ความคิดเห็นที่ 1 “ไปซื้อของสดมาก่อนดีกว่า ใครไปบ้าง” รวีชายหนุ่มเจ้าของรถ ซึ่งเป็นผู้ชายอีกคนเดียวนอกจากรากไม้ถามเพื่อนคนอื่น ลีลาวดี รัมภา อัปสร พร้อมใจกันตอบว่าไปโดยมิได้นัดหมาย รากไม้มองหน้าทุกคน ไม่เข้าใจทำไมต้องไปพร้อมๆ กันทั้งหมด และหันมามองเพลงพิณเป็นคนสุดท้าย ก่อนที่หญิงสาวจะทันได้ตอบอะไร รถก็แล่นออกไปจากที่จอดเสียแล้ว ท้องฟ้าสีฟ้าสลับลายขี้เมฆประปราย น้ำสีฟ้าใสชวนให้เคลิบเคลิ้ม จะดีไม่น้อยถ้าคนที่นั่งเคียงข้างเขาไม่ใช่เธอ และผู้ที่นั่งเคียงข้างเธอไม่ใช่เขา แต่ตามโบราณว่าไว้เกลียดสิ่งไหนยิ่งได้สิ่งนั้น รากไม้พยายามจะไม่เกลียดเพลงพิณอยู่แล้วเชียว แต่ทุกครั้งที่เจอหน้ากันก็มีอันต้องปะทะคารมกันเสียทุกที เรื่องที่เขาพูดมักเป็นเรื่องที่เธอไม่เห็นด้วยเสมอ ในทางตรงกันข้าม (ละไว้ในฐานที่เข้าใจ) ไม่ว่าจะโครงการอะไร หัวข้ออะไร เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ เรื่องงานเรื่องส่วนตัว เธอกับเขามีอันต้องขัดแย้งไปหมด หากไม่ใช่เพราะทั้งสองคนมีเพื่อนที่ทำงานกลุ่มเดียวกัน คงเป็นไปได้ยากที่จะเห็นทั้งสองคนอยู่ด้วยแบบนี้ พฤติกรรมขัดแย้งของคนทั้งสองอยู่ในสายตาของ เพื่อนทุกคนตลอดเวลาและเป็นคำถามคาใจข้างในลึกๆ ที่ไม่เคยมีใครเคยคิดจะถามแต่ก็ไม่วายคิดจะแก้ไข รากไม้นอนเอกเขนกกับเสื่อปล่อยสายตาออกไป ที่ท้องทะเลตรงหน้า เพลงพิณไม่รู้จะทำอะไร จะนอนข้างๆ ก็ดูไม่งาม   เสียจริตหญิง เธอลุกไปหยิบกีต้าร์ในเต็นท์พร้อมหนังสือเพลง และเริ่มร้องเพลง ถูกบ้าง ผิดบ้าง เพราะบ้าง ไม่เพราะบ้าง โดยไม่สนใจว่าคนที่นอนอยู่จะรู้สึกเช่นไร “พิณเล่นกีต้าร์เป็นด้วยเหรอ” เขาพลิกตัวหันมาถาม ประหลาดใจในสิ่งที่ได้พบเห็น “ไม่เป็นมั้ง” เธอตอบสั้นๆ “อ้าว..แล้วนั่นนั่งเกาเห็บอยู่เหรอ” เพลงพิณหันมามองอย่าเคียดแค้น ถ้าเธอกินเขาได้ก็คงไม่รีรอที่จะทำ เขาหัวเราะ หึ หึ ในลำคอ แต่เธอไม่สนใจจะต่อปากต่อคำกับเขา ยังคงนั่งร้องเพลงต่อไปเรื่อยๆ ท้องฟ้าไกลออกไปปรากฏก้อนเมฆสีดำใหญ่มหึมา รากไม้มองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเขาควรจะเชื่อ เพราะหากไม่เชื่อสายตาตัวเองแล้ว จะไปเชื่อสายตาของใครได้ เขาผุดลุกขึ้นโดยเร็ว เวลาที่อะไรดำๆ ใหญ่ๆ พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง มันดูน่ากลัวมากในความคิดของเขา หญิงสาวตกใจในท่าทางของคนข้างๆ จึงหันไปมองตามสายของเขา “พิณเก็บของเร็ว” สิ้นเสียงของเขาทั้งสองวิ่งวุ่นเก็บทุกสิ่งโยนเข้าไปในเต็นท์ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอยินยอมทำตามคำพูดของเขาแต่โดยดี ลมพัดกรรโชกแรงจนเต็นท์ของหนุ่มสาวคู่รักทางด้านขวา ที่กำลังสำรวจไขมันส่วนเกินให้กันอยู่ปลิวว่อน ฝ่ายหญิงยืนตะลึงหัวหูฟูเพราะแรงลม ส่วนผู้ชายตะโกนโหวกเหวกให้ช่วยเก็บข้าวของอย่ามัวแต่ยืนหัวหูฟูอยู่ เสียงสั่งการและโต้เถียงของคู่นั้นก่อนโยนทุกสิ่งเข้ารถแล้ว ขับออกไปด้วยความเร็ว ทำให้ทั้งรากไม้และเพลงพิณอยากเรียกประชุมด่วน ด้วยหัวข้อ “ความรักจางเมื่อหางจุกตูด” สายฝนเริ่มกระหน่ำลงมาในขณะที่ลมยังคงกรรโชกแรง รากไม้มุดเข้าไปในเต็นท์และพยายามยึดเสาเต็นท์ ที่เริ่มจะโค้งงอจนเกือบหักให้ตั้งตรงเอาไว้ เพลงพิณยึดเสาหน้าเอาไว้ไม่ให้เอน เสียงรากไม้ตะโกนบอกจากภายในเต็นท์ให้เธอลดเสาลงเหลือครึ่งหนึ่ง หลังจากเขาได้ลดเสาหลัง และเสากลางลงแล้ว เพลงพิณพยายามทำตามคำบอกนั้น แต่ไม่สามารถทำได้เพราะเธอกำลังหัวเราะกับภาพ เต็นท์ที่โค้งเว้าเป็นรูปร่างตามคนที่อยู่ภายใน “พิณ!! ล้มเสาลงเลยไม่ไหวแล้ว” เขาล้มเสาลงอย่างยากเย็นแล้วนึกประหลาดใจอีกครั้ง เมื่อเห็นเสาหน้ายังคงตั้งตระหง่านอยู่ ภาพที่เห็นจากช่องประตูเต็นท์คือ หญิงสาวคนหนึ่งยืนหัวเราะอยู่ภายนอก ทั้งที่ร่างกายเปียกปอนไปด้วยน้ำฝน มือข้างหนึ่งของเธอยึดเสาเอาไว้แน่น ส่วนอีกข้างหนึ่งโบกว่อนเป็นวงกว้างเหมือนกำลังเรียกอะไรสักอย่าง “โหมกระหน่ำเข้ามาเลย โหมกระหน่ำ” เธอพูดซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น เขาไม่แน่ใจว่าเธอบ้าไปแล้ว หรือวิญญาณอะไรเข้าสิง แต่ก็อดที่จะหัวเราะกิริยานั้นไม่ได้ “ทำอะไรน่ะพิณ” เขาตะโกนถามเสียงหงุดหงิดปนหัวเราะ ไม่รู้จะโกรธหรือฮากับสิ่งที่เธอทำอยู่ดี “เรียกพายุไง ก็ให้มันโหมกระหน่ำเข้ามาเลย เหมือนที่รากไม้เขียนไว้ในโฆษณาชุดนั้นไง เธอท้าวความถึงโฆษณาชิ้นสุดท้ายที่เขาทำ อันเป็นเหตุให้เธอนึกคำในคำโฆษณาในตอนหนึ่งที่ว่า “หากคุณมีเหตุร้ายที่โหมกระหน่ำดั่งพายุ คุณจะไม่เกรงกลัวมันอีกต่อไป เมื่อคุณทำประกันชีวิตไว้กับ ” เขาหัวเราะออกมาดังๆ ก่อนจะวิ่งไปช่วยเธอลดเสาหน้าลง แล้วดึงมือเธอไปยืนแอบอยู่หลังป้ายไม้บอกรายละเอียดเกี่ยวกับชายหาด ที่ทำหลังคาเล็กๆ เหมือนศาลา ลมพายุและสายฝนที่ กระหน่ำลงมาทำให้เขาและเธอเปียกชุ่มไปทั้งตัว ความหนาวเริ่มมาเยือน ทั้งสองยืนใกล้กันให้มากที่สุด เพื่อให้สามารถหลบฝนหลังป้ายไม้แผ่นเล็กได้ทั้งสองคน เพลงพิณหันไปมองหน้าเขาในระยะใกล้เป็นครั้งแรก ใกล้จนลมหายใจรดหน้ากันได้ “เดี๋ยวมานะ” รากไม้วิ่งหายเข้าไปในเต็นท์พักใหญ่ แล้วออกมาบอกว่าในเต็นท์มีน้ำเข้าไปบ้าง เขาจึงเก็บของ ที่คิดว่าจะเสียหายลงในกล่องพลาสติก กีต้าร์ของเธอเปียกน้ำนิดหน่อยแต่เขาเช็ด และวางไว้บนกล่องพลาสติกให้พ้นน้ำแล้ว เขาคาดว่าจะพอช่วยให้มันคงสภาพเป็นกีต้าร์ได้เหมือนเดิม เวลาผ่านไปเนิ่นนานขาของคนทั้งสองเริ่มเปื่อย และเปียกชุ่มกว่าส่วนอื่น เนื่องจากป้ายไม้มีส่วนที่บังได้ แค่จากหัวถึงครึ่งขาด้านบนเท่านั้น เพลงพิณเกิดอาการสั่นเพราะความหนาว ปากของเธอกลายจากสีชมพูเป็นม่วงคล้ำ ใบหน้าซีดจาง รากไม้เองก็มีอาการใกล้เคียงกัน แต่เขารู้ว่าเขาทนได้มากกว่าเธอ “รากไม้เห็นคู่รักเมื่อกี้ไหม” เพลงพิณชวนคุยหลังจากที่รู้สึกว่าเขาจ้องมองเธออยู่เนิ่นนาน “ป่านนี้ตีกันตายแล้วเนอะ เห็นตอนที่ผู้ชายเขาตวาดผู้หญิงให้ช่วยเก็บของไหม” เธอพูดต่อ หัวเราะเสียงใส เขาพยักหน้าเห็นด้วย สายตายังคงมองภาพหญิงสาวตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง “เต็นท์อื่นเขาเก็บกันไปหมดเลยเนอะ เหลือแต่เต็นท์ครอบครัวที่เข้าไปอยู่ในรถ” เพลงพิณชวนเขามองไปรอบๆ “นี่ถ้ารถอยู่ พวกเราก็คงเก็บข้าวของหนีไปเหมือนเขา” เขาพูดขึ้นเบาๆ เธอพยักหน้าเห็นด้วย “แล้วเราก็คงไม่ได้อยู่เจอพายุด้วยกันแบบนี้” เธอหันไปมองหน้าเขา เห็นด้วยในคำพูดนั้น “หนาวไหม” รากไม้ถามเธอเบาๆ เธอก้มหน้ามองพื้น จะปฏิเสธว่าไม่ก็คงไม่ได้ เพราะทั้งตัวของเธอสั่นเหมือนเจ้าเข้า รากไม้กระเถิบตัวเข้าใกล้เธอมากขึ้น เขาเอ่ยคำขอโทษเบาๆ ก่อนอ้อมมือไปด้านหลัง แล้วโอบตัวเธอเข้ามากอดเอาไว้ หญิงสาวรู้สึกอุ่นขึ้นมาในทันที ไม่รู้ว่าเพราะความอุ่นจากร่างกายของเขา หรือเพราะเลือดในกายของตนที่ฉีดพุ่งไปทั่วร่างกันแน่ รากไม้และเพลงพิณยืนกอดกันจนพายุผ่านไป ฝนที่ตกอย่างบ้าคลั่งเมื่อครู่ก็จางหายไปจนหมดสิ้น เธอดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเขาเบาๆ “ฝนหยุดแล้ว เราไปดูความเรียบร้อยของเต็นท์กันดีกว่า” เธอเดินนำเขาไปอย่างเชื่องช้า รากไม้มองตามหญิงสาวตรงหน้า นึกอยากยิ้มกับตัวเองขึ้นมา เขาและเธอช่วยกันจัดการ กับน้ำที่ซัดเข้าไปในเต็นท์และตรวจดูข้าวของที่อยู่ภายใน เขาหยิบผ้าใบที่นำไปคลุมข้าวของออกมาปูหน้าเต็นท์อีกครั้ง เพลงพิณทยอยส่งของที่โดนน้ำออกมาตากไว้ด้านนอก เพียงเวลาไม่นานทุกอย่างก็กลับสู่สภาพปกติ เขาและเธอพลัดเสื้อผ้าที่เปียกออกตาก สวมชุดที่แห้งเพื่อความอบอุ่นของร่างกาย ท้องฟ้าเปลี่ยนสีเป็นเหลืองจางๆ ท้องทะเลนิ่งสงบราวไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ อีกครั้งที่เขานอนเอกเขนกบนเสื่อ อีกครั้งที่เธอหยิบกีต้าร์และหนังสือเพลงออกมาจากเต็นท์ เธอเริ่มร้องเพลง ถูกบ้าง ผิดบ้าง เพราะบ้าง ไม่เพราะบ้าง พยายามสังเกตว่าคนที่นอนอยู่จะรู้สึกเช่นไร เขาพลิกตัวหันมามองเธออีกครั้ง “พิณเล่นกีต้าร์เก่งนะ” เขาชมจากใจจริง เธอหน้าแดงแต่ยังคงร้องเพลงต่อไป “พิณว่าคู่รักคู่นั้นเขาจะทะเลาะกันไหม” เขามองหน้าเธอหวังให้เธอพูดตอบ เพลงพิณพยักหน้าเป็นคำตอบ “ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเราจะมีโอกาสได้ผ่านพายุร้ายๆ ไปด้วยกัน ถ้าเราวิ่งหนีไปเหมือนคู่นั้น เราจะไม่มีทางรู้ว่าหลังพายุร้าย จะมีท้องฟ้าและทะเลที่สวยงามแบบนี้” เขาเอื้อมมือไปหยิบกีต้าร์ จากมือเธอวางลงด้านข้าง แล้วถือวิสาสะนอนหนุนตักของเธอ หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ เขาอ้อมมือข้างหนึ่งไปโอบรอบเอวของเธอไว้ “พิณไม่ชอบขี้หน้าเราใช่ไหม” เขาเอ่ยถาม ทิ้งสายตาไปที่เส้นขอบฟ้าไกล “เปล่า เราแค่รู้สึกว่าอยากบอกเรื่องบางมุมที่รากไม้ไม่ทันได้คิดเท่านั้นเอง” เธอตอบพลางเอามือลูบผมของเขาเล่น เขาเงยหน้าขึ้นมองหน้าของเธอ “พิณมักจะมีมุมมองที่เป็นในแง่สวยงามเสมอ ไม่ว่าในการทำงาน หรือในชีวิตส่วนตัว ซึ่งเราก็อยากบอกเธอในส่วนที่เธอมองไม่เห็นเหมือนกัน บางทีอะไรๆ มันก็ไม่ได้สวยงามไปอย่างที่คิดทั้งหมด” เธอพยักหน้าแสดงการรับรู้ในความคิดของเขา “ถ้าพวกนั้นกลับมาจะรู้ไหมนี่ว่าเกิดอะไรขึ้น เดี๋ยวพอพวกนั้นกลับมานะ เราจะบอกกับพวกเขาว่า เราได้ผ่านการตายมาแล้ว” เธอหัวเราะขำคำพูดของตัวเอง รากไม้ก็นึกขำและชื่นชม ในความร่าเริงของผู้หญิงที่เขาหนุนตักอยู่ในขณะนี้ เขาคิดภาพผู้หญิงหัวดื้อ ชอบเถียงคนเดิมไม่ออก เขาดีใจที่ถูกทิ้งไว้ที่นี่กับเธอ หากไม่เช่นนั้นแล้วเขาจะไม่มีทางรู้ว่าเธอเป็นผู้ตามที่ดีแค่ไหน และเธอเป็นผู้ช่วยที่ดีแค่ไหน และเธอมีความอดทนแค่ไหน