W2713243 เหตุเกิดเพราะรัก : ด้วยรักอาบยาพิษ [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 2

“พี่ก็เป็นของพี่แบบนี้แหละจ้ะ จะให้พี่ไปทะเลาะต่อปากต่อคำแบบคนอื่นน่ะ พี่ทำไม่ได้หรอกไม่เห็นจะได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาเลย เสียความรู้สึกกันเปล่า ๆ นะ”
“อยากรู้จังว่าพี่มีเคล็ดลับอะไร ใส่เครื่องปรุงอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ”
วิมลยิ้มเย้า
“มีสิจ๊ะ แต่บอกไม่หรอก สูตรลับน่ะ”
วิมลทำหน้าเหยเก
“เครื่องปรุงของพี่ก็เหมือนกับที่คนอื่นเค้าทำกันนั่นแหละจ้ะ ไม่ได้มีอะไรพิสดารไปสักหน่อย”
“แหม ไม่ยอมบอกด้วย งั้นวิไปลองทำเองก็ได้ค่ะ แล้วจะแอบย่องมาขโมยความลับทีหลังนะคะ”
แล้วหญิงสาวก็ขอตัวกลับไป กัลยาเหลือบตามองนาฬิกา เห็นว่าใกล้เวลาที่สามีจะกลับมาบ้านแล้ว เครื่องปรุงสำหรับทำอาหารทั้งหมดถูกยกออกมาจากตู้เย็น หางกะทิครึ่งหม้อถูกยกขึ้นตั้งไฟ ครั้นพอใกล้เดือด เธอก็ลดไฟให้อ่อนลง ก่อนจะใส่ไก่ลงไปเพื่อจะได้เคี่ยวไปในตัว แล้วก็หันไปหยิบลูกจันทน์ ดอกจันทน์ เมล็ดผักชี พริกไทย ยี่หร่า ลูกกระวาน กานพลู และอบเชยมาคั่วพอให้มีกลิ่นหอม ก่อนที่จะนำมาโขลกรวมกันจนละเอียด พริกแห้ง หอม กระเทียม ตะไคร้ ข่า รากผักชี เกลือ กะปิ โขลกละเอียด แล้วเธอก็นำเครื่องปรุงทั้งหมดมาโขลกรวมกันอีกครั้ง

“ไหนดูหน่อยสิ ไก่เปื่อยได้ที่รึยัง”
เมื่อเห็นเนื้อไก่เปื่อยได้ที่แล้ว เธอจึงนำหัวกะทิมาเคี่ยวให้แตกมัน ก่อนจะใส่น้ำพริกแกงมัสมั่นลงผัด แล้วเทใส่ในหม้อเนื้อหมู เคี่ยวกับหางกะทิ ก่อนจะปรุงรส จากนั้นถั่วลิสงคั่ว มันฝรั่ง หอมใหญ่ ใบกระวาน ลูกกระวาน จึงถูกเติมลงไป มัสมั่นไก่ส่งกลิ่นหอมชวนกินทันเวลาพอดี
“ยาจ๊ะ พี่กลับมาแล้วจ้ะ มีอะไรให้กินบ้างเอ่ย หิวจัง”
“วันนี้มีมัสมั่นไก่ของโปรดพี่ไงคะ ยาทำสุดฝีมือเลยนะ”
กัลยาเดินออกมารับหน้าสามีพร้อมด้วยผ้าเย็น เธอบรรจุเช็ดใบหน้าของสามีด้วยความรักใคร่ กำพลนอนเหยียดร่างอย่างสบายใจ
“นี่ยา หมู่นี้พี่เป็นอะไรไม่รู้ พอตกเย็นนะปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวเลย”
กัลยาชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“พี่คงจะเหนื่อยมังคะ เดี๋ยวยานวดให้ค่ะ”
กัลยาบรรจงบีบนวดให้สามี กำพลมองด้วยแววตาซึ้งใจ ก่อนหน้านี้เขาทำตัวเป็นสามีที่ไม่ดีนัก บ้านช่องไม่ค่อยจะกลับตรงเวลา เขามักจะขึ้นเสียงกับภรรยาบ่อย ๆ แต่เธอก็เอาแต่เงียบเฉย ไม่เคยปริปากบ่นสักคำ หมู่นี้ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยจะได้ไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเหมือนเคย ตกเย็นทีไรจะรู้สึกปวดเมื่อยตามเนื้อตัวทุกที เพื่อนคอเหล้าด้วยกันแซวว่าเขาเป็นโรคอ้อนเมีย กำพลพยายามฝืนตัวเองไปกินเหล้ากับเพื่อนหลายครั้ง แต่ก็อาเจียนออกมาทุกที การกินเหล้าของเขาไม่สนุกเหมือนเคย ไม่ว่าจะเหล้าอ่อนเหล้าแก่ หรือแม้แต่เบียร์ก็แตะไม่ได้ ซดเข้าไปทีไรก็อ้วกออกมาทุกที ชายหนุ่มก็นึกแปลกใจตัวเองว่าเป็นโรคเบื่อเหล้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าทุกวันเขาต้องกลับมากินข้าวที่บ้านทุกวัน วันไหนไม่ได้กินข้าวบ้านจะรู้สึกหงุดหงิดมาก
“พี่หิวแล้วล่ะ ยาไปเอามัสมั่นมาให้พี่กินหน่อยสิ พี่ติดรสมือยาแล้วล่ะ วันไหนไม่ได้กินฝีมือเมียรู้สึกหงุดหงิดจัง”
กำพลยิ้มเอาใจ
“ได้สิคะ รอเดี๋ยวนะ”
กัลยาหันหลังจะผละออกไป กำพลเรียกไว้
“เดี๋ยวจ้ะ มาให้หอมที”
กัลยาทำท่าเขินเล็กน้อยก่อนจะเอียงแก้มให้สามีหอมหนึ่งฟอดใหญ่
“รอแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวยาจะเอามัสมั่นไก่ที่อร่อยที่สุดมาให้พี่พลทาน”
เธอส่งยิ้มหวานให้สามี ดวงตาเป็นประกายวาวซ่อนความรู้สึกบางอย่างไว้ หญิงสาวเดินตรงเข้าครัว มัสมั่นกำลังร้อนได้ที่ เธอบรรจงตักใส่ในชามเซรามิคสีขาว
“กลิ่นหอมจังเลยจ้ะ ยกมาเร็ว ๆ นะ พี่หิวแล้ว”
เสียงกำพลดังมาจากห้องรับแขก กัลยาชะโงกให้ไปมองสามี เขายังนอนเล่นอยู่ที่เดิม หญิงสาวส่งยิ้มให้แล้วหันมาจัดการกับมัสมั่นในถ้วย เธอเปิดตู้ยาที่อยู่ไม่ไกลกันนัก หยิบยาแคปซูลสีเหลืองมา 1 เม็ด แล้วแกะเอาผงด้านในโรยลงในแกงมัสมั่นเอาช้อนคนให้ยาละลายในแกงแล้วตักน้ำแกงราดอีกครั้ง กัลยายกชามแกงและจานข้าวใส่ถาดเดินยิ้มหวานไปหาสามี
“ได้แล้วค่ะ มัสมั่นที่อร่อยที่สุดในโลกมาแล้ว”

จากคุณ : อัญชา - [ 14 มี.ค. 47 12:23:02 A:202.133.169.209 X: ]