ความคิดเห็นที่ 1 ตอนนี้สั้นจังอ่ะค่ะ ขอยาว ๆ ^_^ จากคุณ : กระวาน - [ 2 เม.ย. 47 22:53:01 A:213.61.210.148 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 สักพักเคทก็เช็ดน้ำตาจากแก้ม “มันเป็นความจริง” “ฟังนะ เธอจำตอนเราอยู่ไฮสกูลได้มั้ย ตอนเรามีปาร์ตี้ฮัลโลวีนน่ะ เราเล่นทวิสเตอร์กัน แล้วมันออกมาว่าเธอต้องแตะปุ่มแดง ที่นี้ปุ่มแดงมีเหลืออันเดียว แล้วเธอก็เอื้อมไปจะแตะ แต่เธอทำท่าจะล้ม พอแลรี่เห็น แทนที่เขาจะแย่งเธอกลับเอื้อมไปรับเธอไว้ เขาปล่อยให้เธอชนะ แลรี่ไม่เคยยอมให้ใครชนะเขานะ ตอนนั้นเองฉันถึงได้รู้ว่าเขาน่ะรักเธอ” เคทซึ่งยังสูดน้ำมูกหยิบไม้มาเขี่ยดินเล่น “แต่นั่นมันนานมาแล้ว” “เธอรู้มั้ยฉันคิดยังไง เคท ฉันคิดว่า สักวันคงมีคนรักฉันได้มากขนาดนั้นบ้าง” เธอเว้นช่วงแล้วสารภาพ “ถึงตอนนี้ก็ยังหวังอยู่” เคทยิ้ม รู้สึกเสียใจ “หวังว่าจะเจอคนที่ยอมให้เธอชนะเกมทวิสเตอร์น่ะเหรอ” “ฉัน รู้ ว่าเขารักเธอ แล้วก็รู้ว่าเขายอมฆ่าเสือได้เพื่อเธอด้วย” เคทปาไม้ทิ้งแล้วมองหน้าเฟธ แววตายังเต็มไปด้วยความกังขา เฟธพยักหน้าแข็งขัน “เขาทำแน่” แสงแดดอบอุ่น ลมเบาๆ พัดโชยจนใบหญ้าและต้นไม้ของชนบทในอิตาลีไหวเอน เคทเอนตัวซบตักเฟธแล้วหลับตา เฟธลูบหัวเพื่อน น้ำตาหนึ่งหยดเล็ดลอดออกมาจากขนตาของเคท แล้วไหลไปตามแก้ม จากคุณ : Vit - [ 2 เม.ย. 47 23:00:40 A:203.145.13.86 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 คนไข้นอนอยู่ในเก้าอี้แบบปรับเอนได้ เท้าชี้ฟ้า เดวย์นสวมถุงมือยางแล้วค่อยๆ ทำพิมพ์พลาสติกรูปเท้า หลังได้ยินเสียงเคาะหน้าต่างก็เงยหน้ามอง เห็นลารี่โบกมือเรียกอยู่ตรงทางเดิน เขาชูมือที่มีพลาสติกเคลือบนิ้ว “รอเดี๋ยว” แล้วหันมายิ้มให้คนไข้ซึ่งเป็นชายวัยกลางคนสีหน้ากังวล “ขอตัวสักครู่นะครับคุณแรนดอล์ฟ เดี๋ยวผมมา” เขาเดินออกไป “มีอะไรเหรอ” “เฟธกับเคทต้องมีปัญหาอะไรแน่” “ผมรู้ ผมก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน แต่คุณว่ามันจะเป็นอะไรละ ผมไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ แต่ยังไม่รู้เลยว่าควรไม่สบายใจเรื่องอะไร” แลรี่ส่ายหน้า “มันมีบางอย่างผิดปกติ ผมน่ะสงสัยมาก สองคนนี้ เล่นมาหายไปทั้งคู่ ทั้งที่อีกอาทิตย์เดียวจะแต่งงานอยู่แล้ว ผมรู้จักสองคนนี้ดี ต้องมีอะไรแน่” “ผมโทร.