเขียน..แต่กลัวคุณรสาจะว่าเอาอีก..ให้เจ้าตัวมาบอกเองดีกว่า..) ขอบคุณคุณรสาครับที่เตือนสติ..เหม่..ชาตินี้ผมคงทำอย่างคุณรสาไม่ได้แน่.. ขอสรรเสริญครับ ...... 555 คุณเจ้าหญิงน้อย ไม่ลองวิธีใช้ตะไคร้ผูกหางดูหรือครับ ผมว่าน่าจะได้ผลนา..(จุ๊ ๆ คนพีทล่ะก้อ..ความแตกหมด) 5555 พาไปหาหมอเถิดครับ..นี่ก็ใกล้วันหยุดแล้ว..หวังว่าเจ้ามั่งมีจะหายดีเร็ว ๆ นะครับ ...... อ๊ะ ๆ คุณซอมพอแดง(รู้แล้วล่ะว่าแปลว่าดอกหางนกยูง ใช่ไหมครับ?) ถึงกับเตรียมผ้าเช็ดหน้ามารอท่าอย่างนี้..ผมก็เล่าไม่ออกสิครับ ผมยิ่งถนัดพาเรื่องไปหาบ่อน้ำตาอยู่ด้วย.. งำ ๆ ๆ ....... น้องเพียงฝันครับ คิดถึงจังเลย เมื่อไรจะได้พบกันอีกน๊า...เทคแคร์ตัวเองมาก ๆ นะครับ (เห็นแปะเรื่องแต่ละที..หนักอึ้งทุกทีเลย..) เรื่องกลอนไม่มีใครให้พี่หรอกครับ เขาให้อ่านเฉย ๆ พี่ถือวิสาสะประสามักคุ้นเอามาแปะอย่างงั้นเอง.. ไม่รู้ว่าคนคุ้นเคยคนนั้น..จะว่าเอาหรือเปล่า งือ... ....... คุณพีทครับ..เมื่อไรเราจะได้เจอกันซะทีล่ะครับ อยากฟังเสียงหัวเราะของคุณพีทจังครับ (ได้เห็นหน้าอันหล่อเหลาจากภาพถ่ายแล้ว แต่ยังไม่ได้ฟังเสียเล้ย) อยากเจอ ๆ ๆ ...... หมดแระ..เขียนต่อนะครับ บรื่นนนนนนนน จากคุณ : ปิ๊วววววว - [ 13 ก.พ. 47 21:12:06 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 เอ่อ คุณปิ๊วปิ้ว ^__^... เชื่อไหมครับว่าผมอ่านเรื่องนี้ตั้งหลายรอบ เพื่อหาคำตอบว่า คุณรุ่งปิวปิ้วของผมกำลังพยายามสื่ออะไรออกมา ภายใต้สำนวนที่เป็นเอกลัการ์เฉพาะตัวนั้น แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ ถามจริงๆเถอะ อะไรคือแรงดลใจของเรื่องนี้ครับ น่า นะ ตอบหน่อยเถอะ อยากรู้จริงๆ จากคุณ : GTW - [ 13 ก.พ. 47 21:12:36 A:210.86.197.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 วาว..จานจีฯ ก็มา.. คิดถึงงงงงงงงงงงจังเรยครับ จานถามว่าไรนะ?? แรงบันดาลใจ..? อุ๊บอิ๊บ..ไม่บอก หุหุ..เอาไว้บอกตอนจบนะครับ นะจานนะ..น่า..นะ รอแป๊บบบบบบบ (จานฯ ผมเพิ่งเดินไปซื้อเบียร์มาสามกระป๋อง จานฯ จะแปบ่งไปมั่งมะ?..เอิ๊กส์..แฮ่) จากคุณ : เขียนแระ ๆ ๆ - [ 13 ก.พ. 47 21:23:17 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 เขาเป็นหนุ่มน้อยนัยตาโศก.. ขนตาของเขายาวจนเหมือนกับตาผู้หญิง โหนกคิ้วเรียวเข้มรับกับสันจมูกคมได้รูป เวลาเขาทอดสายตาเหม่อมองไปอย่างไร้จุดหมาย..ผู้หญิงที่อยู่ใกล้ใจคงแหลกสลายหล่อหลอมเป็นแววตาของเขาได้ง่าย ๆ หรือเพราะเขาหล่อเหลาอย่างนี้..เขาจึงมีเสน่ห์พอที่ดอกฟ้าจะโน้มลงมา..เพื่อเขา ??? ฟังเขาเล่าต่อดีกว่า ....... บ้านที่ผมอาศัยอยู่เป็นตึกแถวค่อนข้างทรุดโทรม ชั้นล่างเต็มไปด้วยกระป๋องใส่น้ำ เพื่อแช่ดอกไม้ต่าง ๆ เอาไว้ขาย ชั้นบนแบ่งเป็นห้องน้องชายของผมสองคน อีกห้องหนึ่งเป็นห้องของยาย ส่วนผมนอนชั้นบนสุด จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่ห้อง มันเป็นที่โล่ง ๆ ไม่มีประตู มีแต่ที่นอนบาง ๆ ของผมวางชิดอยู่ตรงมุมหนึ่ง.. พี่เชื่อไหม?..หลังจากนั้นไม่นาน..เธอบุกเข้าไปถึงห้องนอนของผม วันนั้นผมไม่อยู่ ยายเล่าให้ฟัง ยายบอกว่า..เธอไม่ได้ตั้งใจมาหาผม แต่ตั้งใจมาหายาย.. เธอซื้ออะไรมามากมาย..จนยายของผมไม่กล้ารับ มีทั้งสิ่งของเครื่องใช้ และอาหารการกิน.. เธอบอกว่าเธออยากให้..ไม่ใช่มีเจตนาดูหมิ่นดูถูกอย่างที่ยายคิด.. ถ้ายายคิดอย่างนั้นเธอก็เสียใจ..เธอถึงกับร้องไห้ออกมา ยายผมจึงต้องรับเอาไว้.. เธอกับยายนั่งคุยกันพักใหญ่..ด้วยความสนิทสนมเป็นกันเองเพิ่มขึ้น เธอเป็นคนยกพัดลมที่เธอซื้อมาฝาก..ไปไว้ที่ห้องผม..ด้วยมือของเธอเอง เธอฝากบอกกับผมว่า..อย่าคิดมาก..เธอซื้อมาให้ยาย..แต่ยายยกให้ผม.. เธอไม่ได้ตั้งใจจะให้ผม..เธอไม่เคยคิดจะดูถูกผม ยายเล่าไปมองหน้าผมไป "ไอ้หนุ่ม..เอ็งไปทำอีท่าไหนเข้าล่ะนี่..ลูกเศรษฐีเขาจึงติดเอ็งแจอย่างงี้??" ผมจะตอบยายได้ยังไงครับพี่..ก็ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ..... วันต่อมา.. จากคุณ : ปิ๊ววววววว - [ 13 ก.พ. 47 21:42:08 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 ผมบอกตัวเองว่าผมต้องทำอะไรสักอย่าง ผมไม่สบายใจ..ผมไม่ได้ต้องการให้เป็นอย่างนี้.. พี่ถามผมว่าทำไมเหรอครับ?.. ถ้าพี่เป็นผม..พี่ก็คงคิดเหมือนผม ผมเป็นกำพร้าครับ..พ่อผมอยู่ที่ไหนผมยังไม่รู้ ส่วนแม่ของผมก็ผลิตน้องมาให้ยายเลี้ยงแล้วก็หายไป ตัวผมเองก็ยังเรียนไม่จบ เงินจะกินเข้าไปแทบจะไม่มี อาชีพขายดอกไม้พี่คิดว่าวัน ๆ หนึ่งจะมีเงินเข้าบ้านสักเท่าไร? กระเบียดกระเสียนกันเต็มที่..บางวันก็ยังแทบไม่มีอะไรจะกิน พี่คิดว่าผมควรจะคว้าโอกาสอย่างนี้ไว้เหรอครับ พี่คิดว่าผมเป็นหนูกำลังตกถังข้าวสารอย่างงั้นเหรอครับ หรือพี่กำลังคิดว่าผมเป็นควายตัวหนึ่ง??? ....... ผมไปยืนดักรอเธอที่หน้าหมู่บ้านในเย็นวันนั้น ตั้งใจจะพูดให้เธอรู้ตัวว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ต้องการให้เธอรู้ว่าผมเป็นใคร..แล้วเธอเป็นใคร สิ่งที่เธอกระทำนั้นเป็นสิ่งที่สูญเปล่า..เป็นการกระทำตามอารมณ์ของเด็กสาวสมัยนี้..ที่ตามใจตัวเองโดยไม่มีขอบเขต ผมอยากให้เธอรู้ว่าเธอกำลังทำร้ายจิตใจของผมอย่างแรง เธอกำลังทำให้ผมรักเธอ..รักเธอเพื่อรอความเจ็บปวดที่ต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แล้วเธอจะทำไปทำไม?? ...... เธอขับรถคันหรูนั้นมากับใครคนหนึ่ง เธอเห็นผมนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ที่สวนหย่อมหน้าหมู่บ้าน เธอหันไปพูดอะไรกับใครคนนั้นสองสามคำ แล้วจอดรถ เธอเดินมาหาผม.. "ไปรู้จักคุณแม่ของนีหน่อยสิคะ..วันนี้ท่านกลับมาด้วย.." ผมเดินเข้าไปทำความเคารพท่าน..ผู้หญิงสูงวัยและภูมิฐานคนนั้น ท่านมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า.. ทำจนผมร้อนวูบวาบไปทั้งตัว.. "ธรมีอะไรหรือเปล่าคะ?" "เปล่าครับ.." "พรุ่งนี้นีเลิกเรียนเร็ว..ถ้าธรว่างนีจะไปหาที่บ้านนะคะ" "อย่าเลยครับ..ผมแค่จะบอกว่า.." "นีต้องไปแล้วค่ะ..นีบอกคุณแม่ว่าเจอเพื่อนที่โรงเรียน..เอาไว้คุยกันนะคะ..อ้อ..หรือจะโทร.ไปคุยกันก็ได้ เบอร์มือถือเบอร์....จำได้นะคะ..นีไปล่ะ.." เธอยิ้มให้ผมแล้วจากไป ผมเดินกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ..... ทุกวันเวลาหลังจากนั้น.. พี่เชื่อไหมว่า... จากคุณ : ปิ๊วววววววว - [ 13 ก.พ. 47 21:58:27 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 ทั้งที่ผมหักห้ามใจอย่างเต็มที่ ผมยังคิดถึงแต่เธอ เบอร์โทร.ที่เธอให้ ผมท่องอยู่ในใจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ผมไม่ได้โทร.หาเธอหรอกครับ..ผมไม่กล้า.. พี่อย่าหัวเราะสิครับ..ผมไม่กล้าจริง ๆ ผมกลัวจะทำให้ใจของผมถลำลึกลงไปกว่านี้อีก ..... วันรุ่งขึ้นหรือครับ?..ใช่ครับ..ผมรอเธออยู่ที่บ้าน แต่พอผมเห็นรถของเธอ ผมก็บอกยายให้บอกเธอว่าผมไม่อยู่ ผมเดินหนีออกไปทางหลังซอย.. ผมไม่อยากเจอหน้าเธอครับพี่.. ผมไม่อยากให้เรื่องระหว่างเราเกินเลยไปกว่านี้.. ทุกอย่างไม่น่าจะเริ่มต้น ไม่น่าจะเดินไปถึงจุด ๆ นั้นได้เลย ไม่น่าเลย.. ....... แล้วไง..ผมถาม เขานิ่งงัน..ไม่ตอบในทันที เรื่องที่นายเล่ามาทั้งหมดนี่..พี่ยังไม่เห็นว่ามันจะหนักหนาอะไรเลย การที่มีผู้หญิงคนหนึ่งมาชอบเรา..และพี่ก็เชื่อว่าเราเองก็ชอบเขา..ก็เป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป นายจะมาอ้างเหตุผลว่าเธอรวยกว่าสูงส่งกว่า..ทำให้นายไม่กล้ารักเธอ..บอกตรง ๆ พี่ฟังแล้วอยากจะหัวเราะให้ท้องแตกตาย นี่มันเรื่องจริงหรือนิยายที่นายแต่งมาหลอกให้พี่นั่งตากยุงฟังอยู่อย่างนี้?? คนเราน่ะนะน้อง..สำคัญตรงที่หัวใจ ฐานันดรชนชั้นจำนวนเงินคงคลังมันก็แค่ส่วนหนึ่งในชีวิตเท่านั้น การที่คนสองคนจะใจตรงกันได้..มันไม่ใช่เรื่องง่าย..มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่นาน ๆ จะเกิดขึ้นซักทีในโลกมนุษย์ นายคิดดู คนสองคนต่างเกิดต่างอยู่ ต่างพื้นฐานต่างจิตใจ..อยู่ ๆ มาเจอกันแล้วก็ชอบพอรักใคร่กัน..นายคิดว่ามันง่ายนักหรือ?? ถ้าพี่เป็นนาย..พี่จะไม่ทำร้ายหัวใจตัวเองอย่างนายแน่นอน.. พี่จะรักคนที่พี่รัก..ส่วนจะสำเร็จหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ...... พี่ต่างหากที่พูดเหมือนนิยาย นี่มันเรื่องจริงนะครับพี่..พี่ไม่ใช่ผมพี่ไม่รู้หรอก พี่ไม่รู้หรอกว่า.. จากคุณ : ปิ๊วววววว - [ 13 ก.พ. 47 22:14:01 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 สาเหตุที่ผมต้องออกมาเช่าห้องอยู่อย่างนี้เพราะอะไร ยายของผมครับพี่..ยายของผม อยู่ ๆ ยายของผมก็บอกให้ผมออกมาหาที่อยู่ข้างนอก ยายกลัว.. ยายกลัวผมจะเป็นอะไรไป มีผู้ชายหน้าตาหน้ากลัวสามสี่คนไปถามหาผมในวันหนึ่ง พวกมันบอกยายว่าให้สั่งสอนผมอย่าคิดสะเออะ เจียมเนื้อเจียมตัวเอาไว้บ้าง ถ้าอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ยายร้องไห้ครับพี่..ยายร้องไห้เพราะผม ..... ... .. . ผมเห็นน้ำตาของน้องคนนั้นหลั่งรินออกมา.. เขาขบกรามจนนูนเป็นสัน..เก็บอารมณ์และความรู้สึกอย่างสุดความสามารถ "ผมทำให้ยายลำบากมาทั้งชีวิต..ยายแก่แล้ว..ผมยังทำให้ยายต้องร้องไห้เพราะผมอีก..ผม.." ..... ... .. . จากคุณ : ปิ๊ววววว - [ 13 ก.พ. 47 22:20:59 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 ไม่รู้ว่าอาไรคับ พี่ไม่รู่ว่าอาไร จากคุณ : ขัดจังหวะ (ninaM) - [ 13 ก.พ. 47 22:21:31 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อะ.. เล่าต่อไม่ออกซะแร้ว รอแป๊บ.. งือ... จากคุณ : ปิ๊วววววว - [ 13 ก.พ. 47 22:22:13 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 กำลังอ่าน ติดตามตื่นเต้นไปหน่อย จากคุณ : ไม่ขัดจังหวะและ (ninaM) - [ 13 ก.พ. 47 22:22:43 ]

