คิดถึงพี่ ๆ ทุกคนเลยครับ
โดยเฉพาะพี่ปาน-แซ่บของมุน..หลังจากที่มุนถูกปฏิเสธการเป็นกิ๊กไปแล้ว..
มุนไปแอบร้องไห้ซะหลายวัน..
ใช่สิ..มุนมันไม่ดี..มุนมันเป็นเด็ก..มุนเลยเป็นได้แค่น้องชายเท่านั้น..
แต่มุนทำไมโล่งใจจังก็ไม่รู้..
กึกึ..(แฮ่..มุนพูดเล่นนะครับพี่ปาน..ขอมุนเป็นแค่น้องชายก็เป็นเกียรติอย่างสูงแล้วครับ)
..
เขียนว่า มุนอย่างโง้น มุน อย่างงี้..ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบนะครับ
ดูตัวเองเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ เหมาะกับวัยของผม เอ้ย..ของมุนดี
เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ ผมจะเรียกตัวเองว่ามุนแล้วนะครับ
พี่ ๆ อย่าหมั่นไส้ไปเลย..
มุนน่ารักจะตาย
มุนหัดเล่นกีตาร์มาตั้งแต่ตัวกระเปี๊ยก
ได้รับสัมประทาน(เขียนงี้ป่าว?)กีตาร์โปร่งมาจากพี่ไม-จำพี่เขาได้ไหมครับ..พี่ชายแท้ ๆ ของผม ที่ชื่อละไม
พี่ไมเขาเล่นได้ไม่นานเขาก็เบื่อ..บอกแล้วว่าพี่เขาเป็นเด็กเรียน ชอบอ่านหนังสือมากกว่าอย่างอื่น
ผมก็เลยขอเขามาเล่น..ก่อกแก่กไปตามเรื่อง
เริ่มต้นก็ต้องไปหาหนังสือเพลง หนังสือเพลงที่มีแถมคอร์ดกีตาร์ให้ด้วย
เริ่มจับคอร์ดตามรูป..ดีดก๊องแก๊งดังไปทั้งบ้าน
เจ็บนิ้วจะแย่..แต่ด้วยเป็นคนที่มีหัวใจรักดนตรีและสายน้ำ(เกี่ยวไหมคับ?) ก็เลยวิริยะอุตส่าหะจนเล่นได้อยู่หลายเพลง
บังเอิญมุนเป็นคนไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือ(เด็กไม่ดี) มุนเลยเอาเวลาว่างหลังจาการทำการบ้านมาเล่นกีตาร์
มุนอย่างโง้นและมุนอย่างงี้ มุนเลยเล่นกีตาร์เก่ง
และร้องเพลงเพราะด้วยอีกต่างหาก
เวลาพี่ ๆ เจอมุน..มุนจะร้องเพลงให้ฟังนะฮะ
แต่ควรเอาก้อนสำลีอุดหูไปด้วย
เพื่อความปลอดภัยในสวัสดิภาพของบ้องหู
กึกึ..
พอมุนเข้าเรียนระดับชั้นมัธยมต้น..มุนก็ร่วมกับเพื่อน ๆ เล่นดนตรี
มุนเล่นกีตาร์ สะโล่ว์ได้บ้างไม่ได้บ้าง..แต่ส่วนใหญ่มักจะเป็นคนร้อง
ตอนนั้นโรงเรียนมีประกวดวงดนตรี..มุนกะเพื่อน ๆ ก็ไปร่วมแข่งขันกับเขา
ผลปรากฎว่ามีวงส่งเข้าประกวด 11 วง วงของมุนได้ที่ 10
วงที่ได้ที่ 11 บังเอิญนักร้องเขาเป็นหวัด
วงของมุนจึงได้ที่ 10 ด้วยประการฉะนี้
กึกึ..(หัวเราะบ่อยจัง)
จากนั้นมุนก็เล่นดนตรีมาตลอด
พร้อม ๆ กับเล่นกีฬา..สนุกเก้อร์บ้าง เก้าเกบ้าง
ไม่ก็ป๊อกเด้งบ้าง
ตามประสาเยาวชนที่ดีต้องท่องคำขวัญวันเด็กประจำปีให้ได้
แต่เรื่องยาเสพติดมุนรับรอง..มุนไม่ชอบ
ยาบ้ายาอียาเอยาบี..ยาเลิฟยาแร๊ฟมุนไม่เคยแตะ
บุหรี่กัญชาเฮโรอีนโคเคนยิ่งห่างไกล..
ที่ติดอยู่ทุกวันนี้ถ้าจะเรียกว่ามุนเสพติดก็ขออภัย
ยาคูลท์นั่นไงที่มุนต้องเสพทุกวัน
(พี่สาวคนขายยาคูลท์น่ารักนี่นา
)
ฮี่ฮี่..(หัวเราะเสียงนี้มั่งดีกว่า)
..
อย่างที่บอกไว้ในชื่อเรื่อง..
ว่าที่มุนหายไปเพราะมุนต้องไปซ้อมดนตรี
บังเอิญเพื่อนมันหวังดีอยากให้มุนดังเป็นซุปเปอร์สตาร์อย่างป้าเบิร์ด
พวกมันก็เลยพากันไปสมัครแข่งขันในงานประจำปีของจังหวัด
ค่าสมัครไม่ต้องเสีย..เสียแต่ค่าห้องซ้อม
นี่ก็ซ้อมติด ๆ กันไปหลายวัน วันละหลายชั่วโมง
แต่ละคนเลยเดินตัวผอม ๆ เพราะอดอยาก
ไม่เหลือเงินไปซื้อขนมกินเหมือนเคย
เมื่อไรจะมีโครงการ ห้องซ้อมดนตรีเอื้ออาทร ซะที
ละครับ???
ทั่นนายก????
.
จากคุณ :
LaMoon
- [
11 มี.ค. 47 18:36:25
A:202.57.182.85 X:
]
เหตุที่มุนต้องหายไปหลายวัน เพราะมุนต้องไปซ้อมดนตรี
