เรื่องเทวดาตกสวรรค์ของผม..
แหะ..พล๊อตเรื่องมันเป็นยังไงนะฮะ?
ผมลืมไปซะแระ..ทำไงดี??
งั้นเอาไว้เขียนต่อวันหลังแล้วกันครับ..วันนี้อยากเล่าเรื่องอื่น
เรื่องอื่นที่น่าสนุก..(ถ้าผมเขียนจบ)..
เรื่องนี้อ่านดี ๆ นะครับ
อ่านไม่ดีไม่รู้เรื่องจริง ๆ ด้วย
ฮะฮะ..เรามาลองดูสิว่า..สมาธิระหว่างคนเขียนกับคนอ่าน
ใครจะมีมากกว่ากัน
ฮะฮะ..
......
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้..สตรีและเด็กมีครรภ์ไม่ควรอ่านพร้อมผู้ชาย
เพราะจะทำให้เสียคนได้..
5555
.....
จะเริ่มอย่างไรดีน้อ???
.....
เริ่มงี้ดีกว่า
มีชายหนุ่มคนหนึ่ง..หล่อมาก...
มาจากไหนไม่มีใครรู้..ก็เขารู้อยู่คนเดียว
เขามากับยาน..หน้าตาแปลกประหลาดไม่เหมือนในหนังเรื่องใด ๆ
ยานลำนี้..มาเป็นลำจริง ๆ
เหมือนไม้บรรทัดเหาะได้..คือยาว..แบน และแคบ
เวลาเหาะ แทนที่จะเอาส่วนหัวเหาะ กลับเหาะมาทางแนวดิ่ง
เหาะมาเป็นแท่งว่างั้นเหอะ
พอมาถึงโลกมนุษย์..ส่วนท้ายของยาน ก็เลยสะดุดเข้ากับเสาสัญญานโทรศัพท์มือถือ เจ้าของสโลแกน..ชีวิตเหนือระดับ(ถ้ามีเงินจ่าย)
พลิกคว่ำขมำหงาย..ตกปุ๊ลงไปในทะเลสาบแหงหนึ่ง..แถบชานเมือง..ของประเทศไทย
จมป๋อมแป๋มไปพักหนึ่ง..เจ้าหนุ่มคนนั้นถึงตะเกียกตะกายออกจากยานขึ้นมาบนฝั่งได้
เพื่อแสดงว่าเป็นมนุษย์ต่างดาว..เขาเลยจำเป็นต้องแสดงอิทธิฤทธิ์สักนิดหน่อย
พอเป็นกระสัย
เขายืนนิ่ง..เพื่อให้เสื้อผ้าของเขาแห้ง
ยกมือเสยผม..ไม่ให้น้ำมันเข้าลูกตา
ยิ้มมุมปาก..แล้วใช้นิ้วแยงหู..ให้น้ำที่เข้าไปเจอทางออก
จากนั้นก็เดินไหล่เอียงตรงไปยังแสงไฟตรงหน้า
นี่แหละ..อิทธิฤทธิ์ของมนุษย์ต่างดาวอย่างเขา
ทำได้แค่เนี้ย..
อือม์..
....
แสงไฟตรงหน้า..สวยแสบตาจนเขาต้องปรับเลนส์ดวงตาให้เข้มขึ้น..
เมื่อตะกี้เขามีตาขาวมากกว่าดำ ตอนนี้เขาเลยมีตาดำมากกว่าตาขาว
เขาเพ่งมอง..พยายามอ่านป้ายที่ติดอยู่นั้นว่าอ่านว่าอะไร?
แม้เขาจะศึกษาโลกมนุษย์มาบ้าง..แต่ภาษาที่เขียนนั้นเขาแปลไม่ออก
"พรางชมพู"
อ่านออกและแปลได้คำเดียว นั่นคือ "ยินดีต้อนรับ"
เมื่อยินดีต้อนรับ..เขาก็ยินดีจะเข้าไปให้ต้อน
เปิดประตูผลั่วเข้าไป..
