ไฟใหม่  (รวมเรื่องสั้นชุด นางฟ้าที่หาย)



ชั่วอึดใจที่หนุ่มน้อยหันไป  แม้จะชะงักในเสี้ยววินาที แต่ฉันก็ยังทันหยดเลือดลงในแก้วของเขา  ก่อนโน้มหน้าเข้าไปจนชิดแล้วระบายลมหายใจแรง เป่ารดที่ต้นคอเป็นทีไม่พอใจ

“ยังเด็กอยู่เลย เข้ามาได้ยังไงกันนะ” เสียงฉันคล้ายรำพึงกับตัว มากกว่าเป็นคำถาม

“ผมสิบเก้าแล้วนะ...คุณ...ล่ะครับ”  แววร้อนตัวฉายชัด เมื่อหันขวับมาตอบคำ  

ฉันจึงแกล้งสะบัดหน้าไปเสียจากคนใกล้ ส่งยิ้มหว่านเสน่ห์ไปทั่ว ขณะที่มือก็ยังยกแก้วเหล้าให้คนที่ฉันหมายรักปักใจสำหรับคืนนี้ ได้ประคับประคองทั้งมือที่ยื่นให้  ขณะส่งเครื่องดื่มสูตรพิเศษนั้นเข้าปาก

ฉันไม่อยากจะพูดถึงครั้งแรกที่มีโอกาสเข้ามาเยือนที่คลับหรูแห่งนี้  เพราะคืนนั้นมันจบลงด้วยความร้าวรานเหลือแสน  เพราะความเจ็บระบมทั้งเรือนกายในวันนั้น มันฝากแฝงความสุขซ่านให้ได้อิ่มเอมเพียงครู่เดียว  เพราะเมื่อรักแรกของฉันผ่านไป ใครจากไหนไม่รู้ก็เวียนกันเข้ามาจนฉันหมดสติด้วยพิษความผิดพลาด ชนิดหมดโอกาสแก้ตัว

ช่างเถิด  หากไม่เกิดเหตุคราวนั้น  ก็คงไม่มีโอกาสได้รู้ว่ารอบตัวฉันนั้น นอกจากพวกเจ้าเล่ห์แสนกลเห็นแก่ได้ พร้อมจะตักตวงกอบโกยสิ่งที่กระสันหาจากเรือนกายทุกครั้งที่สบโอกาส แล้วก็ยังมีอีกพวกหนึ่งที่โง่เง่างมงายลุ่มหลงห่วงหายึดมั่นถือมั่นกับคำรำพันรักของฉัน  ซึ่งพวกหลังดูจะมีมากมายกว่าพวกแรกหลายเท่านัก  แล้วทั้งหมดก็พบจุดจบจากฉันคล้ายๆ กัน

เจ้าหนุ่มก้าวเข้ามาในแสงมืดด้วยความไม่มั่นใจในตนเลยสักน้อย  ต่อเมื่อแสงสารพัดสีสาดต้องใบหน้าเขานั่นแล้ว  อาการไก่อ่อนก็หมดความสำคัญสิ้นเชิง ฉันเกือบจะตะโกนเรียกและโผผวาเข้าไปหาด้วยซ้ำ หากประโยคที่ว่า  “นั่นมันยี่สิบปีที่แล้ว”  ยึดให้ทั้งร่างแข็งตรึงไว้ก่อน

จริต สายตา เวลา และอาการซวนเซ ถูกปรุงได้เหมาะเจาะจนเราได้มายืนอยู่ข้างกัน  แน่นอน ฉันมาคนเดียวเหมือนเคย และไม่ได้หวังอะไรอื่นนอกจากพลานุภาพแห่งวัยหนุ่มของเขา

ยิ่งได้เข้าใกล้ อย่าว่าแต่รูปร่างหน้าตาเขาจะเป็นเช่นครั้งนั้น  ขนาดกลิ่นกายอ่อนจางก็ยังเป็นดุจเดียวกัน  พร้อมความรักที่ประดังปะทุขึ้นมาจึงมีความซึมเศร้าแซมแทรกอยู่กับรอยอาลัย

