ความคิดเห็นที่ 1 โจวเอินผิงถลาเข้าหา หมัดที่กำแน่นต่อยทลวงเข้าใส่ร่างของเสี่ยวซา พลังแรงกล้าที่แฝงมาช่างรุนแรงยิ่ง กรรโชกจนผิวกายของเด็กหนุ่มปวดแปลบ พลังหมัดนี้เพียงพอต่อการป่นศิลาเป็นผุยผง เสี่ยวซาขณะจะหลบหลีก พลันสำนึกได้ว่า เบื้องหลังของตนนั้นยังยืนอยู่ด้วย หลี่ซังซัง อีกผู้หนึ่ง ได้แต่ฝืนใจกล้ำกลืนรับหมัดอันรุนแรงนั้น ในขณะเดียวกันเติ้งเสี่ยวเทาก็จู่โจมมาถึง พลังฝ่ามือแรงกล้าจู่โจมมาจากทางด้านขวา ส่วนพัดจีบของเจียงไคเซนอ้อมวกจู่โจมมาจากด้านซ้ายอย่างรวดเร็วราวกับงูฉก ดังนั้นแยกย้ายมือทั้งสองข้างสะบัดออก คิดรับมือกับพลังหมัดฆาตกร และพลังฝ่ามือของเติ้งเสี่ยวเทา ทันใดนั้นกระแสลมกดวูบลงจากด้านบน ประคำเส้นหนึ่ง จะงอยปากเหล็กกล้าอีกสองอัน กระสวยทองอักหลายพันเล่ม กับมีดบินด้ามหนึ่งพุ่งจู่โจมเข้ามา เสี่ยวซาร่ำร้อง “ย่ำแย่แล้ว!!!” พลันตัดสินใจเด็ดเดี่ยว อย่างไรต้องคุ้มครองหลี่ซังซังให้จงได้ แม้จะต้องแลกมาด้วยชีวิตของตนก็ตาม!!! ดังนั้นไม่คำนึงถึงความเป็นความตายของตน จิตใจสงบนิ่งราวกับผิวน้ำที่ไร้ระลอกคลื่น มือสองข้างวกกลับเข้าหาตัว สูดลมหายใจเข้าลึก โคจรพลังตามเคล็ดเป็นอยู่ด้วยจิตว่าง สะสมพลังที่ท้องน้อย เคลื่อนกายตามเคล็ดวิชาไทเก๊ก รู้สึกตลอดร่างเบาหวิวดุจเหินบิน พลังภายในยิ่งมายิ่งเพิ่มพูน ดึงไปสะสมที่ท้องน้อยเท่าไรก็มิมีหมดสิ้น ดวงตาของเสี่ยวซาทอประกายกล้าแข็ง เส้นขนทั่วร่างตั้งชันอย่างเห็นได้ชัด “กรี๊ดดดด” หลี่ซังซังอุทานออกมาเมื่อเห็นอาวุธร้ายทั้งหลายเข้ามาใกล้จวนกระทบร่างของอีกฝ่าย ”ย้าก!” เด็กหนุ่มตวาดคำหนึ่ง พลังลมปราณที่สะสมสู่จุดศูนย์ระเบิดออกในทันที รู้สึกทั่วร่างสั่นสะท้าน เจ็บปวดแทบสิ้นสติ เส้นเอ็นและกระดูกทั่วร่างปวดแปลบ ชั่วพริบตาพลังลมปราณที่สะสมถูกใช้ออกในคราเดียว เจียงไคเซนรู้สึกว่าขณะพัดของตนใกล้จะสกัดลงบนจุดชีวิตของอีกฝ่าย พลันปรากฏกำแพงไร้สภาพกางกั้นระหว่างตนและเด็กหนุ่ม มิเพียงเท่านั้น กำแพงดังกล่าวยังกดดันจนมันต้องถอยกายไปกว่าสิบก้าวจึงสามารถหยุดยืน กระทั่งก้านพัดจีบคู่มือที่ทำจากเหล็กกล้าก็บี้แบนมิมีชิ้นดี ต้องมองด้วยสายตาตื่นตะลึง ด้านเติ้งเสี่ยวเทา และโจวเอินผิงรู้สึกหมัดฝ่ามือกระทบถูกผนังที่มองไม่เห็นชั้นหนึ่ง ขณะตกตะลึง พลังแรงกล้ากระแสหนึ่งกระแทกย้อนเข้าใส่ ต้องกระอักโลหิตออกมาคำใหญ่ ร่างทั้งร่างถูกกระแทกจนกระเด็นล้มลงกับพื้นทั้งสองคน ส่วนคนอื่นๆ ก็มิได้ดีกว่าทั้งสามมากนัก หูจิ่นเช็คที่ซัดฟาดลูกประคำเข้าใส่ โดนพลังลมปราณของเสี่ยวซากระแทกย้อนกลับ ลูกประคำจำนวน 108 ลูก หลุดขาดออกจากสาย กลับกลายเป็นอาวุธร้ายจำนวน 108 ชิ้น แยกย้ายเข้าจู่โจมใส่ร่างของมัน หูจิ่นเช็คอาศัยไหวพริบอันปราดเปรียว พลังฝีมืออันคล่องแคล่ว พลิกกายกลางอากาศกว่าสามรอบ จีวรสีแดงสะบัดฟาดต้านทานกับลูกประคำทั้ง 108 ลูก ทว่าลูกประคำเหล่านั้น เนื่องจากมีจำนวนมาก แต่ละลูกแฝงพลังรุนแรง แหวกฝ่าอากาศดังหวืดหวือ ในที่สุดมีสองลูกซัดโดนท้อง และต้นแขนขวาของมันจนบาดเจ็บสาหัส กระอักโลหิตออกมาฟูฟ่อง ร่างร่วงหล่นลงบนพื้น ชั่วขณะมิอาจลุกขึ้น ซุนยัดไหลและเจียงเจ๋อตุง โชคดีกว่ามาก อาวุธของมันมีเพียงหนึ่งถึงสองชิ้น เมื่อดีดสะท้อนกลับมาจึงสามารถหลบหลีกได้โดยง่าย ทว่าพลังที่ดีดสะท้อนก็ทำเอาพวกมันเซถอยหลังไปสิบกว่าก้าว คนที่ย่ำแย่ที่สุดคือ เหมาเจ๋อหมิน!!! ตอนนี้บนร่างของมันถูกกระสวยทองแห่งพรรคสองทิศปรักตรึงทั่วร่างราวกับเม่นตัวหนึ่ง คนร้องโอดโอยแทบสิ้นสติ ซุนยัดไหลและเจียงเจ๋อตุงต่างรีบถลันเข้าช่วยเลือ ล้วงเอายาแก้พิษป้อนให้กับมัน จากนั้นดึงวัตถุประหลาดสีดำมะเมื่อมออกมาดูดเอากระสวยทองออกจากร่างของเหมาเจ๋อหมิน