เรื่องของความโหดร้ายในสังคม  สังคมแห่งความเลวร้ายที่แฝงมาในความมืด  ฆาตกรรมอำพราง ซับซ้อนซ่อนเงื่อน  คืนโหดเป็นคืนแห่งความโหดร้าย   หญิงสาวทั้งสองที่ชื่อแป้งกับจอยถูกฆ่าหั่นศพแล้วยัดไว้ในตู้สภาพศพที่ถูกตัดเป็นท่อน ๆ นั้นคงดูไม่ได้เลยที่เดียว  หญิงสาวทั้งนี้ก่อนจะตายเขาเองได้นัดเพื่อนของเขาไว้ว่าเพื่อนของเขาที่จะมาเยื่อมนั้นชื่อ วิ  นักศึกษาคณะเดียวกันในสมัยที่เป็นนักศึกษาคณะนิติศาสตร์
วิ เป็นคนนิสัยดีน่ารักเป็นเพื่อนรักของจอย และ แป้ง เขากำลังจะไปต่อโทที่เมืองนอกและมีพี่ที  ที่คอยตามรับตามส่งและเป็นเพื่อนที่รู้ในเวลาไปไหนมาไหนก็จะมีพี่ที ไปเป็นเพื่อนด้วย    
เวลาผ่านไปคดีของหญิงสาวสองคนยังไม่ถูกเปิดเผยเพราะเป็นคำขอร้องของ  วิ ที่เขาเองพยายามที่จะสืบเสาะหาว่าฆาตรกรที่สังหารโหดเพื่อนของเขานั้นคือใคร  
 
ใครคือฆาตรกร   ใครทำให้เพื่อนฉันต้องตาย  ใคร ? ใคร ?



 กริ่ง ๆๆๆ จอยเสียงโทรศัพท์ เออเดียวฉันไปรับให้ รีบอาบน้ำละเดียววันนี้ที่ทำงานเขาจัดเลี้ยงส่งผู้จัดการ
เออไปรับโทรศัพท์ก่อนเถอะน่า แป้งพูด “สวัสดีค่ะ จอย แป้ง สบายดีใหม ไม่ทราบว่าใคร ค่ะ  วิ ไงล่ะ วิใหนค่ะ แหมจำเพื่อนไม่ได้เสียแล้ว ก็วิที่เรียนด้วยกันไง  อ๋อ วิ  สบายดีใหมแล้วจะกลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่ล่ะ นี่แหละฉันว่าจะไปเยี่ยมเธอเพราะช่วงซัมเมอพอดีเลย  ฉันคิดถึงเธอมากเลยทีเลย เธอคงจะสวยขึ้นตั้งเยอะเลยนะแป้ง ไม่ใช่ วิ ฉันจอย  จอยเหรอฉันก็นึกว่าแป้ง เอาน่า เธอนี่ยังไม่เปลี่ยนยังพูดมากเหมือนเดิมนะ  ก็ต้องแน่อยู่แล้ว เอาล่ะแล้วจะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะฉันจะกลับเมืองไทยพรุ่งนี้เดียวฉันจะแวะไปหาเธอในช่วงเย็นๆ นะแค่นี้นะจอย แล้วเจอกันวันพรุ่งนี้
สนามบินดอนเมือง  พี่ที ค่ะวันนี้น้องรู้สึกไม่ค่อยจะดีเลยค่ะ เป็นอะไรไปหรือเปล่าน้องวิไปหาหมอดีกว่าไหม น้องไม่ได้ป่วยนะค่ะทำไมจะต้องให้น้องไปหาหมอด้วย เอาละไม่ไปก็ไม่ไป  พี่ที ค่ะวันนี้น้องอยากเจอเพื่อนมากเลยน้องว่าไม่ต้องกลับไปบ้านแล้ว แวะไปหาสองคนนั้นดีกว่า เอาทำไมไม่กลับบ้านก่อนละน้องวิ เดินทางมาเหนื่อย ๆ พี่เหนื่อยคนเดียวแต่น้องไมเหนื่อยนี่ค่ะถ้า
