ความคิดเห็นที่ 1 เจ้าหนุ่มน้อยยืนนิ่งฟังเสียงใสหวานนั้นอยู่อย่างมิรู้สึกรู้สา..สิ้นคำของเจ้านางเจ้าก็กลับหันหลังเดินจากไปโดยมิเอ่ยคำใดอีกสิ้น..หากผินหลังได้เพียงประเดี๋ยวเสียงใสนั้นก็เรียกไว้..เจ้าจะไปไหนและจะไปได้อย่างไร?..ก็ในเมื่อข้าสั่งให้เจ้ารับอัฐนี้ไว้และทำการเฝ้าหมาของข้าจนกว่าข้าจะกลับมา..หรือเจ้าไม่ได้ยินในสิ่งที่ข้าพูดข้าสั่งอยู่นี่?? เจ้าชะงักเพียงวูบเดียวแล้วย่างก้าวต่อไป..มิวายจะมีเสียงขู่ซ้ำสั่งเล่ามาจากด้านหลัง..อาการกระทืบเท้าอย่างขัดอกขัดใจเป็นไปอยู่เป็นครู่ใหญ่..แล้วเจ้าก็กลับมาพร้อมสมุนไพรเต็มหอบแขน..เอ่ยเสียงนิ่งว่านี่คือยาที่ท่านจะต้องเอาไว้รักษาเจ้าหมาตัวนี้..หมั่นเปลี่ยนวันละครั้งก่อนหน้านั้นต้องบดให้ละเอียดเสียก่อน..จำไว้ว่าเมื่อพอกยาข้ามคืนแล้วอย่าให้ถึงคืนซ้ำ..ถ้ามิฉะนั้นยาจะกลายเป็นพิษ..ต่อให้ท่านมีหมอยาที่วิเศษเพียงใดก็ไม่สามารถเยียวยาหมาของท่านไว้ได้..ส่วนอัฐที่เจ้าให้ข้าฯ นั้นข้าฯ ก็ขอขอบใจ..แม้ข้าฯ จะเป็นคนจรถิ่นไกลข้าฯก็ยังพอมีประทังตัว..ส่วนคำขอบใจของท่านนั้นข้าฯ ยิ่งมิกล้ารับ เพราะเหตุที่ข้าฯ ช่วยท่านนั้นไม่ว่าใครเห็นเหตุการณ์ก็ต้องเข้าช่วย..อีกประการหนึ่งที่ข้าฯ ขอบอกกับท่าน...การจะนอนใต้ต้นไม้ใหญ่ควรต้องระแวดระวังภัยไว้บ้าง..นี่กระไรนอนอยู่จนกระทั่งงูใหญ่ทั้งตัวมาอยู่เหนือหัวยังมองไม่เห็น..เป็นสาวเป็นนางเป็นถึงธิดาผู้มีวาสนาเหตุใดจึงมาอย่างโดดเดี่ยวในไพรกว้างเช่นนี้..ปากของท่านก็บอกว่านี่คือบริเวณเฉพาะของท่าน..แล้วไหนเล่าคนของท่านที่จะมาช่วยกู้ชีวิตท่านข้าฯ ก็ยังมองมิเห็น..?? ดรุณกำดัดรุ่นหน้าแดงเป็นสีชมพูด้วยความโกรธปนละอาย จริงสิเราลอบหนีออกมาจากคุ้มล่าสัตว์ของบิดา..มิได้บอกกล่าวคำใดแก่ผู้ใดให้รับรู้..เดินไถลเรื่อยมาจนมาถึงที่นี่..เหนื่อยกายและซาบซึ้งต่อความงดงามของทุ่งแห่งนี้จึงทรุดกายลงนอนพัก..ใครจะไปคิดล่ะว่าจะเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงนี้ขึ้น..ชายผู้นี้สังเกตการพูดจาเป็นหลักเป็นฐานเหนือกว่าคนบ้านทุ่งโดยทั่วไป แม้จะแต่งกายคล้ายชาวนาหรือพ่อค้าก็มิน่าจะใช่ทั้งสองอย่าง อีกเล่ายังเป็นคนดีมีน้ำใจให้การช่วยเหลือโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน แม้ปากจะแกร่งกล้าเกินไปนิดก็น่าจะให้อภัยเขาได้ อีกทั้งยังมีภาระของเจ้าหมาน้อยตัวนี้ที่เราเองก็มิรู้วิธีการเคลื่อนย้ายที่ถูกต้อง หากผิดวิธีให้กระทบกระเทือนถึงบาดแผลมันก็คงจะตายอย่างที่เขาบอก  การที่จะกลับไปเรียกคนที่คุ้มของบิดาก็เสี่ยงต่อการถูกต่อว่าและทำโทษ กระนั้นเลยเราคงต้องฝากมันเอาไว้แก่เขา..