ลมหายใจบนระเบียง

    ***แด่ผู้จากไป***


    กว่าจะทำงานบ้างเสร็จได้เหนื่อยแทบตาย  ไม่รู้ว่าฉันจะต้องทนอยู่กับไอ้ห้องรังหนูโสโครกนี้อีกนาทเท่าไร เมื่อไหร่จะรวยกับเขาซักทีนะ  ซื้อหวยกี่งวดต่อกี่งวดก็ไม่เคยถูกกับเขาสักที เจ้ามือกินเรียบ อย่าว่าแต่เลขท้ายสองตัวเลย  ตัวเดียวก็ยังไม่เคยเฉียด  เงินทองที่หามาได้ก็ไม่เคยพอใช้เดือนชนเดือนซักที  หนีสินก็บานเบอะไม่รู้ว่าชาตินี้จะลืมตาอ้าปากเหมือนคนอื่นเขาได้หรือเปล่า  ไอ้งานรับจ้างซักผ้ารีดผ้าตามห้องพักในคอนโดเดี๋ยวนี้รายได้ก็ไม่ค่อยดี  ลูกค้าประจำชั้นสามชั้นสี่ก็หนีไปซักผ้ากับตู้ซักหยอดเหรียญกันหมด  ไม่รู้ว่าไอ้เจ้าของตึกมันจะงกเงินอะไรกันนักหนา  แค่นี้ยังรวยไม่พอหรือไง  ไม่เห็นใจชาวบ้านชาวช่องกันมั่งเลย  ค่าห้อง ค่าน้ำค่าไฟก็มีแต่ขึ้นทุกวันๆ  ทำไมเงินในกระเป๋าฉันมีไม่เพิ่มขึ้นเหมือนคนอื่นบ้างนะ  นับวันมีแต่ละลดลง หายากขึ้นทุกที  


    ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอเหตุการณ์แย่ๆอย่างนี้ด้วยนะ  ครอบครัวแตกระแหงตั่งแต่ฉันยังเด็ก เกิดมายังไม่เคยเห็นหน้าพ่อ  ส่วนแม่ก็ทำงานหามรุ่งหามค่ำแทบตายยังหาเงินไม่พอเลี้ยงลูกๆทั้งสามคน  ฉันเป็นน้องคนเล็กต้องออกจากโรงเรียนหางานทำตั้งแต่ยังเด็ก  ชีวิตไม่เคยได้รับความสุขความสบายเหมือนคนอื่นเขาเลย   มีผัวกับเขาสักคน นึกว่าจะสบายที่ไหนได้ทุกข์ซ้ำหนักกว่าเดิมอีก  ผู้ชายมันก็เหมือนกันทุกคน แรกๆก็ทำดีเอาอกเอาใจ พออยู่กันไปนานๆเข้าหน่อย  นิสัยธาตุแท้:-)มันก็ออก  จากที่มันสัญญาว่าจะเลี้ยงดูรีบผิดชอบเราไปตลอดชีวิต แต่ตอนนี้กลายเป็นฉันที่ต้องคอยหาเลี้ยงมัน  ยิ่งพอคลอดน้องนิวออกมา  ไม่เคยเห็นหัวมันสักวัน  วันๆเอาแต่กินเหล้า  เข้าบ่อน  เงินทองก็ไม่เคยหามาให้สักบาท ดีแต่จะมาขอเงินไป:-)เหล้า  ทำไม่ชีวิตฉันต้องมาเจอไอ้คนเฮงซวยพรรณนี้ด้วยนะ

     
    น้องนิวก็มีแต่จะโตขึ้นทุกวัน ดูสิเผลอแป๊บเดียวปีนี้ก็ครบสี่ขวบแล้ว  ยังไม่ได้เข้าโรงเรียน   เรียนหนังสือหนังหาเลย  ไมรู้ว่าปีนี้ปีหน้าจะหาเงินค่าเทอมให้น้องนิวเข้าเรียนได้หรือเปล่า   แม่ไม่อยากให้น้องนิวเป็นเหมือนอย่างฉันเลย  ไม่มีการศึกษา ไม่มีอนาคต  คิดไปก็ได้แต่น้อยเนื้อต่ำใจกับโชคชะตา  ค่าใช้จ่ายประจำวันก็แพงหูฉี่แล้วยังจะต้องหาเงินออม เงินเก็บสำหรับค่าเล่าเรียนน้องนิวอีก   ค่าชุดนักเรียน รองเท้า ถุงเท้า ค่าหนังสือ ค่าเทอม  ต้องใช้เงินทั้งนั้น  เฮ้อ  ถ้าหาไม่ได้จริงๆก็คงต้องให้น้องนิวเข้าป.1 ไปเลย  ไม่ต้องเรียนอนุบาล แม้ว่าจะขาดพื้นฐานสู้เพื่อนคนอื่นไม่ได้แต่ก็ต้องยอม  น้องนิวน่าจะเข้าใจแม่นะ