ไปหาครู่ใหญ่ เขาบอกว่าไม่มีประชุม” “ฮ่า! สองคนนี้ต้องไปด้วยกัน ผมว่าแล้ว แต่ไปที่ไหนละ” “ถามได้ดี แล้วเพราะอะไรถึงไป” เดวย์นพูดแล้วเหลือบมองคนไข้ คุณรูดอล์ฟยิ่งดูเครียดหนัก เขาต้องยิ้มให้กำลังใจ “เคททิ้งโน้ตไว้ว่าจะไปจากผม แต่แน่นอนว่าผมไม่เชื่อหรอก มีอย่างที่ไหน หนีจากสามีแต่ไปกับน้องสาวเขา ไม่โง่ไปหน่อยเหรอ” “ใช่ ผมก็ว่างั้น แต่ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมจู่ๆ เมียคุณถึงได้หนีไป เฮ้ หรือว่าคุณ คือผมหมายถึง คุณไปเจ้าชู้ที่ไหนรึเปล่า” “ไม่มีๆๆ” แลรี่มองไปทางอื่น “เคทแทบไม่เคยไปไกลบ้านเลย เธอจะไปไหนได้” แสงอาทิตย์สาดลงมาทั่วผืนดินแถบชนบท ก่อให้เกิดคลื่นร้อนบนถนน เฟธค่อยๆ ตื่นขึ้น เธอเพิ่งฝันถึงเดมอน แบรดลี่ย์ ในฝัน เขาเป็นตามที่เธอคาดหวังไว้ทุกอย่าง มีเสน่ห์ ตลก สุภาพ บึกบึน เซ็กซี่ เสียดายที่เขาไม่มีหน้า เธอแอบมองลอดขนตา เห็นแม่ชีกำลังเติมนำมันหยดสุดท้ายในกระป๋องลงในถังน้ำมันรถเฟียต เธอหลับตาแล้วลืมตาใหม่ ก็ยังเห็นแม่ชีอยู่ แล้วเคทไปไหนละ เธอลุกนั่งด้วยความงุนงง ทันเห็นแม่ชีปีนกลับขึ้นรถเปิดประทุนพอดี ร่วมกับแม่ชีอีกสองคนและหญิงสาวแต่งตัวดีอีกคนที่เป็นคนขับ หรือว่าเธอยังไม่ตื่นจากฝัน และแล้วเคทก็โผล่มาจากข้างทาง “ขอบคุณมากค่ะซิสเตอร์!” กลุ่มแม่ชีโบกมือให้แล้วเร่งเครื่องจากไป เคทหันมายกนิ้วโป้ง “เรารอดแล้ว” เฟธขับรถวนซ้ายไปรอบโคลอสเซี่ยม แล้วแล่นตัดถนนรวดเดียวสี่เลน รถคันอื่นพร้อมใจกันบีบแตรสรรเสริญ “โรมนี่อย่างกับการแข่งรถแบบไม่มีกติกา” เธอพึมพำ เคทดูแผนที่บนตัก “กติกามันมีหรอก แต่ฉันคิดว่าเธอต้องเป็นคนอิตาเลียนก่อนถึงจะรู้” เฟธเหยียบเบรก พยายามเลี่ยงการปะทะ “แต่เธอไม่เห็นเหรอ คนอิตาเลียนขับรถกันแบบประมาทมากเลยนะ” “ก็เพราะไวน์ที่ดื่มเข้าไปไงเล่า” “นี่มันก็หลายชั่วโมงแล้วนะ จอดรถบ้านี่ไว้แล้วไปใช้บริการขนส่งมวลชนเถอะ” “ไม่ๆ ขับต่อไป เดี๋ยวก็เจอ Ai Monastero เอง” “เคท ฉันเชื่อเรื่องพรหมลิขิตมาตลอดชีวิตก็จริง ตอนนี้ก็ยังเชื่อ แต่ฉันก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าพรหมลิขิตก็ต้องมีลิมิต อย่างเช่นวันแต่งงานของฉันก็ถือเป็นลิมิต ฉันไม่มีเวลาทำแบบนี้ชั่วชีวิตนะ” “ฉันเข้าใจ” เคทว่า “เลี้ยวขวา บริษัทรถเช่ายูโรน่าจะอยู่แถวนี้แหละ แล้วเดี๋ยวนั่งรถแท็กซี่ไป” นาทีต่อมา เฟธก็บอกคนขับแท็กซี่ “Ai Monastero, per favore” แท็กซี่รีบกลับรถแล้วจอดหน้าถนนฝั่งตรงข้ามกัน ที่ถนนมีป้ายเขียนว่า AI MONASTERO “เห็นมั้ย” เคทว่า “บอกแล้วว่าอีกนิดเดียวก็ถึง” คนขับยิ้มแล้วยื่นมือมา จากคุณ : Vit - [ 2 เม.