จิราพรเดินอยู่ในบ้าน เธอเดินไปหยิบแก้วน้ำสีเขียว มาวางบนจานสีเหลือง จากนั้นนำช้อนส้อมพลาสติกสีขาวมาวางด้านข้างทั้งสองด้าน เธอหยิบแผนรองจานสีส้มมาวางไว้ข้าง ๆ จากนั้นนำจานข้าวรูปวงรีสีเหลืองแกมเขียววางลงไป ให้เยื้องจากตรงกลางแผนรองเล็กน้อย ช้อนส้อมเหล็กสีเขียวถูกวางไปด้านบนของจาน จากนั้นเธอเดินห่างไปประมาณสองถึงสามเมตรเพื่อไปมองโต๊ะทานข้าวที่เธอเพิ่งจะจัดเสร็จ ใช้ได้แล้ว
เธอทำงานที่บ้าน ทานอาหารที่บ้าน ในตู้เย็นมีอาหารกล่องอยู่นับสิบกล่อง วันหนึ่งเธอทานอาหารไม่เกินสองกล่อง ทุกเช้าจะมีนมสดมาวางที่หน้าห้อง และจะเป็นแทบครั้งเดียวในวันนั้นที่เธอเปิดประตูออกไปด้านนอก
เธอมองภาพที่หน้าต่างกระจกใสที่มองออกไปเห็นเมืองด้านนอก แสงอาทิตย์ที่ทอมาในเวลานี้ทำให้ตึกรามด้านนอกดูมีสีสันที่แปลกไป เธออดคิดในใจไม่ได้ว่า ช่างเป็นเป็นโอกาสอันดีเช่นนี้ ที่เธอได้มาอาศัยอยู่บนตึกระฟ้านี้ ค่าเช่าห้องที่แสนจะแพงนี้เธอแลกมาด้วยเวลาของเธอในแต่ละวัน ที่หมดไปกับงานออกแบบ แต่มันก็คุ้มค่ามิใช่หรือ? ถ้าเธอจะต้องสุมหัว 24 ชั่วโมงอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมอันหนึ่ง มันก็ควรจะต้องเป็นกล่องสี่เหลี่ยมที่ให้ความสุขกับเธอได้บ้าง
เธอตบแต่งมันอย่างดี ใส่ใจกับทุก ๆ รายละเอียด ที่ขอบหน้าต่างเธอนำกระดาษทรายที่หลอมจนได้กระดาษเคลือบแก้ว ที่มีลายคล้ายกับชายหาดมาแปะไว้ทั่ว เธอนำเม็ดสีที่สะท้อนแสงเปลี่ยนไปมา มาติดไว้บนนั้น ที่พื้นหินทรายสีขาวเธอวางลวดขดสีขาวสลับเทาให้ยื่นออกมาจนดูเข้ากันกับหินแม่น้ำ (ของแท้) ที่เธอไปประมูลมาด้วยราคาแสนแพง ที่ตรงกลางห้องเธอวางบานเฟี้ยมกั้นให้ห้องดูเป็นสัดส่วน เฟอร์นิเจอร์สีสลับส้มแดงที่เธอเลือกมาล้วนเป็นรูปทรงเหลี่ยม ทั้งหมดนี้เป็นการตกแต่งห้องในแนวใหม่
กระดาษที่แปะที่ผนังเป็นแบบโปรแกรมได้ เธอเลือกรูปถ่ายที่เธอถ่ายเอง มันเป็นรูปของเขา เธอนำรูปมาขยาย เปลี่ยนสีให้จางลงในหลายส่วน เน้นให้สีฉูดฉาดบริเวณที่เป็นพื้นหลัง หน้าตาของเขาเมื่อขยายขึ้นยังทำให้เธอหวั่นไหว ดวงตาที่มองออกมา เธอยังจำรายละเอียดมันได้ทุกส่วน ม่านตาสีเทา ขนตาสั้น คิ้วที่จะเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเธอถามเขาว่าเป็นไงบ้าง ก่อนที่เขาจะถามกลับมาว่าเธอเองเป็นเช่นใดบ้าง มันเป็นวันเวลาเก่า ๆ ที่เธอยังคงคิดถึงมันเสมอ ๆ เมื่อใดที่เธอเหงา การได้คิดถึงใครสักคนทำให้เธอมีเรี่ยวแรงจะก้าวเดินต่อ
เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ลายไม้บนโต๊ะสีน้ำตาลเป็นลายที่เธอเลือกเอง มันราคาแพงกว่าปกติพอสมควรจนหลายคนเลิกสนใจที่จะได้ใช้โต๊ะที่มีลายแบบนี้ไปแล้ว โต๊ะที่เปลี่ยนสีได้ยังราคาถูกกว่าโต๊ะลายไม้ที่เธอมีตัวนี้เสียอีก เพราะว่าธรรมชาติเป็นสิ่งที่เลียนแบบให้เหมือนได้ยาก เธอหยิบดินสอกดขึ้นมา มันถูกใช้จนสีน้ำเงินเข้มบริเวณหัวดินสอเริ่มลอกออกมาบ้างแล้ว เธอค่อย ๆ เอาหัวดินสอสะกิดลงบนกระดาษทีละน้อย งานฝีมือก็เช่นเดียวกันกับธรรมชาติ มันสร้างโดยเครื่องจักรได้ยาก จนกระทั่งงานฝีมือจริง ๆ มีราคาแพงมากจนคนเลิกนิยมและสนใจกันไปหมดแล้ว งานออกแบบที่เธอทำนี้ ต้องใช้สายตามาก ลายดินสอที่เธอค่อย ๆ วาดไปนั้น สร้างภาพของดวงตาเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ลายเส้นของเธอละเอียดมาก ไม่มีใครคิดว่าการวาดรูปดวงตาของเด็กผู้หญิงรูปหนึ่งโดยใช้เวลากว่าห้าอาทิตย์ เธอใช้ความปราณีตบรรจงราวกับจะสร้างดวงตาของเด็กขึ้นมาจริง ๆ แน่นอน ถ้าเธอต้องการวาดมันให้เหมือนของจริงมันก็ไม่ต่างอะไรกับภาพถ่าย แต่ดวงตาของเด็กที่เธอวาดขึ้นนี้ ไม่เหมือนดวงตาของเด็กคนไหนในโลก และไม่เหมือนดวงตาอื่น ๆ ที่เธอเคยวาดมา ทุกรูปต่างเป็นสิ่งที่มีอยู่ชิ้นเดียวในโลก
เธอโด่งดังเนื่องจากดวงตาทุกดวงที่เธอวาดลงไปนั้น แผงไว้ด้วยอารมณ์รุนแรงบาดใจ ไม่ต้องมีส่วนอื่นของใบหน้า แค่ดวงตาเท่านั้น เธอก็สามารถเร่งเร้าอารมณ์ผู้คนที่เห็นภาพได้ ร้านอาหารต้องการดวงตาที่ตื่นเต้นและกระหาย ร้านเครื่องเล่นเกมต้องการดวงตาเปี่ยมสุข ร้านหมอฟันต้องการดวงตาที่โล่งใจ โรงพยาบาลต้องการดวงตาที่แข็งแรง แม้แต่สุสานก็ต้องการดวงตาที่แม้จะโศกเศร้า แต่ยังแสดงให้เห็นว่าพร้อมจะสู้ต่อไป
จากคุณ :
ทัศนา
- [
7 มี.ค. 47 18:30:56
A:202.57.174.116 X:
]
สัมผัส
