บทที่เก้า

สองทุ่ม….

คืนนั้น ผมกลับมาที่บ้าน อย่างอ่อนเพลีย…. ….

“มีพัสดุถึงเอ็มวันนี้”  คำพูดประโยคแรก หลุดอกมาจากปากของแฟนผม  “นิตยา”  หลังจากที่ผมเข้าไปใช้ห้องน้ำเป็นครั้งสุดท้ายของวัน  ตบท้ายด้วยการอาบน้ำอาบท่าให้ชุ่มฉ่ำก่อนจะหมดแรงนอนลงบนเตียงนอนอย่างสงบ  

“นิดแกะดูดิ….”   ผมเกลือกกลิ้งบนที่นอน ไม่สนใจห่อพัสดุนั่น…..

“เป็นม้วนเทป…”

“เอ่อ….เปิ……”  ผมพรวดขึ้นมาจากท่านอน  รับพัสดุห่อนั้นจากนิดมา   ในใจคิดถึง…..

“ไอ่…โรเบิร์ต…..เมิงช่างส่งพัสดุไปรษณีย์ได้เร็วขนาดนี้  ไอ่ใจร้าย  …..กะฆ่ากันอย่างเลือดเย็นเลยนะเมิง….ไอ่เลว….ไอ่….”  ผมนึกด่าโรเบิร์ตอยู่ในใจเท่าที่จะสรรหาคำมาพรรณาถึงมันได้

“มีจดหมายด้วย…..”  นิดหยิบขึ้นมาจะแกะอ่าน  ผมคว้ามาในทันที  

“มันเป็นเรื่องลับน่ะ  ขอโทษนะ….เรากำลังสืบในทางลับเกี่ยวกับอำนาจ….ที่ลึกลับ ลึกล้ำ…เรื่องนี้นิดก็รู้ไม่ได้…..”   ใช่สิ  ถ้ารู้ก็เสร็จ……….คาดว่ามันคือเทปเรื่องน้องส้ม ที่บ้านโรเบิร์ตแหงๆ……

ผมเดินเข้าออกห้องน้ำอีกหลายครั้งก่อนนอน  ไปดูกองหนังสือ ไปที่ตู้เสื้อผ้า  ไปหาที่เหมาะๆ  ซ่อนไอ่ซองพัสดุอันตรายนี่ให้พ้นจากมือของเธอ…….กว่าจะได้หลับอย่างสบายใจ  เกือบเที่ยงคืน………

นิตยาเป็นคนดี เธอขายสินค้าฟุ่มเฟือยอยู่ที่ร้านของแม่  บนห้างหรู   ถึงเธอจะรู้ว่างานของผมจะไม่ทำเงิน   และเบียดเบียนเวลาส่วนตัวของเราขนาดไหน   เธอก็ไม่สนใจเรื่องงานของผมเท่าไหร่   เธอแค่ชอบผม  และปล่อยให้ผมได้ทำในสิ่งที่ชอบ  โดยอิสระ……Lucky Me…โชคดีอะไรอย่างนี้….เรา….

……………………



แปดโมงเช้า…

“เอ็มฟังเทปนี่ยัง…….”  นิดปลุกผมแบบนั้น

“…………?????………”  ผมลุกพรวดขึ้นมาจากเตียง  พยายามตั้งสติ  

“มันเรื่องงานที่ออฟฟิศน่ะ … “  ระหว่างที่ตอบ ผมพยุงตัวเองลุกขึ้น…

“  ถึงถามไง  ว่าฟังรึยัง….?”   นิดไปค้นมันเจอจากกองเสื้อผ้าที่ต้องซัก….  

“….โรเบิร์ตบอกว่า เค้าไปปารีสตั้งแต่เมื่อคืน  โดยไม่ได้บอกให้แฟนรู้   ฝากเธอไปรายงานด้วยว่าเค้าไปภารกิจตจว….ส่วนงานที่ให้ทำ  งานนี้ให้ระวังตัวดีๆ   เค้าบอกลุงส.ส.ไม่ธรรมดา…อะไรทำนองนี้แหละ  ให้คุณไปเอาค.38 ที่ลุงยามตอนเที่ยง…. โรเบิร์ตยังบอกอีกว่..…”   คาดว่านิดนั่งฟังเทปนั่นหมดม้วนเรียบร้อย  และผมสบายใจไปแล้วครึ่งหนึ่ง……บังเอิญมันเป็นงานจริงๆ …..