จำได้ติดหัวใจว่าภาระแรกคือสิ่งใด หลังจากได้พักฟื้นร่างกายและจิตใจ หลังจากการมาที่นี่ครั้งแรก

“ความพยาบาทคือของหวาน”

พี่สาวคนหนึ่งกระซิบบอกเมื่อฉันก้าวเข้ามาอย่างเฉิดฉายในครั้งที่สอง   เมื่อรักแรกไม่ได้แลมาสักนิด แม้สองอกจะเบียดสีสวนกันในช่องทางแคบ จนต้องมายืนก้มหน้าร่ำไห้กระซิกอยู่เดียวดายท่ามกลางความสุขสันต์ระเริงระริกของกามตัณหา

“ความพยาบาทคือของหวาน”

เจ้าของคำแตะต้นแขนฉันอ่อนโยนก่อนจะจับจูงออกไปกลางราตรีหมอง ฉันบำเรอคุณเขาด้วยร่างอันเพิ่งสร่างรอยช้ำยับ  เสียงครวญครางจึงสุดระงับเมื่อเธอคลึงเคล้นความเจ็บลึกบางบริเวณ

“ความพยาบาทคือของหวาน”

เธอย้ำคำก่อนเกร็งกายสะท้าน พริบตาเดียวที่ได้เห็นหญิงชราผมหงอกขาวโพลนทาบทับบนร่างเปล่า เพราะเมื่อตั้งใจจะจับจ้องอีกครั้ง หญิงสาวกร้าวแกร่งก็กลับมากระถดโถมอยู่เช่นเดิม   สิ่งเดียวที่คิดว่ามันรุนแรงเกินไปในรอบนี้ก็คือ เธอบดกัดริมฝีปากของฉันจนถึงเลือด  ซ้ำยังดูดดุนเสียจนเจ็บแปลบ

เมื่อเธอบอกว่า  “เลือดเราหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว”  นั่นแล้ว  ฉันจึงได้สติ  พร้อมรับคำอธิบายต่อมา ถึงวิธีการใช้เลือดปรุงเป็น “ของหวาน”  ชนิดหนึ่ง

หลังจากนั้นเมื่อฉันต้องการใคร  เพียงเลือดหยดน้อยจากปลายก้อยก็จะกลับกลายเป็นสะพานรักกว้างขวาง  ให้คนหนึ่งคนนั้นทอดกายให้ฉันโบยตีและกรีดแทงได้จนสิ้นลม แน่นอนใครคนนั้นที่ฉันได้ใช้เลือดในกายหยาดแรกทวงถามความรักย่อมคือเขา  ผู้พาฉันมาสู่บ่วงหนี้นี้ในครั้งแรก

มันยากพอสมควรกว่าจะทำใจทำหน้าซื่อเข้าไปทักอีกครั้ง เหมือนว่าเขาไม่เคยพาใครหลายคนไปรุมรักชั่วคืนกับฉันมาก่อน  ความฉงนใจจึงเกิดขึ้นเมื่อเขาทำทีเป็นได้เห็นเหยื่อชิ้นใหม่ได้อย่างแนบเนียน

เพียรถามอยู่แต่ว่า....ว่างไหม...มากับใคร...สะดวกหรือเปล่า  อยู่เท่านั้น  จนฉันกล้าที่จะยกมือขึ้นกดปลายก้อยกับก้านต่างหู  แล้วความเจ็บแปลบที่ปลายนิ้วก็ทำให้ฉันรีบจุ่มนิ้วน้อยลงคนเหล้าในแก้วเขาแล้วยกนิ้วนั้นขึ้นมาจดจ่อกับริมฝีปากของรักแรกอย่างยั่วยวนชวนเชิญ  

หนุ่มนักลวงรักรีบตะครุบเหยื่องามเล่นลิ้นดูดดุนนิ้วนั้นอยู่นาน ก่อนจะรั้งทั้งร่างเข้าไปบดเบียดแล้วฉุดดึงออกไปสู่วิมานไม้งิ้วทันที โดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าสาวน้อยคนใหม่ที่พามาด้วยนั้นจะโดนโอนเวนให้ใครในกลุ่มสุนัขนัย

ฉันเพียงหวั่นใจอีกครั้งว่าจะเจอใครทักทายหรือจดจำยามเวลาขึ้นลงจากรังร้าวบนตึกสูง  แต่ก็ไม่มีใครสักคนที่สบตาเรา เหมือนเขาไม่เห็นว่าคนคู่หนึ่งใช้ลิฟท์ขึ้นลงพร้อมพวกเขาด้วยซ้ำ ทั้งหมดนั้นฉันมารู้จากพี่สาวในตอนหลังว่า ล้วนแต่เป็นเพราะพลังแห่งไฟพยาบาททั้งสิ้น

ที่สุดแห่งราตรีอันแสนสั้น เขาก็ตายโดยปราศจากความรักจากฉันโดยสิ้นเชิง  หากหลังจากนั้น เมื่อสายเกินกว่าจะกลับมาให้อภัยกัน คงเหลือแต่การอโหสิกรรมแก่ร่างที่ไร้วิญญาณ  เชื้อเพลิงแห่งความรักและหลงก็ปะทุไฟไหม้ลามหัวใจฉันไปทั้งหมด

“ของหวาน” ชนิดนั้นกลับมาทำให้ฉันยิ่งปวดร้าวเปล่าดายหนักหนาสาหัสยิ่งขึ้นนับร้อยเท่าพันทวี  เสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่ฝากติดมากับหัวใจฉัน ทำให้ต้องนอนซบซมอยู่ร่วมปี ก่อนเสี้ยวนั้นของชีวิตจะปลิดขั้วล่วงลับไปเสียจากร่างกาย   สาบานว่าวันอันทรมานที่สุดของชีวิตมากกว่าครั้งไหนนั่นเอง ฉุดลากให้ฉันอยู่มาได้อย่างนี้จนถึงทุกวันนี้

ครู่เดียวที่ช่วยบรรเทาความระทมขมขื่นได้บ้าง  ก็คือห้วงเวลาซึ่งได้กรีดร้องสุดเสียง หลังจากได้กลัดกลืนน้ำเชื้อแห่งชีวิตของบุรุษเพศ อันบ่มเพาะไว้ด้วยความลุ่มหลงและระร่านหากามรสเฉกเดียวกัน

เงาร้ายระทมจะปรากฏแก่ครอบครัวของเขาอย่างไรไม่รู้ เพราะข่าวคราวของคนนอนแห้งตายอย่างสงบ สงัดไปกับท่วงทำนองเพลงแปลกใหม่ที่โถมท้นเข้ามาจากซีกโลกตะวันตก นับแต่นั้นฉันใช้เลือดต่อเลือด สืบชีวิตหล่อเลี้ยงความสาวสดไว้ได้ไม่มัวหมอง  หัวใจบังคับให้สมองลืมเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้อย่างสิ้นเชิงเสียแล้วในคราวครั้งต่อๆ มา

ริ้วรอยแห่งความชราอาจกลับมาบ้างเมื่อยามฉันกรีดร้องเวลาสุดสุข แต่คนที่ได้เห็นก็ล้วนตายตกไปตามกันด้วยความเงียบ และจางหายไปกับคลื่นแห่งแสงสีของคืนวันใหม่

