ความคิดเห็นที่ 1 ความทรงจำก่อนครั้ง                  เฉิดฉาย ค่อยพร่าดุจหมอกพราย               เมื่อรุ่ง คราแสงสุริยฉาย                       ผกายส่อง หมอกหม่นสุดโค้งคุ้ง                  กลับฟุ้งระเหยหาย โห เจ้าบ้านนี่แท้กทีมคูณสามซุปเปอร์แก๊งค์เลยหรอ (มุขแป้กนิดนึง คือมะค่อยรู้จักนักร้องอ่ะ อิอิ) จากคุณ : mildsteel - [ 20 มี.ค. 47 06:10:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถูกมนต์เสน่ห์เจ้า            สาวเมืองคอน มาช่วยมิ่งสมร                หน่อยจ้า วาจาที่เว้าวอน               ชวนสยบ ใจหวั่นแต่มิว้า                ร่วมเฝ้าอาศรม ฯ โดนมนตรามหาระรวย ของสาวใต้ตาคมสองนาง ข้าเจ้าสาวเหนือ จึงหลวมตัวหอบผ้าล่องลงมาเฝ้า กะไดอาศรม เชิญพกกล่องความทรงจำมาเปิดกล่าวและเล่าสู่กันฟัง นะคะ หัดรถครั้งแรกนั้น            เจ็บตัว ตอนปั่นยิ่งน่ากลัว            ลื่นล้ม พี่บอกสั่นระรัว                จับแน่น แน่นเอย เราสิมัวแต่ก้ม                 ทะเร่อทะร่าแล้วชนโครม  ฯ แฮ่!!  ^__^ อรุณสวัสดิ์ท่านเหล็กค่ะ สมาชิกกรอบที่หนึ่ง ฮี่ ๆๆ.. จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 20 มี.ค. 47 10:01:09 A:203.113.51.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เคยอยากได้กล้องถ่าย        รูปมาก (ถึงมากที่สุดครับ) ถอยกล้องแล้วเห่ออยาก     หัดเล่น สนามเด็กเล่นผมลาก         กล้องถ่าย รูปเล็ง ตำรวจมาใจเต้น                ตรวจค้นไอดี  (โทษฐานถ่ายรูปผู้เยาว์??) มาอยู่มะกันใหม่ ๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ก็เลยโดนครับ จากคุณ : mILL sTyLE - [ 20 มี.ค. 47 10:36:47 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 แวะมาแปะโคลงด้วยครับ • วัยเด็ก ๐ ความจำหนักแน่นซึ้ง              สนิทนาน สัมผัสอบอุ่นกาล                     ก่อนน้อย หัวใจที่เบิกบาน                      บริสุทธิ์ ภาพเด็กเจ้าตัวจ้อย                  วิ่งแจ้นคึกคะนอง ฯ ๐ ยังจำรู้สึกได้                        วัยเด็ก ผองเพื่อนตัวเล็กเล็ก                 เล่นน้ำ ชนตอผุดแข็งเป็ก                     หัวปูด เลยพ่อ เคยสุขเคยเจ็บช้ำ                     ช่วงนั้นสนุกสนาน ฯ ๐ ความจำโศก-สุขครั้ง               เคยมี เรานึกย้อนในชี-                       วิตบ้าง รอยยิ้มเมื่อแย้มพลี                   รักเพื่อน รักเอย จารึกมิเลือนร้าง                       ห่อนแล้งสัมพันธ์ ฯ • วัยหนุ่ม ๐ เธอยิ้มพริ้มแรกแย้ม              ยวนตา ยามพิศนิรมิตรพา                    จิตแผ้ว หวานเอยยิ่งหวานครา               ใครส่ง ยิ้มนอ จำจดในจิตแล้ว                       รักร้อยระบายฝัน ฯ ๐ สัมผัสในจิตด้วย                   ฤดีดล ความรักก่อเกิดผล                   พิสุทธิ์นั้น สัมพันธภาพบน                      ทางเก่า ก่อนเอย ยังเพรียกหาเธอครั้น                 ระลึกขึ้นคราวใด ฯ ๐ เธอคงมีสุขพร้อม                  พนอขวัญ เราห่างกันสุดฝัน                      ใฝ่คว้า บางส่วนรักจักบัน-                     ทึกแนบ ใจรา ตราบชีพลับกลับหล้า                 มิรู้ลืมเลือน ฯ แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 13:11:15 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 13:07:56 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 12:15:51 จากคุณ : WizXP - [ 20 มี.ค. 47 12:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลืมแปะรูปประกอบ 3 มิติ อิๆๆ จากคุณ : WizXP - [ 20 มี.ค. 47 12:24:51 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ๏ ความทรงจำหนึ่งนี้.....................วันวาน ผ่านอักษรโคลงกานต์...................ลึกซึ้ง อยากเกินจักไหว้วาน....................คืนกลับ ยังกรุ่นกริ่นหอมซึ่ง.......................นิจนิรันทร์เฮย๚ ๏ครั้งหนึ่งเคยฝากถ้อย...................ร้อยรัก    เรียมเฮย แต่พี่ไม่ตระหนัก............................รักแน่ จึงพรากไป่เหมือนผลัก...................ไสสู่   หมดซึ่งความรักแท้........................จนต้องกำสรวล  บารณี๚ ๏ฝากฝันนั้นสู่ห้วง...................................นิทรา  รมย์เฮย ขอพี่ที่อ่อนลา..........................................ไป่สิ้น ขอรักที่มั่นพา..........................................เคียงคู่ ให้อยู่คู่กลิ่นลิ้น........................................จนสิ้นลมปราณ๚ ๏ด้วยรักฝากช่วยด้วย...............................บทโคลง  พ่อเฮย เป็นสิ่งที่จะสานโยง.................................สืบสร้าง ใจสู่ใจกลับโปง........................................ความสุข  นาพ่อ อย่าให้ต้องห่างร้าง...................................ถิ่นนี้อาศรม๚ http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=1005 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 23:55:50 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 16:47:38 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 13:52:11 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 13:29:05 จากคุณ : กรวี - [ 20 มี.ค. 47 13:26:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับคุณกรวี, คุณศาลาไทย, น้องซอมพอแดง ไม่เลือน ๐อตีตาติดตั้ง              ใจตรึง ลึกซ่อนหลืบซอกนาน   เนิ่นยิ่ง แต่วัยหนุ่มคะนึง           หนักอก น้ำเนตรเรียมกลิ้งท่วม    ไถง ๐คราใจจำจากเจ้า        ลาจร แหลกแล้วดวงหฤทัย     แห่งพี่ สิ้นรักแหละอาวรณ์       น้องว่า ขาดแต่เพียงนี้เถิด        ล่าถอย ๐ฝังรอยแผลจิตจ้าน     ทรงจำ นานเนิ่นน้ำตาปรอย      เปียกหน้า แถลงปางแต่ระกำ         ก่อเกิด กาลผ่านแต่ข้านี้           โศกนัก                                ดั้นวิวิธมาลี จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 20 มี.ค. 47 14:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คคห 1  เจ้าเหล็กละมุน.... ความทรงจำก่อนนั้น................................ระยิบพราย เมื่อหวั่นต้องตระกาย.............................เหยียบฟ้า หนาวเหน็บแสนเหน็บหาย......................คืนกลับ เมื่อท่องเที่ยวเยือนล้า..........................ได้อย่างใจเฮย กะว่า  เสร็จงานนี้แล้วจะออกเทปล่ะตะเอง.... คคห 2  พี่หญิง ซอมพอแดง มนต์เสน่ห์สาวเจ้า........................เมืองนครฯ ใช่ร้ายแต่ว่าอ้อน..........................จ่นได้ ซอมพอฯพี่ไม่ย้อน.......................คืนกลับ ต้องอยู่เฝ้าถิ่นใต้............................(หลัง)คานี้อาศรมฯ ความหลังเมื่อหัดเจ้า........................มอร์เตอร์ ไซด์เฮย น้องไม่ล้มนะเออ...........................บอกให้ แค่ขัดขัดเพราะเผลอ.......................จับแน่น  ไปนา วานช่วยด้วย!!!มันไร้.......................ซึ่งซึ้งเบรคเฮยฯ พี่ซอมพอฯหลวมตัวมาแล้ว  ก็ช่วยให้ตลอดเด้อ.....   แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 15:03:20 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 14:45:31 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 14:39:36 จากคุณ : กรวี - [ 20 มี.ค. 47 14:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คคห 3   ท่าน mILL sTyLE เคยอยากได้กล่องไว้................ถ่ายรูป คิดจ่นต้องรีมูฟ.........................หมดแล้ว เพราะของถูกกว่าธูป.................ไม่มี  นาพ่อ ต้องหมื่นไปไม่แคล้ว......................จึ่งได้ของดี ของฟรีนี่มีในโลกป่าวค่ะ..... คคห  4  ท่าน  WizXP ถึงเด็กหนุ่มต่างล้วน....................ทรงจำ มิใช่เพียงแต่ระกำ......................นาพ่อ อ่านไปให้นึกขำ.........................ตอนเด็ก หนุ่มนา แตกต่างกันด้วยน้อ......................จ่นยิ้มพิมพ์ประกายฯ ตามสบายเลยเจ้าค่ะ  แปะโคลงแล้วแวะแปะโป้งด้วยมั๊ยเจ้าค่ะ... แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 16:00:22 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 15:59:06 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 15:57:25 จากคุณ : กรวี - [ 20 มี.ค. 47 15:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คคห  ที่ 7  คุณราม  ลิขิต ...แหม  "ดั้นวิวิธมาลี "  ต้องให้ยัยหนู  ศาลาไทยมาตอบค่ะ  กรวีจนด้วยเกล้าเด้อ... ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : กรวี - [ 20 มี.ค. 47 16:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Walk in Remember 1 ฟ้าใสแดดสดแจ้ง .ทุ่งเขียว โบกรถเหนื่อยนักเีีีทียว ก่อนโน้น ทางนี้มิเดินเดียว ..เดี่ยวโดด นะเฮย แม่ร่วมทางคราโพ้น .อิ่มแม้นชั่วกาล หากวันนี้ฟ้าหม่น ..โลกหนาว มั่นชัดรักคงพราว . .อุ่นป้อง ร่ายพจน์เห่ข้ามหาว .กล่อมแม่ นิทร์นา เฉกแม่แฉล้มร้อง ... ....กระซิบเจื้อยแจ้วเรียม บ่มรักรักบ่มด้วย กระแสกาล ผ่านค่ำฟ้าแผดราญ .แหลกหล้า คิมหันต์ฤดูนาน .ย่อมสุด สิ้นเฮย แลรักเราจักกล้า แกร่งขึ้นมั่นคง ความทรงจำอันแรก ขอแบบหวานๆซึ้งๆหน่อยนะ เคยพาสาวโบกรถริมไฮเวย์ จำได้ว่ามันเป็นวันที่ฟ้าใสแดดสดมาก กองสัมภาระวางอยู่ข้างทาง และถัดออกไปก็เป็นทุ่งสีเขียวขจี คือว่าถ้ามีกีตาร์วางอยู่ด้วยนี่เหมือนมิวสิควิดิโอเลย แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 17:34:03 จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 20 มี.ค. 47 17:26:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอหวานด้วยคนสิท่านเหล็ก....คิดถึงความหลังเล็ก ๆ ^^ คาร์เนชั่นดอกไม้          กลีบบาง เธอยื่นกับมือพราง        ส่งยิ้ม คราววันเกิดมิจาง          จากจิต ดอกนั่นยังบานพริ้ม       ตลอดห้วงคำนึง  ฯ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 20 มี.ค. 47 18:04:39 A:203.113.51.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 เอา ความทรงจำในความรักแบบอีโรติค มาร่วมแจม เหอๆๆๆ • ดวงเนตรบริสุทธิ์ซึ้ง              สิเนหา คิ้วโก่งเรียวลักขณา                แน่งน้อย       เอมโอษฐ์อิ่มพักตรา               ตระการยิ่ง งามเพียบพร้อมเพริศพร้อย      พิลาสล้ำใจเรียม ฯ   • เราสองเคยร่วมสร้าง            สัมพันธ์ โลกเบิกบานอัศจรรย์              จรัสแล้ว สานใจสื่อสารฝัน                   เราใฝ่ ฝันนา ปฏิพัทธ์สวัสดิ์แพร้ว               เพริศพริ้งมโนรมย์ ฯ • หลอมรักก่อรักด้วย             ดวงใจ สนิทนอ ความรักยิ่งสดใส                  พิสุทธิ์พร้อม จุมพิตแนบชิดไอ-                 อวลอุ่น แม่เอย สัมผัสรักจักน้อม                   สวาทนั้นนิรันดร ฯ • พายุยามคลั่งแล้ว               ระรุมทรวง ฝนหลั่งซัดสาดดวง-              จิตซ้อน ฤดูกาลหว่านพันธุ์ปวง            เมล็ดแห่ง รักเอย หลงรักระเริงร้อน                  เลิศล้ำลอยสวรรค์ ฯ รูปโป๊ไปป่าวไม่รู้ แต่ได้มาจากจิตรธานี นะครับ จากคุณ : JustMe - [ 20 มี.ค. 47 19:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 Walk in Remember 2 เสียงคลื่นเซาะหาดเพลินใจ ..แดดอ่อนลมไหว ซัดไก่ย่างเคล้าสุรา ส้มตำลาภแซ่บหนักหนา ...ตั้งวงสนทนา ครึกครื้นสนุกดีจริง กาลผ่านคงเหลือรอยทิ้ง อดีตแจ่มพริ้ง เพียงหวังย้อนกลับสักครา เคยไปฝึกงานที่บางสะพาน ประจวบอ่ะครับ ช่วงวันหยุดก็ไปร่ำสุรากับเทคนิเชียนที่ริมหาด พอแกมึนๆมะรู้ชงเหล้ายังไงมันถึงเค็มๆ ตอนแรกนึกว่าเหล้าเสีย ที่ไหนได้แกหยิบขวดโซดาที่ลูกแกจับปูมาใส่แล้วกรอกน้ำทะเลลงไปค่อนขวดมารินใ้ห้ อืม เหล้าผสมน้ำทะเลนี่รสชาติใช้ได้เลย หวัดดีพี่กรวีละพี่ซอมพลอนะฮะ จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 20 มี.ค. 47 19:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เห็นทะเลครั้งแรก            ตื่นตา เกลียวคลื่นสาดซัดมา      มากแท้ ลืมตัววิ่งไปหา                กลางหาด เข้าปากสายเกินแก้         แหวะโอ้ยเค็มจัง  ฯ เด็กดอยค่ะ เห็นทะเลครั้งแรก นึกว่าน้ำจะท่วมโลก ทำไมน้ำมันเยอะแยะมากมายอย่างนี้หนอ ตอนวิ่งลงไปในทะเล คลื่นซัดมาพอดี โครมใหญ่ ฮ่าๆ ลืมไปว่าน้ำทะเลมันเค็ม เข้าปากเข้าตา บื้อไปพักใหญ่....แหงะ...เค็มจนขมเลย... เอ๊ะ! ทำไมความทรงจำของเรามันเปิ่น ๆ จังแฮะ สวัสดีค่ะ ท่านพี่ราม คุณ Justme  น้องเหล็ก.. อ่า..ซอมพอฯ ไร้ความสามารถ ตอบโคลงอีโรติค หาได้ไม่ ขอทักทายพี่ ๆ น้อง ๆ ไปเรื่อย ๆ นะคะ   เฝ้ากะไดอยู่น่ะ ^___^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 20 มี.ค. 47 20:56:31 A:203.113.51.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 โคลง ฉันทลักษณ์ของโคลง โคลง   เป็นคําประพันธ์ที่เก่าแก่อย่างหนึ่งของไทยสันนิษฐานว่าเป็นของทางภาคเหนือดังปรากฎในหนังสือนิราศหริภุญชัย ซึ่งแต่งเป็นโคลงยาว ราวสมัย พระเจ้าปราสาททอง ซึ่งเป็นหนังสือโคลงเล่มแรก หนังสือวรรรคดีที่เป็นแบบ ฉบับในการประพันธ์คําโคลง คือ กําสรวลโคลงดั้น โคลงทวาทศมาส ลิลิตยวนพ่าย ลิลิตนิทราชาคริต นิราศนรินทร์ ลิลิตตะเลงพ่าย โคลงโลกนิติ เป็นต้น โคลงมีสองชนิดคือ 1. โคลงสุภาพ 2. โคลงดั้น ... 1.โคลงสุภาพ แบ่งออกได้ 8 ชนิด คือ 1.1 โคลง สองสุภาพ ........................ 1.2 โคลง สามสุภาพ ........................ 1.3 โคลง สี่สุภาพ ............................ 1.4 โคลงห้า หรือ โคลงมณฑกคติ ....... 1.5 โคลงกระทู้ ............................... 1.6 โคลงตรีพิธพรรณ ...................... 1.7 โคลงจัตวาทัณฑี ....................... 1.8 กลโคลง ................................. 2.โคลงดั้น แบ่งออกได้ 8 ชนิดคือ 2.1 โคลงสองดั้น ............ 2.2 โคลงสามดั้น ............ 2.3 โคลงดั้นวิวิธมาลี ....... 2.4 โคลงดั้นตรีพิธพรรณ .. 2.5 โคลงดั้นจัตวาฑิณที ... 2.6 โคลงดั้นบาทกุญชร .... 2.7 โคลงดั้นกระทู้ .......... 2.8 กลโคลง ................. โคลงโบราณ แบ่งออกเป็น 8 ชนิด - โคลงวิชชุมาลี ..... - โคลงจิตรลดา ..... - โคลงสินธูมาลี .... - โคลงนันททายี .... - โคลงมหาวิชชุมาลี - โคลงมหาจิตรลดา - โคลงมหาสินธุมาลี - โคลงมหานันททายี 1. โคลงสุภาพ ได้แก่โคลงที่ใช้คําที่มีวรรณยุกต์ เอก โท ตามแบบ แผนที่กําหนดไว้ที่เรียกว่า "สุภาพ" เพราะแผนบังคับไว้ว่า เมื่ออ่านทํานองที่ สุภาพเรียบๆ ผิดกับโคลงดั้น การใช้โคลงสุภาพนั้น โคลงสองและสาม แต่งเข้า ลิลิต (คือร้อยโคลง) ส่วนโคลงสี่แต่งโดดๆได้ โคลงห้านั้นเห็นมีแต่ใน (โองการแช่งนํ้า) พระผาดผายสู่ห้อง.............หานุชนวลน้อง หนุ่มหน้าพระสนม..... ปวงประนมนบเกล้า............งามเสงี่ยมเฟี้ยมเฝ้า อยู่ถ้าทูลสนอง...... โคลงสองสุภาพ ประกอบด้วย 2 บาท ต่อ 1 บท บาทแรกมี 2 วรรคๆละ 5 คํา คําสุดท้ายของวรรคแรก ส่งสัมผัสไปยังคําสุดท้ายของวรรคสอง บาทที่ 2 มี 1 วรรค 4 คํา จะมีคําสร้อยในวรรคหลังอีก 2 คํา การส่งสัมผัส ระหว่างบท ส่งจากคําที่ 4ของบาทที่สองไปยังคําที่ 1 หรือ 2 หรือ 3 ของวรรคแรกในบทต่อไป กําหนด เอก โท ตามแผนผัง เมื่อขึ้นบท ใหม่ก็ย่อหน้าและใช้ฟองมัน ไว้ข้างหน้าตามระเบียบโคลง ตัวอย่างโคลงสามสุภาพ ล่วงลุด่านเจดีย์..................สามองค์มีแห่งหั้น แดนต่อแดนกันนั้น................เพื่อรู้ราวทาง ........... ขับพลวางเข้าแหล่ง...........แห่งอยุธเยศเหล้า แลธุลีฟุ้งฟ้า.........................มืดคลุ้มม้วมล ยี่งนา ฯ ( ลิลิตตะเลงพ่าย) โคลงสามสุภาพ ประกอบด้วย 2 บาท บาทแรกมี 2 วรรคๆละ 5 คํา คํา สุดท้ายของวรรคต้น ส่งสัมผัสไปยังคําที่ 1 หรือ 2 หรือ 3 ของวรรคหลัง บาทที่ 2 มี 2 วรรคๆต้น 5 คํา วรรคหลัง 4 คํา และเพิ่มคําสร้อยได้อีก 2 คํา คําสุดท้านของวรรคหลังในบาทแรก จะส่งสัมผัสไปยังคําสุดท้ายของ วรรคต้นในบาทที่สอง การส่งสัมผัสระหว่างบท ส่งจากคําที่ 4 ของวรรค หลัง ในบาทที่สองไปยังคําที่ 1 หรือ 2 หรือ 3 ในวรรคแรกของบาทแรก ของบทต่อไป กําหนด เอก โท ตามแผนผัง ตัวอย่างโคลงสี่สุภาพ ถึงกรรมจักอยู่ได้...................ฉันใด พระเอย กรรมบ่อมีมิใคร........................ฆ่าข้า ............. กุศลส่งสนองไป........................ถึงที่ สุขนา ..... บาปส่งจําตกช้า........................ช่วยได้ฉันใด ... ผิไปถึงแล้วและ....................ถึงกรรม์ ก็ดี .. ตกนรกแสนศัลย์......................หมื่นไหม้ ........ เสวยสุขโสดเสวยสวรรค์.........เพราะอยู่ ก็ดี ...... บ่อยู่เลยลาไท้..........................ธิราชแล้วจักไป ( ลิลิตพระลอ ) โคลงสี่สุภาพหนึ่งบทมี 4 บาท บาทแรกมี 7 คํา มีสร้อยได้ 2 คํา บาทสอง มี 7 คํา บาทสามมี 7 คํา มีสร้อยได้อีก 2 คํา บาทสี่มี 9 คํา (บางครั้งจะเพิ่มสร้อยได้อีก 2 คํา) คําที่ 7 ของบาทแรก ส่งสัมผัสมายังคําที่ห้าของบาทที่สาม คําที่เจ็ดของบาท ที่สองส่งสัมผัสมายังคําที่ห้าของบาทที่สี่ กําหนด เอก โท ตามแผนผังแต่ใน บาทแรกคําที่ 4กับคําที่ 5 อาจสลับเป็น เอก - โท ก็ได้ อนึ่งอาจใช้คําตายหรือ คําประสมรัสสระเสียงเอก แทนคําที่ใช้วรรณยุกต์ได้ นอกจากนั้นอาจใช้คําเอกโท โทโทษ ได้ในตําแหน่งบังคับเอกโท เช่น ถ้วน เป็นท่วน เครื่อง เป็นเขรื่อง ตัวอย่าง คําตาย ซึ่งใช้แทน วรรณยุกต์เอก ดังโคลงว่า ตัวอย่างโคลง สิบเดือนอุ้มท้องพระ................ลอลักษณ์ สงวนบ่ลืมตนสัก.........................หนึ่งน้อง ........ ตราบพระปิ่นไตรจักร..................เสด็จคลอด มานา ถนอมอาบ อุ้มค้อยค้อย................ลูบ เลี้ยงรักษา . การส่งสัมผัสระหว่างบท ในเมื่อต้องการจะร้อยโคลง คําสุดท้ายของบาทสี่จะ ส่งสัมผัสไปยังคําที่ 1 หรือ 2 หรือ 3 ของบทต่อไป หากไม่ต้องการร้อยโคลง ก็ไม่ต้องส่งสัมผัส การกําหนดความไพเราะของโคลง มีดังต่อไปนี้ คือ 1. คําท้ายวรรค นิยม "คําเป็น" และเป็นเสียงสูงได้ยี่งดี ทั้งนี้ยกเว้นคําท้าย วรรคหลังบาทที่ 3 เพราะเป็นที่บังคับเอก มักลงด้วย คําตาย (แทนเอกได้) 2. คําท้ายวรรคที่ส่งและรับสัมผัสกันเป็น สองทอด คือ คําท้ายวรรคหลังบาท ที่ 1 คําท้ายวรรคหนึ่ง (คําที่ 5 ) บาทที่ 2 และที่ 3 นิยมให้เป็นเสียงสูง 2 แห่ง คําท้ายวรรคหลังบาทที่ 1 (คําที่ 7 ) ซึ่งเป็นคําส่งสัมผัสแห่งหนึ่งและคํา ท้ายหน้าบาทที่ 1 หรือที่ 3 ซึ่งเป็นคํารับสัมผัสอีกแห่งหนึ่ง 3. คําท้ายวรรคดังกล่าวในข้อ 2 นิยมให้เป็นคําตายในกรณีที่ต้องการความห้าว หาญเด็ดเดี่ยวเอาจริงเอาจัง เช่น การพรรณาในการต่อสู้ เป็นต้น 4. สัมผัสในโคลงนิยมสัมผัสอักษร หรือสัมผัสพยัญชนะเป็นสําคัญ สัมผัสสระ เป็นสัมผัสประกอบ สัมผัสอักษรในโคลงนั้นถือว่า มีมากเท่าไรยี่งดี อย่างโคลง สี่สุภาพ กวีพยายามแต่ง ให้มีสัมผัสอักษรทั้งบาท ถือว่าไพเราะยี่ง แต่โดยมาก มักทําเช่นนี้ไม่ได้เสมอไป จึงเพียงแต่พยายามให้มีมากไว้เป็นใช้ได้ และโดย เฉพาะอย่างยี่ง โคลงสี่นิยมให้มีสัมผัส อักษรข้ามวรรคระหว่างวรรคหน้าและ วรรคหลังของสี่บาท 5. โคลงสี่สุภาพ นอยมความไพเราะพิเศษ โดยการยํ้าคํา กล่าวคือใช้คําเดียวกัน เป็นคําท้ายวรรคหน้า และคําที่ 2 วรรคหลังบาทที่ 4 6. ในการแต่งโคลงทั้งหลายถือว่า ถ้าใช้คําที่มีวรรณยุกต์เอกกํากับ ในบังคับเอก ได้ทุกแห่งเป็นดี นับเป็นโคลงแบบทีเดียว 7. สําหรับการแต่งโคลงนั้น นิยมโวหารความเปรียบมาก โดยเฉพาะโคลงสี่ แล้วนิยมอย่างยี่ง โวหารความเปรียบนี้มีอยู่ 2 อย่างคือ โลดโผนและลึกซึ้ง สมัย ก่อนนี้นิยมทั้งสองอย่าง แต่ปัจจุบันนิยมแบบลึกซึ้งอย่างเดียว อนึ่ง การยกเรื่อง ราวหรือตัวละคร ในวรรณคดีเรื่องต่างๆมาเปรียบเทียบก็เป็นที่นิยมกันมิใช่น้อย 8. โคลงสี่สุภาพนั้น นิยมแต่งเป็นโคลงกระทู้กันหาน้อยไม่ การแต่งโคลงแบบ นี้จะต้องตั้งกระทู้กันขึ้นก่อน จะเป็นกระทู้ 1 คํา 2 คํา 3 คํา หรือ 4 คํา ก็ได้แต่มักเป็นกระทู้ 1 คํา และ 2 คํา เกือบทั้งหมด กระทู้ 3 คํา และ 4 คํา หายาก กระทู้นั้นส่วนใหญ่มีความหมาย แต่บางทีกระทู้ไม่มีความหมายและ บางคราวก็นิยมกระทู้ ยํ้าคําธรรมดา การแต่งโคลงกระทู้นั้นถือว่าแต่งได้ความ ตามกระทู้เป็นดี เว้นแต่กระทู้ไม่มีความหมายเท่านั้น มีผู้แต่งคิดไว้ตามใจชอบ 9. โคลงที่จะต้องมีสัมผัสใน ชนิดสัมผัสสระไม่เกินวรรคละ 1 แห่ง และสำหรับโคลงสี่จะต้องมีไม่เกินบาทละ 1 แห่ง ถ้าโคลงบทใดมีเกินถือว่าขาดรสไพเราะ 10. โคลงดีจะต้องไม่มีคําวรรณยุกต์กํากับฟุ่มเฟือยในที่ที่ไม่บังคับ เอก โทและที่ ที่ไม่บังคับ เอก โท นั้น หากเป็นที่ส่งหรือรับสัมผัสกันตามแผนผังบังคับด้วย ยี่งจําเป็นต้องหลีกเลี้ยงการใช้คํามีวรรณยุกต์กํากับให้ได้ มิฉะนั้นถือว่าขาดรสไพเราะ ตัวอย่างโคลงกระทู้ที่ใช้คําต่างกัน รูป...ชั่วแต่ชอบแล้ว................ใดปาน รส.....รักผักว่าหวาน.................หล่นต้ม ....... กลิ่น...อบจนดินดาน...................บ่ดุจ เจ้านา. เสียง...ก็จับใจล้ม.......................โลกแล้วฤามี ( สุภาษิต โลกนิติคําโคลง) โคลงสี่สุภาพกระทู้ คือ โคลงที่กําหนดคําแรกทั้ง 4 บาทไว้ อ่านเรียงลงมาเป็น กระทู้ แล้วจึงแต่งตามความหมายของคําที่กําหนดไว้นั้น และแต่งตามระเบียบ ข้อบังคับของโคลงสี่สุภาพธรรมดาทุกประการ คํากระทู้นั้นมีตั้งแต่บาทละ 1 คํา จนถึงบาทละ 4 คํา เรียกว่ากระทู้เดี่ยว กระทู้คู่ กระทู้สาม และกระทู้สี่ โคลงกระทู้เดี่ยว มีทั้งใช้คําเดียวกันทั้ง 4 บาท และใช้คําต่างกันทั้ง 4 บาบ ตัวอย่างโคลงกระทู้ที่ใช้คําเดียวกัน คุณ...แม่หนาหนักเพี้ยง...............พสุธา คุณ.....