และเธอสามารถเปลี่ยนสถานการณ์เลวร้ายให้เป็นเรื่องชวนหัวเราะได้แค่ไหน และเธอน่ารักแค่ไหน และตัวเธอหอมแค่ไหน และเธอร้องเพลงเพราะแค่ไหน และตักเธอนุ่มแค่ไหน “ไม่ว่าเราจะเล่าอะไรให้พวกเขาฟัง” รากไม้พูดช้าๆ “พวกเขาก็จะไม่เข้าใจหรอกว่า เราได้ผ่านอะไรไปบ้าง” เขามองหน้าของเธอนิ่งนาน “ที่สำคัญเราสองคนเท่านั้นที่รู้ว่าเราได้ผ่านพายุร้ายมาด้วยกันแล้ว” เขาพูดทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น ซึ่งเธอพอจะคาดเดาได้เลยว่า เมื่อทุกคนกลับมาเห็นภาพเขาและเธอในขณะนี้ จะต้องเกิดการเปิดประชุมด่วนนอกรอบอย่างแน่นอน จากคุณ : วรา - [ 7 เม.ย. 47 14:25:45 A:202.133.176.245 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 เอาภาพปกมาให้ชมค่ะ แหะๆ แต่ขายหมดไปแล้วนะคะ จากคุณ : วรา (แฟนไท) - [ 7 เม.ย. 47 14:44:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ติดตามตอนต่อไปค่ะ... จากคุณ : กระวาน - [ 7 เม.ย. 47 18:56:47 A:213.61.211.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชื่อแปลกดีค่ะ รากไม้ .. จากคุณ : scottie - [ 7 เม.ย. 47 19:05:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีตอนต่ไปอีกใช่มะคะ   อ่าน่ารักจังเยยๆ ชอบๆ  สนุกดีค่ะ จากคุณ : ต้นอ้อ - [ 7 เม.ย. 47 20:20:24 A:203.113.61.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ : กระวาน บันทึก...ทะเล..เห่รัก มีด้วยกัน 3 เล่ม 12 เรื่องค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ   คุณ : scottie   ในชุดนี้ 12 เรื่อง มีโจทย์ที่วราตั้งเองคือ 1.ทุกเรื่องเป็นความรักใสๆ ที่เกิดริมทะเล 2.ชื่อตัวละครนำ จะมีคำว่า  ไม้ ทุกตัวค่ะ มีตอนต่ไปอีกใช่มะคะ   อ่าน่ารักจังเยยๆ ชอบๆ  สนุกดีค่ะ คุณ : ต้นอ้อ มันจบในตอนนะคะ แต่มีหลายเรื่องในชุดนี้ค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ จากคุณ : วรา - [ 8 เม.ย. 47 09:17:35 A:202.133.177.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอเก็บกลับไปนะคะ ^_____________^ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 9 เม.ย. 47 09:51:32 A:203.146.193.247 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ รวยระรินกลิ่นชา เก็บได้ค่ะ เห็นยิ้มกว้างๆ แบบนี้ ก็ดีใจจะแย่แล้วค่ะ จากคุณ : วรา - [ 9 เม.ย. 47 11:46:19 A:203.107.211.177 X: ]