นานเหลือเกิน...ทั้งที่คนอื่นมีโอกาสได้ผ่านความชราภาพเข้าสู่บั้นปลายชีวิตอันสุขสงบ  พี่สาวผู้สอนวิธีปรุงของหวานห่างหายไปเนิ่นนาน  สังคมโลกียกรรมเปลี่ยนหน้าผู้คนเข้ามาให้เลือกไม่ได้ซ้ำ  พักหลังมีบ้างในเสี้ยวของความปรานี หากใครคนนั้นสัญญาจากใจว่าจะกลับไปพิทักษ์รักษาชีวิตลูกเมียเยี่ยงพ่อบ้านที่ดี  ยิ่งในระยะสองสามปีหลัง หลายคนได้สติก่อนที่จะได้ระเริงหลงอยู่บนที่นอนอ่อนนุ่ม   เขาเหล่านั้นก็จะยังมีโอกาสสูดกลิ่นแดดเช้าของวันใหม่

อาจเป็นเพราะส่วนบุญนี้เองกระมังที่ทำให้ฉันได้กลับมาพบกับเขาอีกครั้ง  ความเดียวดายที่ยาวนานกลายเป็นการรอคอยอันแสนสั้น ก็ดูเถิดทั้งร่างของฉันมีตรงไหนบ้างที่เปลี่ยนไปจากครั้งนั้น  วันนี้ไม่จำเป็นอีกแล้วว่าใครคนใหม่จะมองมาหรือไม่  เพราะฉันรู้ตัวดี ถึงความสวยสดเสมอแห่งชีวิตตน

“ถ้าคุณมาคนเดียว ผมว่าเราออกไปหาอะไรทานกันเถอะครับ...จะเป็นข้าวต้มรอบดึก หรืออะไรก็ได้แล้วแต่คุณ”   พ่อหนุ่มชักชวนด้วยเสียงสั่น คงจะร้อยและกรองคำพูดนี้แล้วเป็นอันดี

“พี่เพิ่งมาค่ะ  ยังไม่อยากกลับเลย....ยังไม่ทันได้....เอ่อ..”

“โธ่...นี่เห็นผมเด็กเกินไปเหรอครับ....เราไปต่อกันที่อื่นก็ได้...พูดจริงๆ ว่าผมไม่ชอบที่นี่เลย มันดูเก่าโทรมเกินไป....ผมขอสารภาพว่าผมรีบตามคุณเข้ามา  นี่รถผมยังจอดขวางอยู่ที่ริมถนนนั่นเลย...นะครับ”  เขาวิงวอน

“คนที่นี่ก็อาจจะเก่าโทรมเกินไปก็ได้นะคะ...เถอะค่ะถ้าคิดว่ามีที่ไหนที่น่าสนใจกว่านี้  พี่ก็จะไปเป็นเพื่อน”  แล้วฉันก็กลับเป็นฝ่ายรีบจูงเขาออกมาเสียจากเงาแห่งอดีตที่ฉันจ่อมจมอยู่กับมันมาเนิ่นนาน

ดูเถิด..กระทั่งรถคันหรูยังคุ้นตาทั้งสีและรูปทรง เหมือนกับว่าฉันเคยได้ใช้มันเป็นประจำกระนั้น อดเอ่ยชมความสะดวกสบายภายในไม่ได้ว่า  เจ้าของคงจะมีฐานะเลิศเลอนักหนาจึงบำรุงรักษารถรุ่นเก่าขนาดนี้ไว้ได้เป็นอันดี

เรากินเที่ยวกันอย่างสนุกสำราญ โดยต่างลืมไปว่าจุดหมายที่หวังในปลายทางของค่ำคืนคืออันใด  การได้ใช้เวลาร่วมกันภายใต้แสงสีและสายตาของคนหลายคู่ที่ดูรู้ว่าล้วนแต่อิจฉา ความสมบูรณ์พร้อมของคู่เราทั้งนั้น  เขาดูเป็นผู้ใหญ่ที่ผ่านการฝึกการเข้ากับผู้หญิงมาดี พอๆ กับที่ฉันสามารถประวิงทุกท่วงทีลีลาให้พอเหมาะพอเจาะกับการแสดงออกซึ่งความเป็นสุภาพบุรุษของเขาได้อย่างถูกที่ถูกเวลา  