ที่แท้กระสวยทองกลับมิได้ทำด้วยทอง แต่ทำจากเหล็กกล้า ผู้ที่ถูกกระสวยทองต้องใช้แม่เหล็กดึงดูดเอาเข็มเหล่านั้นออกมาให้หมดสิ้นจึงสามารถรอดพ้นความตาย!!! หากปล่อยให้กระสวยทองแทรกซึมเข้าสู่เส้นเลือด ถูกกระแสโลหิตชักนำไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย นั่นก็น่ากลัวมากแล้ว!! กลายเป็นว่าพวกเจียงเจ๋อตุงทั้งเจ็ดคนที่กลุ้มรุมเข้ามา กลับบาดเจ็บไปเสียสี่คน มีเพียงเจียงเจ๋อตุงแห่งพรรคจวักธรณี ซุนยัดไหลยอดฝีมือคลุมหน้า และคุณชายหอแดงเจียงไคเซน สามคนเท่านั้น! ที่มิได้รับบาดเจ็บสาหัส ขณะที่ทั้งสามกำลังคิดว่าสมควรทำประการใด หลบหนี หรือร้องขอชีวิต พลันพบว่าเด็กรับใช้ผู้นั้นหลังจากใช้กระบวนท่าพิสดารออกมาก็มิได้ติดตามลงมือ คงยืนนิ่งอยู่เช่นนั้นมิเคลื่อนไหว ส่วนหลี่ซังซังที่ด้านข้างก็ตรงเข้าประคองอีกฝ่ายร่ำร้องออกมา เจียงไคเซนมีไหวพริบดีกว่าเพื่อน หยิบก้อนกรวดซัดขว้างไปยังร่างของเสี่ยวซา พบว่ามิเพียงไม่เผชิญกับกำแพงไร้สภาพ ก้อนกรวดกับพุ่งเข้ากระทบร่างอีกฝ่ายอย่างจัง “ฮา ฮา เด็กน้อย เจ้าแม้พอมีพลังฝีมืออยู่บ้าง ทว่าอย่างไรก็เป็นแค่ไสยศาสตร์ของฝ่ายมาร ย่อมมิอาจต้านทานพลังธรรมะของพวกเรา เจ้าก็จงยอมตายแต่โดยดีเถอะ” กล่าวพลางสาวเท้าเข้าหาอีกฝ่ายโดยพร้อมเพรียง ทว่าฝีเท้าเชื่องช้ายิ่ง สาเหตุมาจากพวกมันถูกกระบวนท่าของอีกฝ่ายเพียงกระบวนท่าเดียวก็บาดเจ็บสาหัสไปถึงสี่คนด้วยกัน พวกมันที่เหลือรอดมาได้ก็เพราะมิได้ปะทะกับอีกฝ่ายโดยตรง และมิได้ซัดขว้างอาวุธวุ่นวายจนถูกดีดสะท้อนกลับมาทำร้าย ดังนั้นกลัวว่าอีกฝ่ายจะแสร้งหลอกล่อ มิกล้าลงมือโดยประมาท หลี่ซังซังกระซิบข้างหูเสี่ยวซาอย่างแผ่วเบา “เจ้าโง่เวลานี้เจ้ามิอาจเคลื่อนไหว รอจนพวกมันเข้ามาค่อยซัดฟาดในคราเดียวให้สิ้นซาก!” คำพูดนี้แม้แผ่วเบา แต่เจียงไคเซนและพวกล้วนแต่มีพลังภายในสูงส่ง ต่างได้ยินอย่างชัดเจน!!! “ที่แท้มันบาดเจ็บมิอาจเคลื่อนไหว คิดรอให้พวกเราเข้าไปรับฝ่ามือ” ดังนั้นทั้งสามเคลื่อนกายเป็นวงกลม แยกย้ายกันล้อมรอบทั้งสามเอาไว้โดยพร้อมเพรียง ซุนยัดไหลชักมีดบินออกมาถือไว้ในมือ เกร็งกำลังเตรียมซัดขว้าง “ย่ำแย่แล้ว!!!” หลี่ซังซังคิดในใจ เมื่อครู่ตนเข้าไปประคองเสี่ยวซาพบว่าอีกฝ่ายสิ้นสติไปเรียบร้อย เพียงแต่ความมุ่งมั่นของเสี่ยวซาที่จะปกป้องหลี่ซังซังนั้นมากมายมหาศาล ในที่สุดแม้จะหมดสติ ร่างกายยังคงยืนอยู่มิได้ล้มลง ตนเองจึงแกล้งกล่าววาจาข่มขวัญพวกมัน ในที่สุดพวกมันไม่กล้าผลีผลามเข้ามา ทว่าคิดไม่ถึงหนึ่งในพวกมันกลับช่ำชองในการซัดขว้างมีดบิน เช่นนี้พวกตนคงมิอาจรอดชีวิตแล้ว!!! “ควับๆๆ” มีดบินสามเล่มถูกซัดขว้างออกมาแทบจะพร้อมเพรียงกัน เป้าจู่โจมคือ เสี่ยวซา!!! มีดทั้งสามเล่มแหวกฝ่าอากาศอย่างดุดัน ชั่วพริบตาก็อยู่ห่างจากคอหอยของเสี่ยวซาไม่ถึงเชี้ยะ เวลานี้เสี่ยวซาหมดสติมิสามารถช่วยเหลือตนเองได้ ผู้ที่สามารถยื่นมือช่วยเหลือมันก็ไม่มี ซุนยัดไหล เจียงไคเซน และเจียงเจ๋อตุง พากันแย้มยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วช้า “เมื่อมันตกตายลง ตัวประกันจะไปไหนเสีย” แต่แล้วพวกมันก็ต้องตกตะลึง หลี่ซังซังกรีดร้องออกมา ขยับกายเข้าบดบังเรือนร่างของอีกฝ่าย นี่นับเป็นเรื่องที่นอกเหนือการคาดคำนวณของพวกมัน! นอกจากยอมรับมีดแทนอีกฝ่าย หลี่ซังซังไม่สามารถทำประการใดได้อีก นางตัดสินใจเด็ดเดี่ยว อีกฝ่ายเมื่อสามารถเสียสละแทนนางได้ ตัวนางก็ทำได้เช่นกัน “แย่แล้ว!!!” ซุนยัดไหลร่ำร้องออกมา ช่วงเวลาที่ตึงเครียดเช่นนี้ มันกลับลืมเลือนว่ามีวิธีการเยี่ยงนี้! ความจริงมิใช่ลืมเลือน เพียงแต่พวกมันล้วนรักตัวกลัวตาย