เศษทรายในกำมือ

    เศษแก้วในกำมือ (กฤช)

    “กฤช  ... เจนว่า  .. เรา .. กลับมาเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ”
    เสียงใส ๆ ของคนตรงหน้าบอกผม  
    เธอ .. คนที่ผมรัก ..  ผมรู้ .. ว่าสักวันมันจะต้องมีวันนี้
    แต่ไม่คิดเลยว่าจะเร็วขนาดนี้ ..  
    ผมพยายามแล้วนะ  พยายามที่จะประครองแก้วที่ร้าว ๆ นี้ไว้  
    ผมทะนุทนอม  แต่ ... มันไร้ความหมายใช่ไหม ...
    ผมนิ่ง .. เงียบ .. ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้อีก  ...
    “เจนว่า .. เราไม่เหมาะที่จะเป็นแฟนกันหรอกนะ  
    บางที .. ความรักแบบนั้นมันคงต้องการความละเอียดอ่อนมากเกินไป  
    ซึ่งเราไม่มี”
    เธอยังคงพูดต่อไปเรื่อย ๆ  
    “แต่เค้ามีใช่มั้ยเจน”  
    เค้าคนนั้น .. อาจจะเป็นเหตุผลสำหรับเรื่องนี้มากกว่า
    เธอนิ่ง ... เธอคงไม่มีข้อแก้ตัว
    “ใช่  ถ้ากฤชคิดว่าใช่  มันก็คงใช่”
    ใจผมลอยคว้าง ... กับคำตอบของเธอ   เธอยอมรับ ...
    “เราจะทนต่อไปทำไม  จะปิดกั้นกันไว้ทำไม
    ในเมื่อความรู้สึกของเราสองคนมันไม่เหมือนเดิมแล้ว
    ถ้าความรักในรูปแบบนี้มันทรมาน..  เรา .. จะฝืนทำไม”
    .. ทรมาน..   ผมน่ะเหรอทำให้เธอทรมานขนาดนั้น  
    การที่ผมรักเธอมากเกินไป  มันทำให้เธอทรมานมากใช่มั้ย
    “เรากลับมาเป็นเพื่อนกันแบบเดิมดีกว่านะ”
    เธอยิ้ม ... รอยยิ้มของเธอสวยงามตลอดมา  
    แม้แต่ในเวลานี้   เวลา .. ที่เธอกำลังจะจากผมไป ...
    “ความรักของเราจบกันแค่นี้ก็คงได้    
    แต่ ... จะให้เราคิดกับเจนแบบเพื่อน ...
    มันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้วละเจน
    เรา .. สั่งหัวใจของเราไม่ได้    
    ไม่มีใครทำได้   หรือว่าเจนทำได้ละ”
    ผมย้อนถามเธอ  
    ...  เธอหันหลังให้กับผม   เธอไม่กล้าสู้หน้าผม ...
    “เจนก็ทำไม่ได้”
    เธอตอบ ... เธอคงหมายถึงการที่เธอจะเลิกรักเค้าคนนั้นไม่ได้มากกว่า
    ...   แล้วเธอก็เดินจากไป  ...
    ผมไม่กล้า ... แม้แต่จะเรียกเธอไว้    
    บางที ... รักของเราอาจจะไม่ใช่แก้วที่ร้าวก็ได้  
    มันอาจจะเป็นแก้วที่แตกแล้ว ...  ผมจึงรู้สึกว่ายิ่งรักก็ยิ่งเจ็บ  ...
    เหมือนกับการที่เรากำเศษแก้วไว้ในมือ   มันมีแต่เจ็บกับเจ็บเท่านั้น    
    คงถึงเวลาแล้วที่ต้องปล่อยมันไปเสียที ..

    อยากบอกคำนึงที่เธอคงซึ้งเกินคำไหน
    ไปเถิดไปมีรักใหม่  ... ไปหาใครคนนั้น
    เข้าใจแล้วว่าเธอไม่เหลือความผูกพัน
    ยิ่งเหนี่ยวยิ่งรักไว้นาน  ยิ่งช้ำเกินทนไหว
    เมื่อรักวันนี้มันเป็นเศษ
    จะเก็บมันไว้ให้เป็นสุขคงไม่มีทางใช่ไหม
    เธอเหมือนเศษแก้วในกำมือที่ฉันถืออยู่  
    ยิ่งกำเก็บไว้ก็ยิ่งเจ็บ
    เอาความปวดร้าวแลกเธอคืน  มีแต่ฝืนแต่เจ็บเอง  
    เศษใจที่เธอให้มาเหมือนเศษแก้วที่บาดมือฉัน
    ต้องปล่อยเธอไปทั้งที่ยังรัก

    ทุ่มเทเท่าไรทำดีแค่ไหนก็เท่านั้น  
    คงไม่มีความสำคัญทำให้เธอเปลี่ยนแปลง
    เมื่อความรักมีคนที่สามมาแทรกแทง  
    ไม่ต่างกับแก้วที่แตก  จะซ่อมแซมอย่างไร
    เมื่อรักวันนี้มันเป็นเศษจะเก็บมันไว้ให้เป็นสุข
    คงไม่มีทางใช่ไหม
    เธอเหมือนเศษแก้วในกำมือที่ฉันถืออยู่  
    ยิ่งกำเก็บไว้ก็ยิ่งเจ็บ
    เอาความปวดร้าวแลกเธอคืน  
    มีแต่ฝืนแต่เจ็บเอง  
    เศษใจที่เธอให้มาเหมือนเศษแก้วที่บาดมือฉัน
    ต้องปล่อยเธอไปทั้งที่ยังรัก

    เพลงเศษแก้วในกำมือ โดย ทีม ..


        อคิราภ์
     14 กุมภาพันธ์ 2547 // 22.22 น.

       

    จากคุณ : อคิราภ์ - [ 15 ก.พ. 47 15:51:36 A:203.151.114.131 X: ]