ความคิดเห็นที่ 1 วันสงกรานต์ ทางเมืองไทยคงชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำที่สาดกันโครม ๆ ที่บ้านฉันนี่ก็พลอยแฉะไปด้วยน้ำฝนที่ตกลงมาพรำ ๆ ยังกับฝนเดือนหก อากาศไม่ดีจะให้ทำอะไรล่ะ ความเหงามันไม่เข้าใครออกใครนี่นา โทรศัพท์หาเพื่อนคุยสิ ถามได้ โทรไปบ้านเมืองไทย ก็เรื่องเดิม ๆ โทรหาเพื่อนสมัยเรียน เฮ้อ ไม่อยู่บ้าน โทรไปหาเพื่อนฝรั่ง กลุ้มใจจริง ต้องมานั่งฟังเพื่อนรำพึงรำพันถึงปัญหาครอบครัว โทรหาเพื่อนใหม่ทางเน็ตที่หลงกลให้เบอร์ไว้ดีกว่าเผื่ออาจจะอยู่บ้านหนีสงกรานต์ ภาวนาให้เขารับสายด้วยเถิด อุ๊ยรับจริง ๆ พี่แกเป็นชายเสียงนุ่มยิ่งกว่านักจัดรายการภาคดึก  ได้เหยื่อรายใหม่แล้ว ฉันคุยกับพี่เขาด้วยความรื่นเริงเหมือนกับคนรู้จักกันมานาน จนมาสะดุดใจคำที่พี่พูดว่า พระเวสสันดร คุยกันจนโทรศัพท์นี้เปียกไปด้วยน้ำลาย หายเหงา หายเหงา ทันตาเห็น จะเล่าเรื่องพระเวสสันดรให้ฟังคร่าว ๆ เรื่องมีอยู่ว่าพระเวสสันดรเป็นลูกกษัตริย์ที่ยอมสละราชสมบัติ โดยตั้งใจมุ่งบำเพ็ญธรรมอย่างเดียว โดยมีนางมัทรี และลูกสาวลูกชาย คือกัณหาและชาลี ติดตามมาอยู่ป่าถือเพศเป็นนักบวชด้วยกันทั้งครอบครัว มีขอทานเฒ่า รูปร่างอัปลักษณ์ชื่อชูชก ได้เอาเงินทองที่ขอทานมาให้แม่ของนางอมิตดาขอยืมไป เมื่อทวงเงินคืน แม่นางอมิตดาก็ไม่มีเงินให้ เลยยกลูกสาวขัดดอกให้เป็นเมียชูชก ตาเฒ่าชูชกนั้นหลงเมียสาวมากจนหน้ามือตามัว คอยโอ๋เอาใจเมียทุกอย่างตามที่นางจะขอ นางอมิตดานั้นเกลียดสามีแก่เหลือเกิน เพราะเล่าเหลาและสกปรก จึงออกอุบายกะว่าจะให้ชูชกตายเสียให้พ้นหูพ้นตาไป เลยบอกให้ชูชกไปขอลูกพระเวสสันดรมาเป็นทาสรับใช้ ตาแก่หนังเหนียวก็พาสังขารไปขอกัณหาชาลีมาจากพระเวสสันดรจนได้ กระทั่งรู้ไปถึงหูของปู่และย่าของเด็กน้อยทั้งสอง จึงได้เรียกให้ชูชกเข้ามาในวัง ชูชกเรียกร้องรางวัลมากมายพร้อมทั้งขออาหารที่ดีที่สุดของวังก็ถูกจัดมาเลี้ยงและมีสาววัยละอ่อนชาววังนั่งคอยป้อนคอยเอาอกเอาใจตาเฒ่าไปด้วย จนตาเฒ่าลืมสังขารตัวเองและด้วยความตะกละหรือเกรงใจสาวที่ป้อนก็ไม่รู้ ก็เลยกินซะจนท้องแตกตาย ส่วนพระเวสสันดรและนางมัทรีนั้นก็มีขบวนช้างม้าไปรับกลับเข้าเมือง อยู่กันด้วยความสุขสืบต่อมา พระเวสสันดรเรื่องย่อฉบับเดิมจบไปแล้ว แต่พระเวสสันดรนี่เป็นผู้ชายนะ ฉันเล่าเรื่องและถามสามีว่า "ที่รัก ถ้าใครมาขอฉันอย่างนั้นบ้าง คุณจะให้ไหม? " "ล้านฟรังส์ที่รัก " สามีตอบอย่างหนักแน่น โอ้โหคำตอบน่ารักมาก