ความคิดเห็นที่ 1 จิตแพทย์วางบันทึกลง เออ...พวกคนไข้ทางจิตนี่ก็เขียนอะไรตามจินตนาการได้สนุกๆเหมือนกัน  เขาพยายามนึกถึงภาพคนไข้เจ้าของบันทึกแต่นึกไม่ออก ก็ไม่แปลกอะไรเพราะคนไข้มีจำนวนมากมายเหลือเกิน ด่านสิบแปดมนุษย์ทองคำที่ว่า หมอเองก็ไม่เคยเห็นและไม่คิดว่าจะมีในโลกนี้  แถมคนไข้พวกนี้มักจะถูกขังอยู่ในห้องควบคุมตลอด จะเอาเวลาไหนไปตะลุยด่านพิสดารพวกนั้น หนังสือพิมพ์ฉบับเมื่อวานวางอยู่บนโต๊ะ หมอไม่ได้อ่านอะไรมากนัก เพราะว่าสังคมทุกวันนี้มันสงบสุขเหลือเกินจนไม่มีข่าวตื่นเต้น  ทุกคนอยู่ในกฏระเบียบของสังคมอันดีงาม พวกตำรวจพากันตกงานไปตามๆกันเพราะไม่มีผู้ร้ายให้จับ ทุกคนอยากเป็นคนดีทั้งนั้น ข่าวที่ฟาดหัวข้อใหญ่ตัวเท่าหม้อข่าวหม้อแกง เป็นข่าวที่เลือกแล้วว่าตื่นเต้นมากที่สุดของวันคือข่าวอุบัติเหตุสยองขวัญ รถยนต์สองคันเฉี่ยวกันบริเวณสี่แยกแห่งหนึ่งจนสีถลอก คนขับทั้งสองคนลงมาโต้เถียงกันอย่างดุเดือด ต่างฝ่ายต่างแย่งกันจ่ายค่าเสียหายและค่าทำขวัญ  ไม่มีใครยอมใคร เพราะต่างคนต่างอยากแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมด้วยกันทั้งนั้น มีอีกข่าว ชายคนหนึ่งเข้ามอบตัวต่อนายร้อยเวร เพราะก่ออาชญากรรมโดยไม่ตั้งใจ กล่าวคือเดินไปไม่ระมัดระวัง เหยียบมดแดงตายไปสามตัว ขาหักและพิการไปอีกสองตัว แทนที่จะหลบหนีไปอย่างไร้ความรับผิดชอบ กลับมามอบตัวรับความผิดแต่โดยดีเพื่อเป็นตัวอย่างแก่เยาวชนรุ่นหลัง สังคมอย่างสงบสุขสุดประมาณ บางทีเขาน่าจะไปเยี่ยมคนไข้สักนิด ก่อนออกจากที่ทำงาน แต่ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกโดยแรง หมอหน้าทะเล้นคนหนึ่งเดินยิ้มร่าออกมาพลางบอก “ยินดีด้วยนะครับ คุณผ่านด่านสิบแปดมนุษย์ทองคำอีกด่านหนึ่งแล้ว  ด่านต่อไปรออยู่นะครับ” “มันอะไรกันนี่.....!!!!!!” จิตแพทย์ร้องเสียงหลง ขณะที่ภาพต่างๆ ที่คุ้นเคยค่อยๆเลือนหายไป กลับกลายเป็นกำลังยืนคว้างอยู่กลางถนนสายหนึ่งซึ่งมีผู้คนพลุกพล่านเต็มไปหมด ฝุ่นควันกระจายเต็มท้องฟ้า “เราปรับคลื่นกระตุ้นสมองให้คุณใหม่แล้ว หวังว่าคุณจะเอาตัวรอดจากด่านนี้ไปได้นะครับ ขอให้คุณโชคดี  ผ่านทุกด่านได้ตลอดเมื่อไปมีชีวิตอยู่ข้างนอกที่คนธรรมดาเขาอยู่กัน” กล่าวจบคุณหมอตัวแสบก็ก้าวหายไปในประตูบานหนึ่งซึ่งปรากฏอย่างไม่มีเหตุผล และทั้งคนทั้งประตูก็หายวับไป ขณะที่ยืนงงอยู่นั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงร้องสนั่นหวั่นไหวจากสองฟากถนน นั่นวัยรุ่นในชุดนักเรียนช่างกลกลุ่มใหญ่สองกลุ่มกำลังเผชิญหน้ากันคนละฟากถนนพร้อมด้วยอาวุธครบมือ ไม่สนใจรถราที่วิ่งผ่านไปมาแม้แต่น้อย “ลุยโว๊ย....” เสียงตะโกนลั่นของหัวโจก แล้วทั้งสองก็วิ่งเข้าหากัน เสียงปืนนานาชนิดแผดสนั่นหวั่นไหว กลุ่มควันและเปลวไฟลุกฮือไปทั่วบริเวณ บริเวณนั้นเหมือนเกิดจราจรหฤโหด เสียงระเบิดตูมใหญ่ รถเมล์คันหนึ่งถูกลูกหลงเอียงถลาชนฟุตบาท ผู้โดยสารร้องอย่างตื่นตกใจ หลายคนเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ หญิงสาวคนหนึ่งถูกลูกปืนเข้าบริเวณศีรษะล้มลงมาตายต่อหน้าต่อตาของจิตแพทย์ที่กำลังอ้าปากค้าง คุณหมอรู้สึกเจ็บแปรบบริเวณช่องท้องจึงก้มตัวลงมอง เด็กชายวัยประถมคนหนึ่งเงยหน้ายิ้มแยกเขี้ยวให้ ดวงตาคู่น้อยเต็มไปด้วยความโหด กระแทกมีดที่ดัดแปลงมาจากบรรทัดเหล็กเข้าไปอีกคำรามด้วยเสียงเล็กๆแต่บาดลึกความรู้สึกจากจิตวิปริต “เด็กฆ่าคนไม่ผิดกฏหมายไม่ถูกจำคุกว่ะ ....” จิตแพทย์มองลึกเข้าไปในนัยน์ตาวิปริตคู่นั้นอย่างไม่เชื่อสายตา และไม่เชื่อสังคม มันเกิดบ้าอะไรขึ้นมา.... แต่ด้วยสัญชาตญาณป้องกันตัว เขาผลักเด็กคนนั้นกระเด็นออกไป แต่พลันมีใครคนหนึ่งล็อคคอจากด้านหลังจับแขนบิดล็อคกุญแจมือไพล่หลังอย่างรวดเร็วและชำนาญ “คุณตกเป็นผู้ต้องหา ทำร้ายเด็ก คุณมีสิทธิที่จะไม่พูด คำพูดของคุณถือว่าเป็นคำให้การในชั้นศาล” เสียงมั่วๆถูกๆผิดๆ นั่นดังมาจากตำรวจนายหนึ่ง ขณะกระแทกเข่าเข้ากลางหลังจิตแพทย์หนุ่มที่กำลังพยายามดิ้นให้เป็นอิสระจนทรุดลงกับพื้น “ปล่อยผม..นี่มันเป็นเพียงเกมทดสอบเท่านั้น มันไม่ใช่เรื่องจริง ปล่อยผม.....ปล่อย..!!!!” “แล้วอะไรคือเรื่องจริงล่ะ”  เสียงนายตำรวจคำรามข้างหู “คุณสามารถบอกได้ไหมว่าอะไรคือเรื่องจริงอะไรไม่ใช่เรื่องจริง” ++++++++++++++ เขาเขียนบันทึกไปเรื่อยเปื่อย เขียนจากความทรงจำ จากประสบการณ์ภายในและภายนอก รวมทั้งอารมณ์บ้าในบางช่วงที่เลือกเวลาและโอกาสเหมาะๆให้กับตัวมันเอง มองออกไปทางหน้าต่าง เห็นรถราวิ่งผ่านแนวรั้วอยู่ลิบๆ ท้องฟ้าดูหม่นมัวมืดครึ้ม อะไรกันนะที่อยู่ข้างนอกนั่น ชีวิตผู้คนมากมาย จะทุกข์จะสุขมากน้อยอย่างไรแค่ไหน? หมอเอายามาวางให้บนโต๊ะเล็กๆนานแล้ว ยาที่กินจนชินโดยมีความหวังว่าวันหนึ่งเขาจะหายไปจากปกติ อะไรคือปกติหรือไม่ปกติ เขาก็เริ่มไม่แน่ใจ โลกภายนอกจะน่าอยู่หรือไม่ หรือจะต้องก้าวเดินไปอย่างโดดเดี่ยวและไร้ความมั่นใจ เขายืนคิดครู่หนึ่ง ก่อนกวาดยาทุกเม็ดลงถังขยะ ..... .... หันไปยิ้มให้กับความว่างเปล่า แล้วเดินหายไปในความว่างเปล่านั้น จบ ++++++++++++ ตอบจดหมายมิตรรักแฟนเพลง คุณ คิมมี่ (*CriMy*):: ขอบคุณครับที่มาเยือน และมา HAHA ^_____^......