=|| _ Untitled _ ||= ไม่มีชื่อเรื่อง .... ตอนที่ 3

    แม็คขี่มอเตอร์ไซต์มาจอดที่หน้าคฤหาสน์หลังหนึ่ง ซึ่งใหญ่โตพอที่จะเอาบ้านของเขายัดเข้าไปได้ 10 หลัง ประตูรั้วนั้นตกแต่งอย่างมีสไตล์แบบยุโรปในยุคกลาง ตัวคฤหาสน์นั้นก็เป็นสีครีมอ่อนๆ ดูสวยงามมาก เมื่อแสงไฟภายในสวนส่องกระทบ ไหนจะสวนซึ่งได้รับการดูแลอย่างดี จัดแต่งไว้อย่างสวยงาม ส่วนบริเวณบ้านไม่ต้องพูดถึง แค่มองจากหน้าประตูรั้ว ก็ใหญ่พอที่จะแข่งกีฬาได้แล้ว แม็คไม่แปลกใจเท่าใดนักที่เห็นบ้านของพิมพ์ใหญ่ขนาดนี้ เพราะรู้มาจากเพื่อนที่ชื่อทศว่า พ่อของพิมพ์รวยมาก เป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่ๆ หลายแห่งในประเทศ รวมถึงเป็นหุ้นส่วนกิจการใหญ่ๆ ในต่างประเทศอีกด้วย แต่คิดไม่ถึงว่าจะใหญ่ระดับพระราชวังขนาดนี้  พิมพ์เห็นแม็คตะลึงไปที่เห็นบ้านของเธอ จึงอดขำกับท่าทางของเขาไม่ได้

         “พี่แม็คคะ เข้าไปในพักดื่มน้ำในบ้านก่อนสิคะ ขี่รถมาเหนื่อยๆ ถือว่าไปเยี่ยมชมบ้านน้องสาวคนใหม่ก็ได้ เดี๋ยวพิมพ์ให้ลุงชัดเอารถมอเตอร์ไซต์ไปเก็บให้นะ … ลุงชัดดด” พิมพ์พูดเองเออเองไปเสียหมด แม็คก็ไม่ได้ขัดอะไร  เพราะตัวเขาก็อยากเห็นข้างในของคฤหาสน์หลังนี้เหมือนกัน จนทำให้ลืมเรื่องของนัทที่เขาสงสัยอยู่ทั้งหมดไปเลย

         “ไปค่ะ พี่แม็ค เข้าบ้าน” พิมพ์ดึงแม็คเข้าไปในบ้าน


         ระหว่างที่แม็คเดินไปตามทางเดินของคฤหาสน์ เขาก็สังเกตเห็นรูปปั้นขนาดเท่าคนจริงอยู่ตรงกลางของน้ำพุที่อยู่ตรงด้านหน้าของคฤหาสน์ แม็คเกิดความสงสัยระคนประหลาดใจในรูปปั้นนั้น จึงลองถามพิมพ์ดู

         “น้องพิมพ์ครับ รูปปั้นนั้นเป็นใครเหรอครับ” พิมพ์มองไปทางที่แม็คพยักพเยิดไป แล้วร้องอ๋อ

         “คุณปู่ของพิมพ์เองแหละค่ะ  ตอนยังมีชีวิตอยู่ ท่านทำคุณงามความดีไว้เยอะ พอเสียไป ทั้งคุณพ่อของพิมพ์ เพื่อนๆ แล้วก็คนที่เคยได้รับความช่วยเหลือจากคุณปู่จนได้ดี ก็เลยร่วมกันสร้างรูปปั้นซึ่งเป็นตัวแทนของคุณปู่ขึ้นมาน่ะค่ะ เพื่อให้รู้ว่า คุณปู่ไม่เคยจากเราไปไหน” แม็คพยักหน้าเข้าใจ   สักพักก็มาถึงประตูคฤหาสน์  พิมพ์เปิดประตูเข้าไปอย่างเคยชิน ต่างจากแม็คที่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าประตูไม่ยอมเข้าไป

         “เข้ามาสิคะ พี่แม็ค แม่พิมพ์รออยู่นะ” พิมพ์อมยิ้มกับท่าทางของแม็ค แม็คหัวเราะแหะแหะ และก็เดินตามพิมพ์เข้าไป