ความคิดเห็นที่ 39 น้องหนีน้ำ.. ขอบคุณที่มาขัดจังหวะ ได้จังหวะพอดีเรย เด๋วพี่มานะ ขัดให้มันวับไปเรยนะ ระวังอย่าขัดจนลอกล่ะ เสียดายของ งืออออออออ(ต่อ) จากคุณ : ปิ๊วววววว - [ 13 ก.พ. 47 22:25:40 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 ผมได้ยินอย่างนั้นพี่รู้ไหมว่าผมรู้สึกอย่างไร ผมโกรธมาก..โกรธที่ใครมาทำให้ยายผมร้องไห้ ผมโทร.หาเธอทันที "คุณเลิกมายุ่งกับชีวิตของผมกับยาย..ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป" ผมพูดแค่นั้นผมก็วางหู ผมวางหูไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่า..คำพูดนั้น..จะทำให้เกิดอะไรขึ้น พี่ครับ..ผมจะทำอย่างไรดี?? ..... เขาเว้นช่วงจังหวะการเล่า..ตั้งคำถามขึ้นมาให้ผมตอบ ผมไปฝ่ายนิ่งงันไปบ้าง.. ผมรอ..รอให้เขาเล่าต่อไป.. ..... ตอนนั้นประมาณ 4 ทุ่มแล้ว ตอนที่ผมโทรศัพท์ไปหาเธอน่ะครับ..มันดึกแล้ว.. ผมกำลังบอกยายว่า..ยายอย่ากลัวไปเลย..มันไม่ใช่ความผิดของผม ผมไม่ได้ทำอะไร..มันไม่ใช่ความผิดของยาย..ยายไม่ได้ทำอะไร.. เธอก็มาเคาะประตูเหล็กหน้าบ้าน.. เธอขับรถออกมาคนเดียว..เธอมาทั้งชุดนอนของเธอ เธอร้องไห้..เธอไม่เข้าใจ..เธอต้องการคำอธิบาย หัวใจของผมแตกสลายลงไปในเวลานั้น.. ....... เราสองคนได้คุยกันอย่างจริงจัง แล้วในที่สุด.. จากคุณ : ปิ๊วเล่าต่อแระ(รอให้ขัดจังหวะ) - [ 13 ก.พ. 47 22:38:01 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 แล้วในที่สุด..แล้วในที่สุดอะไร?? นั่นสิ..แล้วในที่สุดอะไร?? จากคุณ : ปิ๊วขัดจังหวะตัวเอง - [ 13 ก.พ. 47 22:39:55 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 มารอลุ้นด้วย (หวังว่าคงไม่ขัดจังหวะนะ กลัวมือด้านอะครับ ไม่ชอบงานหนัก ฮ่าๆ) จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 13 ก.พ. 47 22:56:57 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เราสองคนได้คุยกันอย่างจริงจังสองต่อสอง ยายขอตัวขึ้นข้างบน..ยายปล่อยให้เป็นเรื่องของผมทั้งสองคนจัดการกันเอง.. เราสองนั่งมองหน้ากันอยู่พักใหญ่ ในหัวใจเต็มไปด้วยเรื่องราวที่อยากจะพูด..แต่พูดไม่ออก ผมนั่งมองเธอร้องไห้..ด้วยหัวใจที่กำลังกรีดร้อง.. "มันเกิดอะไรขึ้นคะ..ทำไมธรถึงพูดกับนีอย่างนั้น??" ...... คำถามนั้นเกือบจะทำให้ผมบอกความจริงของเธอไปแล้ว..ว่าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของผม คุณแม่ของเธอคงรู้ว่าผมไม่ใช่เพื่อนที่โรงเรียนหรือเพื่อนที่ไหนของเธอ..แต่เป็นหลานคนขายดอกไม้หน้าหมู่บ้านนี่เอง เพื่อป้องกันลูกสาวของท่านเอาไว้ให้ห่างกับคนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างผม..ไม่ใช่เรื่องยากที่ท่านจะกระซิบบอกกับลูกน้องให้มาจัดการผม แต่เรื่องนี้..เธอคงไม่รู้ ถ้าผมบอกให้เธอรู้..แล้วจะเกิดอะไรขึ้น? อย่าให้เธอรู้เลยจะดีกว่า เพราะถึงอย่างไร ผมกับเธอ..ไม่มีวันจะสมหวังอยู่แล้ว.. เส้นทางของเรา..ไม่มีวันจะมาประจบพบเจอกันได้.. เหมือนดอกฟ้า..ไม่มีวันจะร่วมต้นกับดอกดินได้..ไม่มีทาง ...... ทำไมธรไม่พูดอะไรออกมา..นีถามว่าเกิดอะไรขึ้น?? หรือธรรำคาญที่นีเข้ามายุ่มย่ามในชีวิตของธร..ต่อไปนี้นีจะไปทำอีกแล้วก็ได้ นีแค่อยากจะทำอะไรที่นีทำแล้วรู้สึกดี..อยากทำอะไรให้คนที่นีรู้สึก..รู้สึก...ดี ๆ ด้วยให้มีความสุข..นีอาจจะทำอะไรที่เกินไปบ้าง..นีก็รู้ตัวดี..แต่นีไม่คิดว่า..นีจะทำให้ธรเดือดร้อนอะไร.. ตลอดสามสี่เดือนมานี่..นับตั้งแต่นีได้พบกับธรวันแรก..ธรรู้ไหม..นีมีความสุขที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมา ตั้งแต่เล็กจนโต..นีไม่เคยมีความรู้สึกอย่างนี้มาก่อนเลย.. นีถูกเลี้ยงอยู่ในกรง..กรงที่.... จากคุณ : อ๊ะ..ปะก่อนดีกว่า - [ 13 ก.พ. 47 22:59:31 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอต้อนรับคุณพีทครับ 555 กลัวมือด้านหรือครับ งั้นไม่ต้องขัดครับ ตอนนี้น้องหนีน้ำกำลังรับหน้าที่นี้อยู่ ป่านนี้เงาวับไปแล้วมั้ง..5555 น้องหนีน้ำครับ..เอาน้ำมะขามเปียกมะครับ..ผสมกับขี้เถ้าซะหน่อย..โหย..ดีกว่าบัสโซเป็นไหน ๆ รับรองเงาวับจับใจ อิอิ.. อู้ครับอู้..นี่คือการอู้อย่างหนึ่งของกระผมเอง อยากรู้จังนอกจากคุณพีทกับน้องหนีน้ำแล้ว..ยังมีใครตามอ่านอยู่มั่งไหมน๊า... จานจีฯ ก็หายไปเลย.. งั้นขออู้ต่ออีกแป๊บบบบ จากคุณ : อูอู่ฮุ้อี๊อ๋อออออออ - [ 13 ก.พ. 47 23:05:22 A:202.57.185.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 พี่ปู้อิ๊ว จากคุณ : ไม่ขัดแล้วละ เหนื่อยใจ (ninaM) - [ 13 ก.พ. 47 23:14:12 ]