บิดรดุจอา...........................อากาศกว้าง คุณ.....พี่พ่างสิขรา........................เมรุมาศ ...... คุณ.....พระอาจารย์อ้าง.................อาจสู้สาคร ... (สุภาษิตโลกนิติคําโคลง) บางทีคํากระทู้ทั้ง 4 บาทมีความหมายเพราะผู้แต่งต้องแต่งให้เนื้อความที่มา ขยายกระทู้นั้นมีความหมาย บางทีคํากระทู้ที่ไม่มีความหมาย แต่กลับเห็นว่าเป็น ความสามารถของผู้แต่ง ที่สามารถใช้กระทู้ ที่ไม่มีความหมายได้เช่น โก...มลเดียรดาษพื้น..................สินธู วา......ฬุกาประดับดู......................ดั่งแก้ว .......... ปา......รังระบัดปู..........................ปุยนุ่น เปรียบฤา เปิด....จอกกระจับแผ้ว...................ผ่องนํ้าเห็นปลา (สุภาษิตโลกนิติคําโคลง) ตัวอย่างโคลงกระทู้คู่ เพื่อนกิน................สินทรัพย์แล้ว..................แหนงหนี หาง่าย..................หลายหมื่น.......................มากได้ ....... เพื่อนตาย..............ถ่ายแทนซี.......................วาอาตน์ ..... หายาก.................ฝากผีไข้...........................ยากแท้จักหา (สุภาษิตโลกนิติคําโคลง) จากคุณ : กรวี - [ 20 มี.ค. 47 22:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตัวอย่างโคลงกระทู้สาม ไปไหรนํ้า......................หน้าด่วน.......................ชวนกัน ตัดกระบอก...................แบ่งปัน.........................ส่วนไซร้ .......... ไปเห็นรอก....................อวดขัน........................มือแม่น ............ ขึ้นน่าไม้.......................ไว้ให้............................หย่อยแท้เสียสาย (สุภาษิตโลกนิติคําโคลง) ตัวอย่างโคลงกระทู้สี่ ฝนตกแดดออก...........จ้า..............แจ่มแสง ........ นกกระจอกเข้ารัง.......แฝง............ฟุบเร้น ............ แม่หม้ายใส่เสื้อ..........แดง............ดูฉาด ............ เอาเสื้อคลุมหลัง.........เต้น.............ไต้เต้าตามทาง ตัวอย่างโคลงตรีพิธพรรณ โคลงอย่างวางฉบับตั้ง.................นามมี คือชื่อตรีพิธพรรณ..........................พากย์ไว้ ........... ปวงปราชญ์ฉลาดวาที.....................เชลงลักษณ์ นี้นา กลอนรับที่สามใช้............................แต่เบื้องบาทสอง โคลงตรีพิธพรรณนี้ มีจํานวนคําในคณะ เอก โท คําสร้อยเช่นเดียวกับโคลงสี่ สุภาพ ต่างกันแต่การส่งและการรับสัมผัส คือ คําสุดท้ายของบาท 1 ส่งสัมผัส ไปยังคําที่ 3 ของบาทที่สอง และส่งสัมผัสต่อไปยังคําที่ 5 ของบาทที่ 3 ส่วนคําสุดท้ายของบาทที่ 2 ส่งสัมผัสไปยังคําที่ 5 ของ บาทที่ 4 เหมือน โคลงสี่สุภาพ ตัวอย่างโคลงจัตวาทัณฑี โคลงหนึ่งนามแจ้งจัต..................วาทัณ ฑีนา บังคับรับกับแสดง...........................อย่างพร้อง ........... เลบงแบบแยบยลผัน........................แผกชนิด อื่นเอย .... ที่สี่บทสองคล้อง............................ท่อนท้ายบาทประถมฯ โคลงจัตวาทัณฑีมีจํานวนในคณะ เอก โท คําสร้อย เช่นเดียวกับโคลงสี่สุภาพ ต่างกันแต่การส่งแล้วรับสัมผัส คือ คําสุดท้ายของบาทแระส่งสัมผัสไปยังคําที่ 4 ของบาทที่ 2 และส่งสัมผัสต่อไปยังคําที่ 5 ของบาทที่ 3 มีสัมผัสใน 2 แห่ง คือ คําที่ 2 และที่ 3 ในบาทที่ 3 ก็สัมผัสสระของบาทเดียวกันของบาทที่ 2 ส่วนคําที่ 2 และที่ 3 ในบาทที่ 3 ก็สัมผัสสระ เช่นกัน ส่วนคําสุดท้ายของ บาทที่ 2 ส่งสัมผัสไปยังที่ 5 ของบาทที่ 4 เหมือนโคลงสี่สุภาพธรรมดา ๑.๘ กลโคลงหรือโคลงกลบท มี 2 ประเภทคือ กลโคลงสี่สุภาพและกลโคลงสี่ดั้น กลโคลงสี่สุภาพมีหลายสิบชนิด ที่นิยมนํามาแต่งกันคือกลอักษรและกลแบบ  กลอักษร ถ้าแต่ละบาทใช้คําที่เป็นพยัญชนะตัวเดียวกัน เรียกว่า อักษรล้วน ตัวอย่างจากนิราศสุพรรณของสุนทรภู่ เขาเขียวโขดคุ้มขึ้น................เคียงเคียง ร่มรื่นรุกขรังเรียง.....................เรียบร้อย ........ โหมหัดหี่งหายเหียง.................หันหาด แฮ่วแฮ ยางใหญ่ยอดยื่ยย้อย..................โยกโย้โยนเยน บางทีใช้สระ 3 ตัวไล่วรรณยุกต์กันไป เรียกว่า "ตรีเพชรประดับ" ของพระศรี มโหสถ เรียกว่า "โคลงอักษรสามหมู่" เช่น เขาขันคูคู่คู้................เคียงสอง เยื้องย่างนางยุงทอง......ท่องท้อง ...... ทิวทุ้งทุ่งทุงมอง..........มัจฉพราศ ....... เทาเท่าเท้ายางหย้อง.....เลียบลิ้มลิมธาร โคลงอักษร คําคู่ และคําซํ้า จากโคลงหริภุณชัย ( กลบทรักร้อย) ฉายาเพยียไผ่ผุ้ง..............เหลือหลาย สุรส่องยังรายราย...............ร่มช้า ................ พั่งบนโบกสลายสลาย..........เสียงสวัสดิ์ ลมแฮ ปุนพี่ยังยั้งถ้า......................ถ่อมถ้าถึงนิรมย์ฯ โคลงอักษรสลับ จาก นิราศสุพรรณของสุนทรภู่ ยลโศกยามเศร้ายี่ง.............ทรวงเย็น คิดสุดขัดแสนเข็ญ................โศกไข้ .......... หวลหนาวหากนึกเห็น...........หน้าแห้ง น้องแฮ ดวงจิตเด็ดจากได้.................จึงดิ้นจําโดยฯ . ตัวอย่างกลโคลงและกลกลอน ช้างสารหกศอกไซร้...............เสียงา งูเห่ากลายเป็นปลา....................อย่าต้อง . ข้าเก่าแม้นเจรจา......................เอมโอษ .. เมียรักนอนร่วมห้อง.................อย่าไว้วางใจ 2. โคลงดั้น มีจํานวนคําน้อยกว่าโคลงสี่สุภาพ ตําแหน่งเอกโท และสัมผัสต่าง กันไปบ้าง เมื่ออ่านเสียงจะห้วนในตอนท้าย ไม่นุ่มนวนเหมือนโคลงสุภาพ ตัวอย่างโคลงสองดั้น โคลงสองเรียกอย่างดั้น........โดยว่าวรรคท้ายนั้น...........เปลี่ยนแปลง แสดงแบบแยบยี่งให้............กุลบุตรจําไว้ใช้.................แต่งตาม โคลงสองดั้น คณะหนึ่งหรือบทหนึ่งมี 12 คํา วรรคต้น 5 คํา วรรคที่ 2 5 คํา วรรคสาม 2 คํา วรรคต้นบังคับเอกโท ในคําที่ 4 และ 5 วรรคที่ 2บังคับ เอก คําที่ 2 บังคับ ดท คําที่ 4 และ 5 วรรค 3 บังคับเอกคําแรก การส่งสัมผัส คําสุดท้ายของวรรคนั้น ส่งไปยังคําสุดท้ายของวรรคที่ 2 และ คําสุดท้ายของวรรคสามจะส่งสัมผัสไปยังคําที่ 1 หรือ 2 หรือ 3 ของวรรค ต้น บทต่อไป ตัวอย่างโคลงสามดั้น จงยลคณะโคลงสาม.................เป็นแบบตามอย่างนี้ คือหนึ่งโคลงดั้นชี้.......................เช่นกัน .................. โคลงสามดั้น ประกอบด้วยคณะหนึ่งหรือบทหนึ่งมี 4 วรรค วรรคที่ 1 มี 5 คํา วรรคที่ 2 มี 5 คํา วรรคที่ 3 มี 5 คํา วรรคที่ 4 มี 2 คํา รวม 17 คํา บังคับเอกโทในวรรคที่ 2 คําที่ 4 และ 5 และบังคับเอกคําที่ 2 บังคับโทคําที่ 4 และ 5 ในวรรคที่ 3 และบังคับเอกในคําที่ 1 ของวรรค 4 การส่งสัมผัส ในคําสุดท้ายของวรรคที่ 1 ส่งสัมผัสไปยังคําสุดท้ายของวรรค ที่ 2 คัาสุดท้ายของวรรคที่ 2 ส่งสัมผัสไปยังคําสุดท้ายของวรรคที่ 3 และ คําสุดท้ายของวรรคที่ 4 ส่งสัมผัสไปยังคําสุดที่ 1 หรือ 2 หรือ 3 ของ วรรคต้นในบทต่อไป ตัวอย่างโคลงดั้นวิวิธมาลี เชลงกลโคลงอย่างดั้น....................บรรยาย เสนอชื่อวิวิธมาลี...............................เล่ห์นี้ .............. ปวงปราชญ์ทั่วทวยหลาย.................นิพนธ์เล่น เทอญพ่อ ยกเยี่ยงฉบับพู้นชี้............................เช่นแถลง ........... เป็นอาภรณ์แก้วก่อง................การกวี...............ชาติเอย อาตม์โอ่อาภาสแสง...................สว่างหล้า เถลิงเกียรติเกริ่นธรณี................ทุกหล้า..............หล้านา ลือทั่วดินฟุ้งฟ้า........................เฟื่องคน ( จินดามณี เล่ม 2 พระราชนิพนธ์กรมหลวงวงศาธิราชสนิท) แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 47 23:11:13 จากคุณ : กรวี - [ 20 มี.ค. 47 23:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 โคลงดั้นวิวิธมาลานี้ประกอบด้วย 4 บาท บาทแรกมี 3 คํา และคําสร้อยอีก 2 คํา บาทที่ 2 มี 7 คํา บาทที่ 3 มี 7 คํา และเพิ่มคําสร้อยได้อีก 2 คํา บาทที่ 4 มี 7 คํา รวมเป็นคณะหนึ่งหรือบทหนึ่ง 32 คํา บังคับเอก 7 โท 4 การส่งสัมผัส คําสุดท้ายของบาทแรก ส่งสัมผัสไปยังคําที่ 5ของบาทที่ 3 คำสุดท้ายของบาทที่ 2 ส่งสัมผัสไปยังคําที่ 5 ของบาทที่ 4 และคําสุดท้ายของบาทที่ 4 ส่งสัมผัสไปยังคําที่ 5 ของบาทที่ 2 ในบทต่อไป ตัวอย่างโคลงดั้นตรีพิธพรรณ ตรีพิธพรรณชิ้อดั้น.............บรรยาย..............แบบแฮ ดุจวิวิธมาลี............................เล่ห์นั้น โทสี่เอกเจ็ดหมาย.................มีดั่ง...................แผนแฮ จําอย่าลืมนั้นถ้อย.................ถูกความ เกลาพจน์ไพเราะต้อง..........กรองคํา...........ควรแฮ เลือกกลั่นตามวิถี...................ที่ซึ้ง หมายเหมาะมั่นใจนํา............บรรจุ..............ลงเทอญ อาจขจัดขึ้งให้.....................หื่นหัน ตัวอย่างโคลงจัตวาทัณฑี โคลงสี่มีชื่อดั้น...............บรรยาย...............แบบแฮ จัตวาทัณฑี.......................ชื่ออ้าง โทสี่เอกเจ็ดหมาย..............มีดั่ง...............แผนแฮ เผยพจน์แผ่กว้างให้...........ศึกษา เกลาพจน์ไพเราะต้อง............กรองคํา............ควรแฮ ตามแบบบรรพาจารย์..............แจกไว้ หมายมั่นเพราะใจนํา...............บรรจุ..................ลงเทอญ จักเสนาะเพราะใช้ถ้อย............ถูกทาง ลักษณะต่างๆ ของโคลงดั้นตรีพิธพรรณและโคลงดั้นจัตวาทัณฑี เหมือนโคลง ดั้นวิวิธมาลี ต่างกันแต่สัมผัสคือ ในวรรคหน้าของบาทที่ 2 ถ้าให้คําที่ 5 สัมผัสกํบคําสุดท้ายของบทต้น ก็เป็นโคลงดั้นวิวิธมาลี แต่ถ้าให้คําสัมผัสเลื่อนเข้ามา เป็นคําที่ 3 จะเป็นโคลงดั้นตรีพิธพรรณ และถ้าเลื่อนให้มาสัมผัสคําที่ 4 ก็จะ เป็นโคลงดั้นจัตวาทัณฑี ตัวอย่างโคลงดั้นบาทกุญชร อีกโคลงแบบดั้นหนึ่ง................พึงยล บอกเช่นบาทกุญชร.....................ชื่ออ้าง ..... วิธีที่เลบงกล...............................แปลกก่อน ยากกว่าบรรพ์แสร้งสร้าง............อื่นแปลง ..... สองรวดกลอนห่อนพลั้ง...............มิดพจน์ เฉาสี่เชิงแสดง...............................ย่างผ้าย สัมผัสทั่วทุกบท.............................ฤาเคลื่อน คลาดเอย บงดั่งบาทช้างย้าย.........................ต่อตาม ( จินดามณี เล่ม 2 พระนิพนธ์กรมหลวงวงศาธิราชสนิท ) โคลงดั้นบาทกุญชร มีจํานวนบาท จํานวนคํา และการวางเอกโทเหมือนกับ โคลงดั้นวิวิธมาลีทุกอย่าง การส่งสัมผัสก็เหมือนกับโคลงดั้นวิวิธมาลี แต่มีเพิ่ม เติมสัมผัสอีกแห่งหนึ่ง คือ คําสุดท้ายของบาทที่ 3 ส่งสัมผัสมายังคําที่ 4 หรือ 5 ของบาทแรกในบทต่อไป โคลงดั้นกระทู้ กระทู้ของโคลงสี่ดั้นก็เหมือนกับกระทู้ของโคลงสี่สุภาพ จํานวนบาท จํานวนคํา การบังคับเอกโท และการส่งสัมผัส เช่นเดียวกับโคลงสี่ดั้นทั้งหลาย - โคลงกระทู้เดี่ยว มีทั้งใช้คําเดียวกัน และใช้คําต่างกัน เช่น โคลงกระทู้ที่ใช้ คําๆเดียวกัน ( โคลงดั้นบาทกุญชร ) คือ กลริรณแม่นพ้ยง...............พระกฤษณ์ กลต่อกลกรรกล...................กยจก้งง ......... กลกลต่อกลคิด.....................กลใคร่ ถึงเลอย กลแต่งกลต้งงรี้...................รอบรณ .......... ( ลิลิตยวนพ่าย ) โคลงกระทู้ที่ใช้คําต่างกัน ลวง..หาญหาญกว่าผู้..................หาญเหลือ กว่านา ริ.....กว่าริคนริ..............................ยี่งผู้ .................. ลวง...กลใส่กลเหนือ......................กลแกว่น กลแฮ .... รู้...นี่งรู้กว่ารู้................................เรื่องกล .............. ( ลิลิตยวนพ่าย ) กระทู้คู่ ลางสาร...............ตามเงื่อนแคล้ง...............เกลาเหลา ลางสํ่า....................จรางมนนผนน................ม่ายม้าห์ . ลางสาร..................อาจเอาธาร......................ชาญช่ยว ลางสํ่า....................แกล้วกล้าป่า.....................ชื่นตา .. ( ลิลิตยวนพ่าย) กระทู้สาม พิษณุพระกร...........แกว่นส้าย................สงคราม พรพระกรม................ไกรกล....................วาดไว้ ..... พรรณพระเกตุ............เงื่อนงาม.................โสภาศ .... เพศพระกาณฐิ............ควรไท้.....................แทบองค์ ( ลิลิตยวนพ่าย) กระทู้สี่ การบุญการบาป...............แท้.................ทุกการ การท่ยงธรรมา...................ธรรม.............ถ่องถ้วน ..... ล่วงบาลรบาล......................บร.................ทุกเทศ ก็ดี ล่วงโทษล่วงคุณ..................ล้วน...............เลอศราม . ( ลิลิยวนพ่าย) กลโคลง หรือ โคลงดั้นกลบท ตัวอย่าง โคลงดั้นกลบท ซํ้าคํา (เทียบได้กับ กลบทพวงแก้วกุดั่น) ไตรย์ตรัสไกรเทพเรื้อง...............ไตรรัตน์ ไตรโลกย์ไกรไตรภพ....................ท่ววแท้ ไกรไตรย์ปิฎกตรัส........................ไตรย์เพท ไกรท่ววไตรย์พิทแป้ล...................ปล่งชาญ ( ลิลิตยวนพ่าย ) ตัวอย่าง โคลงดั้นกลบท ซํ้าคําคู่ ( เทียบได้กับ กลบทรักร้อย ) พวกพลกล้ากล้ากลาศ............ ไปหนา.............หน่นนแฮ หารห่มเกราะกรายกราย...........ก่อนม้า ประดับประดาดา.....................แหนแห่.............พระนา แลเครื่องแลหน้าหน้า...............ใคร่ชม ( ลิลิตยวนพ่าย ) โคลงโบราณ ตัวอย่าง โคลงดั่นวิชชุมาลี ( ไม่บังคับ เอก โท ) ยี่งต่อยี่งหดสั้น...................สูญไป พ่นแต่ควันกระจาย................คํ่าเช้า ................ ยามหมดวุ่นวายใจ.................หงุดหงิด ............ เพราะชิดชอบเจ้าเข้า..............แทรกซ้อนทรวงใน คณะพยางค์และการบรรจุคําเท่ากับโคลงสี่ดั้น ดูสัมผัสตัวอย่าง ถ้าส่งสัมผัสเป็น เอก หรือ โท เช่นเดียวกับ ร่าย โคลง ที่มี "มหา" นําหน้าจะเพิ่งคําในบาทสุด ท้ายอีก 2 คํา ไม่บังคับ เอก โท แม้โคลงโบราณอื่นๆ ที่จะกล่าวต่อไปที่มี ลักษณ์เช่นเดียวกัน ตัวอย่างโคลงจิตรลดา กลมขาวยาวเรียบร้อย.............งามดี รวยเสน่ห์เล่ห์ชวนชาย...............แช่มช้อย ใครได้เสพมีจิต.........................สมสุข มิห่อนคิดน้อยว่า.......................มฤตยู โคลงมหาจิตรลดา เหมือนโคลงจิตรลดา เพียงแต่เพิ่มคําในบาท ที่สี่อีก 2 คํา กลมขาวยาวเรียบร้อย.............งามดี รวยเสน่ห์เล่ห์ชวนชาย................แช่มช้อย .... ใครได้เสพมีจิต..........................สมสุข ....... มิห่อนคิดน้อยว่า.........................แน่แท้มฤตยู ตัวอย่างโคลงสินธุมาลี แม้นบ่ได้เสพแล้ว................ทุกข์ทน ไหวหวั่นอารมณ์ระคน...........หม่นเศร้า .... แม้นรักใคร่นฤมน...................หมายสุข... ยังบ่แม้นเหมือนเจ้า................จับใจ ...... โคลงมหาสินธุมาลี เหมือนโคลงสินธุมาลี เพียงแต่เพิ่มบาทที่ สี่ แม้นบ่ได้เสพแล้ว................ทุกข์ทน ไหวหวั่นอารมณ์ระคน...........หม่นเศร้า ........ แม้นรักใคร่นฤมน...................หมายสุข ..... ยังบ่แม้นเหมือนเจ้า................จิ่มไว้ปากเลย โคลงนันททายี เด็กเล็กตัวเท่าจ้อย.............พลอยตาย ยี่งเสพยี่งระคายคอ..............กรํ่าไหม้........ แก้ยากยี่งหายจัก..................เหือดหด ..... ต่างปล่อยปละไว้ให้.............รําคาญ ........ โคลงมหานันททายี เหมือนโคลงนันททายี เพียงแต่เพิ่มคําในบาทที่สี่อีก 2 คํา เด็กเล็กตัวเท่าจ้อย.............พลอยตาย ยี่งเสพยี่งระคายคอ..............กรํ่าไหม้ ......... แก้ยากยี่งหายจัก..................เหือดหด ........ ต่างปล่อยปละไว้ให้.............เดือดร้อนรําคาญ จากคุณ : กรวี - [ 20 มี.ค. 47 23:04:10 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จากความคิดเห็นที่  ๑๖ โดยท่าน"กรวี"ครับ + + + + + + + + + + + บุราณบอกว่ารู้..............วางเอก สะอาดเอย โคลงนั่นคืออเนก..........ค่าล้น เพรงสอนส่งดิเรก..........เลิศสู่   สยามแล เลอค่าจึงเลยพ้น...........ผ่านให้ลูกหลาน + + + + + + + + + + + มะมี"ความทรงจำ"เป็นโคลง นึกออกแล้วจะมาวางเด้อ + + + + + + + + + + + หวัดดีครับท่านเจ้าบ้านสามใบเถา ขอให้อานิสงค์ของการเฝ้าอาศรมฯ จงส่งให้พวกพี่หน้าอ่อนลงรวมแล้ว สิบเอ็ดปี...ไปแบ่งกันเอาเองเน่อ + + + + + + + + + + +                      รมย์ บุริน                   ๒๐ มี.ค. ๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 21 มี.ค. 47 09:35:45 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20  อาราม ลิขิต (๗) ๏ ภาพอดีตยังแจ่มแจ้ง       ตรึงใจ ซุกซ่อนหลืบหลบใน           จิตรู้ หนุ่มคะนองริขานไข          คำรัก จำจากนางผู้น้อง             นุชนวล ๚ะ ๏ หวนคิดจึงประจักษ์ล้ำ      ลึกทรวง แผลอดีตตามติดทวน          ทบท้น เกินคำบอกแหนหวง          เรียมโศก วิปโยคยามด้นคล้อง          ตอบโคลง ๚ะ ศาลาไทยโคลงฝืด   สนิมเขรอะ  - - "    ป๋าจัสมี (๑๓) - - - เขียนโคลงอีโรติค - - - พาลคิดถึงเฮียคัมภีร์ฯ   ๏ หอมกลิ่นนางนิ่มเนื้อ       แก้มนวล อกพี่ยังเฝ้าครวญ            ร่ำร้อง เดือนปีลับไห้หวน            หน่วงหนัก นางหนึ่งไหนเท่าน้อง         ไป่แม้นสวาทเหมือน  ๚ะ แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 47 22:06:15 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 21 มี.ค. 47 10:12:55 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พอวางเอกพอดีที่ก็ถึงทางโคลงอีกแบบ คือเอกคอมพลีเม้นต์ แหะ แหะ มีฟุดฟิดฟอไฟ เล็กน้อย คือวางคำตายแทนเอกหมด และใส่เอกให้มากที่สุดเท่าที่จะใส่ได้ครับ + + + + + + + + + + + เก่าก่อนว่าบอกไว้           ใส่เอก  มั่วแฮ แต่งจบน่าไล่เขก            ศิระให้ เก่าก่อนบอกสิ่งดิเรก       ค่าเลิศ ทีสุดไม่ใส่ไว้                 บเก็บไว้ที่สมอง                                 รมย์ บุริน                               ๒๐ มี.ค. ๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 21 มี.ค. 47 10:56:43 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตบท้ายด้วยกระบวนท่า "เอกสี่สุภาพ" ครับ โบราณอาจมีรกโทรกเอกจะเหมือนหรือต่าง ก็เทียบดูเอาเองนะคร้าาาบ + + + + + + + + + + + เชื่อไม่เชื่อกล่าวว่า             ใส่เอก  ทั่วแฮ ช่วยแต่งเก่งดั่งเมฆ             ผ่องแล่น       เก่าก่อนว่าสิ่งดิเรก              สง่าค่า ไม่เชื่อท่านอย่าแค่น           นิ่งนิ่งยิ่งดี                                     รมย์ บุริน                                  ๒๐ มี.ค. ๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 21 มี.ค. 47 11:02:55 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านโคลงเหนือ ๆ แล้วหน้างงิดเจง ๆ ใครก็ได้ช่วยแปลทีครับ ถ้ามะมีท่านกอวีต้องแปลให้ด้วย...อิ..อิ + + + + + + + + + + + ตัวอย่างจากนิราศสุพรรณของสุนทรภู่ เขาเขียวโขดคุ้มขึ้น................เคียงเคียง ร่มรื่นรุกขรังเรียง....................เรียบร้อย โหมหัดหี่งหายเหียง................หันหาด แฮ่วแฮ ยางใหญ่ยอดยื่ยย้อย..............โยกโย้โยนเยน บางทีใช้สระ 3 ตัวไล่วรรณยุกต์กันไป เรียกว่า "ตรีเพชรประดับ" ของพระศรี มโหสถ เรียกว่า "โคลงอักษรสามหมู่" เช่น เขาขันคูคู่คู้.................เคียงสอง เยื้องย่างนางยุงทอง......ท่องท้อง ทิวทุ้งทุ่งทุงมอง............มัจฉพราศ เทาเท่าเท้ายางหย้อง.....เลียบลิ้มลิมธาร จากคุณ : รบร - [ 21 มี.ค. 47 11:56:38 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 คคห  19, 21, 22,  23 ทั้นรมย์.... เปิดอาศรมฯเพื่อทั้น............................นะเนี่ย แหม!!ตอบจนหัวเสีย...........................หมดถ้อย สามคนช่วยกันเคียร์............................ดีหน่อย  นาพ่อ แต่จะรอดครบร้อย..............................ปล่าวนะตะเอง ...วันก่อนคุยกะยัยหนูศาลาไทย  เพื่อถามว่ากระทู้ใหม่เนี่ยจะเปิดยัง  ยัยหนูเลยตอบว่า  "ยังเลย  หนูเปิดบ่อยแล้วเดี๋ยวคนเบื่อพี่เปิดเหอะ"   เอาละสิกรวี  โดนซะแล้ว  555    แบบว่า  50/50   คืออยากเปิดเหมือนกัน  แต่กลัวตอนตอบนี่แหละ  เพราะอยากตอบเป็นโคลงอ่ะ....  กรวีเขียนโคลงมะเก่ง  ใคร  ใคร  ก็รู้.... "เปิดดิ    พี่ท่านรมย์รออยู่น่ะ...  เดี๋ยวหนูช่วยเฝ้าเอง"  แถมมีสำทับตามมาอีก....  กรวีเลยฉุกคิด  เอาฟ่ะลองดูซักตั้ง  ยังไงก็มีคนมาช่วยตั้งสองคน   หลังจากรับปากก้อเชิญสามหัวมาประชุมว่าจะเอาหัวข้อกะทู้อะไรดี   หัวหนึ่งกรวี  หัวสองศาลาไทย  หัวสามซอมพอแดง  จึงได้กระทู้ความทรงจำมานี่แหละเจ้าค่ะ  อิๆๆๆๆ  เมื่อได้ชื่อกระทู้กันแล้ว  คราวนี้ก้อมาโคลงเปิดกระทู้  พี่ซอมพอแดงร่ายโคลงให้ ....พร้อมทั้งพูดว่า    "กระทู้นี้วัยรุ่นเปิดนี่นา  ต้องเอาเจ๋ง ... เจ๋ง ... หน่อยดิ"  555  งานนี้เจ๋งหรือเจ๊งก็ไม่รู้เจ้าค่ะ  อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ งานนี้กรวีเป็นทับหน้า  ซอมพอแดงเป็นทัพหลวง  ศาลาไทยเป็นทัพหลัง  555  แต่งานนี้ทัพหน้าเปิ่นสุดเจ้าค่ะ     แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 47 14:41:06 แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 47 13:25:01 จากคุณ : กรวี - [ 21 มี.ค. 47 13:23:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ยากมากๆ พี่ๆเก่งกันทั้งนั้นเลยคะ จากคุณ : เอสเมอราลดา - [ 21 มี.ค. 47 13:29:00 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ความทรงจำซากซ้ำ ..ย้ำตัว รอยเจ็บยังฝังหัว แห่ไห้ กี่กาลผ่านใจสลัว ..มิสว่าง เหลือแต่ซากร่างไว้ เก็บไว้ให้เธอฯ แหะ แหะ ขอรับ เขียนโคลงให้โคลงเคลงต้องข้าพเจ้า ขอรับ อันที่จริงก็ไม่ยาก ถ้าหากอยากโคลงเคลง ร่ำสุราให้เมามายทุกค่ำคืนสิขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 21 มี.ค. 47 18:57:01 ]

