ความคิดเห็นที่ 1 มาดามลิกซ์สั่งให้ยมฑูตหญิงสองตนเข้าไปตรวจสอบโลงศพของมนุษย์คนนี้อีกครั้งแต่ก็ไม่พบอะไรมากกว่าสิ่งของต่างๆที่ยืนยันว่าเขาผ่านการประกอบพิธีศพมาอย่างถูกต้องเช่นเดียวกับคนตายปกติธรรมดา   ต่างแต่ว่าภูติทุกตนในท่าเทียบโลงนี้ได้เห็นกับตาแล้วว่าเขายังไม่ตาย!! เมื่อเห็นเป็นดังนั้น  มาดามลิกซ์จึงหันไปรายงานและปรึกษากับบิชอพซอมบ์ที่เป็นผู้บังคับการท่าเทียบโลงอย่างเคร่งเครียด   ซอมบ์นั้นมิได้เคยเป็นนักบวชหรือนักบุญใดๆเลยเมื่อครั้งยังเป็นมนุษย์อยู่  แต่ด้วยรูปร่างที่สูงใหญ่และท่าทางที่ภูมิฐานสงบนิ่งเป็นนิจนั้นทำให้บรรดาภูติมักจะเรียกเขาติดปากให้มีคำว่า “บิชอพ” นำหน้าชื่ออยู่เสมอเป็นการเรียกอย่างเคารพภูติชายชราที่ซ่อนใบหน้าไว้เบื้องหลังแว่นตากลมสีชาและหนวดเครายาวเฟิ้มเป็นระเบียบนั้น    ในเหตุการณ์ต่างๆทั่วไปบิชอพซอมบ์มักจะไม่แสดงตัวมากนัก   แต่จะปล่อยให้มาดามลิกซ์ที่เป็นผู้เดียวที่ปรึกษากันได้โดยตรงเป็นผู้จัดการงานเกือบทุกอย่างที่นี่    แต่วันนี้บิชอพซอมบ์ไม่สามารถเก็บตัวได้อีกต่อไปเมื่อรู้ว่าเกิดการบุกรุกขึ้น   ทั้งมาดามลิกซ์และบิชอพซอมบ์ต่างคุยกันอย่างเคร่งเครียดเป็นเวลานาน   ภูติทหารที่ขี่แร้งเป็นแถวหน้ากระดานอยู่บนฟ้าที่ได้รับคำสั่งให้มาที่นี่เริ่มมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ   ที่สุดแล้วบิชอพซอมบ์ก็ติดต่อโทรจิตไปยังที่ไหนสักแห่งร่วมกับมาดามลิกซ์   หลังจากอธิบายเหตุการณ์เรียบร้อยและรอคอยคำตอบสลับกับพยักหน้าช้าๆสองสามครั้งภูติทุกตนก็ได้ยินเสียงมาดามลิกซ์อุทานเบาๆ(แบบผู้ดี)อีกครั้ง   ส่วนบิชอพนั้นอึ้งเงียบและเบือนหน้าออกไปมองทะเลสาปแทนทันที   ปกติมาดามลิกซ์จะเป็นยมฑูตที่เก็บอารมณ์ได้ดีมากๆภายใต้ท่าทีที่เย็นชาเคร่งขรึมนั้น   เว้นเสียแต่วันนี้ที่ทุกตนมีโอกาสได้ยินหล่อนอุทานถึงสองครั้งและท่าทางที่บ่งบอกชัดว่ากำลังมีปัญหาเอามากๆ “ทุกคนฟังให้ดี   ฉันจะพูดเรื่องนี้แค่ครั้งเดียว”  ในที่สุดมาดามลิกซ์ก็หันหน้ามามองภูติทุกตนข้างหน้า   ใช้เวลาอยู่นานเหมือนกันในการปรับสีหน้าให้กลับมานิ่งลึกอีกครั้ง “อย่างที่พวกเราได้เห็นกับตา   ชายคนนี้เดินทางมาถึงปรโลกทั้งๆที่เขายังไม่ตายจริง   ซึ่งถือเป็นภัยต่อความมั่นคงของพวกเราทั้งหมด   ลองคิดดูว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าเขาสามารถเล็ดรอดกลับไปบอกคนในโลกมนุษย์ได้ว่าที่นี่คือที่ไหน” “ใครจะไปเชื่อไอ้หมอนี่”  