ฉันลืมไปด้วยซ้ำว่าเขาคือคนใหม่ในเวลาที่ผ่านเลย  ลืมไปเลยด้วยว่าฉันเองเป็นคนฆ่าเขาให้ตายด้วยแรงพยาบาท ที่สุดเมื่อได้มาอยู่กับเขาอีกครั้งในคืนนี้  ฉันลืมไปโดยสิ้นเชิงว่าเขาในคืนนี้ไม่ใช่เขาในคืนนั้น

มันไม่ใช่เพราะความไม่ประสาเรื่องผู้หญิงของเขา  แต่เป็นเพราะแววแห่งความจริงใจซึ่งเขาเปิดออกมาอย่างสง่าผ่าเผย มันต่างกันไกลกับเขาคนเก่าอันอบร่ำไปด้วยความอยากกระหายที่เผาผลาญร่างตนไปจนตาย

“ถ้าใหม่ไม่รังเกียจ  เราไปต่อกันที่บ้านผมนะครับ  มีหลายเพลงและหลายอย่างที่ผมรู้ว่าคุณจะต้องประทับใจ”  เขาโน้มหน้ามากระซิบแผ่วเบาหวานชื่น  ฉันจะไปปฏิเสธกระไรได้นอกจากพยักหน้าน้อยๆ หลังจากอิดเอื้อนพอเป็นพิธี

จำไม่ได้เสียแล้วว่าฉันเคยผ่านประตูหน้าอันใหญ่โตโอฬารนี้มาสักกี่ครั้ง  จำไม่ได้อีกเช่นกันว่าทำไมบ้านช่องใหญ่โตนี้จึงคุ้นหัวใจนัก  เพียงแต่เดาได้ว่าสิ่งที่เขาเสาะแสวงหาคงจะอยู่ในห้องนอนชั้นบน  ฉันแทบจะรีบวิ่งไปชำระสระสางทั้งเรือนร่างแล้วนอนรอให้เขามอบของชิ้นเขื่องที่ฉันจะต้องประทับใจในทันที  ไม่ใส่ใจกับรถยนต์รูปทรงเทอะทะอีกคันซึ่งจอดสงบอยู่ก่อนหน้า

แต่ไม่ทันจะก้าวพ้นห้องรับแขกด้วยซ้ำ  เขาก็ทรุดร่างลงกับพรมผืนนุ่ม ซบหน้าชายกระโปรงสั้น  แล้วเริ่มร่ำไห้รำพันอยู่แต่ว่า    “แม่ครับ  แม่ครับ  ผมรักแม่เหลือเกิน”  

ปนกับอาการสะอึกสะอื้น เขาเพียรเอ่ยอยู่เพียงแค่นั้น  ฉันต้องรีบตั้งสติด้วยไม่นึกว่าเจ้าหนุ่มจะมาไม้นี้   แต่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่เคยเจอพวกนิยมชมชอบวิธีการเสพรักเช่นนี้มาก่อน  แปลกใจอยู่นิดเดียวคือในระยะหลัง  ไยชายหนุ่มหลายคนจึงนิยมเล่นรักเฉกนี้กับฉันกันนัก

โดยไม่สนใจว่าเขาจะแหงนหน้าขึ้นมามองหรือไม่  ฉันเริ่มปลดสายเสื้อเส้นเล็กบางข้างซ้าย พร้อมกับค่อยกระซิบเสียงออกมาเบาๆ  “จ๊ะลูก...แม่อยู่ตรงนี้....มาสิ...มาให้แม่กอดให้ชื่นใจ”

เขารีบเงยหน้าจากการซุกซบอยู่ข้างสะโพก อึดใจหนึ่งสายตาเจ้าหนุ่มน้อยเปล่งประกายแห่งความสมหวังโชติช่วง แต่เมื่อเขาเห็นคอเสื้อที่เลื่อนลงต่ำกว่าชั้นในกรุลูกไม้โปร่ง  สีหน้าและแววตานั้นก็พลันแปรเปลี่ยน  รีบทะลึ่งตัวขึ้นตะปบรั้งสายเสื้อขึ้นกลับไปไว้อย่างเดิม

