ท้องฟ้าดูมืดครึ้มไม่มีแสงจันทร์หรือดวงดาวโผล่มาให้เห็น โลกนี้เหมือนจะดับไปในพริบตา สายฝนเริ่มโปรยมาเรื่อยๆ และหนาเม็ดขึ้น ชายหนุ่มร่างใหญ่ผิวคล้ำ ดวงตาคมกริบ นั่งเหม่ออยู่ริมหน้าต่าง ดูสายฝนโปรยลงมาอย่างไม่ขาดสาย
“ แปร้น ………. แปร้น “ อาทรสะดุ้งเสียงแตรรดที่ดังอยู่หน้าบ้านของเขา และดูเหมือนว่าจะมีเสียงเรียกด้วย
“ มีใครอยู่บ้างไหมคะ … ขอหลบฝนซักครู่นะคะ “
“ อ้อ…. คุณนั่นเอง ก็นึกว่าใคร “ อาทรพูดพร้อมกับยิ้มเยาะ
“ ถ้ารู้ว่าเป็นบ้านคุณฉันคงไม่เข้ามาหรอก “
“ รู้แล้วนี่ยังจะเข้ามาอีกไหม “
สายป่านหน้าแดงเพราะความโกรธและเสียเหลี่ยมให้กับชายหนุ่มคู่ปรับแต่ไม่รู้จะทำยังไง
“ ตอนนี้ฉันขอสงบศึกนะ ….. พอดีรถฉันเสียกลางทางขับไปขับมาก็ดับเฉยเลย แถวนี้ก็ไม่มีใครอยู่ด้วยก็มีแต่บ้านคุณนั่นแหละ “
“ ก็ได้ รอฝนซาก่อนแล้วผมจะดูรถให้ แต่ตอนนี้ขึ้นบ้านก่อนไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวก่อนแล้วกันไม่สบายขึ้นมาลำบากผมอีก ……… ขึ้นมาเถอะผมไม่ทำอะไรคุณหรอก “
อาทรเดินนำหน้าสายป่านไปพร้อมกับยิ้มอย่างเอ็นดู ทั้งสองเจอกันที่ตลาดเมื่อตอนกลางวัน และก็เกิดปะทะคารมกันเล็กน้อย จึงดูไม่ค่อยกินเส้นกันสายป่านนั่งเช็ดผมตัวเองจนเพลิน ทำให้อาทรเผลอมองอย่างไม่รู้ตัว และนึกถึง พิมพ์ หญิงสาวคนรักที่ทิ้งเขาไปอย่างไม่ไยดีเมื่อหลายปีก่อน พิมพ์เป็นคนสวยหน้าตาคมคาย แต่เธอเลือกตัดสินใจที่จะโลดแล่นไปสู่เมืองมายาที่หลายคนใฝ่ฝัน และอาทรก็ไม่ได้เจอกับเธออีกเลยตั้งแต่วันนั้น เห็นแต่ผลงานและข่าวคราวตามหนังสือพิมพ์แต่ตอนนี้เงียบหายไป ข่าวว่าเธอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ
“ เอ้า…กาแฟร้อนๆ ฝนซาแล้วผมจะไปดูรถให้ …… รถคุณหนะหมั่นไปเช็คบ้างก็ดีนะก่อนจะไหนมาไหน หม้อน้ำก็แห้งดีนะที่ไม่ระเบิดไม่งั้น … อีกอย่างเป็นผู้หญิงขับรถกลางค่ำกลางคืนคนเดียวมันอันตราย หากไม่เจอคนดีๆอย่างผมจะเป็นยังไงคงรู้นะ “
“ ฉันมาธุระจริงๆไม่จำเป็นฉันก็ไม่มาหรอกที่ก็เปลียวแถมยังเจอคนปากจัดแถวนี้อีก “
“อ้อ…. คุณคงมาหาคุณมานิตย์ลูกชายเจ้าของสวนเด่นชัยหละซิ ไงให้เขาดูตัวจะเป็นนางแบบหละซิท่า “
“ จะบ้าเหรอ ฉันมาเรื่องอะไรมันก็เรื่องของฉันคุณไม่ต้องมายุ่ง “
“ อีกหน่อยก็เอาตัวเขาแลก………”
“ นี่คุณพูดให้มันดีๆหน่อยนะฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น แล้วก็หยุดพูดถากถางฉันซักที”
อาทรเงียบไปครู่หนึ่งและบอกกับสายป่านให้รีบกลับบ้าน
“ คุณรีบกลับบ้านเถอะมันดึกแล้ว “
สายป่านรีบขับรถออกไปอยางรวดเร็วในใจก็คิดโกรธอาทรที่พูดจาไม่เคยเข้าหูเลยซักครั้ง …….หน้าตาก็ดีแต่ปากจัดซะไม่มี…… ขออย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย สา..ธุ…
อาทรเดินยิ้มเข้าบ้านคิดถึงท่าทางโกรธบึ้งตึงของสายป่าน ดูน่ารักแบบเด็กๆ สายป่านเป็นคนน่ารัก ใสเหมือนเด็กๆ ผิวขาวตาคมผมยาว ทำให้อาทรอดคิดถึงพิมพ์ไม่ที่ไม่ได้เจอกันนานและเขาเพียงแค่อยากจะเจอเธอซักครั้ง
“ กลับมาแล้วค่ะ มีอะไรให้กินบ้างหิวมากเลย “
“ ป่านลูก คราวหน้าคราวหลังอย่าไปไหนดึกๆดื่นๆคนเดียวอีกนะ พ่อกับแม่เป็นห่วง เอาหละพ่อกับแม่ไปนอนก่อน เดี๋ยวป้าแจ้นจัดการด้วยนะ “
“ ค่ะท่าน “
“ เสร็จแล้ว ฝีมือป้าแจ้นอร่อยกว่าใครๆเลย ป่านไปนอนก่อนนะ “
สายป่านนอนครุ่นคิดถึงอาทรอยู่ในใจ …..ผู้ชายอะไรปากจัดจะมีแฟนกับคนอื่นเค้าไม๊นี่…แล้วทำไมต้องมาเจอกันบ่อยๆด้วยก็ไม่รู้ โอ๊ย ! แล้วเราจะคิดถึงอีตาบ้านั่นทำไมนอนดีกว่า
………………………………………………………………………………..