โลกเรา หรีือใครบางคน บางทีก็เป็นแบบนี้นะ ฮี่ๆๆๆ ++++++++ คุณกอวา : Incharge เปลี่ยนจริงเหรอ ฮ่ะๆๆ ตอนนี้ไม่เขียนให้ขำแล้วน๊า กลัวคนตกงาน อิอิ ++++++++ คุณ canossa: ตอนที่ 1 นั้น เป็นการล้อเลียนโฆษณาอยู่ในที ซึ่งถ้าคนดูทีวีบ่อยๆ(ในไทย)จะเข้าใจนะครับ ^___^.... ++++++ คุณ พยาบาลเกเร: ผู้ปกครองมีหลายชนิดนะครับ เช่น ผู้ปกครองทางใจ อิอิ ผู้ปกครองดูแลทางใจ อิอิ ว่าแต่คุณพยาบาทเกเรมีผู้ปกครองแบบไหนเอ่ย ฮี่ๆๆๆๆ ++++++++ คุณนินาม: ดีใจจังที่มาเยือน ตอนนี้กำลังลุยอ่านเรื่องของเพื่อนๆแบบมันส์สุดๆๆ น่าอิจฉาตัวเองมาก เวลาว่างที่มันงดงามหอมหวนจริงๆ คิดถึงคุณนินามเช่นกันครับ +++++++ คุณ กระบี่อิงฟ้าฯ: ตอนแรกว่าจะเขียน ให้ผ่านรายละเอียด 18 ด่านด้วยซ้ำไป กลัวว่าคนจะเบื่อก่อนเลยรีบจบซะเลย อิอิ ++++ คุณ ศาลาไทย (salathai): เย..... ขอบคุณครับที่มาเยือน ดีใจจริงๆ ^_______^.......^________^....... ++++++ คุณป้าเอม: ขอบคุณครับ ตอนนี้ไม่ค่อยขำแล้ว เขียนไปมาชักกลับมาแนวเดิม แฮ่ะๆๆๆๆ ++++++++ คุณศล: ขอบคุณครับที่มาเยือน ยังติดใจเรื่องทุกเรื่องที่คุณเขียนครัีบ ถึงแม้จะมีงานน้อย แต่ออกมาน่าสนใจทั้งนั้นเลย ว่างๆขยับคีย์บอร์ดให้อ่านอีกนะครับ รอๆๆๆๆ ^__^..... ++++++ คุณหญิงไทย: แฮ่ะๆๆ ที่จริงเรื่องนี้เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบครับ พอดีนั่งดูทีวี เห็นมันโฆษณาเยอะจัง เลยได้ไอเดีย ^___^...... +++++ คุณ กุ๊กๆ: แฮ่ะๆๆ มีต่อสิครับ ขบตอนแล้วด้วย เห็นไหมตัวเอง ^___^...... ++++++ คุณ อชันฏา: ผ่านอยู่แล้ว ด่านแรก อิอิ แต่ผ่านแบบไหนไม่รู้เหมือนกัน มึน.... ^____^....... ++++++ คุณ P_JUNG: ตอนจบนี่ยิ่งหลอนไปใหญ่เลยนะครับ หลอนจนไม่รู้เรื่อง ฮ่ะๆ ^____^.... ++++++ คุณ เชลงทิพย์: เยๆๆ ดีใจจัง ที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้ค่อยแวะเข้ามาเหมือนกัน งานยุ่้ง แต่ตอนนี้ว่างมากขึ้นแล้วครับ ดีใจจัง เลยมาโอกาสแวะมาอ่านงานชาวบ้านทุกวัน ^___^.. ++++ คุณ petfy: ฮ่ะๆๆ ไซโคแมนเพิ่งกลับมา เลยยังเพี้ยนๆอยู่ เดี๋ยวก็่เข้าที่เองนะครับ รอปรับเรื่องปรับตัวก่อน อิอิ ++++++++ คุณ จันทร์จ๋า มะม่วงเปรี้ยวถูกใจ: เห็นชื่อแล้ว นึกถึงมะม่วงจิ้มน้ำปลาหวานครับ หรือไม่ก็แจ่วน้ำพริก เอื๊อก ขอบคุณครับที่มาเยือนมาอ่าน ^____^............ +++++++++ คุณอรพิม: ฮ่ะๆๆแฮ่ะๆๆๆ ที่จริงเรื่องนี้ไม่ตั้งใจจะเขียนให้เป็นเรื่องเป็นราวเลย ตอนจบนี้ไม่ขำแล้วล่ะ กลับสภาพเดิมแล้ว อิอิ ++++++++++ คุณ ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) สวัสดีครับ คุณเอื้อมฟ้ามือยาว อิอิ (ยังไปแซวเขาอีก -_-"...) +++++++++ คุณscottie: ได๋อารี๋บ่ได้เปลี่ยนไป๋ กลับคืนแล้วล่ะเด้อ...สิบอกไห่ อิอิ +++++++ คุณน้าสือสาว: โอ... น่าสงสารจัง แบบนี้ต้องจับมาผ่านด่าน อิอิ ++++++ คุณ canossa: ฮ่ะๆๆ จบสิครับ ตอนนี้ผมผ่านช่วงมรสุมพายุงานมาเรียบร้อยไปหนึ่งช่วงแล้วครัีบ อิอิ กำลังค้นว่าตัวเองติดเรื่องอะไรไว้บ้าง เดี๋ยวจะเคลียร์ให้จบทุกเรื่อง ^______^........ ++++++ คุณ bookmark: ขอบคุณครับที่มาแง้ม ^______^............ +++++++ คุณ ณัฐกร: แหม.. ผมเองก็อยากจะได้เหมือนกันทีวีรุ่นนี้ แต่ขอเลือกฉายหนังเองนะ กลัวเจอหนังสยอง ฮ่ะๆๆๆ ++++++++ คุณเบียร์สด เอ้ย.. เปียร์รุส: ฮ่ะๆๆ เห็นชื่อคุณแล้วนึกถึงเบียร์สดทุกทีไม่รู้เป็นไง คงเป็นเพราะชื่อคล้ายๆๆน่ะนะ ฮี่ๆๆๆ แล้วคุณแม่ไม่ว่าเอาหรือครับ อยู่ดีๆก็เรียกท่านมานั่งข่้างๆ อิอิ ++++++++ คุณปิ๊วววววว: แบบนี้เขาเรียกว่า มาในอารมณ์ค้างครับ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ ++++++ คุณศรีสุรางค์ ^_______^... คิดถึงจัง ได้อ่านทะเลน้ำตาแล้วค่อยยังชั่วหน่อย ^___^............... ++++ คุณโอเลี้ยงแก่ๆๆ ฮ่ะๆๆๆๆ ขอบคุรนะครับที่มาอ่านงานตอนคนเขียนกำลังบ้าๆๆๆ ^____^..อิอิ แบบว่าเป็นคนหลายอารมณ์ครับ แฮ่ะๆๆ +++ คุณนินาม ^__^...... ขอบคุณครับที่เขียนอะไร(คำสารภาพ)ให้อ่านที่อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลย บอกไม่ถูก แต่รู้สึกว่าเกิดความรู้สึกที่ดีมากๆๆเลย ความรู้สึกที่ดีต่อมิตรภาพ ต่องาน ต่อความรู้สึกที่ดี ด้วยความรู้สึกที่ดี ผมมักจะหายไปเป็นพักๆแต่ในที่สุดก็จะกลับมาเพราะมีเพื่อนมากมายที่นี่ ทั้งที่คุ้นเคย ทั้งที่ไม่คุ้นเคย แต่ทุกคนก็คือเพื่อนร่วมถนนสายเดียวกัน เป็นกลุ่มชนที่มองเห็นความสวยงามลึกซึ้งและเสน่ห์ของภาษา ซึ่งคิดดูแล้วก็น่าทึ่งนะครับ ที่ภาษากับสระจริงๆมีไม่มากตัวเลย แต่ทำไมพอเอามาผสมประสมถึงสามารถสร้างงานที่เป็นเอกลักษณ์มากมายนับไม่ถ้วน คงเหมือนแม่สีที่มี 3 สี แต่ผสมกันออกมาเป็นงานศิลป์มากมายหลายประเภทเหลือเกิน ^__^..... ตอนนี้กำลังไล่เก็บงานที่สะสมอย่างสนุกสนาน มีเรื่องให้อ่านมากมาย เ็ป็้นความสุขที่หาง่ายๆอย่างที่ว่าน่ะนะ  และเป็นแบบไม่เสแสร้งไม่หลอกตัวเองด้วย ไม่เหมือนบางครั้งที่เคยหนีตัวเองไปเที่ยวไกลๆ แต่สุดท้ายก็หนีไม่รอดเพราะใครจะหนีตัวเองพ้น และใครจะปฏิเสธตัวเองลง และใครจะหลอกตัวเองได้ตลอดไป สุดท้ายก็กลับมาหาความสุข ประยุกต์สิ่งที่อยู่ใกล้มือใกล้ใจให้เกิดประโยชน์สูงสุด ทำนองเดียวกับโปรเจครวบรวม 'ความสุข' เนอะ เยๆๆๆ ^________^............. ขอบคุณนะครับ คุณนินาม ขอบคุณ... ^___^..... ++++ จากคุณ : Psycho man - [ 25 ก.พ. 47 21:12:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แงๆ อยากได้สังคมอันดีงามแบบไม่มีโฆษณาค่ะ ข่าว กับหนังโหดๆ ไม่เอา อิอิอิ จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 25 ก.พ. 47 22:00:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วทำไมต้องเป็นหนังโหดๆแบบนี้ด้วย (ไม่โว้ยคับ นินามไม่โว้ย) แต่กว่าจะผ่านด่านหนึ่งมาได้ ก็ต้องหลับหูหลับตา อ่านจนรอดตาย ... เฮ้อ ... ภาคหนึ่ง (ตอน 1) คิดว่าจะโหด อ้ะ ตลก พอภาคหลัง (ตอน 2) ผิดคาดอีกแล้ว นึกว่าจะตลก ... โหดมากกกก โดยเฉพาะตอนเด็กประถมกับฟุตเหล็ก นินามหนีไปในความว่างก่อนดีกว่า จากคุณ : นินาม - [ 25 ก.พ. 47 22:42:57 A:202.133.137.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 อะไรจริง อะไรลวง! แล้วที่กำลังอ่านอยู่นี้ล่ะ ? (อาการเริ่มออกอีกคนแล้ว) ว่าแล้วก็ไปกินยาดีก่า จากคุณ : bookmark - [ 25 ก.พ. 47 22:54:44 A:203.113.77.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 โห . . .  จานจีถึงขนาดต้องให้ Psycho man มาเล่นสมทบในเรื่องนี้ด้วย! กลัวเอาคนอื่นมาเล่นแล้วไม่สมจริงเหรอ จากคุณ : canossa - [ 25 ก.พ. 47 23:15:45 A:133.68.126.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 “ผมเดิมพันกับนางพยาบาลไว้แล้วว่าคุณต้องบ้าพอที่จะผ่านด่านที่สอง ไปได้ แบบนี้ผมก็หมดตัวสิครับ” แหม..คุณหมอกับพยาบาลก็สมกับเป็นหมอรักษาคนโรคจิตจริงๆ มีพนันความบ้าด้วย อิอิ จากคุณ : หญิงไทย - [ 26 ก.พ. 47 04:47:24 A:213.101.46.158 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ง่ะ... กำลังลังเลระหว่าง..หลอน...แหยง...กับงงอ่ะค่ะ.. ชอบเรื่องชุดนี้เพราะแบบนี้แหละค่ะ.. หุ..หุ.. @^_______^@ จากคุณ : P_JUNG - [ 26 ก.พ. 47 09:06:10 A:202.133.165.95 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 น่านดิ อันไหนจริงกันแน่เนี่ย โดนนายไซโคแมนปั่นหัวซะแล้ว จากคุณ : ณัฐกร - [ 26 ก.พ. 47 10:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฉากซ้อนฉากซ้อนฉาก ได๋อ่ารี๋ยังไม่เปลี่ยนไปจริงๆ ด่วย จากคุณ : scottie - [ 26 ก.