“แม่ครับ...นี่ผมลูกของแม่นะครับ”   เขาคงระงับจิตใจและอารมณ์ไปได้มาก น้ำตาจึงแห้งหาย แม้จะแลเงอะงะไม่สบใจเพราะเพียงแต่ใช้สองมือเกาะกุมไว้แค่ต้นแขนทั้งสองของฉันเท่านั้น

“ใช่จ๊ะ...ลูกรักของแม่...มาให้แม่กอดให้ชื่นใจหน่อยเถิดนะคนดี...”  ฉันเอ่ยพร้อมเป็นฝ่ายรั้งร่างเขาเข้ามาเสียเอง อย่างไรเสียก็แค่หนุ่มน้อยวัยคะนองคนหนึ่ง  จะไปประสาอะไรกับกามรส แม้รู้ว่าตนเองชอบพอแบบวิธีการใด  แต่การจะให้กล้าเริ่มรุกปลุกเร้านั้นแสนยาก  และคราวนี้เขาก็ยอมให้ฉันกอดรัดได้ทันที

ในระหว่างกันและกัน  หนุ่มน้อยอันเสมือนตัวแทนแห่งไฟรักในอดีต ก็พลิกผันให้ฉันหันหลังให้ประตูหน้าบ้าน พร้อมดุนทั้งร่างที่ยังกอดแน่นหนานั้นให้เราทั้งคู่ค่อยๆ ถอยออกมานอกตัวเรือน  

อะไรกันนี่?  นอกจากลักษณะรสรักแม่-ลูกที่ถวิลหา  เขายังชอบร่วมในที่โปร่งโล่งท่ามกลางร่มไม้ใบอ่อนอีกกระนั้นหรือ  หนุ่มน้อยของฉันเธอช่างทำให้ฉันฉงนฉงายได้ตลอดเวลานาที

“แม่ครับ....ผมรักแม่...ผมไม่อยากให้แม่เป็นอย่างนี้....ผมขอโทษ....แต่เพราะว่าผมรักแม่นะครับ.....แม่ครับ”   ฉันพยายามตีความหมายของคำรำพันรักบทนี้ให้แตก  หรือว่าเขาอยากให้ฉันลงโทษโบยตีเหมือนอย่างหลายคนที่เคยผ่านมา  แต่ฉันจะกล้าให้เงารักของฉันบอบช้ำกระไรได้    จึงค่อยเคลื่อนมือที่กอดกระชับหลังไหล่กว้างขวางนั่น ต่ำลง  ต่ำลง   และเลื่อนมันอ้อมกลับมาที่กลางแก่นกาย

“โธ่....คุณแม่......คุณแม่ทำให้ผมไม่มีทางเลือกอีกแล้ว”  

เขาเบี่ยงตัวหลบรอดเงื้อมมือของฉันไปได้อย่างหวุดหวิด  ในขณะที่จับบิดข้อมือฉันให้พลิกไพล่ไว้ข้างหลัง  ยึดแขนและร่างฉันไว้มั่นทั้งที่ยังยืนซ้อนหลังอยู่อย่างนั้น  ฉันอยากจะหันไปมอบรอยจุมพิตให้กับเขาเสียเหลือเกิน ที่ทำให้ฉันตื่นเต้นได้ถึงเพียงนี้ ถ้าหากว่าชายหนุ่มรูปร่างกำยำอีกสามคนซึ่งเพิ่งปรากฎกายขึ้นตรงหน้าราวกับเนรมิต จะไม่ก้าวตรงเข้ามาหาฉันพร้อมอุปกรณ์อะไรพะรุงพะรัง