ย. 47 23:05:17 A:203.145.13.86 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ความเงียบในร้านทำให้นึกถึงบรรยากาศของวัด มีทั้งรองเท้าหนัง ย่าม และถุงมือที่ทำโดยพระตั้งโชว์ ตรงเคาน์เตอร์มีสาวสวยชาวอิตาเลียนเจ้าของผมยาวสลวย ขนตาหนาดกและดวงตาสีเข้มยืนอยู่ “หวัดดีค่ะ” เฟธพูดเบาๆ “เอ่อ parla inglese?” หญิงสาวหันมา ยิ้มพิมพ์ใจ “Un poco” “ขอบคุณพระเจ้า ฉันมาหาคนชื่อแอนนาค่ะ” “ฉันเองค่ะแอนนา” เฟธยิ้มกว้างแล้วยื่นมือไปให้จับ “แอนนาเหรอคะ ฉันเฟธค่ะ” เธอพูด เสียงดังขึ้นหน่อย “คุณไม่รู้หรอกว่าฉันดีใจแค่ไหนที่ได้พบคุณ” หญิงสาวจับมือเธออย่างลังเล แล้วปล่อย “คือว่า ฉันมาตามหาคนน่ะค่ะ แล้วก็คิดว่าบางอาจมีบางคนที่นี่ คือ หมายถึงคุณน่ะค่ะ อาจจะรู้จักเขา เขาชื่อเดมอน แบรดลี่ย์” แอนนาหรี่ตา “เดมอน แบรดลี่ย์เหรอ” “ใช่ค่ะ!” เฟธตื่นเต้น “รู้จักเขามั้ยคะ” แอนนากระแทกถ้วยกาแฟเอสเปรสโซกับโต๊ะ “E un porco!” “ว่าไงนะคะ” แอนนาเริ่มโวยวายเป็นภาษาอิตาเลียน มือไม้สะบัดไปมาให้วุ่น เฟธหยิบดิกชันนารีภาษาอิตาเลียนมาเปิดมือเป็นระวิง เคทเดินมาด้านหลัง “เธอพูดว่าอะไร” “ไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้สึกจะเกี่ยวกับไอ้ทูเรศ” เฟธมองแอนนา เจ้าของร้านที่อยู่ด้านในรีบออกมาเมื่อได้ยินเสียงเอะอะ เขาเป็นคนหล่อ สูง แต่งตัวดี ตรงเหนือหูมีผมสีเทาแซม แต่แทนที่จะมองเฟธ เขากลับมองเคท “ให้ผมช่วยอะไรมั้ย” “เพื่อนฉันมาตามหาคนน่ะค่ะ เธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะรู้จักเขา เขาชื่อเดมอน แบรดลี่ย์” เขาหันไปฟังแอนนาโวยวายอาละวาด พยักหน้าเป็นระยะ สักพักก็หันกลับมาบอกว่า “เขาโทร.หาเธอจากเวนิซ ให้เธอไปหาเขาที่ซาบาทีนี่เรสตัวรองต์คืนนี้ที่จตุรัสซานต้ามาเรีย แต่เธอ—“ “เฮอะ!” แอนนาใช้สันมือตีข้อศอกตัวเอง เจ้าของร้านมองพฤติกรรมหยาบคายแล้วกระแอมก่อนพูด “—ติดนัดอื่น” เฟธดีใจสุดชีวิต “นั่นละค่ะ นั่นละ! ฉันอยากรู้เท่านั้นละค่ะ” เธอจับมือแอนนาแล้วหันมาจับมือเจ้าของร้าน “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆ” แล้วหันไปกอดเคทด้วยความดีใจ แทบจะเต้นระบำออกไปทางประตู