เดินสายล่ารางวัล
หลังจากที่คุณผู้อ่านได้เต็มอิ่มกับยุทธวิธี ปั้น นาง ให้ งาม กันแล้วนั้น เมื่อสาวน้อยน้องนางบ้านนาเปลี่ยนแปลงตนเองเป็นนางฟ้าหรือเป็นนางงามที่สวยพร้อมแล้วนั้น สิ่งที่สำคัญต่อไปที่   สาวงามต้องพึ่งกระทำ  และต้องทำให้ดีที่สุด ถือว่าเป็นหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ก็ว่าได้ ก็คือการออกไปประกวดนางงามนั้นเอง จากหนึ่งเวที มาเป็นสอง จากสองมาจนถึงสิบ จากสิบไปจนถึง...... นั้นก็คือการเดินสายล่ารางวัล
หลายคนที่คิดว่าต้องมีผู้คนจำสาวงามที่มาเป็นนางงามเดินสายได้อย่างแน่นอนผมขอบอกว่าคุณผู้อ่านคิดผิดถนัดครับ เพราะเหล่าบรรดาพี่เลี้ยงนางงามจะพากันปรับเปลี่ยนสาวงามหรือนางงามของตนจนจำไม่ได้และคิดว่าไม่ใช่คนคนเดียวกันมาประกวด ขนาดนางงามผู้นี้เคยได้รางวัลมาจากเวทีนี้แล้วปีต่อไปกลับไปประกวดอีกครั้ง เหล่ากรรมการยังจำนางงามคนนี้ไม่ได้และเทคะแนนให้นางงามคนนี้จนถึงขั้นมีฉายาว่านางงาม 3 สมัย ก็อะไรซะอีกล่ะ ก็เล่นประกวดเวทีเดิมได้ถึง 3 ปีซ้อน เหตุผลที่เหล่าคณะกรรมการจำสาวงามเหล่านี้ไม่ได้เพราะ คณะกรรมการอาจจะเปลี่ยนชุดกันมาตัดสิน เหล่าบรรดาสาวงามที่มาเป็นนางงามประกวดจะปรับเปลี่ยนยุทธวิธีท่าทางใหม่ บางครั้งก็เปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามกันเลยก็ว่าได้
ในยุคปันจุบันบางเวทีดูเหมือนจะจับทางสาวงามที่มาประกวดเป็นนางงามได้ เลยมีกฎเหล็กออกมาว่าจำเป็นต้องมีภูมิลำเนาภายในจังหวัดที่จะมาประกวด คุณผู้อ่านคิดดูซิครับ พี่ลี้ยงนางงามจะปล่อยให้อุปสรรคเพียงแค่นี้มาเป็นแค่กำแพงขวางกั้นหรือครับ พี่เลี้ยงนางงามก็หาคนที่พอรู้จักโอนย้ายสาวงามเข้าในจังหวัดนั้นๆ ก็มีมาแล้ว หรือถ้าไม่อยากยุ่งยากเหล่าบรรดาพี่เลี้ยงนางงามจะไปตามโรงเรียนในตัวจังหวัดนั้นเพื่อที่จะขอซื้อหลักฐานจากเหล่าบรรดานักเรียนและให้เจ้าของเซ็นไว้เป็นอันว่าแค่นี้สาวงามหรือนางงามก็สามารถมาประกวดในตัวจังหวัดนี้ได้แล้ว
การมาประกวดนางงามนั้นชื่อก็มีความสำคัญ ไม่เชื่อก็อย่าลบลู่ก็แล้วกัน เหล่าบรรดาพี่เลี้ยงนางงามก็จะบรรจงคิดและเปลี่ยนใหม่ให้สาวงามที่มาประกวดนางงามเสร็จสรรพ อักษรที่ถือว่าเป็นเคล็ดในการประกวดก็คือ อักษร ว อักษร ภ อาทิ วารินทร์  ไชยรัตน์ ภัสสร เอื้ออารี อินทิรา          สุขสมโภชน์  เป็นต้น ขอให้ชื่อหรือนามสกุลมีอักษรที่กล่าวมาบอกไว้ รับรองสาวงามหรือนางงามประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน แต่ถ้าจะให้แน่ชื่อและนามสกุลควรตกเลข 5-7 พยางค์ คือถ้าชื่อปรากฏอยู่แล้ว 3 พยางค์ นามสกุลควรมีแค่ 2 หรือ 3 พยางค์ อักษรที่กล่าวมาข้างต้นไม่จำเป็นต้องมีปรากฏในชื่อก็ได้ อาทิ ปาริฉัตร สู่ทรัพย์  ปิยะนุช หล่อทอง นันทิดา มาลา เป็นต้น และถ้าจะให้ดีควรจะลงท้ายด้วย สระ า ชื่อจึงจะมีความหวานน่ารัก ทำสถิตเป็นนางงามติดอันดับได้ไม่ยาก เช่น อาทิตยา กรรณิการ์ กิตติมา วิมาลา  มาริษา เป็นต้น