เสียงภูติในแถวกระซิบกระซาบกันเบาๆ   แต่มาดามลิกซ์หูไวพอที่จะได้ยินและตอบกลับไปทันที “อย่างน้อยที่สุดหนังสือของเขาจะขายดีแน่ๆ   และจะมีคนรู้จักที่นี่มากขึ้น   ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป   หวังว่าพวกเธอคงยังไม่ลืมเรื่องกองทัพมนุษย์ที่ยกทัพมาถึงนี่หรอกนะ   ฉันขอลงความเห็นได้แค่ว่าชายคนนี้ไม่ว่าเขาจะตายไปแล้วหรือไม่   แต่ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปเขาหมดสิทธิ์ที่จะกลับไปยังโลกมนุษย์แล้ว” มีเสียงฮือฮาจากในหมู่ภูติ   แม้แต่ชลรีชาก็ไม่เข้าใจว่ามาดามลิกซ์หมายความว่าอย่างไร   จนกระทั่งมีเรือไม้ติดตรานกแร้งสยายปีกสามลำลอยข้ามไหล่เขาจากตัวเมืองมาลงบนผิวทะเลสาปข้างท่าเทียบโลง   บนเรือแต่ละลำมีทั้งนายทหาร   ภูติขุนนาง   ภูตินักวิจัย และนักอะไรต่อมิอะไรอีกมากมายทยอยกันลงมาเต็มไปหมด   นักวิจัยจับชายมนุษย์โลกยืนขึ้นแล้วตรวจร่างกายโดยมีภูติทหารคุมเชิงอยู่ถึงสองชั้น   ส่วนเหล่าขุนนางนั้นพาบิชอพซอมบ์กับมาดามลิกซ์ออกไปไกลอีกจนแน่ใจว่าเป็นส่วนตัวดีแล้วจึงเริ่มคุยกันอย่างจริงจังอีกครั้ง  บิชอพซอมบ์เปิดเอกสารที่พวกขุนนางจากในเมืองอ่านดูเล่มแล้วเล่มเล่าแล้วส่งต่อให้มาดามลิกซ์ได้อ่านต่ออย่างละเอียด   และแน่นอน ทั้งสองฝ่ายโต้เถียงกันนานพอสมควร   เรื่องจบลงตรงที่บิชอพซอมบ์โทรจิตไปที่ไหนสักแห่งและขุนนางกลุ่มนั้นมีสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะคำนับลาและขึ้นเรือกลับเข้าเมืองไปพร้อมกับนักวิจัยที่นำอะไรบางอย่างจากร่างกายชายคนนั้นกลับไปตรวจสอบด้วย   ภูติทุกตนที่ท่าเทียบโลงต่างมองหน้ากันไปมาเหมือนจะเดาว่าบิชอพซอมบ์หรือมาดามลิกซ์จะชี้แจงหรือสั่งการอะไรต่อหรือไม่ จากคุณ : ธามาดา - [ 10 เม.ย. 47 21:24:46 A:203.151.206.81 X:203.155.224.1 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บิชอพตัดสินใจให้มาดามลิกซ์เป็นผู้แจ้งกับภูติในท่าเทียบโลงเอง . รองผู้บังคับการลิกซ์กวาดสายตามองไปที่ยมฑูตแต่ละตนรวมถึงชลรีชาด้วย  “ขุนนางสามตนที่กลับไปเมื่อครู่นั่นพวกเธออาจจะยังไม่รู้จัก   แต่เธอจะได้พบเขาทุกครั้งถ้าเรายังทำงานพลาดกันอยู่อย่างในวันนี้    ทั้งหมดนั่นมีผู้อำนวยการศูนย์ทะเบียนประวัติวิญญาณ   ผู้อำนวยการศูนย์ลิขิตชะตามนุษย์  และผู้บังคับการหน่วยสรรหาวิญญาณ  