ผมเอามีดคัตเตอร์กรีดแขนช้า ๆ อย่างใจเย็น จน ....
เส้นเลือดที่ต้นแขนขาด เลือดใหลเปียกโชกอาบมือ
สะใจ
สติผมกำลังกระเจิงเหมือนฝูงนกบินแตกรัง
ไม่มีอะไรบนโลกนี้ที่จะหยุดผมได้
ผมหอบหายใจถี่
หัวใจเต้นรัว
แขนขาสั่น สะท้านไปทั้งตัว
เหงื่อเกาะพราวระยิบเต็มหน้าผาก แต่ ....
ผมยังกัดฟันกรีดต่อเป็นแนวยาว
ฮ่า ๆๆๆ .....
เลือดฉีดเป็นสายอีกครั้ง กระเด็นสะบัดเข้าที่หน้า
ว้าว .... ผมแลบลิ้นออกมาลิ้มชิมรสหอมหวานของเลือด ราวกับเด็กน้อยกำลังกินซอคโกแลต
ผมไม่กลัว แม้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรก
แต่แค่นี้ยังไม่หนำใจหรอก
ผมลุกขึ้นเดินไปหยิบตะปูห้านิ้วมาอีกตัว
จัดการมันทาบไว้กับสะดือ
แล้วนำค้อนปอนด์
ค่อย ๆ ตอกเข้าไปอย่างใจเย็น
เลือดออกเยอะเท่านั้น แต่ไม่ถึงตายหรอก
อย่างมากก็แค่ซ็อค
ผมรู้ดี
" ยอมหรือยัง "
" จอยเค้ารักกรู :-)ไสหัวไปไกล ๆ อย่ามาวุ่นวายกับแฟนกรูอีก เข้าใจไหม "
ผมกระแทกเสียงช่วงประโยคสุดท้าย
ชายคนนั้นพยักหน้าจำยอม ส่งเสียงไม่ได้เพราะผ้าขี้ริ้วคาอยู่ในปากแถมเทปคาดทับอีกรอบ ส่วนตัวถูกผูกแน่นติดไว้กับเก้าอี้
" กรูไม่เชื่อ "
ผมขบฟันกรอด
ยิ่งมองหน้าก็ยิ่งหมั่นใส้
ยังไงเสือสองตัวก็อยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้
ใครจะบอกผมได้ว่ามันจะไม่มาวุ่นวายกับแฟนผม
หรือมันจะโทรไปแจ้งตำรวจ
อยู่ไปก็เป็นภัย
เอาให้ตายเลยดีกว่า
ดวงตาของมันเบิกกว้างจนสุด ร่างกายทุกส่วนดิ้นรน ขาทั้งสองเตะพื้นอย่างรุนแรง ขณะเห็นผมยกค้อนปอนด์ขึ้นเหนือหัว
เหมือนรู้ว่าผมจะทำอะไร
ความตายเป็นสิ่งที่มันไม่ต้องการ
แต่ผมกำลังจะหยิบยื่นให้
" ตายซะ ไอ้ชั่ว "
ผมตะโกนแล้วเหวี่ยงค้อนเข้าที่ศรีษะมันสุดแรงเกิด
ผลั่ก
ความแรงเต็มกำลังทำให้หัวของมันยุบไปแถบ ฟันในปากหลุดทั้งแผง เลือดสาดกระจายเต็มห้อง
ความเงียบเข้าปกคลุม เหมือนอยู่ในป่าลึก
พยายามหาคำตอบว่าสิ่งที่ทำไปทั้งหมด
.... เพื่ออะไร
.... คุ้มไหม
.... อนาคตของเราจะต้องหมดสิ้นตามไอ้บ้านั่นไปแน่ ๆ
สติกลับคืนมาอีกครั้ง
ลืมตา สะบัดสิ่งที่คิดไปหมดสิ้น
" อย่าดีกว่า ทำไปไม่คุ้มกันหรอก "
" เรื่องแบบนี้ แค่คิดก็พอแล้ว "
จากคุณ :
aek_action@hotmail.com
- [
15 ก.พ. 47 19:04:29
A:203.148.136.67 X:203.209.48.60
]
--=== ดับแค้น ===--