“เออ…ๆ…..พอละเดี๋ยวผมฟังเอง  นิดแต่งตัวไปทำงานเหอะ….”  ผมเอามือเคาะหัวสองที ก่อนลุกไปห้องน้ำ

“โรเบิร์ตไปปารีสกะใครเหรอ ?….”

“แล้วทำไมต้องให้เอ็มไปบอกว่าไปภารกิจต่างจังหวัดด้วย….???”

“ลุงส.ส. นี่ใครอ่ะ…???.”

“ค.38 นี่อะไร  ทำไมต้องไปเอาที่ลุงยามด้วย??”

สารพัดคำถามจากนิดตะลุมบอนเข้ามาไม่หยุดระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่  …..และผมไม่ได้ตอบ  ผมรอจนเสียงเธอเงียบหายไป   เสียงประตูเปิดและปิดลง  ระหว่างผมอยู่ในห้องน้ำ  นิดคงไปทำงานแล้วแหละ……..

“เอก…..ตอนเที่ยงเจอกันที่จอดรถเลยนะ….”  ผมโทรหาเอกหลังจากอาบน้ำเสร็จ  และไม่เห็นเงาของนิดในห้องนั้นแล้ว……  เราพบกันตามนัดหมาย  ผมรับ ค.38 จากลุงยาม และออกเดินทางต่อกับเอก  สำหรับงานในวันนี้…..

“โรเบิร์ต แม่มไปไหนไม่รุ้  ให้ไปบอกแฟนมันว่าไปตจว.”  ผมหันไปบอกเอก ระหว่างทางที่เราขับรถไป

“กรูรู้แล้ว…..นั่งคุยกะมันตอนเมิงขี้แตกตอนเย็นนั่น…..โรเบิร์ตมันนัดน้องส้มไว้….เย็นวันนี้….”   เอกเฉลยความสงสัยของผมจนหมดสิ้น

“ไอ่เวน…..แล้วให้โกหกแฟนมันทำไมวะ ว่าไปตจว……ให้กรูเป็นคนรายงานด้วย…  ”  

“มันไปหลายวันไง….มันไปริยง….(อ่านเป็นไทยก็ริยอง  อ่านฝรั่งเศสก็ริยงนั่นล่ะม๊างงงง…..).”

“มันดันให้แมสเซนเจอร์ส่งเทปมาที่บ้าน  กรูนึกว่าโดนมันเล่นซะแล้ววว…..ซ่อนให้วุ่นวายเลยเมื่อคืน…”  ผมปรับทุกข์กับเอก

ต้องไปติดตามลุงส.ส. โดยไม่ได้เห็นหน้าเลขาคนงาม…..เฮ้อ….เหงาสิ้นดี…..

วิธีติดตามครั้งนี้ก็ไม่ยากมาก  ผมแค่โทรไปถามหาลุงส.ส. ถามว่าแกจะไปไหนบ่ายนี้  และผมจะเอาผลการติดตามเจ๊นั่นไปให้แก….เรานัดหมายกันที่ …..ที่นึง…..

“เอ็ม  แล้วเมิงจะเอารายงานที่ไหนไปให้เค้า….”

“ไม่มี….กรูนัดมาเฉยๆ….แล้วเราจะได้มีจุดเริ่มต้นในการติดตามไง…. ไม่งั้นเมิงจะรู้เหรอว่าลุงแกอยู่ไหน…”  ผมสอนมวยรุ่นน้อง

เราซุ่มรออยู่ที่จอดรถ ของสถานที่นัดหมาย  จนใกล้ถึงเวลานัด  ลุงส.ส.โทรมาหาผมสามสี่ครั้ง  ผมไม่รับสาย  แต่สอดส่ายสายตาดูว่ารถแกอยู่ตรงไหน  เอกช่วยผมนั่งดูอยู่พักหนึ่งก่อนขอตัวไปเข้าห้องน้ำ…..