ความคิดเห็นที่ 27 หวัดดีพี่ทิวานะครับ โหจัสต์มีมาเล่นด้วย ดีใจจังเลย เออ .เอสเมอราลดา นี่ใช่ที่คู่กับกาสิโมโดอะไรนั่นรึเปล่าครับ มะค่อยแ่น่ใจอ่ะ อ่านชื่อ"เอกคอมพลีเม้นต์" นี่เก็ตเลย คิดได้ไงนี่ จากคุณ : mildsteel - [ 21 มี.ค. 47 20:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คลื่นเซาะตลิ่งม้วน .. ม้วนโถม นอนเล่นฟังเีสียงโครม จอกน้ำ ปุยเมฆประดับโพยม .. .เป็นหย่อม หย่อมนา เหม่อนุ่นระบำล้ำ . . ..คลี่ม้วนเปลี่ยนทรง หอมดินยามทิ่มล้ม ..ทั้งตัว เล่นรักบี้ไม่กลัว ...บอบช้ำ ยิ่งเพลินเมื่อฟ้าสลัว ฝนสาด แท้กพุ่งกระแทกน้ำ ตึ่งล้มสนุกจริง ผิวขลุ่ยยามม้าชชิ่ง .เสียงใส ก่อนแผ่วฟลู้ทนุ่มละไม ...เดี่ยวซึ้ง แสนอบอุ่นกายใจ ในถิ่น นี้แฮ หวนนึกสะอึกอึ้ง โอ่เพี้ยงอดีตกาล ยามผ่านวันโหดดิ้น ด่าวใจ คราหลับฟื้นกลับไสว .อดีตชื่น ท่าจีนระรินไหล ..เหมือนเก่า กอบสุขก่อนตื่นฟื้น โลกร้ายคืนหวน วันไหนที่ไม่สบายใจมากๆ เกือบทุกครั้งที่นอนหลับ ผมจะฝันถึงที่ที่หนึ่ง ที่ซึ่งผมรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งในยามที่นึกถึง http://web.kc.ac.th/ แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 47 20:18:52 จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 21 มี.ค. 47 20:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 29 #9 ท่านกรวีร์ อ่านโคลงท่านที่ว่ากล้องถ่ายรูปที่ถูกกว่า"ธูป" มีไหม นี่ขำมากครับ เข้าใจเปรียบ คิดได้ไงเนี่ย เท่าที่นึกออกเห็นจะมีแค่"ไม้ขีดไฟ"กระมังที่ถูกกว่าธูป พอเจอหัวข้อนี้ทำให้นึกถึงเพลง"ความทรงจำ" ในคีย์บีไมเน่อร์ของพี่แอม หนึ่งในเพลงไทยสุดเศร้า เท่าที่เคยฟังมาครับ จากคุณ : mILL sTyLE - [ 21 มี.ค. 47 20:18:05 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 ลูกพี่ mildsteel เคยได้ยินหนึ่งครูในอดีตรั้ว ks ชื่อครูบริบูรณ์ น. ไหมครับ จากคุณ : mILL sTyLE - [ 21 มี.ค. 47 20:24:48 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 Once I tried to ask him how to focus the light by parabolic surface ! I think he won PhD and has held the post at Math dpt. of Mahidol U. ? จากคุณ : mildsteel - [ 21 มี.ค. 47 20:37:12 ]

