กุหลาบแห้งในแจกันเก่า
ช่อกุหลาบเจ็ดช่อที่เวลานี้ดูไม่ออกว่าแรกเริ่มเดิมทีเป็นสีอะไรมาก่อน เพราะขณะ
นี้มันแห้งกรอบ ดูไร้ชีวิตชีวาอยู่ในแจกันเก่า ๆ ถูกวางอยู่บนลังใบเล็กที่เจ้าของ
เอามาดัดแปลงเป็นที่วางแจกันและกรอบรูป ข้างที่นอนปูกับพื้นผ้าปูที่นอน
ปลอกหมอน รวมถึงผ้าห่มผืนเล็ก มีร่องรอยการเย็บซ่อมแซมซ้ำแล้วซ้ำอีก
ด้านข้างมีสตรีรูปงามใบหน้าเกลี้ยงเกลาเธอสวยด้วยธรรมชาติไร้การ
แต่งแต้มเติมสีใดใด แม้ว่าในแววตาของเธอดูเหม่อลอยว่างเปล่าก็ตาม
เธอหยิบดินสอ ขีดเป็นวงกลมในปฏิทิน ลงในช่องวันที่ 13 กุมภาพันธ์
ส่วนช่องถัดมาวันที่ 14 ถูกเขียนวงกลมสีแดงเข้มอย่างหนาอยู่ก่อนแล้ว
พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ พี่วีจะมาหา ดอกกุหลาบสีแดง
หญิงสาววางแจกันช่อกุหลาบแห้งไว้ที่เดิมอย่างทะนุถนอมเชิงว่ากลัวมัน
จะบอบช้ำก่อนจะหยิบกรอบรูปภาพของเธอและวีคนรักขึ้นมากอดแนบอก
ปากก็บ่นพึมพำ
พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ พี่วีจะมาหา ดอกกุหลาบสีแดง อยู่อย่างนั้น
ทิพย์เอ๊ย.. ทานข้าวเถอะลูก ป้าดา เดินเข้ามาในห้องประคองพิทย์ให้ลุกขึ้น
แม่...พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ พี่วิจะมา ดอกกุหลาบสีแดง
ทิพย์หันไปคุยกับแม่แววตาของเธอมีรอยยิ้มไม่แพ้รอยยิ้มจากริมฝีปาก
จ๊ะ ป้าดา ตอบกลับสั้น ๆ
ไม่กล้าสบตาทิพย์ลูกสาว เพราะกลัวจะอดกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว
พรุ่งนี้จะได้เจอพี่วีไหม ทิพย์หันไปถามแม่ แววตามีความหวัง
ถ้าพี่วีเค้าว่างก็ได้เจอแต่ถ้าพี่เค้าต้องรีบไปทำงาน ทิพย์ก็จะได้ดอกกุหลาบ
สีแดงเหมือนทุกปีนะลูก
ป้าดาตอบทิพย์เสียงสั่น ๆ ก้มหน้าตักข้าวในหม้อส่งให้ลูกสาว
ทานก่อนแม่เลยนะลูก มือแม่เลอะ เดี๋ยวแม่ขอไปล้างมือก่อน
นางรีบลุกขึ้นเดินหันหลังเข้าไปในห้องครัว แต่เธอไม่ได้ไปล้างมืออย่างที่ว่า
เธอแอบเข้ามาร้องไห้ไม่อยากให้ลูกสาวของเธอเห็น
วันวาเลนไทน์ เป็นวันที่ใคร ๆ หลายคนรอคอย แล้วจะมีสักคนไหมที่จะเหมือน
ป้าดา คือ...ไม่อยากให้มีวันนี้ เพราะวันนี้เป็นวันที่ป้าดาเจ็บปวดในใจมากที่สุด
สี่ปีมาแล้วที่ป้าดาต้องแอบเอาดอกกุหลาบสีแดงมาเสียบในแจกันแต่เช้าก่อนที่
ลูกสาวของเธอจะตื่น เธอทำเช่นนี้มาเป็นเวลา
สี่ปีเต็มในวันวาเลนไทน์ ป้าดายังจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้ดี ความทรงจำยังคง
คุกรุ่นตอกย้ำอยู่ภายในใจป้าดาตลอดเวลา
ช่วงสามปีแรกคนที่ให้ดอกกุหลาบทิพย์ ก็คือวีคนรัก
ทั้งสองรักกันมากได้สัญญากันว่าจะแต่งงานกันในปีหน้าซึ่งวันเดียวกับวันที่วี
กับทิพย์บอกรักและขอเธอแต่งงาน คือวันวาเลนไทน์ ในปีที่สี่ก่อนจะถึงวัน
