(ต่อจากคราวที่แล้วครับ จัดหน้ามาพอประมาณแล้ว ส่วนของบทแรกจะไปจัดหน้าทีหลังนะครับ)
บทที่ 2
ฉันคิดว่านักเขียนเหมือนกับแม่น้ำสายใหญ่ที่สะท้อนสิ่งที่ตนไหลผ่านมา
นาตาเลีย กินส์เบิร์ก
คามิลล่า แคลบฟิชบรรจงเหน็บปอยผมสีน้ำตาลเข้มของเธอไว้ที่หลังหูอย่างนุ่มนวล เธอจรดปากกาเขียนประโยคสุดท้ายแล้วจึงละสายตาขึ้นจากต้นฉบับตรงหน้า ในที่สุดเธอก็ทำสำเร็จจนได้ นอกหน้าต่างที่เปิดกว้างไว้นั้น ถนนซาน จิมินนาโนสีเทาขมุกขมัวตัดกันกับสีฟ้าเข้มของท้องฟ้าในอิตาลีอย่างเห็นได้ชัด คามิลล่าถอนใจแล้ววางปากกาลง เธอใช้เวลาอยู่ที่นี่โดยไม่มีใครรบกวนมาร่วมอาทิตย์หนึ่งแล้วเพียงเพื่อจะเขียนต้นฉบับนิยายเรื่องนี้ให้เสร็จ นิยายที่เธอใช้เวลาร่วมปีในการเขียน แล้วเธอก็สามารถไปถึงจุดหมายได้เร็วกว่าที่คิดไว้ เธอยิ้มกับตัวเอง รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองได้มาถึง วันรื่นเริง คำที่นักเรียนชนชั้นสูงชาวอังกฤษใช้เรียกวันหยุด เธอมองข้ามยอดหลังคาไปที่หอคอยหินรูปทรงแปลกๆ ของเมืองเก่าแก่ในหุบเขา เธอควรจะต้องออกไปข้างนอกแล้วฉลองเสียหน่อย บางทีเธออาจจะใช้เงินน้อยนิดที่เธอเหลือเก็บไว้กับไวน์ดีๆ สักขวดและอาหารสุดอร่อยสักมื้อ คืนนี้เธอจะไม่ทานอาหารค่ำที่โรงแรม เธอควรจะออกไปตะลอนหาร้านอาหารที่น่าสนใจสักร้านหนึ่ง แต่ก่อนอื่น เธอควรจะออกไปที่สวนเล็กๆ ตรงหน้าแล้วเดินไต่บันไดขึ้นไปบนหอคอยใดหอคอยหนึ่งเพื่อจะได้ชมทิวทัศน์โดยรอบของที่ราบทัสคานี่อย่างถ้วนทั่ว
น่าแปลกใจไม่น้อยที่คามิลล่ากลับรู้สึกเศร้าพอๆ กับรู้สึกปิติยินดีที่เธอสามารถเขียนหนังสือเล่มนี้ได้สำเร็จ เธอเพิ่งตระหนักว่าตัวเองอยากเป็นนักเขียนในช่วงเวลาที่เกือบจะสายเกินไป...ถ้าหากจะนับว่าปีนี้เธออายุ 29 แล้วล่ะก็ เลข 29 ดูเหมือนจะทำให้อะไรๆ ถูกเหมารวมว่าสายได้ไม่ใช่หรือ...คามิลล่าเพิ่งจะค้นพบว่าตัวเองชอบที่จะบันทึกสิ่งต่างๆ ที่เธอได้เห็นได้สัมผัส ได้ถ่ายทอดความรู้สึกเหล่านั้นออกมาเป็นคำแทนที่จะวาดมันออกมาเป็นภาพแบบที่เคย คามิลล่าเป็นจิตรกรที่ไม่น่าสนใจ เป็นนักประวัติศาสตร์ศิลปะที่ไม่ประสบความสำเร็จ แล้วเธอก็ยังเป็นคนเงียบขรึม ไม่ช่างพูดช่างคุยอีกด้วย
แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 47 10:15:20
แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 47 10:12:18
แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 47 10:10:29
แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 47 10:08:24
จากคุณ :
Filippo 
- [
20 ก.พ. 47 10:07:25
]
เบสต์เซลเลอร์ (ตอนที่ 2) แปลจาก Bestseller ของ Olivia Goldsmith
