บทที่ห้า



โรเบิร์ต ชอบดูทีวี  เค้าทำเสมอ เวลากลับบ้าน

โรเบิร์ตอาศัยอยู่ที่คอนโดมิเนียมใกล้ๆออฟฟิศ  อยู่กับภรรยาของเขา

เค้าจริงจังกับงานที่ออฟฟิศมาก และมักจะกลับบ้านดึกๆเสมอ   ส่วนงานที่บ้านไม่รู้เค้าจริงจังขนาดไหน  ไม่เคยตามไปดู

วันที่โรเบิร์ต โทรมาตามและพวกเรา (คือผมกะไอ่เอก  กะลังนั่งดูรองเท้าล่องลอยไปกับสายน้ำไหลนั่น )  วันนั้นสำคัญกับพวกเรามาก

มากแค่ไหนมาดูกัน….

คุณลุงคนนั้นน่ะ  (ที่โดนบ้อมมาเมื่อบทที่แล้ว  )   แกเป็นลูกค้ารายใหญ่สุดเท่าที่เราเคยมี

ของผมเป็นสำนักงานนักสืบเอกชน  ติดตามสืบเรื่องทรัพย์สิน สืบเรื่องชู้สาวทั่วไป    

แต่ลุงแก โหยยย…ระดับประเทศ…..เป็นส.ส.  เป็นสมาชิก สภาผู้แทนสัมภเวสี……โหยย………(ออกตัวก่อนโดนฟ้อง……เออ  อย่าเลย ไม่ต้องหรอก……ไม่ได้จงเกลียดจงชอบใครเป็นบางรายโดย specific …...คนเรามันมีดีมั่งเลวมั่งปนๆกัน…….ไม่งั้นจะคนทำไม   คนให้มันปนกันไปเปล่าๆเนอะ…..กาแฟใส่นมยังคนเลยนิ……”คน” แปลว่าทำให้มันผสมกัน…….”คน” ไม่ได้แปลว่าทำให้ยุ่ง เพราะการคน ส่วนใหญ่มักมีเจตนาที่ดี  ให้มันผสมกลมกลืนกัน…..เนอะ….)

กลับมาเข้าเรื่อง…………ทำไมมาให้สืบเรื่องชู้สาวของเมียแก…..

“เออ……นั่นดิ……จะสืบไปทำไมว้าาาา….”   ผมคิดๆดู  หรือจะแอบหลงใหลเจ๊นั่นจริงๆ จนอดไม่ได้

อ่ะ  งั้นเล่าพื้นเพของลุงแกให้ฟังนิดนึง  คือแก เป็นประเภท รวย  และมีฮอร์โมนเพศชายสูงเท่าวัยรุ่น ถึงแม้แกจะใกล้ฝั่งมากแล้วก็ตามที   แกมีทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ สารพัด  แต่รูปสมบัติ เหลือน้อยไปนิ๊ดนึง   แต่กระนั้นแกก็ยังมีแฟนหลายคน   แล้ววันหนึ่งแกก็ติดกับ  จะด้วยจงใจหรือเปล่าไม่รู้  

สมัยนั้น แกยังไม่รู้จักกับนัก(หากินกับ)กฎหมายมือดีอย่างพวกเรา    แกได้เลิกกับเมียคนแรกที่มีลูกด้วยกันไปแล้วสองคน  มาอยู่กับเมียคนล่าสุดที่อยู่ด้วยกันปัจจุบัน…..

ก็ไอ่คนเดียวกันที่หึงแกระเบิดระเบ้อนั่นแหละ…..

เขวี้ยงมือถือไปแปะไว้หน้าผากแกด้วย  ยี่ห้อ nomia….

กับเมียคนนี้ยังไม่มีลูกด้วยกัน  และผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า   “มันจะหึงหวงอะไรกันนักหนา   ขนาดนั้น  ลูกก็ไม่มี ดีซะอีก ไม่มีพันธะกรณีต่อกัน……บินร่อนไปไหนสบายใจเฉิบ……..”