เห็นแก่ได้ มิยินยอมเสียสละเพื่อผู้อื่น จึงมิเคยคิดถึงวิธีการที่เอาตัวเองรับมีดแทนผู้อื่น! ขณะจะคิดแก้ไขก็มิทันท่วงที มีดบินทั้งสามเล่มสัมผัสเข้ากับเนื้อผ้าอ่อนนุ่มสีชมพู ตระเตรียมทะลวงเข้าใส่ร่างของหญิงสาว!!! ทันใดนั้นเอง ประกายสีเขียวเจิดจรัส บรรยากาศหนาวเย็นเสียดกระดูก เงาร่างสายหนึ่งเคลื่อนไหวรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด แว่วเสียง เคร้งๆๆ สามครั้งซ้อน “เงาพรายไร้รูป!!!” ยอดวิชาที่สำแดงคราใดล้วนปลิดชีพผู้คน เวลานี้กลับใช้ออกเพื่อช่วยเหลือคน! หลังจากประกายสีเขียวเรืองรองจางหาย มีดสั้นสามเล่มถูกผ่ากลางตลอดทั้งเล่ม กลายเป็นเศษเหล็กหกชิ้นตกอยู่บนพื้นดิน เงาร่างของบุรุษผู้หนึ่งในชุดสีขาวคราม ปรากฏขึ้น ใบหน้าอันหล่อเหลา หว่างคิ้วแฝงความมุ่งมั่น ทว่าปรากฏแววหม่นหมองอยู่สามส่วน คนผู้นี้คือ ฮั่นตง! ฮั่นตงมาแล้ว! “พี่ฮั่น! ท่านมาแล้ว..” กล่าวได้เพียงเท่านี้ หลี่ซังซังก็มิสามารถพูดคำใดออกมาได้อีก นางดีใจยิ่งนัก ตื้นตันจนมิสามารถจะกล่าวเป็นคำพูดได้ “พวกเจ้ารีบไป! ก่อนที่เราจะเปลี่ยนใจ!” ฮั่นตงตวาด มิต้องรอให้พูดอีกครั้ง เจียงเจ๋อตุง เจียงไคเซน และซุนยัดไหล หน้าซีดไม่มีสีเลือดตั้งแต่ที่คนผู้นี้ปรากฏตัวแล้ว รีบตรงเข้าประคองพรรคพวกหลบหนีทันที “ไสหัวไป!” ฮั่นตงตวาดซ้ำ เมื่อเห็นพวกมันชักช้า ปรากฏว่าเหตุการณ์ประหลาดพลันเกิดขึ้น พวกมันมากันทอดตัวลงกับพื้น กระเสือกกระสนไปกับพื้นโดยทันที มีท่าทีทุลักทุเลยิ่ง! ทั้งหมดล้วนตกอยู่ภายใต้สายตาของหลี่ซังซัง และฮั่นตง ทว่าทั้งสองกลับมิทราบว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น ต่างคนต่างมองหน้า หัวเราะออกมาในที่สุด คนทั้งเจ็ดเวลามารวดเร็วยิ่ง เวลาไปแม้ทุลักทุเล กลับยิ่งรวดเร็วกว่า!!! ส่วนท่าทีประหลาดพิกลของพวกมันนั้น สาเหตุย่อมมาจากคำ “ไสหัวไป” ของฮั่นตง คำนี้มิได้แฝงพลังลึกลับอันใด เพียงแต่คราวที่แล้วพวกมันพลาดท่าต่อ “พ่อบ้าน” ของฉิกจับอิด อีกฝ่ายสั่งให้คืบคลานออกไป คราวนี้เมื่อฮั่นตงสั่งให้ “ไสหัวไป” จึงเข้าใจว่าเป็นเช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว จึงพากันไสหัวจากไปจริงๆ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 47 03:12:40 แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 47 23:11:58 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 8 เม.ย. 47 22:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เสี่ยวซาฟื้นขึ้นมาในเวลากลางคืน เหลียวมองรอบๆ พบว่าตนกำลังอยู่ในห้องพักขนาดเล็กแบบที่มีในโรงเตี้ยมทั่วไป เขารู้สึกมึนงงจึงลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย นึกทบทวนดูทราบว่าตนหมดสติขณะกำลังเผชิญหน้ากับเจ็ดจอมยุทธโฉดนั่น แต่ทำไมจึงรอดชีวิตอยู่ เมื่อสำรวจสิ่งของ พบว่ายังอยู่ครบ แสดงว่าคงมีคนมาช่วยด้วยเจตนาดี ขณะนั้นเขารู้สึกห่วงกังวลถึงหลี่ซังซังขึ้นมาอย่างประหลาด ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกเช่นนี้ อย่างไรก็ตามตอนนี้ต้องใจเย็นๆ ตรึกตรองดูว่าอะไรเป็นอะไร คิดดังนั้นเสี่ยวซาจึงเดินออกไปสำรวจข้างนอก พบว่าสถานที่ๆ เขาอยู่เป็นโรงเตี้ยมแห่งหนึ่งจริงๆ เมื่อสอบถามเสี่ยวเอ้อที่ประจำการกะกลางคืน ก็ทราบว่ามีชายหญิงคู่หนึ่งเป็นผู้พาเขามาพัก แต่บัดนี้ทั้งสองได้ออกไปแล้ว เสี่ยวซาถามถึงลักษณะของชายหญิงคู่นั้นอีก ฟังว่าฝ่ายชายดูเข้มแข็งสง่างาม ฝ่ายหญิงดูน่ารักซุกซนจึงมั่นใจว่าต้องเป็นหลี่ซังซังแน่ แต่ถ้าเช่นนั้นผู้ชายที่มาด้วยเป็นใคร! เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยจึงเดินออกไปสำรวจข้างนอก เมื่อถึงสวนหย่อมเล็กๆ ที่โรงเตี้ยมสร้างไว้สำหรับให้ลูกค้ามาหย่อนใจ เขาก็เห็นชายร่างสูงคนหนึ่งกำลังยืนชมจันทร์อยู่ เนื่องจากชายคนนั้นหันหลังประกอบกับเป็นตอนกลางคืน เสี่ยวซาจึงเห็นหน้าไม่ถนัดนัก อย่างไรก็ตามดูจากลักษณะแล้วเขาพอเดาได้ว่าน่าจะเป็นคนที่มาช่วยเขา จึงประสานมือขึ้นคารวะ “ท่านจอมยุทธคือคนที่มาช่วยเหลือข้าใช่หรือไม่?” เขาถาม “อ้าว เจ้าฟื้นแล้วรึ?” ชายคนนั้นหันมา หากเมื่อเสี่ยวซาเห็นหน้าก็จำได้ว่าเขาคือ ‘ฮั่นตง’ หรือ ‘พี่ฮั่น’ ของหลี่ซังซัง นั่นเอง “ท่าน... ท่านคือมือปราบฮั่นตง?” เสี่ยวซากล่าวอย่างตกใจ ฮั่นตงตอบว่า “อืม... มีทั้งถูกและผิด ข้าคือฮั่นตง แต่มิใช่คนเดิม เพราะไม่ได้เป็นมือปราบแล้ว” เสี่ยวซาทำเสียงจึกในปาก คนทั้งโลกมีมากมาย ทำไมจำเพาะต้องเป็นฮั่นตงที่ช่วยเขา “ซังเอ๋ออยู่ไหน?” ชายหนุ่มร้อง ฮั่นตงเลิกคิ้วข้างหนึ่ง “หมายถึงนังหนูนั่นน่ะรึ? ข้าพาไปไว้ในที่สมควรแล้ว แต่ยังไม่วายบ่นเป็นห่วงเจ้าอยู่ตลอด” ฟังดังนั้นเสี่ยวซาก็โล่งใจเปลาะหนึ่ง หากเมื่อนึกถึงความแค้นของผู้มีพระคุณ ทำให้เด็กหนุ่มต้องเอ่ยปากถามอีกฝ่ายอีกเป็นครั้งที่สาม “ข้าพเจ้าคิดถามท่านข้อหนึ่ง ท่านใช่เป็นไส้ศึกของพรรคฉิกจับอิดที่ถูกส่งมาสังหารท่านเตียหงีหรือไม่!?” ฮั่นตงมองท่าทางของเด็กหนุ่มผู้นี้พลางคิดขึ้น “ดูท่าเจ้านี่คงมีความเกี่ยวข้องกับบู๊ตึ๊งและเตียหงีไม่มากก็น้อย” ปากกล่าวว่า “อืม... เรื่องนี้กล่าวแล้วยืดยาว เอาไว้เจ้าพักผ่อนก่อน เมื่อหายดีแล้วค่อยคุยกัน” “แต่...” “เจ้าเองก็ถูกกล่าวหาว่าสังหารศิษย์ของสำนักหันซานมิใช่หรือ? น่าจะเข้าใจจิตใจของผู้ที่ถูกปรักปรำได้ดีกว่าใคร” เสี่ยวซาได้ยินเช่นนั้นก็นึกขึ้น คนผู้นี้ร้ายกาจสมคำร่ำลือ ข่าวที่เราถูกกล่าวหาเป็นคนร้ายมิได้แพร่กระจายเท่าใด มันกลับทราบด้วย! ฮั่นตงเห็นฝ่ายตรงข้ามสงบลง ก็ยิ้มกล่าวว่า “เอาเถอะ จากร่องรอยที่ข้าตรวจพบ และจากปากคำของหลี่ซังซัง ล้วนชี้ตรงกันว่าเจ้าคือคนที่เอาชนะกระบี่เมฆาเกี่ยมฮุ้นได้ ...มันผู้นั้นน่ะเป็นถึงผู้คุ้มกฎซ้ายของฉิกจับอิดเชียวนะ แม้จื่ออิงเจ้าสำนักบู้ตึ้งเองก็ยังมิแน่ว่าจะสามารถเอาชัยมัน แสดงว่าพลังฝีมือของเจ้าต้องมิใช่เล็กน้อย เหตุใดเรามิเคยได้ยินชื่อเสียงของเจ้ามาก่อน เจ้าเป็นใครกันแน่? เป็นศิษย์ของบู๊ตึ๊ง?” เสี่ยวซานั้นเป็นคนซื่อสัตย์ ฟังดังนั้นก็จะอ้าปากเอ่ยว่าได้เรียนวิชาจิตว่างมาจากหลวงจีนหัวหลิน แต่เมื่อคิดอีกทีเห็นตนเองเป็นคนติดคดีความ ไม่อยากดึงผู้มีพระคุณมาเดือดร้อนด้วย จึงนิ่งเฉยอยู่ ฮั่นตงเห็นดังนั้นก็คิดอยากทดสอบพลังฝีมือของเสี่ยวซาเพื่อสืบสาวว่ามีความเกี่ยวข้องกับฉิกจับอิด หอห้ากระบี่ หรือ เฮียงเน้ย หรือไม่ จึงแกล้งไปที่โต๊ะหินตัวหนึ่งซึ่งมีแจกันใส่น้ำวางอยู่ข้างบน เขาก้มลงหยิบก้อนกรวดกลมมนขึ้นมาก้อนหนึ่งเอ่ยถามว่า “เจ้าว่ากรวดก้อนนี้หากโยนลงน้ำจะจมหรือไม่?” เสี่ยวซานึกสงสัยที่ฮั่นตงถามในเรื่องธรรมดาที่ทราบกันอยู่จึงตอบว่า “...ย่อมจมเป็นธรรมดา” “ผิดแล้ว กรวดก้อนนี้จะลอยน้ำ!” ฮั่นตงกล่าว “เจ้านี่โง่จริงๆ ไม่ทราบหรือว่าปกติกรวดต้องลอยน้ำ” “ท่านพูดอะไรของท่านน่ะ” เสี่ยวซายกมือขึ้นเกาศีรษะทำหน้างุนงง “ถ้าเจ้าไม่เชื่ออย่างนั้นเรามาพนันกัน ถ้ากรวดจมน้ำจริงถือว่าเจ้าชนะ เราจะบอกเล่าสิ่งที่เจ้าต้องการทั้งหมดออกไป หากเจ้าแพ้ เจ้าต้องไม่ซักถามเราอีก!” ฮั่นตงหัวเราะโยนก้อนกรวดลงในแจกัน ปรากฏว่ากรวดลอยน้ำจริงๆ!!! เสี่ยวซาอ้าปากค้างสงสัยว่าฝ่ายตรงข้ามทำได้อย่างไร หากเมื่อเพ่ง พินิจดูก็ทราบว่าที่แท้ฮั่นตงเอามือข้างหนึ่งจับแจกันอยู่ และกำลังหมุนด้วยความรวดเร็ว