เขาก็ถูกต้อนเข้าไปจริง ๆ
ด้วยมือของหญิงสาวสวยเป็นสิบเป็นร้อยข้าง
เสียงวี๊ดว้ายกระตู้วู้ดังแข่งเสียงเพลงที่เปิดดังจนแสบแก้วหู
"ร้านนี้มีเซอไพรส์ซะด้วยพวกเรา..หล่อมากกกกกก...อกอีชั้นจะแตก.."
"ว๊าย..หล่อล่ำ..เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น..น้องจ๋า..จะเอาอะไรพี่ให้หมดตัวเลย..มามะ มานั่งกับพี่.."
ฯลฯ
บ้างก็ทำปากจู๋ยื่นจูบให้เขา
บ้างก็ดึงแขนเสื้อให้หลุดจากหัวไหล่เพื่อโชว์เนินอกที่เต่งตึงบ้างที่ฟ่อบแฟ่บบ้าง
บ้างก็เล่นหูเล่นตา
บ้างก็เล่นขาเล่นแข้ง(เล่นไงนี่??)
จนในที่สุด โฆษกบนเวทีก็ได้เชิญให้เขาขึ้นโชว์ตัว..
เขาฟังไม่ออกหรอก..แต่กำลังงงเป็นไก่ตาแตก
อะไรกันนี่..บนโลกมนุษย์..มีแต่มนุษย์ผู้หญิงหรือนี่..
ว๊าว..รู้งี้ลงมานานแล้ว..
กึ๊ยส์ ๆ (อันนี้ผมว่าเอง..แหะแหะ)
........
โฆษกสาวสวยผมเป็นกระเซิงราวรังนกยิ้มหวานให้กับเขา
หัวไหล่ที่กว้างขวางและเนินอกที่ล้นปรี่ออกมาจากเสื้อคอลึกนั้นทำให้เขากลืนน้ำลายดังเอื๊อกส์
เสื้อผ้าที่ทำจากดิ้นเงินดิ้นทองดูแพรวพราวจนเขาตาลาย..
เธอพูดอะไรไม่รู้เขาฟังไม่ออก..
"พวกเราอยากรู้จักชื่อคุณค่ะ..บอกชื่อคุณหน่อยสิคะ?"
ถือยื่นไมค์มาจ่อที่ปากเขา
เขามองมัน
สูดกลิ่นเล็กน้อย..
ได้กลิ่นเหม็นหน่อย ๆ
และชุ่มไปด้วยน้ำ
มันอะไรหว่าเนี่ย?
"เอ้า..พวกเราเงียบหน่อย..หนุ่มหล่อเซอร์ไพรส์ของเราในวันนี้ กำลังจะคุยกับพวกเราแล้ว.."
เสียงจ้อกแจ้กนั้นเงียบกริบลงในทันที..ทุกสายตามองมายังเขา
ผมยาวประบ่า..ยังไม่สะเด็ดน้ำดี
ดวงตาคมเข้ม..ราวตาแขกที่คมบาดหัวใจ
จมูกโด่งงาม..เหมือนมีเชื้อเป็นพวกฝรั่งมังค่า
คางแฝดได้รูป..ริมฝีปากดูเหมือนยิ้ม..แม้เขายังไม่ได้ยิ้ม
เมื่อเห็นทุกคนเงียบ..เขาเลยต้องพูด
"ตะรู๋ตูร๋า ตะเรงกะแยงโกต๊ะ.."
ช่วยบอกผมหน่อยว่าผมอยู่ที่ไหน?
ทุกคนยังเงียบ
"ตั่วเม้งแตรงตรด รู๋แต่แรโต๋ว.."
ผมมีเรื่องมาขอความช่วยเหลือ
....
