คบเพื่อนบัณฑิตสะกิดพาไปหาสาว..คบเพื่อนสามหาว...

    การซ้อมดนตรีของเราประกอบไปด้วยคนห้าคน
    คนแรกคือมุน ที่รูปหล่อที่สุด
    อ้าวจริงจริ้ง..ผมมะได้โม้..
    ทั้งเล่นกีตาร์ทั้งหล่อที่สุด..
    อีกคนที่เล่นเบสกีตาร์ หมอนี่หล่อน้อยกว่าผมจิ๊ดนึง
    มัน เอ้ย..เขาชื่อสนิท..สูงขาว..มาดขรึม
    แต่แฟนเยอะ..ทั้งที่หล่อน้อยกว่าผมนะนี่
    มัน(เรียกงี้ดีแล้วเนาะ)เป็นคนเจ้าชู้..เปลี่ยนสาวควงเป็นว่าเล่น
    หมอนี่เก่ง...เล่นเบสไปด้วยพร้อมกับร้องเพลงไปด้วยก็ได้
    พี่ ๆ อาจไม่ทราบว่า การเล่นเบสไปด้วยร้องเพลงไปด้วย..ทำได้ยากสำหรับคนหลายคน..
    แต่เขาทำได้ ร้องไม่มีเพี้ยนซะด้วย
    มุนทึ่งเขามาก..หรือพูดอีกอย่างก็ได้(สารภาพ)ว่า มุนอิจฉาเขา
    ทั้งหล่อทั้งเก่งอย่างงี้..
    น่าอิจฉาจะตาย
    .......

    คนที่สาม หมอนี่ตีกลอง
    พุงเขาเหมือนกลองที่เขาตีไม่มีผิด
    เขาเป็นคนอ้วน..น่าร๊าก
    ตายิบหยี..ขี้ร้อน..ตีกลองพักเดียวเหงื่อแตกท่วมตัว
    เขามีชื่อว่าน้อย..แต่ทำไมเราเรียกเขาว่าไอ้อ้วนก็ไม่รู้
    นิสัยเขาดีครับ..ไม่ค่อยพูด..ค่อยแต่จะกินท่าเดียว
    หมอตีกลองเก่งมาก..มืออ้วนจ้ำม่ำของเขาสามารถรัวกลองเป็นข้าวตอกแตกต่อเนื่องกันได้นับสิบนาทีอย่างน่าแปลกใจ
    เสียแต่ว่าเท้าเขาหนักไปหน่อย..เหยียบกระเดื่องจนกลองทะลุมาหลายใบแล้ว
    เขายังไม่มีแฟนครับ..ทำไงก็ไม่ยอมมี
    เขาว่าจะกินเข้าไปคนเดียวยังแทบไม่พอ จะหาแฟนมาช่วยกินทำไมมิทราบ?
    ก็จริงของเขา..
    ......

    อีกคนเล่นคีย์บอร์ด..ชื่อธง
    ตัวผอมก้นตอบ..เก้งก้างเป็นไม้สนถูกเหลา
    หน้าปรุด้วยรอยสิว..แต่แปลกที่ยิ้มสวย
    เวลาเขายิ้มที..มักจะทำให้เพลงเศร้า ๆ ที่ผมร้องกลายเป็นสนุกไปได้
    พวกเราอดหัวเราะไม่ได้เสมอเมื่อเห็นเขายิ้ม..
    ฟันเขาหลอครับ..
    .....

    คนสุดท้าย..เขาเป็นลูกนายตำรวจ
    ก็ได้เขานี่แหละที่เจือจานแบ่งปันเงินทองให้พวกเราไว้ซื้อขนมแบ่งกันกินบ้าง เลี้ยงข้าวบ้าง..
    บ้านเขามีฐานะ..ตามประสาหัวหน้าครอบครัวมียศนายพัน
    จริง ๆ แล้วมุนค่อนข้างจะหมั่นไส้เจ้าหมอนี่..ดีที่เขาเล่นกีตาร์เก่งไม่แพ้มุน..
    เขามักขี้โอ่..อวดรวย..บางครั้งก็อวดหล่อ
    จะว่าไปแล้วเขาหล่อน้อยกว่ามุน น้อยกว่าสนิท..แต่ดูดีกว่าไอ้ธงและไอ้อ้วน..เอ้ย..ไอ้น้อย
    เขาชื่อชาติ..
    ชาติมักจะหาเรื่องมาให้เราเดือดร้อนเสมอ
    อย่างวันนั้น..
    ......

    หลังเลิกซ้อม..เรามุ่งเข้าหาร้านข้าวเจ้าประจำ
    เป็นร้านของป้าเอม(แหะแหะ..ชื่อคุ้น ๆ แฮะ) แกทำข้าวราดแกงอร่อยมาก
    ผัดเผ็ดปลาดุก...หมูผัดขิง..แกงพะโล้..มัสหมั่นไก่..แกงเขียวหวานหมู..ไข่ดาว..และก็ไก่ทอด
    อ้อ..มีผัดคะน้าหมูอีกอย่าง
    ทุกวันแกจะทำอยู่เท่านี้..ขายหมดหรือไม่หมดแกก็จะทำอยู่เท่านี้
    มุนเคยถาม "ป้า..ไมไม่ทำอย่างอื่นมั่ง?"
    "ทำไม่เป็น" แกตอบได้ฉาดฉานมั่กมาก
    .....

