วันนี้ตั้งใจจะเขียนเรื่องหวาน ๆ สักเรื่องหนึ่ง
แต่ยิ่งเขียนยิ่งยาว..ยาวจนมั่นใจว่าถึงอย่างไรคืนนี้ก็คงจบไม่ได้แน่ ๆ
ด้วยรับปากกับใครคนหนึ่งไว้..ด้วยห่างหายจากถนนนี้มาเนิ่นนาน
และด้วยทิ้งกระทู้ของตนเองที่เปิดไว้ถึงสองสามกระทู้..ไม่ได้เข้าไปตอบขอบคุณในน้ำใจของเพื่อน ๆ ที่เข้าเยี่ยมชมเลย
จึงต้องมาแปะกระทู้นี้..เพื่อการณ์ดังกล่าว
และเป็นการเข้ามาต้อนรับปีใหม่ไทย..ที่จะถึงในอีกวันสองวันนี้
ว่า สุขสันต์วันสงกรานต์ครับผม
......
ขอเซิร์ฟ ๆ เรื่องที่ว่าสักนิดหน่อย
เดี๋ยวจะหาว่าผมเขียนไม่จริง
นี่ไง..
***//***
เสียงแผ่วหวานยังอ้อยอิ่งอยู่ในหู
"ฝันดีนะครับ.."
กอดหมอนนุ่มนั้นแน่นขึ้น..ยิ้มทั้งหลับตา
"ฝันถึงพี่บ้าง.."
พลิกตะแคงไปทางซ้าย..มองลอดหน้าต่างหลังม่านสีฟ้านั้นออกไป
เห็นดวงจันทร์กลมโต..สวยเหลือเกิน
"พี่รับรองว่าจะเป็นพี่ชายที่แสนดีให้ได้..พี่สัญญา"
ดวงตาพราวใสเป็นประกาย..ขนตางอนยาวกระพริบถี่..
"ก็น้องนิให้พี่เป็นแค่นั้นไม่ใช่หรือ?"
ถอนหายใจราวจะปล่อยความไม่สบายใจที่อยู่ ๆ ก็เกิดขึ้นนั้นออกไป
"ว่าแต่..พี่ชายที่แสนดีนี่เขาต้องทำอย่างไงบ้างนะครับ?"
เธอยิ้มออกมาได้อีกแล้ว
"จะให้พี่ทำอะไรก็ได้..แต่อย่าห้ามให้พี่คิดถึง.."
"พี่คิดถึงจริง ๆ นะ
****//*****
นิรชาตื่นแต่เช้าเป็นนิสัย..เธอชอบรับอากาศอันสดชื่นยามเช้า แม้ช่วงนี้มหาวิทยาลัยยังไม่เปิด เธอก็ยังตื่นก่อนหกโมงได้ทุกวัน
หากวันนี้ไม่จำเป็นต้องรีบลุกจากที่นอน..เอื้อมมือไปเปิดวิทยุข้าง ๆ เตียง ซีดีเพลงโปรดเริ่มบรรเลงเพลงหวาน
ดึงหมอนข้างรูปตัวหนอนมากอดอีกครั้ง..ปล่อยอารมณ์ไปตามบทเพลง
"พี่ให้เนื่องในวันที่อยากจะให้..นิไม่ชอบหรือ?"
"พี่เห็นมันน่ารักดี..หนอนตัวอ้วน ๆ ตาโต ๆ อย่างนี้..พี่เป็นผู้ชายยังชอบเลย.."
"เวลากอดมันคงนุ่มดี..ระวังไว้อย่าง..เวลามันเป็นผีเสื้อ..มันจะกินเอา.."
"มันตัวใหญ่กว่านิ..ก็ผอมซะเหลือเกินนี่เรา.."
นิรชายกหนอนขึ้นมาบีบคออย่างหมั่นเขี้ยว
"หัดทานอะไรซะบ้าง..อย่างนิไม่ว่าผอมหรืออ้วน..ก็น่ารักอยู่แล้ว.."
"จ้า..ไม่พูดอย่างงี้อีกแล้วจ้า.."
เธอควานหาโทรศัพท์..จำได้ว่าโยนไว้บนเตียงก่อนนอน
เปิดมันขึ้นมา..สักครู่ก็มีสัญญานบอกมีข้อความส่งมาให้
เธอเปิดมันขึ้น
"เก้าโมงผมมารับนะครับ..ทำไมคืนนี้ปิดโทรศัพท์เร็วจัง..เชษฐ์"
ดูเวลาที่ส่งข้อความ ระบุสี่ทุ่มสิบนาทีของเมื่อคืนนี้
หลังจากเธอวางหูจากพี่ระวิน เธอก็ปิดโทรศัพท์ ด้วยไม่ต้องการจะคุยกับใครอีกสำหรับคืนนั้น
แม้แต่วรเชษฐ์ ผู้ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอคนนั้น
ในบางอารมณ์..เธออยากจะอยู่เงียบ ๆ คนเดียว
อยู่ในโลกของตัวเองนาน ๆ
แต่มักจะทำอย่างนั้นไม่ค่อยได้
เธอถอนหายใจอย่างระอา..
***//**
ลุกขึ้นเพื่ออาบน้ำ
สายน้ำเย็นชื่น..เธอก้มหน้าปล่อยให้น้ำจากฝักบัวไหลจากเส้นผม กระจายทั่วศีรษะ หยาดผ่านใบหน้า แล้วหยดลงพื้น
ยืนนิ่ง..รับความรู้สึกฉ่ำเย็นนั้นอย่างเต็มที่
"ย้อมผมมาหรือ?.." พี่ระวินเคยถาม
"ดำดีเหลือเกิน..พี่ชอบให้นิไว้ผมยาว..พี่ชอบมองผมสวย ๆ ของนิ.."
ถึงคราวที่เธออยากตัดสั้น
"วาว..พ่อรูปหล่อ จะไปจีบสาวที่ไหนครับนี่??"
"ผู้หญิงอะไรเหมือนทอมเหลือเกิน.."
จำได้ว่าเธอโกรธตาคว่ำ
"จ้า..ไม่ล้อแล้ว..สวยออกจะตายไป.." หางเสียงยังลากยาวล้อเลียน
"อูย..เจ็บจริง..นั่นมือหรือเท้าน่ะ?"
หญิงสาวเงยหน้ารับน้ำบ้าง รอยยิ้มยังแต้มอยู่ทั่วใบหน้า
"ถามจริงเถอะ นิเคยแต่งหน้าบ้างหรือเปล่า?"
"อ้าว..แล้วไอ้ที่แดง ๆ นั่นอะไรล่ะ แก้มก็แดง ปากก็แดง"
"รึกินยาบำรุง?..น้ำมันตับไก่ตราตาแป๊ะตกเบ็ด.."
"ไม่ก็ใช้ครีมหน้าเด้ง..ตราลูกชิ้นป๋องแป๋ง"
"ฮะฮะ.."
เสียงหัวเราะร่าเริงของเขาเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก
แม้หลัง ๆ มานี่..จะห่างหาย..ไปบ้างก็ตาม
***//***
ขอได้โปรดรออ่านตอนต่อไปเมื่อผมเขียนจบ
คาดว่ากลับจากใต้คราวนี้..จะเขียนจนจบจนได้
จบเมื่อไรค่อยแปะ จะไม่แปะเรื่องที่เขียนไม่จบอีกแล้ว
สมญานามที่ว่า "นักเขียนเรื่องไม่จบ.." จะได้เลือน ๆ ออกไปจากเพื่อน ๆ ซะที
แหะแหะ
........
เมื่อสักครู่หันไปดูมิวสิควิดีโอของโบว์ สุนิตา
เพลงเมื่อเธอพร้อมฉันก็พร้อม
เพลงเนื้อหาดี ทำนองเพราะ
แต่ภาพที่สื่อออกมาทำได้ดีกว่า
ดูแล้วชอบจัง
......
นางเอกหน้าคุ้น ๆ ชื่ออะไรไม่เคยจำ(แหะ)
พระเอกนี่สิ..คาดว่าเป็นชาวญี่ปุ่น หรือไม่ก็แสดงให้เห็นว่าเป็นชาวญี่ปุ่น
เขาเล่นดี..แสดงการเขินอาย..กล้า ๆ กลัว ๆ จากสีหน้าและท่าทางได้ราวกับนักแสดงมืออาชีพ
หรือเขาจะเป็นมืออาชีพอยู่แล้วก็ไม่รู้สิครับ..
ม่ายงั้นก็เป็นเพราะฝีมือของผู้กำกับที่ทำให้เขาแสดงดีอย่างนั้น
ชื่นชม ๆ ๆ
....
