พอมาถึงเมืองเบอร์มิงแฮม พี่สาวผมก็แนะนำให้ เปิดบัญชีธนาคารไว้เพราะคนที่นี้เค้าไม่ค่อยพกเงินกัน และก็เปิดเบอร์มือถือไว้เพราะว่าหากผมเกิดหลงทางจะได้ติดต่อกันได้ ว่าแล้วผมกับพี่ก็ทำอาหารเช้ากันก่อนจะเข้าเมือง ผมขอแนะนำทุกท่านที่จะมาอังกฤษควรฝึกฝีมือการทำอาหารไว้ซักหน่อยเพราะการกินอาหารนอกบ้านนั้นเป็นเรื่องที่ไม่พึงกระทำนัก แม้นแต่คนอังกฤษแท้ ๆ ยังไม่ทำกันเลย ทำไมนะเหรอดูง่าย ๆ นะครับ พวก จังซ์ฟูด (อาหารขยะ) ชุด ๆ หนึ่งยัง สามปอนด์ เลยครับ (สองร้อยกว่าบาท) ถ้าเป็นร้านทั่ว ๆ ไปอาจ หกถึงเจ็ดปอนด์หากในร้านอาหารดูดี อาจถึงสิบกว่าปอนด์เลยทีเดียว หากยังไม่เป็นภาพชัดเอางี้เลยดีกว่า ชุดแม๊คฟิช สามปอนด์ แต่ถ้าเพิ่มเงินไปอีกสักปอนด์คุณอาจซื้อไก่ทั้งตัว (ทั้งตัวจริง ๆ นะ)ในร้านสะดวกซื้อแถวบ้านได้  เพราะงั้นเงินยี่สิบปอนด์กินข้าวนอกบ้านได้สองจาน แต่ถ้าคุณไปจ่ายตลาดสด ในอังกฤษคุณจะต้องถือถุงสี่ห้าถุง กลับบ้านให้กล้ามแขนขึ้นแบบ อาร์โนล์ด

หลังจากผมกับพี่สาวทำอะไรกินง่าย ๆ ที่บ้านเราก็ออกไปป้ายรถเมล์เพื่อเดินทางไปในเมือง โอ้พระเจ้า จอช มันยอด มาก รถเมล์ที่นี้มาตรงเวลาตามกำหนดการเป๊ะ ๆ จึงไม่แปลกที่คนอังกฤษให้ความสำคัญกับเรื่องของเวลามาก รถเมล์ที่นี้น่ารักมากครับ มีสองชั้น ผมกับพีสาวขึ้นไปชั้นสอง จะได้เห็นวิว ถนัด ๆ รถก็แล่นไปด้วยความเร็วเท่า สิบล้อกลับตัว หากจะนำไปเทียบกับรถเมล์ พลังม้า ที่ กทม นั่งไปได้สักพักรถเมล์ก็จอดโดยไร้สาเหตุ ผมก็ได้แต่ งง แต่ภายหลังพี่สาวก็เฉลยให้ว่า มันต้องไปแต่ล่ะป้ายให้ตรงเวลา ถ้าถึงเร็วไปก็ต้องหยุดรอเวลาด้วย
โอ้ แม่เจ้า ตรงเวลาแท้

คนที่นี้ไม่ค่อยใช้รถส่วนตัวเท่าไรครับ หากจะให้ก็จะให้รถเล็ก ๆ อย่างเปอร์โย 206 เป็นต้น (ว่าไง ๆ พวกรถสองประตู) ราคารถมือสองที่นี้ถือว่าไม่แพงนัก แต่ค่าน้ำมัน ค่าซ่อม ค่าภาษี ถือว่าแพงโคตร เลย ใครจะใช้รถจึงต้องดูความจำเป็นจริง ๆ

ยี่สิบนาทีผมก็มาถึง ในเมือง รถจอดใกล้ ๆ กับ Bull ring ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ของเมืองเบอร์มิงแฮม หน้าทางเข้าจะมี Bull (วัว) หน้าตาน่ารักอยู่ตัวหนึ่ง ภายในห้างก็ไม่ต่างจากบ้านเราเท่าไรนัก เพียงแต่สิ่งที่ท่านเห็นว่า sale แล้ว อยากซื้อเลย จริง ๆ แล้วมะจะ sale อีกหลายครั้งเลยครับ จะซื้ออะไร ต้องใจเย็น ๆ

พี่สาวเคยบอกว่าเมือง birmingham เป็นเมืองแขก (แขกเยอะมาาาากกก) ตอนแรกไม่เชื่อนัก ตอนนี้เชื่อแล้ว เยอะจริง ๆ ครับ แต่จะว่าไป คนจีนก็เยอะ ด้วย สรุปแล้วว่าเมืองนี้ มีประชากร ที่ไม่ใช่อังกฤษ แท้ ๆ เนี้ย มองไปครึ่งต่อครึ่งเลยทีเดียว ในแง่ดีคือ ไม่ค่อยมีการเหยียดผิว แต่จะหาคนไทยนั้นยากครับ ส่วนมากอยู่ลอนดอน

หลังจากเดิน Bull ring (แหวน วัว เหรอ????) ผมก็เดินไปธนาคารที่อยู่ด้านนอกเพื่อเปิดบัญชี โอ้ พระเจ้า เปิดยากมากครับ เพราะต้องมีหลักฐานว่าคุณอยู่ที่นี้ เช่น จดหมาย แจ้งค่าน้ำค่าไฟ ผมพึ่งมาแล้วจะไปเอาจากไหน ว่าแล้วผมเปลี่ยนใจ จะไปเปิดมือถือ แต่ก็ยังเปิดไม่ได้อีกเหตุผลเดิมเลย ต้องมีจดหมายที่เป็นทางการ ที่ระบุบว่าเรามีที่อยู่ ที่นั่น

สรุปว่าผมต้องกลับโดยไม่ได้อะไรนอกจากบัตร รถเมล์ แบบเหมาจ่ายหนึ่งอาทิตย์ สิบเอ็ดปอนด์ นั่งกันให้ตายไปข้างหนึ่งเลยครับ อ้อเกือบลืมบอกไป คำว่าปอนด์ ที่นี้เค้าเรียก "ฟาว" ครับผม