ความคิดเห็นที่ 1 อมาวัสส์ลากร่างของหญิงสาวขึ้นฝั่งอย่างลำบากยากเย็น สำหรับเลือดชาวเลอย่างเขาการช่วยเหลือคนตกน้ำสักคน มันไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไรนัก  แต่เพราะความมืดมน อนธกาลและความเชี่ยวกรากของสายน้ำเย็นเฉียบนั่น ต่างหากที่ทำให้เขาเสียเวลาควานหาตัวเธอไปพักใหญ่   อีกทั้งเจ้ากางเกงยีนส์หนาที่อุ้มน้ำจนหนักคอยถ่วงเป็น อุปสรรคเกะกะ  แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ลากหล่อนขึ้นมา นอนนิ่งอยู่บนพื้นโคลนแฉะๆ จนได้ เขารีบตรวจชีพจรของร่างที่นอนสงบนิ่งอยู่ก่อนอื่นแล้วก็ ใจชื้นขึ้นเมื่อพบว่ามันยังเต้นอยู่ถึงแม้จะแผ่วบางเต็มที ส่วนลมหายใจของหล่อนนั้นไม่มีแล้ว  โดยไม่รอช้า ชายหนุ่มรีบจัดการผายปอดให้หล่อนตามวิธีการช่วยคน จมน้ำทันที  ไม่นานนัก  หล่อนก็เริ่มหายใจรวยๆ ด้วย ตนเองได้อีกครั้ง  อมาวัสส์ถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วเหลียวซ้ายแลขวาหาที่เหมาะๆ  แล้วก็พบว่าตรง ปากท่อระบายน้ำทิ้งห่างไปประมาณสามสิบเมตร จากจุดที่เขาเลอะเทอะโคลนอยู่กับหล่อนดูจะเป็น สถานที่ที่เหมาะสมที่สุดในละแวกใกล้  พราะโดยเรี่ยวแรง ของเขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะลากอุ้มหรือแบก ร่างของหญิงสาวปีนขึ้นผนังคอนกรีตที่สูงร่วมสองเมตร ขึ้นไปได้  หรือหากได้ก็อาจจะเกิดปัญหายุ่งยากตามมา หากใครผ่านไปผ่านมาเกิดพบเข้า ดีไม่ดีเรื่องถึงตำรวจ แล้วจะไปกันใหญ่   ที่ปากทางระบายน้ำนั้นเป็นช่อง คอนกรีตขนาดใหญ่เจาะลึกเข้าไปลับจากสายตา ผู้คนบนถนนแน่ๆ  อย่างน้อยๆ ก็ในขณะนี้ ชายหนุ่มลงอุ้มร่างของหญิงสาวเดินลุยโคลนเลนเละๆ ไปเป็นเทือกแล้วส่งร่างหล่อนขึ้นไปก่อน  ตัวเองค่อย เหนี่ยวขอบท่อด้านล่างโหนตัวเองตามขึ้นไป  โชคดี อีกเหมือนกันที่ท่อระบายน้ำนั้นภายในแห้งสนิทเต็มไป ด้วยสาระพัดขยะกองสุมกันพะเนินเทินทึก  แม้จะมี กลิ่นอับเหม็นเช่นไรเขาก็ไม่คำนึงถึง  ควักไลเตอร์ แบบซิปโป้ขึ้นมาจุดส่องหาขยะจำพวกกระดาษลัง ที่พอจะติดไฟง่ายได้จำนวนหนึ่งก็รีบคว้าเอามาก่อ เป็นกองจุดไฟเกิดเป็นเปลวขึ้นพอให้แสงสว่างและ ความอบอุ่นได้บ้าง   เวลาผ่านไปนานสักเท่าไรก็ไม่รู้  ในสายตาที่เฝ้ามอง ใบหน้าอันซีดขาวเหมือนซากศพของหญิงสาว  ขนตา งอนยาวที่เปียกน้ำลู่เป็นแผงก็ขยับน้อยๆ เหมือนผีเสื้อ กำลังกระหยับปีกเตรียมโบยบิน  มีเสียงสูดลมหายใจ แรงดังเฮือกอีกครั้งหนึ่ง  