ค่าตัวตั้ง 30 ล้านบาทไทย วุ๊ย มีค่า มีค่า นี่ขนาดเมียยังล้านฟรังส์ แล้วลูกคงไม่ต้องถามถึง ตั้งแต่ลูกเกิดมา แม่มันก็ตกกระป๋องมาเป็นอันดับสอง สามีส่ายหัวไปมาเอ่ยภาษาแม่ของฉันออกมาอย่าชัดถ้อยชัดคำว่า "บ้า ๆ บอ ๆ" (คำเดียวที่พูดได้) อันที่จริงอยากอัดสามีให้ติดข้างฝานัก หนอยแน่ หันหลังกลับไปเล่นไพ่ในคอม ฯ ต่อเฉยเลย ฉันไม่ได้เป็นอันดับสองแล้ว กลายมาเป็นอันดับสามต่อจากคอมฯ ถึงฉันจะเป็นพระเวสสันดรไม่ได้ แต่ก็ทำตามได้ พระเวสสันดรสละเมียได้ ฉันก็สละสามีได้ ใครจะเอาบ้างล่ะ พระเวสสันดรสละลูกได้ ฉันก็สละลูกให้แม่และน้อง ๆ ที่กระหายอยากได้ลูกสาวนัก ฉันก็ยอมให้ แต่ลูกกับพ่อมันไม่ยอมเองน่ะ ช่วยไม่ได้ กดกาแฟ หยิบหนังสือถือไปหาความสงบในห้องน้ำหาความสงบดีกว่า สักพักพ่อตามมาดู พ่อออกไปลูกเข้ามาคุยเป็นต่อยหอย หาความสงบไม่ได้เลย มีลูกกวนตัวมีผัวกวนใจจริง อยากลองเป็นนางมัทรียกลูกยกผัวดูสักที หลับตาลงนึกภาพนางมัทรี โอ้โห คงลำบากพิลึก นางมัทรีสละเมืองมาอยู่ป่า ฉันก็สละเมืองกรุงฯ มาอยู่ป่าสวิส ฯสาบานได้ว่าป่าจริง ๆ สามีเธอสละใจ สละตัวบำเพ็ญภาวนา สามีฉันสละตัว สละใจเล่นไพ่ในคอมฯ ทั้งวัน นางมัทรีใช้ไม้กวาด กวาดบ้าน ฉันใช้เครื่องดูดฝุ่น นางมัทรีต้องซักผ้าด้วยมือ ฉันซักผ้าด้วยเครื่อง อบให้เสร็จ เธอต้องติดเตาเป่าถ่านจนหน้าดำเป็นปื้น ฉันหมุนเอาแก็กเดียว เธอต้องมานั่งล้างจาน ฉันใส่เครื่องล้าง เธอต้องตื่นก่อนนอนหลัง ฉันนอนก่อนตื่นหลัง โอ๊ย เวลาเธอจะถ่ายหนัก ต้องวิ่งเข้าป่า ใช้ใบไม้เช็ดก้นสากพิลึก แถมเย็นก้นเพราะลมโชยอีก ฉันนั่งส้วมอัตโนมัติ แค่กดปุ่มมีน้ำอุ่นที่ตั้งอุณหภูมิได้แถมเป่าลมอุ่นเพื่อให้แห้งอีกต่างหาก เธอติดตามสามี ฉันสามีตามติด รีบลืมตาขึ้นมาเพราะสียงลูกเสียงสามี มาเรียงหน้าสลอนอยู่ในห้องน้ำ ลูกสาวโผมากอดคอหอมแก้ม สามียื่นมือกดปุ่มน้ำล้างก้นและเป่าลม กดชักโครกให้ ปากก็บอกว่า "อากาศไม่ดีเลย ไม่ต้องทำกับข้าวหรอกแม่ ไปหาอะไรข้างนอกกินกันดีกว่า " พระเวสสันดรรุ่นใหม่ เอาใจเมียดีแท้ นางมัทรีกลับใจไม่ยกให้ใครแล้ว จากคุณ : นัทตี้ - [ วันเถลิงศก (15) 07:35:09 A:62.167.91.160 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 . จากคุณ : GTW - [ วันเถลิงศก (15) 08:00:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^^ จากคุณ : ศล - [ วันเถลิงศก (15) 11:23:03 A:202.57.168.63 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 หุหุ กลับใจนาทีสุดท้ายนี่เอง ไม่ยกให้ใครแล้ว นะ เกือบเชื่อ แน่ะ อิอิ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง - [ วันเถลิงศก (15) 15:42:39 A:202.129.13.196 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ที่เคยอ่านมา พระเวสสันดรไม่ได้จะสละราชสมบัตินะคะ แต่ที่ต้องออกไปอยู่ป่าบำเพ็ญเพียร เป็นเพราะโดนขับออกจากเมือง อันเนื่องมาจากได้พระราชทานช้างแก้วปัจจัยนาค คู่บ้านคู่เมืองให้แก่แคว้นกลิงคราษฎร์ เพราะท่านต้องการบำเพ็ญทานบารมีให้เต็ม เป็นพระชาติสุดท้ายที่จะบำเพ็ญให้ครบบารมีสิบค่ะ การบริจาคช้างนี้ ทำให้ชาวเมืองสีวีไม่พอใจ จึงเข้าเฝ้าพระเจ้าสัญชัย พระราชบิดาของพระเวสสันดร ให้ขับออกจากเมือง ฝ่ายพระนางมัทรี และบุตรธิดา ก็ขอติดตามไปด้วยค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ วันเถลิงศก (15) 16:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พระเวสสันดร (จำแลง) ดีๆ แบบนี้ นางมัทรียกให้ใครไม่ได้หรอกค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ วันเถลิงศก (15) 17:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นางมัทรีคนนี้ยุคไฮเทค โชคดีจัง จากคุณ : บัวสีน้ำเงิน - [ วันเถลิงศก (15) 18:02:54 A:192.168.4.202 X:203.170.159.209 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณGTW สวัสดีวันสงกรานต์ค่ะอาจารญ์ ไม่ได้ไปไหนหรือคะ และขอบคุณค่ะที่ส่งรูปอมยิ้มมาให้ คุณศล ยินดีต้อนรับเพื่อนใหม่หน้าจอค่ะ และขอบคุณที่เข้ามาอ่าน เขียนวิจารณ์คุยกันมาได้นะคะ คุณนุ่น ไม่เชื่อเหรอยังไง เชื่อเถอะขอให้เชื่อ ถ้าไม่เชื่อทำไมถึงไม่เชื่อ ต้องการคำตอบมากนะและคิดถึงมาก ๆ ด้วย คืนนี้จะได้เอาไปนอนหลับฝันดีไง คุณรสา รสา โอ้ดีจังที่บอกเล่าเรื่องสาเหตุของการถูกขับไล่ออกจากเมือง พี่ก็จำไม่ได้เหมือนกัน จำได้แต่ว่าต้องออกจากเมือง มันเคยอ่านมานาน นานมาก ๆ แล้ว คนอื่นจะได้รู้ด้วยได้ประโยชน์ดีจริง ขอนอกเรื่องหน่อย พี่โทรไปหา ไม่มีคนรับสายมีแต่ฝากข้อความนะ หวังว่ารสา คงสบายดีนะ คุณ scottie  เนอะใจเดียวกันเลย พี่ก็ไม่ยกให้ใครเหมือนกัน ขนาดไล่แล้วยังไม่ยอมไปเลยคิดดูแล้วกัน คุณบัวสีน้ำเงิน สวัสดีและยินดีต้อนรับเพื่อนใหม่ค่ะ จะว่าไปก็เรียกว่ามีความสุขดีค่ะ  ไม่กัดกันทะเลาะกัน เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันดี ใครหายไปคนก็เหงา เพราะเหตุนี้ถึงต้องเดินตามหากันแม้จะอยู่บ้านเดียวกัน จากคุณ : นัทตี้ - [ วันเถลิงศก (15) 19:29:19 A:62.167.113.