จะผิดไหม ถ้าหัวใจรักคนมีเจ้าของ

    มันไม่ใช่ที่ที่ฉันควรจะอยู่ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของฉัน เสียงของกระซิบที่พร่ำเตือนพร่ำบอกหัวใจอันดื้อดึงเป็นรอบที่ไม่อาจนับได้ แต่ไม่ว่าจะพร่ำบอกเพียงไรเจ้าหัวใจก็ยังไม่เข็ด มันยังดื้อด้านพาตัวเองให้มาเจ็บปวดกับภาพที่เห็น น้ำตาแห่งความเสียใจที่หลั่งไหลอยู่ภายในอก เป็นผลแห่งความดื้อของหัวใจ แต่เมื่อมีโอกาสเมื่อไร ก็ขอได้เพียงอยู่ใกล้ๆ ได้เพียงแค่มองเห็น ได้ยินเสียง แล้วถึงแม้ว่าอีกไม่นานถัดมามันจะนำพาความเจ็บปวดมาให้เพียงใด  ก็พร้อมจะทน

    มันคงไม่เจ็บปวดขนาดนี้ ถ้าเขา...ไม่ใช่คนรักของเพื่อน

    มันคงไม่เจ็บปวดขนาดนี้เมื่อเขา...ดีต่อฉันเหลือเกิน...ในฐานะเพื่อนสนิทของแฟน

    มันคงไม่เจ็บปวดขนาดนี้...ถ้าฉันจะไม่เห็นภาพบาดตาบาดใจทุกวัน

    และมันคงไม่เจ็บปวดขนาดนี้ถ้าฉันรักพวกเขาน้อยลง

    เนย...เป็นเพื่อนสนิทของฉัน เพื่อนที่แสนดี มีน้ำใจ ความร่าเริงช่างพูดช่างคุยของเนย ทำให้คนอยู่ใกล้สนุกและพร้อมจะพูดคุยกับเธอเสมอ เนยเป็นคนที่ทำให้ฉันรู้จักความหมายของคำว่าเพื่อน หลังจากที่ต้องอยู่คนเดียวมาเนิ่นนาน ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ฉันเป็นคนเก็บตัว ฉันคุยไม่เก่ง เป็นคนที่สนิทกับใครยาก แต่เมื่อได้รู้จักเนยคนร่าเริง คนแรกที่เขามาคุยกับฉัน เป็นห่วงเป็นใยฉัน ฉันดีใจที่ได้เจอเนย ฉันยอมรับกับตัวเองอย่างไม่อายเลยว่าฉันอยากเป็นอย่างเนยบ้าง หลังจากที่เราทั้งคู่สนิทสนมกัน ฉันเริ่มเปิดหูเปิดตามากขึ้น ฉันมีเพื่อนมากขึ้น ใช่ นั่นเป็นเพราะเนย เนยมีเพื่อนเยอะ และเผื่อแผ่เพื่อนมาถึงฉันด้วย เพื่อนที่ฉันไม่เคยมี ฉันเริ่มพูดคุยเก่งขึ้น แต่ยังไม่เก่งเท่าเนยหรอกนะ

    ปลาย...ผู้ชายที่ฉันรัก ฉันรู้จักกับปลายก่อนเนย เพราะเราเรียนอยู่คณะเดียวกัน ปลายเป็นคนมีน้ำใจ และเป็นคนช่วยฉันยามที่ถูกรุ่นพี่ว้ากตอนรับน้องจนร้องไห้ นั่นทำให้ทั้งเพื่อนและรุ่นพี่แซวว่าปลายชอบฉัน แต่ฉันรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะสายตาของปลายยามที่มองฉันคือสายตาที่มีไว้มองเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งต่างกันราวฟ้ากับเหวยามที่สายตาคู่นั้นมองมายังเนยเมื่อครั้งแรกที่ฉันแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน ใช่ แล้วหลังจากนั้นฉันนี่แหละที่ต้องมาเป็นกามเทพให้คนทั้งสอง ระหว่างยิงศรรักฉันก็แอบร้องไห้ จริงๆนะ  และหลังจากนั้นไม่นานงานของฉันก็สำเร็จด้วยดี เนยกับปลายกลายมาเป็นแฟนกัน ส่วนฉัน...ชะตากรรมของฉันเป็นได้เพียงแค่เพื่อนสนิทของทั้งสองคนเท่านั้น

    ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจของทั้งคู่(ซึ่งไม่รู้หรอกว่านั่นน่ะ เป็นความโหดร้ายอย่างหนึ่ง) เนยกับปลายมักชวนฉันไปด้วยเสมอๆ ด้วยกลัวว่าฉันเหงา เวลาไปกินข้าวกลางวันกัน พวกเขาก็ชวนฉันไปด้วย จะไปดูหนังกันก็มาชวนฉัน หลายครั้งที่ฉันปฏิเสธ ใครล่ะจะอยากไปเป็นก้างขวางคอคู่รัก อีกทั้งยังเหมือนมีหนามมาคอยทิ่มตำหัวใจทุกครั้งไปยามเห็นทั้งคู่เอกเอาใจกัน แต่หลายครั้งที่ความต้องการของหัวใจสั่งให้ไป ไปเพื่อเห็นรอยยิ้มของปลาย ถึงแม้คนข้างกายที่ทำให้เขามีรอยยิ้มเช่นนั้นจะไม่ใช่ตัวฉันก็ตามที

    จากคุณ : ดินสอสี พู่กัน ฯ - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 19:08:44 ]