พลังของเขาอยู่ในระดับที่สามารถควบคุมกระแสน้ำในแจกันให้เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องเลี้ยงก้อนกรวดไว้มิให้จม และด้วยความที่แจกันนั้นเป็นทรงกลมและไม่มีลวดลาย ไม่ว่าจะมองด้านไหนก็เหมือนกันหมด ดังนั้นแม้มันจะหมุนรวดเร็วเพียงใดก็คล้ายมีภาพติดตาเหมือนว่าแจกันยังนิ่งอยู่อีกทั้งกระแสน้ำที่เคลื่อนวนนั้นก็ยังถูกควบคุมให้ดูภายนอกเหมือนสงบราบเรียบ เห็นเพียงแค่นี้เสี่ยวซาก็ต้องตกตะลึงเพราะทราบว่าผู้มีพลังวัตรพอทำได้อย่างฮั่นตงนั้น ในโลกนี้มีเพียงไม่กี่คน บางทีอาจไม่เกินสามคน!!! อย่างไรก็ตามการท้าทายจากฝ่ายตรงข้ามทำให้เขาเกิดทิฐิ เสี่ยวซาจึงเอื้อมมือไปแตะแจกันบ้าง ฉับพลันเดินลมปราณ ใช้พลังหมุนวนในทางย้อนกับเพื่อต้านทานฮั่นตง ด้วยประสบการณ์ที่เหนือกว่าของฮั่นตง พอเขาเห็นเสี่ยวซาหมุนแจกันไปทางตรงกันข้ามก็รีบพลิกมือกลับแล้วหมุนไปทางเดียวกับเสี่ยวซายังผลให้อีกฝ่ายถูกแรงของตนเองดีดสะท้อน ต้องเซถลาแทบล้มลง ก้อนกรวดนั้นก็ยังคงลอยน้ำอยู่ เสี่ยวซาแม้จะมึนงง แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการตายของผู้มีพระคุณ ต่อให้ต้องทุ่มเทพลังทั้งหมด ก็จะต้องกระทำ! ลุกขึ้นเอามือหมุนแจกันใหม่ ปรากฏว่าถูกฮั่นตงดีดให้ล้มลงไปอีก เป็นเช่นนี้อยู่หลายครั้งจนเสี่ยวซาสะบักสะบอมไปทั้งตัว “เป็นอย่างไร แค่จับแจกันก็ล้มแล้วหรือ อย่างนี้ยังคิดสอบถามเรื่องราวจากเรา ต่อให้เราเป็นผู้กระทำจริงๆ เจ้ามีปัญญาทำอันใด?” ฮั่นตงร้องยั่ว เสี่ยวซากัดฟันกรอด แต่ระลึกถึงคำสอนของหลวงจีนหัวหลินที่ให้ใช้ความสงบเย็นเอาชนะอารมณ์เศร้าหมองทั้งปวง ก็รู้ตัวว่าตนเองกำลังเดินทางที่ผิด คิดดังนั้นเขาจึงรวบรวมสมาธิ กระทั่งความโกรธแค้นก็ลืมเลือนไป เหลือแต่จิตนิ่งไม่ต่ำไม่สูง แม้ความคิดดึงดันเอาชนะก็สูญไปด้วย ได้ยินเสียงฮั่นตงร้องว่า “เป็นอะไร ตกลงเจ้ายอมแพ้แล้วหรือ?” ฮั่นตงแม้ปากจะกล่าวเช่นนั้น แต่สายตาก็พบว่าท่าทีและแววตาของอีกฝ่ายเปลี่ยนแปลงเป้นสงบนิ่ง พลังลมปราณของอีกฝ่ายค่อยๆ กล้าแข็งขึ้นทุกที ต้องลอบตื่นตะลึง “เด็กน้อย ที่แท้ร้ายกาจถึงเพียงนี้!” เสี่ยวซาก็เพียงเอามือแตะแจกันอย่างแผ่วเบาเกิดเป็นลมปราณจิตว่างอันมั่นคงดึงให้ความเคลื่อนไหวที่ผิดธรรมชาติทั้งปวงต้องชะงักงัน แม้แจกันก็ต้องหยุดนิ่งด้วย ฮั่นตงพยายามหมุนแจกันต่อ แต่หมุนเท่าใดก็ไม่ไป ก้อนกรวดเมื่อขาดแรงส่งก็ค่อยจมน้ำลงช้าๆ ผู้คุมกฏขวาของฉิกจับอิดเห็นไม่เป็นการก็ตวาดคำหนึ่งแล้วฟาดแจกันโดยแรงเป็นผลให้ก้อนกรวดลอยสูงพ้นน้ำขึ้น แล้วกล่าวว่า “จะอย่างไรก้อนกรวดต้องลอยน้ำไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง เจ้าคอยดู!” เขาแสดงความเหนือชั้นอีกครั้งโดยปล่อยลมปราณเย็นเยียบใส่แจกันจนผิวน้ำชั้นบนสุดกลายเป็นน้ำแข็งภายในเวลาไม่กี่วินาที เมื่อก้อนกรวดตกลงมาก็ติดอยู่บนน้ำแข็งนั่นเอง หากเสี่ยวซาเพียงรวบรวมสมาธิใช้ลมปราณจิตว่างอีกครั้ง ลมปราณเย็นของฮั่นตงก็คล้ายถูกดูดจางหายไป กลับสู่สภาพอันเป็นธรรมชาติคือน้ำแข็งละลายและก้อนกรวดตกจมน้ำ ฮั่นตงทุ่มเทลมปราณเพื่อผนึกน้ำในแจกันให้แข็งตัว ทว่าลมปราณที่ปล่อยออก เหมือนน้ำซึมบ่อทราย ปล่อยออกเท่าไหร่ มีแต่สูญหายมิสามารถดึงรั้งกลับคืน ต้องลอบตื่นตระหนก “ตลอดชีวิตของเรา ต่อสู้กับศัตรูน้อยใหญ่มาไม่น้อย นับว่าเด็กน้อยผู้นี้มีความล้ำลึกที่สุด!!!” ฉับพลันเร่งพลังลมปราณถึงขีดสุด น้ำในแจกันจับตัวแข็งอย่างรวดเร็ว ชั่วครู่ก็ถูกดูดสลายกลายเป็นน้ำธรรมดา ทว่าช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาทีที่มันแข็งตัว มวลของมันได้ขยายเพิ่มขึ้นดันจนแจกันใบนั้นปริแตก ครั้นเมื่อมันกลับสู่สภาพเดิม