บทที่ห้าจุดหนึ่ง



หลังจากผมไล่เตะโรเบิร์ตในคอนโดฯของมัน จนเหตุการณ์สงบลง   และนั่งนิ่งๆกันซักพัก  ผมก็รับสภาพผู้แพ้อย่างเหนื่อยอ่อน…

ถึงโรเบิร์ตมันจะมานั่งทำดีด้วย  แต่มันก็ไม่ยอมคืนเทปที่มันอัดไว้มาให้ผม…..

“ไม่เป็นไรหรอกเว้ย…..ชี้แจงได้อยู่แล้น…..”  ผมคิดปลอบใจตัวเองไปพลาง…

โรเบิร์ตเริ่มบทสนทนาต่อ  เพื่อไม่ให้บรรยากาศดูจ๋อยเกินไป…..(ผมจ๋อยคนเดียว  มันหัวเราะร่าเริงเลยตอนกำชัยชนะ….)

“เฮ้ย….เอ็ม….ลื้อดูถึงถ้วยถึงชามรึเปล่าวะ…..”

“ไม่อ่ะ….ไม่ดู…..”

…………………..  (อึ้งคับ……โรเบิร์ตมันอึ้งไปแป๊บนึง…)……..

ก่อนจะหยิบรีโมททีวีเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ  

“กรูชอบดู “ถอดระบัด”…..แต่มันมีแค่อาทิตย์ละครั้งเอง….”    ผมตอบไปให้มันหายคาใจ

“แม่ม…..ถอดระบัดเรยยย…..ปอกเปลือกถึงเนื้อถึงหนัง……แอบถ่ายก็มีนะ……”  ผมบอกไอ่หัวหน้าใจร้ายของผม….

“แต่แอบอัดเสียงแบบนี้ กรูไม่รู้มีรึเปล่า…….”  

มันคือรายการถอดระบัด  ทางช่องใหม่ชินจังทีวี…….ขุดคุ้ยแคะแกะเกา…..มีแอบถ่ายด้วย  ผมยืนยัน…

“เฮ่ย….ถึงถ้วยถึงชามนี่มีทุกวันเลย……ลองไปดูดิ  …ดีนะเว้ย…”  โรเบิร์ตแนะผมให้ไปดูรายการทีวีของอีกช่องหนึ่ง……

“ทำสุกี้ ทำจับฉ่าย ทำเกาเหลาก็มี…..ถ้าชอบทำอาหารนะ   ไปดูเลยรายการนี้  อร่อยๆ….รับประกัน”

ไอ่เอกงัวเงียๆ  พูดลิ้นสั้น  แซมขึ้นมา  “เพ่สองคนก็ดูช่องเดียวกันซะทีดิ…….. “  ก่อนจะแนะนำต่อ

“ผมดูควายพันธุ์แท้…….แม่มมีทุกช่องเลย……”

“เจ้าของประเทศสั่งไงนะ…….เดี๋ยวจัดให้…….ขนาดโคสกปรกของรัฐมาร ยังไปสั่งนักเขี่ยได้เลย……(นักเขี่ยแก้มมวน)……..  ผมแถลงจบไปแล้วไม่เห็นถ่ายทอดเลย….คุณรู้มั๊ยผมเป็นใคร……เบรคต่อไป… รีบๆเอาหน้าผมออกทีวีเดี๋ยวนี้…….ต้องรีบจัดให้เรยยย…….ไม่งั้นเดี๋ยวแม่มตกงาน……ทีวีของรัฐ  ไม่ใช่ทีวีของตัวเองซักหน่อย…..โด่เอ๊ยย…..”  แล้วมันก็หลับไป

ผมกับโรเบิร์ตมองหน้ากันงงๆ  ประเทศไหนวะ……?????

ไอ่เอกมันคงฝันไปถึงไหนก็ไม่รู้……….และลุกขึ้นมาแกล้งละเมอนานไปนิดนึงด้วย

“ท่าทางคางคกจะขึ้นวอ  แล้วคอใครจะพาดเขียง….แต่ตอนนี้ผมก็คิดถึงเตียง….ไปขึ้นเขียงรอถูกฟัน…”  (ประโยคนี้ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน  เด็กอายุต่ำกว่า 7 ขวบ ควรมีผู้ปกครองนั่งอยู่ด้วย)

ผมกดรีโมท  ไปที่ช่องแฟชั่น…….

“เออ…ๆ….เอาช่องนี้…..แม่มมีนมหกบ่อยๆ…..”   โรเบิร์ตบอกผมอย่างนั้น  

ผมจะลุกเดินออกจากห้อง   ไประบายน้ำอุ่นออกจากร่างกาย  ก่อนลากลับ   และขับรถกลับไปดูอะไรๆที่ผมอยากดูที่บ้านของผม………
มันก็คือสื่อ
มันก็คือคน
มันก็สับสน
อับจนในบางที

มันก็ตื่นเต้น
เห็นมันก็ใช่ที่
มันก็เคยมี
วิถีที่เคยเป็น

วันนี้ที่เปลี่ยนไป
กำไรเห็นๆ
หากินไม่ยากเย็น
ว่าเป็นวรรคไป

ทีวีให้เสรี
ชาตินี้มีไหม
ทีวีของใคร
เมืองไทยน่ะของคุณ

ทีวีของใคร
มาเกื้อมาหนุน
ทีวีของคุณ
ทีวีของใคร

มอมเมารบเร้า
อับเฉายั่วยุงั้น
ทีวีของฉัน
อยู่ในมือใคร

บันเทิ๊งบันเทิง
หลงระเริงกันไป
แล้วลูกหลานไทย
ใครจักดูแล

หากรวยช่วยได้
กล้ามั๊ยกล้าแฉ
คนร้ายรังแก
ผืนแผ่นดินทอง

เอาเงินมาค้ำ
จำกัดซื้อสมอง
นายทุนได้สนอง
ค้ำจุนได้จักยินดี

เมืองไทยวันนี้
มีแต่รอยแผล
ใยไม่คิดแปร
เป็นโอกาสบ้าง

อำนาจเต็มมือ
ทำได้ทุกอย่าง
ทำเพื่อฉันบ้าง
ประชาชนไทย…