แม้จะรำพึงในใจเช่นนั้นแต่ก็หาวิธีที่จะพูดกลบเกลื่อนอาการแข็งตั้งแง่ของตนไปได้..อึกอักอยู่ครู่ใหญ่จนเจ้าหนุ่มหันกายหมายจากไป นางจึงเรียกให้เขาหยุดยั้งอีกครั้ง..สีหน้าและน้ำเสียงก็เปลี่ยนไปเพื่ออ้อนวอนให้เห็นใจ..ความโกรธจางหายกลายเป็นความละอายแทนที่..แต่จะให้เอ่ยคำขอโทษไปในทันทีก็ผิดวิสัยผู้เอาแต่ใจตนมาตั้งแต่เด็กอย่างเจ้า..จึงเพียงเอ่ยคำถามขึ้นมาแก้ขวยว่าแล้วเจ้าอยู่ที่นี้ล่ะหรือข้าไม่เห็นบ้านเรือนอยู่ตรงที่แห่งใด..เจ้ามาจากไหน..และเจ้าจะไปไหน..เจ้าจะให้การดูแลหมาของข้าได้อย่างที่เจ้าบอกแน่ล่ะหรือ.. ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงและด้วยสีหน้าสำนึกรู้ที่ปรากฏนั้น..เจ้าหนุ่มจึงเอ่ยเสียงขรึมขึ้นว่าข้าฯ มาจากแดนไกล..ข้าฯ มาพำนักอยู่ในเชิงป่านี้เพื่อรอคณะของข้าฯ นี่ได้สองสามวันแล้ว..ข้าฯ จะอยู่ที่นี่อีกหลายราตรี..ท่านไม่ต้องกังวลว่าข้าฯ จะดูแลหมาของท่านไม่ได้..เอาไว้อีกสิบสี่สิบห้าวันหากท่านไม่มาเองท่านก็ส่งคนของท่านมารับกับข้าฯ ก็ได้..นางได้ยินดังนั้นก็ทำสีหน้าชวนสงสารขึ้นอีกครั้ง เปลี่ยนสรรพเสียงเรียกขานว่าท่านเอย..ข้านี้ไม่เคยพรากจากเจ้าไอยราของข้าเลยแม้แต่ช่วงเวลาเดียว..ชีวิตของข้ากับของมันต้องมีกันและกันเสมอ..ข้าคงทนไม่ได้ที่จะต้องจากมันไปถึงสิบสี่สิบห้าราตรีนั้น..จริงสิ..บิดาของข้าออกล่าสัตว์คราวหนึ่งนานนับเดือน ข้าเชื่อว่าบิดาของข้าคงยังไม่เคลื่อนย้ายคุ้มไปจากจุดที่ตั้งตรงส่วนเชิงเขาโน้นอีกหลายวัน..ท่านจะลำบากหรือไม่เล่ากับการที่ข้าจะมาขอเยี่ยมหมาของข้าในทุก ๆ วันตราบจนมันหายหรือตราบวันที่ข้าต้องเคลื่อนย้ายตามบิดาของข้าไป เจ้าหนุ่มซึ่งหะแรกตั้งใจจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับสาวน้อยเจ้าอารมณ์นางนี้อีกต่อไป เมื่อได้ยินเสียงอ่อนหวานอ้อนวอนดังนั้นก็เกิดความรู้สึกวูบไหวแปลกขึ้นในจิตใจอย่างไรพิกล ยิ่งพิศโฉมนงคราญแล้วก็บอกกับตัวเองว่านางราวกับนางฟ้าตัวน้อย ๆ ที่เจ้าแง่แสนงอนตามประสา..