วาเลนไทน์เพียง 1 วัน ขณะที่ วี และ ทิพย์ กลับมาจากตลาดหาซื้อของ
เพิ่มเติมที่ยังขาด ในวันพรุ่งนี้เพื่อเตรียมงานแต่งงานเล็ก ๆ พอเป็นพิธีของเขา
ทั้งสอง ในระหว่างเดินกลับบ้าน มีผู้ร้ายสามคน ไม่รู้โผล่มาจากไหน เดินเข้า
มาฉุดลาก ทิพย์เพื่อจะข่มขืนเธอ โดยไม่สนใจว่ามี วี อยู่ด้วย วี รีบเข้าช่วย
เหลือคนรักอย่างกล้าหาญ ไม่ได้กลัวอาวุธในมือของพวกผู้ร้ายการต่อสู้
เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาทิพย์ ใบหน้าวีถูกต่อยบวมช้ำริมฝีปากแตกเลือดไหล
เป็นทางในเวลาอันใกล้วีถูกมีดสั้นจ้วงแทงหน้าท้องซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนที่วีจะเป็น
อย่างไรต่อไป ทิพย์ก็เป็นลมล้มลงตรงนั้น
เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงทิพย์ตื่นขึ้นมาเห็นภาพคนรักนอนตายตรงหน้า
เลือดท่วมตัวทิพย์เกิดอาการช็อก เธอถูกพรากความรักไปอย่างไม่ตั้งใจ กรีดร้อง
ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง จนเป็นลมล้มทับร่างคนรักไปอีกรอบ
ในช่วงบ่ายวันต่อมา
พี่วี พี่วีอยู่ไหน วันวาเลนไทน์ กุหลาบแดง ทิพย์ตื่นขึ้นมาพร้อมประโยคแรก
ทิพย์นี่แม่เองลูก พี่วีเขาไม่อยู่แล้ว ทิพย์ทำใจดีดีไว้นะลูก
ป้าดาเข้าสวมกอดลูกสาว
ใคร...ไม่จริง พี่วีจะเอาดอกกุหลาบสีแดงมาให้ ดอกกุหลาบสีแดง
ทิพย์ผลักป้าดาออกห่างอย่างคนไม่รู้จักกัน
วันวาเลนไทน์ กุหลาบแดง พี่วี วันวาเลนไทน์ กุหลาบแดง พี่วี
ทิพย์หยับแจกันที่มีดอกกุหลาบแห้งอยู่สามดอกขึ้นมาเชยชมสูดดมหา
ความหอมในดอกไม้แห้ง
ทิพย์ฟังแม่นะ พี่วีเขาตายแล้ว พี่เขาจะไม่มาหาลูกอีกแล้ว เข้าใจไหมลูก
ป้าดาพยามอธิบายทั้งน้ำตา สงสารลูกสาวตัวเองที่เป็นแบบนี้
พี่วีตายแล้ว ตาย..อะไร
ทิพย์ถามกลับสายตายังชื่นชมดอกกุหลาบใจแจกันประดุจว่านั่นเป็น
ดอกกุหลาบที่สวยงามที่สุดสำหรับเธอ
พี่วีเขาไปสวรรค์แล้วลูก พี่วีอยู่บนฟ้านู่น
นางชี้มือลอดผ่านหน้าต่างขึ้นไปบนฟ้าไกล
ไม่จริง พี่วีจะมาหา ดอกกุหลาบสีแดง วันนี้ ดอกกุหลาบสีแดง
พี่วีจะมาหา ดอกกุหลาบสีแดง ไม่จริง
หยดน้ำใส ๆ เอ่อท้วมดวงตาสองข้างแล้วไหลเป็นทางท่วมสองแก้ม
แววตาหวั่นวิตก ถอยกรูดไปติดฝาผนังบ้าน แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
ทิพย์ดิ้นพล่านทุรนทุรายพร้อมกับเสียงกรีดร้องร่างเล็กล้มลงพับกองกับพื้น
เกิดการอาการช็อก ป้าดารีบเข้าไปประคองร่างลูกสาว สวมกอดไว้แน่น
ปล่อยโฮร่ำไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า หัวอกของผู้เป็นแม่หากแลกเปลี่ยนกัน
ได้ป้าดาคงจะขอเจ็บปวดแทนลูกสาวของเธอ
V
V
ต่อ
แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 47 16:25:20
จากคุณ :
ดินสอสีน้ำ
- [
13 ก.พ. 47 16:13:08
]