ความคิดเห็นที่ 46 พี่ปิ๊วอู้ จากคุณ : ขัดใจดีกว่า (ninaM) - [ 13 ก.พ. 47 23:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ว้า...เขียนไม่ออกแล้วครับ..ไม่รู้เป็นไร ขอบคุณครับที่ติดตามอ่าน พรุ่งนี้ผมจะเขียนต่อนะครับ..วันนี้ขออนุญาตไปมุบตาสักนิดหนึ่ง อ้อ..เนื่องในวันวาเลนไทน์ที่จะมาถึงในอีกไม่กี่นาทีนี้ ขอให้ทุกท่านจงประสบความสำเร็จในความรักนะครับ ขอให้รักนั้น สร้างความแช่มชื่นให้กับชีวิตทั้งปัจจุบัน และตลอดไป แล้วอย่าลืมรักตัวเองมาก ๆ ล่ะครับ ฝันดีครับผม จากคุณ : ปิ๊วจะไปอู้บนที่นอนจ้า - [ 13 ก.พ. 47 23:27:13 A:202.57.181.74 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 เข้ามาอ่านความรักของหนุ่มน้อยค่ะ ทีแรกนึกว่าเป็นความรักของคุณปิ๊ว ที่ไหนได้เป็นของหนุ่มข้างห้องเฉยเลย ความสุขที่แท้จริงคือได้มีความรัก...... ทีแรกอ่านนึกว่าคุณหลงรักหนุ่มข้างห้องซะอีก อ่านไปหน่อยๆเลยถึงบางอ้อ.... หญิงไทยก็แอบรักหนุ่มข้างบ้านเหมียนกัลลลล ปีที่แล้วตัดดอกกุหลาบให้หนุ่มจนต้นกุหลาบตายแทบหมด นึกเสียใจเหมือนกันที่กุหลาบตาย พอมาต้นปีนี้หนุ่มข้างบ้านก็ตายตามต้นกุหลาบไปอีก แต่ก็ไม่ได้เสียใจ แถมดีใจเสียอีก เปล่า... ไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่นนะ ที่ดีใจก็คือแกอายุ 94 ปีแล้วไม่มีใครมาดูแลแกเลย ปีนี้ก็คิดๆอยู่ว่า ใครน้อจะเป็นผู้โชคดีได้ดอกกุหลาบจากหญิงไทยเป็นรายต่อไป อิอิ เออนะ...เกือบลืมแน่ะหญิงไทยเคยบอกว่าจะให้ดอกไม้คุณปิ๊วคุณลืมหรือยัง? อยากได้ตอนไหนก็อย่าลืมทวง(สัญญา)ล่ะ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ จากคุณ : หญิงไทย - [ 13 ก.พ. 47 23:27:35 A:213.101.42.53 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 หลับให้สบายนะครับคุณนินาม รู้ไหมพรที่คคห.ข้างต้น..พี่ตั้งใจให้น้องนินามนะนั่น (คุณพีทไม่ให้..คุณพีทรูปหล่อ..มีแฟนเต็มบ้านเต็มเมืองอยู่แร้ววววว อิอิ) จะได้หายเหนื่อยใจเร็ว ๆ ไงครับ (พักผ่อนมาก ๆ นะครับ..แต่ก่อนนอน อย่าลืมแปะ "อาปิ๊วสลักใจ" ต่อซักหนึ่งตอนล่ะ..มีคนรออ่านเยอะเชียว..) บายคับ(บายคุณพีทด้วยคับ) จากคุณ : คร่อก - [ 13 ก.พ. 47 23:31:32 A:202.57.181.74 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีครับคุณหญิงไทย โหย..คิดถึงจังเลย ผมไม่ลืมหรอกครับเรื่องดอกไม้ที่ว่า..(จริง ๆ แล้วอยากขอวันพรุ่งนี้เลย..จะได้ไหมน๊า..) ดีใจจังที่คุณหญิงไทยยังไม่ลืมปิ๊ว..อยากจะทักตั้งแต่เห็นชื่อนี้ในกระทู้น้องนินามแล้วครับ แต่ไม่กล้า..กลัวจะทักผิดคน ผมยังจำได้ว่าเราคุยกันถึงบรรยากาศที่นั่น-ที่ที่คุณหญิงไทยอยู่นั่นแหละ..ว่ามีบรรยากาศดีแค่ไหน.. คุณหญิงไทยเล่าว่าเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยดอกไม้..และคุณหญิงไทยเองก็ชอบดอกไม้เป็นอย่างมาก ผุ้หญิงทุกคนชอบดอกไม้..แต่จะชอบมากเหมือนคุณหญิงไทยหรือเปล่านั้น..น่าจะหาตัวเลขดูเหมือนกันนะครับ ผมเชื่อว่าผู้หญิงที่ชอบดอกไม้ เป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน..จิตใจดี..หากเปราะบางในบางครั้ง (ถ้าคุณหญิงไทยไม่ได้เป็นอย่างนั้น ก็ขออภัยนะครับ..ผมเดาเอาจากที่เคย ๆ รู้จักมา) คำว่าเปราะบางไม่ได้หมายถึงอ่อนแอนะครับ แต่หมายถึงอาการที่ทุ่มไปให้ทั้งหัวใจ ทั้งความรู้สึกที่มี ผู้หญิงอย่างนี้หายากครับ..อย่างน้อยผมก็ยังหาไม่เจอ เมื่อไหร่จะกลับไทยครับ...เมืองไทยจะได้มีผู้หญิงที่น่ารักเพิ่มขึ้นอีกคน สุขสันต์วันวาเลนไทน์เช่นกันครับ จากคุณ : ปิ๊วปิ้ว - [ 13 ก.พ. 47 23:40:41 A:202.57.181.74 X: ]

ความคิดเห็นที่ 51 เช้านี้หนาวชะมัดเรย.. เวลาอาบน้ำตัวสั่นงาก ๆ ยิ่งเวลาจากออกห้องน้ำมาเจอลมภายนอกยิ่งสั่นไปถึงขั้วหัวใจ หัวใจที่สั่นไหวเพราะลมหนาว..และสั่นคลอนเพราะลมรัก ลมรักที่มาพร้อมกับวันวาเลนไทน์.. เป็นลมรักที่แสนอบอุ่นและนุ่มนวล ..... อาโหล... อือม์ ตื่นยัง? แล้ว วันนี้หนาวเนาะ ช่าย อากาศดีจริง ๆ ช่าย วันนี้วันเสาร์ ช่าย อากาศดีจริง ๆ ช่าย.. งั้นแค่นี้นะ.. จ้า..บาย บาย.. ..... วางหูไปแล้ว.. รู้สึกขัดข้องในใจชอบกล เหมือนจะขาดอะไรไปสักอย่าง ทุกเช้าเธอจะโทร.มาปลุก..เพราะผมเป็นคนหนึ่งที่นอนตื่นสายเป็นกิจวัตรประจำวัน เช้านี้ทำไมไม่เหมือนทุกวันนะ ด้วยความง่วงและงัวเงีย ทำให้สมองผมไม่แล่น โน่นแหละ..กว่าจะนึกได้ ว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ก็เกือบสิบโมง เรานี่แย่จริง ๆ ..... อาโหล.. คะ? ทำไรอยู่? ปล่าวค่ะ ที่นั่นอากาศดีไหม? ดีค่ะ..หนาวเย็นดี วันนี้วันเสาร์ ค่ะ..วันนี้วันเสาร์ อากาศสบายดี ค่ะ..สบายดี งั้นแค่นี้นะ ค่ะ..บายค่ะ บาย ..... วางหูไปแล้ว..วางโทรศัพท์ไว้ตรงหน้า..นั่งมองมันเหมือนไม่เคยพบเห็น เจ้าสิ่งนี้..ยิ่งดูยิ่งเหมือนสะพาน ข้ามจากอีกฝั่งไปอีกฝั่ง เชื่อมการสื่อสารระหว่างกัน แต่มันก็เป็นแค่สะพาน ไม่มีชีวิต ไม่มีความรู้สึก เรื่องที่ไม่ควรพูด..เราก็พูดใส่มัน เรื่องที่ควรพูด..บางครั้งเราก็ไม่พูดใส่มัน มันก็ไม่รู้สึกอะไร.. มันไม่เคยมีความรู้สึกอะไร.. ...... ความรัก... รวมทั้งความรู้สึกบางอย่าง บางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องอาศัยสะพานหน้าตาน่ารักอย่างนี้เป็นช่องทางการบอกความในใจ มันควรจะเป็นการสื่อสารโดยตรง ประจันหน้า..สบแววตา รวบรวมความกล้า..เอ่ยว่า..ฉันรักคุณ จะได้ความรู้สึกมากกว่า ..... วันนี้คุณได้เอ่ยคำรัก กับคนที่คุณรักแล้วหรือยัง??? จากคุณ : ปิ๊ววววววว - [ 14 ก.พ. 47 11:07:28 A:202.57.179.67 X: ]

ความคิดเห็นที่ 52 แวะมาบอกว่าอ่านทันแล้วค่ะ ถ้าเดาไม่ผิด คิดว่าพอจะทราบค่ะว่าเจ้าของกลอนคือใคร ฝีเท้า เอ๊ย ฝีมือขนาดนี้บนถนนฯ มีเจ้าแม่อยู่ไม่กี่คนหรอกค่ะ แต่ไม่ทราบว่าเธอตั้งใจจะเอามาแปะในถนนฯ หรือไม่ และถ้าแปะจะแปะด้วยนามปากกาไหนน่ะค่ะ คุณปิ้วอย่าคิดมากเลย ผมยิ่งน้อย ๆ อยู่ด้วย คราวหน้าก็อย่าลืมขอเจ้าตัวเขาก่อนแล้วกันค่ะ ว่าแต่ก็ไม่เห็นได้ทำอะไรนี่คะ ไหงต้องสวดชยัญโตให้ด้วย สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ ปล. เวลาอาบน้ำเสร็จใหม่ ๆ กลับรู้สึกร้อนจนต้องเปิดหน้าต่าง ทั้ง ๆ ที่ข้างนอกหิมะตกพราว หรือเป็นเพราะเราอาบน้ำอุ่นมาก แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 47 11:24:57 จากคุณ : รสา รสา - [ 14 ก.พ. 47 11:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 53 บางครั้งเราก็ไม่อยากให้เกิดทุกข์บนความรักเลยสักนิด อยากให้มีแต่สุข แต่มันเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ ชีวิตจริงหรือนิยาย  มันคงไม่ต่างกันมากเท่าไหร่ จากคุณ : ใบเตยหอม - [ 14 ก.พ. 47 11:26:55 ]

ความคิดเห็นที่ 54 กลับมาอ่าความเห็นของคุณรสา ขอบคุณครับที่เข้ามาตามอ่าน ผมอยากทำใจให้ "รัก" ได้เหมือนที่คุณรสาเขียนไว้ในกระทู้โน้นจังเรย.. แต่รู้ตัวดีครับ..ว่าทำไม่ได้ กิเลสมันหนาพอกพูนขึ้นทุกวัน ๆ เฮ้อ.. ..... คุณใบเตยหอมครับ ท่าทางคุณวันนี้จะไม่ค่อยมีความสุขเท่าที่ควรเลยนะครับ เป็นไรไปหรือเปล่า? อย่าคิดมากสิครับ หากเป็นเรื่องรัก..ผมว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา..ที่ความรักจะทำให้เราสุขมั่ง ทุกข์มั่ง ไม่มีใครอยากมีทุกข์หรอกครับ..แต่ถ้ามีขึ้นมา..ก็ยิ้มรับมันเอาไว้ แล้วมันจะผ่านไปเอง..สำคัญตรงที่ต้องมีใจหนักแน่นพอ เชื่อว่าคุณใบเตยหอมจะผ่านช่วงนี้ไปได้..อย่างรวดเร็วและเข้มแข็ง เอาใจช่วยนะครับ ....... จากคุณ : ปิ๊วยังไม่มีเวลาเขียนต่อเรย - [ 14 ก.พ. 47 12:55:53 A:202.57.180.233 X: ]

ความคิดเห็นที่ 55 โอย....อู้มากเลย บทรันทดเคล้าน้ำตาของสาวน้อยสุงศักดิ์กับหนุ่มหล่อยากจน ทำไมบรรยายไปอู้ๆๆๆแบบนี้ มาต่อซะดีๆเอือกส์....คนยิ่งหิวๆเบียร์อยู่ด้วย แล้วมาลืมบอกแรงบันดาลใจด้วยเด้อ เพราะถ้าเป็นเรื่องคนอื่นที่ไม่สำคัญหรือมีความหมายมากพอ คุณปิวปิ๊วคงไม่นำมาเล่าให้ฟัง เอื๊อกซซซ จากคุณ : GTW - [ 14 ก.พ. 47 17:39:41 A:210.86.198.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 56 จานจ๋า..ผมมาแร้วววววว เอิ๊กซซซซซซซซซซ นี่...เรอได้ยาวกว่าอีก วันนี้เป็นไงคับ..วาเลนไทนส์เดย์ เสียดอกไม้ไปกี่กระสอบครับ?? แล้วได้รับดอกไม้มากี่เข่ง เล่าให้ฟังมั่งดิคับ คนเหน่แรงอย่างจานฯ ผมเชื่อว่าต้องเหมารถสิบล้อมาขนแน่นอน แล้วพรุ่งนี้ตอนตีสี่ เราสองคนเอาไปขายที่ปากคลองกันนะครับ รวยไม่รู้เรื่องเรยยยยยยย ฮี่ ๆ ๆ ........ เอาล่ะ ๆ เขียนต่อแระ ไม่อู้แระ บรื่นนนนนนนนนนน จากคุณ : ปิ๊วววววววว - [ 14 ก.พ. 47 18:46:39 A:202.57.187.209 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 เข้านิ่งเงียบไป..ก้มหน้าจนคางจรดหน้าอก ท้าวศอกลงบนเข่าทั้งสองข้าง..ผมแอบเห็นคราบน้ำตาหยาดหยดลงบนพื้น.. "ไง?..ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะ..เอาไว้วันหลังคุยกันก็ได้.." ผมไม่อยากให้เขารู้สึกย่ำแย่กว่านี้... เขาเงยหน้าแล้วส่ายหน้ากับท้องฟ้า..หยาดน้ำตาพร่าพรางอยู่เต็มใบหน้า "ผมอ่อนแอมากไปใช่ไหมพี่...ผมนี่แย่จริง ๆ" ผมหัวเราะ "เรื่องนี้เป็นใครก็ต้องเสียน้ำตาทั้งนั้นแหละน้อง..อย่าคิดมาก เอางี้ดีกว่า เราเดินเล่นไปที่ริมน้ำดีกว่า..ที่นี่ยุงเยอะเหลือเกิน.." ..... ... .. . สายลมยามดึก..โชยพัดจากท้องน้ำสู่พื้นดิน จันทรกระจ่างฟ้าเกือบตรงศีรษะ..ส่องแสงนวลกระทบพื้นน้ำเย็นตา นาน ๆ ทีจะมีเรือลาก..ลากเรือลำใหญ่สี่ห้าลำที่บรรทุกจนเพียบแปร้ผ่านมาเสียที.. เราเลือกนั่งกันบนขอนไม้ซุง..ที่ที่ลมแรงจนยุงบินมาตอมไม่ได้.. ผมไม่รู้จะปลอบโยนเขาอย่างไร เราทั้งสองจึงต่างคนต่างเงียบกันไปพักหนึ่ง.. จนกระทั่งเขาเริ่มต้นเล่าต่อ.. เป็นเรื่องราวที่ใครฟังแล้วก็ต้องสะท้อนอยู่ในอก อนุภาพความรัก..ยิ่งใหญ่เสมอ ..... ถ้าธรไม่พูด..นีก็คงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น งั้นนีขอโทษ..ขอโทษหากสิ่งที่นีกระทำ..เป็นความผิดจนทำให้ธรไม่สบายใจ เราคงไม่ได้พบกันอีก..ธรต้องดูแลตัวเองดี ๆ นีลานะคะ.. ...... จากคุณ : แปะปั่นกาทู้ - [ 14 ก.พ. 47 19:10:09 A:202.57.187.209 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 เมื่อเธอหันหลัง..ผมก็รั้งตัวเองไว้ไม่ได้ ผมคว้ามือเธอไว้..เธอหันมาเผชิญหน้า.. ใบหน้าสวยนั้นหมองเศร้า..ลูกสะอื้นทำเธอตัวโยนจนสะท้าน พี่ครับ..ผมกอดเธอ ผมกอดเธอไว้แนบอก..กอดอย่างสุดรัก.. เราสองคนร้องไห้..ร้องไห้ให้กับอะไรก็ไม่รู้ ทั้งที่เราใจตรงกัน..เรารักกัน..แต่เราไม่สามารถจะรักกันต่อไปได้.. เราไม่สามารถจริง ๆ ...... สิ่งที่ผมบอกกับเธอได้..ก็เพียงคำพูดสองสามประโยค.. ผมเล่าความจริงให้เธอฟัง..เธอรับรู้ด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป.. เธอขอโทษผม..และฝากผมกราบขอโทษยายของผม เธอไม่ได้มีเจตนาให้เกิดเรื่องเช่นนี้.. เธอบอกว่าเธอจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกแน่นอน.. แล้วเธอก็จากไป.. ทั้งน้ำตา.. ....... ... .. . จากนั้นแล้วเกิดอะไรขึ้น? ผมถาม.. เธอคงไปคุยกับคุณแม่ของเธอ..คุณแม่ของเธอเข้าใจหรือเปล่า..?? เขายังไม่ตอบ เอาเป็นว่า...บอกพี่แล้วกันว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?? ... พี่ครับ.. คืนนั้น... เธอลากจากผมไป... แล้ว.. จากคุณ : งำงำงำงำงำ - [ 14 ก.พ. 47 19:21:48 A:202.57.187.209 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาขัดคอ ... เอากุหลาบมาฝากขายด้วย จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 14 ก.พ. 47 19:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 60 วาว..มีเรื่องอู้ได้อีกแร้วววววว ดีใจจัง ขอบคุณน้องศ.มั่กมากกกกกกก นี่ขนาดถูกขโมยซีนมาแล้ว..ยังเข้ามาช่วยเหลือกันอีก.. น่ารักจังเรย... ...... นั่งคิดไปคิดมา..พี่ว่าบอกเขาดีกว่านะน้องศ.เนาะ ว่ากลอนข้างบนนู่น..น้องศ.เขียนเองแหละ คุณรสาจะได้สบายใจขึ้น.. และเป็นการยืนยันว่า "เจ้าแม่แห่งบทกลอน" บนท้องถนนนักเขียนนี้..จะเป็นใครไปไม่ได้ น้องจากน้องศ.ผู้น่ารักเสมอของพี่นี่เอง เอ้า..พวกเราปรบมือ แปะแปะแปะปปปปปปปปปปปป(กราวใหญ่) ..... ทำอะไรอยู่ล่ะนั่น คิดถึงกันบ้างอ๊ะป่าว กลีบกุหลาบที่ร่วงพราว เจ้าเด็ดนับเพื่อเสี่ยงทาย รักหรือหรือไม่รัก จะประจักษ์กลีบสุดท้าย นี่นี่..พี่บอกให้ก็ได้ เกสรนั่นไง..คือตัวแปร ฮี่ฮี่.. จากคุณ : พี่ปิ๊ววววววว - [ 14 ก.พ. 47 19:37:32 A:202.57.187.209 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 พี่ครับ.. คืนนั้น.. เธอลาจากผมไป.. แล้วเธอก็เข้าโรงพยาบาล เธอประชดคุณพ่อคุณแม่ของเธอด้วยการกินยาฆ่าแมลงครับพี่ หมอล้างท้องไว้ทัน.. แต่หัวใจของเธอหยุดเต้นไปนานเกินไป..เธอกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา.. ส่วนผม..ต้องย้ายบ้าน..ผมรู้ว่าพวกเขาไม่ปล่อยครอบครัวของผมไว้แน่ ยายและน้องของผม..ต้องไปอาศัยอยู่กับน้าคนหนึ่ง ส่วนผมที่เป็นต้นเหตุ..ผมไม่มีหน้าจะอยู่ที่นั่น..ผมต้องย้ายออกมาอยู่ที่นี่..ผมไม่อยากจะเป็นภาระของน้า..หรือของใครต่อไปอีกแล้ว ทุกวันนี้ผมต้องทำงาน..เป็นพนักงานขายให้กับร้านพิซซ่า เพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเช่า..และค่าใช้จ่ายของตัวเอง ผมแทบไม่ได้ไปมหาลัย..ผมไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนหนังสืออีกแล้ว ทุกวันที่ผ่านมา..ผมไปเยี่ยมเธอ..เยี่ยมขณะที่ไม่มีครอบครัวของเธออยู่ที่นั่น ..... .... .. . พี่ครับ..หมอตัดสินใจจะรักษาด้วยการผ่าตัด ผ่าตัดสมอง..ที่ไม่รับรองว่าคนไข้จะรอดชีวิตหรือไม่ พี่ครับ..ผม.. จากคุณ : แปะแปะ - [ 14 ก.พ. 47 19:54:23 A:202.57.187.209 X: ]

ความคิดเห็นที่ 62 อยู่ดีไม่ว่าดี  หาเรื่องเอาหัวโขนมาใส่ให้เค้า ป้าปิ้ววววววววววว   อยากจะเอาก้านกุหลาบ ตีหัวกำราบพวกปากหวาน นั่งจดจ้องนานสองนาน ว่าจะทำงานเลยจบกัน อายุอานามก็ใช่น้อย ทำมาเป็นอ่อยให้เพ้อฝัน คนเขียนกลอนเขียนได้ทุกวัน แต่คนสำคัญ...น่ะคนเดิม ฮี่ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 14 ก.พ. 47 20:24:33 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ผมใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง ขับรถมาจากที่ทำงาน..จนมาถึงบ้าน แวะทักทายป้าที่ขายข้าวแกงหน้าคอนโดฯ ด้วยการอุดหนุนแกงส้มกะกุนเชียงมาเล็กน้อย นั่งทานจนอิ่มปั๊บก็เปิดคอมพ์ฯ เห็นน้องศ.มานั่งรออยู่แล้ว.. พร้อมด้วยบทกลอนแสนหวาน(หรือเปล่าหว่า??) มอบให้ผมเนื่องในวันแห่งความรัก เพื่อน ๆ อิจฉาไหมล่า.. ฮี่ฮี่..(ชอบเสียงหัวเราะนี้จริงหนอ) .... งั้นขออู้ด้วยบทกลอน ใช่ยอกย้อนให้สับสน ก้านกุหลาบมาผจญ ยังไม่สน..เท่า"คนเดิม" เดิมใดไหนเท่าเดิมความรัก เดิมรู้จักรักฮึกเหิม เจอพิษรักจากรักเดิม จึงได้เริ่ม..รักตัวเอง แต่หัวใจช่างไร้ยางอายนัก(กลอนอะไรนี่??) เร่ขายรัก...ไปทุกที่ มาจนกระทั่ง ณ บัดนี้ รักแท้ยังไม่มี..เหมือนเคยมา คือสาเหตุตั้งกระทู้ ใช่ว่าอู้นะน้องหนา อาภัพรักพร้อมกับน้า<<-----น้าชื่อเพียบคับ โปรดเถิดน้องยา..อย่าซ้ำเติม.. เอิงเอย.. จากคุณ : ปิ๊วอิ๊มอิ่ม - [ 14 ก.พ. 47 22:04:04 A:202.57.185.59 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 กลอนรักหวานหวาน ใส่น้ำตาลทรายขาว ท้องฟ้ายังเกลื่อนดาว ขาดแต่เรื่องราวคนไกล ไม่มีเสียงเดิมคุ้นหู ฟังดูแล้วอยากร้องไห้ ก็เพราะความห่วงใย เลยยังเถลไถลถึงเที่ยงคืน แวะมาเยี่ยมกระทู้คนแก่ คงเหนื่อยแย่กลับบ้านดึกดื่น อย่าลืมที่นัดไว้เมื่อวานซืน พรุ่งนี้รีบตื่นไปทำบุญ.... (นะจ๊ะ) จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 14 ก.พ. 47 22:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เขาใช้สองมือปิดหน้าสะอื้นไห้.. แสงจันทร์และดวงดาวบนท้องฟ้า..ดูจะซึมเศร้าไปกับเรื่องราวของเขาด้วย สายลมเย็นจนเกือบหนาว..โชยพัดเป็นระยะ ปลาตัวใหญ่โผล่โผลงขึ้นฮุบอากาศ หริ่งหรีดเรไรร้องระงม ผมนั่งเงียบกริบ.. นัยตาแหกผาก.. รู้สึกสงสารเขาจับใจ ..... หมอจะผ่าตัดเมื่อไร?..ผมถาม พรุ่งนี้ครับ.. กี่โมง? เก้าโมงเช้า.. ทำไมพ่อแม่เขาถึงยอมเสี่ยง? เขากลัวว่าลูกเขาจะทรมาน..เธอนอนน้ำตาไหลอยู่ทุกวัน..เธอรู้ตัว..แต่เธอขยับร่างกายไม่ได้.. เวลาผมไปเยี่ยมเธอ..ผมจับมือเธอ..เธอร้องไห้.. ผมเองเป็นคนที่ทำให้เธอเป็นอย่างนี้..ผมเองเป็นคนที่ทำให้เธอเป็นอย่างนี้..... .... น้องเอ๋ย..ในที่สุดผมก็พูดออกมาหลังจากเงียบไปครู่ใหญ่ น้องจะคิดอย่างนั้นก็ได้..ว่าตัวเองเป็นสาเหตุของเรื่องราวทั้งหมด แต่เพื่ออะไรล่ะ..มันได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา? สิ่งที่น้องควรทำตอนนี้..ก็คือภาวนา.. ขอให้เธอโชคดี.. และก็ตั้งความหวังเอาไว้สักครึ่ง.. ว่าเธอจะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม และก็เผื่อใจไว้อีกครึ่ง..หากเรื่องไม่เป็นอย่างที่เราคาดหวัง เป็นพี่..พี่ก็คงทำได้แค่นี้ น้องทำดีที่สุดแล้วไม่ใช่รึ? ..... เขาส่ายหน้า ไม่ใช่ครับพี่..ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะผมไม่ทำอะไรเลยนี่แหละ..ทำให้ทุกอย่างเป็นอย่างนี้ หากผมเข้มแข็งกว่านี้..ในวันที่เธอมาร้องไห้ที่บ้านผม หากผมไม่พูดเรื่องจริงออกไป..ปล่อยให้เธอกลับบ้านโดยตัดสายสัมพันธ์ของเราให้หมด เธอก็คงไม่เป็นอย่างนี้ ผมเชื่อว่าเธอคงกลับไปทะเลาะกับทางบ้าน ทะเลาะจนเธอต้องหาทางออกด้วยการประชดฆ่าตัวตาย ถ้าเธอไม่รู้เรื่องจริง..อย่างดีเธอก็คงเสียใจแค่ผมไม่รักเธอเท่านั้น.. ไม่น่าเลย.. ..... จากคุณ : ปิ๊ววววว - [ 14 ก.พ. 47 23:12:38 A:202.57.181.172 X: ]

ความคิดเห็นที่ 66 ดวงเอ๋ยเจ้าดวงดาว จงนำข่าว..ฝากคนไกล มีคนคิดถึงและห่วงใย เถลไถลถึงเที่ยงคืน เจ้าจันทร์โพยมฟ้า ช่วยเช็ดน้ำตาให้น้องชื่น ให้เธอผ่านวันและคืน ไร้เสียงสะอื้น..ลงเสียที แล้วช่วยกระซิบบอก หนุ่มนักเรียนนอก..ให้ฟังทางนี้ หันหลัง..กลับมาเสียที สาวน้อยคนดี..ใจจะขาดรอน.. ฮี่ฮี่.. ม่ะ มา..มาดูว่าคืนนี้ใครจะนอนดึกกว่ากัน..ม่ะ จากคุณ : ปิ๊วนอนดึกคึกคักๆปิ๊วน่ารักคัก - [ 14 ก.พ. 47 23:21:25 A:202.57.181.172 X: ]

ความคิดเห็นที่ 67 วอนพี่ชวนถามน้องชื่น ว่าสะอื้นให้หนุ่มคนไหน มีหลายคนที่อยู่แดนไกล ไม่ใช่เพียงหนึ่งหรือสองคน ว้าว!!! นานๆทีจะเขียนกลอนได้ ขอSave กระทู้นี้ด่วน จากคุณ : เอ็นจัง - [ 14 ก.พ. 47 23:44:14 A:203.118.86.109 X: ]