ไอ่โรเบิร์ต สอนให้ผมรู้แจ้งกระจ่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง  ถึงผมจะไม่นับถือมันเท่าไหร่นักก็ตาม  มันก็เป็นคนดีนิดนึงละกันในนิยามของความเป็นหัวหน้า  

ตีหนึ่ง… จบจากมื้อเย็นวันนั้น  หลังจากไปส่งส้มขึ้นรถ   พวกเรากลับมาต่อกันที่บ้านโรเบิร์ต  ไอ่เอกกระดกไปสองสามจอกก่อนจะนอนเรี่ยราดที่พื้นห้อง  ผมนั่งคุยกับโรเบิร์ตต่อถึงงานที่รับมา   ก่อนสังเกตเห็นว่ากับงานที่บ้าน  โรเบิร์ตก็จริงจังเหมือนกัน  บ้านดูเรียบร้อย และพออยู่ได้

“เค้าเลิกกับเมียคนแรก  แต่ยังไม่ได้หย่ากัน  เรียกว่าแยกกันอยู่  เมียคนที่เหลือ ก็คงทำอะไรที่เค้าต้องทำ…….ก็คือพยายามครอบครองลุงแกไว้ให้ได้”  โรเบิร์ตอธิบาย

“และถ้าหากลุงแก เจ็บตัวมามาก  และทนต่อไปไม่ไหว…..พอเลิกกันไปง่ายๆ  อีเจ๊นั่นจะไม่ได้อะไรไปเลย….เข้าใจ๋”

“อือม…..”  ผมทำท่าคิด  ทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องอะไรพวกนี้หรอก  

“ที่ลุงแกโดนมานั่นน่ะ  มันไม่มีปัญหาหรอก  เจ๊เค้าก็หึงหวงไปตามโทสะจริต ตามอารมณ์วูบไหว…….  ลุงแกทนได้ เพราะรักชอบเจ๊แกอยู่  แต่ที่ติดใจสงสัย ก็คือ แกรู้สึกหนักๆที่หัวเหมือนมีเขาวัวเขาควายมาวางไว้  แกเลยอยากรู้ “

“เราช่วยลุงแก  หรือช่วยเจ๊ เมียแกดี?…”  ผมนึกได้แค่นั้นเลยพูดไป

โรเบิร์ตถีบผมเบาๆมาหนึ่งที ก่อนสบถ

“ไอ่เห่ะ…… ใครจ้างเมิงล่ะ….”

“อือม……”  ผมปัดฝุ่นที่เสื้อ และที่ตูดออก ก่อนมายืนเก๊กหน้าให้ไอ่โรเบิร์ตมันรำคาญเล่น….

“ลุงแกเลิกกับเมียเก่าแล้ว  คงไม่หวังไปคืนดีมั๊ง  แล้วเจ๊เนี่ยก็ยังอึ่บ…..”  ยังพูดไม่ทันจบดี มันเสียบขึ้นมากลางปล้องเลย…..

“ไม่ต้องพูดเลยเมิง……เอาคนไปตามเจ๊นั่น  ซักเจ็ดวัน  เริ่มพรุ่งนี้เลย…”

“ถ่ายรูป อัดวีดิโอมา….ได้เท่าไหร่เอาเท่านั้น…”

ผมเกลียดไอ่โรเบิร์ตตรงนี้แหละ  มันไม่ฟังอะไรเลย  เอาแต่งานอย่างเดียว พูดเสร็จมันก็เดินหายไปในครัว

“มานั่งคิดดูว่า  ถ้าลุงแกจับได้ว่าเจ๊มีอะไรแปลกๆจริง  อย่างมากก็เลิกกัน  แล้วแกจะกลับไปหาคุณนายเหรอ  ป่านนี้หมูสามชั้นเรียกพี่แล้วม้างงง….  “   หัวสมองน้อยนิดของผมคิดได้แค่นั้น

ลุงแกทำทำไม……

“จริงๆมันก็เรื่องของแกนะ……ไม่รู้จะคิดไปทำไม……” ผมพูดกับตัวเองในระหว่างหันไปสำรวจเพื่อนๆ

ผมนั่งสงสัยอยู่หน้าไอ่เอกที่หลับร่วงเป็นตาย  นอนคั่นอยู่ระหว่างทีวีกับโซฟาที่เรานั่งกันอยู่  โรเบิร์ตลุกไปเอาเครื่องดื่มบั่นทอนสัมปชัญญะมาเติม

“:-)ว่า ส้ม เป็นไงวะ….”   จู่ๆ โรเบิร์ตมันก็ยกประเด็นใหม่ขึ้นมา

“งั้นๆ…”   ผมตอบให้มันเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น   แต่ดันอดสงสัยไม่ได้…….