แล้วหล่อนก็ลืมตา “ชีวาสวัสดิ์  คุณอโณทัย  ยินดีที่เราได้พบกันอีกครั้ง” หญิงสาวจ้องสายตามาที่ใบหน้าของเขาแน่วนิ่ง แสงไฟสีส้มที่ลุกโพลงอยู่บนกระดาษส่องพลอมแพลม ให้เห็นใบหน้าคล้ำๆ เปื้อนน้ำและโคลนของชายหนุ่ม แลแกร่งและกระด้างเหมือนกับเพดานคอนกรีต เหนือศีรษะที่หล่อนเห็นจากท่านอนหงายลืมตาอยู่ เช่นนี้ “นี่ไม่ใช่นรกหรอกหรือ  ฉันนึกว่านี่เป็นไฟจากกระทะ ทองแดงเสียอีก” อโณทัยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง  แล้วยันกาย ขึ้นอยู่ในท่ากึ่งนอนกึ่งนั่ง  แต่สายตายังจ้องอีกฝ่าย เขม็งนิ่ง  ชายหนุ่มเป็นฝ่ายหลบสายตาของหล่อน เสียเอง  เขาเติมกระดาษเข้าไปอีกในกองไฟ “คุณจะรีบร้อนไปนรกทำไมนักหนา  ในเมื่อการที่ คุณยังมีชีวิตอยู่คุณก็ต้องเผชิญกับนรกบนดินอยู่แล้ว จะตายหรือจะอยู่มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนักหรอก” “ในเมื่อมันไม่สำคัญอะไรแล้วมันจะแตกต่างกันตรงไหน ในการที่ฉันจะตายหรือฉันจะอยู่นี่น่ะ  ฉันกำลังจะได้ พบกับความสงบสุขอยู่แล้วคุณเข้ามาขัดขวางทำไม” หญิงสาวส่งเสียงสะท้านถามเขาอย่างกราดเกรี้ยว แต่ชายหนุ่มส่ายศีรษะช้าๆ “คุณผิดแล้ว  ความตายไม่ใช่ความสงบสุขหรอก ก็อย่างที่ผมบอก  หากคุณเชื่อในเรื่องนรกสวรรค์ ว่ามันมีจริง  ตายลงไปคุณก็ไม่ได้รับความสงบสุข อยู่ดีเพราะคุณต้องลงไปชดใช้กรรม  แต่การที่คุณ ยังมีชีวิตอยู่นี่สิมันแตกต่างกันมาก  เพราะอย่างน้อย คุณยังมีโอกาส..” “โอกาส  ฮึ.. โอกาสอะไรกัน” “โอกาสที่จะสู้และเผชิญกับโชคชะตาต่อไปน่ะสิ คุณอาจจะไม่เชื่อก็ได้  ว่าผมก็กำลังคิดจะฆ่าตัวตาย เหมือนคุณอยู่ก่อนหน้านี้เช่นกัน  แต่เมื่อเห็นคุณ กระโดดลงไปต่อหน้าต่อตา  ผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า โลกนี้มันอาจจะแคบเกินไปสำหรับคนสิ้นคิด เพียงคนเดียว  แต่มันอาจจะกว้างพอสำหรับ คนสิ้นคิดที่ได้อยู่ด้วยกันสองคน..” “คุณพูดอะไรของคุณน่ะ  ฉันไม่เข้าใจ” หญิงสาวเอ่ยถามมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง ชายหนุ่มสบตาเธออีกครั้งแล้วเอ่ยขึ้นด้วย เสียงที่จริงจัง “ผมพยายามจะอธิบายทฤษฏีแห่งส่วนเติมเต็ม ในชีวิตที่ผมเพิ่งจะค้นคิดขึ้นมาได้สดๆ ร้อนๆ ให้คุณฟังน่ะสิ   เอาอย่างนี้นะ  ผมจะอธิบายง่ายๆ คุณมีความตั้งใจที่จะตาย ถูกไหม  และผมก็มี ความตั้งใจที่จะตายเช่นกัน  แต่แล้วเพราะอะไร ก็สุดแต่จะเดา  จะเรียกมันว่าพรหมลิขิตหรือ ชะตาชีวิตหรืออะไรก็ได้  ที่ขีดเส้นให้เราสองคน มาพบกันก่อนตาย  และในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ตอนที่คุณโดดลงไป  ผมก็กระโดดตามเพื่อ ขัดขวางไม่ให้คุณฆ่าตัวตายได้สำเร็จโดยที่ ผมเองก็ทำลงไปโดยไม่ได้ไตร่ตรองไว้ก่อน ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำไมถึงทำอะไร ลงไปเช่นนั้น  ทั้งๆ ที่ผมน่าปล่อยคุณให้ตายไป และไหนๆ ผมเองก็ตายไปด้วยอยู่แล้ว  แต่ผม กลับช่วยชีวิตคุณไว้และเท่ากับว่าผมรักษาชีวิต ของตัวผมเองเอาไว้ด้วย  นั่นหมายถึงว่าในส่วนลึก หรือจิตใต้สำนึกจริงๆ แล้วผมยังไม่อยากตาย” ชายหนุ่มเว้นระยะเพื่อหอบหายใจ “และคุณเองนั้นก็ยังตายไม่ได้เพราะชีวิตของคุณ ยังไม่ได้ลิขิตให้คุณต้องตาย  คุณจึงต้องมาพบ กับผมในเวลาและสถานที่ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ไม่เช่นนั้นคุณก็คงจะตายสมความตั้งใจไปแล้ว ดังนั้นเอง  สรุปได้ว่าคุณต้องพบกับความผิดหวัง ต่อไปในการที่อยากจะตายแต่ไม่ตายเพราะมี คนมาช่วยไว้  ส่วนผมก็พบกับความผิดหวัง เช่นเดียวกันคือตั้งใจจะมาตาย  แต่แล้วก็ต้อง เปลี่ยนใจไม่อยากตาย  นั่นหมายถึงว่าแต่ละ ชีวิตของเราสองคนต่างเผชิญความผิดหวังมา คนละด้านแต่เมื่อมารวมกันแล้วมันจะกลายเป็น ความหวังที่เกิดขึ้นใหม่อีกครั้งหนึ่ง”   หญิงสาวเปลี่ยนท่านั่งเป็นกอดเข่า  ลืมความคิด ของตนเองก่อนหน้านี้ไปชั่วขณะ “ความหวังที่เกิดขึ้นใหม่ยังไงกัน ฉันไม่เข้าใจ” “ก็ความหวังที่จะมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปเพื่อเผชิญ กับความผิดหวังอีกยังไงล่ะ   เอาอย่างนี้  เราลอง มาพิสูจน์ทฤษฎีของผมกันอีกครั้งหนึ่ง..  คุณดูนี่ เห็นไหม  ณ ที่นี้  มีอยู่สามชีวิต คือหนึ่งผม สองคุณ และสาม นั่นตัวผีเสื้อกลางคืน  ที่กำลังดิ้นรน หาทางออกอยู่บนเพดานคอนกรีตนั่น  ขณะนี้ มันติดตันอยู่ตรงนั้นเพราะหลงทิศทางจากแสงไฟ ที่กำลังลุกติดอยู่นี่  แต่หากเราดับไฟเสีย ปล่อยให้ความมืดเข้ามาครอบคลุม  ข้างนอกท่อ โน่นคือทางออก  เมื่อเราดับไฟแล้วมันก็คงจะ มืดสนิทเหมือนอย่างในลูกท่อนี่แหละ  ผมและคุณ ลองมากำหนดใจให้ตรงกันว่านั่นคือทางรอดเพียง ทางเดียวของชีวิตเราทั้งสามที่มาผูกพันเกี่ยวเนื่อง กันอยู่ในสถานที่นี้ ณ ช่วงเวลานี้    จดจ่อทุกเสี้ยว วินาทีไปที่ข้างนอกนั่น แล้วมาดูกันสิว่าเจ้าผีเสื้อ กลางคืนตัวนี้จะหาทางโบยบินออกไปได้ไหม และเราจะมองเห็นมันออกไปข้างนอกได้หรือไม”่ หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แล้วก็ ผงกศีรษะอย่างตกลงเพราะเจตนาอย่างทดลอง  ชายหนุ่ม มองตาของอีกฝ่ายอีกครั้งแล้วพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะ เอื้อมมือไปดับไฟที่กำลังลุกติดกองกระดาษอยู่เสีย วินาทีที่ผ่านไปช่างเชื่องช้าเสียเหลือประมาณใน ความรู้สึกของหญิงสาวขณะรวบรวมความคิดของ ให้เป็นหนึ่งเดียวตามที่ชายหนุ่มบอกหล่อนไว้เมื่อครู่นี้   ในความมืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไรในลูกท่ออันกว้างใหญ่ เมื่อเปรียบเทียบกับร่างกระจิดริดของเจ้าผีเสื้อ กลางคืนตัวนั้นช่างเหมือนตัวหล่อนที่เคว้งคว้าง ไร้ความหวังอยู่ในโลกอันมืดมิดเสียจริงๆ  แต่ จะอย่างไรก็ตาม  หล่อนอยากจะพิสูจน์ให้เห็น ในสิ่งที่หล่อนคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ให้รู้แน่ แก่ใจตัวเอง... ...แล้วหล่อนก็ได้ยินเสียงดังแชะจากไฟแช็ค ของอีกฝ่าย พร้อมๆ กันนั้นเอง  สายตาที่รอคอยอยู่ก่อนแล้ว ของหล่อนก็พุ่งปราดไปทันได้เห็นเงาปีกของ ผีเสื้อกลางคืนตัวนั้นโบยบินออกไปสู่ท้องฟ้า อันกว้างใหญ่เบื้องนอกแล้วลับหาย หล่อนหันกลับมาอีกครั้ง  ก็ได้พบกับสายตา ของอีกฝ่ายที่เจิดประกายจรัสรอคอยหล่อน อยู่ก่อนแล้ว - - .......... .......... .......... เรื่องมันไม่ง่ายตอนเดียวจบอย่างนิยายน้ำเน่าที่คุณว่า นั่นหรอก  ชีวิตของคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งชีวิตของฉัน มันซับซ้อนกว่านั้นมาก  แต่ป่วยการที่คุณจะรู้มันไปให้ เสียเวลา  รู้ไว้เพียงว่าฉันเบื่อหน่ายกับชีวิตที่มันแสน สกปรกและสิ้นหวังอย่างนี้เต็มทีแล้ว  เอาละ  ขอให้ ฉันถามคุณบ้างดีกว่า   ..คุณชื่ออะไร ผมน่ะหรือ  ผมชื่ออมาวัสส์....   อมาวัสส์  ชายหนุ่มทำปากขมุบขมิบทวนคำของตนเบาๆ เหมือนจะท่องย้ำให้ตัวเองจำขึ้นใจ  ใช่แล้ว  ชีวิตของ เขาและหล่อนมันไม่ง่ายดายตอนเดียวจบอย่างที่หล่อน ว่าเอาไว้จริงๆ  และในที่สุดทฤษฎีส่วนเติมเต็มของเขา ก็ได้รับการพิสูจน์อย่างถ่องแท้ด้วยตัวเขาเองแล้วว่าเขา ต่างหากที่เป็นส่วนเติมให้เธอเต็ม  หาใช่ฝ่ายที่ได้รับการ เติมเต็มตอบแทนแต่ประการใดไม่ แล้วชายหนุ่มก็เผยริมฝีปากยิ้มออกมา  ประกายตาที่ เศร้าสร้อยคู่นั้นเฉิดฉายพรายแพรวออกมาเป็นปริศนา อย่างยากจะหยั่งความนัย   ชายหนุ่มชะงักลมหายใจ ของตนไปอย่างตั้งใจชั่วขณะเพื่อสัมผัสกับสิ่งต่างๆ รอบตัวครั้งสุดท้ายก่อนจะสะกดให้ความรู้สึกทั้งมวล ของตนหยุดนิ่งก่อนร่างจะปลิดปลิวเคว้งคว้างไปสู่ สายน้ำที่เยียบเย็นและเชี่ยวกรากเบื้องล่าง ณ ไกลออกไปสุดสายตาตรงเส้นขอบฟ้าที่แบ่งแยก ห้วงคััคนานต์กับผืนน้ำ  รัศมีสีแสดสุกก่ำของอาทิตย์ เมื่อแรกอุทัยเริ่มฉายฉานส่องมาเสมือนแววตาของ มารดาแห่งสรรพสิ่งทอดจับต้องมองใต้หล้าทั้งมวล อย่างไร้ความรู้สึกใดๆ                            (จบ) จากคุณ : สาวกห้ากระสอบ - [ 16 ก.พ. 47 03:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ********************************* หมายเหตุ งานเขียนชิ้นนี้ผมได้รับแรงบันดาลใจจากภาพยนต์ ทางจอทีวีเรื่องหนึ่งที่เพิ่งจะดูไปหยกๆ  เลยทำการ ขมายไอเดีย (อันที่จริงคือเกือบทั้งเรื่อง) มาเขียนเป็น การบ้านส่งกระทู้น้าสือนะครับ  น่าเสียดายที่ตอนเปิด ทีวีดูนั้นไม่ทราบชื่อเรื่องและผู้แสดง  รู้สึกว่าจะเป็น หนังฝรั่งเศสหรือยังไงนี่แหละ  ขอเวลาไปค้นข้อมูล อีกทีแล้วจะนำมาแปะให้นะครับ ขอบคุณครับ *********************************** จากคุณ : สาวกห้ากระสอบ - [ 16 ก.พ. 47 03:10:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อะ ตกลงตายทั้งคู่หรือคะ เศร้าจัง จากคุณ : รสา รสา - [ 16 ก.พ. 47 05:42:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อืมมมมม.................. เค้าโครงเนื้อเรื่องดีที่เดียว... แต่ทำไมขาดหายช่วงที่ ผู้หญิงหายไป....... ทำให้คิดเองว่า ผู้ชายผิดหวังจากผู้หญิงเลยมาฆ่าตัวตายอีกรอบ................ จะเป็นเช่นนั้นหรือไม่??....คุณสาวกฯ จากคุณ : คนอุบล - [ 16 ก.พ. 47 06:54:15 A:202.129.55.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้าใจว่าผู้ชายตาย แต่ผู้หญิงรอดเหมือนผีเสื้อหรือเปล่าคะ ? เดาจากประโยคที่ว่า "...เขาต่างหากที่เป็นส่วนเติมให้เธอเต็ม  หาใช่ฝ่ายที่ได้รับการ เติมเต็มตอบแทนแต่ประการใดไม่" กระทู้น้าสือ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2669190/W2669190.html จากคุณ : โคอาร่า - [ 16 ก.พ. 47 08:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มิน่า..เค้าก็ว่าคุ้นๆ.. แต่..เฮ้อ...เศร้านะคะเนี่ย.. ถึงจะเริ่มงงตอนหลังๆก็เหอะคะ..แต่จะเศร้าอ้ะ...แง๊.. Y____Y จากคุณ : P_JUNG - [ 16 ก.