พ. 47 10:23:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปรับอารมณ์ตามแทบไม่ทัน มีหลากรสดีจังนะคะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 26 ก.พ. 47 12:07:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11    ...จารย์...ขา...กำลังนั่งกินหนมอยู่แต่อ่านตอนขึ้นต้นแล้วเหมือนได้กลิ่นมาเลยอ่ะ จากคุณ : Miran - [ 26 ก.พ. 47 18:06:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วเรื่องที่อ่านอยู่นี่ล่ะ... อ๊ากกกก จะหลอนมั้ยเนี่ย??? - -" เฮ่อ... มาเปลี่ยนชื่อเรา... ไม่ใช่ แม่นาค. นะ!!! จากคุณ : ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) - [ 26 ก.พ. 47 18:08:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาติดตามตอนจบครับ ทำไมมันโหดร้ายจัง จากคุณ : ศล - [ 26 ก.พ. 47 18:59:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14  ตามมาเก็บสองตอนจบทีเดียว ตามประสาคนขี้โกงแหละค่ะ.. ขำกิ๊ก .. จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 26 ก.พ. 47 19:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จดหมายแฟนเพลง อิอิ คุณศรีสุรางค์ : นั่นน่ะสิครับ อยากได้สังคมดีๆเหมือนกัน สังคมที่ไม่มีการเข่นฆ่ากันแบบป่าเถื่อน ++++ คุณสีน้ำฟ้า: นั่นแน่ะ จับคนขี้โกงได้แล้ว คนที่ชอบแอบมาอ่านตอนจบ นี่เป็นบาปนะครับต้องไถ่บาป โดยการเขียนเรื่องให้คนอ่านอ่าน 100  เรื่อง อิอิ +++++ ผมคิดว่าคนนี่ล่ะที่มีการเข่นฆ่ากันอย่างน่ากลัวที่สุดในโลก ทั้งที่กระทำต่อคนด้วยกันและสิ่งมีชีวิตอื่นๆ เนอะ +++++ คุณนินาม: แฮ่ะๆๆๆ ผมเองก็เพิ่งออกมาจากความว่างเปล่าเหมือนกัน บางทีก็หลบเข้าไปในความว่างเปล่า หลบหนีความจริง แม้จะเพียงชั่วคราวก็ตาม อิอิ ^___^......... ++++ คุณ bookmark : อ้าว อย่าเพิงเดินหนีไปในความว่างเปล่าอีกคนนะครับ แหม ยังไงก็อยู่หลอนๆกันไปก่อนนะครับ ^__^.. ++++ คุณ canossa : โห... มือเลื่อยสังหารในเรื่องนั้น ขวัญใจผมเลยล่ะ ไม่รู้เป็นไรชอบตัวละครโหดๆ อย่างเช่น เฟรดดี้ ครูเกอร์ (ที่มีนิ้วเป็นเล็บเหล็ก) กับ เจสัน ศุกร์ 13 ที่ชอบมาก ดูไม่เบื่อ ++++ คุณหญิงไทย : ฮ่ะๆๆ อะไรก็เป็นไปได้เสมอนะครับ ไม่ว่าในนิยายหรือชีวิตจริง อิอิ +++++ คุณP_JUNG : ถ้าชอบแนวหลอน หลง ติดตามตอนต่อไปนะครับ(กำลังเขียนอยู่) ซึ่งไม่มีขำๆอีกแล้ว กลับสู่แนวเดิม อิอิ ++++ คุณ ณัฐกร : นั่นน่ะสิ ผมเองก็ยัง งง เหมือนกัน เขียนเอง งงเอง ฮ่ะๆๆๆๆๆ +++++ คุณscottie: บอกแล้วว่า ไม่เปลี่ยน ได๋อ่ารี๋ยังไม่เปลี่ยนไปจริงๆ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ ++++ คุณป้าเอม: แฮ่ะ เรื่องเขียนไปตามอารมณ์น่ะครับ พอดีหลายอารมณ์ตอนเขียน เลยเขียนออกมาหลายอารมณ์ แต่ไม่หลายใจนะครับ (ใครถาม.....) ++++++ คุณ Miran: เยๆ... ดีใจจังที่เจอ หายไปไหนครับ ไม่เจอตั้งนาน คิดถึ๊งคิดถึง ^____^..... +++++ คุณ ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) : ฮ่ะๆๆ ตอนที่นึกชื่อ ต้นหญ้ามือยาว นี่ผมนั่งยิ้มอยู่คนเดียวเลย ตอนนี้ก็ยังยิ้มอยู่ อิอิ แหม...ชื่อดีมีความหมายและเพราะออก ลองนึกสิครับ สาวคนหนึ่งนั่งชมฟ้าอยู่ในค่ำคืน จู่ๆเธอก็เอื้อมมือาวเหยียดไปบนท้องฟ้า โรแมนติกและหวานไหวจริงๆ ^_____^...... ++++ คุณศล: (นักเขียนคนโปรดคนหนึ่งของผมเลยนะนี่) บางทีความจริงหลายอย่างก็จบลงอย่างโหดร้ายเนอะ ^___^..... +++++ จากคุณ : Psycho man - [ 26 ก.พ. 47 20:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จานใจร้าย... ฮาโหดจริงเรยยยยย จากคุณ : ปิ๊วเอิ๊กซ์ - [ 26 ก.พ. 47 22:34:06 A:202.57.185.153 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณฮะ เฮ่อ... สบายใจได้หน่อย ที่ยังเป็นแง่บวก แต่ถ้าเป็นแง่อื่นล่ะก็... ฮึ่ม!!!!! ล.ป. เอ่อ... นั่งยิ้มคนเดียวนาน ๆ ระวัง ใครเดินผ่านมา หาว่า บ้า นะคะ จากคุณ : ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) - [ 26 ก.พ. 47 23:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 “อ๊ากซ์.......!!!!!” ชอบแบบนี้จังค่ะ   ไม่เชื่อ 'จารย์ลองดูดัง ๆ ก็ได้นะคะ จากคุณ : Salathai (salathai) - [ 27 ก.พ. 47 08:36:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อืม..ฮาโหด...เเฝงปรัชญาเอาไว้อีกตะหาก “แล้วอะไรคือเรื่องจริงล่ะ”  เสียงนายตำรวจคำรามข้างหู “คุณสามารถบอกได้ไหมว่าอะไรคือเรื่องจริงอะไรไม่ใช่เรื่องจริง” เเล้วอะไรมันจริงบ้างละเนี่ย..-_-!! จากคุณ : อชันฏา - [ 27 ก.พ. 47 09:50:50 A:202.44.136.50 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 20 ฮา โหด หื่น สยึมกึ๋ย อี๋แหวะ และมึนงง สับสนในอารมณ์หลายอาจารย์ @_@ .. จากคุณ : แมวใบตองขี้เกียจล็อคอิน - [ 28 ก.พ. 47 18:46:09 A:202.183.214.6 X:10.254.254.6 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาตอบแทนนายไซโคแมน แฮ่ะๆ คุณปิ๊วเอิ๊กซ์ : เอ๊ะ....