The World Where Horses Sell Tickets

    ดาวที่มีม้าขายตั๋ว
    เรื่อง : Haruki Murakami (Translated by Christopher Allison)

    ผมพยายามตื๊อถามพ่อว่า

    " ป๊า คนเราถ้าซี้แล้วไปไหนกันอะ"

    ผมค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาสักพักแล้ว

    พ่อนิ่งไผสักครู่ก่อนจะบอกว่า

    "คนเราเมื่อตายไป ก็จะไปอยู่ในดาวที่มีม้าขายตั๋ว พวกเค้าจะซื้อตั๋วจากม้าที่นั่น
    แล้วขึ้นรถไฟไปแล้ว  กินเบ็นโตะ มีชิกุว  ะกับโคบุมากิและกะหล่ำปลีฝอย"
    (*ศัพท์พวกนี้ไม่ถนัด รอคุณCanossa มาช่วยอธิบายละกัน ปกติสั่งเป็นแต่เบ็นโตะ 5555)

    ผมเก็บเอามาคิดอีกพักหนึ่งก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมคนเราตายไปแล้วต้องกินชิกุว    ะ
    และโคบุมากิด้วย

    ปีที่แล้วตอนย่าของผมท่านเสีย เราทำบุญด้วยซูชิส่งไปให้

    แล้วทำไมคนเราต้องกินแต่ชิกุว ะกับโคบุมากิเมื่อตายไปแล้วด้วย?

    ผมรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลย

    เมื่อผมบ่นอย่างนี้ พ่อก็ว่า

    "พอคนเราตายไปก็อยากกินชิกุว   ะกับโคบุมากิและกะหล่ำปี มันเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว"

    "แล้วไงต่อครับ? หลังจากกินเบนโตะแล้ว " ผมยังตื้อถามต่อ

    "เมื่อรถไฟถึงที่หมาย คนทั้งหมดก็ลงแล้วซื้อตั๋วใหม่กับม้าอีกตัวแล้วขึ้นรถไฟอีก
    ขบวนไป" พ่อผมตอบ

    "แล้วเค้าก็กินชิกุว  ะกับโคบุมากิและกะหล่ำปีอีกงั้นล่ะสิใช่มะ" ผมตะโกนดักคอไป
    อย่างเหลืออด

    ผมทนดูชิกุว     ะกับโคบุมากิและกะหล่ำปลีไม่ไหวแล้ว

    ผมหันไปหาพ่อแล้วทำท่าแหวะ

    "แย่จัง  ผมไม่กินหรอกของพรรค์นั้นน่ะ"

    เมื่อผมทำท่าอย่างนั้น พ่อก็จ้องผมเขม็ง

    แต่นั่นหาใช่พ่อผมอีกต่อไป

    แต่กลับกลายเป็นม้าไปแทน

    พ่อม้าตัวนี้มีตั๋วในมือ


    "ฮี้ ๆ เราเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า! ลูกซื้อตั๋วกับพ่อ แล้วขึ้นรถไฟ ลูกจัได้กินชิกุว    
    ะกับโคบุมากิ และกะหล่ำ เรื่อย ๆ ๆ ฮี้ ๆ"

    ผมกลัวจนร้องไห้ไม่หยุด


    หลังจากผ่านไปสักครู่

    พาอผมเปลี่ยนจากม้ากลับมาเป็นพ่อผมดังเดิม


    "เฮ้ย อย่าร้องสิ  เราไปร้านแม็คแล้วกินแฮมเบอรเกอร์กันเอาหรือเปล่า? " พ่อ
    ปลอบเสียงอ่อนโยน

    ครั้นแล้วผมจึงหยุดร้องไห้ไปในที่สุด


    ---------------------------------------จบ------------------------------------------

    แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 00:05:44

    แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 00:03:45

    จากคุณ : MMII - [ 23 มี.ค. 47 00:01:00 ]