ดาวบ้านเกิดของผม..กำลังล่มสลาย
ประชากรรุ่นสุดท้าย..ที่มีสารซูโรอิน..อันเป็นสารที่จะทำให้สิ่งมีชีวิตอ่อนโยน..และเป็นสุข..ได้สูญพันธ์ไปแล้วจากดาวของผม
พวกเราเกิดจากหลอดแก้ว..เราถูกคัดเฉพาะยีนส์ที่ดีที่สุด..ให้เกิดขึ้นมารุ่นแล้วรุ่นเล่า..
ไม่ว่าหญิงหรือชาย..ทุกคนเกิดมาจากพิมพ์เดียวกัน..
ทุกคนเหมือนหุ่นยนต์ ดำเนินชีวิตไปตามตารางที่สถาบันกำหนดไว้ให้
พวกเราไร้ความรัก..พวกเราไม่รู้จักคำว่าความสุข..มันทำให้พวกเราก้าวร้าว..โหดร้าย
ทุกวันนี้ดาวของเราวุ่นวาย..เพราะทุกคนไม่รู้จักคำว่ารัก..
พวกเรากำลังฆ่ากันเอง..เหมือนปลวกที่หิวโซกัดกินกันเอง
ผมจึงถูกส่งมาที่นี่..เพื่อมาหาความรัก..
"ตู๋เต๋ราตึงแต๊..ตระแต๋วตึ่งต๊ะ?"
ใครมีความรักให้ผมมั่งครับ??
.......
สิ้นคำของเขา..ที่กล่าวยาวเป็นหางว่าว
เป็นภาษาที่ใครฟังก็ไม่รู้เรื่อง
เหล่าสาวน้อยสาวใหญ่ด้านล่าง..อ้าปากค้างตะลึงงันกับลิ้นอันระรัวเร็วของเขาอยู่พักใหญ่
จนกระทั่งมีใครคนหนึ่งปรบมือขึ้นมาก่อน..เสียงปรบมือจึงดังกระหึ่มก้องขึ้น
"สงสัยเขาจะเป็นชาวต่างชาตินะฮะพวกเรา..ใครพูดภาษาเขาได้มั่งค้า??"
ไม่มีใครตอบ
"ไม่เป็นไร.." โฆษกหญิงพูดต่อ.."งั้นเรามาดื่มให้กับเขากันดีกว่า..เอางี้..ถ้าเขาเลือกดื่มจากแก้วของใคร..คน ๆ นั้นจะได้เขาไปนอนกกหนึ่งคืน..โอเคไหมค้า?"
เสียงหวีดร้องก้องขึ้นอีกครั้ง คราวนี้โกลาหลยิ่งกว่าเก่า
ทุกคนพยายามแย่งกันยื่นแก้วเหล้าให้กับเขาจนเขาตกใจ
"ดื่มของฉัน ๆ ของฉันอร่อยกว่า.."
ด้วยเพราะความงงงวยต่อการต้อนรับของชาวโลก..เขาจึงยื่นมือไปโดยอัตโนมัติ
คว้าแก้วเหล้าจากสาวสวยคนหนึ่งมาได้
เธอทำตาโต ยกมือปิดปากกว้าง..ร้องกรี๊ดพร้อมกับกระทืบเท้าไปด้วยด้วยความดีใจสุดขีด
"ดื่มเลยค่า.."
เขามองที่มือ..แล้วมองสาวคนนั้นเห็นกริยาชวนดื่มเขาก็เลยเข้าใจ
ยกแก้วขึ้นจรดริมฝีปาก..ปล่อยน้ำเย็น ๆ นั้นลงคอ
กลืนเอิ๊กส์
แล้วก็ยืนนิ่ง
หน้าเริ่มแดง
ตาเริ่มเข
ริมฝีปากเริ่มยิ้ม
แล้วก็ล้มทั้งยืน
โครม!!
.......
จากคุณ :
ปิ๊วปิ้ว
- [
8 มี.ค. 47 21:46:00
A:202.57.173.49 X:
]