อาการเอิ๊กว์ แบบนี้ต้องถอนนะครับ แสดงว่าหนักไปหน่อยมั้ง อิอิ ต้องถอนครับ สักสองสามกระป๋องอาการจะดีขี้น (โห... เอามาพูดเป็นเรื่องเป็นราว) ฮ่ะๆๆ +++ คุณต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) : ฮ่ะๆๆๆ นายไซโคแมน เขาไม่กลัวว่าใครจะว่าบ้าหรอกครับ เพราะรายนั้นเขาบ้าเป็นประจำอยู่แล้ว จนที่ทำงานชินไปไปหมดแล้ว เมื่อคืนก็เห็นไปนั่งแย่งเพื่อนจีบสาวเสริฟ์อยู๋ในสโมสร ทั้งทีใส่ถุงเท้าคนละสีคนละข้าง ลากรองเท้าแตะอีดต่างหาก เห็นแล้วกลุ้มใจแทน เอ้อ ++++ คุณSalathai (salathai) : นายไซโคแมน เคยทำแบบนั้นจริงๆนะ แต่เป็นสมัยอยู่ต่างจังหวัด วันไหนเซ็งๆจะขับรถไปจอดในถนนที่รกร้างผู้คน ลงมาตะโกน อ๊ากซซซ์ สุดเสียงกังวานไปทั่วป่า อล้วขึ้นรถขับกลับบ้าน สบายใจที่ได้ออกลูกบ้า ไม่งั้นอกแตกตาย ฮ่ะๆๆๆ +++++ คุณ อชันฏา: นั่น่ะสิครับ อะไรคือเรื่องจริงก็ไม่รู้ หมอนี่ชอบเขียนอะไรเพี้ยน อย่าไปถือสาแกเลย ^__^.... ผมอ่านยังงเลย ฮ่าๆๆๆ +++ คุณ แมวใบตองขี้เกียจล็อคอิน : นายไซโคแมนชอบเขียนอะไรเพี้ยนๆแบบนี้ล่ะครับ สงสัยพักนี้อาการหนักมากหน่อย สงสัยโรคใจง่ายกำเริบ ฮ่ะๆๆ ขอบคุณที่ติดตามครับ ^___^... จากคุณ : มาแทนนายไซโค (GTW) - [ 28 ก.พ. 47 21:31:53 ]

ความคิดเห็นที่ 22 วันนี้กำลังเครียด ๆ เข้ามาอ่านหวังได้หัวเราะ แต่แล้วก็ได้บทโหด ๆ มาแทน ....โอ...วันนี้ Incharge ต้องดุคนไข้หน่อยแล้ว... จากคุณ : กอวา - [ 29 ก.พ. 47 16:16:01 A:61.19.199.142 X:172.17.30.48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 Good choice! ieie :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 1 มี.ค. 47 00:41:31 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขออนุญาตสวัสดีทุกท่าน – รอบวง ผมกลับมาแล้วครับ ลืมกันหรือยังเอ่ย ต้องขออนุญาตคุณไซโคนะครับที่เข้ามาโฆษณาในนี้ แล้วจะแวะมาอ่านทีหลังนะ จากคุณ : Old man Jailer - [ 1 มี.ค. 47 14:08:06 A:203.113.77.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 อีกที -ลืมข้อความ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2692916/W2692916.html จากคุณ : Old man Jailer - [ 1 มี.ค. 47 14:09:58 A:203.113.77.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณกอวา: แฮ่ะๆๆ พอดีตอนนี้แต่งตอนกลุ้มๆน่ะ แฮ่ะๆๆ อิอิ +++++ คุณคิมมี่: ฮี่ๆๆๆๆ แฮ่ะๆๆ +++ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2692916/W2692916.html จำได้สิครับเพราะชื่อสะดุดตามากเลย ^__^.... จากคุณ : GTW - [ 1 มี.ค. 47 21:30:44 ]