“อ้อเอามือมาสิ”  ฉันมองคนตรงหน้างง ๆ แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี
“มีอะไรเหรอคะ” แต่ก็ยังไม่วายที่จะถาม
“สุขสันต์วันเกิดค่ะ”  คำที่ออกมาจากปากเค้าไม่ใช่คำตอบแต่ก็ทำให้ฉันดีใจมากที่ได้ยิน
“พี่ฮาร์ท”  ฉันเรียกชื่อเขา .. คนที่ฉันรักที่สุด พร้อมกับมองดูของบางอย่างที่เขานำมาวางไว้บนมือของฉัน
เธอมองพวงกุญแจที่ผมให้ราวกับเด็ก ๆ ที่มองของเล่นที่ตนเองอยากได้ที่สุด ผมคิดว่าคลิสตัลนั่นกระทบแสงเป็นประกายสวยแล้วนะ  แต่ .. ดวงตาของเธอตอนนี้สวยกว่าตั้งเยอะ
ดูสิว่าเห็นพวงกัญแจแล้วชอบขนาดนั้น  แล้วกุญแจละ  ยัยเด็กดื้อคนนี้จะยอมรับแต่โดยดีมั้ย
“ขอบคุณค่ะ  สวยจังเลยนะคะ” ฉันพูดพร้อม ๆ กับหยิบพวงกุญแจที่เป็นคลิสตัลใส ๆ ข้างในมีรูปหัวใจสองดวงคู่กัน ใต้หัวใจคู่นั้นมีคำว่า “ I Love You” ใครจะว่าน้ำเน่าก็ชั่ง ฉันว่าโรแมนติกดีออก  ฉันมองเลยไปที่กุญแจที่ติดมากับพวงกุญแจ หยิบมาพลิกไปพลิกมาพักนึง แล้วก็ปลดมันออกจะพวงกุญแจ นำไปวางไว้บนโต๊ะข้าง ๆ คนที่ให้มันมา
“ว่าแล้วเชียว” เขาพูดออกมาทันทีที่ฉันวางกุญแจไว้
“ว่าแล้ว แล้วทำไมยังทำละคะ”  ฉันมองหน้าเขา ไม่ได้หาเรื่องนะ
ไอ้เด็กดื้อทำมามองหน้า เดี๋ยวก๊อ ......  ใจอ่อนอีกตามเคยแฮะเรา  เฮ้อ
“โถ่ ... อ้อคะ  พี่ก็แค่อยากให้อ้อสบายกว่านี้อีกนิดเดียวแค่นั้นเอง  รถเนี่ยอ้อก็บ่นว่าอยากได้จะตายไม่ใช่เหรอคะ” อยากได้หรือไม่อยากได้พอเห็นก็ต้องมองจนเหลียวหลังทุกทีละน่า
“แล้วไอ้กุญแจห้องเนี่ยก็ เป็นคอนโด แถว ๆ ที่ทำงานอ้อไงคะ  อ้อจะได้ไม่ต้องเดินทางไกล ๆ นะคะ”
ผมมองเด็กดื้อของผมด้วยสายตาวิงวอนสุด ๆ
“ไม่ค่ะ” ฉันตอบกลับทันทีที่เค้าพูดจบ  แต่รู้สึกว่าหน้าที่ยวน ๆ เมื่อครู่กลับสลดลงทันที
“อ้อก็อยากได้นะคะ ทั้งรถทั้งห้อง แต่ .. อ้ออยากได้มันมาด้วยตัวเอง  อยากสร้างทุกอย่างด้วยมือของอ้อเอง พี่คงไม่อยากได้ภรรยาที่ ต้องคอยแต่พึ่งสามี  ทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่างใช่มั้ยคะ เพราะฉะนั้นพี่ต้องมั่นใจในตัวอ้อนะคะ”
นี่ละน้า ..  เพราะเธอเป็นแบบนี้ผมถึงไปไหนไม่รอด(เพราะผมไม่อยากไป) ต้องมาคอยเป็นเบ้เจ้าเด็กแก่นอยู่นี่แหละ แต่เอ๊ะ!!!!   ภรรยา หล่อนพูดคำว่าภรรยา นี่แปลว่า ....
ทำไม ... จะต้องยิ้มกว้างขนาดด้วยละ เราพูดอะไรผิดอีกเหรอ
“ยิ้มอะไรคะ”  
“นี่อ้อตกลงจะแต่งงานกับพี่แล้วใช่ไหม๊คะ”
ฉันเริ่มนึกออก
“ไม่ต้องมาทำตาเจ้าเล่ห์อย่างนี้เลยนะคะ  อ้อก็แค่ ..”
ว้าว ๆ ไอ้เด็กดื้อของผมเขินละ  คนอะไรน่ารักจริง ๆ ขอกอดทีได้มั้ยเนี่ย ...