(1)
พอก้าวเข้าสู้รั้วมหาวิทยาลัย เกิร์ล เด็กสาว(ไม่เด็กเท่าไหร่แล้ว)ที่เพิ่งพ้นมาจากโรงเรียนหญิงล้วนกำลังมีปัญหารุมล้อมใจอยู่
ไหนจะการปรับตัวเข้ากับสังคมที่ต้องมีบุรุษเพศแล้ว แถมยังคณะที่เธอกำลังจะเริ่มเรียนในเวลาเก้านาฬิกาสามสิบนาที หรืออีกเพียงหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าอีก
เพราะนี่คือ คณะสถาปัตยกรรมน่ะสิ คณะที่ใครๆก็รู้ว่ารวมสุดยอดแห่งหนุ่มสาวผู้มั่นใจในตัวเอง เกิร์ลไม่ได้กลัวอะไรพวกนั้น แต่สิ่งที่กลัวกลับกลายเป็นความประหลาดๆในตัวคนที่นี่น่ะสิ นั่นไง ชายตัวสูงๆที่ยืนอยู่ข้างคนตัวอ้วนกลม
ดูแล้ว เริ่มเหนื่อยซะแล้วล่ะ
อ้าว น้องๆปีหนึ่งครับ มารวมกันทางนี้หน่อย
พอรถบัสรับส่งระหว่างวิทยาเขตในเมืองกับนอกเมืองจอดสนิท และนักศึกษาหน้าใหม่เดินลงกันไปหมดรถแล้ว
ชายหนุ่มที่ทำท่าเป็นรุ่นพี่ตัวใหญ่กลมยืนแบกพุงพลุ้ยแต่หน้าตาดูใจดี ก็กวักมือเรียกเหล่านักศึกษาปีหนึ่งตรงหน้าตึกที่อุดมด้วยต้นไม้เขียวครึ้ม ซึ่งกำลังโบกสะบัดต้อนรับผู้มาเยือนอย่างเต็มใจ
พี่ชื่อ เยา อยู่ถาปัดถาปัดปี2 นะครับ เขา
รุ่นพี่ตัวอ้วนพีแนะนำตัวเอง และข้างๆนี้พี่ห่าม เขาชี้ไปยังหนุ่มตัวสูงยาวราวร้อยแปดสิบห้าข้างๆ ร่างเขาผอม ใบหน้าที่ไว้เคราและผมยาวจนยุ่งเหยิง ช่างเป็นชายหนุ่มที่ซกมกคนหนึ่งในสายตาเกิร์ล ยิ่งชื่อที่ดูแปลกๆด้วยแล้วนั่น เกิร์ลคิดให้ตายก็ไม่อยากยุ่งด้วยแน่ๆ เพราะคนแบบนี้แหละที่เกิร์ลเกลียด
ห่าม แนะนำตัวหน่อยดิวะ พี่เยาหันไปบอกเพื่อนตัวสูง
เอ่อ พี่ชื่อฟางนะ ไม่ได้ชื่อห่าม อย่าไปเชื่อๆ ชายหนุ่มร่างสูงรีบแก้
ฟาง
ไม่เห็นเข้าเลย เกิร์ลเผลอหลุดคำพูดออกมาโดยไม่ทันคิด แม้จะเบาแต่ด้วยความเงียบที่ผิดปกติทำให้เสียงเธอไปเข้าหูชายตัวสูงเข้า ทุกคนหันมามองเกิร์ลเป็นตาเดียว และนั่นทำให้เกิร์ลเป็นที่รู้จักของเพื่อนฝูง
ฮ่าๆ ใครก็บอกอย่างนี้แหละน้องเอ๋ย พี่เลยได้ชื่อใหม่ไง อ้อๆ พี่อยู่ภายในปี2นะครับผม ชายตัวสูงหัวเราะร่วน เกิร์ลที่รู้สึกผิดไปเมื่อชั่วครู่นั้น ตอนนี้เธอรู้สึกขยะแขยงเสียมากกว่า
ไม่นาน
เพียงครึ่งสัปดาห์ ด้วยการเรียนวิชาการออกแบบเบื้องต้น ทุกคนในชั้นปีหนึ่งต้องเรียนวิชานี้เป็นพื้นฐานก่อนที่จะแยกย้ายไปเรียนภาคที่ตนเองเลือกในปีสอง แต่นั่นทำให้ทุกคนรู้จักและสนิทกันโดยง่าย