         
         ภายในคฤหาสน์ยิ่งตกแต่งได้ยอดเยี่ยมเข้าไปใหญ่ เรียบๆ แต่ดูสวยงามและสะอาดตาเป็นอย่างยิ่ง  ผนังเป็นสีครีมอ่อนๆ เหมือนตัวบ้านข้างนอก ตามทางเดินมีภาพสีน้ำเรียงรายสลับกับเซรามิกชิ้นงามกันเป็นทิวแถว ทำเอาแม็คอยากจะพบกับเจ้าของบ้านหลังนี้เร็วๆ ซะแล้ว เห็นพิมพ์บอกว่า พ่อของเธอมักจะไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะต้องไปดูงาน คุมงาน ที่กิจการต่างๆ บ่อยครั้ง บางทีไม่ได้กลับมาที่บ้านเป็นเดือน ตอนนี้เจ้าของบ้านก็คือแม่ของเธอ  นั่นเอง

         ทั้งคู่ใช้เวลาไม่นานนักก็มาถึงห้องโถงใหญ่  ภายในห้องนั้นมีผู้หญิงเกล้ามวยผมคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่ที่เก้าอี้นวม บุด้วยกำมะหยี่สีดำ ดูท่าจะเป็นแม่ของพิมพ์

         “คุณแม่คะ พิมพ์กลับมาแล้วครับ” หญิงคนนั้นค่อยๆ หันมาอย่างช้าๆ และเมื่อเธอหันมา แม็คถึงกับอึ้ง เพราะเขายังจำใบหน้าผู้หญิงคนนี้ได้ดี ภารดา คนที่เขาเคยเรียกว่า ‘ แม่’ เมื่อ 10 กว่าปีก่อน แต่ดูท่า เธอจะจำเขาไม่ได้

         “ชื่ออะไรเหรอเราน่ะ” ภารดาถามแม็คด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความใจดี

         “ชื่อ มนัส ครับ” ผู้ที่เป็นแม่ของทั้งพิมพ์และแม็คพยักหน้าเบาๆ

         “ชื่อเล่นชื่อ พี่แม็ค ค่ะคุณแม่” คราวนี้ภารดาชะงักไปเล็กน้อย และเมื่อดูเค้าโครงหน้าดีๆ ก็นึกถึงลูกชายที่ตนเคยทิ้งไปเมื่อ 10 กว่าปีก่อนทันที ช่างมีความละม้ายคล้ายกันมาก หล่อนพึมพำชื่อแม็คเบาๆ เพราะชื่อนี้หล่อนเป็นคนตั้งเอง ตอนแม็คเกิดได้ 2 อาทิตย์

         “ชื่อจริงชื่อ มนัส ชื่อเล่นชื่อ แม็ค …” พิมพ์งงกับแม่ตัวเอง

         “มีอะไรกับชื่อพี่แม็คเหรอคะคุณแม่” ภารดาโคลงศีรษะกับลูกสาว เป็นเชิงปฏิเสธว่าไม่มีอะไร

         “ไม่มีอะไรหรอกจ้ะพิมพ์ เออนี่ แล้วพ่อของเราเป็นยังไงบ้างล่ะ” ตอนนี้แม็คมีสีหน้าเรียบเฉย ต่างจากเวลาปกติที่เขามักจะร่าเริงและยิ้มอยู่ตลอดเวลา

         “สุขสบายดีครับ ยังไม่ตาย ถึงจะไม่รวยล้นฟ้าแบบคุณ แต่ก็พอมีพอกินครับ” ภารดาถึงกับอึ้งกับคำตอบของแม็ค พิมพ์ผู้ไม่รู้อะไรเลยงงเป็นไก่ตาแตก แต่เธอก็รู้ดีว่าไม่ควรถาม จึงนั่งฟังแม็คและแม่ตน สนทนากันเงียบๆ

         “เหรอจ๊ะ เห็นยัยพิมพ์พูดถึงเธออยู่บ่อยๆ ว่าเป็นนักกีฬาบาสเกตบอกของโรงเรียน ใช่มั้ยจ๊ะ”

         “ใช่ครับ” แม็คตอบห้วนๆ ทำเอาบรรยากาศเงียบไปอีกครา มาอึกทึกอีกครั้งเมื่อมีเสียงที่แม็คคุ้นหูดังขึ้นที่ทางเข้าห้องโถง เสียงของคนเวอร์ๆ ที่เขาเกลียดขี้หน้า แม็คหันไปดูต้นเสียงทันที และทำให้เขาต้องอึ้งอีกครั้งเมื่อผู้หญิงที่มากับชายต้นเสียงปรากฏตัวขึ้น …

    จากคุณ : +-=-บางคน-=-+ - [ 11 เม.ย. 47 13:01:42 ]