\"แชท"

    นนทนันท์  ชายหนุ่มที่มี
    โลกส่วนตัว และหลงรัก
    กับโลก ที่ตัวเองอยู่
    โลกที่มีชื่อว่า.......  











    "โลกแห่งไซเบอร์"            
















                                  แชท
                                                                                                                                 โดย “ตานายเดิน”

                                                                         
        น้ำเสียงอึกทึกดังอึงไปทั่วห้อง เสียงเจี้อยแจ้วแย่งกันพูดฟังแทบไม่ได้ศัพท์ อีกทั้งเสียงที่ออกจากลำโพงเล็กแต่เสียงที่ถูกปล่อยออกมาไม่เล็กตามลำโพงอีก บวกกับอาการโหวกเหวกรอบข้าง  ทำให้เขาต้องตัดใจพาตัวเองออกมาจากห้องนั้นก่อนเวลาอันควร
       
        “อ้าว  นนท์ วันนี้เลิกเล่นเร็วจัง” เสียงถามจากสาวใหญ่ คนคุ้นเคยดังขึ้น
        “ไม่ไหวละเจ๊ ยอมแพ้เสียงไอ้พวกเด็กที่เข้ามาเล่นเกมตอนนี้ เดี๋ยวตอนดึกค่อยเข้ามาเล่นใหม่” เขาตอบพลางควักเงินออกมากำไว้ในมือ
         
        หลังจากจ่ายเงินให้เจ๊หวานเป็นค่าแลกเปลี่ยนเวลาสำหรับการนั่งเฝ้าจอคอม ฯ เสร็จ เขาก็พาตัวเองออกจากร้านมา
         
        ‘นนทนันท์’ เป็นชื่อที่พ่อเขาตั้งให้ด้วยเหตุผลการชื่นชอบหนังฮ่องกงของค่ายนี้เป็นพิเศษ หวังจะให้บุตรชายของตนเมื่อเติบใตมา จะได้มีความรู้สึก ห้าวหาญ ดุดัน มีความเป็นแมน รักความยุติธรรมเหมือน ‘พี่หลิว’ ฮีโร่ของพ่อเขา แต่ดูเหมือนเขาจะตอบปฎิเสธพ่อด้วยการกระทำตรงข้ามทั้งหมด                                                                                                                    

        เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ  ด้วยวัยที่กำลังแตกหนุ่ม ฮอร์โมน พลุ่งพล่าน สิวเม็ดเล็ก เม็ดน้อยต่างพากันแย่งขึ้นที่ง่ามตูด ความอยากรู้อยากเห็นมีมากกว่าเม็ดสิวที่แย่งกันผุด เรื่องที่น่าสนใจสำหรับเขาไม่พ้นเรื่อง ‘หญิง’ แต่ด้วยหน้าตาที่ค่อนข้างธรรมดา ออกจะหาได้ง่ายตามท้องตลาด ทำให้ไม่เคยมีหญิงใดในมหา’ลัย ตกลงยอมเป็นแฟนกับเขาสักคน อย่าว่าแต่เป็นแฟนเลย แค่ควงมานั่งร่วมกันกินข้าวในโรงอาหารในมหา’ลัย ก็ไม่เคยปรากฎเป็นบุญตาแก่เหล่าเพื่อนๆ  แถมสาวบางคนพอรู้ว่าจะได้นั่งกินข้าวติดกับเขา พานต้องหาเรื่องย้ายโต๊ะกินอยู่ร่ำไป                                                                                          

        ไม่รู้ด้วยเกรงสารรูปที่ หัวจะยุ่งเหมือนเอาซางข้าวโพดมาแปะไว้  แก้มที่ตอบซูบเน้นโหนกแก้มให้ลอยเด่นเป็นพิเศษ หรือ ฟันที่ดูไม่เป็นระเบียบแถบบนเกือบทั้งแถบแทบจะชี้หน้าคนที่จะเข้ามาคุยด้วย หรือรวมทั้งหมดที่มีอยู่บนใบหน้าเขาก็ไม่รู้ได้
       
        ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างอาภัพรัก ในสายตาคนอื่น แต่ตัวเขาเองกลับไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นด้วยเลย นนทนันท์มีโลกส่วนตัวเสมอเวลามีเวลาว่าง เขาเพลิดเพลิน ใบหน้าฉาบยิ้มอยู่เสมอ แถมบางครั้งยังหลุดเสียงหัวเราะออกมาให้ได้ยินบ่อยๆ  เขาจะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้ก้าวเข้าสู่โลกส่วนตัวของเขา สามารถ ‘เติมเต็ม’ สิ่งที่หายไปในโลกแห่งความจริง  โลกใบนั้นมีชื่อว่า ‘โลกแห่งไซเบอร์’
                 .....................................
       
        “อ้าว ทำไมเลิกเล่นเร็วนักวะ ไอ้นนท์” ประโยคเกือบจะคำถามเดียวกันกับเจ๊หวานดังขึ้นอีกรอบ  จากชัยเพื่อนรักร่วมมหา’ลัยในกลุ่มของเขา
       
        “ไม่ไหววะไอ้ชัย เด็กเยอะโคตรเลย” เขาตอบศัพท์แสลงในยุค ไอที กลับไป
       
        “ก็กุบอกมรึง แล้ว บ่ายสาม บ่ายสี่ อย่างนี้ เด็กมันเพิ่งเลิกมาจากโรงเรียน มีแต่สาวก เคาน์เตอร์ กับ แร็กนรก เอ๊ย แร๊กนาร็อก ขืนเข้าไปช่วงนี้หนวกหูตายชัก  แชท ๆ อยู่ พานเซ็งเปล่าๆ  แล้วเข้าไปเล่นมี ติด บ้างเปล่า” ชัยแสดงความเห็นพร้อมหล่น ประโยคคำถามมาอีกครั้ง
       
        “ติดกับผี อะไรละไอ้ชัย มีแต่เด็ก ๆ เข้ามาแชท ถามอะไร ก็ไม่รู้เรื่อง ถามเรื่องเที่ยวก็ตอบว่าไม่เที่ยว จีบต่อไปเซ็งตายชัก “ เขาตอบพลางเบ้ปากทำหน้าให้เพื่อนเข้าใจความรู้สึกกับสิ่งที่พูดไป
       
        “ระวังจะตามกุไม่ทันนะโว้ย น้องพลอยที่กุคั่วอยู่ ใกล้จะยอมให้เบอร์แล้วนะ แชทๆ กันอีกซักสองสามครั้ง พอได้เบอร์ก็ติดตามผลงานซักพัก ไปรับ ไปส่ง พาไปโน้น พาไปนี่ สุดท้ายก็…” พูดจบชัยเอามือขึ้นมากุมที่หน้าอกแหงนหน้ามองฟ้าแล้วหลับตาพริ้ม ใบหน้ายิ้มอย่างเปี่ยมสุข มองดูมีเลศนัย
       
         ด้วยท่าทีที่ชัยแสดงออกมา ทำให้นนท์อดขำกับท่าทางของเพื่อนซี้ไม่ได้  จนต้องลงไปนั่งกับพื้นปล่อยก๊าก ใหญ่ ๆ ออกมาจนน้ำหูน้ำตาไหล  ฟันหน้าที่ไม่ค่อยเป็นระเบียบอยู่แล้วยื่นออกมาทำมุมขนาน สี่สิบห้าองศากับลำตัวเขา อีกทั้งน้ำลายที่เก็บไว้ไม่อยู่ไร้ซึ่งที่กำบังกระเด็นเป็นสายจับทิศทางที่แน่นอนไม่ได้
       
        ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปกันใหญ่ เดี๋ยวชาวบ้านจะคิดว่ามีการโชว์ปาหี่ขาย ‘อุปกรณ์ขูดมะพร้าว’ เกิดขึ้น ชัยต้องเข้าไปบอกให้นนท์ค่อยๆ ทุเลาอาการลงหน่อย เพราะเริ่มเห็นคนเริ่มจะล้อมวงเข้ามาแล้ว
       
         ตัวนนท์เองก็เริ่มเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดี จึงบอกชัยให้แยกย้ายกันก่อนดีกว่า แล้วค่อยมาเจอกันใหม่ที่ร้านอินเตอร์เน็ตของเจ๊หวานตอนหัวค่ำ
        ชัยพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วยพลางวิ่งชิงผ่านหน้ากลับไปก่อน ปล่อยให้นนท์ที่ยังงงอยู่ยืนนิ่ง ก่อนที่จะตั้งสติได้แล้วรีบสับเท้าตามไปอย่างรวดเร็ว
                   ......................................
       
        ถ้าไม่นับเวปโป๊ที่นนท์เข้าเป็นอาจิณ ก็เห็นจะเป็นโปรแกรมแชทตามเวบต่างๆ ที่ได้รับความนิยมจากเขาเป็นอันดับแรก ๆ เหตุผลหลักไม่ต้องคิดให้เมื่อยตุ้ม ก็คือการทำความรู้จักมักคุ้น สานสัมพันธ์กับบรรดาสาวๆ ที่แสดงตัวเข้ามาแชทด้วย  แม้จะปากแข็งบอก(แชท)กับบรรดาสาวๆ ที่หลงกลยอมคุยด้วยว่า แค่อยากเป็นเพื่อนคุย เป็นพี่เป็นน้องกัน เผื่อมีโอกาสจะได้ช่วยเหลือ พึ่งพา ช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ ได้ แต่เจตนาที่แสดงออกมาดูเหมือนจะเป็นอีกอย่างดังหน้ามือเป็นหลังเท้า พอจะยกวีรเวรบางส่วนมาให้ชมกัน
       
        < น้องเอ๋เรียนอยู่หรือเปล่าจ๊ะ ถ้าเรียนอยู่ก็ดี แต่ถ้าไม่เรียนพี่ก็คุยได้นะ ไม่ใช่อะไรเผื่อปรึกษากันเรื่องเรียน ไงจ๊ะ จริง ๆ นะ>
       

    จากคุณ : \"ตานายเดิน\" - [ 8 เม.ย. 47 03:22:57 A:203.145.12.145 X: ]