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 แก้คำผิด คำว่า อาจารย์ค่ะ จากคุณ : นัทตี้ - [ วันเถลิงศก (15) 19:33:09 A:62.167.113.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 จบเก๋นะคะ ^ ^ ชอบจริงๆ สุดท้ายนางมัทรีก็ทิ้งไม่ลง อิอิ น่ารักจัง จากคุณ : เหมียว - [ วันเถลิงศก (15) 19:53:11 A:203.113.32.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 สงสัยคำนึงค่ะ...เล่าเหลาแปลว่าอะไร .... เล่าเรื่องได้ช่างเปรียบเทียบจัง... จากคุณ : กระวาน - [ วันเถลิงศก (15) 20:13:28 A:213.61.211.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12  อาจจะรำคาญแต่ถ้าไม่มาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆก็เหงา... แหม..อยากให้เมืองไทยฝนตกมั้งจัง ร้อนตับแล่บ หัวใจกระตุก สงกรานต์ของเรา เฮ้อ.....ร้อน!! จากคุณ : aZtec - [ วันเถลิงศก (15) 20:31:37 A:203.113.45.37 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 อิอิ ถ้ามีแบบนี้ก็ไม่ยกให้ใครเหมียนกัลล์ :) จากคุณ : โคอาร่า - [ วันเถลิงศก (15) 21:14:20 A:203.156.31.97 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 เล่าเหลานี่รู้สึกเป็นคำจีนแปลว่าคนแก่นะฮะ อย่างคำว่าเล่านั้งก็แปลว่าท่านผู้เฒ่า ผู้อาวุโส บางทีคนไทยก็ล้อกันว่าแก่(หรือเก่า)เหลาเหย่ยังงี้จะทำอะไรได้ เป็นต้น แย่จัง  หน้าก็จี๊นจีนพูดจีนม่ายล่ายเลย จากคุณ : ธามาดา - [ วันเถลิงศก (15) 21:42:59 A:203.155.226.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ นัทตี้ - ตอนนี้ผมอยู่ในระยะพักร้อนครับ กว่าจะกลับคงต้นเดือน พ.ค. ผมอยู่บ้านนอก หมายถึงต่างจังหวัด ห่างไกลจากกรุงเทพหลายร้อยกิโล อืมม์ ประมาณ 500 น่าจะได้ คุณนัทตี้ เชื่อไหมว่าผมมีความสุขมากกับ สังคม กับคน ที่นี่(ที่นั่น ของคุณ นัทตี้ -) ก็ปีละครั้ง ที่มีโอกาสกลับบ้านนอก คือผมเป็นคนบ้านนอกน่ะครับ ^__^.... กลับไปพบเพื่อนเก่าๆ แฟนเก่าๆ คนรักเก่าๆ เอ้อ แฟนที่คบกันมาตั้งแต่ ม.1 แต่งงานไปแล้ว ผมนั่งอาบน้ำสงกรานต์ด้วยความสุดบรรยาย แฮ่ะๆ ทำไมผมคิดช้าจังก็ไม่รู้ เสียดายก็เสียดาย แต่ยังมีเวลามาอ่านงานที่ถนนนะครับ จากคุณ : GTW - [ วันเถลิงศก (15) 22:18:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไหนๆก็คุยแล้ว คุยต่อเลย ผมหนีจากกรุงเทพตั้งแต่ 6 เม.