แจกันใบนั้นก็แตกสลายลง น้ำในแจกันไหลเนืองนองทันที ส่วนหินก้อนนั้นตกลงบนโต๊ะ ในที่สุดมิได้จมลงไป!!! ฮั่นตงก็กล่าวว่า “ พลังฝีมืออันเยี่ยมยอด! แต่อย่างไรข้าพเจ้ายังเป็นฝ่ายถูกต้อง!” เสี่ยวซาโค้งกายคำนับฮั่นตงและกล่าวว่า “ขอบคุณที่ชี้แนะ” ฮั่นตงเห็นเสี่ยวซาไม่โกรธก็หัวเราะ แล้วประสานมือคารวะตอบ “ฮาฮา สภาพจิตยอดเยี่ยม เห็นได้ชัดว่าวิชาที่เจ้าฝึกปรือเป็นวิชาทางธรรมชั้นสูง ซึ่งผู้ฝึกจะต้องเป็นคนมีจิตใจดีงามเท่านั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ข้าได้แต่ยอมรับความพ่ายแพ้โดยดุษฎี” เขาโค้งคำนับฝ่ายตรงข้ามและกล่าวขอโทษที่ลองกำลัง แต่แรกเมื่อเข้าสู่ลมปราณจิตว่างนั้นความโกรธของเสี่ยวซาก็หายไปแล้ว พอฮั่นตงมาขอโทษอีกเขาก็กลับเกิดความรู้สึกนับถือในความเปิดเผยจริงใจของฝ่ายตรงข้าม จึงคิดว่าหากฮั่นตงเป็นคนร้ายฆ่าเตียหงีจริงคงเลือกสังหารตนตั้งแต่กำลังหมดสติแล้ว เมื่อความคลางแคลงของเขาค่อยหายไปทั้งสองจึงนั่งลงและพูดคุยกันอย่างถูกคอ แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 47 23:18:05 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 8 เม.ย. 47 22:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ๊ะ โอ......มาลงชื่อก่อนครับ เดี๋ยวมาอ่าน จากคุณ : chkob - [ 8 เม.ย. 47 22:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 41 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2744083/W2744083.html บทที่ 40 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2732838/W2732838.html บทที่ 39 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2721228/W2721228.html บทที่ 38 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2709341/W2709341.html บทที่37 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2698665/W2698665.html บทที่ 36 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2687991/W2687991.html บทที่ 35 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2678252/W2678252.html บทที่ 34 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2665660/W2665660.html บทที่ 33 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2656775/W2656775.html ลิงค์ตอนเก่า บทที่ 32 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2646786/W2646786.html บทที่ 31 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2636144/W2636144.html บทที่ 30 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2626616/W2626616.html บทที่ 29 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2616246/W2616246.html บทที่ 28 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2596421/W2596421.html บทที่ 27 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2593819/W2593819.html บทที่ 26 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2583683/W2583683.html บทที่25 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2569693/W2569693.html บทที่24 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2550448/W2550448.html บทที่23 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2540510/W2540510.html 22/4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2530021/W2530021.html 22/3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html 22/2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508497/W2508497.html 22/1 (ตอนจบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่ 22/1(ตอนต้น) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html 21/3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html 21/2: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html บทที่21/1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่20 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 47 22:37:40 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 8 เม.