ว่ากันด้วยเรื่องความฝัน... ที่เติบโตตามวัย
ตอนเป็นเด็ก ๆ มักจะแค่ฝันอยากได้ของเล่นที่ถูกใจ
ตุ๊กตาแสนสวยสักตัวหนึ่ง มีผมยาวสีทอง ใส่ชุดกระโปรงสีขาวหรือชมพู
ยิ่งถ้ากระพริบตาได้ หรือมีเสียงร้องเวลาอุ้มได้ยิ่งดีใหญ่
พอได้สมใจแล้ว ก็ยังอยากได้ตัวใหม่อีกอยู่ดีแหละ
แบบนี้เขาเรียกฝันไม่รู้จักพอ
พอขึ้นชั้นประถม ผู้ใหญ่เริ่มถามว่า... โตขึ้นอยากเป็นอะไร
ตอนนั้นนึกไม่ออกจริง ๆ
เห็นคนอื่นเขาอยากเป็นครู ก็อยากเป็นมั่ง
พออีกคนอยากเป็นพยาบาล ก็อยากเป็นอีก
เรียกได้ว่าตอนนั้น ฝันเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้
พอขึ้นมัธยมต้น เริ่มโตเป็นสาว
ฝันนี่เลย อยากสวย อยากน่ารัก ในสายตาคนอื่น ๆ
พอมีสิวขึ้นมาสักเม็ด โอ๊ยยยยย กินไม่ได้นอนไม่หลับ
เมื่อไหร่สิวมันจะยุบสักที เดี๋ยวคนอื่นเห็นหมดสวยกันพอดี
คิดดังนั้น แล้วก็เริ่มเอานิ้วแคะแกะสิว แทนที่มันจะดี
อักเสบเป็นหนอง รอยช้ำเป็นจ้ำแดง แล้วกลายเป็นแผลด่าง ๆ ดำ ๆ
หมดกันความสวยหายหมด
ย่างก้าวขึ้นมัธยมปลาย ทีนี้คิดฝันเป็นสาว ๆ สักหน่อย
คืออยากมีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา เลิศเลอเพอร์เฟคสักคน
มาเคียงข้าง เป็นแฟนเชิดหน้าชูตาสักคน แสวงหากันเข้าไป
เรียกได้ว่าอกหักดีกว่ารักไม่เป็นละตอนนั้น
เรียน ๆ เล่น ๆ จนลืมไปว่าหัวเลี้ยวหัวต่อ เอ็นทรานส์สิทีนี้
จะเรียนอะไรต่อ ยังเลือกไม่ถูก เพราะด้วยความตั้งใจเรียนน้อยไปหน่อย
ท้ายที่สุด ก็ลงเอยที่เลือกนิเทศศาสตร์ สถาบันไหนลงชื่อให้ครบตามที่กำหนดไว้
พอวันประกาศผล โชคยังเข้าข้างที่สอบติดกับคนอื่นเขาอยู่
แม้จะเป็นของเอกชนก็เถอะ อนาคตยังพอมีหวังแหละตอนนั้น
ชีวิตนักศึกษาในระดับอุดมศึกษาได้เริ่มต้นแล้วหนอ
ตอนมัธยมว่าสนุกแล้วนะ อยู่ที่นี่สนุกกว่าอีก
วิชาเรียนมีน้อย เที่ยวเล่นได้เต็มที่
หนุ่ม ๆ สาว ๆ เป็นแฟนกันได้อย่างเปิดเผย ควงกันกระหนุ๋งกระหนิ๋ง
พวกที่แยกไม่ออกระหว่างเรียน กับรัก กับเที่ยวสนุก
ปิ๋วไปในปีสอง ส่วนที่เหลืออยู่เริ่มจับทางได้แล้วว่าถ้าไม่อยากอนาคตดับสูญ
ต้องหันมาตั้งใจเรียนได้แล้ว พอใกล้จบไม่ว่าใครก็ต้องฝันว่า...
จบแล้วจะต้องหางานดี ๆ ทำให้ได้
แต่ใครเลยจะรู้ ว่าความฝันนั้นมันยากเหลือเกินที่ทุกคนจะประสบผลสำเร็จ
เพราะเมื่อจบออกมา สนามรบอันยิ่งใหญ่ รอบัณฑิตทุกคนอยู่
กว่าจะหางานทำได้ต้องแข่งขันกันเลือดตาแทบกระเด็น
ใครจบมาด้วยเกรดสูง ประสบการณ์มาก ก็เข้าตากรรมการมากกว่า
ไม่อย่างนั้นก็ต้องมีเส้นสาย สวย หล่อ รวยทรัพย์
พวกครึ่ง ๆ กลาง ๆ นี่ลำบากหน่อย ตอนนี้มีงานอะไรต้องคว้าไว้ก่อนเป็นดี
เอาน่า ทำหาประสบการณ์ไปก่อน ได้แค่ปลอบใจตัวเองแค่นี้
เริ่มทำงาน ฝันนู่นเลย
จะเก็บตังค์ ก่อร่าง สร้างตัว สร้างอนาคต
แต่นั่นแหละชีวิต ไม่มีอะไรง่ายดายเลยจริง ๆ
ฝันไว้สวยหรู ท้ายที่สุด เปลี่ยนงานอีกแล้วนั่น
ไม่ถนัดกับงาน งานไม่ตรงที่เรียนมา หรือไม่ก็เพื่อนร่วมงานเข้ากันไม่ได้
เจ้านายไม่ชอบมั่งแหละ สารพัดสารพันปัญหา
แล้วพอมาชีวิตรักอีกนะ
เดี๋ยวรัก เดี๋ยวทะเลาะ เดี๋ยวเลิก กวนใจไม่มีหยุดหย่อน
ช่างไม่เป็นไปตามฝันที่วาดไว้เลยสักนิด
ทุกอย่างมันสอนให้เราโตเป็นผู้ใหญ่
แต่ใช่จะให้เราหยุดฝันซะเมื่อไหร่
ตราบที่ชีวิตก้าวเดิน ความฝันก็ก้าวตามไปเรื่อย ๆ
สุขใจที่ได้คิดฝัน ฝันเพ้อไป ฝันกลางวัน
ฝันอะไรต่อมิอะไรเยอะไปหมด
แต่ฝันทำให้มีกำลังใจ ที่จะคิดถึงอนาคตวันข้างหน้า
เพียงว่า... ความฝันตอนนี้มันเป็นการมองโลกที่กว้างขึ้น
ฝันไม่ลม ๆ แล้ง ๆ ฝันแล้วอยากทำให้เป็นจริง
ท้ายที่สุดของความฝันตอนนี้
คือ... อยากมีร้านอะไรก็ได้สักร้านหนึ่งเป็นของตัวเอง
... มีคนที่เรารักคอยอยู่ใกล้ ๆ ให้กำลังใจ
... มีครอบครัวเล็ก ๆ น่ารัก อบอุ่น
ฝันไว้แค่นี้คงไม่มากไป กำลังพยายามทำฝันให้เป็นจริงอยู่
แล้วคนอื่น ๆ ละค่ะ ฝันอะไรกันไว้มั่ง
เล่าให้ฟังบ้างสิ
แบ่งปันความฝันได้ไหมเอ่ย
^____^
จากคุณ :
ใบเตยหอม 
- [
16 ก.พ. 47 17:12:03
]
สมมติว่าฝัน... แล้วเป็นจริงได้