ความคิดเห็นที่ 68 หนึ่งนั้นอยู่แดนน้ำหอม สาวๆคงตอมให้ใจชื่นประหวั่น มั่วแต่นึกรำพึงรำพัน ว่าใครนั้นอยู่ข้างเขาแทนเรา มาขยายความ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 14 ก.พ. 47 23:58:41 A:203.118.86.109 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 ใครจะลืมคุณปิ๊วได้น้อ หญิงไทยคนหนึ่งล่ะที่ไม่ลืม ที่ที่หญิงไทยอยู่ตอนนี้หนาวมาก ไม่น่าอยู่หรอกค่ะมองเห็นแต่หิมะ(ก็หน้าหิมะนี่นา) ที่ไหนดีก็สู้เมืองไทยเราไม่ได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าบ้านเราตอนนี้เปลี่ยนไปมากน้อยแค่ไหนแล้ว แต่พยายามเข้าอินเตอร์เน็ตอ่านข่าวสารตลอด แต่กระนั้นกลับบ้านทีไรก็เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง ถ้าถือกระเป๋าเก่าๆใบใหญ่ๆแล้วใส่แว่นดำจะแจ๋วมากเลย อิอิ "เมื่อไหร่จะกลับไทยครับ" นั่นสินะ เมื่อไหร่ดีล่ะ ไม่ค่อยมีคนถามขอคิดดูก่อน "เมืองไทยจะได้มีผู้หญิงที่น่ารักเพิ่มขึ้นอีกคน" ได้ยินคำนี้ก็อยากกลับพรุ่งนี้เลยนะ "ผู้หญิงอย่างนี้หายากครับ..อย่างน้อยผมก็ยังหาไม่เจอ" สรรพคุณ(เหมือนตัวยา)ที่คุณปิ๊วว่ามานั่น ขอให้คุณโชคดีในเร็ววัน หากความหมายถึงหญิงไทยแล้วล่ะก็ แบ่งรับแบ่งสู้แล้วกัน.... คุณปิ๊วขอดอกไม้ช้าไปนิ๊ด ไม่ใช่ว่ามาดึกแล้วโยเยนะ แต่คือว่าหญิงไทยจะให้ปีละคน แหม(เขิน)..ให้ดอกไม้ในวันวาเลนไทน์ให้กันได้ง่ายๆที่ไหน จะให้ดอกไม้ทั้งทีก็อยากจะให้ด้วยตัวเอง สบสายตาเสื่อภาษาใจรวมไปด้วย คนรับจะได้ภูมิใจและมีความหมายกับการได้รับ ฮื้อ..คุณนี่ทำไมต้องให้สอนเรื่องอย่างนี้ด้วยนะ เห็นเขาว่าคุณปิ๊วเจ้าชู้ไงสู้หญิงไทยก็ไม่ได้(พูดเล่นน๊า อย่าใส่ใจ) วาเลนไทน์ไม่ได้มีแค่ปีเดียวนี่นา เน๊อะ... ปีนี้เอาความคิดถึงไปแล้วกัน หญิงไทยก็คิดถึงคุณเหมือนกัน จากคุณ : หญิงไทย - [ 15 ก.พ. 47 05:49:09 A:213.101.45.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 70 คุณปิ๊วปิ๊วครับ -_-"... ช่วยออกมาบอกหน่อยว่า เรื่องนี้เป็นเพียงนิยาย?? ผมว่า ดีแล้วล่ะที่บอกความจริงไป ยังไงก็ดีกว่าค้างคาใจ แบบว่าผมไม่ชอบอะไรที่มันค้างคาใจน่ะ แฮ่ะๆๆ ไม่บอกความจริงสาวเจ้าอาจคิดมากหาคำตอบจนประสาทไปเลยก็ได้นะ แต่ตอนนี้ช่วยออกมายืนยันหน่อยว่าเป็นเพียงนิยาย แหม..ใจคอ.. แง่ง....!!!!! งือ..!!!! จากคุณ : Psycho man - [ 15 ก.พ. 47 09:15:59 A:203.118.85.79 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 ป้าปิ้ววววววววววววววว  ...ต่อยกันเลยมะ... ไม่เห็นต้องตะโกนบอก นักเรียนนอกนักเรียนไหน เรื่องธรรมดาของหัวใจ ที่จะห่วงใยคนไกลตา เชื่อในความมั่นคงและสม่ำเสมอ แถมไม่เพ้อเจ้อคอยจ๊ะจ๋า เหมือนบางคนลมพัดลมพา แต่เชื่อไม่ได้สักครา...สักคำเดียว ฮี่ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 15 ก.พ. 47 19:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขอโทษครับ.. เมื่อคืนหลังจากท้าน้องศ.ไปว่าใครจะนอนดึกกว่ากันไปแล้วไม่กี่นาที เน็ตผมก็หมดพอดี.. ผมเลยไม่ได้อ่านคคห.ของคุณเอ็นจัง ที่ตั้งคำถามเอาไว้ เพิ่งจะได้มาอ่านก็ตอนนี้แหละครับ.. 5555 กระทู้นี้สงสัยต้องเปลี่ยนเป็นกระทู้กลอน.. เรียกว่ากลอนสะดวก (ผู้สันทัดและเคร่งครัดฉันทลักษณ์โปรดเว้น) กลอนสะดวกเผา.. 55555 ....... อ่านคำน้องเอ็นจัง นิ่งจังงังไปนานเนิ่น คิดไว้หนึ่งกลับจะเกิน สองสามสี่เพลิน..ล้วนคนไกล เธอบอกว่าธรรมดา คนไกลตาย่อมห่วงใย เสียน้ำตาสะอื้นไห้ โปรดจงให้เป็นเรื่องธรรมดา แค่"วันรัก" ไร้ดอกไม้ ไร้ความหมายความรักหนา อกที่ชื่นกลับซบกลบน้ำตา ธรรมดานะนี่..อย่าคิดไกล คนปากหวานที่ใกล้ตัว เธอกลับกลัวหาเชื่อไม่ ทั้งทั้งที่เขาจริงใจ ไม่เคยคิดจะจีบเธอสักที แต่คนไกลตั้งค่อนโลก น้ำพริกโขลกไม่รอรี่ ลับหลังคนคนลับ..หรือจะมี น้ำพริกดี..ให้รับทาน ฮี่ฮี่... ...... จากคุณ : ปิ๊วววววว - [ 15 ก.พ. 47 20:48:45 A:202.57.178.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านข้อเขียนของคุณหญิงไทยแล้วปลื้มใจครับ ว่าคนอย่างผมยังมีคนคิดถึงกะเขาบ้างอยู่เหมือนกัน ทั้งที่เป็นคนไกล..อยู่ห่างกันสุดขอบฟ้า.. ไมตรีจิตไร้กำแพงกั้น ซึมซับสู่หัวใจ..ของคนอาภัพ(น้าเพียบ)อย่างผม เทคแคร์ตัวเองนะครับ แล้วผมจะรอวันวาเลนไทน์ในปีหน้า ไม่ใช่หวังจะได้ดอกไม้หรอกครับ..มิกล้ารับ หวังเพียงได้พูดคุยกันอย่างนี้อีก..แค่นั้นเอง ..... จากคุณ : ปิ๊วววววว - [ 15 ก.พ. 47 20:54:41 A:202.57.178.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 74 จานครับ จานจีทีดับบลิวนั่นแหละครับ จะมีจานไหนอีกล่ะนี่ เรื่องนี้จริงครับ.. ผมแค่นำมาเรียงร้อยเป็นเรื่องราว ให้อ่านเข้าใจง่าย ๆ เท่านั้น โปรดติดตามอ่านให้จบนะครับ แล้วจานฯ อาจจะมีคำถามถามผมอีกก็ได้ว่า "มันขนาดนั้นเชียวรึ?..คุณปิ๊วววววว" ฮี่ฮี่... ..... จากคุณ : ปิ๊วเล่าต่อแระน๊า - [ 15 ก.พ. 47 20:59:56 A:202.57.178.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขัดคอไม่ให้เล่า...เฟ้ย... จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 15 ก.พ. 47 21:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 76 5555 มีคนมาขัดอีกคนแระ ขัดให้เงาวับไปเลยนะจ๊ะจ้องศ. คอมีคงมีค่าขึ้นอีกเป็นพะเรอ มีคนช่วยขัดอย่างงี้..สักวันคงเป็นทอง (ไม่ใช่ปลอกคอทองคำนะจ๊ะ) ฮี่ฮี่.. จากคุณ : หัวเราะนี้ขอสงวนสิทธิ์ - [ 15 ก.พ. 47 21:11:17 A:202.57.178.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 77 เลยต้องยอมยกธงขาว ให้กับผู้บ่าวเจ้าบ้าน ต่อความยาวคงรำคาญ เหมือนประจานกลางฝูงชน ชอบยกตัวเองมาเปรียบ ใครเล่าจะเทียบเล่ห์กล ของดีมีอยู่รู้กับตน ไม่ต้องหาคนรับประกัน หากมัวแต่ลอยไปมา คนเขาว่าบ้าพากันขัน น้ำตาท่วมอกอยู่ครามครัน คิดแล้วยังหวั่นนะพี่ชาย ถ้าเผากันแล้วสบายใจ ถือว่าทำบุญไปไม่เสียหาย เชิญเถิดอยากทำตามสบาย โดนมั่งอย่าโวยวาย...บ๊ายบายสวัสดี ฮี่ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 15 ก.พ. 47 21:23:40 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คอนโดฯ ที่ผมสองคนพักอยู่นั้น..อยู่บริเวณเชิงสะพานพระรามเจ็ด.. เรามองเห็นสะพานแห่งนั้นอย่างชัดเจน มันยังคงดูสวยและสง่างาม แม้ว่าทุกวันนี้จะมีสะพานพระรามแปดที่สวยกว่ามาบดบังรัศมีไปบ้างก็ตาม เสาไฟนับสิบนับร้อยเสา..ที่เรียงรายจากต้นจรดปลายสร้างความกระจ่างให้กับสะพานแห่งนั้น จนสะท้องกับพื้นน้ำด้านล่าง มองแล้วเหมือนสะพานสองชั้น..ที่มองเมื่อไรก็สวยงามเมื่อนั้น เราสองคนนั่งเหม่อมองไปที่นั่น..หัวใจของแต่ละคนต่างขบคิดไปกันคนละทาง ผมปลอบใจเขาเท่าที่จะทำได้..ทั้งที่เชื่อว่าต่อให้มีคนนับหมื่นนับพันมาปลอบใจเขาพร้อม ๆ กัน ก็หาได้ช่วยให้หัวใจที่บอบช้ำของเขานั้นดีขึ้นได้ไม่ ก่อนจะแยกย้ายกันเข้าห้องของแต่ละคน ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดกับผมยังก้องอยู่ในหู "พี่รู้ไหม..ดอกดินดอกฟ้าจะมาร่วมกันที่ไหนได้??" "หิ้งพระไงครับพี่.." ..... ... .. . ............ เรื่องของเขารบกวนหัวใจของผมมานานนับอาทิตย์..พอดีในช่วงนั้นผมมีงานยุ่งมาก มักจะต้องเดินทางออกต่างจังหวัด หรือไม่ก็อยู่เคลียงานที่ออฟฟิศ ทำให้ผมไม่ค่อยได้กลับมาพักที่นี่บ่อยเหมือนเคย แต่เมื่อมีเวลากลับมาได้..ผมก็จะมาเคาะประตูห้องเขา..เพื่อจะถามว่าผลของการผ่าตัดเป็นอย่างไร แต่ก็ไม่มีคนอยู่เลยสักครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง..ผมเมาได้ที่..โซเซกลับบ้านมาในยามดึก ผมก็เคาะประตูเพื่อจะถามไถ่เหมือนเคย คราวนี้ได้ผล..มีคนมาเปิดประตู แต่แทนที่จะเป็นน้องคนที่ชื่อธร..แต่เป็นใครไม่รู้ที่เด็กกว่า แต่มีหน้าหน้าละม้ายเขาอยู่บ้าง "ธรไม่อยู่รึครับ?" "ไม่อยู่แล้วครับ" "อ้าว..ทำไมล่ะ? เด็กชายคนนั้นมองหน้าผมเหมือนจะพูดอะไร แต่ไม่พูด ผมยิ่งสังหรณ์ใจ "มีอะไรเกิดขึ้นกับธร?" .... .. . จากคุณ : ปิ๊วแปะแปะ - [ 15 ก.พ. 47 21:47:31 A:202.57.185.96 X: ]