ความคิดเห็นที่ 32 You're absolutely right! So we have to call him Dr. Boon... I'm not the KS alumnus, but I'd met him here in USA.  The earth is round...very round จากคุณ : mILL sTyLE - [ 21 มี.ค. 47 21:54:36 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 แรกรักนั้น                 ติดตรึง ยังคำนึง                    คิดบ้าง ความคิดถึง               วนอยู่ ยามเวิ้งว้าง                ที่ใจ ป่านฉะนี้                  อยู่ไหน หนแห่งใด                 นะเจ้า ฝากดาวไป                ถามข่าว คิดแล้วเศร้า               เจ็บทรวง หวังพี่นั้น                   สุขสบาย ความทุกข์หาย            ห่างไร้ สุขเรียงราย               ไปตลอด มียิ้มให้                     ห่วงเสมอ คิดถึงโคลงห้าด้วยค่ะ ท่านพิราบเงิน ไม่ว่างแฮะ.. แหม..สองหนุ่มรำลึกถึงความหลังกันใหญ่...^_^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 21 มี.ค. 47 22:34:52 A:203.113.51.100 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 โลกกลมเราจึงเจอกัน .โซ้ยโคลงพัลวัน ฟ้ามิอาจกั้นให้เคือง พี่ซอมพลออู้คำเมือง ..อยากกินแกงเหลือง รบกวนพี่ไหมหน่อยซี อยากเที่ยวกรุงเทพราตรี .พี่ทิวาทันที เอาแบบเหมือนหนังสือเลย (อิอิ) พี่รสายอดทรามเชย .ดื่มเบียร์เสบย มะเคยเลยคิดชวนเรา ไร้นามไฮโซไม่เบา .อยู่เมืองขรึมเก่า สุดเก๋าเชิงวิชาการ ท่านรมย์ก็เริงสำราญ ..อยู่ไหนช่วนขาน เหนือใต้อิสานเมกา นอร์ฟอร์คเวอร์จิเีนียอีกหนา ไ่ม่รู้้น้องยา มิลสไตล์ปักหลักทำกิน เจ้าเหล็กนั่งจิบไวน์ริน ..เพ้อพกเผลออิน เสน่ห์แห่งยอดมงบลอง โคลงพี่ซอมพลอเพราะโคตร  อ่านแล้วโดนอ่ะ จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 22 มี.ค. 47 04:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 35 • ความทรงจำก่อนครั้ง              คราเรียน เคยส่งรายงานเขียน                 สืบค้น ลอยเรือล่องน้ำเพียร                 หาแหล่ง วัดนา สถาปัตย์พิลาสล้น                   สง่าล้ำเลอสมัย ฯ • ยังจำบรรยากาศล้วน              โบราณ ทรงค่าศาสน์อลังการ                ประทีปแก้ว ยืนสงบนิ่งกลางลาน                 อันสงัด พลันฉัพพรรณวิมุตแพร้ว             พร่างเพี้ยงวิมานทอง ฯ สมัยมัธยม เคยทำรายงานส่งอาจารย์ เกี่ยวกับวัดในกรุงเทพฯ คงเป็นคนเดียวที่บ้าลุยไปถ่ายรูปตามวัดต่างๆ จำได้ว่าข้ามน้ำไปวัดอรุณ ได้เห็นอะไรต่างๆ มากมาย แล้วก็ยังประทับใจมาจนถึงทุกวันนี้ สวัสดี คุณ กรวี, คุณซอมพอแดง และ หนูศาลา ( 3 สาวพาวเวอร์พัฟเกิล) เจ้าของกระทู้ รวมทั้งท่านอื่นๆ ด้วยครับ นายเหล็กละมุน ฝีมือยังไม่ตกเลย ผมชอบเสียงโคลงของคุณจริงๆ อ่านทีไรก็เพราะทุกที แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 47 08:55:30 จากคุณ : JustMe - [ 22 มี.ค. 47 08:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จากความคิดเห็นที่  ๒๔ โดยท่าน"กรวี"ครับ + + + + + + + + + + + เขาขันคูคู่คู้.................เคียงสอง เยื้องย่างนางยุงทอง......ท่องท้อง ทิวทุ้งทุ่งทุงมอง............มัจฉพราศ เทาเท่าเท้ายางหย้อง.....เลียบลิ้มลิมธาร                               - พระศรีมโหสถ แปล นกเขาขันจุกกรู้.............ก้องจับ ใจเอย ท้องทุ่งนกยูงสลับ.........ย่างเข้า นกกระทุงกระทุ่งกับ.......กระทุ้งเบิ่ง ปลาแฮ เทามัจฉาเท่าเ้ท้า..........แม่เจ้านกกระยาง อ่านเบื้องหลังกระทู้ท่านกอวีแล้ว ก็อดจะส่งยิ้มจากใจให้ท่านมะได้ ^__^ อย่าเข้าใจผิดกระผมแม่บัวลอย ข้าน้อยถาม มะใช่นั่งเฉย ๆ ก็คิดตามไปด้วยหละท่าน นี่คิดออกไปบทนึงแล้วของคุณพระศรีมโหสถ ส่วนของท่านสุนทรภู่นั้นคลับคล้ายคลับคลา ว่าท่านแต่งบาทสามตอน "หาว" หุ หุ อารมณ์ขันของกวีครับ + + + + + + + + + + + จากความคิดเห็นที่  ๓๔ โดยท่าน"เหล็กละมุน"ครับ + + + + + + + + + + + ท่านเหล็กละมุนครับ ผมคือเด็กทุ่ง ประจำอยู่แถวลาดกระบังครับ เพื่อนผมเคยเล่าให้ฟังว่านมโคดี ให้ดูที่โคกินอะไร ถ้ากินหญ้าภูเขาที่สะอาด และโตในอากาศดี คุณภาพนมรวมถึง ผลิตภัณฑ์นม เช่น เนยแข็ง ย่อมดีตามด้วย ประเทศเจริญจัดบางที่เค้าเอาซากศพป่น (โปรตีนถูก) ผสมให้โคกิน นอกจากนี้ อาจมีฮอร์โมนเร่งนม ยาม้าโค และยาปฏิชีวนะ ให้โคกินต่างหญ้า เพื่อให้แม่โคตื่น สร้าง และรีดนมได้เยอะ ๆ พอหมดสภาพก้อเอาเนื้อขาย ไม่ต่างอะไรกระบือบ้านเราที่ท่านหมูเหล็ก ประพันธ์ร้อยกรองจับใจไว้ ณ ถนนฯสายนี้ เฮ่อ...รู้แล้วก้ออดสงสารมะได้                                    รมย์ บุริน                                 ๒๒ มี.ค. ๔๗ จากคุณ : รบร - [ 22 มี.ค. 47 09:11:17 A:128.82.217.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 เท้าความไปถึงเมื่อ......มัธยม เพื่อนชี้เพื่อนชวนชม....ดอกหญ้า อึ่งอ่างแอบโคลนตม....ตัวเลื่อม..มันแฮ หยิบชูขึ้นมา..อ๊า!!.......เพื่อนหาย ..กระจายพลัน จากคุณ : หนูโย (Yo_JungZ) - [ 22 มี.ค. 47 12:59:37 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ความทรงจำ  (แบบใยไหม) ************ ...แม้เวลาผ่าน นานแสนนานสักแค่ไหน ยังรอคอยตลอดไป ในหัวใจยังมีเธอ ....ยังระลึกนึกถึงอยู่ไม่วาย แม้คืนค่ำไม่คลายมั่นเสมอ ภายในใจยังอยากพบเจอ คงไม่ใช่ฉันเพ้อ..เพ้อ..เดียวดาย ....คำรักยังปักใจฉัน ความฝันว่าเรามีกันไม่ห่างหาย ถึงวันนี้ยังคิดถึงมิคลาย แม้ชีวาวายคงไม่คลายจากจำ ....แม้กาลเนิ่นนานผ่านไป ยังคงฝังในใจให้นึกขำ วันที่เราหยอกล้อต่อเดิมคำ แม้ผ่านนานจะตอกย้ำว่างดงาม http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=805 http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=805 แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 47 13:09:42 แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 47 13:09:40 แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 47 13:09:14 จากคุณ : กรวี - [ 22 มี.ค. 47 13:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สวัสดีคุณ yo #๓๗ อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ มีความจำด้วยนิดนึงเกี่ยวกับ อึ่งอ่าง ใส่รองเท้าทุกครั้ง          ธรรมดา วันหนึ่งแปลกจริงนา       ไม่เข้า พยายามยัดบาทา          จนเหนื่อย จึงพบสบตาเจ้า             อึ่งน้อยนอนสบาย ฯ ความจริงไม่ใช่อึ่งน้อยหรอก อึ่งตัวโต มันเข้าไปอยูในรองเท้านักเรียน ใส่เข้าไปแล้วด้วย ไอ้เราก็แปลกใจ วันนี้ไหงมันแปลก ๆ รองเท้าคับจัง ถอดมาดูอีกที แว๊ก!!...สบตากับเจ้าชายอึ่ง ตาแป๋วเชียว โฮ่ ๆ O^O สวัสดีท่าน Justme  ท่านรมย์ ด้วยค่ะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 22 มี.ค. 47 21:09:16 A:203.113.51.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 โหะ โหะ ความทรงจำแบบซาบซึ้งก็มีแล้ว ความทรงจำแบบซึมเศร้าก็มีแล้ว ความทรงจำแบบคิกขุก็มีแล้ว ความทรงจำแบบเป็นเพลงก็มีแล้ว ลองมาดูความทรงจำแบบแม่พระ ลอกเลียนมาจากรสาสไตล์ครับ โอ้ความจำที่แท้         สร้างทุกข์    สัญญา                      ทุกข์ รับทราบโศกสนุก       เก็บไว้    เวทนา                 สัญญา แล้วปรุงแต่งปั่นปลุก  เอาโน่น บนี่เอย    สังขาร                     ตัณหา จิตบรู้จึงได้                 ยึดมั่นเชื่อตาม  อวิชชา                    อุปาทาน โมหะ "ละความจำ"ใช่ว่าพาทุกข์หาย รู้ความหมาย"ละความจำ"จิตจำได้ สู่เนวสัญญานาสัญญาไง โลกบรรลัยแปดหมื่นสี่มิหนีตาย ค่อยค่อยปล่อยสิ่งมั่น   ปลาต เมื่ออุปาทานขาด         หยุดไคล้ ปฏิจจสมุปบาท           ถูกตัด สิ้นสุดสังสารได้          ดั่งไม้ไร้โคน จากคุณ : mILL sTyLE - [ 23 มี.ค. 47 02:36:10 A:128.82.217.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 เพื่อให้ได้สาระเพิ่มฃึ้น      รับ...........ทราบ.......โศกสนุก         เก็บไว้ สาฬายตนะ    วิญญาณ     เวทนา            สัญญา จากคุณ : mILL sTyLE - [ 23 มี.ค. 47 04:04:56 A:128.82.217.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดีค่ะ คุณซอมพอแดง ^^!   อึ่งอ่างอยู่ในรองเท้า...เคยเจอค่ะ คือว่าเจอก่อนใส่ ไม่งั้นก็คงยัดไม่เข้าเช่นกัน ^^! วันนี้จะพยายามอู้งานมาต่อโคลงอีกนะคะ ... จากคุณ : หนูโย - [ 23 มี.ค. 47 08:23:53 A:210.86.223.212 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 สวัสดีชาวอาศรมฯทุกท่าน...และท่านซอมพอแดงครับ + + + + + + + + + + + ถึงท่านหนูนาครับ + + + + + + + + + + + อย่าบอกนะว่าหนูนาหยิบอึ่งด้วยมือเปล่า ....หยืยย  แค่คิดก็กระเจิงแย้ว..... + + + + + + + + + + + ถึงท่านกรวีครับ ความทรงจำ  (แบบรมย์ บุริน) ....เวลาพาผ่าน............... ....พลางสมานแผลใจ... ....ความหลังฝังไว้......... ....ในหทัยแผลเป็น....... จำนรรจ์วาจารัก ชื่นใจนักดั่งฝนเย็น แจ่มแล้แม่จันทร์เพ็ญ คำเจ้าเจิดกว่าจันทร์งาม อดีตแห่งรักหวาน พาวันวานวาววับวาม เอิบอิ่มอมยิ้มตาม เรื่องเรืองรามผสานกัน สายน้ำผ่านไม่หวน สายลมรวนไม่ทวนหัน สายใจมอบให้กัน สายสัมพันธ์มั่นให้เธอ @^___^@ ป.ล.  เพลงความทรงจำนี่ฟังแล้วอินดีครับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 23 มี.ค. 47 10:21:17 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 แหะ แหะ เรียกหนูโยเป็นหนูนาไปซะแล้ว...โทษทีครับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 23 มี.ค. 47 10:25:08 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 ..ท่านรมย์..     แหะๆ หยิบด้วยมือเปล่าอ่ะค่ะ    เพื่อนจึ่งหาย....กระจายพลัน    อย่างไรเล่าคะ ^^!     จากคุณ : หนูโย (Yo_JungZ) - [ 23 มี.ค. 47 10:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 46 หางยาวหางล่องสู่.........พีพี น้ำสวยน้ำใสสี.............มรกต หาดทรายขาวเกินวจี......เอื้อนเอ่ย แผ่นฟ้าครามงามจรด-....ผืนน้ำ-ยามเย็น สองปีที่แล้วไปเที่ยวเกาะพีพีมาค่ะ ...  เคยเห็นเรือชนกันไหมคะ ...เจอมากะตัวเลย ^^! เกือบไม่รอด แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 11:21:14 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 11:19:39 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 11:19:39 จากคุณ : หนูโย (Yo_JungZ) - [ 23 มี.ค. 47 11:18:22 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เพื่อนผมชื่อกัน มันเดินชนเรือ ไม่รู้จะเรียกว่า"เห็นเรือชนกัน"ได้อ๊ะเป่า จากคุณ : เพื่อนบักกัน - [ 23 มี.ค. 47 12:06:30 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 #๓๕  ท่าน Justme เคยอยากเรียนวาดด้วย         รูปงาม เป็นแต่ฝีมือทราม                ยากแท้ ขีดเขียนหัดทุกยาม             ใจชอบ จิตรกรนั่นแม้                     แค่ได้เพียงฝัน ฯ ชอบวาดรูปด้วยค่ะ เคยสองจิตสองใจว่าจะเรียนดีหรือไม่ แต่แล้วก็ตัดสินใจไปเรียนบัญชี...ป่านนี้ถ้าเรียนศิลป์ อาจไปนั่งปลีกวิเวก วาดรูปวัดวาอาราม อยู่ที่ไหนสักแห่ง ก็เป็นได้  ^__^ ปล. ถึงคุณหนูโย นิดนึงค่ะ เนื่องจาก ณ ที่นี้คืออาศรม  ถ้าหนูโย เพิ่มอ๊อพชั่น เอกโท ตามผังโคลงล่ะก็ เจ๋งเป้งเลยค่ะ ลองหัดดูนะคะ ยังไงมาแปะอีกเด้อ  พี่ ๆ ในอาศรม โดยเฉพาะ "เพื่อนบักกัน" พร้อมจะเกลาให้ค่ะ ^_^ ผังโคลงสี่ อยู่อาศรมภาคที่แล้วค่ะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 23 มี.ค. 47 13:38:27 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 ถึงคุณซอมพอแดง   ขอบคุณหลายๆค่ะ ที่ช่วยติเตียน ^^! จะพยายามให้ตรงตามผังโคลงเจ้าค่ะ -----เอามาแปะใหม่-----    พยายามให้ตรงตามผังนะคะ แต่ว่าเนื้อความ ออกมา  แปลกๆ ประมาณว่า ไปถึงแล้ว..กลับเลย หางยาวล่องสู่ห้วง........พีพี เกาะแก่งแอ่งน้อยมี.....หมื่นมาก หาดทรายแผ่นขาวมี....รอยเหยียบ จะจากลาแสนยาก......เหตุด้วย..สวยเกิน แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 15:13:32 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 14:52:05 จากคุณ : หนูโย (Yo_JungZ) - [ 23 มี.ค. 47 14:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 50 หวัดดีฮับคุณซอมฯ, คุณกรวี,คุณศาลาไทย ลองแต่งเลียนเรื่องหนูโยดีฝ่า... จับหางยาวจุ่มน้ำ         นั่งไป พิสมัยพีพีใส             สะอาดน้ำ หาดพราวสกาวไกล    เพลินแก่ง นานา ดื่มด่ำสวรรค์ล้ำ          ค่ำเช้าอภิรมย์ จากคุณ : เพื่อนบักกัน - [ 23 มี.ค. 47 20:36:21 A:128.82.217.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 51 มีผิดไวยากรณ์เล็กน้อย  หนูโยลองหาดูเน่อ จากคุณ : เพื่อนบักกัน - [ 23 มี.ค. 47 20:39:49 A:128.82.217.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 52 ความ..ในใจมั่นไว้.....................วันวาน ทรง,..อยู่อย่างทรมาน..................เนิ่นช้า จำ....ฝืนสิบหกกาล.....................ปีผ่าน พ้นเฮย ข้าฯ..หม่นไหม้เหว่ว้า.................ที่เฝ้ารอนาง           (เอี้ยก้วยรอพบเซียวเหล่งนึ่งนานถึงสิบหกปี) แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 20:49:39 จากคุณ : รสา รสา - [ 23 มี.ค. 47 20:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 53 สวัสดีแม่นางรสา รสา ค่ะ อ่านแล้วก็คิดถึงรักอมตะคู่นี้จริง ๆ ขอบคุณนะคะ จะสร้างมากี่รอบก็ยังอยากดูอยู่นั่นเอง.... แต่ตอนนี้คิดไปถึงนิยายที่เคยอ่านเรื่องแรก ^_^ นิยายเรื่องแรกนั้น       จำดี คือ”แทบหัตถ์เทวี”        เอ่ยอ้าง อ่านไปน่ากลัวผี           มาหลอก มือล่องลอยหนึ่งข้าง      บีบเค้นคนตาย ฯ บรื๋อออ... เอ่อ..ทัพหน้า ทัพหลัง หายไปไหนแล้วเนี่ย วู้ ๆๆ... ได้ยินแล้วตอบด้วย... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 23 มี.ค. 47 21:42:29 A:203.113.51.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 54 คคห 20  หนูศอ  ศาลาไทยทัพหลังของเรานี่เอง ถึงงานจะยุ่งแค่ไหน  อย่างไรเธอก็ปลีกตัวมาตอบทู้ได้เสมอน่ารักจริงๆ  //kiss//kiss คคห 25  เอสเมอรดา ลองเล่นต่อโคลงกันหน่อยมั๊ยค่ะ... คคห.  26  ท่านทิวา... รู้สึกว่านานๆจะเจอท่านทิวาสักครั้งในอาศรมฯยินดีค่ะ หายหน้าหายห่างร้าง..........................อาศรม   คงเพื่อเก็บเกี่ยวบ่ม.............................เรื่องร้าว เพื่อเขียนเรื่องจนจม...........................ลงสู่ ห้วงแห่ง(ก้น)บึ้งอีกครั้ง.....................หัวใจ   พ่อเฮย คคห.11,14,27,28,31  เจ้าเหล็กฯ กระทู้นี้มีเจ้าเหล็กฯก้อเหมือนมีคนช่วยผ่อนอีกแรงเนอะ... เจอกันบ่อยเล่นล้อ........................เจ้าเหล็ก  ละมุนเฮย มาช่วยกันต่อล้อเด็ก.......................ที่นี้ ทักทายเพื่อนพ้องเล็ก......................เด็กใหญ่  อาศรมฯ ด้วยจักผูกมิตรลี้.............................ไม่ให้ลืมเฮย มิตรลี้  ในความหมายของกรวี  =  มิตรที่ห่างหายเจ้าค่ะ คคห.29,30,32,34,40,41  ท่าน   mILL STyLE ความทรงจำแม่พระ.........................มากมี หวานดั่งดวงฤดี...............................ปรี่ล้น ล้นหลั่งรินถ้อยวจี............................ปรากฏ ปนอยู่อย่างท่วมท้น............................ไป่สิ้นสลายเฮย คคห.35  ท่านจัสมี... กรวีเข้าวัดบ่อยๆค่ะ...    แต่ไม่ได้ไปถ่ายรูปค่ะจะไหว้พระ  ซะมากกว่า.... ด้วยว่าเป็นคนบุญน้อยเลย  ต้องทำบุญเยอะๆ สวดมนต์(บาง)บทคล่องด้วย......................ขึ้นใจ เรียนอยู่โรงเรียนวัดไกล..............................แต่เล็ก วัดพระมหาธาตุฯเลื่องไป............................กระฉ่อนนามเฮย ด้วยแหล่งรวมปราชญ์เหล็ก...........................ใหญ่ยิ่ง  เมืองนครฯ โห...ไม่ได้เข้าข้างตัวเองเลยนะเนี่ย  55555    ปล.กรวีเป็นเด็ก  ร.ร.วัดเจ้าค่ะ คคห.36,43,44 ท่านรมย์... นี่ก็อีกคนค่ะ  ที่มาช่วยปั่นกระทู้.... หากท่านเงียบใช่ล้า.........................บทโคลง แค่อยากหาคำโยง...........................ฝากไว้ รวบรวมเล่นหลายโมง....................ยามแห่ง  พจน์นา มีบทโคลงมากให้............................หลากด้วยอารมณ์   คคห 33,39  พี่หญิง   ซอมพอแดง... เอ้า...ทัพหลวงนี่เอง  555  ทำหน้าที่ได้ดีน่ะเจ้าค่ะ....      อย่างเนี้ยต้องให้รางวัลเน้อ....    //kiss//kissเพื่อกำลังใจจ้า... ..หลุดบ่อยเร้ยเรา.. แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 23:37:02 จากคุณ : กรวี - [ 23 มี.ค. 47 22:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 55   ๏ ความทรงจำบัดนี้           สีจาง ภาพชัดไยเลือนราง            ยากรื้อ แสร้งกลบเกลื่อนอำพราง      รอยโศก ถามไถ่เหมือนยิ่งยื้อ            กลับย้อนยอกใจ ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 23 มี.ค. 47 23:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ทรงจำความเมื่อครั้ง               เยาวัย โศกสุขมิสงสัย                      สักน้อย วันคืนคิดอาลัย                      พลัดพราก พบมากก็เมื่อคล้อย                เคลื่อนแล้วเลยสาว ...................... ภาพและคำ โดย ..วาวา.. จากคุณ : ..วาวา.. - [ 23 มี.ค. 47 23:48:29 ]