พ. 47 09:44:08 A:202.133.164.172 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 เดาผิด .. นึกว่าตอนที่อมาวัสส์ไปฆ่าตัวตายอีกครั้ง จะเจอกับหญิงสาวอีกคนเสียอีก เย้ เย้ เย้ .. เรื่องนี้จบ ฮี่ๆ จากคุณ : scottie - [ 16 ก.พ. 47 10:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 555555555 ยาวเหยียด เดี๋ยวค่อยละเลียดอ่าน แต่55555555 ไว้ก่อน อารมณ์ดีเรา ------------------------------- อ่านจบไปเมื่อวาน อ่าว เรื่องเศร้ารึนี่ โทษทีหลานวอก น้าหัวเราะก่อน เวลาไปนิด แต่ น้าตอบแล้วในทู้น้าจ้า แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 47 09:33:06 จากคุณ : น้าสือสาว - [ 16 ก.พ. 47 11:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ความเข้าใจยังมีน้อยมากสำหรับสาว(เหลือน้อย)คนนี้ แต่อยากศึกษาทฤษฏีแห่งส่วนเติมเต็มในชีวิต ให้ถ่องแท้ จากคุณ : ป้าเอม - [ 16 ก.พ. 47 13:54:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^  ) _ _  __ _ _ _ _ _ _ _ _ _ __ _ ( ^ เอ่อ อ่ะ นะ คะ ... จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 16 ก.พ. 47 17:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ฉีกยิ้มด้วยคนครับ ลึกซึ้งจังคับ จากคุณ : ปิ๊ววววว - [ 16 ก.พ. 47 20:36:38 A:202.57.176.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12      อ่านจนจบ  555555555555555555555      จบจริง ๆ (โว้ย ..)      เห็นนามสาวกจกกระสอบเลยเข้ามานั่งขัดตะหมาดดูแล้วก็ไม่ผิดหวัง ..              มาทักทายแล้วก็ได้อ่านเรื่องจนจบแฮะ  อารมณ์ดีจริงเรา  ทั้ง ๆ ที่เรื่องออกจะเศร้าซึ้ง .. จากคุณ : สัตยา - [ 16 ก.พ. 47 23:45:38 A:202.133.172.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ยังไม่ได้อ่านกระทู้ของน้าสือสาวเลยครับ แต่ขอมาบอกว่าหายไปไหนมาไม่เห็นตั้งนาน จากคุณ : นาย (หูโน่) - [ 17 ก.พ. 47 09:31:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชื่อพี่วกเนี่ย  เชื่อขนมกินได้แฮะ  ชอบเวลาพี่วกเขียน - - - แล้วจบ อ่านมันดี เขียนบ่อยๆ นะพี่ เออ...ชวนคุยในกระทู้เสียเลย วันก่อนเค้าเชิญให้ไปดูหนังเรื่อง "ครูแก" อดดีใจไม่ได้ เค้าให้ไปเป็นล่าม หนังพูดใต้ทั้งเรื่อง ไม่มี sub เค้าเลยต้องพาหนูไป น่าภูมิใจไหมพี่ ฮี่ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 17 ก.