วันนี้ฉันอารมณ์ดี..
ดีมาก ๆ ขอบอก
เธอไม่รู้อะไรหรอก..
ว่าสักวันหนึ่งดอกไม้ของฉันจะได้บาน...
อย่าตกใจเลย..
ที่อยู่ ๆ ผู้หญิงที่เธอละเลยเหมือนทางผ่าน
จะลุกขึ้นมาเป็นหนุมาน
ขย่มต้นตาลส่งเสียงกังวานอย่างรื่นรมย์
ก็ฉันคนนี้ไงล่ะ
คนที่เธอไม่ยี่หระว่าจะเป็นทุกข์หรือขื่นขม
เธอปล่อยให้ฉันล่องลอยไปตามลม
เพียงเมื่อเธออยากสุขสมเธอก็มา
ผู้หญิงที่เธอว่าอ้วน
ทั้งที่เครื่องชั่งรวน ๆ ยังบอกว่าหนักสี่สิบห้า
สูงกว่าเธอแต่เธอบอกเหมือนเสาชิงช้า
มีใบหน้าเหมือนกระดาษปะซาลาเปา
ทั้งที่ก่อนหน้านั้น
ถ้อยคำเสกสรรค์ปั้นยอโฉมเฉลา
ผิวก็ผ่องกายก็วรรณดั่งหญ้าลำเพา
แล้วไงเล่า..ไหงเรียกเอาว่า "ยัยอ้วน"
เท่านั้นยังไม่พอ
เดือนหนึ่งเคยเห็นพ่อรูปหล่อไม่วายเว้นหวน
เดือนละสามสิบเหลือสองเดือนครั้งพ่อดอกลำดวน
หกเดือนผันผวนเธอไม่เคยหวนกลับมา
อ้างว่าเรียน
ต้องอ่านต้องเขียนเรียนจนไม่เห็นหน้า
บ้างก็บอกติดโน่นนี่ติดช้างติดม้า
ไม่มีเวลาแม้แต่เสี้ยววัน
แล้วในวันหนึ่ง
ชายหนุ่มหน้าซึ้งก็ดึงมือฉัน
คุกเข่าสวมแหวนขอความรักมั่น
อีกสองสามวันขันหมากเขามา
อกอีแป้นแตก
นี่เป็นครั้งแรกที่เกิดต่อหน้า
ฉันรักกับเธอไม่เคยมีมา
เพียงแค่คำว่ารักฉันยังไม่เคยมี
เธอปล่อยให้ฉันเงียบเหงา
แล้วหนุ่มผมยาวก็ห้อเต็มที่
พรุ่งนี้ฉันแต่งแล้วนะคนดี..
พอกันทีผู้ชายที่ดีแต่ตอ......
.......(แร๋)
จากคุณ :
สะจายเจงเจง....
- [
23 มี.ค. 47 21:02:19
A:202.57.183.226 X:
]
ก็เธอปล่อยให้ฉันเหงา..เจ้าหนุ่มผมยาวก็ก้าวเข้ามา...