ความคิดเห็นที่ 57 รู้สึกว่า  อาศรมฯขาดท่านอาจาย์โคลงไปหลายท่านเลยน่ะเจ้าค่ะ  อย่างท่านจอมยุทธฯ  ท่านอาพี    ท่านออกัสฯ  ท่านจังงัง  ท่านนัวเนียร์ฯ  ท่านวฤก  ท่านไร้นาม  ท่านหนูนา  ท่านวาวา  ท่านคัมภีร์โบ ฯ  ท่านโมโน  ฯ  อย่าปล่อยให้อาศรมเงียบเพราะขาดท่านมาร่วมแจมฯเลยนะเจ้าค่ะ  มาร่วมกันเพื่อความหฤหรรษ์กันดีกว่าเจ้าค่ะ....  บอกตรงๆเลยว่าคิดถึงทุกท่านเลยเจ้าค่ะ.. แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 47 00:04:16 จากคุณ : กรวี - [ 24 มี.ค. 47 00:00:19 ]

ความคิดเห็นที่ 58 วันวารอันวุ่นว้า                           เว้าวอน หน่วงเหนี่ยวอนาทร                     ท่วมท้น จดจำมิจากจร                            จนเจ็บ หนาวเหน็บในสุขล้น                    อ่อนล้าคราฝัน ...................... ภาพและคำโดย ..วาวา.. จากคุณ : ..วาวา.. - [ 24 มี.ค. 47 00:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ใครแอบนินทาเราโดยมิได้รีโหลด ขอให้จู๊ดๆ อิอิอิ .................. ภาพโดย ..วาวา.. จากคุณ : ..วาวา.. - [ 24 มี.ค. 47 00:09:10 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สองสาวแม่ทัพเจ้า          คนงาม ต้องออกแรงติดตาม        ร่ำร้อง แอบไปเล่นไหนทราม-     เชยพี่       มาเถิดจงกลับห้อง           ปกป้องอาศรมฯ   ฮ่า ๆๆ..           จากคุณ : ซอมฯทัพหลวง - [ 24 มี.ค. 47 00:10:34 A:203.113.51.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 นายเหล็กละมุน ฝีมือยังไม่ตกเลย ผมชอบเสียงโคลงของคุณจริงๆ   จากคุณ : JustMe ผมชอบเสียงโคลงของคุณ ..นายเหล็กละมุน ฝีมือยังไม่ตกเลย แว่วเสียงสำเนียงชมเชย เฮียจัสต์มีเอ่ย น้องเหล็กขอขอบคุณฮะ ช่วงนี้ตาลาย เห็นไรเป็นกลอนไปหมด อิอิ ขออนุญาตไปเที่ยว เอ้ย .ไปทำธุระเรื่องงานสักสี่ห้าวันนะครับ แล้วเดี๋ยวมาเล่นต่อ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 47 00:19:12 จากคุณ : mildsteel - [ 24 มี.ค. 47 00:14:57 ]

ความคิดเห็นที่ 62 หลับเนตรเพียงหลั่งล้น .อดีตริน คืนกรุ่นแก้วกลิ่นประทิน กระอบหล้า คีตทิพย์พิมานอินทร์ .ก้องกระหึ่ม ทั่วนา รักแผ่แสงทิพย์จ้า .สฤษดิ์เรื้องโลกหรรษ์ โอบนุ่มเอวอ่อนนิ่ม เนตรประสาน สื่อรักทะลักมาน พี่แล้ว โฉมเอ๋ยนิรันดร์กาล ...คือขณะ นี้แฮ จุมพิตแผ่วเพริศแพร้ว ถล่มล้านโกฏสวรรค์ อิทธิฤทธิ์รักพลั่งท้น ..พลังมหันต์ ชีพหนักแน่นนับอนันต์ ...สุดมิได้ แสนสมุทรเทวษศัลย์ ..ฤ แค่หนึ่ง หนองนา เบิกเนตรตื่นคืนไซร้ ...ท่วมท้นพลังเหลือ จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 24 มี.ค. 47 00:17:59 ]

