ความนัย ความดัง
โดย ตานายเดิน
ผมเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา
ผมไม่ได้วิเศษวิโสกว่ามนุษย์หน้าอินทร์หน้าพรหมคนไหน ในหล้านี้หรอกนะ แต่สิ่งที่ผมมีมากกว่ามนุษย์ขี้เหม็นทุกคนก็คือ เจ้าตัวที่เขาอุปโลกน์สวมเขาใส่ชฎามาให้ผมเองต่างหาก ผมไม่ได้คิดไม่ได้หวังแต่อย่างใดหรอกนะว่ามันก้าวเท้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผม แล้วมันจะบันดาลทุกสิ่งทุกอย่างง่ายดั่งปอกกล้วยเข้าปาก หรือปอกกล้วยเข้าปากยากไป ก็ขอเปรียบเทียบที่ดูง่ายเข้ามาหน่อย อ้อ..อย่างกับนิ้วที่กดพรมลงบนแป้นรีโมทกำหนดสิ่งที่ต้องการในใจ ยังไงอย่างงั้นเชียว มันทันอกทันใจ เหมือนอยากได้อะไรต่อมิอะไร ก็เนรมิตมาดั่งใจอยากทีเดียวเชียว
ผมไม่ได้มีเจ้าสิ่งที่ว่านี้ติดตัวมาแต่เถือกำเนิด หรือก่อเป็นตัวทันทีหลังจากที่แม่ผมเบ่งผมออกมาเป็นตัวตนหรอกเลยนะ สิ่งอย่างนี้มันต้องมีที่มาที่ไป ไม่ใช่ใครอยากจะคว้ามาเป็นกรรมสิทธิ์ แล้วจะได้มาครอบครองอย่างใจหวังมันก็ดูจะง่ายดายโอเวอร์เกินไปหน่อย แล้วมันก็ไม่ได้ถ่ายทอดทางพันธุกรรมด้วยหรอกนะจะบอกให้ หรือต่อให้พวกกระสือ ผีปอบ ผีห่า ซาตาน ที่หวังจะแค่บ้วนน้ำลายแล้วกรอกใส่ปากให้แก่กันแล้วเจ้าสิ่งนี้จะมากองตรงหน้าเหมือนดั่งถ่ายทอดให้กันง่ายๆ ก็ขอให้คิดทบทวนเสียใหม่เถิด
เห็นหลายคนตะเกียกตะกายเพื่อหวังจะได้มาดั่งอ้อมอกแล้วต้องผิดหวังน้ำตาตกในและตกนอก ให้เห็นแก่ตาไปตามๆ กันนักต่อนักแล้ว ไม่..ผมไม่ได้จะอวดศักดิ์ดา หรือเบ่งอภิหารอย่างไรหรอกนะ พ่อผมก็เป็นบุคคลธรรมดาไม่ได้มาจากดาวคลิปตัน หรือแม่ผมก็ไม่ได้เป็นคนเก่งวิเศษวิโส แก้ปัญหาของสังคมเก่งกาจด้วยชุดวาบหวิว เหมือนดั่งสาวน้อยอเมริกา ในซีรีย์ฮิตของเมืองนอกเมืองนาเขาหรอกนะ ถึงจะได้ดลบันดาลให้ทายาทสืบตระกูล มีสิ่งนี้ติดตัวมาแต่อ้อนแต่ออกเลย ผมจะบอกคุณแต่ ขอบอกให้คุณเข้าใจแจ่มแจ้งจนยอมรับเป็น กฎ กติกา มารยาท เมื่อรับรู้ไปแล้วต้องเก็บแทรกเป็นข้อมูลลับสุดยอด ที่จะบรรจุอยู่ในหลืบซอกสมองส่วนใดก็เหอะ รู้ได้แต่ขอให้เหยียบไว้เลยนะว่า ผมมีเจ้าสิ่งที่คุณอุตส่าห์ไล่สายตามาจนถึงบรรทัดนี้ คงอยากรู้ใจจะขาด(หรือขาดไปแล้วก็ไม่รู้) ว่าเจ้าสิ่งนี้มันมีชื่อที่สั้นกระจุ๊ดรุ๊ด แต่ได้ใจความว่า ความดัง
ฮั่นแน่..ผมบอกคุณแล้ว อย่าเบ้ปากย่นคิ้วเหมือนหมางง ต่อไปอีกเลย ถ้ารักจะสนุกหรือแค่คิดว่าเก็บไว้เป็นความรู้ประดับสมองมันก็ไม่ผิดกฎผิดเกณฑ์ เพราะใครแม้ก็ไม่อาจมาขอตรวจวัดปริมาณความม่วงในสิ่งที่จะรับเข้าไปนี้ได้หรอก ถึงความคิดพิเรนท์ที่ผมจะถ่ายทอดให้คุณสดับตรับฟังต่อไปนี้ดีกว่า มันอาจจะไม่เหมาะสำหรับกับ เด็ก คนชรา สตรีมีครรภ์ และ ผู้ดีดัดจริตผู้มากศักดิ์ดินาทั้งหลายก็เหอะ แต่เอาเถอะมาล้อมวงกันเข้ามา ผมมีเวลาไม่ค่อยมากนักหรอกนะ