ย. แล้วครับ ขับรถไปคนเดียว ตะลอนๆไปหาเพื่อน ก่อนกลับบ้านหาพ่อแม่ หาเพื่อนๆๆๆ วันแรกที่ไปถึงบ้านเก่า (ยังไม่ตายนะ) เพื่อนฝูง น้องนุ่ง พี่ป้าน้าอา ดีใจมาก ลากผมไปกินลาบเป็ด ลาบไก่ ก้อย ซกเล็ก (ผมคนกาฬสินธ์ อิอิ) ยังกับดาราเดินสาย ผมกับเพื่อนพากันเดินไปตามทุ่งนา ที่มีรวงข้าวโบกสบัด กำลังจะพร้อมเก็บเกี่ยว ภาพสวยมากครับ เพื่อนผมหมักสาโท(เหล้าสาโท)ไว้รอ ดื่มกันปางตาย กลับบ้านไม่ถูก แต่ที่น่าประทับใจ สาวบ้านนอกครับ น่ารักไปอีกแบบหนึ่ง นุ่งเสื้อยืด นุ่งซิ่น (ผ้าถุง) การศึกษาน้อย (บางคนจบ ม.3) แต่ดูน่ารักมาก  หน้าไม่แต่ง พูดเบาๆ ค่อนข้างขี้อาย และเจียมตัว ผมเห็นแล้วแทบไม่อยากกลับกรุงเทพเลย ฮ่ะๆๆ ช้างเผือกกลางไพร ไม่คิดว่าเป็นเพื่อนไม่เล่าให้ฟังนะนี่ ^__^... อากาศที่โน้นร้อน แต่ไม่เหมือนกรุงเทพ ยังมีเวลาหายใจกับลมเย็นๆๆ แถวบ้านผม 2 -3 ทุ่ม เขาก็นอนกันแล้วครับ เงียบสงบ เป็นความเงียบจริงๆ ทุกบ้านปิดไฟนอนหมด (มีผมเดินเล่นเป็นไอ้บ้าคนเดียว เพราะปรับตัวไม่ค่อยได้ในช่วงแรก แต่พักหลังชินครับ นอนแหลก) เอ้อ ว่าแล้วขอตัวไปทัวร์กับเพื่อนๆต่อครับ จากคุณ : GTW - [ วันเถลิงศก (15) 22:33:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ได้รับข้อความแล้วค่ะพี่ ขอบคุณนะคะ วันนั้นออกไปข้างนอก กลับสี่ทุ่มกว่าน่ะค่ะ พี่เป็นไงบ้างคะ ตัวเล็กเปิดเทอมยังคะ จากคุณ : รสา รสา - [ วันเถลิงศก (15) 22:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเหมียว ถ้าพระเวสสันดรจำแลง (ขอยืมใช้หน่อยนะคุณ สก็อตตี้)  ไม่มาชวนไปกินข้าวนอกบ้าน นางมัทรีไฮเทคของคุณบัวสีน้ำเงิน คงทิ้งแล้วล่ะค่ะ คือค่อนข้างรักความสบายและเห็นแก่กินซะด้วยสิ คุณกระวาน  เล่าเหลา คำนี้แปลว่าคนแก่ คนเฒ่า เป็นคำพูดในทำนองเหมือนกับมีความน้อยใจในตัวคนพูด หรือมีความหมายที่เป็นทำนองแบบดูหมิ่น หรือล้อเล่นก็ได้   เช่นไอ้เรามันเล่าเหลาแล้ว ใครจะมามอง หรือตาแปะข้างบ้านแก่เล่าเหลาแล้วยังไม่นึกถึงสังขาร ที่จริงมันเป็นคำที่สุภาพ แต่ไม่สุภาพ เพราะคนเอามาใช้กันในทำนองที่กล่าวมาข้างต้น เรียกว่าคำแสลงคงได้มั้ง อย่างคำว่าสามี เราอาจเรียกได้ว่า เล่ากง ก็ได้ ขอบคุณค่ะสำหรับคำชม คุณ aZtec อย่าเพิ่งเซ็ง ถ้าเหงาก็เขียนอะไรมาลงเล่น ๆ สิจะตามไปอ่านด้วย ที่จริงร้อนก็ยังดีกว่าหนาวนะ จะแนะวิธีให้ เสื้อคอกระเช้าตัวใหญ่ ๆ กางเกงขาสั้นขาบาน ๆ ชั้นในไม่ต้องนุ่ง หรือถ้าให้หรูหน่อยและมีบริเวณบ้าน