ความคิดเห็นที่ 79 น๊าน มาขบักไว้อีกแล้ว แง่ง.. สงสัยว่าหนุ่มผู้น่าสงสารคนนั้นคงเปลี่ยนมิติไปแล้วใช่ไหมครับ -_-"... จากคุณ : GTW - [ 15 ก.พ. 47 22:47:13 A:210.86.198.19 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80 อาจจะอยู่มิติอื่นมาก่อนหน้านี้นานแล้วก็ได้ เนอะอาจารย์ จากคุณ : นินาม วันนี้หมดมุข - [ 15 ก.พ. 47 23:18:50 A:203.118.86.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 81 เรื่องของหนุ่มน้อยนี่เป็นเรื่องที่อ่านแล้วทำให้จิตใจห่อเหี่ยวจริงๆ เศร้าจังคุณปิ๊ว เมื่อคืนอ่านแล้วนอนไม่หลับเลย ยังมาวันนี้อีก.... ดีที่ได้อ่านกลอนน่ารักๆไปด้วยช่วยกำจัดความเศร้าไปหน่อย ไม่งั้นล่ะแย่แน่ๆเลย จากคุณ : หญิงไทย - [ 15 ก.พ. 47 23:58:24 A:213.101.42.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 82 รักเปรียบแจกัน..จัดสรรวางเบื้องหน้า องค์พระปฏิมา..แท่นบูชามนุษย์กราบไว้ ดอกดินดอกฟ้าจะมาเท่ากัน ณ ที่นั้นได้ หากเรารักและเข้าใจ มารร้ายใด ๆ ก็พ่ายไปเอง.. (เพลงแจกันรัก..ของบรมครูท่านหนึ่งที่ผมจำชื่อไม่ได้) เสียงเพลงนี้ดังก้องอยู่ในความรู้สึกของผม.. ผมเดินเรื่อยเปื่อยไปยังริมน้ำ..อยากจะเมาให้มากกว่าเดิม เสียดายที่ร้านรวงปิดไปเสียแล้ว.. ลำน้ำเจ้าพระยายังไหลเอื่อย..แสงจันทร์ยังสอดส่อง สายลมยังโชยพัด ผมนั่งเหม่อมองไปอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง..ท่ามกลางแสงดาวและลมหนาว.. ขบคิดอยู่กับเรื่องราวของเขาและเธอ อาณุภาพของความรัก..ยิ่งใหญ่เสมอ ยิ่งใหญ่กว่าความตาย.. .... วันนั้น..ผมทิ้งงานการทั้งหมด ขับรถมุ่งหน้าไปยังจังหวัดลพบุรี.. วัดแห่งนั้นสมกับชื่อว่าวัดป่า..ศาลาการเปรียญคือจุดเด่นที่สุดของวัด โบสถ์เก่าแก่ซอมซ่อ ล้อมด้วยพัทธสีมาสีเหลืองคร่ำคร่า อยู่กลางวงล้อมของต้นไม้น้อยใหญ่ กุฏิสี่ห้าหลัง มีสภาพไม่ผิดกับกระต๊อบของชาวไร่ชาวนา ที่สร้างไว้ชั่วคราวสำหรับนอนเฝ้าพืชพันธุ์ผลผลิตของตัว พระภิกษุหนุ่มรูปหนึ่ง..ทำท่าแปลกใจและดีใจที่เห็นผมไปปรากฎกายที่นั่น เราปฏิสันฐานกันเรื่องต่าง ๆ อยู่ครู่หนึ่ง..ก่อนผมจะลากลับ ผมกราบท่านด้วยหัวใจ..หัวใจของผู้ที่เลื่อมใสในความมั่งคงในความรัก.. ฉายานามของท่าน "ธรณีภิขุ" ..... เช้าวันนั้น..วันที่เขารู้ว่านีกินยาฆ่าแมลงและต้องเข้าโรงพยาบาล...เขาตรงไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้ามืด เขาขอเข้าพบนายแพทย์ผู้เป็นเจ้าของไข้ นายแพทย์ผู้นี้..เป็นอาจารย์แพทย์ของเขาเอง เขาเล่าเรื่องราวอุปสรรคความรักของเขากับเธอให้ท่านฟัง บอกให้ท่านรู้ถึงสาเหตุว่าทำไม..นีถึงกินยาเพื่อฆ่าตัวตาย และขอร้องท่านประการหนึ่ง .... นี..ผู้ที่หมอบอกกับญาติของเธอว่าเป็นเจ้าหญิงนิทรา จะนอนนิ่งน้ำตาไหลทุกครั้ง ที่คุณพ่อคุณแม่ของเธอมาเยี่ยม แต่จะลุกขึ้นดีอกดีใจ..เมื่อสุดที่รักของเธอมาหา..ในยามที่พ่อแม่หรือคนนอกไม่อยู่.. ทั้งสองรักกันมาก..พร้อมที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน ทั้งสองวางแผนเพื่อชีวิตของตัวเอง ร่วมมือกันโกหกพ่อแม่ของนี..เพื่อความรักของตัวเอง ..... ก่อนกำหนดเวลาผ่าตัดมาถึง หมอถามหาใครคนหนึ่ง..ที่สามารถจะให้กำลังใจคนไข้ได้ โรคนี้สำคัญที่หัวใจ..หากคนไข้กำลังใจไม่ดี ผลที่ออกมาน่าจะเป็นลบมากกว่าบวก เป็นช่วงเวลาเดียวกับเขาปรากฎตัวขึ้น เขาตรงไปกราบแทบเท้าผู้เป็นคุณแม่และคุณพ่อของนี ขอให้เขาได้มีโอกาสเป็นกำลังใจกับนี..ในช่วงสำคัญที่สุดของชีวิต ท่านทั้งสองอนุญาต จะมีอะไรอีกเล่าที่สำคัญมากกว่าชีวิตของลูกของตัวเอง เขาตรงเข้าไปจับมือนี..น้ำตาไหลอาบแก้ม กระซิบรักกับเธอ..ขอให้เธอเข้มแข็ง ขอให้เธอต่อสู้เพื่อชีวิตใหม่..ที่เธอจะมีเขาตลอดไป ผลของการผ่าตัดออกมาว่า..ประสบความสำเร็จทุกประการ ...... ทุกวันนี้ธรและยาย รวมทั้งน้อง ๆ อีกสองคนของเขา มีตึกแถวใหม่เอี่ยมเป็นที่อยู่อาศัย ชั้นล่างเปิดเป็นร้านขายดอกไม้..ดอกไม้ที่มีทั้งดอกดินและดอกฟ้า..ผสมปนเปกันอยู่ในห้องกระจกปรับอากาศแห่งนั้น มีสาวน้อยหน้าสวย..สวยราวกับดาราหรือนักร้อง..ช่วยขายดอกไม้และจัดดอกไม้อยู่แทบทุกวัน.. ส่วนเขาอาศัยช่วงปิดเทอม..บวชอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร และให้แก่บาปที่เขาได้ทำไว้กับคุณพ่อคุณแม่ของแฟนสาวของเขา อีกทั้งทดแทนบุญคุณของทั้งสองท่าน ที่เลิกกีดกัดความรักของเขา ได้มีโอกาสเกาะชายผ้าเหลืองเหมือนคนอื่นที่มีบุตรชาย และที่สำคัญ..เพื่อทดแทนบุญคุณของอาจารย์หมอ..ที่ยอมผิดจรรยาแพทย์..เพื่อเห็นแก่ชีวิตเด็กสาว..และเด็กหนุ่มลูกศิษย์ของท่านเอง เป็นการทำตามข้อแม้ของผม..ก่อนที่ผมจะกระซิบแผนนี้ให้เขาฟัง..ในคืนวันหนึ่ง ก่อนหน้าที่ผมจะได้คุยกับเขาในวันนั้น..... ก่อนขึ้นรถผมยกมือไหว้ไปทางโบสถ์เก่าคร่ำคร่าแห่งนั้น นึกในใจว่าอีกไม่นาน..จะมีเศรษฐีมาบูรณะให้สะอาดเอี่ยมสดใสแก่ผู้แสวงบุญ ไม่ทันไรก็มีรถเบนซ์คันหนึ่งขับเข้ามาในวัด สาวน้อยหน้าตาสะสวย..ขับมาพร้อมกับคุณแม่ของเธอ ทางเบาะหลังมีข้าวของเต็มรถ นี่ไงล่ะ..ดอกดินกับดอกฟ้า..มาเจอกันต่อหน้าพระเข้าให้แล้ว สมกับบทเพลงนั้นจริง ๆ ...... ... .. . จบ จากคุณ : อิอิ - [ 16 ก.พ. 47 00:19:32 A:202.57.187.236 X: ]

ความคิดเห็นที่ 83 ใครไม่ชอบเวอร์ชั่นเศร้าแต่เป็นเรื่องจริง..อย่าอ่านความเห็นนี้ ผลของการผ่าตัด..สาวน้อยผู้บูชารัก..หลับไม่รู้ตื่นตลอดกาล อีกไม่นานถัดจากนั้น..หนังสือพิมพ์ก็ลงข่าวมีชายหนุ่มเลือกสะพานพระรามเจ็ดเป็นที่ฆ่าตัวตาย.. วัดที่น้องชายของเขาบอกผม..ตั้งอยู่แถวชานเมือง เกือบถึงลำลูกกา หน้าตั่งวางโลงศพ..ผมเห็นดอกไม้หลากหลายชนิดปะปนกันอยู่ในช่อพวงที่ตกแต่งอยู่เต็ม หน้าพระพุทธรูป ที่มีควันธูปและแสงเทียงอบอวลอยู่นั้น ที่แจกันมีดอกบัวและดอกกล้วยไม้เสียบบูชาอยู่ ดอกบัวที่เกิดจากน้ำโคลนเลน..ดอกกล้วยไม้ที่เกิดบนคาคบต้นไม้..เปรียบเหมือนดอกดินและดอกฟ้า มารวมกันแล้วต่อหน้าพระนั่นเอง.. "..รักเปรียบแจกัน..จัดสรรวางเบื้องหน้า องค์พระปฏิมา แท่นบูชามนุษย์กราบไหว้..ดอกดินดอกฟ้าจะมาเท่ากัน ณ ที่นั้นได้..หากเรารักและเข้าใจ..มารร้ายใด ๆ ก็พ่ายไปเอง.." เพลงนั้นดังก้องขึ้นอีกครั้ง... .... .. .. . จบ จากคุณ : ปิ๊วปิ้ว - [ 16 ก.พ. 47 00:29:43 A:202.57.187.236 X: ]