แต่ด้วยนึกขำชื่อของเจ้าดำที่ถูกนางเรียกเป็นไอยรานั้นจึงทำให้ความรู้สึกนั้นผ่านมาแล้วก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว..อุทานถามย้ำว่าท่านถึงกับเรียกเจ้าหมาน้อยตัวนี้ว่าไอยรา ข้าฯ อยากถามว่ามันเหมือนช้างที่ตรงไหน..ว่าแล้วก็อดหัวเราะออกมามิได้ ความรู้สึกของดรุณีน้อยนางนี้ถึงกับวูบไหวในใจเช่นกัน..เขาผู้นี้เวลาไม่ยิ้มนั้นดูเคร่งครัดน่าหมั่นไส้ หากเมื่อยิ้มหรือหัวเราะแล้วหน้าตาของเขากลับเปลี่ยนเป็นสว่างไสวอย่างประหลาด..ริมฝีปากคมชัดซ่อนไรฟันขาวสะอาดเรียงระเบียบนั้นไว้ให้น่าดูยิ่งขึ้น ดวงตาแจ่มใสสุกปลั่งทรงอำนาจกลับเป็นอ่อนโยนได้อย่างหน้าแปลกใจ.. ******* เรื่องราวของความรักที่อุบัติขึ้นจากเหตุการณ์ที่บรรยายไว้ตั้งแต่เบื้องต้นจนบัดนี้..มันได้ก่อให้เกิดเหตุการณ์ประดามีมากมายติดตามมาอย่างฉกาจฉกรรจ์ เจ้าหนุ่มน้อยซึ่งแบกภาระยิ่งใหญ่ไว้เต็มสองบ่านั้นจะต้องเผชิญกับเรื่องราวที่ยุ่งยากทั้งหัวใจและหน้าที่..เขาจะทำสิ่งสนองปณิธานของเขาได้หรือไม่..อุปสรรคขวากหนามมากมายกำลังรอเขาอยู่เพียงไหน และอย่างไร เรื่องราวเหล่านั้นจะทะยอยถ่ายทอดออกมาจากอารมณ์ของพันธกรผู้ไร้นามนี้เป็นระยะไป เพื่อสนองความต้องการของใครผู้ใดผู้หนึ่งที่ขอไว้เนิ่นนานแล้ว..อันถือเป็นของกำนัลสุดพิเศษที่ข้าพเจ้าเต็มใจมอบให้..เพื่อแสดงให้รู้แก่ใจว่าใครผู้นั้นเป็นคนพิเศษสำหรับข้าพเจ้า..นั่นเอง เตร่ เตร๊ เตร๋..เตร่ เตร็ เตร๋....ฯลฯ จากคุณ : แทน - [ 24 มี.ค. 47 01:25:59 A:202.57.181.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึง 'จอมใจจอมราชันย์' ซึ่งมีวาสนาได้อ่านเพียงบทที่หนึ่ง 'หน่อมนุษย์สุดฤทธิ์กล้า' จนบัดนี้ยังมิทราบเลยว่า . .  .เจ้าหนุ่มน้อยตาลุกวาว เวทย์มนต์ของเจ้า จะทำอะไรต่อไป . . . มารอฤทธิ์ไอยรา ฟาดงวงฟาดงากันต่อไป ..... จากคุณ : ninaM - [ 24 มี.ค. 47 02:08:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอย  ทำไมขยันอย่างนี้ ... ของผมเรื่องเดียวยังรอดแหล่  ไม่รอดแหล่ .. ถ้าไม่ได้อำคุณแทนไม่เขียนได้มาถึงขนาดนั้นหรอกนะ  ฮิ ๆ  .. จากคุณ : สัตยา - [ 24 มี.ค. 47 03:07:52 A:202.133.172.139 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ลงชื่อค่ะยังไม่ได้อ่าน ตัวติดกันมากอ่านยาก สายตาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เลยขออ่านออฟไลน์ จากคุณ : หญิงไทย - [ 24 มี.