ตามเวลาในประเทศไทย สามทุ่มครึ่ง ผมและครอบครัว ก็มาถึงสนามบินด้วยความตื่นเต้นแต่ที่ดูตื่นเต้นที่สุดน่าจะเป็นพ่อผม เพราะผมจะต้องขึ้นเครื่องจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพและเปลี่ยนเครื่องไปลอนดอน ด้วยความแสนดีของคุณพ่อ ท่านก็ได้ไปบอกกับแอร์สายการบินรักคุณเท่าฟ้า (ฟ้าเนี้ยใครก็ไม่รู้) "ลูกกระผมเนี้ยขึ้นเครื่องครั้งแรกช่วยดูแลหน่อยนะครับ" เท่านั้นแหละแอร์ไทยใจงาม แทบจะอุ้มผมขึ้นเครื่องเลย

ตามเวลาในประเทศไทย เที่ยงคืน ผมก็ได้ถูกแอร์ไทยอัญเชิญขึ้นเครื่องจากกรุงเทพไปลอนดอน เท่าที่ผมพิจารณาดูก็สังเกตได้ว่า ถ้าท่านหน้าตาดีมากจะได้รับการดูแลจากแอร์สาวเป็นพิเศษ หน้าตาดีรองมาอาจมี แอร์
หนุ่มส่งสายตาเยิ่ม ๆ ให้ ถ้าหล่อน้อยที่สุดท่านจะได้รับหน้ายักษ์จาก กราว์ชายเป็นรางวัล

เมื่อมาถึงลอนดอน ความกังวลของผมก็เริ่มรุนแรงขึ้นเพราะภาษาอังกฤษของผมแข็งแรงมาก ประมาณนอกจากพูด CAT RAT HAT ก็เต็มที่แล้ว ตอนต่อคิวจะผ่านจุดคนเข้าเมือง ตื่นเต้นแทบ หัวใจวาย และพอมาถึงคิวผมความซวยก็มาเยือน ไม่มีใบรับรองแพทย์จึงต้องไปตรวจร่างกายอีกครั้ง

คุณหมอฝรั่งท่านก็ดี พูดเร็วแบบไม่สนใจชายไทยหัวดำ ๆ แบบผมเลย ผมได้แต่ตอบ yes yes yes ถ้าเค้าถามว่าคุณตั้งภรรค์ ผมก็คงตอบ yesssssss เหมือนกัน  

ตามเวลาในประเทศอังกฤษ แปดโมงเช้า ผมก็อยู่ลอนดอนเรียบร้อย แต่ในเมืองไทยคงประมาณ บ่ายสาม เพราะเมืองไทยเร็วกว่าไปเจ็ดชั่วโมง โชคดีเหลือเกินที่เดินออกมาไม่นานก็เจอพี่สาวที่มารับเลย ก็เลยนั่งรถ coachต่อไปเมืองเบอร์มิ่งแฮมเลย ตอนนี้ผมก้นระบม มากเพราะนั่ง เชียงใหม่กรุงเทพ หนึ่งชั่วโมง กรุงเทพอังกฤษ สิบสองชั่วโมง นั่งรถลอนดอนไปเบอร์มิ่งแฮมอีก สามชั่วโมง ก้นแบะพอดี

ระหว่างนั่นรถวิวสวยมากครับ อากาศก็ดี ช่วงที่ผมมาถึงอังกฤษจะเป็นช่วงเปลี่ยนเข้าหน้าร้อนพอดีอากาศเลยไม่เย็นมากแค่ 11 องศา เอง ที่อังกฤษต้นไม้เยอะมากครับ เลี้ยงแกะก็เยอะด้วย ถ้าได้เห็นตัวมันจริง ๆ จะรู้ว่ามันคงไม่น่าจะโดดข้ามรั้วเวลาเรานอนนับแกะได้

รถ coach พาผมและพี่สาวมาถึงปลายทาง ใกล้ ๆ กับสนามบินเมืองเบอร์มิ่งแฮม จากนั่นก็ต้องต่อ taxi ไปที่พักต่ออีกครั้ง ในเมืองนี้ taxi หน้าตาคล้าย ๆ กันหมดครับ คือใหญ่ ขนาดผมมีกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ ยังนั่งไปกับพี่สาวได้แบบไม่อึดอัดเลยครับ

นั่งแป๊บเดียวแบบว่าถ้าตดก็ยังไม่ทันหายเหม็น ต้องลงแล้ว และจ่าย taxi ไปหกปอนด์ (ประมาณ 420 บาท)พอผมถึงที่พักก็ได้เห็นบ้าน ที่ดูสวยที่เดียว ที่จะใช้พักไปอีกเป็นปี  โครงสร้างของบ้านจะแปลก ๆ หน่อย ยากจะอธิบายประมาณว่าเห็นบ้านสองชั้น แต่ผมอยู่ชั้นสอง เพื่อนบ้านอยู่ชั้นหนึ่งแต่ไม่มีทางเชื่อมหากันได้ ประตูเข้าก็คนล่ะบาน

ที่อังกฤษนี้มีการวางผังเมืองที่ดีมาก ก็คือ ชุมชมก็ชุมชน เมืองก็เมือง แยกกันเห็น ๆ  ชุมชนก็จะมีแต่บ้านทรงอังกฤษดูน่ารัก ๆ เรียงรายเต็มไปหมด ในเมืองก็จะมีแต่ตึกทำงานห้างสรรพสินค้า ตึกสูงเต็มไปหมด

พอเย็น ๆ ที่อังกฤษผมก็รู้แล้วว่าอาการเจ็ตแลค เป็นยังไง มันก็เหมือนว่าที่อังกฤษห้าโมงเย็น สว่างจ้าแต่ผมก็โคตรง่วงเพราะเวลาในเมืองไทยเที่ยงคืนแล้ว ผมคงต้องปรับตัวอีกสักพัก ถึงจะชินกับเวลาในอังกฤษ

ตอนนี้ก็ง่วงมากแล้วขอตัวไปนอนดีกว่า ไว้คราวหน้าจะพาทุกท่านไป bull ring