ดาวที่มีม้าขายตั๋ว
เรื่อง : Haruki Murakami (Translated by Christopher Allison)
ผมพยายามตื๊อถามพ่อว่า
" ป๊า คนเราถ้าซี้แล้วไปไหนกันอะ"
ผมค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาสักพักแล้ว
พ่อนิ่งไผสักครู่ก่อนจะบอกว่า
"คนเราเมื่อตายไป ก็จะไปอยู่ในดาวที่มีม้าขายตั๋ว พวกเค้าจะซื้อตั๋วจากม้าที่นั่น
แล้วขึ้นรถไฟไปแล้ว กินเบ็นโตะ มีชิกุว ะกับโคบุมากิและกะหล่ำปลีฝอย"
(*ศัพท์พวกนี้ไม่ถนัด รอคุณCanossa มาช่วยอธิบายละกัน ปกติสั่งเป็นแต่เบ็นโตะ 5555)
ผมเก็บเอามาคิดอีกพักหนึ่งก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมคนเราตายไปแล้วต้องกินชิกุว ะ
และโคบุมากิด้วย
ปีที่แล้วตอนย่าของผมท่านเสีย เราทำบุญด้วยซูชิส่งไปให้
แล้วทำไมคนเราต้องกินแต่ชิกุว ะกับโคบุมากิเมื่อตายไปแล้วด้วย?
ผมรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลย
เมื่อผมบ่นอย่างนี้ พ่อก็ว่า
"พอคนเราตายไปก็อยากกินชิกุว ะกับโคบุมากิและกะหล่ำปี มันเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว"
"แล้วไงต่อครับ? หลังจากกินเบนโตะแล้ว " ผมยังตื้อถามต่อ
"เมื่อรถไฟถึงที่หมาย คนทั้งหมดก็ลงแล้วซื้อตั๋วใหม่กับม้าอีกตัวแล้วขึ้นรถไฟอีก
ขบวนไป" พ่อผมตอบ
"แล้วเค้าก็กินชิกุว ะกับโคบุมากิและกะหล่ำปีอีกงั้นล่ะสิใช่มะ" ผมตะโกนดักคอไป
อย่างเหลืออด
ผมทนดูชิกุว ะกับโคบุมากิและกะหล่ำปลีไม่ไหวแล้ว
ผมหันไปหาพ่อแล้วทำท่าแหวะ
"แย่จัง ผมไม่กินหรอกของพรรค์นั้นน่ะ"
เมื่อผมทำท่าอย่างนั้น พ่อก็จ้องผมเขม็ง
แต่นั่นหาใช่พ่อผมอีกต่อไป
แต่กลับกลายเป็นม้าไปแทน
พ่อม้าตัวนี้มีตั๋วในมือ
"ฮี้ ๆ เราเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า! ลูกซื้อตั๋วกับพ่อ แล้วขึ้นรถไฟ ลูกจัได้กินชิกุว
ะกับโคบุมากิ และกะหล่ำ เรื่อย ๆ ๆ ฮี้ ๆ"
ผมกลัวจนร้องไห้ไม่หยุด
หลังจากผ่านไปสักครู่
พาอผมเปลี่ยนจากม้ากลับมาเป็นพ่อผมดังเดิม
"เฮ้ย อย่าร้องสิ เราไปร้านแม็คแล้วกินแฮมเบอรเกอร์กันเอาหรือเปล่า? " พ่อ
ปลอบเสียงอ่อนโยน
ครั้นแล้วผมจึงหยุดร้องไห้ไปในที่สุด
---------------------------------------จบ------------------------------------------
แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 00:05:44
แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 47 00:03:45
จากคุณ :
MMII 
- [
23 มี.ค. 47 00:01:00
]
The World Where Horses Sell Tickets