ค. 47 05:11:16 A:213.101.45.39 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาแนวแปลกกว่าทุกครั้งแฮะ คุณแทนตัวจริงหรือเปล่านี่ ชักสงสัย?????? วิ๊วววซซซซซซ์!!!!!! จากคุณ : GTW - [ 24 มี.ค. 47 06:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ยังไม่ได้อ่าน เพราะอาการเจ็บป่วยกำเริบ ต้องหยอดน้ำข้าวต้ม พร้อมกับสลับกับ การวิ่งไปโก่งคออาเจียน...เฮ้อ! จากคุณ : ดอกงิ้ว - [ 24 มี.ค. 47 09:23:49 A:203.155.236.151 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 รบกวนช่วยกั้นย่อหน้าสั้น ๆ ได้ไหมคะ คือหน้าจอเล็กมาก เวลาเลื่อนไปเลื่อนมาตอนอ่าน แล้วมันลายตา พาลจะคลิกปิดหน้าต่างไปเลยค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 24 มี.ค. 47 15:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาแปะไว้ก่อนค่ะ.. แหะ..แหะ...แอบลอกพี่รสาข้างบน.. วันนี้ดึกแย้ว..ม่ะหวายจิงๆค่ะ.. ^^' จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 24 มี.ค. 47 22:14:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอ้ยยยยย...ไหนว่าอยู่เชียงใหม่นี่หว่า เหาะกลับมาหรือไง  หรือมีเวลาย่องเข้าร้านเน็ตหว่า อึมม์ กว่าจะได้อ่านอีกครั้ง " เท้าหนึ่งก้าวขึ้นไปเหยียบมั่นตรงส่วนไม้ของดอกศร อีกเท้าหนึ่งเหยียบสูงขึ้นไปในลักษณะก้าวไต่กำแพงเพื่อทิ้งเท้าไว้ที่ศรที่สอง จังหวะเดียวกันกับก้าวที่สองดอกศรที่สามก็ถูกปักไว้รอรับก้าวต่อไป แต่ก่อนจะก้าวขึ้นสูงไปเป็นลำดับขั้น จำต้องเอี้ยวตัวลงมาดึงศรแรกออกจากที่เพื่อจะกลายเป็นศรที่สี่ในลำดับต่อมา....." คิดถึง สิงหนาทราชันย์ (เอ เรื่องเดียวกับจอมใจจอมราชันย์ป่าวหว่า) บอกแย้วว่าเขียนแบบนี้ใช้พลังลมปราณมากหน่อย แต่เยี่ยม อุอุอุ ไปเอาพลังลมปราณมาจากไหนหว่า แอบขึ้นเชียงใหม่บ่อย ๆ แบบนี้เองอุอุอ ว่าแต่ว่าขอทักจิหนึ่ง อ่านแล้วงง ๆ  ปกติ "ดรุณ"  มักจะหมายถึง "เด็กชาย"   ที่ยังหนุ่ม ละอ่อน มะช่ายเหรอคะ "ดรุณี"   ถึงหมายถึง "เด็กหญิง" อย่าทำสับสน แค่ต้องตั้งใจอ่านวรรคตอนก็สาหัสแย้วเจ้าค่ะเอ้ยยยย จากคุณ : จันทร์จ๋า วันเน็ตอ้อยสร้อย - [ 25 มี.ค. 47 11:09:43 A:202.59.243.206 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 นึกว่าไอยราเป็นชื่อเมืองเสียอีก จากคุณ : scottie - [ 25 มี.ค. 47 11:38:41 ]