ใส่ชุดว่ายน้ำนี่แหละอยู่บ้าน เอาสระน้ำเล็ก ๆ ตั้งไว้ที่สนาม โต๊ะวางกางร่ม เปิดเพลงเบา ๆ จิบค็อกเทลแต่ขอน้ำผลไม้ปริมาณเยอะหน่อย พอร้อนโดดลงไปนั่งในสระน้ำ เย็นตัวแล้วขึ้นมานอนฟังเพลง ว๊าวมี่ความสุขจะตาย ที่นี่เวลาร้อนก็ทำแบบนี้แหละ สามีนี่มีหน้าที่เสริฟไอศครีม ย่างหมูย่างอะไรต่อมิอะไรกินกัน เรานี้เย๊น เย็น แต่ชาวบ้านนี้ร้อนกันเป็นแถว  เราถือว่าให้รางวัลกับตัวเองค่ะความสุขอยู่ใกล้เค่นี้เอง (ทางนี้ไม่ถือ) คุณโคอาร่า ทั้งยกทั้งให้ทั้งไล่ก็ยังไม่ไปน่ะ ก็เลยจำใจต้องรับเลี้ยงดูทั้งพ่อทั้งลูก เนี่ยเป็นอย่างเงี้ย คุณธามาดา  สวัสดีค่ะและยินดีต้อนรับ ได้ผู้รู้จริงแล้ว บางทีหน้าจีนก็จริงแต่พูดจีนไม่ได้ก็ถมไป มีเพื่อนคนหนึ่งพ่อแม่เป็น่คนจีน พ่อคุณพูดได้แค่ เจี๊ยะ และก๊ะปั่ง เท่านั้น เวลาบอกให้ไปเจี๊ยะกะป้อ แทนพ่อคุณไม่รู้หรอกว่าแปลว่าอะไร น่าสงสาร น่าสงสาร คุณ GTW  ขอบคุณค่ะที่อาจารย์เล่าเรื่องเที่ยวสงกรานต์มาอาจารย์ทำไมไม่เขียนความสุขอันนั้นมาลงให้ใคร ๆ เขาอ่านด้วยล่ะคะ ขนาดเขียนมาแค่นี้ยังจินตนาการได้นะถึงความเป็นกันเองและความจริงใจที่ยังคงมีของชาวชนบท ถึงเวลามันจะผ่านมาเนิ่นนาน ดิฉันยังจำฝังใจได้ดีถึงน้ำใจชาวบ้านที่หลายครั้งดิฉันได้ประสพมา ตัวเองนั้นเมื่อก่อนก็เที่ยวหัวหกก้นขวิดเหมือนกัน ทั้งอิสาน และเหนือ ไปที่ไหนก็มีหนุ่มชาวบ้านอกหัก ไอ้เรามันคนขี้เล่น เฮฮา ด้วยมั้ง คนแรกเป็นครูหนุ่มโสดในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่จังหวัดสุรินทร์ น่ารักมากมาก ตอนนั้นไปออกค่าย น่าเสียดายที่เราติดต่อกันได้สักพักทางจดหมาย แต่ความผิดอยู่ที่ดิฉันเองที่ไม่ชอบเขียนตอบ จนพรากกันไป หลังจากนั้นก็ประทับใจในแดนอิสานเรื่อยมา ไปขลุกอยู่กับเพื่อนที่อุดร เดือนกว่า ขอนแก่นสองเดือนกว่า เคยไปนั่งผิงไฟเปิดเพลงหมอลำเต้นกันก็เคย เดินไปในหมู่บ้านก็ทักทายกัน   ไม่เฉพาะแต่อิสานเท่านั้น ทางเหนือก็แบบเดียวกัน ทางใต้ก็เช่นกัน เนี่ยถ้าอาจารย์ไม่เริ่มเล่าขึ้นมาก่อนละก้อ คงลืมบรรยากาศแบบนั้นแล้วเหมือนกัน มีความสุขจังค่ะ คุณรสา รสา  พี่และครอบครัวสบายดีค่ะ  ขอบคุณมาก เราพาลูกเที่ยววันอากาศดี ไปดูปลาโลมา ไปสวนสนุก ไปหลายที่แต่เช้าไปเย็นกลับ น้องน่าเปิดเทอมวันจันทร์ที่จะถึงค่ะ ถ้าว่าง ๆ ยังไงโทรมาคุยกับพี่บ้างได้นะ  พี่อยากโทรไปแต่เกรงใจน่ะ เพราะไม่รู้ว่าด็อกเตอร์จะเหนื่อยทำรายงานหรือเปล่า ไม่อยากโทรไปกวนตอนหลับ จากคุณ : นัทตี้ - [ 16 เม.