นี่พ่อหนุ่มกำลังจะเล่นอะไรกันแน่  เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ฉันเดาทางรักของคู่รักชั่วคืนไม่ถูก  หรือว่าเขาจะเล่นรุมรัก ทั้งยังจะมีการผูกมัดให้ได้รู้สึกดุจนางทาสแม่ลูกอ่อน  หนุ่มน้อยอาจโผผวาเข้ามาดูดนมแม่  ขณะที่นายทาสเริ่มกระสันรัดด้วยเครื่องพันธนาการและโบยตี  ให้ตายเถิด  ฉันไม่เคยประสบพบเจออะไรที่ทำให้เลือดสาวในกายสูบฉีดได้เท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต

ฉันจึงยอมให้เขาเหนี่ยวรัดรั้งแขนไว้ด้วยวัสดุสีขาวขุ่นนั่นแต่โดยดี  พร้อมส่งสายตายั่วยวนสามหนุ่มผู้มาใหม่เต็มที่  แล้วประตูข้างของรถสีขาวคาดเขียวคันโตที่จอดนิ่งอยู่นั่นก็เปิดออก  ข้างในมีเบาะนอนเสร็จสรรพ  พร้อมทั้งสายและอุปกรณ์ต่างๆ วางเรียงเต็มไปหมด ที่หน้าต่างกระจกมีม่านกั้นความเป็นส่วนตัวไว้จากภายนอกอย่างเรียบร้อย

คิดไปก็อดใจหายไม่ได้นี่ฉันกำลังจะถูกรุมเล่นรักอย่างนางทาสแม่ลูกอ่อนขณะเคลื่อนผ่านไปตามท้องถนนกระนั้นหรือไร

สามหนุ่มรุนหลังฉันแผ่วเบา  ให้ค่อยก้าวก้มขึ้นไปเอนกายบนเบาะนุ่มบนรถ ผู้มาใหม่ทั้งสามขึ้นมานั่งอยู่รายล้อม  หนุ่มน้อยตามมาจนถึงประตูเลื่อน   จับกระชับที่ต้นแขนของฉันก่อนจะหันไปพูดกับหนึ่งในสามคนนั้นอย่างหมายมั่น

“หมอครับช่วยรักษาแม่ผมให้หายนะครับ....ได้โปรด...นะครับหมอ”

ตกลงนายทาสทั้งสามของฉันต้องสวมบทบาทเป็นนายแพทย์ด้วยหรือนี่

ถึงว่าสิ....ทำไมรถคันนี้จึงคล้ายรถรับส่งคนไข้ฉุกเฉินนักหนา

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕



************************************************

รวมเรื่องสั้นร้าวอารมณ์ของ SONG982

เ ห รี ย ญ ปู่ ตี๋    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2169054/W2169054.html

ห อ ม ก ลิ่ น ก า เ ม    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2154309/W2154309.html

เ ข ต ป ล อ ด ห ม า    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2149426/W2149426.html

รักหรือจักร้าง ห่างหายเสน่หา   http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2139331/W2139331.html

รอยร้าวกลางผืนทราย   http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2135026/W2135026.html

ลูกโป่งสวรรค์http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2135831/W2135831.html

โสมตรากระต่าย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2143404/W2143404.html

เ ห ตุ เ กิ ด ใ ต้ แ ส ง ด า ว  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2176529/W2176529.html

เ มื อ ง ค น ค อ ย  
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2204423/W2204423.html

ย า ย กั บ ต า     http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2300463/W2300463.html

เ ก ส ร ส า ว     http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2332208/W2332208.html

ร ะ บ ำ แ ส ง ด า ว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2335824/W2335824.html

ก ำ แ พ ง แ ส ง จั น ท ร์
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2422278/W2422278.html

ดิ น เ ป ลี่ ย น สี
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2259590/W2259590.html

เมื่อความรัก...ออกเดินทาง (แฟนฟิค)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2310600/W2310600.html

เมื่อความรัก...ออกเดินทาง  (ต้นฉบับ...โดย...เปียร์รุส)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2308444/W2308444.html

แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 47 06:51:04

แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 47 10:15:22