หากการเริ่มต้นของฝันดีไม่มีวันตื่น
กลับถูกจองจำไว้ด้วยความมืดมน
ห้วงนิทราในความจริงมีสองด้าน
ราวกับภาพฝันสูญสลายไป
หลั่งไหลเข้ามาคือความเศร้า
ตกอยู่ภายใต้จิตใจที่อัดแน่น
เหมือนกับหิมะ
หิมะสีดำตกลงมาเต็มหัวใจอย่างต่อเนื่อง
แต่ไร้ซึ่งสำเนียงให้ได้ยิน
ทำไมเงาหิมะ ณ ที่นี้มิใช่สีขาว
ใช่ว่ามันคงความบริสุทธิ์ตลอดไป
ความเศร้านั้น เย็นชา เหมือนดั่งหิมะ
ประติมากรรมน้ำแข็งนั้น มีจิตใจ
สรรพสิ่งบนโลกนี้นั้นไร้ลมหายใจ
ความเยือกเย็นที่คนภาวนาให้นั้นกลับ มีชีวิต
แต่ การคงอยู่ นั้นใช่ว่าจะได้ไปถึงสถานที่สวยงามเสมอไป
จากคุณ :
ณัฐกร 
- [
23 ก.พ. 47 08:58:40
]
ปรัชญาไร้สารตะรำพัน