ย. 47 22:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีจุดผิดหยุมหยิม หลังไมค์ด้วยล่ะ คนโพส เอาน้ำสาดหมีสองหมี จากคุณ : jengly - [ 8 เม.ย. 47 22:40:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรียน : นักอ่านผู้น่ารักทุกท่าน เนื่องจากนิยายเรื่องนี้มีคนแต่งสองคนคือผมกับท่านมันตั้ม และในอาทิตย์หน้าผมไปเที่ยวภาคเหนือกลับวันพุธไม่สามารถมา ช่วยแน่ๆ ส่วนท่านตั้มประกาศขอลาหยุดสองอาทิตย์เพราะติดสอบ ดังนั้นอาทิตย์หน้าจึงต้องหยุดลงแน่ๆ แต่อาทิตย์ถัดไปนั้นผมขอดู ก่อนว่าจะโซโล่เรื่องนี้ไหวไหม ถ้าไม่ไหวก็ขอเป็นหยุดสองอาทิตย์ แล้วกันนุ T__T/ (สังเกตว่าตอนนี้กับตอนที่แล้วจะยาวพิเศษเพื่อเป็นการชดเชย) จึงเรียนมาเพื่อทราบ ขอให้เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะคร้าบบบ ลงนาม : เชษฐา จากคุณ : เชษฐา (ทีมแต่งนิยาย) - [ 8 เม.ย. 47 22:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ น้องหมีที่ช่วยโพสต์ คีย์บอร์ดชั่วคราวมาแล้ว แต่ไม่มีภาษาไทยแปะบอก ^^" จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 8 เม.ย. 47 23:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แผนกพิสูจน์อักษรมาแล้วครับ ระยกลางและระยไกล ถลันเข้าช่วยเลือ นึกว่าวันนี้จะไม่ได้อ่านซะแล้ว สุขสันต์วันอีสเตอร์และสวัสดีปีใหม่ไทยแด่ทุกท่านค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 8 เม.ย. 47 23:09:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สำหรับท่านตั้มครับผม จากคุณ : รสา รสา - [ 8 เม.ย. 47 23:11:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^______________^ เหอๆ จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 9 เม.ย. 47 00:23:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 “พวกเจ้ากลับประพฤติตนเป็นสุนัขหมู่ ฮึ่มม ” ชอบประโยคนี้จังเลยค่ะ...อิอิ...มันสุภาพ+ได้ใจความดี...^_^ จากคุณ : กระวาน - [ 9 เม.ย. 47 03:04:12 A:62.134.117.96 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 excellent จากคุณ : dogg - [ 9 เม.ย. 47 05:51:57 A:67.165.107.111 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 กำลัง สนุก ก้อจบลงเสียอีกแล้ว เมื่อคืน คือวันพฤหัส เข้ามาดู ตอน สองทุ่ม อิอิ เผื่อ ฟลุ๊ก แต่ไม่ยักกะฟลุ๊ก แฮะ  ตรงเวลาเหมือนเดิม   เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ้อ ตามร้านมีสติ๊กเกอร์ ตัวอักษรไทยสำหรับ แปะคียบอร์ดขายครับ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง - [ 9 เม.ย. 47 06:48:57 A:202.129.13.196 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 เฮ้อ ลงชื่อก่อนนะคะ ขออนุญาตทำงานสักครู่ ปล. ไม่ชอบฮั่นตงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสี่ยวซาจงเจริญ จากคุณ : พก - [ 9 เม.ย. 47 08:45:55 A:203.155.29.60 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 sew sa win !! yeah yeah yeah..!! จากคุณ : new - [ 9 เม.