แต่นั่นก็เป็นเวลาเดียวกับที่เขาเริ่มร้องครวญว่า โอ๊ย ได้โปรดอย่าทำเลย แต่หาได้
ดังเท่าเจอร์รี่ แล้วเขาก็ขยับตัวเล็กน้อยเพื่อพยายามหลบหวาย  และลูกไฟจาก
หวาย แต่เขาก็หลบไม่พ้น

มันฟาดลงมาตีก้นกอยเลยไปถึงเหนือขาอ่อน

เขาได้ยินเสียงท่านผู้เฒ่าขานสิบสาม

ครั้นแล้วเขาก็มานอนอยู่บนเตียงแต่เดียวดาย แล้วได้ยินเสียงท่านผู้เฒ่าสั่งสอนว่า
มันไม่สว่างามเลยที่ ฉกฉวยขนมปังจากปากของคนยากไร้ ถ้าเป็นคราวหน้าจะ
เฆี่ยนในที่สาธารณะให้ประจักษ์ต่อหน้าทั้งโรงแรมเทียว

เด็กน้อยหยุดยังขั้นบันไดสุดท้ายแล้วแหงยหน้าขึ้น

เขาชอบเงยหน้าขึ้นมองมากกว่าจะก้มหน้าลง เนื่องด้วยเขาสามารถจินตนาการถึง
บันไดพาดขึ้นไต่ขึ้นไปยัง กุฏ แล้วตรงเลยไปสู่ท้องฟ้าสีคราม

เขาฉงนสนเท่ว่าจะสร้างขั้นบันไดขึ้นไปสูบนท้องฟ้าได้ไหม

เขาย้ายกองหนังสือในมือซ้ายส่งไปยังมือขวา แล้วเริ่มเขย่งเท้าขึ้นบันไดไป

เขาเหลียวมองหนังสือเล่มบนสุด คือ หนังสือชื่อ เวสท์มินสเตอร์ รีดเดอร์ ซึ่งเป็น
หนังสือเล่มโปรดของเขา

แท้จริงแล้วมิใชาเพราะเรื่องราวต่าง ๆ หากแต่เป็นเพราะภาพอันงดงามหว่างปกสี
สัม ที่เป็นรูปเขียนถ้ำสีฟ้าแห่งคาปรี ถ้ำใหญ่บนท้องทะเลสีฟ้าเท่าฟ้าที่เขาจะเคย
เห็นมา  

ลางครั้งเขาอยากปืนป่ายไปในรูปและอยู่ท่ามกลางห้วงน้ำแลสีอันงดงาม

เขามักใช้เวลาสองสามนาทีกับหน้าที่มีรูปเปิดอยู่ขณกำลังอ่านการบ้านอยู่

แม่ของเขามักเข้มงวดในเรื่องการบ้านของเขา  

เขาไม่อยากมีแม่เลย ก็ไม่เชิงนัก แค่ตอนนี้เขาอยากไปเป็นนักเรียนประจำ แล้วให้
แม่ไปอยู่เสียไกล ๆ ในที่ราบ ที่แม่เด็กอื่น ๆ อยู่กัน

เมื่อแม่ของเขาได้เห็นรอยเฆี่ยนบนหลัง ก็คงจะโกรธโทษว่าเขาที่เป็นเด็กเหลือขอ

เขาแลเห็นรอยตามขา เป็นปื้นหนา มีเลือดแห้งกรัง บางรอยก็มีเลือดไหลในชั้น
เรียน เพราะเขารู้สึกกางเกงชุ่มเมื่อลุกขึ้นตอนพักในช่วงเช้า

เขาไม่สนนักดอกที่แม่จะโกรธเขา

เพราะแต่ก่อนแต่ไรท่านก็เคยโกรธเขา

เรื่องของเรื่องก็คือเมื่อท่านเห็นรอย ท่านก็จะรู้ว่าเขาเกเรอีกแล้ว  

แต่เขาไม่อยากให้ท่านคิดเช่นนั้น

แต่แล้วเมื่อคิดถึงมัน เขาก็พลันอับอาย มิใช่เห็นแก่ตัวเขาแต่เพื่อเห็นแก่ท่าน เนื่อง
จากท่านเป็นแม่ของเขา ท่านย่อมอับอายขายหน้าไปด้วย

เขารู้ว่าเขาก้าวข้ามขั้นบันไดมากว่าครึ่งแล้ว

เขาสงสัยจริงว่ารอยแผลเหล่านั้นจะหายไปเมื่อใด

แล้วถ้ามันไม่หายแต่คงอยู่อย่างนั้นจวบชั่วชีวิตเขาล่ะ?

รอยแผลมันใหญ่มาก  

เขาคิดอะไรไม่ออกแล้ว

อีกสองสัปดาห์ก็จะถึงเทศกาล บูชา แล้วท่านอาจจะทำโทษเขา ไม่อนุญาตให้เขา
เข้าป่าไปหุงหาทำท๊อฟฟี่กับเด็กคนอื่น ๆ และเขาก็ชอบท๊อฟฟี่มี่เหนียวติดเหงือก
ติดฟันยิ่งนัก

แล้วมาไลล่ะ

เขาจะว่าอย่างไรเรื่องรอยแผลนั้น?  

เขาแหงนหน้าอย่างรวดเร็ว ที่กระถางดอกไม้เรียงรายเฉลียงไปสู่กุฏที่อยู่ต่ำกว่า

เขาค่อยโล่งใจ

ตามาไลอยู่นั่น ยืนเขย่งบนส้นเท้า อยู่เหนือกอกุหลาบธิเบต สูงสีม่วงในกระถาง
สองใบเบื้องล่าง

เมื่อแลเห็นพ่อเฒ่า เขาก็นึกขึ้นได้

"มาไล  !"

เขาร้องเรียกด้วยภาษาปาหาริยะซึ่งเป็นภาษาฮินดูผสมเนปาล

"ตาเอาคันธนูมาหรือเปล่า?"



(ต่อกระทู้หน้า)

แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 47 21:18:51

แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 47 22:17:33

แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 47 22:15:21