…….โทรศัพท์ผมดังครั้งที่ห้า…..ผมหยิบขึ้นมากดปุ่มรับสาย

“ครับๆ  ใกล้ถึงแล้วครับ  เจอกันที่ล็อบบี้นะครับ…….”  ผมบอกลุงไป ขณะที่มองเห็นรถของลุงส.ส.เข้าประตูมาพอดี   และกำลังวิ่งผ่านลานจอดรถ  มุ่งหน้าไปที่ชั้นจอดใต้ตัวอาคาร

ผมเหลือบเห็น ลุงยามของสถานที่นั้น กำลังเดินเสียบคูปองลดราคาตามหน้ากระจกรถที่จอดอยู่บนลานจอด…

แต่เป้าหมายของผมอยู่ที่ล็อบบี้……เค้ากำลังจะไปรอผมอยู่ที่นั่น…….ขณะที่ผมกำลังคิดถึงคู่หูที่ไปเข้าห้องน้ำอยู่  โทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้นอีกครั้ง…….ไอ่เอกโทรมา…

“….เอ็ม….เอาทิชชูในรถมาให้กรูที…..”

“เอ่า….เมิง….ขี้แตกเหรอ….ไมไม่เอาทิชชูไปแต่แรก…”


“ กรูไม่รู้นิหว่า….นึกว่ามี ……”  

ผมล็อครถ มุ่งหน้าไปที่ล็อบบี้ เพื่อไปดูเพื่อนผมในห้องน้ำ…..พร้อมกับม้วนทิชชูในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ต……เฮ้อออ…..

เอกพยายามเล่าเรื่องราวของมันต่อไป

“มีตู้หยอดเหรียญในห้องน้ำ  กรูหยอดสองบาท  แล้วก็มีกล่องทิชชูออกมา….กรูเลยหยอดอีก  เอามาสองกล่อง   พอเข้าไปอี้…สุดปุ๊บ  ก็เปิดดูกล่องทิชชู  จะเอามาเช็ด……แม่มไม่มีอะไรเลย…..เป็นกล่องเปล่าๆ…….”

“เออ…ซวยไปเมิง…...กรูเคยนึกอยู่เหมือนกัน   ว่าเวลาเจอแบบนี้แล้วเราจะทำไงดี  แต่นั่นแค่นึก   ถือว่าเมิงโชคดี  ได้เจอประสบการณ์จริง อิ อิ อิ…..”

“ไหนๆก็ขี้ๆไปแล้ว  เอากล่องนั่นใช้ไปก่อนละกัน  มีตั้งสองกล่องไม่ใช่เหรอ…..”   ผมปลอบใจมันเล่นๆ   แต่ไอ่เอกสวนกลับมาทันที………ไอ่ชี่ยยยยย……..

“เออ….เดี๋ยวกรูเอาทิชชูไปให้…….ปล่อยมันแห้งๆคาปากหลุมมั่ง…..5 5 5 …..”   ไอ่เอกไม่ขำด้วย  มันด่าตามมาเป็นชุด  ผมวางหู…..เพื่อประหยัดค่าโทรคุยเรื่องไร้สาระ….และขี้เกียจฟังมันด่าเยอะแยะ…

ระหว่างทางไปที่ห้องน้ำ  ผมสวนทางกับลุงส.ส.ที่ล็อบบี้พอดี  

“เป็นไงบ้าง  เมื่อวานตามไปถึงไหน  ได้เรื่องอะไรมั่ง  มาๆ  นั่งคุยกันก่อน”  ลุงส.ส.ทักทายผม และทวงถามถึงผลงาน   ผมตามแกไปนั่งที่โซฟา  ลูกน้องลุงส.ส.เดินตามเรามาสองคน….เค้าไม่มานั่งที่โซฟาด้วย  ยืนเอามือกุม ข.ไข่ ไว้งั้น…..