พ. 47 12:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดีใจจังที่ได้อ่านงานของน้องวกอีก ชอบๆ จบก็สวยด้วยละ ถึงแม้จะเศร้า.... เข้ากับชื่อ อรุโณทัย กับอมาวัสส์ จัง จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 17 ก.พ. 47 13:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ง่า อึ้ง ทึ่ง หลุดพ้น จากคุณ : กระเฉดน้อย - [ 17 ก.พ. 47 14:21:07 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่แวะเวียนมาเป็นกำลังใจให้นะครับ ว่าแล้วก็ขอทักทายกันเป็นรายตัวเลยดีกว่า.. คุณสาวกห้ากระสอบ อ้าว.. ตัวผมเองนี่นา  แล้วจะทักทายไปทำไมเล่าวุ้ย คุณรสา รสา อันนี้ขอทิ้งท้ายไว้ให้เป็นปริศนาคาใจคนอ่านดีกว่าครับ ผมเอง ไม่อยากจะจบแบบรวดรัดตัดความเล่าเหตุการณ์ให้รู้เรื่องไปเลย เดี๋ยวจะเสียยี่ห้อห้ากระสอบ (คือบ้าๆ บอๆ ลึกลับและเขียนอะไร ก็ไม่ค่อยจบ หรือจบก็ไม่สมบูรณ์แบบ  ฮิๆๆ) คุณ คนอุบล สำหรับเค้าโครงเรื่องต้องยกให้เป็นเครดิตของผู้ประพันธ์บท ภาพยนต์เรื่องนั้นเสียเป็นส่วนใหญ่น่ะครับ  ผมเองเอามาดัดแปลง นิดๆ หน่อยๆ เพียงเท่านั้น  ผมไปค้นข้อมูลมาแล้วสำหรับภาพยนต์ ฝรั่งเศสที่ว่า  ชื่อเรื่อง The Girl On The Bridge ถ่ายทำแบบขาวดำ แต่ไม่ใช่หนังสมัยก่อนหรอกครับ  เป็นหนังสมัยใหม่นี่เอง ในทรรศนะ ของผมแล้ว  หนังเรื่องนี้เป็นหนังดีระดับห้าดาวเลยทีเดียว  พอๆ กับเรื่อง Gloomy Sunday (ซึ่งก็เป็นหนังใหม่ถ่ายทำแบบขาวดำ เช่นกัน) ที่ผมประทับใจข้ามปีมาแล้วทีเดียวเชียว สำหรับช่วงที่ขาดไปนั้น  ก็ด้วยเหตุผลเดียวกับที่บอกกับคุณรสา เอาไว้แล้วครับผม คุณโคอาร่า ขอขอบคุณที่อุตส่าห์ทำลิงก์ให้ด้วย  ส่วนที่ว่าตอนจบก็ขอยืนยัน อย่างที่ตอบไว้ข้างบนน่ะครับผม  เจตนายังเหมือนเดิม ว่างั้น ~~ คุณพีจัง สรุปว่าอ่านจบแล้วเศร้าแบบงงๆ ก็ไม่เป็นไรครับ  ไม่ว่ากัน เพราะ คนเขียนเองย้อนกลับไปอ่านตอนใกล้จบก็ชักจะงงๆ ตัวเอง  ^__^ คุณสก็อตตี้ เย้ๆ  ดีใจที่มีคนถูกหลอก  (ตบมือแปะๆ)  ขอบคุณครับสำหรับ กำลังใจที่ให้มา.. ว่าเขียนจบ  รู้สึกว่าครบรอบปีที่ผ่านมาก็เพิ่ง จะเขียนจบเรื่องนี้ไปเรื่องเดียว  แฮ่ะๆ คุณน้าสือ หากอมาวัสส์ทราบเข้าคงจะน้อยใจแย่เชียวครับที่น้าสือหัวเราะ ในตอนต้น (นายนี่ตัวดำก็จริงแต่ดูให้ดีๆ ก็หล่อนา  จะบอกให้)   ..สำหรับที่น้าสือตอบไว้ผมตามไปอ่านแล้วครับ คุณป้าเอม หากอยากพิสูจน์ทฤษฎีนี้  สงสัยว่าคุณป้าคงจะต้องลงทุนไปจับ ผีเสื้อราตรีมาทดลองดูให้ถ่องแท้สักตัว..  