ชื่อเสียงเรียงนามของผู้เข้าประกวด บางทีก็ขึ้นอยู่กับจังหวัด ท้องถิ่นที่เข้าประกวดด้วย มีเรื่องโจ๊กให้เห็นในเรื่องชื่อมาแล้ว เมื่อมีสาวงามนางหนึ่งมาประกวดนางงามเธอคงไม่มีพี่เลี้ยง เธอจึงมั่นใจมากกับชื่อ สกุลจริงของเธอ เธอจึงใช้นางสาวต้อย จำลี  มาประกวด ผลออกมาเป็นจริงตามรอบเธอตกรอบหายไปกับชื่อของเธอนั้นแหละ นอกจากนี้เรื่องชื่อ สกุล เป็นตัวฉุดสาวงามหรือนางงามอีกด้วยเพราะสาวงามหรือนางงามบางคนเล่นเปลี่ยนชื่อตามที่พี่เลี้ยงบอกแทบทุกครั้ง พอพิธีกรกล่าวบอกว่าสาวงามหรือนางงามผู้นี้เหล่ารอบ ก็ยังไม่มีสาวงามหรือนางงาม นางใดเยื้องย้ายออกมา กว่าเธอจะออกมาได้ พิธีกรต้องช่วยพูดแก้ไขสถานการณ์ให้ เหตุผลไม่ต้องบอกนะครับว่าเพราะอะไร ถ้าโชคร้ายเธออาจตกรอบด้วยสาเหตุมาจากชื่อด้วยแท้ๆ อาจเป็นไปได้อย่างมากครับ
ในการออกเดินสายล่ารางวัล สาวงามหรือนางงามบางคน พอจบการประกวดเธอกับพี่เลี้ยงนางงามอาจเป็นเศรษฐีเล็กๆ ได้เลย เพราะอย่างช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา สาวงามหรือนางงามบ้างคน เดินสายประกวดคนเดียวเกือบ 20 เวที อาจมีคำถาม ถามตามว่า เธอใช้ชีวิตอย่างไร ก็ได้รับตอบที่ว่าผมไม่มีการแกะครับ เกล้าไว้อย่างนั้น เวลานอนก็จะใช้หมอนอิงโบราณสี่เหลี่ยมครับมาหนุน พอจะประกวดก็มาซ่อมผมเอา หรือถ้าทนไม่ไหวจริงก็แกะและทิ้งหัวให้ฟูๆ เช่นนั้น เพราะถ้าสระผมแล้วนั้นจะเกล้าผมได้ยาก  หน้าบางทีถ้ากลับมาถึงบ้านตี 2 ตี 3 แล้ว เช้ามามีประกวดต่อก็นอนเช่นนั้น เช้ามาอาบน้ำ แปรงฟัน เติมหน้าไปประกวดต่อกันเลยครับ หมดงานสาวงามหรือนางงามอาจจะต้องไปหาหมอรักษาหน้าก็มี เพราะอะไรเธอจึงยอดมเช่นนี้เพราะช่วงเวลาประกวดมีน้อย และตัวรายได้ก็ดีพอเท่าควร
การก้าวมาเป็นนางงามเดินสายนั้นคุณคิดให้ดีซะก่อน เพราะนางงามไม่ได้สบายอย่างที่ใครๆ คิด ถึงจะมีตัวรายได้เข้ามามากก็ตาม แต่คุณก็จะสามารถประกวดได้แค่ระยะเวลาสั้นๆ ไม่ได้ประกวดกันตลอดชีวิต และชีวิตคุณต้องใช้ความอดและทนมากๆ เพราะการกิน การนอน ก็ไม่เป็นเวลา แถมต้องลบหลีกคนจำพวก เสือ สิงห์ กระทิง และแรด อีกด้วย คุณต้องแบ่งเวลาไปให้ดีๆ เพราะอนาคตไม่ได้ฝากไว้ที่การประกวดตลอดไป ผมฝากไว้เป็นข้อคิดเล็กๆ ว่า รู้จักตักและตวง แถมการเก็บให้เป็น แค่นี้พอครับ