จากการตรวจสอบประวัติของกองทะเบียนวิญญาณนั้นมีข้อมูลที่ตรงกับเราอยู่ว่าชายคนนี้คือนายสินธุ   กาศเจริญ  อายุ ๒๘ ปี  มีอาชีพเป็นจิตรกร  เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่จังหวัดเชียงใหม่  ประเทศไทย   ยมฑูตจากหน่วยสรรหาวิญญาณได้ไปรับวิญญาณจากห้องดับจิตของโรงพยาบาลสวนดอกเมื่อวานนี้และส่งต่อหน่วยขนส่งวิญญาณและพิธีการ   เมื่อหน่วยขนส่งเห็นว่าญาติๆทำพิธีมาอย่างถูกต้องก็ปล่อยผ่านมาถึงเรา   ทุกอย่างควรจะเรียบร้อยดี  แต่ศูนย์ลิขิตชะตามนุษย์บังเอิญสุ่มตรวจสอบซ้ำพบว่าเขายังไม่ถึงฆาตจริงจึงรีบแจ้งไปทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง   แต่เขาก็เดินทางมาถึงที่นี่เสียก่อนแล้ว” “ถ้าอย่างนั้นทำไมไมล้างความจำเขาเกี่ยวกับที่นี่แล้วส่งกลับไปล่ะครับ” ภูติตนหนึ่งส่งเสียงมาจากด้านหลังของกลุ่มภูติมุง “เราควรจะทำอย่างนั้น   แต่ ..ไม่มีทางทำได้เสียแล้ว   หน่วยขนส่งวิญญาณและพิธีการแจ้งมาว่าญาติได้ตัดสินใจเผาร่างเขาไปแล้วเมื่อสักไม่กี่นาทีที่ผ่านมา   อย่าลืมว่าเวลาบนโลกมนุษย์หนึ่งสัปดาห์เท่ากับเวลาบนนี้เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น”  มาดามลิกซ์อธิบาย “งั้นเขาก็ตายแล้วจริงๆนะสิคะ” ยมฑูตสาวอีกตนทำหน้าไม่เข้าใจ “เราก็จัดการต่อเหมือนวิญญาณทั่วไปได้แล้ว” “ไม่ใช่อย่างนั้น   มันไม่เหมือนกัน   ที่ฉันอยากจะบอกคือร่างกายเขาหมดสภาพไปแล้ว   แต่วิญญาณยังไม่ถึงเวลาที่จะเรียกได้ว่าตาย   ศูนย์ลิขิตชะตามนุษย์บอกว่าชายคนนี้วิญญาณของเขาจะยังอยู่ในสภาพคนมีชีวิตไปได้อีกหลายสิบปี” บิชอพซอมบ์เมื่อเห็นว่าเหล่าภูติในท่าเทียบโลงเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ไปต่างๆนาๆก็กระแอมครั้งหนึ่งพอให้ทุกตนเงียบแล้วเสริมว่า  “ในอดีตเท่าที่ผ่านมาที่ปรากฎว่าเคยมีมนุษย์พลัดหลงมาที่นี่บ้างนั้นเราสามารถล้างความจำเขาและส่งกลับไปได้เหมือนเดิม   เพราะโดยมากร่างกายของเขายังไม่ถูกทำลาย   ทำให้มนุษย์พบกับปรากฎการ์ตายแล้วฟื้นได้ในบางคน   แต่เวลานี้เราพบกับปัญหาการตายที่สูงขึ้นมากจนไม่สามารถตรวจได้ทัน   เอาละ ..นั่นคือปัญหาที่เกิดขึ้นแล้ว   ปัญหาก็คือเราจะทำยังไงกับเขาต่อไปมากกว่า   ฉันตัดสินใจจะส่งชายคนนี้ไปสอบสวนที่ศูนย์ทะเบียนประวัติวิญญาณก่อน   จากนั้นส่งไปที่ศาลาว่าการวิญญาณ   เมื่อท่านยมบาลซีนายได้อ่านข้อมูลต่างๆแล้วท่านก็จะสั่งการต่อไปเอง” ภูติทุกตนพยักหน้าเห็นด้วย   สินธุถูกควบคุมตัวขึ้นไปบนรถม้าโดยมีภูติทหารล้อมหน้าหลังและขี่แร้งบนฟ้าคุมไว้หนาแน่น  ยมฑูตจำนวนหนึ่งถูกสั่งให้ติดตามไปด้วยเพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดีจนกว่าท่านยมบาลจะมีคำสั่งอะไรออกมา   น่าแปลกที่แม้ว่าทุกอย่างจะดูค่อนข้างสับสน แต่ชายหนุ่มกลับไม่ปริปากส่งเสียงสักคำ และเมื่อขบวนรถม้าพร้อมกับภูตินับร้อยตนเคลื่อนออกจากท่าเทียบโลงไปตามถนนสายแคบๆนั้นแล้ว   มาดามลิกซ์ก็เรียกชลรีชากับยมฑูตใหม่อีกสองตนที่ประจำอยู่ท่าเทียบโลงเดียวกันไปคุยด้วยในห้องทำงานของหล่อนทันที ห้องทำงานของมาดามลิกซ์อยู่สุดทางเดินอาคารสถานีท่าเทียบโลง   การจัดวางและตกแต่งภายในบ่งบอกได้ว่าหล่อนเป็นคนเจ้าระเบียบอย่างที่สุด    ชลรีชารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะดูจากความสะอาดเรียบร้อยแล้วเธอคิดว่าห้องนี้ไม่น่าจะเป็นห้องทำงานของมาดามลิกซ์ที่มีภาระยุ่งยากตลอดทั้งวันได้เลย “พวกเธอสามตนถึงจะเป็นยมฑูตฝึกหัด  แต่ก็อยู่ในเหตุการณ์เมื่อครู่ครบทุกตน   ชลรีชาอาจจะตามมาทีหลัง   แต่ก็ถือว่าทันได้ฟังว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว   ฉันก็จะไม่อารัมภบทอะไรอีก   แต่จะลองทดสอบพวกเธอดูว่าถ้าเธอเป็นท่านยมบาลพวกเธอจะตัดสินเรื่องนี้ยังไง   ฉันมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว   เธอคิดว่าไงเกรเทล” มาดามลิกซ์หันไปมองยมฑูตสาวผมทองที่นั่งเก้าอี้ตนแรก “ง่า .  ก็คงไม่มีอะไรพิเศษมั้งคะ   พิจารณาจากความดีความชั่วตามปกติแล้วส่งต่อไปยังภพภูมิที่เหมาะสมเท่านั้น” ยมฑูตสูงวัยส่ายหัว “ไม่ใช่ ..ฉันบอกเธอแล้วไงเกรเทล  ว่าเขายังไม่ตาย  เราจะทำกับเขาเหมือนคนที่ตายแล้วไม่ได้   จำไว้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่แต่ไม่สามารถกลับเข้าร่างของตนได้อีกแล้ว   แล้วเธอล่ะรูบี้”   หล่อนหันมาถามยมฑูตหนุ่มผิวดำผมหยิกที่นั่งถัดมา   “ถ้าไม่มีร่างให้กลับไปแล้วก็ส่งเขาไปอยู่ในร่างใครก่อนก็ได้ที่วิญญาณเจ้าของเพิ่งออกไปแล้วก็รอจนกว่าเจ้าหนุ่มนี่จะหมดอายุจริงๆแล้วค่อยพากลับมาก็ได้นี่ครับ” สีหน้าของมาดามลิกซ์ส่ออาการผิดหวังเล็กน้อยกับคำตอบ   แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าทุกตนยังเป็นยมฑูตใหม่และอ่อนประสบการณ์เอามากๆก็คลายความเครียดลง  “ไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้องแน่ๆ   เธอจะเอาวิญญาณใครไปใส่ในร่างคนอื่นมั่วๆไม่ได้   เธอจะรู้สึกยังไงถ้าเธอเป็นมนุษย์ที่ญาติของเธอตายไปแล้ว   แต่อยู่ๆเขาก็ลุกขึ้นมามีชีวิตได้อีก แต่คราวนี้ไม่รู้ว่าเป็นใครมาอยู่ในร่างญาติของเรา   พวกเธอคงเห็นแล้วว่าแค่การตัดสินใจเล็กๆของเราก็ทำให้โลกมนุษย์วุ่นวายได้มากๆ   ถึงแม้ว่าพวกเราจะอยู่คนละฝ่ายกับมนุษย์ แต่พวกเรามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบต่อกฎของธรรมชาติ   ไม่ใช่แหวกกฎของมัน   เอาละชลรีชา   แล้วเธอจะตอบว่าอะไรดี” ชลรีชากับรูบี้และเกรเทลมองตากันไปมาท่ามกลางความอึดอัดนั้น   มาดามลิกซ์มักจะมีวิธีสอนงานที่แปลกประหลาดกว่าบรรดาพี่เลี้ยงภูติฝึกหัดใดๆทั้งหมดในปรโลกนี้   อย่างน้อยก็เป็นการสอนท่ามกลางบรรยากาศที่ไม่อบอุ่นเอาเสียเลย “หนูคงจะให้เขาเป็นตัวอย่างศึกษาของคณะมรณศาสตร์มหาวิทยาลัยจิตกาธานไปก่อน  โดยมีพวกเราควบคุมใกล้ชิดจนกว่าวิญญาณเขาจะหมดสภาพการมีชีวิตถึงค่อยจัดการล้างความจำแล้วก็พิพากษาตามผลกรรมต่อไปค่ะ   หนูจำได้ว่าตอนเรียนหนังสื่ออยู่ที่นั่นเราไม่เคยมีตัวอย่างศึกษาที่เป็นคนจริงๆเลย”   รองผู้บังคับการท่าเทียบโลงแรกรับวิญญาณทำหน้าฉงนเล็กน้อยกับคำตอบของชลรีชา   นั่นแปลว่าไม่มีคำตอบของใครในยมฑูตทั้งสามตนนี้ที่ตรงกับความคาดหมายของหล่อนเลย   แต่ก็สมควรแล้วที่จะเป็นอย่างนั้น   เพราะนี้คือเหตุการณ์ที่แทบจะไม่เคยเกิดขึ้นเลยในปรโลก   การถกเถียงเรื่องจะจัดการอย่างไรกับวิญญาณหลงโลกนี้จึงไม่ต่างกับการถกเถียงที่ไม่มีวันจบ “ท่านบิชอพซอมบ์โทรจิตมาแจ้งฉันเมื่อกี้ว่าจ่าศาลที่ศาลาว่าการวิญญาณรับเรื่องวิญญาณของนายสินธุไว้แล้ว   การพิจารณาคดีจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ตอนเก้าโมงตรง   ฉันอยากให้พวกเธอทั้งสามไปกับฉันที่นั่นด้วย   นี่ถือเป็นการเรียนรู้งานที่หาไม่ได้ง่ายๆเลย   ฉันยังไม่บอกพวกเธอหรอกว่าฉันคาดเดาคำตัดสินไว้ยังไง   แต่ฉันเองก็อยากรู้ว่าในบรรดาคำตอบของพวกเราทั้งสี่ตนนั่นจะมีคำตอบของใครที่ตรงหรือใกล้เคียงที่สุด   เอาละ   หมดเรื่องแล้ว   เจอกันวันพรุ่งนี้”  มาดามลิกซ์เหมือนพยายามจะยิ้มให้ลูกน้องและลูกศิษย์   แต่ที่เห็นกลับเป็นท่าทางเฉยเมยเย็นชาเหลือเกิน รูบี้  ชลรีชา และเกรเทลเดินออกจากห้องทำงานนั้นเงียบๆ   ทันทีที่ก้าวพ้นอาคารสถานีของท่าเทียบโลงออกมาได้ ทุกตนก็ต่างทำท่าเป่าลมโล่งใจเสียงดัง   และพากันเดินไปยังขบวนรถม้าคันที่กำลังจะออกเดินทางกลับไปยังมหานครสัมปรายภพทันที   บนฟ้าเหนือท่าเทียบโลงยังมีฝูงแร้งของภูติทหารบินวนเวียนไปมาอยู่หลายตัวเพื่อหาวิญญาณที่อาจจะหลงมาอีก  แต่ชลรีชาเชื่อว่าหลังจากวันนี้คงอีกนานเหลือเกินกว่าจะมีเหตุการณ์แบบเดียวกันนี้เกิดขึ้น   “สงสัยจริงๆว่ามาดามลิกซ์เคยมีช่วงเวลาที่มีความสุขบ้างไหมนะ   สักช่วงนาทีก็ได้ที่จะได้เห็นหน้าของเขายิ้มสักนิด” รูบี้ยืดแขนบิดขี้เกียจเมื่อรถม้าออกตัว   ร่างของเขาดูผอมเสียจนชลรีชาเดาว่าเขาอาจจะเป็นเด็กหนุ่มสักคนในทวีปแอฟริกาที่พบกับภัยสงครามและความอดอยากในเวลาสุดท้ายของชีวิตก่อนที่จะมาที่นี่ “ไม่มีทางเลยรูบี้” เกรเทลแย้งโดยไม่หันมาสบตาผู้ถาม   เธอถอดผ้าคลุมผมสีดำทรงแหลมของยมฑูตออกเผยให้เห็นผมสีทองหยิกสลวย   เหมือนกับเคยได้ยินมาจากใครที่ไม่ใช่เจ้าตัวเล่าว่าเกรเทลเคยเป็นนักเรียนไฮสคูลแห่งหนึ่งในโปแลนด์ที่เสียชีวิตจากอาการจับหืดอย่างหนักจนหายใจไม่ออก   หลักฐานที่พอจะเชื่อได้คือริมฝีปากสีเขียวของเธอที่บอกถึงอาการขาดอากาศหายใจ   “กว่าที่ภูติตนหนึ่งๆจะเป็นยมฑูตชั้นสูงได้  จะต้องฝึกฝนอย่างหนักหนามาก   และต้องฝึกการละทิ้งอารมณ์ด้วย   หมายความว่ายมฑูตชั้นสูงนั่นจะต้องไม่ยินดียินร้ายในอะไรเลย   ถ้าเธออยากจะมีตำแหน่งอย่างมาดามลิกซ์หรือบิชอพซอมบ์  เธอก็ต้องกลายเป็นภูติแก่ๆหน้าตายอย่างนั้นแหละ   อยากเป็นไหมล่ะ”   รูบี้ส่ายหัวดิกแทนคำตอบ   ชลรีชารู้ดีว่าเขายังเป็นภูติหนุ่มที่ร่าเริงและไม่มีทางที่จะยอมเป็น ‘รูบี้หน้าตาย’ แน่นอน   เธอกับรูบี้และเกรเทลพบกันที่ท่าเทียบโลงแห่งนี้เมื่อสามเดือนก่อน   ในฐานะยมฑูตฝึกหัดที่เพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยจิตกาธาน เวลาสามเดือนที่ผ่านมา                ท่ามกลางบรรยากาศทึบทมึนของสถานที่และความไร้อารมณ์ระหว่างหมู่ยมฑูตทำให้ทั้งสามตนสนิทสนมกันอย่างรวดเร็วและรู้จักกันมากกว่าที่เคยเป็นมาในตอนเรียนหนังสือที่มีภูติหนุ่มสาวร่วมชั้นเรียนด้วยหลายร้อยตน “ฉันก็ไม่อยากเป็นภูติตายด้าน” ชลรีชาขยับตัวหยิบห่อผ้าสีขาวออกจากกระเป๋าเสื้อคลุมดำนั้นมาแกะสายสิญจน์ที่ห่ออยู่ออก  “หลังจากชีวิตที่โลกมนุษย์   เราก็ยังมีชีวิตที่ปรโลกนี้อีก   ไม่รู้ว่าหลังจากปรโลกนี้แล้วจะมีโลกไหนรอรับพวกเราอยู่อีกหรือเปล่า   พวกเราดูๆไปก็เหมือนปลาที่ว่ายวนเวียนอยู่ในบ่อแล้วก็ถูกจับย้ายบ่อไปเรื่อยๆ   ฉันจำชีวิตของตัวเองตอนเป็นคนไม่ได้   และคงจะจำเวลาที่มีความสุขอยู่กับพวกเธอไม่ได้ถ้าได้ไปโลกหน้าอีก   เพราะงั้นใช้เวลาที่นี่ให้มีความสุขที่สุดดีกว่า   เอ้านี่ .. ขนมเถ้าอัฐิ   รุ่นพี่ที่ศาลาว่าการวิญญาณเขาทำมาให้แจกกันกิน   หวานแสบคอหน่อยนะ”   รถม้าขึ้นมาถึงสันเขาอันสูงชันแล้ว   ภาพมหานครหลังความตายค่อยๆปรากฎเลือนรางหลังม่านหมอก   รูปปั้นฤาษีชราถือตะเกียงยังยืนตระหง่านบนสะพานทางเข้าเมืองอย่างซื่อสัตย์ชั่วนาตาปี   ชีวิตของภูติทุกตนในปรโลกยังคงดำเนินไปตามปกติภายใต้ท้องฟ้าสว่างสีชมพูอมม่วงนี้   ชลรีชาป้อนขนมผงอัดสีขาวเข้าปากเคี้ยวพลางนึกถึงวิญญาณของชายหนุ่มที่หลงมากับสายน้ำของปรโลก   สงสัยนักว่าที่นี่จะทำอะไรกับเขาต่อไปหลังจากที่ท่านยมบาลตัดสินคดีในวันพรุ่งนี้   รูบี้เริ่มเล่าเรื่องตลกสัปดนที่ฟังต่อๆกันมาสมัยเรียนโดยมีเกรเทลหัวร่องอหายอยู่ข้างๆ   ชลรีชาถูกบรรยากาศเฮฮานี้พาให้ยิ้มไปด้วย   แม้จะไม่มีกระจกส่องดูหน้าตัวเอง   แต่ชลรีชาก็รู้สึกว่าใบหน้ายิ้มของเธอตอนนี้คงจะดูดีที่สุดและใกล้เคียงกับใบหน้าของมนุษย์ที่สุดแล้ว     . จากคุณ : ธามาดา - [ 10 เม.ย. 47 21:27:12 A:203.151.206.81 X:203.155.224.1 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หวัดดีครับ  ที่จริงผมตั้งใจจะโพสต์เรื่องสัปดาห์ละตอน (มี13ตอน+ภาคผนวก1ตอน)  แต่ไปๆมาๆมีอีเมลล์มาขอตอนที่สองเลยหลายฉบับเพราะบอกว่าอ่านสัปดาห์ละตอนอารมณ์ค้าง  ก็เลยจัดห้าย....  ที่จัดให้สัปดาห์ละตอนก็ไม่มีเหตุผลอะไรมากกว่าต้องการจะถ่วงเวลาผู้อ่านไว้ ^_^ เนื่องจากภาค2ยังไม่ได้ลงมือเขียนสักตัวเลย  กลัวว่าจะทิ้งช่วงนานเกินไปครับ  แต่ก็ไม่เป็นไร  มีคนอยากอ่านคนเขียนก็อยากโพสต์ให้ได้เหมือนกันครับ  เชิญอ่านแก้กลุ้มได้เลยครับ จากคุณ : ธามาดา - [ 10 เม.ย. 47 21:35:40 A:203.151.206.82 X:203.155.224.1 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดีจัง ได้อ่านตอนต่อแล้วอ่ะ จากคุณ : กริช - [ 10 เม.ย. 47 21:54:38 A:203.151.206.81 X:68.107.128.191 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาอ่านต่อค่ะ เป็นนิยายที่มีไอเดียแปลกแหวกแนวจริง ๆ...^_^ จากคุณ : กระวาน - [ 10 เม.ย. 47 21:59:28 A:203.151.206.81 X:62.134.116.149 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สำหรับ เมดูซ่าและอ้ายบุญยืนที่เข้ามาอ่านแต่ไม่ชอบเซ็นชื่อเยี่ยม(ซักกะเรื่อง  ติดต่อทางเมลล์อย่างเดียว) ปลายเดือนนี้ผมจะขึ้นมาที่เชียงใหม่ถิ่นเก่า(อีกแล้ว) จะได้ฤกษ์เปิดตัวฉบับเต็มกับแผ่นCDที่มีครบทั้ง14ตอนตามที่ขอนะครับ รบกวนฝากบอกหรือฝากให้น้องโอ๋เขาด้วยนะครับ จากคุณ : ธามาดา - [ 10 เม.