แต่มีข้อแม้ว่าป้าต้อง ไปจับเองนะครับ  อย่าไว้วางใจให้ ‘ส่วนเติมเต็ม’ ของคุณป้า เป็นฝ่ายลงมือเป็นอันขาด   เดี๋ยว ‘ส่วนเติมเต็ม’  กลายเป็น ‘ส่วนที่ควรตัดตอน’  ไปละก็  จะ ซ.ต.พ. ไม่ได้นะครับ คุณ เอ่อ่อ่ะนะคะ อ้า..เอ้อ..  น่ะครับ   *~~~~~~*-   ขอบคุณครับ คุณปิ๊ววววว ระวังเหงือกแห้งนะครับ  ขอบคุณที่ชมครับผม คุณ ส. สัต............ยา โอ คุณ ส. เกลอเก่า เข้ามาอ่านจนจบจริงๆ ด้วย  คารวะๆๆ หนึ่งจอก ขอบคุณที่ให้เกียรติชมเชยมานะขอรับ  ว่าแต่เสียงหัวเราะของ เฮีย ส.ฯ  ดูมันจะแห้งๆ เหมือนจะปลอบใจตัวเองพิกล งั้นแหละ อิๆๆๆ นายหูโน่ นี่ก็เพื่อนเก่าเล่ายี่ห้อเหมือนกัน  ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะครับ ผมเองพักหลังๆ นั้นภารกิจรัดตัวเกือบจะรอบด้าน  จึงไม่ใคร่จะ ได้มาแวะเวียนบ่อยนัก  กลับมาอีกทีปรากฎว่านามจอที่คุ้นเคย ต่างหายหน้ากันไปเกือบหมด  วันนี้ดีใจจังที่ได้เจอนายหูโน่อีก ครั้งหนึ่ง  ว่าแล้วก็ต้องขอคารวะสักจอก  เอ้ากรึ้บ น้องศาลาไทย  สาวน้อยหน้าคม..คารมเฉียบ นี่เอง อ่า..  ขอบคุณขอรับและขอรับคำชม  อีกอย่างที่น่าจะเชื่อ ขนมกินได้ก็คือชื่อสาวกฯ มักจะเขียนไม่จบใช่ไหมนี่  แฮ่ะๆ ได้ข่าวหนังเรื่อง ‘ครูแก’ ที่น้องศาลาไทยว่ามาเหมือนกัน   (น่าจะดีใจนา  ที่มีคนพาไปดูหนัง ว่าแต่ป๊อบคอร์น ต้อง ซื้อเองหรือเปล่า ?)  นี่ก็อาฆาตไว้แล้วสำหรับหนังเรื่องนี้ หากกลับไปเมืองไทยเมื่อไร  จะหามาดูให้ได้เชียว  หาก ยังไงละก็   เรามาตั้งทีมพากย์กันแบบ ‘กรรณิการ์-อมรา’ คู่พากย์ที่โด่งดังทั่วใต้สมัยก่อนกันดีไหม  แปลจากภาษาใต้ ให้เป็นภาษากลาง คงจะหรอยจังหู นิ คุณพี่ ศรีสุรางค์ ได้รับคำชมจากพี่สาวเจ้าของลีลาการเขียนภาษาสวยสำนวน ชวนฝันทำให้ผมปลาบปลื้มยินดีมากเชียวขอรับ สำหรับชื่อ ตัวละครก็เป็นความตั้งใจแฝงอยู่หน่อยๆ ด้วยละ ขอบคุณสำหรับรูปภาพนะครับ  นี่คงจะเป็นยันต์กันหวัดนก ใช่ไหมนี่  อิ อิ คุณกระเฉดน้อย อ่า.. ตะลึง ปลื้ม เอ่อ.. เกือบจะลืมขอบคุณ คุณเฉดน้อย ไปเชียวครับ จากคุณ : สาวกห้ากระสอบ - [ 17 ก.พ. 47 16:28:40 A:144.138.54.110 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดีใจที่ได้อ่านค่ะ ไม่ฝืด ไม่เฝือ เรียกได้ว่าเหลือเฟือเลยเชียว อิอิ จากคุณ : mufc` - [ 23 ก.พ. 47 00:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แอบมาบ่นอุบ ตรงนี้เองเหรอเจ้าศาลาไทย จากคุณ : เอ็นจัง - [ 26 ก.พ. 47 20:24:50 ]