เจ้าของร้านมองสักพักแล้วยกกระเป๋าของทั้งคู่เข้ามาด้านใน จากนั้นก็ถามเคทว่า “คุณสองคนมองหาที่พักอยู่รึเปล่า” “ความจริงแล้ว—“ “ผมอาจจะช่วยได้นะ” ว่าแล้วก็เดินมาจับมือเธอไปจูบแบบไม่อายใคร “ผมชื่อจิโอวานนี่ แล้วคุณละครับ” “เคทค่ะ” เคทดึงมือกลับแล้วก้มมอง รู้สึกงุนงง ผู้ชายอิตาเลียนรูปหล่อแถมอ่อนหวานเพิ่งจุมพิตมือของเธอ “เคท” เขาเรียกชื่อเธอแล้วยิ้มหวาน เล่นเอาเคทแทบละลาย “ผมรู้จัก pensione bellissimo อยู่ใกล้แค่นี้เอง” “เร็วเข้าเคท” เฟธที่ยืนรอตรงประตูเร่งรัด “ไปกันเถอะ” เคทหันไปหาเพื่อน “เฟธ!” “อะไร” “ฉันเพลียนะ เมาค้างด้วย กินก็น้อย พักผ่อนก็ไม่พอ ฉันอยากได้ห้องพัก!” “อ้อ โอเค ทำไมไม่บอกแต่แรก” เคทยิ้มให้จิโอวานนี่ “เมื่อกี้คุณพูดว่า ” เขาแตะแขนเธอ “ขออนุญาตนะครับ ” จิโอวานนี่พาทั้งคู่ไปที่โรงแรมดิวิโน่อะโมเร่โรงแรมเล็กๆ น่ารัก มีน้ำพุที่ก่อด้วยแผ่นกระเบื้องไหลรินอยู่ในสวนดินเผาด้านหลัง หลังจากขนสัมภาระเข้าไปในโรงแรมแล้ว เขาก็ดึงเคทออกมาคุยกับสองต่อสอง “ผมจะไม่อยู่เมืองนี้สองวัน” เขาพูดเหมือนอยากขอโทษ “จะต้องไปร้านผมอีกร้านที่มิลาน เลี่ยงไม่ได้ แต่วันมะรืนนี้” เขาหยุดแล้วพูดสิ่งที่คล้ายจะสำคัญเหลือเกิน “ตอนผมกลับมา หวังว่าคุณจะยังอยู่ที่นี่นะครับ” จากนั้นก็เอากุญแจห้องวางลงบนมือเคทแบบสุดจะนุ่มนวล แล้ววางมือค้างไว้อย่างนั้นอีกพัก เคทเงยหน้ามองดวงตาสีดำ ตาที่บ่งบอกว่าเขามองเธอในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ใช่แม่หรือเมียที่มีหน้าที่ซักเสื้อผ้าให้หรือทำอาหารให้ แต่เป็นผู้หญิง ผู้หญิงที่ มีเสน่ห์ ตอนนั้นเองที่เธอก็เกิดความรู้สึกว่าหิวมาก คงเพราะนอนน้อยกว่าที่คิด หรือเธอกำลังตกหลุมรัก หรือจะเป็นทั้งสามอย่างผสมกัน “ฉันบอกแล้วว่าไดร์เป่าผมเธอต้องใช้อะแดปเตอร์” เคทกับเฟธลงจากแท็กซี่ตรงจตุรัสซานต้ามาเรีย “ไม่งั้นมันก็จะช้อตแล้วหมุนเร็วเป็นสองเท่าแบบนี้” เฟธมองไปหน้าร้านซาบาตินี่ “ฉันกลัวจัง” “ถามจริง” เคทยิ้ม “ตกลงที่เธอไม่ฟังฉันเพราะเธอกลัวหรอกเหรอ” เฟธเอามือที่ชื้นไปด้วยเหงื่อลูบกระโปรงยาวผ้ากำมะหยี่สีแดงที่เธอสวม “ฉันดูดีรึยัง” “เธอสวยมาก ไม่เสียแรงที่เอาชุดนี้มาด้วย” “เธอว่ามันดีแน่นะ” เฟธยังไม่มั่นใจ “ฉันชอบคิดว่ามันรัดไป ไม่ก็โป๊เกิน อะไรแบบนี้” “ชุดมันเพอร์เฟ็กต์ออก