ความคิดเห็นที่ 63 #58 โอ้วาวาว่าว้า             เจงเจง หวานวจีดวจเพลง      ผ่อนว้า ยามสู้ศึกบุกบ่เกรง     แข็งแกร่ง พจน์แถลงคมกล้า     นุชแก้วดั่งทุเรียน จากคุณ : เพื่อนบักกัน - [ 24 มี.ค. 47 04:53:39 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 ละมุนคำใครพร่ำร้อง                         เรียกขาน ส่ำสรรพสำเนียงหวาน                        กล่าวถ้อย วจีวิจักษ์วิจารณ์                                จรุงจิต ลิขิตราวเรียงร้อย                              เรื่องครั้งเคยหวาม ............. ภาพและคำ โดย..วาวา.. แด่ #63 จาก Old Dominion University (รึแค่ผู้แอบใช้ช่องทางสื่อสารของแถวๆ นั้น อิอิ) จากคุณ : ..วาวา.. - [ 24 มี.ค. 47 05:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 65 หวัดดีค่ะ เพื่อนบักกัน และทุกๆท่าน    ขอบคุณค่ะที่ช่วยๆกันติ จะได้แต่งเก่งๆเหมือนทุกๆคน ^^! แต่คงอีกนาน  ชอบทุกๆคนมากเลยค่ะ แต่งได้เพราะ และเห็นภาพ....     เพื่อนบักกัน แต่งเลียนต่อเนี่ย เหมือนได้ไปด้วยกัน เลยนะเจ้าคะ ^^! จากคุณ : หนูโย - [ 24 มี.ค. 47 08:07:48 A:210.86.223.212 X: ]

ความคิดเห็นที่ 66 ถึงคุณวาวาขอรับ ^^! #64 วาวาที่สุดแล้ว                     คำหวาน การข่าวโฉมแตกฉาน            ชื่นรู้ วิสัยทรรศน์ชัชวาล               โชติช่วง น่านับถือบคิดสู้                   เพราะด้อยปัญญา ทุเรียนจริงเนื้อนุ่ม                 แน่นหวาน เปรียบประดุจกลอนกานท์      ท่านได้ เปลือกนอกเป่นแหลมปาน      ปลายหอก เอ่ยเปรียบเปรยแทนไว้          พจน์ล้ำคมคาย ที่สุดโจรป่าร้าย                   หมดทาง "เพื่อนบักกัน"เท้าคาง           ตื่นเต้น น้อมสวัสดีนาง                    พราวพากย์ เยาวพานชวนเหล้น              อย่าได้โกรธา ^_^ หวัดดีท่านวาวาและหนูโย ตอนนี้"เพื่อนบักกัน"ต้องขอแปลงร่างเป็น "เด็กโอดียู" ก่อนนะครับ  แอ่น..แอ๊น ยินดีที่ได้รู้จักครับ จากคุณ : เด็กโอดียู - [ 24 มี.ค. 47 08:57:07 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 67 อย่าเพิ่งท้อใจไปหนูโย แต่งเลียนเรื่องเพียงอยากบอกว่า โคลงกลอน นั้นนำเสนอได้หลายทาง (variations) เช่นเดียวกับดนตรี ทำนอง เดียวกันกลับเล่นได้หลายแบบ  ผมแต่งเลียนหนูโยด้วยวิธีนี้ครับ เลือกคำสื่อความในโคลงหนูโย 1 หางยาวxxxxxxxxx........พีพี 2 เกาะแก่งแอ่งxxxxx.....xxxxx 3 หาดทรายxxxขาวxxx....xxxxx 4 xxxxxxxxxxxxxxxx......xxxxxxx..สวยxxxx พอได้มาผมก็คิดว่าคำโทเอกไหนจะวางที่ไหนได้มั่ง จะเห็นว่า เกาะ-แก่ง-แอ่ง-หาด ใช้ลงตำแหน่งเอกได้ เมื่อรู้คำไหนใช้เป็นโทเอกได้  ก็มาเรียงความหมายดู 1 หางยาวพาไปเกาะ 2 เกาะพีพีสวย 3 มีหาดขาวและเกาะแอ่ง 4 ไม่รู้ลืม จะเห็นว่าต่างจาก 1 2 3 4 ของน้องโย เพราะผมพยายาม "เน้น" ว่าเกาะพีพีสวยจริง ๆ นะ โดยใช้ "หางยาว" เป็นตัวเปิดเรื่องสู่พีพี ซึ่งถูกใจผมมาก ไม่งั้นไม่แต่งล้อสำนวนหรอกจ้ะ ต่อไปก้อเป็นการปะติดปะต่อ หลักการก้อคือหลับตานึกภาพ ผมเห็นก็แค่หางยาว"จุ่มน้ำ"อะครับ และก้อเปิดดิก เช่นผมอยากให้มีเสียง"พอ"หน้าคำว่า"พีพี" พอนึกไม่ออกก็เปิดหาที่ ตัวผอพอและภอ  จนได้"พิสมัย" อ่านดูคิดว่าเข้าท่าก็เอาครับ โคลงเหมือนกะวาดรูปที่ท่านซอมฯเคยฝันไว้อะครับ ต้องเรียน การร่างภาพก่อน นอกจากนี้ก็มีทฤษฏีสี การลงแปรง วาดภาพนิ่ง ฯลฯ ที่สำคัญที่สุดคือศึกษาจากงานจริง เช่น การก็อปปี้ภาพในพิพิธภัณฑ์ ในโคลงผมแนะนำให้ศึกษาจากนิราศนรินทร์ครับ เพราะอ่านง่าย ไพเราะ และมีกลโคลงลึกซึ้ง  ลองอ่านโคลงบทสุดท้าย ของนิราศนรินทร์ จากเวบคุณหมอโมโน http://www.geocities.com/thailiterature/me.htm ๑๔๔. โคลงเรื่องนิราศนี้......นรินทร์อิน รองบาทบวรวังถวิล.............ว่าไว้ บทใดปราชญ์ปวงฉิน...........เชิญเปลี่ยน แปลงพ่อ ปรุงเปรียบเสาวคนธ์ไล้........เลือกลิ้มดมดู                                                  -นิราศนรินทร์ ท่านแต่งไว้กุรุสนึงพอดี  ถ้าเรียนเดือนละบท ก็จบหลักสูตร ภายในสิบสองปี  ^__^  แค่อยากจะบอกว่าท่านเก่งมั่นมากครับ เพราะบทท้ายยังทิ้งทวนว่าถ้าฟังไม่เข้าหูใครก็แก้ไขได้ ซึ่งคงไม่มีใครแก้หรอกเพราะโคลงท่านเหนือจริงจริง แค่โคลงบทแรกของท่านนั้นเจิดจ้าแบบบรรยายได้ หลายหน้ากระดาษ..  ท่านซอมฯนะท่านซอมฯ...^__^ จากคุณ : เด็กโอดียู - [ 24 มี.ค. 47 10:42:59 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบพระคุณ ท่านเด็ก โอดียู ค่ะ... ข้าพเจ้ามิเก่งกล้าสามารถจะไปเกลาให้ผู้ใดได้นี่คะ ถ้าเกาหลังล่ะพอไหว ^__^ นี่ก็แอบเรียนไปในตัวด้วยเลย.. ท่านน้องเหล็กละมุน..โคลงเพราะจริง ๆ ขอบคุณที่ขอบโคลงห้าค่ะ ภาษางามเพริศแพร้ว         แดนสรวง แลประทับในทรวง            ซาบซึ้ง เปรียบหวานดั่งกับรวง         ผึ้งหว่าน ระรื่นถึงก้นบึ้ง                  แห่งห้วงหฤทัย ฯ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 24 มี.ค. 47 11:14:51 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 ^^ ขอบคุณมากๆค่ะ  เด็กโอดียู    ก็เลยบอกว่า แต่งได้เพราะเหมือนได้ไปด้วยกันเลยค่ะ ^^ จากคุณ : หนูโย (Yo_JungZ) - [ 24 มี.ค. 47 13:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ความทรงจำคำนี้ ..................... มนต์ขลัง อยากจำกับลืมหลัง .................. ก่อนได้ อยากลืมจำดุจยัง .................... คงอยู่ พับผ่า ! สิยากไซร้ .................. จำไว้จะไม่ลืม   จากคุณ : นายหวัง - [ 24 มี.ค. 47 13:53:04 A:202.133.134.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 คคห.    37,42,45,46,49,65  หนูโย ดีจ๊ะหนูโย...ยศวดี(หรือปล่าว)  บับหน้า  จะถ่ายคู่กับวิลลี่ป่าวอะตะเอง.... น่าหนุกนะเที่ยวเล่น..............................พีพี หาดสวยทรายขาวดี..............................ที่นั้น หลายหลากธรรมชาติมี.........................วานบอก สวยยิ่งด้วยสิ่งนี้......................................นี่นี้เมืองสยาม คคห  39,48,53,60,68  พี่หญิง  ซอมพอแดง ขยันจริง  จริงเลยพี่หญิง  ทัพหลวงนี่... หากครบร้อยนี่ต้อง........................ขอบคุณ เพราะช่วยด้วยการุณ.......................ขุนน้อง ให้พ้นผ่านครบหนุน........................ดีช่วย ด้วยพี่มาช่วยคล้อง...........................ล่องด้วยบทกวี คคห  43,44  ท่านรมย์... กรวีจะมีบุญได้อ่าน ความทรงจำผ่านบทโคลงของท่านปล่าวนา..... รอบทโคลงของท่าน............................อยู่น่ะ บอกว่าจักแต่งน๊ะ.................................ฝากไว้ ไมไมไม่รอแล้วล่ะ...............................ถอนไถ่ โถ!!!พ่อรมย์คนไกล...........................หมั่นให้เก้อคอย คคห  47,50,51,58,66,67  เด็กดีโอยู,เพื่อนบักกัน ทำไม???ไม่แปลงร่างเป็นมดเอ็กซ์ด้วยนะ...  ปล.เด็กดีโอยูเนี่ยแปลว่าไรค่ะ... เพื่อนบักกันเปลี่ยนแป้น..............ไปแร้ว  พ่อเฮย เป็นเด็กดีโอยูแล้ว........................บอกให้ หวังเพียงไม่เปลี่ยนแคล้ว.............มดเอ็ก  ซุปปอร์ เพราะแม่คนสวยใช้.....................ไหมเล่าท่านเฮย คคห.52  ศิษย์พี่รสา  รสา กะว่าเสร็จงานนี้จะไปเขียนนิยายต่อค่ะ  แฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอี้ยก้วยรอแหล่งนึ่ง...........................สิบหก  ปีเฮย ใครม่างจะรอพก...............................กีวี่ สามสิบปีนี่แล้วผก.............................เลยล่วง ยังบ่เจอใครให้นี้................................กีวี่กำสรวล คคห.55  หนูศอ  ศาลาไทย (ทัพหลัง  หรือเรียกอีกอย่างว่าผู้หนุนหลัง  อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)  ยังแต่งโคลงได้ไพเราะเช่นเดิมเลยน่ะเนี่ย  ศิษย์เก่าเบญจมฯก็เก่งฉะนี้แล น้องศาลาเก่งนั้น..........................กานต์โคลง มาลั่นไมตรีโยง............................ฝากไว้ ยังใช่ไป่ลืมโปง............................หรอกน่ะ ก็แค่งานมากให้...........................จึ่งต้องสะสาง คคห 56,58,59   ท่าน  วาวา   กรวีไม่ได้นินทาท่านเลย  แต่บ่นถึงน่ะเจ้าค่ะ... คิดถึงนะท่านน้ะ.................วาวา มิใช่แอบนินทา...................ท่านรู้ แค่ล้อเล่นกันมา..................ไงล่ะ แหม!บ่นิทาแค่อู้.................ใคร่รู้ความใน คคห.61,62  เจ้าเหล็กฯ   จะห่างอาศรมฯไปหลายวัน  เหงาดิเนี่ย... อดอ่านกานต์ท่านน้อง........................หลายวัน โถ...เล่าจะลืมกัน.................................หมั่นอู้ วันนี้ห่างพรุ่งนี้พลัน............................ไม่ต่อ จะไป่ลืมมาเล่นทู้..................................ป่าวนะตะเอง มะรู้จะมีหลุดป่าวเรา แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 47 15:20:07 จากคุณ : กรวี - [ 24 มี.ค. 47 15:00:12 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สวัสดีค่ะ คุณนายหวัง #๗๐ อยากจำจำบ่ได้            โธ่ถัง คราวอยากลืมสิยัง        มั่นแท้ ยามดึกคิดฝันหวัง         รวยร่ำ ยามตื่นกลับลืมแ้ก้        เลขท้ายสามตัว ฯ ^__^ สวัสดีทุกท่านค่ะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 24 มี.ค. 47 15:36:35 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 73 หายหน้าไปสองสามวันปาเข้าไป เกือบร้อย  หึ หึ เจอพี่จัสฯ  โห..ดีใจมากมาย  หวังว่าพี่คงสบายดี ตามเรื่องพวกร่วมเพศไปจดทะเบียนที่ซานฟานฯ รู้สึกเห็นใจที่มีอีกฝ่ายไปประท้วงและด่าว่าประณามต่างๆ นา ๆ   เลยเขียนโคลงเก็บไว้เป็นที่ระลึก เป็นเกย์ เป็นเลสเบี้ยน ผิดไฉน ดี-ชั่วอยู่ที่ใจ ถ่อ-((ย)) แท้ รักกันแต่งงานไป อุ่นชีพ รักอุ่นคู่รักแม้ เพศเพี้ยนแผกผอง. ปล.หากพวกเขาจะรักกัน ปล่อยไปเถอะ   ไม่รู้จะไปขวาง ทำไม หากจะทำอะไรจริงจัง   ให้ไปรณรงค์ "ความรักและสาระ ของความรัก" น่าจะดีกว่าไหม เพราะโลกทุกวันนี้ มนุษย์รักและเมตตากันน้อยลงทุกที จนโลกที่เราอาศัยอยู่นี้ไม่เหมาะที่มนุษย์อยู่เข้าไปทุกวันแล้ว คุณ ๆ ว่าไหม... จากคุณ : อาร์พี. - [ 24 มี.ค. 47 20:50:03 A:202.129.58.214 X: ]

ความคิดเห็นที่ 74 ถึงคุณกรวีครับ #71 สวยปานใดเด็กน้อย     บ๊ายบัย วาทะคมเกินวัย           เด็กต้าน สิบหกขวบผ่านไป        ฝึกยุทธ เป็นยอดยุทธจัดจ้าน     ค่อยท้าแม่นาง ดีโอยูเหยี้ยมกว่า        ดียู โอเอย แต่เด็กโอดีหยู           มะหว้า เรียกผิดถูกแม่หนู       ตามส- บายเฮย กรวีเริงหร้า               แชล่มขึ้นเช้าเย็น จากคุณ : เด็กโอดียู - [ 24 มี.ค. 47 22:11:23 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 + + + + + + + + + + + ถึงท่านกรวีครับ + + + + + + + + + + + ความทรงจำจากยอดนักกิน + + + + + + + + + + + วันนี้ขออ้วนหนึ่งวันครับ โดนตะละแม่กอวี กะตะละแม่ซอมพอแดง ทวงต้นฉบับ หืดขึ้นคอเยย ฮิ ฮิ ๑ ครั้งหนึ่งเคยอิ่มลิ้ม..........รสขนม บัวลอย น้ำเชื่อมละมุนเหมือนนม......สดข้น แป้งหนุบหนับปั้นกลม.........ตอกไข่ อร่อยแน่ ใช้จวักตักเกือบล้น.............พ่อค้าใจดี ๒ ฝันว่าเคยอิ่มลิ้ม..............บัวลอย เจ้าเก่ากอวีคอย.................ตักให้ รสจวักอร่อยหรอย..............จนขาด ใจแล เพรงพัดพี่คืนชีพ.................รีบย้อนลิ้มขนม ๓ สุดยอดขนม(ใส่)ถ้วย.......เคยชิม ไหมแม่ อร่อยกว่าปลากริม...............จะบอกให้ ละเมียดกะทิรสพิมพ์............ประทับ ใจเอย เลิศรสละเลียดลิ้นไล้............อร่อยร้องฮือฮือ ๔ ชิมบะหมี่ลูกชิ้น..............อยุธยา กลิ่นกรุ่นซุปยกมา..............เสริฟร้อน เล้นเหนียวนุ่มโอชา.............หอมกระ- เทียมเอย พี่ซัดไปสิบก้อน..................พ่อคัางงเลย ๕ ขาปูใหญ่กว่าข้อ-................โป้งไง แม่เอย บุฟเฟ่ต์กินเท่าใด................ก็ได้ เคยนับว่าหม่ำไป.................สี่สิบ ขาเอย กินจ่นจะไม่ให้....................ย่างเข้าร้านเยย ๖ ประพันธ์ตามแม่แก้ว.........กล่าวเชิญ ผ่องโผอนแจ่มเจริญ.............จากใต้ เพรงพาพัดพลางเผอิญ.........พานพบ ผกาแม่ ร้อยรจน์เรียงเรื่องไว้.............ผูกพ้องสัมพันธ์                                     รมย์ บุริน                                  ๒๕ มี.ค. ๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 25 มี.ค. 47 05:20:25 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 76 ตามันจะปิด เลยมั่วไปเล็กน้อยครับ..แหะ แหะ เพรงพัดพี่คืนชีพ.................รีบย้อนลิ้มขนม ---> ---> เพรงพัดชีพคืนไซร้.................รีบย้อนลิ้มขนม จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 25 มี.ค. 47 05:31:59 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 77 +++ เพียงใจไหว +++ ๏ พร่าเลือนเหมือนม่านผ้า.............มาพราง ภาพเก่าเคล้าเชยคาง...................คู่ชู้ จุมพิตจืดฤทธิ์จาง........................จากจิต.........ฤๅแม่ แลหม่นเรียมทนกู้.......................แกะเค้าความหลัง ฯ ๏ คะนึงครั้งคราก่อนอ้อน..............ออดคำ เขียนค่าวโคลงลำนำ...................หนึ่งให้ นวลหวนตรึกคำทำ......................ถ้อยศัพท์ ที่สลักรักไว้ไซร้.........................เสื่อมหล้าฤๅสลาย ฯ ๏ เราหมายสมัครแม้น..................สมานมาน เสมอหนึ่งนับชั่วกาล....................กัปนั้น มิทันผ่านผันนาน........................นับขวบ.........หนึ่งอา กัลป์กลับตระบัดสั้น....................สุดแล้วประลัยเผา ฯ ๏ เหลือเงาหลังม่านผ้า.................มาพราง ภาพเก่าเค้ารางราง.....................ร่องริ้ว เรียมพิศลิขิตบาง.......................เบาขีด คำสลักรักบิดพลิ้ว......................เบี่ยงเพี้ยนเพียงไหว ๚ะ ๒๔ มีนาคม ๒๕๔๗ ======================================= สวัสดีครับสหายอาศรมฯ เผลอไปหน่อยเดียวกระทู้ก็เดินไปไกลแล้ว เรื่องความทรงจำนี่ก็ประหลาด เรื่องอยากจำกลับลืม เรื่องอยากลืมกับจำได้แม่น จึงเอาโคลงมาฝาก ... ความหลังสมัยหักอก เอ๊ก อกหัก น่ะครับ จากคุณ : วฤก - [ 25 มี.ค. 47 10:29:46 ]

