W2751206 ต่างคน ต่างรัก : 2 [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 2

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

ห้องขนาดพอดี กับการอยู่คนเดียว ปริมจัดห้องน่าอยู่ เป็นสัดส่วน มีเตียงนอนขนาดนอนเดียวแยกออกไปริมฝาผนังด้านใน (ไม่อึดอัดแย่เหรอ...) ชั้นวางหนังสือวางให้แยกระหว่างเตียงนอกกับห้องรับแขก มีโต๊ะญี่ปุ่น ตัวเล็กตั้งอยู่ ติดผนังอีกฝั่งเป็นพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า เดินไปอีกหน่อยก็เป็นระเบียงด้านนอกจัดเป็นที่ทำครัวเล็ก มีเตาไมโครเวฟตั้งอยู่ชั้นบน ชั้นล่างก็เป็นที่วางจานชาม ถัดออกไปก็เป็นห้องน้ำ ซึ่งหากจะสำรวจห้องนอนก็ต้องผ่านห้องน้ำ ....(จัดห้องได้น่าอยู่จัง.....)

.......ผมก็ทำตามที่คิดคือ ช่วงที่เดินผ่านก็มองดูรอบ ๆ ไม่มีรูปชายใดแน่นอน นอกเหนือจากรูปครอบครัวและคนที่ผมไม่ต้องการแม้จะมองหน้า

ผมล้างหน้าล้างตาเสร็จ ออกมาก็พบว่าปริมต้มมาม่าเสร็จพอดี กำลังจะทำการสำเลียงเสบียงเข้าไปในห้อง
“มานี่ ผมยกไปเอง” แค่ใช้ทำผมก็เกรงใจแย่อยู่แล้ว แต่ เอ๊ะ....ทำไมมีแค่ชามเดียว

“ปริมไม่กินเหรอ”

“ปริมไม่ได้บอกว่าหิวนี่ กันย์หิวก็กินซิ” ปริมมองหน้าคนที่ว่าหิวแต่ไม่ยอมกินซักที

“งั้นกันย์ก็ไม่กิน ไม่อยากให้อยู่ก็ทำไมไม่ต้มแล้วใส่ปิ่นโตจะได้พกกลับไปกินที่คณะ” ผมบอกว่าผู้ชายก็งอนเป็น (น่าหมั่นใส้)

“ปริมไม่หิวจริง ๆ กินเถอะเดี๋ยวอืดกินไม่ได้กันพอดี” ปริมทำหน้าเอือมระอา ก็คงจะคิดเหมือนกันว่า มันจะเอายังไงกันแน่

“งั้นกินด้วยกัน กินข้าวเย็นนิดเดียว เองนะ กันย์ไปเอาช้อนมาอีกชุด” ผมไม่รอให้ใครมาปฏิเสธผมหรอกเพราะผมไม่รอให้มีโอกาส...พูดเสร็จผมก็วิ่งไปนอกห้องคว้าช้อนส้อม ได้ก็รีบกลับมายื่นให้
พอหมดชาม (หนักไปทางผมมากกว่า...) ปริมก็ไล่ผมหลับแบบบัวไม่ใช้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น

“กันย์ต้องไปทำงานต่อกับเพื่อนไม่ใช่เหรอ ไปเถอะเดี๋ยวดึกไม่ได้เรื่องพอดี” ผมก็ยอมตามนั้น..ผมจำต้องทำตัวให้ว่าง่ายไว้ก่อน เพราะเราจะได้คุยกันง่ายขึ้น ผมไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงอยากลองคบกับปริม ตอนนี้ผมยังไม่มีเหตุผล แม้แต่จะให้กับตัวเองว่าทำไม ทำไมไม่ยอมให้จบกัน หรือแยกกันเดินคนละทาง ไม่ต้องเจอะต้องเจอกันอีกเลย..........

“กันย์มาอีกได้ใช่มั้ย” ผมถามปริมเพราะอยากแน่ใจว่าถ้ามาแล้วไม่โดนปิดประตูใสหน้าหรือไม่ออกมาพบเลย แต่ไม่รู้เหมือนกันว่ามาแล้วจะได้อะไร ......หรือเสียอะไร.........

ปริมพยักหน้าแทนคำตอบ ถึงผมจะรู้ว่าไม่ค่อยเต็มใจก็เถอะ
ผมก็แค่อยากแชร์ความรู้สึกอัดอั้น.. ไม่สบายใจ..จากปริม มาเป็นเพื่อเผื่อว่ามันจะทำให้ปริมไม่รู้สึกโดดเดี่ยวจนเกินไป ถึงเราจะเป็นอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ ให้เราเป็นเพื่อนที่คุยกันได้ เข้าใจ รับรู้ความรู้สึกกันแค่นั้นก็ยังดี..จับจูงกันให้ผ่านเวลานี้ไปด้วยกันให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้

จากคุณ : หลงรัก...ความรัก - [ วันจักรี 19:12:54 A:61.19.199.143 X:172.17.28.144 ]