“เมิงถามทำไม หัวหน้า….คิดอัปมงคลต่อตัวเองอีกล่ะสิ…..”  ผมสงสัยในความคิดของโรเบิร์ต

“ถ้ายังไม่มีเมีย  กรูว่าคนนี้แหละ…..”  โรเบิร์ตมันตอบความคิดสกปรกของมันออกมา

“เดี๋ย กรูไปเย่วก่อน….แป๊บนึง…”  ผมทำทีเดินไปห้องน้ำ  

……..และ………เตรียมเทปอัดเสียงเอาไว้ให้พร้อมใช้งาน

“ไหน เมิงพูดใหม่ดิ๊  เรื่องคุณส้มว่าไงนะ…..:-)ชอบเค้าเหรอ….”  ผมมาหลอกให้โรเบิร์ตพูดต่อ

“ใช่สิ  เมิงไม่ชอบเหรอ  คุณสมบัติครบถ้วน….หรือเมิงไม่ชอบ??…..”  มันถามสวนมา ลากเอาผมไปอยู่ในเครื่องบันทึกเสียงนั่นด้วย…..

“เอ่อ….ก็สวยดีนะ……บุคลิกดี…….อัธยาศัยก็ดี….”  ผมพยายามตอบให้เป็นกลางๆ เพื่อรอให้โรเบิร์ตคลายปมของมันออกมา

“กรูชอบเค้า……”  และแล้ว  ไอ่โรเบิร์ตก็เสร็จผม…..

“เมิงว่าเค้าจะเป็นภรรยาที่ดีมั๊ย?…..”  เสร็จกรู  ไอ่โรเบิร์ตเอ๋ย…….

“ต้องดีแน่ๆ  …..”  ผมตอบ พร้อมทั้งสาธยายทุกสิ่งอย่างที่ คุณส้มคนนั้นดูดี เพียบพร้อมทุกอย่างไปหมด  จนไม่มีเหตุแห่งการณ์ปฏิเสธเธอคนนี้มาเป็นแม่ศรีเรือน   แต่ก็ไม่ได้พาดพิง ถึงภรรยาของโรเบิร์ตที่สงบนิ่งอยู่  ไม่ได้หรอก  เดี๋ยวเทปมามัดคอเรา  

“เออ….กรูก็ว่างั้น……..บางที คนเราก็เจอกันช้าไปเนอะ……” โรเบิร์ตเห็นด้วยกับความคิดเห็นของผม

“แต่อย่าเลยดีกว่ามั๊ง   เมิงมีเมียแล้วนะ…..”   ผมลองเปิดโอกาสให้ไอ่โรเบิร์ตแก้ตัว  แต่ถ้าไม่ล่ะก็  มันยิ่งจะตายเพราะคำพูดของมัน  จะยิ่งรัดคอมันแน่นเปรี๊ยะขึ้นไปอีก……

อิ อิ อิ……ทีนี้จะเอาอะไร ก็ใช้เทปนี่ไปแบล็กเมล์มัน  เสร็จตูล่ะไอ่หัวหน้า……กรูจะได้ขอเบิกซื้อเก้าอี้ล้อหมุนแทนเก้าอี้พลาสติกที่โต๊ะซะที………

“ถ้าเมิงเจอส้ม ก่อนเจอแฟนคนนี้  อยากจะเลือกใครวะ…. ไอ่เอ็ม…?”   ยังอีก  มันยังไม่มีทีท่าจะสลัดคุณส้ม ให้หลุดไปจากจิตใจเพ้อเจอของมันได้เลย       ตอกย้ำครั้งสุดท้ายก่อนปิดฝาโลงแล้วกันนะจ๊ะ….หัวหน้า….

“ไม่เลือกคุณส้มก็ไม่รู้ว่าไงแล้ว  ถ้าให้คะแนนนะ  คุณส้มได้สิบเอ็ด  แต่แฟนที่กรูคบอยู่เนี่ย  ตอนนี้ยังไม่เกินห้าคะแนนเลย  ยิ่งคบไปนานๆคะแนนยิ่งหล่น ยิ่งหล่น….เฮ้ออ….กรูว่าจะเลิ……..”

กริ๊กก……  ไอ่โรเบิร์ตมันดึงเครื่องอัดเสียงในกระเป๋ากางเกงมันออกมา ยื่นให้ผมดูแล้วกด stop

“พอละไอ่เอ็ม กรูได้เยอะละ…….”

“ไอ่เอี้ยโรเบิร์ตตตตตตตต…………”