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดีท่านอาร์พี #๗๓ ความรักไร้ขีดขั้น            พรมแดน ความรักล้ำลึกแสน          หยั่งได้ รูปใดอย่าดูแคลน           เขานั่น  เลยนา รักเกิดขึ้นมาให้              ชื่นชื้นฉ่ำกมล ฯ เห็นด้วยนะคะ ประเด็นที่ว่า ใครรักใครชอบใคร ไม่ว่าจะอยู่ ในสถานะไหน ไม่น่าจะห้าม   แต่บางเรื่อง บางทีอาจเกินไป อย่าง ทอมกับเลส รักกัน แต่งงานกัน วันข้างหน้าอยากมีลูก ต้องไปขอไข่ขอเชื้อชาวบ้านเขามา แล้วตั้งท้อง ลูกที่เกิดมา ย่อมสงสัยในสถานะของตัวเอง เป็นปัญหาให้ แก้กันอีก... คิดแล้วมันก็วุ่น ๆ นะ... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 25 มี.ค. 47 12:47:33 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 79 สวัสดีี่พี่หมอวฤกค่ะ #๗๗ ชอบจังคำนี้.....เพียงใจไหว..... เป็นเงาวูบวาบแท้         ในใจ สะกิดขึ้นคราใด           ทะลักล้น บาดแผลเนิ่นนานไป     ตกสะเก็ด รอยเปิดให้คิดค้น        เจ็บนั้นซอกซอน ฯ ^_^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 25 มี.ค. 47 12:58:20 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80 เคย...คอยใครสักคน คอยจนสับสนอยู่ตรงนี้ เวลาผ่านเนิ่นนานนับปี ยังคงไม่มี...ไม่มีวี่แวว ถึง...วันนี้อ่อนล้า เหน็บหนาวทุกทิวาทุกคราแล้ว จะมาไหมพ่อยอดแก้ว หรือห่างไปไม่หันแล้ว...กลับมา วันนี้...ฝนซาฟ้าเริ่มสาง ทุก...ทุก..วันยิ่งห่างยิ่งหา ปวดร้าว..  คราวใจต้องทรมา โอ้..อกเอ๋ยใยใจข้าอ่อนล้าสิ้นดี แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 47 14:45:29 จากคุณ : กรวี - [ 25 มี.ค. 47 14:42:46 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ...อยากเก็บเอาไว้แค่....................สิ่งดี ถึงเมื่อวันนี้มี-...............................แต่เศร้า ยังแอบคิดบางที...........................ข้องจิต ถามว่าเธอเองเหล้า......................คิดบ้างไหมหนอ ฯ ดักแด้เอ๊ย .. คู่โท ทำให้เมา น่ะ แก้ให้หน่อยดิ ดักแด้เอ๊ย .. กิ..กิ.. จากคุณ : จังงัง - [ 25 มี.ค. 47 14:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 82 นิรนามยังรำลึกความหลังบ่ออก (เขียนโคลงก็บ่ออก) ขอคัดโคลงของกวีโคลงที่นิรนามเห็นว่าเป็นนักรำลึกความหลังมาให้ลองอ่านกันเน่อ นิ ร า ศ สุ พ ร ร ณ โดย สุนทรภู่ ๘. วัดเลียบเงียบสงัดหน้า      อาราม ขุกคิดเคยพยายาม           แย่งน้อง รวยรินกลิ่นสไบทราม        สวาทร่วง ทรวงเอย สูญกลิ่นสิ้นกลอนพร้อง     เพราะเจ้าเบาใจ ฯ ๙. เจริญบุญสุนทรไว้            ให้สมร สืบสวัสดิสถาพร              ผ่องแผ้ว เชิญทราบกาพย์กลกลอน  กล่าวกลิ่น ถวิลเอย จำขาดชาตินี้แคล้ว           คลาดน้องของสงวน ฯ ๑๐. วัดแจ้งแต่งตึกตั้ง             เตียงนอน เคยปกนกน้อยคอน          คู่พร้อง เคยลอบตอบสารสมร       สมานสมัคร รักเอย จำจากพรากนุชน้อง         นกน้อยลอยลม ฯ ๑๑. สาวแก่แม่ม่ายแม้น         มีคุณ ขอเดชะพระวรุณ            ราชรู้ ยามดึกนึกส่งบุญ            แบ่งฝาก มากเอย วัดช่วยอวยสวัสดิขู้          คิดพร้องสนองเพลง ฯ ๑๒. ยลฉนวนหวนนึกน้ำ        เนตรนอง พระธินั่งบัลลังก์ทอง       ที่เฝ้า ชำระพระนิพนธ์สนอง     เสด็จสนิท ชิดเอย สิ้นแผ่นดินปิ่นเกล้า         กลับร้างห่างฉนวน ฯ ... ... ... ๑๖. วังหลังครั้งหนุ่มเหน้า       เจ้าเอย เคยอยู่ชูชื่นเชย                ค่ำเช้า ยามนี้ที่เคยเลย               ลืมพักตร์ พี่แฮ ต่างชื่นอื่นแอบเคล้า         คลาดแคล้วแล้วหนอ ๑๗. คิดคำรำลึกไว้                 ใคร่เตือน เคยรักเคยร่วมเรือน          ร่วมรู้ อย่าเคืองเรื่องเราเยือน      ยามแก่ แม่เอย ใครที่มีชู้ชู้                       ช่วยช้ำคำโคลง ฯ . . . . . คัดจาก "ชีวิตและงานของ สุนทรภู่" ฉบับกรมศิลปากรตรวจสอบชำระใหม่ พิมพ์ครั้งที่ ๙ พ.ศ. ๒๕๔๓ นิรนามดัดแปลงตัวสะกดของเดิมเป็นตัวสะกดปัจจุบันตามที่หนังสือเล่มนี้หมายเหตุอธิบายไว้ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 25 มี.ค. 47 17:39:52 ]

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านคำของ อาร์พี เลยได้โคลงมาอีกบท :P สันติธรรม์? • ก่อสงครามเพื่อสร้าง          สันติธรรม์? ฆ่าเพื่อหยุดฆ่าฟัน               หยุดได้? มวลชนสิทธิ์เสมอกัน?           เขายึด ครองเวย เสียงระงมเทวษไห้              ห่อนได้ยินเสียง ฯ ชแว้ป! ไปทำงานต่อ จากคุณ : WizXP - [ 25 มี.ค. 47 19:39:26 ]

ความคิดเห็นที่ 84 #80 เคยคอยใครที่นี้                 สักคน เปล่าเปลี่ยวทรวงสับสน       เหว่ว้า ก่อนพรากผ่านจำนรรจ์        นับเนิ่น นานนอ แปดขวบเหมือนผ่านช้า       สุดท้ายเลิกลา แม้นเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า     หลงทาง หนาวเหน็บในสรรพางค์       พร่ำเพ้อ ดวงแดแด่โฉมนาง             นวลผ่อง วอนแม่อย่ายื้อเย้อ             ย่างย้อนคืนใจ ฟ้าสางกระจ่างหล้า             แลไกล แลลิบโฉมไฉไล                 ลับแล้ว ร้าวเหลือเมื่อเรียมไส           แสนโศก แดดับตรอมตรมแพ้ว           พักตร์แฉล้มขื่นทรวง ...รักนะรัก ใครไม่รู้จัก พิษมันร้ายแรงนัก เกินฉันจะทน... จากคุณ : mILL sTyLE - [ 25 มี.ค. 47 23:56:38 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 85 ไม่ได้อยากปั่นกระทู้นะครับท่านเจ้าบ้านs ก่อนพรากผ่านจำนรรจ์        นับเนิ่น นานนอ แบบนิสัยส่วนตัวมันไม่เพอร์เฟกต์ซักอย่าง รวมถึงการวางโคลง อ่านไปหลายรอบนึกว่าใช่ พอมาอ่านอีกที  อ้าว..อ่านว่า"จำนัน"ไม่ใช่"จำนน" ก็ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยครับ ช่วยแก้เป็น เมื่อหมองหม่นมนรน        รารัก จากคุณ : mILL sTyLE - [ 26 มี.ค. 47 08:30:36 A:128.82.217.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 86 วันนี้เจอเหตุการณ์ไม่ปกติ  เพื่อนคนหนึ่งชื่อ "อาร์พี"  ส่งข้อความมาบอกว่า  โหลดกระทู้ไม่ขึ้น  สงสัยภาพจะเยอะ ศาลาไทยเข้ามาดูแล้ว  ก็เยอะจริง ๆ นั่นล่ะ แต่ยังไม่เยอะมากขนาดโหลดไม่ขึ้น  สงสัยเนตอาร์พีจะช้าเสียกระมัง เลยต้องรับอาสาโพสต์ข้อความให้อาร์พี  ที่ไหนได้  ไม่ได้โพสต์อย่างเดียว  ให้การบ้านศาลาไทยเสียอีก ... เชื่อเขาเลย ... -_- " -------------------------------------------------------------------------- "ความทรงจำ" ---------------------------- คือโรงเรียนเก่าครั้ง วัยเขลา คือแหล่งเรียนแรกเรา เด็กน้อย คือโรงจากแดดเผา ผุพ่าย คืออดีตชีพไร้ แต่ซึ้งใจเสมอ ถึง บอกอ ศาลาฯ ผมพยายามเขียนโคลงตามเรื่อง "ความทรงจำ" อยู่หนึ่งสัปดาห์ ถูลู่ถูกังมาได้หนึ่งบท  ซึ่งก็เข้าเป้าที่ตั้งไว้คือผมจะเขียนโคลง เพียงหนึ่งบทเท่านั้น ที่เขียนเช่นนี้เพราะเชื่อ(ตามครูหนอน) ว่า แม้สิ่งที่อยากเขียนจะ ยาวสักเพียงใด ก็สามารถ "ย่อ" ให้เหลือ ๓๐ คำได้ อยากให้คุณศาลาฯ ช่วยดูโคลงบทนี้ให้   และวิจารณ์ตามแต่จะเห็นสมควร เพื่อความก้าวหน้าต่อไป นับถือ อาร์พี ---------------------------------------------------------------------------------------------- ศาลาไทยดูแล้ว  ที่เห็นชัดก็คือ หลุดโท เคาะบรรทัดให้อ่านง่าย ๆ คือโรงเรียนเก่าครั้ง       วัยเขลา คือแหล่งเรียนแรกเรา     เด็กน้อย คือโรงจากแดดเผา        ผุพ่าย คืออดีตชีพไร้               แต่ซึ้งใจเสมอ โคลงกระทู้ "คือ"  ของอาร์พี  ถ้าเจ้าบ้านอย่าง "พี่กรวี" หรือ "พี่ซอมพอแดง" มาช่วยศาลาไทยหน่อยคงดี เอิ้ก จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 มี.ค. 47 12:39:47 ]

ความคิดเห็นที่ 87 รู้มีริ้วขอบฟ้า.....................หนึ่งสาย ใครเล่าเคยย่างกราย...........เยี่ยมใกล้ ทรงจำที่จำหาย..................เลือนห่าง ถึงอยู่กลางใจไล้................ลูบล้วนลางรอย จากคุณ : วิญญาณอสัญญา - [ 26 มี.ค. 47 15:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ๐ สุ   สานสันติสุขแล้ว              ฤๅไฉน วิชัย   ชื่อชีพปราชัย                 ชอกช้ำ รอด   พ้นผ่านทุกข์ภัย               พวกชั่ว  ฉะนี้ฤๅ วิมุติ   วิบัติวินาศย้ำ                   ดาบยิ้มยอนแสยง / จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ 26 มี.ค. 47 16:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 89 คคห  70  นายหวัง... ..ยิ่งลืมกลับจำ  ยิ่งจำกลับลืม...ประโยคนี้ทำให้นึกถึงเพลงหนึ่งของฮอทเปปเปอร์เลยอ่ะ ความทรงจำค่ำเช้า.........................เจ้าเลือน คงไม่หวังใครเตือน.......................จากล้า หลงไปแน่ว(แน่)แล้วเบือน................คืนกลับ คงล่องลอยสู่ฟ้า..........................ไม่คิดคืนหวล คคห 72,78,79  พี่หญิง  ซอมพอแดง โห.....ขยันเหลือเกินวุ้ยทัพหลวงของเรา  ได้ข่าวว่าแอบเอาเวลางานมาตอบทู้ด้วย  555  ระวังนาพี่... คคห  73      ท่านอาพี.... จริงเจ้าค่ะ  อะไรที่ผิดธรรมชาติย่อมจะดำเนินอยู่บนความสงบได้เพียงไม่นาน  \ควรจะให้มันเป็นไปตามวิถีของมัน    หันมามองและทำในสิ่งที่มีสาระกันดีกว่าค่ะ... รักสาระในที่นี้.....................................คืออะไร ช่วยบอกช่วยขานไข............................ขัดข้อง อยากทราบใช่ท้วงไป...........................นาพ่อ   ชี้ช่วยสร้างสว่างน้อง...........................ไม่ต้องกำสรวล คคห  74   เด็กโอดียู ก่อนอื่นต้องขอโทษน่ะเจ้าค่ะ  ที่เขียนชื่อผิดไป   แต่..ดี  ดี ที   นี่ก็น่ารักไปอีกแบบ  เก็บไว้พิจารณาดีมั๊ยค่ะ... ไม่เอาหรอกท่านท้า....................ประลอง กีวี่ไม่คิดคล้อง............................หรอกน๊ะ แต่เรียกว่าแม่น้อง........................ดีกว่า  ไหมนอ หากท่านใช่เด็กจ๊ะ......................อ่อนหน้ากว่าเรา คคห.75,76   ท่านรมย์ กรวีก้อมีความทรงจำแบบนี้เหมือนกัน  แต่เป็นอาหารเจค่ะ  ไปพักที่สถานธรรม  3  วัน  กินเจตลอดอาหารไม่ซ้ำกันเลยซักมื้อ  แถม  <B>โห...</B>ทำได้เหมือนกับว่าไม่ใช่อาหารเจเลย....  โดยเฉพาะพุงปลาเจ....จนกรวีต้องรบไปหาสูตรมาดู  (ไม่ได้ทำคะ) กลิ่นหอมหวลน่าลิ้ม.......................พุงปลา   รสช่างโอชานา................................บอกให้ ทำได้อย่างไรลา..............................วานบอก ดังไม่เลียนแน่ไซร้...........................แม่นแล้วของจริง คคห.77  ท่านวฤก   ความทรงจำ..ชุดเพียงใจไหวนี่งดงามจริงๆค่ะ....อ่านแล้วทำให้ใจไหวคิดถึงเรื่องของตัวเองเลยค่ะ... คำนึงครั้งหนึ่งนั้น.................มีเรา แต่น่าเพราะโง่เขลา................จึงจาก คงเหลือเช่นเป็นเงา................ในห้วง  นินทรา โถห่างไกลจึงพราก...............ไปจากสองเรา แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 47 21:31:32 จากคุณ : กรวี - [ 26 มี.ค. 47 21:17:18 ]

ความคิดเห็นที่ 90 คคห  81  เจ้าลูกลิงจังงัง เห็นเค้าหัวหมุน  ยังมาให้การบ้านอีกเดี๋ย!!!ปล้ำเสียหรอก   555... ...อยากเก็บเอาไว้แค่......................สิ่งดี ถึงเมื่อวันนี้มี-...............................แต่เศร้า ยังแอบคิดบางที...........................ข้องจิต ถามว่าเธอเองเหล้า......................คิดบ้างไหมหนอ ฯ ฝังโคลงมันต้องอย่างนี้ใช่ป่ะ กากากาก่าก้า......................กากา  (กากา) กาก่ากากากา........................ก่าก้า กากาก่ากากา.......................กาก่า  (กากา) กาก่ากากาก้า........................ก่าก้ากากา (กากา)   เพราะฉะนั้นเจ้าจังงัง อยากเก็บเอาไว้แค่      ..สิ่งดี    แถมเสียงเอก 1 ที่ ถึงเมื่อวันนี้มี-          .แต่เศร้า   แถมเสียงโท 1 ตำแหน่ง   .....วันนี้... คำว่า...เหล้า...ถ้าเขียนเป็น..เอกโทษ...ที่ใช้แทน..เล่า....ไม่สมควร  และอีกอย่าประโยคคำถามเน่ยควรใช้เล่านะจ๊ะที่รัก... แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 47 23:12:33 จากคุณ : กรวี - [ 26 มี.ค. 47 22:40:09 ]