    เรานั่งโต๊ะเดียวกัน..ทุกคนกำลังก้มหน้าก้มตากิน
    มุนเองกำลังแทะกระดูกไก่...ในจังหวะที่มีมอเตอร์ไซค์ฝูงหนึ่งเขามาจอด..
    มีวัยรุ่นรุ่นราวคราวเดียวกับมุนนี่แหละครับ หกเจ็ดคนกรูกันเข้าไปสั่งอาหารและเลือกโต๊ะไกลจากตัวที่พวกมุนนั่งอยู่ไม่มากนัก
    พวกมันส่งเสียงโวยวาย..โดยเฉพาะเด็กสาวสองสามคนที่ซ้อนท้ายมาด้วย..เสียงแหลมปรี๊ดเวลาหัวเราะทีเสียดเข้าหูไปถึงไหนต่อไหน
    มุนเองยังรู้สึกแม่ง ๆ แต่ไอ้ชาติมันไม่แม่งอย่างเดียว..มันมองด้วย
    แทนที่มันจะมองพวกผู้ชาย มันกลับไปมองพวกผู้หญิง
    มันคงถือตัวว่าหล่อ..และรวย..แถมมีพ่อเป็นตำรวจ มันจึงไม่ค่อยกลัวอะไรกับเขาเท่าไรนัก
    ได้ผลสิครับ..เด็กสาวคนหนึ่ง..สะกิดให้แฟนหล่อนดู..ว่าไอ้ชาติของพวกเรากำลังมองพวกหล่อนไม่วางตา
    แฟนของเจ้าหล่อน..คงมีพ่อเป็นโจร..เพราะหน้าตาเหมือนโจรมาก..
    ตัวก็โตยังกะตึก
    มันถลึงตามองไอ้ชาติ..เหมือนกับจะจำหน้าไว้
    พวกเรารีบกินอย่างเร็ว..แม้ไอ้อ้วนจะขอเบิ้ลอีกชามพวกเราก็ไม่ยอม
    กินอิ่ม จ่ายตังค์..ควบมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน
    แต่อย่างที่มุนเคยเล่าแล้ว..ว่ายามาห้อยของมุน บิดได้ไม่เกิน 80 สิบ
    มุนเลยช้ากว่าเพื่อน..
    พวกมันขับรถตามมา..เลยเจอมุนก่อน
    มันเบียดรถเข้าหา..ถามถึงพวกที่เหลือ
    มุนส่ายหน้า..แกล้งบอกว่าไม่รู้
    มันบังคับให้มุนจอดรถ..หัวใจมุนงี้เต้นเป็นกลองชุด
    ตายแน่แล้วกรู..ไอ้มุนเอ๋ย..
    ไอ้หน้าโจรตรงเข้ามากระชากไหล่มุน..แทบหล่นลงจากรถ
    "เพื่อนเอ็งคนนั้นบ้านมันอยู่ไหนวะ?"
    "พี่อย่ารู้เลย.." มุนแต่งตั้งให้มันเป็นพี่ชั่วคราว..เพื่อป้องกันอาการบาดเจ็บของตัวเอง
    "อ๋าย..เอ็งอยากจะเจ็บตัวแทนเพื่อนเอ็งใช้ไหมวะ..ถึงไม่ยอมบอก?"
    "ปล่าว..แค่ว่าถึงจะบอกไป พี่ก็ไม่กล้าไปอยู่ดี.."
    "ไมวะ?"
    "ถ้าพี่อยากจะไปหามัน..พี่ก็ไปบ้านผู้กำกับแล้วกัน.."
    มันเงียบ
    "พ่อมันเป็นตำรวจ..ป่านนี้คงอยู่บ้านพอดี..ยังไงก็ฝากสวัสดีด้วยแล้วกัน.."
    ":-)โกหกหรือเปล่า?"
    "ผมจะโกหกพี่ทำไม..ไม่เชื่อพี่ก็ลองไปดูดิ..และนี่..ผมกับมันก็นัดกันไว้..ถ้าผมไม่ไปมันคงย้อนมาดู..ถ้าเห็นพวกพี่ล้อมผมอยู่อย่างนี้..มันคงโทร.หาพ่อมันแกร๊กเดียว.."
    มันเดินถอยหลัง..
    "ก็ได้..ข้าจะเว้นมันไว้สักครั้ง..นี่เห็นแก:-)นะนี่ที่พูดจามีสัมมาคาราวะ คราวหน้าคราวหลังก็บอกให้เพื่อน:-)ทำตัวดี ๆ หน่อย..รู้ไหม?" มันยังส่งเสียงรักษาหน้า
    "คร้าบพี่.." มุนรีบรับคำ
    "เฮ้ย...พวกเรากลับโว้ย..เสียเส้นว่ะ.."
    มุนรอให้พวกมันไปลับตา..จึงค่อยปล่อยหัวเราะออกมา
    พร้อมกับโล่งใจ
    จิ๊กโก๋กลุ่มนี้..จะให้ทำตัวเลวร้ายแค่ไหน..ก็ยังคงกลัวตำรวจ
    แต่ละคนผมเชื่อว่าถูกคาดหน้าตราชื่อไว้ในบัญชีแดงของตำรวจอยู่แล้ว..หากทำผิดซ้ำซาก..คงต้องติดคุกกันจริง ๆ
    พวกมันจึงได้กลัวตำรวจกันมาก
    เป็นอันว่าผมและเพื่อนก็รอดตัวไป
    แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะโดนเข้าจริง ๆ
    นี่ล่ะหนา..เขาว่า..คบบัณฑิตสะกิดพาไปหาสาว..คบเพื่อนสามหาวเกือบจะต้องหาวเป็นเลือดซะแล้ว..
    เฮ้อ...
    .......

    จากคุณ : LaMoon - [ 15 มี.ค. 47 00:40:35 A:202.57.185.250 X: ]