หนึ่งปีมี 365 วัน ใช่..(ขอร้องอย่าเถียง ผมถือเอาเกณฑ์ที่มาประจำ ส่วนไอ้ที่ชอบโผล่หน้าแหลมมาเยือนกระปริบกระปรอยทุก 4 ปีครั้งเพื่อมาเพิ่มยอดให้เจ้าจำนวนปีอีก 1 วัน ผมไม่นับญาติมันหรอก) ผมก็รู้มาพอๆ กับคุณนั่นแหละ สิ่งที่สอนสั่งผ่านการท่องจำมาตั้งแต่เด็กแล้วว่า 1ปีมี 365 วัน แล้ว 365 วันก็มี 52 สัปดาห์ ใน1 สัปดาห์ก็มี 7 วัน ส่วนใน7 วันเท่ากับ 168 ชั่วโมง แล้วในเจ้า 168 ชั่วโมงก็เท่ากับ 10,080 นาที แล้วเจ้า 10,080 นาทีก็เท่ากับ 604,800 วินาที เอ๊ย..พอก่อนดีกว่าแค่อยากจะบอกก็แค่ว่า เจ็ดวัน ในหนึ่งสัปดาห์ จันทร์ อังคาร พุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ที่รู้กันนะ ผม แม่ง ต้องขายร่างขายวิญญาณ พลีกาย พลีใจ ให้กับเจ้า ความดัง ที่เอื้อนเอ่ย แต่ต้นจนหมดไม่มีเหลือหรอ แม้แต่กระพีกเดียว นั่งอยู่ นอนอยู่ หรือกระทั้ง นั่งขี้ อยู่ เจ้านี้มันก็ตามติดประชิดตัวยิ่งกว่า ปาปารัชชี่ชื่อดังจากมุมไหนของโลกเสียอีก เรียกว่าผมนะตกลงใจยัดเจ้าความเป็นส่วนตัวลงท่อทิ้งไปพร้อมๆ กับวันที่มันก้าวเท้าเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตแล้วละ
คุณคงสงสัยแล้วซิว่าผม รับมือกับมันได้อย่างไร คุณเอ๋ย อย่าได้บอกใครเชียว ตอนแรกผมก็ครั่นเนื้อครั่นตัวพานจะอกแตกตายให้ได้ เหมือนได้รับเผือกร้อน แต่อยู่ๆ ไปกับกลายเป็นความชินชา แถมสแยะยิ้มต้อนรับมือมันได้ทุกกระบวนท่าไม่ว่ามันจะมาไม้ไหน ผมเอาอยู่หมด เหมือนดังจิ้งจกเปลี่ยนสีได้ตามสภาพแวดล้อมอย่างไงอย่างงั้นเลยคุณ พูดมาตั้งยืดยาวจะว่าไปเหมือนมันมีแต่ข้อด้อย ข้อเสีย มีแต่สิ่งไม่ดีไปเสียทุกอย่าง กล่าวอ้างเหมาหมดก็ดูจะไม่ถูกต้องนักเสียทีเดียว สิ่งที่มันเป็นฝ่ายดี ฝ่ายน่าน่าสรรเสริญ ยกย่อง ก็มีมากโขอยู่ ถ้าผมไม่มีมัน ผมก็คงไม่สุขสบายอย่างทุกวันนี้หรอก คุณมองเห็นนอกบ้านผมไหม นั่นแหละ คันเขียวๆ บึกบึน คันนั้นนั่นแหละ โฟร์วิลล์ นำเข้า ขับเคลื่อนสี่ล้อก็หนึ่ง ในโลงรถที่หลบตาอยู่ริมซอกรั้วนั้นก็อีกหนึ่ง นั่นสามแฉกสัญชาติเยอรมัน ตระกูลด้อยช์ในฝันของทุกคนเชียวละ เจ้านี่มันให้ผมมาเองแหละ สิ่งอำนวยความสะดวกที่รายรอบห้องนี้ ก็ล้วนแล้วแต่พี่เขาประทานมาให้ผมทั้งนั้น พูดไปให้ใกล้ตัวเข้ามาหน่อย บ้านหลังนี้ที่เรานั่งคุยกันอยู่นี่ รวมทั้งบ้านตากอากาศที่มีอยู่ที่หัวหิน ภูเก็ต อีกอย่างละที่ ก็อานิสสงค์จากพี่เขาแหละครับ ผมยังไม่นับรวมไฟท์บินต่างแดนที่ผมใช้ไว้แก้เซ็งเวลาเบื่อๆ ที่ผมตะเวนสะสมเลขไมล์ ไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่อีก ทั้งหมดพี่เขาให้มาทั้งนั้น
เมื่อได้มาแล้วผมก็ไม่ต้องทำอะไรมากนักหรอกกับเจ้า ความดัง หน้าที่ผมมีอย่างเดียวก็คือรักษามันไว้ให้ยาวนาน และเนิ่นนานที่สุด ตราบลมหายใจจะหาไม่ ด้วยวิธีการใดก็แล้วแต่ หวงแหน ดูแล ดุจไข่ในหินเคลือบคอนกรีตฝังเหล็ก โธ่..คุณผมบอกคุณแล้วไง ว่ามันไม่ได้มาง่ายๆ เมื่อมันแฝงกายเข้ามาสมาชิกหนึ่งในตัวคุณแล้ว คุณก็ต้องทะนุถนอมมัน อย่าปล่อยให้มันซีดจางไปก่อนเวลาอันควร วิธีนั้นไม่ว่าจะแลกมาด้วยความถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง ผมก็ไม่รู้ละ เอาเป็นว่าถ้าจะมาพรากมันไป ไม่มีทางง่ายๆ เสียละ เอ้า ก็ผมเล่นแลกกับชีวิตของผมทั้งชีวิตไปแล้วนี่
จากคุณ :
"ตานายเดิน"
- [
2 เม.ย. 47 08:48:13
A:203.145.22.70 X:
]
"ความใน ความดัง"