ความคิดเห็นที่ 91 +++ พราน +++ ๏ นายพรานฉลาดผู้.................ฉลุยพง เลาะป่าบุกฝ่าดง......................ดิบผ้าย สองตาเสาะหาตรง...................แต่กิ่ง.........ไม้เอย สัตว์ป่าชะตาร้าย......................หลุดพ้นภัยไฉน ฯ ๏ ไหวไหวพฤกษ์สะท้าน...........สะเทือนใบ กิ้งก่าชะล่าใจ.........................ชระลั่งจ้อง จึงเล็งศาสตราไป....................ปองกะ-......ปอมนอ ปังเหนี่ยวกระสุนต้อง................ตกล้มลงดาน ฯ ๏ จอมพรานผู้ล่ากิ้ง-.................ก่าสนาน สนุกพร่าเพื่อสราญ...................เล่นนั้น กี่ชีพพ่อปลิดผลาญ...................พลีเปล่า เพื่อแข่งคะแนนชั้น...................ช่วงชั้นชิงเชิง ฯ ๏ เคยเถกิงเกียรติแต่ครั้ง...........คราเยาว์ ผิดบ่ผิดเพราะเขลา...................ขาดรู้ ครั้นใหญ่แต่ใจเมา....................มืดบอด ถูกบ่ถูกพรานผู้........................พร่าเนื้อเพียงสนาน ๚ะ ๒๕ มีนาคม ๒๕๔๗ ======================================= เอามาฝากอีกบท... อินเตอร์เน๖เมืองศรีสะเกษนี่ ช้ามากเลย ขอบ่นหน่อย งึมงัม งึมงัม จากคุณ : วฤก - [ 27 มี.ค. 47 06:18:19 ]

ความคิดเห็นที่ 92 มาสายตามเคยเลยเรา... ๏ ความทรงจำแค่ย้ำ.....คำอดีต ใช่บาดคมลงมีด.........กรีดได้ อีกฝันที่เกินขีด..........คว้าไขว่ สองสิ่งควรวางไซร้......ระลึกไว้ปัจจุบัน ๚ จากคุณ : ไร้นาม - [ 27 มี.ค. 47 06:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 93 คืนเหงาโหยห่วงให้        เรียมหวน เพรงรักยอกย้อนรวน      รักร้าว ราญจิตชอกรักจวน        เจียนบ้า อกแหลกเฉกรำข้าว        คลุกเคล้าสะเดาขม ย้อนนึกคืนคู่ชู้               โฉมฉาย เคียงก่ายขวัญเกยกาย     กอดเคล้า โอบสายสมรอาย            อิงไหล่ เกศกลิ่นผกาเช้า            ช่างเย้ายวนเหลือ จากคุณ : Mill Style - [ 27 มี.ค. 47 09:46:50 A:128.82.216.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 94 ค่ำคืนดึกดื่นให้           ใจโหย ลมโบกพัดมาโชย        เชื่องช้า หัวใจดั่งถูกโบย           เฉือนกรีด แหว่งวิ่นเพราะเหว่ว้า     ผ่านพ้นอย่างใด ฯ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 27 มี.ค. 47 11:55:27 A:203.113.51.100 X: ]

ความคิดเห็นที่ 95 #94 เจตเจ็บเหลือยากแล้ ............รักษา ยิ่งกว่าแยกกายา...................ฆ่าปล้น เจ็บลึกกว่าภูผา.....................ทับพี่ กรรมเก่าพาผ่านพ้น...............พี่แท้ซากเดิน หลาวแหลมยาวเร่าร้อน.........ร่วมแทง กงจักรหมุนสำแดง.................ศิระสะบั้น ไนยนรกรวมแรง....................กระชาก เนื้อพี่ เจ็บจากนุชกว่านั้น.................เจ็บนั้นเกินขาน สิขรสูงสั่นเนื้อ.........................หนาวเหลือ หากอยู่แถบโลกเหนือ.............เหน็บร้าย หนาวร่างระริกเครือ.................คลุมผ้า เพลาได้ หนาวขาดน้องนั้นคล้าย............นรกร้ายโลกันต์   จากคุณ : Mill Style - [ 27 มี.ค. 47 13:01:33 A:128.82.216.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 96 ท่านหน้าอ่อนแม่น้อง     กรวี ผมนิดีดีที                  เด็กน้อย คารวะสวัสดี               หนึ่งจอก แต่หนี่งจอกนี้ร้อย         รอบเถี้ยวเหล้าริน เด็กชายดีดีทีผู้บาปหนา กลับบ้านถูกไม่เลิกเมาครับ แต่ชื่อเรียกผิดไม่เอาเด็ด มันคล้าย ๆ ถุงใส่กล้วยแขกหงะ จากคุณ : เด็กชายดีดีที - [ 27 มี.ค. 47 15:07:07 A:128.82.216.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 97 คหห  82  ท่านนิรนามฯ มะได้เจอกันนานนนนในกระทู้  สบายดีน่ะเจ้าค่ะ  ... นิราศจากฟากฟ้า....................น่ายล ทุกที่ทั่วทั้งสกล.......................ยิ่งแล้ว หางามยิ่งกว่าดล.....................มาเปรียบ  เทียบเฮย งามมิได้คลาดแคล้ว.................นิราศฯสุพรรณ คคห  83  Wizxp ก่อสิ่งร้ายเพื่อสร้างสิ่งดี... ก่อสงคารมเพื่อสร้าง...................สันติ-  ธรรมเฮย คงเหมือนรักที่มิ...........................ปิดกั้น ก่อเพื่อกอบการรติ.......................แม่นมั่น เพื่อจะสร้างสมนั้น........................จ่นชีพ  วายปราณ คคห   84,85,93,94 ชอบมากค่ะ  โดยเฉพาะ  คคห 84  เนี่ย   โดนเลย... รักจากพรากกู่ร้อง.......................ไม่คืน แม้เจ็บยังหยัดยืน.........................อยู่ได้ เหนื่อยหนักหากคงฝืน.................มาสู่   โถพี่จักเหนื่อยไซร้.......................หากคิดสนิทเฮย คคห.86  ยัยหนูศาลาไทย   ลืมไปแล้วหรือว่ายัยหนูก้อเป็นเจ้าบ้านนึง ด้วยคิดอยากช่วยน้อง.............ศาลา   ไทยเฮย พี่ต้องประคองตัวนา.............แน่งน้อย ด้วยจะรอดตัวมา...................หรือเปล่า   บ่ฮู้ ทู้กว่าจาครบร้อย.....................คงสิ้นลมปราณ  (เอิ้กๆๆๆ) แต่กำลังใจมีช่วยน้องเต็มทีเลยอ่ะ.....  ส่วนเรื่องโคลงเนี่ยพี่พาตัวยังมะค่อยจารอดเลยอ่ะ คคห.  87  วิญาณอสัญญา ท่านดุกผา  แต่งโคลงได้เยี่ยมความหมายดีมากค่ะ...... ริ้วขอบฟ้าห่างใกล้...............................อยู่ใน  กมลเฮย เหมือนทรงจำฝันใฝ่.............................ไป่ร้าง แม้พรากห่างไปไกล............................ยังอยู่ ในสุดใจอ้างว้าง...................................บ่สิ้นสลายเฮย คคห.ท่าน  xxx(เฒ่า) นี่ก็อีกท่านนึงที่แต่งโคลงได้ดีเสมอเจ้าค่ะ.... เลยวิกฤติแน่แล้ว....................ครานี้ เห็นใคร่จักพาที......................ฝากไว้ ถึงใครหนึ่งซึ่งมี......................คอกไก่ ขอพักวางใจได้......................ว่าเชื้อไม่มี คนล่ะเรื่องเดียวกันรึเปล่า???? คคห 91  ท่านวฤก ครานี้มาโหดจังเลยเจ้าค่ะ  ..นายพราน.. เสียงปืนลั่นดั่งก้อง..................พงไพร อีกศพแล้วตายไป...................ใคร่ฆ่า ล่าสัตว์เพื่ออะไร.....................วานบอก  พ่อเฮย อีกฝ่ายเจ็บจนล้า......................ถูกปล้นทำลาย อย่าบ่นมากนะเจ้าค่ะ  เพราะการบ่นมันฟ้องอายุ คคห. 92  ท่านไร้นาม มาช้ายังดีกว่าไม่มานะเจ้าค่ะ... ความทรงจำตอกย้ำ................เตือนใจ ใช่แค่เพียงหฤทัย...................เจ็บคล้อย แต่ยังฝังด้วยในใจ...................แช่มชื่น  นาแม่ ด้วยหลากมากเรื่องร้อย...........ที่ใคร่ถวิลหา คคห  94  พี่หญิง  ซอมพอแดง พี่หญิง....  จอมขยัน มาวางโคลงช่วยน้อง..................อีกครา ใช่จักเบื่อระอา...........................ขัดข้อง อีกไม่กี่ “คิด”นา........................วานบอก  แม่เอย คบหลักร้อยแล้วน้อง..................ฮูเล้!ดังดัง จากคุณ : กรวี - [ 27 มี.ค. 47 16:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 98 #๙๕ เจ็บจากใจน้องนั่น          เจ็บนาน เจ็บเมื่อครั้งวันวาน          หลอกเร้น เจ็บจนยากผสาน            รอยต่อ เจ็บลึกจิตบีบเค้น            ปวดทั้งสรรพางค์ ฯ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 27 มี.ค. 47 21:58:23 A:203.113.51.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 99 เหมือนเลือนลางคลับคล้าย..............คลื่นมหรรณพ์ มากยากแจงจำนรรจ์........................หมดเนื้อ พราวเพรงคลื่นรำพัน........................เผยรัก สาหัสยกดาบเงื้อ..............................มล้างเรือจม ลอยนาวาแล่นหลิ้ว...........................ลากอวน อกไป่เรรวนชวน..............................ฉุดกว้าน เหนื่อยนึกรัตติ์หนึ่งควร....................คืนพร่าง ดาวศุกร์เปล่งแสงจ้าน.......................จิตท้อเข้มแข็ง จากคุณ : Mill Style - [ 27 มี.ค. 47 22:05:33 A:128.82.216.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 100 ครบหนึ่งร้อยฮูเล้...................ดังดัง เฮ้อ!สบายใจจัง.....................เพื่อนพ้อง ที่ได้มาเยี่ยมยัง.......................กระทู้  อาศรม ใจอิ่มปริ่มพี่น้อง......................ไม่ทิ้งปรวนแปร แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 47 23:35:29 จากคุณ : กรวี - [ 27 มี.ค. 47 23:32:49 ]

ความคิดเห็นที่ 101 คคห 96  เด็กน้อยดีดีที ดีดีทีเด็กน้อย..................เข้ามา ด้วยท่าทีลีลา..................น่ารัก เจ้าเข้าท่าอย่าช้า..............น้องเอย ยกจอกให้พี่จัก................พี้เพื่อลี้หนีจันทร์ คคห  98  พี่หญิง  ซอมพอแดง... ซอมพอหนอพี่รัก..................บทโคลง พี่จึ่งมาเชี่อมโยง.....................ฝากไว้ หลายเดือนผ่านกาลโมง.........คล้อยเคลื่อน ไม่เหนื่อยหนักระอาไซร้............เพื่อล้อต่อโคลง คคห  99  MILL  STYLE เข้ามาแบบไม่ล้า...............บทโคลง เพราะพี่มีคำโยง................เชื่อมไว้ ฝากไว้ใคร่ใครโงง............ด้วยจิต   มุ่งมั่นหมั่นแต่งไซร้..........เพื่อพ้องเบิกบาน แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 47 13:17:18 จากคุณ : กรวี - [ 28 มี.ค. 47 12:50:50 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ชอบ ร้อยหนึ่งดัมเมเชี่ยน ขอกรอบนี้นา... กลางคืนครามืดนั้น          เดือนแรม ดาวส่องแสงวับแวว          พริบฟ้า ลมโชยกลิ่นหอมแกม       ดวงดอก ใจกลับยังวุ่นว้า               ตะหนักเจ้าอยู่ไกลฯ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 28 มี.ค. 47 13:11:41 A:203.113.51.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 103 กระทู้นี้ครบร้อยได้คงต้องขอขอบคุณเพื่อนๆ  พี่ๆ  น้องๆ      ทุกคนที่มาร่วมแจมกันน่ะเจ้าค่ะ  เพราะการรวมของมิ่งมิตรชาวอาศรมฯย่อมหมายถึงพลังของคนรักบทโคลง  และเจตนาที่จะอณุรักษ์ซึ่งวัฒนธรรมไทยเอาไว้จะคงดำเนินต่อไป... กรวีเองเขียนโคลงเพื่อตอบกระทู้ไม่ค่อยดีนัก  ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง  สังเกตได้จากโคลงมีหลุดบ้าง  เพี้ยนบ้าง  มั่วบ้าง  และเกินบ้าง  ฯ  ซึ่งสาเหตุจากการสอนไม่จำเจ้าค่ะ แต่สำคัญที่กระทู้นี้ครบร้อยในเวลาไม่นานนัก  คงต้องยกความดีให้พี่หญิง  ซอมพอแดงที่หมั่นมารับแขก  น้องหนูศาลาไทย และคงขาดเสียไม่ได้หากไม่มีเพื่อนๆ  พี่ๆ  น้องๆ  ทุกคนมาร่วมแจมฯค่ะ  ขอบคุณค่ะ..... ลป.  เพื่อนๆ  พี่ๆ  น้องๆ  ท่านใด  ที่จะเปิดกระทู้เชญตามสบายนะเจ้าค่ะ  ขอทิ้งท้ายด้วยประโยคนี้เจ้าค่ะ  คำว่า  "เพื่อน"  เราจะเข้าใจความหมายมันได้ดี  เมื่อเราเดือดร้อน  และต้องการความช่วยเหลือเจ้าค่ะ    "เพือน"  คำพูดเพียงหนึ่งคำแต่ความหมาย  มีค่าเสมอ  "เพื่อน"  เมื่อเราต้องร้องไห้  เพื่อนน้แหละจะคอยเช็ดน้ำตา  "เพื่อน"  เมื่อเราตาฝ้าฟาง  มองอะไรไม่เห็นเพื่อนจะคอย  นำทางให้เรา   ขอบคุณค่ะ...   แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 47 13:42:34 จากคุณ : กรวี - [ 28 มี.ค. 47 13:12:24 ]

ความคิดเห็นที่ 104 จ๊ากกก !!... โดนตัดหน้า ตะกี้ยังไม่มีเลย... อ้อ ท่านแม่ทัพของเรานี่เอง....^__^ ในที่สุดภารกิจที่คาดว่าจะ impossible ก็บรรลุเป้าหมาย หนู กรวี เก่งมากค่ะ..คารวะสองจอก เหมือนยกภูเขาออกจากอก(ความจริงอยากให้มันติดอยู่นะ) ฮิ ๆ     กราบขอบพระคุณชาวอาศรมที่มามอบความทรงจำ เก็บไว้ให้เป็นความทรงจำอีกบทหนึ่งค่ะ... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 28 มี.ค. 47 13:17:53 A:203.113.51.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 105 #103 พอเพื่อนนี่ที่แท้.................ใช้ดี พอเพื่อนที่มากมี...............พึ่งได้ พอเพื่อนเมื่อสุขหนี...........ช่วยซับ น้ำตา พอเพื่อนสี่ว่าไว้.................เพื่อนแท้จริงจริง จากคุณ : Mill Style - [ 28 มี.ค. 47 21:26:09 A:128.82.216.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 106 ๏ ดวงดีบุญเก่าเกื้อ        กำเนิดดี ดวงรอดเพราะบารมี       ปิตุคุ้ม ดวงซวยเพราะabpree    ประพฤติถ่อย ดวงตกหมดคนอุ้ม         ไม่พ้นตะแลงแกง ๚ ๏ ดาบธรรมจงกวาดล้าง  เหล่าอธรรม ดาบกุดกบาลระyum      เด็ดหวิ้น ดาบกวัดตัดเวรกรรม      สถุลก่อ ดาบส่งลงนรกสิ้น          โลกยิ้มเยียรยอ ๚ จากคุณ : โมโน - [ 29 มี.ค. 47 12:18:03 ]

ความคิดเห็นที่ 107 คคห 105  MILL  STYLE พอเพื่อนแท้นี่ยาก...........................หาจริง    พ่อเฮย เหนื่อยหนักกว่าพบลิง......................บอกให้ กว่ารู้ต้องปะสิง...............................ไปก่อน เหนื่อยหนักพบเพื่อนไร้...................จนต้องกำสรวล คคห 106   ท่านโมโนฯ   เป็นหมอศัลย์เนี่ยงานยุ่งๆเนอะเจ้าค่ะ   มะค่อยเจอเท่าไรเลยในกระทู้  กรวีเองโดนชำแหละมาแล้วสองหนบนเตียงผ่าตัด   โห...หนุกหนานเชียว....  (ไส้ติ่งแตกกะลำไส้เนี่ย  หนุกจางเลยอ่ะ..หุ..หุ..หุ) ดวงเด่นดีจึ่งรอด...................หวุดหวิด  พ่อเฮย เจ็บดุจโดนปลิด(ชี)วิต............บอกให้ ทนได้ใช่ว่าเกร่งจิต................นาพ่อ แพทย์ท่านบอกอด(ทน)ไว้......หายแล้วได้กิน  ต่อเฮย ขำเจ้าค่ะ....  คุณหมอท่านบอกว่าแผลหายแล้วสั่งเมนูหางว่าวได้เลย  เย้....  เลยอดทนเจ้าค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 47 14:49:02 แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 47 14:43:43 จากคุณ : กรวี - [ 29 มี.ค. 47 14:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 108 กระทู้ใหม่ อาศรม ๘๙ เปิดแล้วนะคะ แหะๆ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2739529/W2739529.html ภาพโดย ..วาวา.. จากคุณ : ..วาวา.. - [ 30 มี.ค. 47 10:11:34 ]