“คืองี้ครับ….เราตามคุณพี่ไป……..”  และผมก็เล่าเรื่องที่ผมกับเอกไปพบคลินิคนั่น

“แต่บังเอิญ  เห็นว่าไม่มีความจำเป็นนักสำหรับการบันทึกภาพ  เลยไม่ได้บันทึกอะไรมา….”  จริงๆแล้วกล้องวิดิโอถูกขังอยู่ในรถ…..เราไม่มีปัญญาจะบันทึกภาพตะหาก….

“ผมติดตามจนคุณพี่กลับมาถึงบ้านเลยนะครับ……เราเกาะติดมาก….”   ไม่ได้เล่าต่อด้วยว่า ถูกเค้าจับได้  แล้วมานั่งดวดเบียร์กันหมดไปกี่ขวด……

“โดยรวมๆ  วันแรกถือว่า โอเคครับ….เราจะติดตามต่อไปอย่างใกล้ชิ…..”

“ไหนบอกมีอะไรมาให้ดู”  ลุงส.ส. หยุดการพรั่งพรูของผม  และถามถึงสิ่งที่แกต้องการรู้มากกว่านี้….

“เอ่อ….ผมบอกว่า…..เอ่อ…ผมจะเอาผลการติดตามมาให้ไงครับ….”

“ไหนอ่ะ???…..ไหนเทป  ไหนภาพถ่าย ไหนวิดิโอ…..”

“นี่ไงครับ……ที่ผมเล่าไปมะกี๊….พรุ่งนี้ค….”

“นี่….ทีหลังถ้านัดมาคุยเรื่องไร้สาระแบบนี้อีก…..”   ลุงส.ส.แกชี้หน้าผม  ทำหน้าดุๆ….ก่อนสะบัดก้นลุกจากโซฟา  ไปที่เคาน์เตอร์  ลูกน้องลุงมองมาทางผม  หน้าตาเซ็งไม่แพ้ลุงแกเลย…..ใครซักคนหนึ่งคงต้องทนขับรถ  เพื่อฝ่ารถติดมาฟังเรื่องไร้สาระจากผม……ท่าทางเค้าคงเบื่อมากเช่นกัน……

ลุงส.ส.ผละจากเคาน์เตอร์เดินขึ้นไปชั้นบน  ทิ้งลูกน้องสองคนนั่งรอที่ล็อบบี้…..ผมเดินไปขอโทษขอโพยเค้า  ผู้ติดตามลุงส.ส.นั่นแหละ…..แต่ทั้งสองคนนั่งนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้ง  และดันใส่แว่นดำ  เลยไม่รู้มันมองอะไรอยู่…….(ถ้าผู้กำกับให้มีหนวด ไอ่สองคนนี่ก็จะมีหนวด และหน้าเข้มพอประมาณ……ใส่ชุดหนังแบบแมตริกก็น่าจะเท่ห์ดีเหมือนกัน)

อย่าคิดต่อเลยว่าผมไปเจอไอ่เอกในสภาพยังไง…………..

แต่ในที่สุด…..ผมก็เข้าไปเอาเพื่อนออกมาจากห้องน้ำนั้นอยู่ดี….เราเดินออกจากห้องน้ำในสภาพที่ไอ่เอกไม่ค่อยพร้อมรบเท่าไหร่นัก   เชื่อว่าตูดมันยังแห้งๆแข็งๆ…….เอ๊ะ  หรือมันใช้กล่องทิชชูนั่นไปแล้ว……..เลยบาดจิตบาดใจบาดอะไรต่อมิอะไรเกินไปรึเปล่า…..ผมไม่กล้าถามครับ….ไม่กล้าถามอะไรเลยจริงๆ…..  แค่เงียบๆแล้วเดินมากับมัน……ลุงแกคงเพลิดเพลินกับการตรวจราชการอยู่บนชั้นสอง……

เรากลับมาที่รถ และผมปลอบใจเอก   “ยังดีเนอะ  มีคูปองลดราคามาแจกด้วย….คราวหน้าค่อยมาเที่ยวกัน…….”   ผมตบไหล่เอกเบาๆ   มันปัดมือผมออก ไม่ยิ้ม…..หน้าบึ้งเลยแหละแกเอ๊ยยย….

ผมขับรถกลับออฟฟิศให้ ……………อย่างนุ่มนวล…..