เรื่องราวสลับไปมาระหว่างสถานีรถไฟฟ้ากับเหตุการณ์การทำงานของนางเอกและพระเอก
พระเอกเป็นกุ๊กฝึกหัด นางเอกเป็นพนักงานเสิร์ฟ
อยู่ที่เดียวกันซะด้วย
พระเอกทำอีกท่าไหนไม่รู้ ไฟลุกจากเตา
ทุกคนหนีออกจากร้าน มาจับกลุ่มกันอยู่หลังร้าน
นางเอกคงสงสารที่เห็นสีหน้าสำนึกผิดของพระเอก เลยเลี้ยงไอติมหนึ่งแท่ง
ตั้งแต่นั้นมาทั้งคู่ก็เลยเป็นแฟนกัน
ง่ายดีจัง!!
.....
คงไม่ต้องเล่าให้ละเอียดมากมาย..เชื่อว่าเพื่อน ๆ คงได้ดูได้ชมกันมาบ้าง
แต่ที่อยากจะพูดถึงก็คือความหมายของเพลง
ซึ่งเป็นความหมายเดียวกับชื่อเพลง
ว่าเธอพร้อมฉันก็พร้อม..
เธอสั่งลุยเมื่อไรฉันก็จะลุยด้วย
อะไรประมาณนี้
....
ผมว่ามีหลายคนนะครับ..ที่มักจะอ้างความพร้อมขึ้นมาเป็นเหตุผลเสมอสำหรับเรื่องความรัก
รักกันปานจะกลืนกิน..แต่แต่งงานกันไม่ได้เพราะไม่พร้อม
ความพร้อมที่มักจะหมายถึงทรัพย์สินเงินทอง บ้าน รถยนต์ และบางคนก็อาจจะหมายถึงเวลาที่มีให้ต่อกัน
หลายคู่รอให้พร้อม..รอจนเลิกกันไป
หลายคู่ก็ทำได้..แต่ผมว่ายังน้อยกว่าคู่ที่เลิก
สมัยนี้มันง่ายซะที่ไหน ถ้าคุณไม่ชื่อโอ๊ค หรือมีคุณแม่คุณพ่อร่ำรวยเป็นเศรษฐีอยู่แล้ว
การจะทำให้ตัวเองมีบ้านหลังหนึ่ง รถคันหนึ่ง และเงินสดจำนวนหนึ่งอยู่ในธนาคาร
ในยุคสมัยนี้ยากพอ ๆ กับขุดเอาเกวียนที่ฝังอยู่ตามคันนา
ขึ้นมาประกอบเป็นรูปเป็นร่าง
แล้วเข็นขึ้นภูเขาเล่น
ดีไม่ดีจะยากกว่าเสียด้วยซ้ำ
.....
ผมว่าความพร้อมนี้น่าจะหมายถึงความพร้อมเรื่องความรับผิดชอบมากกว่า
หากมั่นใจว่าเราพร้อม ก็ลุยไปเลย
อย่าพะว้าพะวังให้เสียเวลาไปเปล่า ๆ ปลี้ ๆ
พลเมืองมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นทุกเวลานาที
คนหล่อ ๆ หรือสวย ๆ กว่าเรามีมากมายมหาศาล
ยิ่งคนที่ดีกว่าเราก็มั่นใจได้ว่าใช่จะมีแต่เราคนเดียว
ดีแค่ไหนแล้วที่เรามีคนรักกะเขาได้อยู่คนหนึ่ง
ดีแค่ไหนแล้วที่เธอหรือเขามารักเรา
ฉะนั้นเมื่อรักกัน..ก็รีบ ๆ แต่งงานกันซะ
พอตรุษสงกรานต์ครั้งหน้ามาถึง
จะได้มีครอบครัวให้ร่วมฉลอง ในวันแห่งครอบครัวเหมือนชาวบ้านเขา
จะได้ไม่ต้องมานั่งเหงาคนเดียวเหมือนผมอยู่อย่างงี้ไง้
.......
ขอขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เยี่ยมกระทู้ของผมทั้งเรื่อง "ไอยรา" และเรื่อง "คุณจานเปี่ยนไป๊"
สารพัดข้อความที่ทิ้งไว้นั้น ผมเก็บลงสู่ลิ้นชักใจเรียบร้อยแล้วครับ
เอาไว้มีโอกาส ผมจะเข้ามาคุยด้วยให้สนุกไปเลย
คิดถึงเพื่อน ๆ ทุกคน..ขอให้เที่ยวสงกรานต์อย่างมีความสุขและปลอดภัยนะครับ
ป้าเบิร์ดรักทุกคนคร้าบบบบบบ
แฮ่...
...........
จากคุณ :
แทน/ปิ๊วปิ้ว
- [
10 เม.ย. 47 01:12:25
A:202.57.178.121 X:
]
เมื่อเธอพร้อม...ฉันก็ลุยยยยยยยย