พี่ที ไม่ไปน้องก็จะไปเอง แท็กซี่มาแล้วคุณพี่ค่ะไปธนบุรีนะคะ  จากหมอชิตไปบางนานานใหมคะนี่ ไม่นานหรอกครับช่วงนี้ซัมเมอรถไม่ค่อยจะติดเท่าไหร่ถ้าจะไปก็ไปได้ไม่ถึงสองชั่งโมงคงถึง ถึงแล้วบางนาแล้วเลี้ยวไปตรงใหนต่อครับพี่แท็กซี่พูด ส่งตรงที่จรัญ 35  ครับผม  น้องครับถึงแล้วครับ  เท่าไหร่ค่ะพี่ 100 ครับ ขอบคุณมากครับแท็กซี่พูด  พอหลังจากที่สองคนลงจากแท็กซี่ก็เดินเข้าไปอีกไม่ไกลมากนักก็ถึงบ้านของแป้งและจอย  
ติ้งหน่อง ๆๆ  เขาคงดีใจมากเลยนะพี่ที  ที่เราสองคนแวะมาหาเขาก่อน
ถ้าเข้าไปในบ้านน้องจะเล่าตอนที่น้องไปอยู่ที่สหรัฐให้ฟัง  เขาคงดีใจมากเลยละน้องวิที่น้องมาเยี่ยมเขาก่อน เอ้ ทำไมเขาไม่มาเปิดประตูสักทีน้า เรากดตั้งนานแล้วนะค่ะพี่ที    แล้ววิ ก็หันไปถามคุณป้าที่ขายผลไม้ คุณป้าคะไม่ทราบว่าเขาสองที่อยู่บ้านหลังนี้ ออกไปใหนหรือเปล่าค่ะคุณป้า คุณป้าตอบ ไม่เห็นเลยคะอาจจะออกไปตอนกลางคืนก็ได้เพราะป้าเห็นผู้ชายคนหนึ่งตอนที่ป้าเก็บร้านอยู่ป้าเห็นเขาเข้าไปข้างในบ้านเขาอาจจะออกไปข้างนอก แต่หนูก็นัดเขาแล้วนะคุณป้า ถ้างั้นป้าก็ไม่ทราบเหมือนกัน  แล้ววิ ก็คุยกับพี่ที พี่ทีคะทำเรากดกริ่งตั้งนานเรามาตั้งนานแล้วทำไมเขายังไมออกมาละค่ะ ตั้งแต่ที่น้องคบกับแป้งกับจอยมาเขาสองคนไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะค่ะ แต่วันนี้ทำไมเขายังไม่ออกมา เขาอาจจะออกไปข้างนอกก็ได้น้องจอย พี่ทีพูด ไม่ละค่ะน้องจะรอเขาแล้วน้องวิก็เหลือบไปเห็นข้างในเพราะว่ามีช่องว่างระหว่างกำแพงที่สามารถมองเห็นได้ง่าย เขาเห็นประตูข้างในยังเปิดอยู่ยังไม่ได้ปิดประตูแล้ววิเองก็เริ่มสงสัยว่าทำไมสองคนนี้ถึงเปิดประตูไว้ไม่กลัวโจรหรืออย่างไร แล้วเขาก็เห็นความผิดสังเกตของภายในบ้าน เพราะว่าทุกครั้งจอยและก็แป้งเป็นคนที่คิดรอยคอบเป็นอย่างมากในเรื่องของฟืนเรื่องของไฟ แต่ว่าวันนี้เขาทั้งสองคนเปิดไฟนอน ไม่มีอะไรมั้ง ลองกดกริ่งอีกทีสิน้องวิ พี่ทีพูด ค่ะ กริ่ง ๆๆๆๆ ไม่เอาละคะเดี๋ยวหนูจะปีนขึ้นไปนะคะอย่าทำแบบนั้นสิน้องจอยน้องจอยเป็นผู้นะค่ะ งั้นเดียวพี่ที จะปีนให้ก็แล้วกัน แต่ต้องรีบหน่อยนะค่ะเดี๋ยวเขาจะว่าให้เราว่าบุกรุกบ้านคนอื่นได้ ครับพี่ทีตอบ เดียวน้องจะรออยู่กับป้าคนนี้นะค่ะ คุณป้าเมื่อวันก่อนเขาก็ไม่ไปใหนเลยหรือค่ะน้องวิถาม  ป้าเปิดร้านตั้งแต่เช้าก็ไม่เห็นเขาไปใหนนี่สงสัยคงจะอยู่แถวนี้ละมั้ง  นั่นแฟนหนูมาแล้ว ไม่ใช่หรอกค่ะคุณป้าน้องวิพูด แหมไม่ใช่แฟนแล้วพูดจะจ๋าไม่น่าเชื่อเด็กสมัยนี้  พี่ทีค่ะเรารีบเข้าไปหาแป้งกับจอยกันเถอะค่ะ พี่คะน่าแปลกนะค่ะวันนี้รู้สึกยังไงก็ไม่รู้ เดียวถ้าเจอเขาต้องว่าให้กันสักหน่อยแล้วทุกครั้งไม่เป็นแบบนี้นี่ พอไปถึงหน้าบ้านเขาก็ได้กลิ่นคาวเลือดช่วงนั้นในเวลาตอนเช้าอยู่ฝนก็เริ่มตกมาบ้างและท้องฟ้าก็ปกคลุมไปด้วยเมฆ  แล้วน้องวิ ก็ชวนพี่ทีเข้าบ้าน เพื่อไปหาจอยและแป้ง พี่ทีค่ะวันนี้ทำไมฝนตกก็ไม่รู้ พี่ทีค่ะเดียวน้องวิ จะไปเรียกเขาลงมานะค่ะ จอยแป้ง ฉันมาแล้วนี่เธอไม่เอาไม่เล่นแบบนี้ต้องให้ฉันมาเรียกอยู่เรื่อยเลยฉันกลับมาจากนอกไม่ต้อนรับฉันเลยเหรอ เอ้ทำไมมืดจังแต่ในห้องนอนนั้นสว่างนี่ สงสัยจะต้องอยู่ในห้องนั้นแน่เลย แล้ววิ ก็รีบเดินด้วยความดีใจอยากจะพบเพื่อนพอเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นก็เห็นเตียงของเขากระจายไปหมดทั้งที่สองคนนี้เป็นคนที่เรียบร้อยมากในการที่เขาไมเก็บที่นอนถือว่าเป็นเรื่องที่ผิดปกติเป็นอย่างมากเลยที่เดียว และวิก็เริ่มสงสัยว่าต้องมีอะไรผิดปกติอย่างแน่นอนเลยทีเดียว แล้วเขาก็เห็นผ้าเปื้อนเลือดที่อยู่ในตู้ แล้ววิก็เปิดไปในตู้  อ้า!  พอทีได้ยินเสียงก็รีบวิ่งไปดูและเห็น วิ เป็นลมอยู่แล้วเขาก็รีบปลุกวิ  พอเหลือบไปเห็นข้างในตูก็เห็นมีถุงหนึ่งเปื้อนเลือดอยู่ ทีเองก็กล้า ๆ กลัว แล้วเขาก็ฮึดใจสู้เปิดถุงนั้นออก ถุงนั้น?