ความคิดเห็นที่ 84 ขอทักทายจานฯ และน้องนิคับ เลือกเอานะครับ ว่าจะชอบให้จบแบบไหน แต่ที่แน่ ๆ ก็คือ ผมน่าเล่าเรื่องนี้เล้ย... งือ จากคุณ : ปิ๊ววววววว - [ 16 ก.พ. 47 00:33:45 A:202.57.187.236 X: ]

ความคิดเห็นที่ 85 อ้าว..ลืมทักคุณหญิงไทยไปได้ไงเนี่ย หวังว่าคืนนี้คุณหญิงไทยคงนอนหลับฝันดีนะครับ ผมและเพื่อน ๆ จะเขียนกลอนน่ารัก ๆ ให้อ่านบ่อย ๆ ครับ ขอบคุณคร้าบบบบ..... จากคุณ : ปิ๊ว - [ 16 ก.พ. 47 00:37:30 A:202.57.187.236 X: ]

ความคิดเห็นที่ 86 แบบว่าอารมณ์พาไป แต่งอีกคงยาก คงไม่ต้องเปลี่ยนกระทู้หรอกค่ะ อิอิ ไม่แน่ อารมณ์เกิดเมื่อไหร่ คงเขียนได้อีก แต่คาดว่า อีก สัก ปี คงเกิด จากคุณ : เอ็นจัง - [ 16 ก.พ. 47 02:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ผมอยากทำใจให้ "รัก" ได้เหมือนที่คุณรสาเขียนไว้ในกระทู้โน้นจังเรย.. แต่รู้ตัวดีครับ..ว่าทำไม่ได้ ที่คุณปิ้วบอกว่าทำไม่ได้ นั่นได้คิดจะลองทำ และทดลองทำ โดยเริ่มลงมือทำหรือยังคะ ถ้ามัวแต่บอกว่าทำไม่ได้ มันก็ทำไม่ได้แหล่ะค่ะ ลองลงมือทำดูสิคะ แล้วจะรู้ว่า หนูทำได้ เอ๊ย เราทำได้ค่ะ แหะ แหะ (หัวเราะตามอย่าง) รู้ตั้งนานแล้วค่ะว่าใครเขียนกลอนนี้ ไม่เชื่อไปดูที่ คคห. ๑๙ สิคะ แถมอีกอย่างหนึ่งเจ้าตัวแอบบ่นหลังไมค์ให้ฟัง ก่อนที่จะแอบมาสะกิดคุณปิ้วอีกค่ะ แต่ถึงจะทราบหรือไม่ทราบก็ไม่มีทางไม่สบายใจหรอกค่ะ เพราะไม่สบายใจ ตัวเองก็รับรู้คนเดียว แล้วจะทำตัวเองไปทำไมกัน จริงไหมคะ แต่ขออภัยที่สะกิดแรงไปนะคะ เฉลยแล้วก็ไปเคลียร์กันเองนะจ๊ะหนูศอฯ จากคุณ : รสา รสา - [ 16 ก.พ. 47 05:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ขอเอาของเก่ามาขายใหม่นะคะ ๏ ปลูกรักท่านให้เริ่ม.....................เมตตา ปลูกจิตคิดกรุณา........................รักล้น ปลูกต่อมุทิตาพา........................อีกอุเบก- ขาเอย ปลูกรักย่อมไม่พ้น.......................ปลูกด้วยพรหมวิหาร ๚ (๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๔๕) รักใดสิ่งสูงค่า รักมารดา(บิดา)สิแม่นมั่น รักชอบพึงกระทำ ทดแทนท่านที่จุนเจือ รักใดจักเลิศล้ำ รักพระธรรมที่แผ่เผื่อ รักเถิดอย่าเพิ่งเบื่อ เดี๋ยวไม่เหลือให้ร่ำเรียน รักแรกเริ่มเมตตา กรุณาตามหมั่นเพียร มุทิตาท่องขีดเขียน จุดธูปเทียนวางอุเบกขา รักเริ่มพรหมวิหาร สุขสำราญนานหนักหนา คำสอนสืบต่อมา อวิชชายากกล้ำกราย จากคุณ : รสา รสา - [ 16 ก.พ. 47 05:21:22 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ป้า งง ค่ะ ตกลงจบแบบเศร้าใช่ไหม ช่วยยืนยันคำตอบหน่อย ทำไมอ่านจบแล้ว ขนลุกตลอดเลย คงต้องสงบนิ่งสักพักแล้วล่ะมั้ง จากคุณ : ป้าเอม - [ 16 ก.พ. 47 10:14:57 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ....... ไม่รู้ ไม่รู้ ...... อ่านจบแล้ว มีความคิดแค่นี้ เรื่องของความรักเป็นเรื่องปัจเจกบุคคล เมื่อเรื่องนี้ไม่ใช่นิยาย ก็ไม่มีความเห็นค่ะ ขอผ่านแล้วกันนะคะ จากคุณ : จันทร์จ๋า ยังมึนหัว - [ 16 ก.พ. 47 10:36:04 A:202.59.254.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 91 ไม่ว่าจะจบแบบไหน ความรัก คงเป็นสิ่งที่หาคำตอบไม่ได้ ว่าจริง ๆ แล้วความรักคืออะไร รู้เพียงแต่ว่า คนได้รัก และคนถูกรัก ต่างฝ่ายก็รู้สึกดีกับ รักนั้น เสมอ รักก่อให้เกิดเรื่องราวมากมายบนโลกใบนี้ จากคุณ : ใบเตยหอม - [ 16 ก.พ. 47 12:20:39 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ทิ้งกระทู้นี้ไว้หลายชั่วโมง..ไม่มีเวลาเข้า เมื่อคืนแปะเสร็จ..กะว่าจะนอนหลับ..เพราะต้องตื่นทำงานแต่เช้า.. แต่นอนไม่หลับ..หูแว่วได้ยินเสียงลูกบิดประตูตลอดคืน เช้าขึ้นมาแทบลุกไม่ขึ้น เจ็บคอ..มึนศีรษะ.. ปากขมปี๋.. ไม่สบายเลยเรา.. ....... เรื่องนี้ผมเอาเรื่องจริงมาเล่าครับ.. อาจจะจริงไม่ทั้งหมด..แต่แก่นของเรื่องนั้นจริง มีชายหนุ่มหญิงสาวอีกหลายคู่เหลือเกิน..ที่พร้อมจะพลีชีวิตของตัวเองเพื่อความรัก.. แต่ที่มีมากกว่านั้น..กลับเป็นเด็กหนุ่มสาว..ที่รักง่ายหน่ายเร็ว..เปลี่ยนคู่นอนคู่กิ๊กเป็นว่าเล่น.. ทำไมถึงได้ต่างกันเช่นนี้.. จานจีฯ สงสัยในแรงบันดาลใจที่ผมเล่าถึงเรื่องนี้.. ไม่มีแรงบันดาลใจอะไรเลยครับจานฯ นอกจากตอนขึ้นลิฟท์ เห็นเด็กหญิงตัวแค่หัวเข่า..ควงหนุ่มน้อยหนวดยังไม่ขึ้น จูงแขนกันจุ๋งจิ๋ง..อย่างมีความสุข ผมก็เลยนึกถึงน้องคนนั้นขึ้นมาได้.. เสียดาย..เขาไม่อยู่เสียแล้ว.. เสียดาย.. จากคุณ : ปิ๊ววววว - [ 16 ก.พ. 47 16:11:24 A:202.57.185.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 93 ตกลงต้องจบแบบความสุขสิครับ ถ้าจบลงแบบเศร้า ผมได้แต่ภาวนาว่าขอให้เป้นเพียงนิยายเท่านั้น เรื่องความรักนี่มันนอกเหนือเหตุผลจริงๆ แต่เพราะความเหนือเหตผลของความรักนี่ล่ะ ที่กลายเป็นมนต์ขลังที่น่าประทับใจ เร้าใจ และใจสลายของความรักล่ะ ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ครับ แหม ตอนแรกนึกว่าคุณปิวปิวของเราเศร้าใจเพราะหักอกสาวๆมาเสยอีก เอ้อ ค่อยยังชั่ว อิอิ จากคุณ : GTW - [ 16 ก.พ. 47 16:21:33 A:210.86.198.53 X: ]

ความคิดเห็นที่ 94 ขอบคุณอาจารย์นะค้าบบบบบบบ ที่ไม่เคยทิ้งกัน ต่อให้ผมเขียนยาวเท่าใด นานแค่ไหน..ก็ตามอ่านทุกทีไป รวมทั้งเพื่อน ๆ ทุกท่านด้วย ขอบคุณที่ให้กระทู้นี้เดินทางมาเกือบถึงร้อย.. คนอื่นเขาคงสงสัย..และคงคิดว่ากระทู้นี้มีเรื่องหนุก ๆ ให้อ่าน แหะแหะ..พอเข้ามาแล้วคงผิดหวัง..ก็มีแต่กระทู้โต้ตอบพูดคุยทั้งน้านเรย.. ในฐานะเจ้าของกระทู้..ปลื้มใจนะครับ..ที่สามารถปั่นกระทู้ตัวเองได้ถึงขนาดนี้ แต่ก็เกรงใจ..นาน ๆ ถึงจะทำซักทีแล้วกันครับ เกรงใจเครื่องตัวเอง..เพราะกว่าจะโหลดครบทุกความเห็น..เกือบห้านาทีเต็ม ๆ แน่ะครับ เอาเป็นว่าผมขออนุญาตปิดกระทู้นี้ ณ ความเห็นที่ไม่ครบร้อยนี่แหละ เร็ว ๆ นี้จะมาเปิดอีกกระทู้หนึ่ง...เพื่อต้อนรับความสำเร็จ..กับหนังสือเล่มใหม่ของวงการ...(สำเร็จในแง่พิมพ์เสร็จซะทีนึง..เฮ้อ) ที่มีนักเขียนถึงสิบคน แต่ละคนย่ำเดินบนถนนแห่งนี้ทั้งนั้น โปรดรอคอย..และติดตาม ตึกตัก ๆ ๆ ๆ ๆ จากคุณ : ปิ๊วในเต้นตั้กตึ้ก - [ 17 ก.พ. 47 11:06:23 A:202.57.185.201 X: ]