ย. 47 10:33:54 A:169.252.4.21 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 สองพระเอกเจอกันแล้ว :) จากคุณ : scottie - [ 9 เม.ย. 47 11:16:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนีงานมาอ่าน พบว่า.... โหยย ฮั่นตงขี้อวด (ขอโทษค่ะ ทั้งอคติและฉันทาคติบังใจอย่างลึกล้ำ) คือมีคำถามว่าขอตัวละครอย่าง เหล่าปา มาเพิ่มสีสันได้ไหมคะ เอา ฮต กะ สซ มาบวกกันแล้วบวก ลบ คูณ หาร ใหม่อีกครั้งให้เดิ้นพอดีน่ะ จากคุณ : Ming-ki - [ 9 เม.ย. 47 11:26:44 A:203.155.29.60 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนต้นที่เสี่ยวซาตั้งใจปกป้องซังเอ๋อด้วยชีวิตเนี่ย... เพลง"เพื่อเธอ"ลอยมาตามลม 5555 ฮั่นตงมาแหล่ววว คนเขียนให้นายนี่มาลง กะฟื้นฟูคะแนนนิยมป่าวเนี่ย นับว่าได้ผลเอาการ โผล่มาแบบเท่ๆเชียว หึหึ ฉากดวลกันด้วยหินก้อนเดียวเจ๋งดีฮับ ^^ แต่ยิ่งทำให้ข้าพเจ้ารักใคร่ไหล่หลงเสี่ยวซาขึ้นไปอีก อิอิอิ ลงชื่อ แม่ยกเสี่ยวซา จากคุณ : wanderer - [ 9 เม.ย. 47 17:49:34 A:210.203.187.33 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 คีย์บอร์ดชั่วคราวไปแล้ว ยืมมาชั่วคราว ^^" ลาหยุดสองสัปดาห์เผื่อไม่เห็นกัน<<<เน้น ถ้าโชคดีคงได้เจอกันอาทิตย์โน้น(เชษฐาลุยเดี่ยว) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 9 เม.ย. 47 18:26:59 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พระเอกเราถ้าจะย่ำแย่แล้ว! โดนแกะตามเเง๊บตลอดเลย จากคุณ : หลิว - [ 9 เม.ย. 47 20:14:39 A:203.118.97.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 เที่ยวมากระวังป่วย!!!! จากคุณ : jengly - [ 9 เม.ย. 47 20:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อันนี้เป็นรูปประกอบขณะเสี่ยว หลี่ ฮั่น เจอกันครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 9 เม.ย. 47 22:04:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แง๊บๆๆ ลุงหลิวเจ้าขา คำว่าแง๊บเป็นเสียงร้องของแกะยามพูดอะไรไม่ออก อย่ามาแปลงเป็นคำว่ากัดจิกสิคะ TT ปล. ไม่กัด ฮต แล้วก็ได้ กัดลุงแทนนะ (6) จากคุณ : แกะ - [ 9 เม.ย. 47 23:35:16 A:203.149.37.75 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาช่วยแกะร้องแง๊บๆ จากคุณ : jengly - [ 10 เม.ย. 47 00:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 25 -____-' แก้งค์เลียนท่านผู้นำนี้มาเป็นระยะเลยวุ้ย !! ปัจฉิมลิขิต - อย่างไรเราก็ชอบพี่ฮั่นมากกว่าเสี่ยวซ่าอ่ะ จากคุณ : ตอกะจอ - [ 10 เม.ย. 47 10:23:26 A:203.151.206.82 X:63.12.46.9 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แง๊บ ^^' จากคุณ : โต - [ 10 เม.ย. 47 11:20:22 A:203.151.206.82 X:203.118.84.163 ]

ความคิดเห็นที่ 27 \\(^O^)// กัดเลย แกะ จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 10 เม.ย. 47 14:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาลงชื่อ ช่วงนี้ขอเซฟอย่างเดียว (ทำงานไม่มีเวลาว่างแล้ว เหนื่อยๆ บ่นนิด อิอิ) จากคุณ : หญิงไทย - [ 12 เม.ย. 47 03:23:21 A:203.151.206.81 X:213.101.42.226 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตอนพิเศษคั่นรายการ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2775447/W2775447.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 21 เม.ย. 47 19:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 30 43 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2789863/W2789863.html#3 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 29 เม.ย. 47 16:27:38 ]