พอหลังจากที่วิ ฟื้นมาแล้วเขาก็ถามว่ามีอะไรอยู่ข้างในตู้นั้น ทีแรกทีเองก็ไม่อยากจะบอกเพราะกลัววิ ทำใจไม่ได้ ในที่สุดก็ต้องบอกเพราะคำคะยั้นคะยอของวิเอง และในที่สุดเขาสองคนก็หาวิธีที่จะจับตัวผู้ร้ายนั้น  เขาสัญญาซึ่งกันและกันว่าจะไม่นำเรื่องนี้บอกใครทั้งสิ้นแม้แต่ญาติสนิท
แล้วเขาก็เริ่มทำศพของจอยและแป้งแล้วนำศพของแป้ง และจอยไปแช่น้ำยา แล้วเขาทั้งสองก็เริ่มปฏิบัติการ   พอฝนเริ่มหยุดตกเขาทั้งสองก็ออกจากบ้านหลังนั้นโดยที่ไม่มีใครเห็นว่าเขาสองคนออกไปตอนใหน หลังจากที่เขาเอาศพของจอยและแป้งไปแช่น้ำยาเสร็จเพราะว่าที จบแพทย์มาและวิ ก็จบนิติศาสตร์มา เขาจึงเริ่มใช้วิชาที่เขาเองเรียนมานั้นใช้ให้เกิดประโยชน์
เขาคิดได้ว่าในตอนทีเขาเองไปถามคุณป้านั้นคุณป้าได้บอกว่าคืนก่อนมีผู้ชายคนหนึ่งที่มาหาจอย พีทีค่ะเราต้องไปหาคุณป้าคนนั้นแล้วละค่ะ ในขณะที่วิคุยโทรศัพท์กับพี่ทีอยู่สายก็ถูกตัดและหลังจากนั้นก็มีคนโทรเข้ามา  วิพูด พี่ทีเหรอคะ อย่ามายุ่งกับฉันมิฉะนั้นจะตาย  แล้ววิก็รูสึกกลัวเพราะไม่มีใครที่เคยคุยโทรศัพท์กับวิแบบนี้มาก่อน  แล้วิก็โทรไปหาพี่ที เพราะว่าเรื่องเกี่ยวกับจอยและแป้งนั้นมีวิและทีเท่านั้นที่รู้  พี่ทีค่ะเมื่อตะกี้มีใครก็ไม่รู้โทรมาหาแล้วบอกว่าอย่ามายุ่งกับฉันมิฉะนั้นจะตาย พี่ทีคะน้องวิกลัวจังเลยค่ะ และหลังจากที่มีคนมาขู่ทางโทรศัพท์ทำให้วิเองหวั่นใจนิด แต่ทั้งสองคนก็เป็นกำลังใจให้กันมาโดยตลอด คดีที่สืบอยู่ยังไม่คืบหน้าไปที่ไหนเลยสามเดือนผ่านไปเขาก็เริ่มได้เบาะแสจากคุณป้าทีขายผลไม้ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งที่มาหาบ่อยๆ แล้วทั้งสองคนก็ถามคุณป้าต่อไปอีกว่า  ชายคนนั้นมีรูปร่างอย่างไรค่ะป้า  ทำไมต้องถามด้วยละวันก่อนที่มาหาไม่เจอเขาเหรอ วิ ตอบรับว่า ค่ะ ไม่เจอเขาเลยค่ะ ผู้ชายคนนั้นมาที่นี่บ่อยมากรูปร่างสูงใหญ่ และผมยาวประบ่า  มีไผที่แก้ม  คุณป้าค่ะขอคุณคุณป้าอีกครั้งหนึ่งนะค่ะ  แล้วหลังจากนั้นเขาก็เข้าไปที่ในบ้านของจอยและแป้งอีกครั้งหนึ่งและสิ่งที่เขาเห็นคือรูปถ่ายของชายคนนั้นและชายคนนั้นคือผู้ชายที่ วิเองก็รู้จัก คือเพื่อนของวิสมัยเรียนเช่นเดียวกัน  แล้วทั้งสองคนนั้นก็ไปหาว่าเพื่อนคนนั้นที่ชื่อ จักรอยู่ที่ไหนแล้วเขาเองก็เริ่มหาตัวของคนๆนี้ พอดจอเขาทั้งสองคนคือวิกับทีเริ่มถามเขาถึงเรื่องของจอยและแป้งว่าเขาคบกับจอยไหมในช่วงสองสามวันนี้ เขามีสีหน้าที่ไม่ค่อยจะดีนักและเขาก็บอกว่าไม่รู้ พอวิและทีไปหาเขาอีกครั้งมีคนบอกว่าเขาไม่อยู่ที่นั่นแล้วและสองคนนี้ก็เริ่มหาตัวเขาพอรู้อีกทีว่าเขาเองไปปีนเขาที่อินเดียกับเพื่อนและเสียชีวิต อีกสัปดาห์ที่วิต้องไปเรียนต่อที่เมืองนอก แล้วเขาจึงกลับไปที่บ้านนั้นอีกครั้งหนึ่งแล้วก็เจอรูปถ่ายของทั้งสามคนตอนไปงานเลี้ยงส่งผู้จัดการและเจอไดอารี่อีกเล่มขจองโจ้ที่เขาไปปีนเขาและเขาเองได้เสียชีวิตในไดอารี่เขียนไว้ว่าในคืนเองพวกเราสนุกมากและก็เมากันใหญ่แล้วมีเพื่อนคนหนึ่งไปส่งจอยและแป้งที่บ้านเป็นเพื่อนที่ผมไว้ใจมากและซี้กันมาก และไดอารี่ก็ไม่ได้เขียนอะไรไว้อีกเลย หลังจากนั้นที่เขาดูรูปถ่ายในงานเลี้ยงส่งผู้จัดการเขาก็เหลืออีกสองคนที่ยังไม่ได้ติดต่อ เขาก็เริ่มรู้แล้วว่าใครเป็นคนฆ่าแต่เหลือเพียงหลักฐานเท่านั้นพอเขาได้หลักฐานจากบ้านของจอยและแป้งและหลักฐานพร้อมมูลเขาจึงไปหาเพื่อนคนนั้นที่ยังไม่ได้ไปหาเขาพอเขาทั้งสองชวนเขาไปทานข้าวเที่ยงเขาก็หาโอกาสที่จะจับผิดคนๆนั้นและเขาก็หลุดคำหนึ่งมาว่า ตาย แล้ววิก็ถามว่าเมื่อกี้พูดอะไรนะค่ะ เขาบอกว่าไม่ได้พูดอะไร
หลังจากนั้นพาคนนี้ไปขึ้นศาลทีแรกเขาเองไม่อยากไปกับวิและทีเลยแต่เขาคิดว่าถ้าคนเราไม่ได้ทำผิดอะไรใครก็ทำอะไม่ได้อยู่แล้วเขาชล่าใจมากพอถึงศาลก็มัหลักฐานต่างๆมากมายที่จะจับผิดบอย  แล้วเขาก็ตกใจและจนมุมด้วยหลักฐานและเขาก็ร้องไห้และสารภาพผิดว่าเขาเองทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูลเท่านั้นและบอยก็เล่าเรื่องที่ทำกับจอยและแป้ง เขาสารภาพว่าเขาไปส่งจอยที่บ้านและเขาก็ชอบจอยด้วยแต่ส่วนแป้งนั้นเป็นแฟนจักรเขาเลยไม่กล้าทำอะไรทั้งสามคนเมามากและบอยเองก็ข่มขืนจอยส่วนแป้งนั้นเริ่มได้สติเขาเห็นจอยถูกข่มขืนเขาหวีดร้องและพยายามต่อสู้ด้วยความเมาของบอยก็เลยแทงปอและจอยก็ใกล้จะสิ้นลมหายใจและในที่สุดจอยก็ตายและเขาก็อำพรางคดีด้วยการหั่นศพเป็นชิ้นๆ และยัดตู้ หลังจากนั้นบอยก็ถูกประหารชีวิต ในข้อหาฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา