7 เมษายน 2547
23.30 น.
นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เขียนสิ่งที่อยากเขียน ...
ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา
ผมมักจะนั่งเขียนเรื่องราวต่างๆ อยู่ในใจ
บางที...เขียนไว้ข้างในก็อาจปลอดภัยกว่า
หากว่าบางเรื่องจะทำให้บางคนไม่สบายใจ
เดือนนี้เป็นช่วงเวลาของการครุ่นคิดถึงบางอย่าง
บ่อยครั้งที่อยากให้มันผ่านพ้นไปไวไว
เพื่อปลดปล่อยพันธนาการออกจากจิตใจ
อีกใจหนึ่งก็อยากหยุดเวลาไว้
เพื่อให้บางความรู้สึกคงอยู่กับเรานานๆ
ได้ทำในสิ่งที่หัวใจมีความสุข
เผื่อว่าโลกสีหม่นจะดูดีขึ้นมาบ้าง
ผมมักจะคิดว่า ...
สวรรค์ส่งแบบทดสอบความเข้มแข็งของจิตใจมาบ่อยจัง
บ่อยจน ... บางทีก็รับไม่ไหว
สุดท้ายก็ผ่านมาได้ทุกที
ครั้งนี้เมื่อเทียบกับคราวก่อนคงไม่หนักเท่า
แต่ก็ทำให้สัมผัสได้ถึงความห่วงหาอาทร
จากคนดีดีหลายคนนอกเหนือจากคนในครอบครัว
ผมรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งในอ้อมกอดของคนเหล่านั้น
"การกอด" บางทีก็เป็นวิธีที่ดีพอๆ กับ "การพูด"
ทำให้จิตใจที่รุ่มร้อนสงบลงได้ชั่วขณะ
คงไม่คาดหวังถึงขั้นเยียวยาให้หายขาด
แต่อย่างน้อย ... ก็มีค่าพอกับผู้รับ
ยังมีอีกบางคนที่ผมกำลังนึกถึง
คนที่มาอยู่ใกล้ๆ เวลาที่ใจเศร้า
คนที่ไม่ปล่อยให้เหงาเวลาที่ต้องการ
เวลานี้ ... คนที่ว่าคงจะหลับแล้ว
ผมได้แต่มองท้องฟ้า ...
และนั่งคิดถึงพวกเค้าอยู่เงียบๆ
ดึกแล้ว ... พรุ่งนี้ต้องทำงาน
และผมคงต้องนอนให้หลับ
ก่อนนอนผมอาจจะไม่ได้ฝันถึง
แต่ถ้ามีคนบางคนอยู่ในฝัน
หัวใจผมคงอยากจะบอกว่า ...
"ผมอยากกอดคุณจัง"
8 เมษายน 2547
01.07 น.
จากคุณ :
นายชนก
- [
8 เม.ย. 47 16:41:09
A:203.146.253.12 X:172.30.2.70
]