    พูดถึงน้องนิวก็เหนื่อยใจ ลูกสาวคนเดียวแทนที่จะเรียบร้อย กลับซนอย่างกับลิงกับข้าง ค้นโน้นค้นนี้ ไม่เคยอยู่นิ่งได้สักนาที เล่นของเล่นก็เกลื่อนกลาดเต็มห้อง ไม่รู้จักช่วยลดภาระให้แม่เลย  งานประจำทั้งวันก็หนังอยู่แล้ว ไหนจะงานบ้านที่ทำเท่าไรก็ไม่เสร็จสักที แล้วก็ยังต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งซักผ้า รีดผ้าให้ลูกค้าอีก ทำเสร็จแล้วก็ต้องมาตามเก็บของเล่นของน้องนิวอีก เสื้อผ้าน้องนิวก็ไม่รู้ไปเลอะเทอะอะไรได้ทุกวี่ทุกวัน ไม่รู้ว่าไปคลุกอะไรที่ไหนมา   เมื่อตอนเช้าก็ใช้ไม้เรียวตีสั่งสอนน้องนิวไปสองทีด้วยความโมโหและเหนื่อย เห็นน้ำตาน้องนิวแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้ แต่อารมณ์ความเครียด ความเหนื่อยมันพาไป  รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี  แม่มีความจำเป็นต้องทำอย่างนี้  แต่ตีสั่งสอนน้องนิวไปก็ดีเหมือนกัน  จะได้มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นลูกผู้หญิงซะบ้าง ตั้งสี่ขวบแล้ว น่าจะฟังเข้าใจพูดรู้เรื่องแล้ว  สั่งสอนอะไรก็น่าจะทำตามได้แล้ว


    แต่คิดไปคิดมาก็สงสารลูก ร้องไห้ตาบวมจนหลับผล็อยไปทั้งน้ำตาเลย แต่น้องนิวหลับไปก็ดีเหมือนกัน แม่จะได้ทำงานบ้าน  ซักผ้า รีดผ้าได้สบายใจขึ้น  ไม่ต้องมาคอยกังวลกับน้องนิวว่าจะแอบไปซนโน้นซนนี่อีก  เด็กอะไรซนจริงๆ


    ทำงานเพลินๆจนไม่รู้ตัวเลย  ห้าโมงเย็นแล้ว ยังไม่ได้ห้าซื้อกับข้าวไว้กินตอนเย็นเลย  ต้องออกไปหาซื้อกับข้าวซะแล้ว เดี๋ยวน้องนิวตื่นมาคงจะหิว เพราะตอนกลางวันก็ไม่ได้กินอะไรเลย  ออกไปตลาดปากซอยดีกว่า  กลับมาน้องนิวคงตื่นพอดี



    ผักหญ้าเดี๋ยวนี้ก็แพงเหลือเกิน  ไม่รู้จะขึ้นราคากันไปถึงไหน ดูสิขายกันได้ยังไง ผักบุ้งกำแค่นี้ตั้งสิบบาท  กำนิดเดียวจะไปพอกินได้ยังไง  มองไปเขียงหมู เขียงไก่ก็ได้แต่กลืนน้ำลาย   ราคามันแพงขึ้นทุกวันๆ  จะซื้อมากินก็คงซื้อได้แค่ขีดสองขีด  ส่วนแผงขายแกงถุงก็ขี้เหนียวเหลือเกิน  ดูสิแกงถุงตั้งยี่สิบบาทให้น้อยนิดเดียว  ในถุงมีชิ้นเนื้อหมูอยู่สามสี่ชิ้น  เศษผักอีกนิดหน่อย  ที่เหลือก็มีแต่น้ำแกงใสๆ  อะไรก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเดี๋ยวนี้อะไรๆก็แพงเหลือเกิน แต่ก็ยังมีคนมาซื้อนะดูสิ   มันช่างต่างจากสถานการณ์ของฉันสิ้นดี  อาชีพรับจ้างซักผ้ารีดผ้าในคอนโด  นับวันลูกค้ามีแต่จะลดลงไปทุกที  เมื่อกี้ตอนเดินลงมาจากคอนโด  เจอลูกค้าประจำชั้นหนึ่งโดยบังเอิญ ไอ้เราก็สงสัยว่าเดี๋ยวนี้ทำไมเขาไม่เอาผ้ามาให้ซักรีดเลย  พูดคุยได้ไม่กี่คำเขาก็บอกยกเลิกซักรีด   ฉันได้แต่ถอนหายใจกับรายได้ที่จะขาดหายไปอีกก้อนหนึ่ง  สงสัยคงต้องหาอาชีพอื่นทำแล้วเรา  ไม่งั้นอดตายทั้งแม่ทั้งลูกแน่ๆ


    เอ๊ะ นั้นเสียงอะไรกัน คนกลุ่มนั้นเขาจับกลุ่มคุยอะไรกันเสียงดังสั่นซอยเชียว คนสมัยนี้ก็แปลก เห็นอะไรนิดอะไรหน่อยก็แห่กันไปมุง นิสัยคนไทยก็อย่างนี้แหละน้า  อยากรู้อยากเห็นไปหมดทุกเรื่อง แล้วเขามุงดูอะไรกันน่ะ  ทำไมต้องทำหน้าซีดตกอกตกใจกันขนาดนั้นด้วย หรือว่ามีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นซอยคอนโดเรา  จี้ปล้นชิงทรัพย์     ผัวเมียทะเลากัน หรือว่าวัยรุ่นตีกันอีกแล้ว  แล้วรอยเลือดนั้นอะไรกัน  ทำไมมันน่าสยดสยองอย่างนี้  ใครเป็นอะไรแล้วคนพวกนั้นพูดคุยอะไรกัน  คนตกตึกเหรอ  อะไรกันนะ คนตกตึก ใครตกตึกละ  ตกได้ยังไง  ฆ่าตัวตายอีกแล้วละสิ  บ้านนี้เมืองนี้ก็แปลกไม่รู้ว่าเครียดอะไรกันนักหนา ข่าวฆ่าตัวตายขึ้นตามหน้าหนังสือพิมพ์ไว้เว้นแต่ละวัน แล้วคนเจ็บล่ะ คนเจ็บหายไปไหน แล้วทำไมมีแต่รอยเลือด  


    อะไรนะเด็กตกตึกเหรอ ทำไมหัวใจฉันมันวูบเหมือนใจหล่นหายไปเลย  ทำไมฉันต้องเครียดขึ้นสมองด้วย  เด็กตกตึก เด็กที่ไหนล่ะ และเหตุเกิดตั่งแต่เมื่อไร  มองชัดๆบนรอยเลือดสีแดงเป็นลิ่มๆมันน่าสยดสยองเหลือเกิน มองขึ้นไปข้างบนทำไมมุมมึนตรงกับระเบียงห้องที่ฉันพักอยู่ล่ะ เด็กที่ไหน ชื่ออะไร เป็นอะไรมากหรือเปล่า ทำไมตัวฉันสั่นไปหมด  ทำไมความคิดอัปมงคลแวบเข้ามาในหัว ไม่จริงหรอก ไม่จริงมั่ง มันเป็นไปไม่ได้หรอก น้องนิวหลับอยู่  ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นเด็ดขาด


    ฉันวิ่งขึ้นไปบนห้องอย่างคนไร้สติ  ทำไมบันไดวนบนตึกห้าชั้นมันยาวไกลกว่าทุกครั้งที่เคยเดินขึ้นนะ  ทำไมฉันรู้สึกว่าเวลามันช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้าไม่ทันใจ  ทำไมใจฉันไปถึงหน้าประตูห้องแล้วแต่ตัวฉันยังวิ่งวนอยู่บนบันได้ด้วยนะ ฉันคิดมากไปหรือเปล่า ไม่มีทางที่เหตุการณ์ร้ายๆอย่างนั้นจะเกิดขึ้นกับน้องนิวหรอก


    มือกระสับสั่นเปิดประตูห้อง   เห็นความว่างเปล่าในห้องแล้วก็ใจหายวาบ  น้องบิวหายไปไหน มองหาในห้องนอน ห้องน้ำ ทุกมุมของห้องก็หาไม่เจอ  น้องนิวหายไปไหน ฉันตะโกนเรียกด้วยความโมโหทั้งน้ำตา   ลูกคนนี้นี่ทำไมต้องทำให้แม่เป็นห่วงด้วย  หรือว่าจะหนีออกไปเล่นกับเพื่อนข้างห้อง  แต่เอ๊ะ ทำไมเก้าอี้เขียนหนังสือของน้องบิวไปอยู่ตรงระเบียงได้อย่างไร  ใครเอาไปวางไว้ตรงนั้น  ทำไมฉันต้องปล่อยร้องไหโฮออกมา แล้วทำไมมองไปข้างล้างรอยเลือดมันตรงกับระเบียงห้องฉัน   น้องนิวหายไปไหน







    จากคุณ : เรือ่ยเปื่อยไปวันๆ - [ 24 มี.ค. 47 11:05:22 A:203.155.225.243 X: ]