อาทรตื่นนอนแต่เช้าตรู่เพื่อไปดูคนงานที่ไร่อากาศยามเช้าที่แสนจะสดชื่นแสงแดดสีทองทอหยดน้ำค้างตามยอดใบหญ้าสยวระยิบระยับ เสียงนกกาออกจากรัง อากาศดีๆแบบนี้หายากแถวในเมืองใหญ่อาทรตรวจงานและจัดแจงคนงานอย่างเรียบร้อย ไร่นี้เป็นไร่ที่ได้มาจากมรดกของคุณย่าของเขาเมื่อ 2 ปีก่อนเขาจึงทิ้งงานที่กรุงเทพข้นมาทำไร่ที่เชียงใหม่ และกิจการของเขาก็ดีไปเรื่อยๆจนปัจจุบัน เขาเป็นเศรษฐีแนวหน้า ที่ทั้งยังเป็นหนุ่มเนื้อหอม แถมยังรูปหล่อมาดเข้มเป็นที่หมายปองของสาวๆหลายคนในสังคม อาทรเป็นคนใจดีสมชื่อแถมยังไม่คิดกำไรมากเกิน ไม่ขูดรีดชาวบ้าน คนแถบนั้นจึงรักและเอ็นดูเขา  ผิดกับเสี่ยเด่นเจ้าของไร่คู่แข่งที่เอาเปรียบชาวบ้านขายของราคาแพง แต่ธุรกิจยังดีเพราะใช้อิทธิพลข่มชาวบ้านและอาศัยทำของผิดกฎหมาย เขามีลูกชาย 1 คนชื่อมานิตย์หนุ่มเพลย์บอยที่จบจากเมืองนอกและคนนี้แหละที่เป็นคู่แข่งทางด้านหัวใจที่ทำให้หญิงสาวคนรักของอาทรเปลี่ยนใจไปกันายมานิตย์
“ ดำ วันนี้ผมจะเข้าในเมืองและจะกลับอาทิตย์หน้า เพราะผมมีประชุมกลุ่มผู้ค้าและฝ่ายผลิต ยังไงฝากดำช่วยดูแลไร่แทนผมด้วยนะ “
“ ครับคุณอาทร ยังไงก็ระวังไอ้พวกคู่แข่งด้วยนะครับผมเป็นห่วง “
………………………………………………………………………………….
“ สายอีกแล้วเรา แม่คะป่านไปก่อนนะคะเดี๋ยวไม่ทันไปเรียน อ้อ…แล้วเย็นนี้ป่านมีประชุมกรรมการกีฬามหาลัยแม่ไม่ต้องรอทานข้าวนะคะ “
“อ้าว  คุณหนูไปซะแล้ว “
“ หนูป่านไปแล้วเหรอแจ้น ลูกคนนี้เมื่อไหร่จะโตซักที ฉันนี่ปวดหัวจริงๆ “
“ครับ เอาเป็นว่าเราจะให้ดาวมหาลัยของเราจัดการในเรื่องของการแสดงบนเวทีและงานในตอยเย็นนะครับมีใครคัดค้านหรือเสนอบ้าง … ตกลงน้องป่านจัดการเลยนะครับ วันนี้ขอบคุณทุกคนมากเลิกประชุมครับ “
“ นี่ยายป่านเธอต้องทำให้สุดความสามารถไปเลยนะอย่าให้ขายหน้าลูกสาวผู้ว่าฯคนสวยหละ “
“ ใช่งานนี้มีคุณอาทร สุดหล่อของฉันมาในงานด้วยนะ และยังจะมีคุณมานิตย์มาดู เห็นว่าเค้ากำลังหานางแบบหน้าใหม่มาเดินงานใหม่ด้วยไม่ใช่เหรอ “
“ เอาเถอะฉันจะทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน “
…………………………………………………………………………….
