ความคิดเห็นที่ 1 2.......... เธอนั่งเอนศรีษะลงบนพนักพิงด้านหลังมิได้เคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย เว้นแต่เมื่อสะอื้นขึ้นมาจนถึงลำคอทำให้ร่างของเธอสั่นสะท้านเหมือนกับเด็กน้อยที่ร้องไห้จนหลับและสะอื้นต่อไปในความฝัน เธอยังสาวและสวย ร่องรอยบนใบหน้าที่สงบ เยือกเย็น แสดงให้เห็นถึงความอดทนและความเข้มแข็ง แต่บัดนี้แววตาของเธอมีแววหม่นหมองไม่สดใสจ้องมองไปยังท้องฟ้าสีคราม เธอมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย แต่ดูเหมือนว่าเธอกำลังคิดถึงเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นอยู่ เธอกำลังรอคอยบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วยความหวาดหวั่น เธอไม่รู้หรอกว่าสิ่งนั้นคืออะไร สิ่งที่แฝงความลึกลับยากที่จะอธิบาย แต่เธอรู้ได้ว่าสิ่งสิ่งนั้นค่อยๆคืบคลานออกมาจากท้องฟ้าเข้ามาหาเธอทั้งสรรพเสียง กลิ่น และสีสรรที่มีในบรรยากาศ ทรวงอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลงอย่างไม่เป็นส่ำ เธอเริ่มจะตระหนักถึงเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นกับตัวเอง เธอพยายามต่อสู้ผลักดันมันออกไป เท่าที่สองมือขาวบอบบางไร้เรี่ยวแรงของเธอจะทำได้ เมื่อเธอเลิกสนใจจะต่อสู้ ก็มีเสียงกระซิบแผ่วเบาลอดออกมาจากริมฝีปากบางของเธอ เธอพูดซ้ำแล้วซ้ำอีก  “ อิสระ อิสระ ฉันเป็นอิสระแล้ว ”  ดวงตาเบิกกว้างฉายแววสดใส กระตือรือร้น ชีพจรเต้นแรง เลือดอุ่นๆไหลเวียนและผ่อนคลายไปทั่วทั้งร่างทุกตารางนิ้ว จากคุณ : vilandra - [ 31 มี.ค. 47 14:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 3........... เธอไม่ได้หยุดถามตัวเองเลยว่าความยินดีอย่างน่าประหลาดนี้หรือที่เกิดขึ้นกับเธอ ความเข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งถ่องแท้ทำให้เธอคิดว่าเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย เธอรู้ดีว่าจะต้องร้องไห้อีกครั้งเป็นแน่เมื่อหวนนึกถึงความเมตตา สองมือที่อ่อนโยนใจดีประสานไว้มีแต่ความด้านชา ใบหน้าที่ไม่เคยเลยที่จะมองเธอโดยปราศจากความรักและความอบอุ่นนั้น แน่นิ่ง เย็นชา ปราศจากความรู้สึก แต่เมื่อเธอนึกเลยช่วงเวลาเหล่านี้ไปถึงวันข้างหน้าที่จะดำเนินต่อไปอีกยาวนานจะเป็นของเธอเองอย่างแท้จริง เธอก็อ้าแขนออกต้อนรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นด้วยความยินดี เธอไม่ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อใครอีกแล้ว เธอจะมีชีวิตอยู่เพื่อตนเองเท่านั้น จะไม่มีอำนาจใดมาบีบบังคับให้ดวงตาของเธอมืดมน ยึดติดอยู่กับข้อผูกมัดที่ว่า ทั้งหญิงและชายต่างก็คิดว่าเขาหรือเธอมีสิทธิ์ก้าวก่ายชีวิตความเป็นส่วนตัวของคู่ครองได้ ไม่ว่าเจตนานั้นจะเป็นความเมตตาหรือเจตนาที่โหดร้ายทารุณ ก็ดูเหมือนเป็นอาชญากรรมไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ถึงกระนั้นเธอก็รักเขา .. บางครั้ง แต่บ่อยครั้งที่เธอไม่รู้สึกรักเขาเลย จะสำคัญตรงไหนกัน ความรักยังเป็นปริศนาที่ลึกล้ำหาคำตอบไม่ได้ ความเป็นตัวของตัวเองต่างหากที่เธอคิดว่าสำคัญ ความเข้มแข็งนั่นเองที่กระตุ้นให้ใบหน้าฉายแววความเป็นตัวของตัวเองออกมา “ ฉันเป็นอิสระแล้ว ทั้งร่างกายและวิญญาณ ”  เธอกระซิบ จากคุณ : vilandra - [ 31 มี.ค. 47 14:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 4.......... โจเซฟินคุกเข่าอยู่หน้าประตูห้องที่ปิดสนิท ริมฝีปากพร่ำอ้อนวอนทางรูกุญแจเพื่อขอให้เธอเปิดประตู  “ ลูอิสเปิดประตู พี่ขอร้อง เปิดประตูเถิด เธอจะทำให้ตัวเองไม่สบายไปนะ ลูอิสทำอะไรอยู่ เพื่อเห็นแก่พระเจ้า เปิดประตูเถิดนะ ” “ ไปให้พ้นนะ ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ”  เธอกำลังดื่มด่ำอยู่กับน้ำทิพย์ชโลมจิตใจที่ได้รับผ่านทางหน้าต่างที่เปิดกว้างนี้ เธอรีบกระซิบสวดอ้อนวอนภาวนาขอให้มีชีวิตยืนยาว ทั้งๆที่เมื่อวานนี้เองเธอยังหวาดหวั่นเมื่อคิดว่าจะต้องมีชีวิตยืนยาว เธอลุกขึ้นช้าๆเดินไปเปิดประตูให้พี่สาวที่กำลังอ้อนวอนอยู่ ดวงตาของเธอฉายแววความตื่นเต้นเราร้อนกับชัยชนะราวกับเธอคือเทพธิดาแห่งชัยชนะ เธอโอบเอวพี่สาวไว้และเดินลงบันไดมาด้วยกัน ริชาร์ดรอพวกเธออยู่ข้างล่าง ใครคนหนึ่งไขกุญแจเปิดประตูบ้านเข้ามา ซึ่งก็คือ แบรนท์ลี มอลลาร์ด นั่นเอง เขามีร่องรอยความเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อยจากการเดินทาง มือถือกระเป๋าและร่ม อาการสงบไม่มีความตื่นเต้น เขาอยู่ไกลจากสถานที่เกิดอุบัติเหตุมาก และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น และแล้วเขาก็ต้องยืนงงกับเสียงกรีดร้องของโจเซฟิน และริชาร์ดที่รีบก้าวเข้ามาบังเขาไว้ไม่ให้ภรรยาของเขามองเห็น แต่ . ริชาร์ดก็ช้าเกินไปเสียแล้ว เมื่อหมอมาถึงก็ลงความเห็นว่าเธอเสียชีวิตแล้วด้วยโรคหัวใจ ความตื่นเต้นยินดีได้คร่าชีวิตเธอไป จากคุณ : vilandra - [ 31 มี.ค. 47 14:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จบแล้วค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับผู้ที่กรุณาเข้ามาอ่านค่ะ เรื่องนี้แปลเป็นการบ้านตอนไปอบรมเมื่อราว 2 ปีก่อน คอมเมนท์ได้นะคะ ****แปลจาก THE STORY OF AN HOUR ของ KATE CHOPIN**** จากคุณ : vilandra - [ 31 มี.ค. 47 14:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เสียดายไม่ได้รู้ว่าทำไมสามีถึงไม่ได้อยู่บนรถไฟขบวนนั้น แปลได้ดีนะคะ อ่านแล้วไม่รู้สึกสะดุด จากคุณ : scottie - [ 31 มี.ค. 47 17:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอ้อ...ตายเพราะความตื่นเต้นยินดี...-_-"" จากคุณ : กระวาน - [ 1 เม.ย. 47 23:19:22 A:62.134.117.199 X: ]