เธอก็เพอร์เฟ็กต์” เฟธร้องแล้วจัดผ้าคลุมไหล่สีแดงกำมะหยี่ให้เข้าที่ “ทำไมเราไม่ไปแต่งที่อเมริกานะ อะไรๆ จะง่ายกว่านี้เยอะเลย” “ถูกของเธอนะ อย่างน้อยทำแบบนั้น จะได้โทษพ่อแม่ได้ตลอดชีวิตแทนที่จะโทษตัวเอง” “ฟังเข้าท่าดีนี่” “ไม่เข้าท่าหรอก” “ไม่เข้าท่าเลย” เฟธเห็นด้วยแล้วยิ้มแบบปลงๆ เคทแตะแขนเพื่อน “นี่ ฟังนะ จำไว้ว่า ไม่ว่าคืนนี้อะไรจะเกิดขึ้น เธอจะต้องไม่เป็นอะไร” “เธอพูดถูก จะไม่มีเรื่องร้ายเกิดขึ้น ฉันจะไม่ทำตัวเองขายหน้า เดมอน แบรดลี่ย์จะต้องไม่มองว่าฉันบ้า หวังว่านะ ไปกันเถอะ” จากคุณ : Vit - [ 2 เม.ย. 47 23:37:28 A:203.145.13.86 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ร้านอาหารนี้มีทุกอย่างที่เคทอยากให้มีในโอกาสพิเศษ แสงเทียนเรืองรองทำให้บรรยากาศนุ่มนวลชวนฝัน เสียงหัวเราะพูดคุยก็เหมือนจะน้อยลง จนเหลือแต่ความโรแมนติกกับบรรดารูปปั้น ดอกไม้ เครื่องแก้วคริสตัล และเครื่องเงิน เฟธมองไปรอบๆ ด้วยใจหวัง สิ่งที่เฝ้ารอคอย ตามหา และวาดหวังมาตลอด ในที่สุดก็มาถึงจนได้ เหลือแต่เธอต้องหาเขาให้เจอเท่านั้น ชายหลายคนต่างให้ความชื่นชมสนใจเธอในแบบฉบับชายอิตาเลียน ยิ้มให้ เมียงมอง มีอยู่คนถึงกับขยิบตา แต่ที่เหลือก็ดูจะเฉยๆ และเดมอน แบรดลี่ย์อาจเป็นหนึ่งในนี้ หรือไม่ก็ไม่อยู่ในนี้เลย “ไปหาอะไรดื่มกัน” ยิ้มค้าง “เรามาเที่ยวนะ” เคทเดินตามเพื่อนไปที่บาร์ “เธอไม่ถามบริกรละว่าเขาอยู่ที่นี่รึเปล่า” “ขอไวน์ขาวค่ะ” เฟธพูดกับชายหลังเคาน์เตอร์ รู้สึกเหมือนโดนแผ่นเหล็กรัดรอบอก จนทำให้ต้องใช้พลังและความตั้งใจอย่างมากในการที่จะหายใจ “ฉัน เอ่อ อยากจะรอดูหน่อย เผื่อเขาจะสังเกตเห็นฉันก่อน” ในร้านนี้มีผู้ชายหลายคน แต่ไม่มีใครพิเศษหรือแตกต่าง ไม่มีใครมองเธอแล้วทำท่าเหมือนพยายามนึกชื่อเธอ ราวกับเคยรู้จักเธอในชาติปางก่อนหรือจิตใต้สำนึกบอกว่ารู้จักเธอ พอบาร์เทนเดอร์เอาแก้วไวน์มาวางตรงหน้า เฟธก็เอื้อมไปหยิบมาจิบ เคทมองหน้าเฟธแบบไม่อยากเชื่อ “นี่เธออุตส่าห์ตามผู้ชายคนนี้มาอีกซีกโลก แล้วยังคิดจะ เล่นตัว อีกเหรอ” “ใช่ ก็ ” เฟธไม่รู้จะแก้ตัวหรืออธิบายที่ตัวเองทำอย่างไร เพราะกระทั่งตัวเธอเองยังรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเหตุผลเท่าไหร่ เธอกำลังทำตามสัญชาติญาณซึ่งไม่อาจอธิบายได้ เฟธจิบไวน์แล้วมองไปรอบห้องเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะถอนใจ “โอเคๆ ฉันว่าเรารอนานแล้วละ เธอลองถามบริกรดูแล้วกันว่าเขาอยู่นี่รึเปล่า” “ค่อยน่าฟังหน่อย” เฟธใจเต้นโครมเมื่อเคทลงจากเก้าอี้สตูลไปหาบริกร แล้วค่อยหันมา ถ้าเดมอน แบรดลี่ย์อยู่ในร้านนี้จริง เธอต้องวางท่าให้ดี เธอจะแสดงอาการตื่นเต้นให้เขาเห็นไม่ได้ เธอต้องนิ่ง ทำห้เขาประทับใจกับเหตุและผลของเธอในเรื่องพรหมลิขิตที่ทั้งคู่มีร่วมกัน ใช่ นี่แหละสิ่งที่เธอต้องทำ แต่ถึงเขาไม่อยู่ที่นี่ เธอก็ต้องวางมาดอยู่ดี เพื่อเตือนตัวเองว่าการเดินทางครั้งนี้ การดั้นด้นค้นหานี้ เป็นเพียงกิจกรรมที่ทำเล่นๆ ความตั้งใจเดิมของเธอตอนที่รีบไปสนามบิน คือขอแค่ได้เห็นหน้าเขาไม่ใช่หรือ และอีกไม่กี่วันเธอก็ต้องแต่งงานกับเดวย์นแล้ว เดวย์นผู้แสนดี หมอเดวย์น เธอกลืนไวน์อึกใหญ่ เคทจ้ำกลับมาหาเพื่อน “เขาอยู่ที่นี่แล้ววววว..” มาดเฟธที่เก๊กไว้หายวับ “โอ พระเจ้า” เธอเหลือบมองไปรอบตัวแบบตื่นๆ “ตรงไหนๆ” “นั่งอยู่ด้านในติดประตู ทางขวา หันหลังให้เรา คนสวมเสื้อแจ๊กเก็ตสีน้ำเงิน ถ้าเธอหันมา เธอจะเห็นศอกขวาของเขา” เฟธตัวแข็ง “เขามองเราอยู่รึเปล่า” เคทเหลือบมองข้ามไหล่เพื่อน “เปล่า” เฟธค่อยๆ แอบมองให้ดูเหมือนไม่ตั้งใจ แล้วเอามือทาบอก “โอยย ฉันเห็นแขนเสื้อเขาด้วย!” เฟธพยายามหายใจแต่ไม่สำเร็จ เธอลองอีกครั้ง คราวนี้สามารถหายใจข้าปอดได้นิดหน่อยแต่ก็หนักแน่น รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กอายุสิบสองที่เงอะงะงุ่มงามขึ้นมาทันที “ฉันควรจะไปแนะนำตัวใช่มั้ย” เคทพยักหน้า “ควรจะเป็นแบบนั้น” เฟธลุกขึ้น แต่แล้วกลับรีบนั่งลง “อะไรอีกละ” เธอมองเคทแบบลังเล “ฉันจะบอกว่าฉันเป็นใครดี” “เฟธ คอร์เบ็ตต์ไง ชื่อดีออกจะตาย ใช้ชื่อนี้ไปแหละ ถ้าอยากให้ช่วย ฉันเขียนที่มือเธอก็ได้นะ กันลืม” “เฟธ คอร์เบ็ตต์ โอเค” ว่าแล้วก็ดื่มไวน์จนเกลี้ยง อีกฟากของร้าน บริกรวางบิลค่าอาหารลงบนโต๊ะติดผนัง ชายหนุ่มเอื้อมมาหยิบบิลแล้ววางคืน ทับด้วยเงินจำนวนหนึ่ง “โอเค” เฟธพูด “ฉันรู้แล้วว่าต้องพูดอะไร” “ดี” “ใช่ ดี โอเค ” แล้วก็เกิดสงสัยขึ้นมาอีก “เธอว่าเขาจะมองว่าฉันรุกมากไปรึเปล่า” “เฟธ เพื่อนรัก เธออุตส่าห์มาได้ตั้งสี่พันไมล์แล้ว อีกแค่สิบห้าฟุตมันจะเป็นอะไร” “นั่นสินะ โอเค มันก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ ใช่มั้ย” เมื่อเห็นเคทยิ้มให้กำลังใจ เฟธก็สูดหายใจลึก “เอาละนะ” เฟธลงจากเก้าอี้สตูลแล้วเยื้องย่างไปยังชายหนุ่มด้วยท่าทางมุ่งมั่น ใจจดจ่ออยู่ที่แขนข้างนั้น ยิ่งเดิน ก็ยิ่งได้เห็นแขนใกล้มากขึ้น กระทั่งเห็นว่าเขาสวมเสื้อนอกสีน้ำเงิน อีกเพียงไม่กี่หลา บริกรสองนายเดินมาที่โต๊ะซึ่งอยู่ระหว่างเธอกับโต๊ะติดผนัง ถือจานร้อนไฟลุกแกว่งไปมา เตรียมเสิร์ฟอาหารด้วยลีลาสุดแสนอลังการ เฟธชะเง้อไปทางซ้าย ต่อด้วยทางขวา พยายามมองโต๊ะติดผนังไม่ให้คลาดสายตา แต่บริกรก็ยังบังไม่เลิก ชายสวมเสื้อนอกสีน้ำเงินลุกออกไปทางประตู เฟธไม่ละความพยายาม เธอเดินกลับไปทางบาร์ อ้อมไปยังโต๊ะติดผนังที่เดมอนนั่งเมื่อครู่ ชายสวมเสื้อนอกสีน้ำเงินเดินออกจากร้านไปแล้ว เฟธพึมพำขอโทษเบาๆ แล้วเบียดตัวแทรกรถเข็น จากนั้นก็มุดใต้ไม้เท้าของชายแก่ที่กำลังจะลุกยืน ในที่สุดเธอก็ไปถึงโต๊ะติดผนังของเดมอน ซึ่งว่างเปล่า เฟธร้องลั่น “เคทททททท!” ทั้งร้านหันมามองหญิงสาวเจ้าของเสียงกรี๊ดเป็นตาเดียว เคทรีบลุกแล้วพุ่งไปหาเฟธทันที จากคุณ : Vit - [ 2 เม.ย. 47 23:43:24 A:203.145.13.86 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 แหะๆ พอดีคอมรวนน่ะค่ะ คุณกระวาน เลยทิ้งช่วงแปะนานไปหน่อย โทษทีนะคะ ^_^ จากคุณ : Vit - [ 3 เม.ย. 47 00:37:16 A:203.145.13.86 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนที่แล้ว ๆ จ้ะ +++ Only You (prologue) +++ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2735092/W2735092.html +++ Only You (1) +++ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2737770/W2737770.html +++ Only You (2) +++ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2740364/W2740364.html +++ Only You (3) +++ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2741293/W2741293.html +++ Only You (4) +++ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2743042/W2743042.html จากคุณ : ninaM - [ 3 เม.ย. 47 01:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แอบเดาไว้ว่าเฟธต้องไม่เจอเดมอนแน่เลย เดวนย์คงมาตามซะก่อน จากคุณ : scottie - [ 3 เม.ย. 47 11:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 I think I had seen it before, but I am not sure ja จากคุณ : bee - [ 4 เม.ย. 47 13:04:26 A:66.167.132.139 X: ]