ลมหายใจกับไอตะวัน (1)

    1.

    แสงแดดแผดกล้าในยามบ่าย หญิงสาวคนหนึ่งในชุดเสื้อยืดสีดำกางเกงยีนส์กับรองเท้าหนังคู่ใจ เดินเตร็ดเตร่อยู่ไปมา ณ บริเวณชั้นล่างของอาคาร เธอก้มมองนาฬิกาข้อมือครั้งแล้วครั้งเล่า สายตาทอดยาวไปยังเบื้องหน้า ไม่นานก็ปรากฏของร่างหญิงสาวอีกคนหนึ่งในชุดลำลองแบบเดียวกัน ผิดกันก็ตรงที่เธออีกคนสวมรองเท้าผ้าใบสีเข้ม
    “โทษทีเรามาช้าไปหน่อย ตัวเองมานานรึยังล่ะ”
    ผู้มาถึงเอ่ยถามทันทีที่พบหน้ากัน
    “สักพักแล้วล่ะ”
    “อืม งั้นเราขึ้นไปข้างบนกันเลยดีมั้ย”
    หญิงสาวคนเดิมหันมาถามความคิดเห็นจากคนที่รออยู่นานแล้ว
    “ก็ดี”
    อีกฝ่ายตอบมาเพียงสั้น ๆ แล้วทั้งคู่ก็พากันเดินไปตามขั้นบันไดของอาคารกิจกรรมนักศึกษา เมื่อก้าวไปแต่ละขั้น สิ่งที่อยู่บนกำแพงคือบรรดาแผ่นป้ายประกาศเกี่ยวกับกิจกรรมของชมรมต่าง ๆ ในสถาบัน ทั้งสองเดินผ่านห้องกิจกรรมของชมรมต่าง ๆ หลายชมรมด้วยกัน ต่างก็ไม่ใคร่สนใจอะไรมากนัก สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของทั้งสองนั้นกลับเป็นเสียงดนตรีที่ดังอึกทึกครึกโครมอยู่ทางชั้นบน
    “ชั้น 4 เน๊อะ เดินตามเสียงนี่ไปคงจะเจอ”
    ใครคนนึงออกความคิดเห็น
    “ฮะ ฮะ แหม ก็เสียงออกจะดังขนาดนี้ หาไม่เจอก็เกินไปละ”
    คนในเสื้อดำเอ่ยขึ้นพลางหัวเราะแบบขำ ๆ
    “ฮะ ฮะ นั่นสิ เสียงดังสนั่นหวั่นไหวแบบนี้ ไปลุยกันเลยดีกว่า”
    สิ้นบทสนทนาทั้งคู่ต่างพากันเดินละลิ่วไปยังห้องซ้อมดนตรีของมหาวิทยาลัย กีต้าร์ไฟฟ้าแผดเสียงดังชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ
    “เจอแล้ว ๆ ไป เข้าไปสมัครกัน”
    แล้วทั้งสองคนก็ก้าวเข้าไปในอาณาเขตแห่งเสียงดนตรีที่มีอิสระไร้ขอบเขต ต่างก็รู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่ได้เห็น ทุกสิ่งทุกอย่างดูน่าสนใจไปหมด ทั้งคู่มาหยุดยืนอยู่หน้าห้องซ้อมมองผ่านกระจกใสเข้าไปภายใน ชายหนุ่ม 2 คน กำลังโชว์ลวดลายโซโล่กีต้าร์กันอย่างเมามัน ชายหนุ่มอีกคนที่หน้าตาหวานคล้ายผู้หญิงก็กำลังก้มหน้าก้มซ้อมกีตาร์คลอไปด้วย
    “สวัสดีครับ สนใจสมัครเป็นสมาชิกชมรมเหรอครับ”
    เสียงทุ้มนุ่มจากชายผมยาวอีกคนหนึ่งเอ่ยถามสองสาวที่มายืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ภายในห้องชมรม
    “ใช่ค่ะ”
    ทั้งคู่ตอบออกไปเกือบพร้อมกัน ชายร่างสูงเชื้อเชิญให้ทั้งสองนั่งลงเพื่อทักทายพูดคุยทำความรู้จักกัน
    “พี่ชื่อกฤษณ์นะครับ น้องสองคนล่ะ”

    จากคุณ : อัญชา - [ 8 เม.ย. 47 14:51:39 A:169.210.1.194 X: ]