คนอื่นผ่านมาเพื่อผ่านไป
แต่เพื่อนผ่านมาเพื่อเป็นกำลังใจ
และผ่านไป...เพื่อเป็นความทรงจำที่ดีๆ..
(จากกลอน..แด่เพื่อนรัก..ของอ้อมเองฮะ)
วันนี้ เป็นอีกคืนของความทรงจำของเรา ที่ผ่านมาเกือบยี่สิบปีได้ อืมม์...ที่จริงมันก็ผ่านมานานแล้วจะ แต่..เพราะความช่างจดช่างจำไม่รู้ลืมของตัวเอง เลยยังจำคืนวันที่ตัวเราเองประทับใจ หรืออาจจะเจ็บช้ำใจได้ จำได้ไม่รู้ลืมจริงๆ....
ถ้าเป็นเมื่อก่อน..วันนี้ คงเป็นวันสอบปลายภาควันสุดท้าย และเป็นวันสุดท้ายที่เราจะต้องแยกจากเพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันมา แต่..เป็นชั้นอื่นๆก็คงไม่รู้สึกอ้างว้างกันเท่าไหร่หรอกนะคะ แต่...ถ้าเป็นนักเรียนชั้นม.3 หรือ ชั้นม.6 วันนี้ผ่านมาทีไร สอบเสร็จพวกเราจะยังไม่กลับบ้านนะคะ จะอยู่รอเพื่อนคนสุดท้ายออกจากห้อง แล้วก็จะโผเข้ากอดคอเพื่อนๆ กอดคอกันร้องไห้นะคะ ร้องไห้กันจนตาปูด ตาบวมนะคะ ( พอกลับบ้านแม่นึกว่าทะเลาะกับเพื่อนมานะคะ หุหุ )
อืมม์..เมื่อสิบแปดปีที่ผ่านมา เราก็จะพากันเป็นงั้นนะ เราเรียนชั้น 4 มีเพื่อนๆม.6บางห้องจะเรียนที่ชั้น 3 และชั้น 2 บ้างประปราย สอบเสร็จเดินลงบันไดมา ก็โผกอดกันกับเพื่อนๆห้องต่างๆอย่างอาลัยอาวรณ์ เพราะเรียนด้วยกันมานาน บางคนเจอกันมาตั้งแต่ ชั้นประถมศึกษา บางคนมาเจอกันตอนม.ต้น บางคนมาเจอกันตอนม.ปลาย เรียนด้วยกันมานาน อดที่จะรู้สึกผูกพันกันไม่ไ่ด้
ฉะนั้น..วันนี้ของเมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมา ไม่น่าแปลกใจสักนิด ที่จะเห็นนักเรียนกลุ่มใหญ่ๆ เดินไปเดินมาในโรงเรียน แล้วโผกอดกันด้วยน้ำตา อืมม์...มันเป็นความดีใจอย่างสุดแสนที่เรียนจบตามการศึกษาภาคบังคับ และเราต้องก้าวไปสู่ประตูสถานศึกษาแห่งใหม่ที่กว้่างและใหญ่กว่าเดิมแล้ว....พร้อมๆกับการจากลาเพื่อนๆ โดยเฉพาะเพื่อนบางคนที่ไม่สามารถก้าวไปสู่ประตูบานใหม่กับเราได้
เพื่อนของฉัน
เก็บน้ำตาเอาไว้เถอะ
เหมือนอย่างที่ฉันพยายามเก็บมันเอาไว้
ก้าวไปข้างหน้าเถอะ
ฉันจะอยู่ข้างหลังเป็นกำลังใจ
และวันนึงข้างหน้า
ขอให้เราได้กลับมาพบกัน
ด้วยรอยยิ้มของความสำเร็จในชีวิต
ก้าว....ไปเถอนะเพื่อนรักเรา
(จากกลอน..แด่เพื่อนรัก..ของอ้อมเองฮะ)
คืนวันนี้เมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมา...พวกเรานอนระลึกความหลังกันทุกที กับเพื่อนๆกลุ่มเดิมๆ ที่เรียนด้วยกันมา ปีนี้...ดูเงียบเหงาไปหน่อย แต่...พอเราเปิดดูอัลบั้มรูปเก่าๆ สมัยเรียนมัธยม สมัยขาสั้น คอซอง แล้วก็ อดคิดถึงเพื่อนๆไม่ได้ เพื่อนๆจ๋า...พยาบาลเกเรคนนี้ยังคิดถึงเพื่อนๆเสมอนะ จำได้ไหม..เราเป็นเพื่อนกันมา นานเท่าไหร่กันแล้ว คิดถึงเธอทุกคนนะ
ถ้่าว่าง...จะไปตระเวนเยี่ยมเพื่อนๆและครอบครัวทุกคน...โดยเฉพาะ..กลุ่มเรา ที่เราสวยสุด และรักเพื่อนที่สุดคนนี้...ไม่ต้องห่วงเราแล้วนะ เราอยู่ของเราได้ แต่..ขอร้อง ขอร้อง เจอเราอย่าให้หลานเรียกเราว่า " ป้า "นะ ขอเรียกเราว่า "แม่ทูนหัว " ก็พอเราจะไปเยี่ยมเพื่อนๆเร็วๆนี้แหละจ้า
คิดถึงเพื่อนนะ คิดถึงเสมอ....อืมม์....จำไม่ไ่ด้แล้วดิว่าเราเป็นเพื่อนกันมานาน กี่ปีแล้ว...วววว
วันเวลา..ที่เราร่วมฟันฝ่ากันมา
ทำให้เรารู้ค่า..ความเป็นเพื่อนกันมากขึ้น
ทำให้เราจดจำกันและกัน..ได้ยาวนานขึ้น
และ..ทำให้ฉันคิดถึงเพื่อนเก่าๆมากขึ้นๆทุกๆวัน
คิดถึงเธอจังเพื่อนจ๋า....
(จากกลอน..แด่เพื่อนรัก..ของอ้อมเองฮะ)
แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 47 01:31:19
แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 47 01:16:02
จากคุณ :
พยาบาลเกเร 
- [
3 มี.ค. 47 01:13:14
]
++ วันแห่งความทรงจำดีๆ ++