วันงานมหาลัยมาถึง อาทรแต่งสูตรมาดเข้มเพื่องานมหาลัยโดยเฉพาะอาทรขับรถมาไดซักพัก ก็เจอรถคันหนึ่งจอดเสียอยู่กลางทาง ด้วยความมีน้ำใจจึงจอดรถลงมาดู
“ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับคุณ …  อ้าวคุณอีกแล้วเหรอ “
“ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรร้าย และทุกครั้งก็มีคุณโผล่มาทุกที “
“ แล้วนี่คุณจะไปไหนหละ “
“ ฉันจะไปงานมหาลัยแต่รถก็ดันมาเสียนี่แหละ “
“ ผมคงช่วยซ่อมไม่ทันงั้นขึ้นมาก่อนเร็วไปกับผมก่อน … ไม่ต้องถามอะไรมากเร็วเดี๋วยไม่ทัน “ ………. “ O.K. “
“ แค่นี้ก็พอค่ะ เดี๋ยวฉันเดินไปเอง … เอ่อ..ขอบคุณนะคะ “
อาทรยิ้มแล้วก็ขับรถไปจอดที่ลานจอดรถ .. อาทรเดินเข้างานไปพร้อมกับท่านผู้ว่าฯพ่อของสายป่าน “ สวัสดีครับท่าน “
“ อ้าวคุณอาทร ไม่ได้เจอคุณนานเลยนะ ตอนนี้เป็นเศรษฐีหนุ่มเนื้อหอมแล้วซินะ “
“ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับท่าน … เชิญเข้างานดีกว่าครับ “
งานดำเนินไปได้ด้วยดี จุดเด่นของงานคงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากสาวน้อยคนสวยใส และฉลาด และที่แน่เธอเป็นที่หมายตาของหนุ่มๆหลายคนรวมถึงอาทรและคู่แข่งคนสำคัญ มานิตย์นั่นเองที่ทั้งอยากจะได้เธอมาร่วมงานและอยากได้ทั้งตัวสาวน้อยด้วย
 “ วันนี้ลูกสาวของพ่อเก่งมาก แถมยังสวยไม่เป็นรองใครอีก “
“ ขอบคุณค่ะคุณพ่อ ….. คุณก็มางานนี้เหรอคุณ……”
“ อ้าวรู้จักกันแล้วเหรอ “
“ เอ่อ เมื่อกี้เราเจอกันกลางทางครับ พอดีรถของสายป่านเสียผมเลยแวะรับเธอมาด้วยกันครับ “
“ งั้นลูกสาวผมก็ยังไม่รู้จักคุณหละซิ “
“ ยังเลยครับยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลย “
“ สายป่าน นี่คุณอาทรนะเจ้าของไร่แสงดาว แล้วนี่สายป่านลูกสาวผมเอง “
“ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ “ …………. “ เช่นกันครับ “
“ พรุ่งนี้คุณว่างใช่ไหม คุณอาทร “
“ ครับท่านมีอะไร ผมยินดีรับใช้ครับ “
“ โอ๊ย ! จะรับใช้อะไรผม ผมอยากจะเชิญคุณมาทานข้าวด้วยกันที่บ้านซักหน่อยนะ ..อ้อแล้วคืนนี้ฝากส่งลูกสาวผมด้วยแล้วกัน ผมติดธุระรบกวนหน่อยนะครับ “
“ ด้วยความยินดีครับ “
“ ไปก่อนนะลูกแล้วเจอกันที่บ้าน “
“ ค่ะพ่อแล้วเจอกัน “
“ สวัสดีครับท่าน “ อาทรหันมายิ้มให้สายป่านจนทำให้สายป่านหน้าแดงอย่างไม่รู้ตัวจนกระทั่งมานิตย์เดินเข้ามา
“ วันนี้คุณสวยมากเลยครับคุณสายป่าน นี่นามบัตรผม เอ่อถ้ามีโอกาสผมอยากจะเชิญคุณทานข้าวด้วยกันซักครั้งได้ไหมครับ “
“ ขอโทษครับนี่มันก็ดึกมากแล้วและผู้ว่าฯเองท่านก็ฝากผมให้ไปส่งคุณสายป่านที่บ้าน ดังนั้นเราต้องขอตัวก่อนนะครับ “
“ เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะคะ ป่านขอตัวก่อน….ไปกันเถอะค่ะคุณอาทร “
“ สวัสดีครับคุณมานิตย์ แล้วเจอกันใหม่นะครับ “
“ ไอ้อาทร เราได้เจอกันแน่อย่านึกนะว่านายจะชนะฉัน ไม่มีทางหรอก พิมพ์ยังเป็นของฉันมาแล้ว นับประสาอะไรกับลูกสาวผู้ว่าคนสวย ไปไอ้เสือกลับ ไปวางแผนกำจัดนายอาทรอย่างจริงจังซักที ทั้งฉันและพ่อจะได้หมดคู่แข่ง “