อ้าว เรียนเป็นไงมั่งน้อง พี่เยา เดินอุ้ยอ้ายออกมาจากลิฟท์ที่อยู่หน้าโรงอาหารใต้ตึกเรียน
ดีครับพี่ เจ๋งดี แต่ภาษาอังกฤษยากไปหน่อยอะ ผมว่า เจ้าโนหัวสกินเฮ้ดรีบบรรยายให้รุ่นพี่ฟัง
เฮ้ยยย ที่นี่มันสอนเป็นภาษาอังกฤษ เอ็งก็ต้องอย่าไปกลัวสิฟะ พี่เยาโชว์ความเป็นรุ่นพี่ให้น้องๆได้ชื่นชม
เกิร์ลเองก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไร แม้จะเกร็งและวางตัวลำบากในตอนที่พูดคุยกับเพื่อนต่างเพศ แต่ไม่นานนักเธอก็เริ่มชิน
แต่นั่นก็แค่กับเพื่อนและรุ่นพี่บางคนเท่านั้น ยกเว้น
ไอ้เก๊อะ พี่ฟาง หรือไอ้ห่าม ฉายาของชายร่างสูงตะโกนเรียกเกิร์ลซึ่งกำลังยืนซื้อปากกาด้ามใหม่ในร้านสหกรณ์อยู่ เกิร์ลหันไปค้อนใส่
เรียกให้ถูกหน่อยสิพี่ เกิร์ลไม่ถูกชะตาจริงๆเลยกับผู้ชายคนนี้ ดูกี่ทีกี่ทีก็สกปรก เสื้อผ้าไม่เคยรีดเลยล่ะมั้ง กางเกงยีนส์สีซีดขาดเป็นรู ผมเผ้า หนวดเครา โอ้
เห็นแล้วมันรกลูกตาของหญิงสาวเป็นยิ่งนัก
แม้ว่ารุ่นพี่บางคนจะซกมกมากกว่านี้
เธอก็ทนได้มากกว่า
ก็
เก๊อะไง ชายหนุ่มยังล้อไม่เลิก เกิร์ลไม่เห็นว่าจะมีค่าอะไรถ้าจะไปเถียงด้วย เธอยื่นเงินให้คนขายอย่างเร็ว แล้วรีบเดินหนีออกมา
เฮ้ย รุ่นพี่เรียกแล้วเดินหนีเหรอวะ ฟางเดินไปยืนขวางเกิร์ลไว้
ถ้าคนอื่นก็อยากทักอยู่หรอกนะคะ แต่เป็นพี่ เกิร์ลไม่เห็นอยากทำเลย เกิร์ลทำเสียงเขียวเข้มใส่ ดวงตากลมโตจ้องมองอย่างไม่ยอมแพ้
อ้าวๆๆ อย่างนี้ก็สวยดิ น้อง ฟางพับแขนเสื้อสีขาวขึ้น
เหมือนจะหาเรื่อง เกิร์ลมองอย่างหวั่นๆก่อนจะหมุนตัวเดินหนี แต่ฟางกลับฉุดข้อมือเล็กไว้จนหญิงสาวเซไปพังกับผนังร้านสหกรณ์อย่างจัง เกิร์ลเงยหน้าขึ้นอย่างโมโห
ทำอะไรอะคะ
ก็
ทำ
อะไรดีล่ะ ชายหนุ่มย้อนถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เกิร์ลไม่สนใจคำพูดนั้น แต่มองกลับอย่างตำหนิ
ตัวเหม็นชะมัด แถมหนวดเครา สกปรก
พอได้ยินเกิร์ลต่อว่า
ฟางรู้สึกว่าตัวเองแข็งไปชั่วนาที เกิร์ลใช้จังหวะนั้นรีบมุดหนีใต้วงแขนของฟาง แล้ววิ่งหายเข้าไปในตึกคณะสีขาว
อะไรวะ ยัยเก๊อะเอ๊ย ฟางหันมองอย่างสุดแค้น
จากคุณ :
BluE_RoSE
- [
26 มี.ค. 47 02:42:35
A:203.113.35.12 X:
]
เรื่องวุ่นๆของน้องปี1 ( กับพี่ปี2)