ย. 47 22:15:00 A:203.151.206.82 X:203.155.224.1 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาดามลิกซ์น่าจะบอกนะว่าคำตอบของตัวคืออะไร จากคุณ : scottie - [ 11 เม.ย. 47 08:33:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ช่วงตอบคำถามจากทางบ้าน คุณกริช คุณกระวาน และคุณScottie ยังเป็นแฟนนิยายเจ้าเก่าที่มาติดตามเช่นเคย ขอบคุณมากครับ (รับขนมจีบซาละเปาเพิ่มไหมฮะ) คุณกริช - งั้นตอนที่สามกำหนดโพสต์เวลาสองสามทุ่มคืนวันศุกร์ที่จะถึงนี้แล้วกันนะครับ คุณกระวาน - ความแหวกแนวเป็นโจทย์ข้อแรกที่ผมคิดตั้งแต่ตอนที่ลงมือเขียนอักษรตัวแรกเลยครับ ตอนนี้นิยายแฟนตาซีมีแบบจักรๆวงศ์ๆเพียบแล้ว แต่จะมีให้ครบทุกรสชาติ รัก แค้น ปริศนา ระเบิดภูเขาเผากระท่อม ฯลฯ เรื่องจะค่อยๆขมวดตัวไปเองเมื่อเวลาผ่านไปครับ คุณ Scottie - เจ้าเก่าของจริง ผมคงตอบแทนมาดามลิกซ์ไม่ได้ครับว่าหล่อนคิดอะไรอยู่  แต่ไม่แน่ว่าหล่อนอาจจะบอกหรือเผลอหลุดออกมาทีหลังก็ได้น้า และสำหรับเพื่อนนักอ่านที่แวะเวียนเข้ามาก็สามารถลงชื่อเยี่ยมได้นะครับ ไม่ต้องเขิน หรือถ้าจะบอกต่อให้เพื่อนๆที่ชอบอ่านเรื่องแบบนี้(คอเดียวกัน)มาอ่านด้วย ก็เป็นการกรุณามากครับ จากคุณ : ธามาดา - [ 11 เม.ย. 47 11:04:37 A:203.151.206.82 X:203.155.224.236 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เหอ เหอ ทีแรกก็ตกใจอยู่ที่เห็นชื่อเรื่อง เลยเก็บลงเครื่องไปอ่านเฉยๆ ที่แท้ก็พี่เรา.... จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 12 เม.ย. 47 20:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนที่๐กับ๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2753239/W2753239.html "ใบหน้ายิ้มที่ใกล้เคียงกับมนุษย์ที่สุดแล้ว.." ไม่อยากจะจินตนาการใบหน้าภูติตนอื่นเลยค่ะ บรื๋อ.. จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 25 พ.ค. 47 15:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนที่๓ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2766241/W2766241.html :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 25 พ.ค. 47 15:55:49 ]