ย. 47 01:19:03 A:62.167.113.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ๊ะๆ ตามมาฟังเรื่องพระเวสสันดรฉบับคุณนัทตี้กับเขาด้วยเหมือนกัน อ่านสนุกอ่านเพลินจนลืมเขียนของตัวเองไปเลยครับ สงกรานต์ปีนี้ก็เช่นเดียวกันกับทุกปีคือไม่ไปไหนทั้งสิ้น กบดาน จำศีล รอจนกว่าจะหายร้อน เดินห้างก็หนวกหู อึกทึกครึกโครม เข้าร้านกาแฟก็เปลืองตังค์ กินทีสามสี่แก้ว เรื่องของอาจารย์จีก็อ่านเพลินฮะ นึกภาพออกเลย ชัดที่สุดคือสาวน้อยนุ่งผ้าซิ่น เก็บภาพงามๆมาฝากด้วยนะขอรับ บ้านเกิดผมอยู่ไม่ไกล แปดริ้วนี่เอง จะกลับไปเมื่อไหร่ก็ย่อมได้ แต่น่าเสียดายตรงที่ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลยตรงบริเวณที่เคยเป็นบ้าน มันหายไปหมด ญาติเยิดไม่มีซักคน ป่วยการกลับ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 16 เม.ย. 47 02:25:05 ]

ความคิดเห็นที่ 20 วันนี้แล้วสิที่ต้องทำงาน  แต่พรุ่งนี้ก็ได้หยุดอีก อากาศร้อนๆ แบบแถวนี้ น่าถือไอศกรีมไปนั่งดูหนัง โดยใส่กางเกงขาสั้นแะเสื้อผ้าฝ้ายคอโปโล หรือเสื้อฮาวายลายดอกไม้ดอกโต บางๆ  นั่งตากแอร์ให้ชุ่มฉ่ำ แล้วค่อยออกมา เหล่สาวๆ ในห้าง   วันก่อนคุณนัทตี้ โทร.มาคุยจากสวิส ...ก้อได้แต่ฟังครับ เพราะ เล่นไม่เว้น ช่องไฟ ให้แทรกเลย    ดีใจมากที่ โทร.มาหา  ไม่คิดว่าจะโทร. จริงๆ นะ เนี่ย ตอน ที่ให้เบอร์ไป แต่ที่ไหนได้  ฮาาา.....คุยซะแบต มือถือ ผมหมดเลย ก้อหวังว่า ตอนกลับมาเมืองไทย อย่าลืมสัญญานะ จ๊ะ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง - [ 16 เม.ย. 47 03:59:11 A:202.129.13.196 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณอันโตนิโอ สวัสดีค่ะ คิดเหมือนกันเลย หรือว่าคนรุ่นเรานี่เป็นไม้ใกล้ฝั่งเข้าไปทุกที แถวบ้านเมื่อก่อนก็เป็นสวนเก่า  เดี๋ยวนี้มีบ้านคนขึ้นกันเต็ม ญาติทางแม่ยังมีเหลืออยู่ คือรู้กันว่าเป็นญาติเกี่ยวข้อง แต่อะไร ๆ มันเปลี่ยนกันไปหมด แม้แต่ใจคน คุณอยู่ที่แปดริ้ว ทำให้เรานึกถึงผู้ชายคนหนึ่งเราเรียกเขาว่า อาเชียร เมื่อก่อนเรายังเล็กกัน อาเชียรเป็นทหารเกณฑ์ที่พ่อเราเอามาอยู่ช่วยงานบ้านกับอาอีกคนชื่ออะไรจำไม่ได้แล้ว พวกเรารักอาเชียรมาก พ่อแม่ก็รักอาเชียร อยู่กันเหมือนครอบครัวเดียวกัน จำได้ว่าเมื่อตอนอาเชียรปลดพ่อให้สร้อยทองไปบาทหนึ่ง อาเชียรเคยมาหาพวกเราอยู่ครั้งหนึ่ง เนี่ยคุณเป็นคนแปดริ้วทำให้เรานึกถึงอาเชียรขึ้นมาได้ ไม่รู้ว่าแกจะยังอยู่หรือตายไปแล้ว  บางทีสิ่งที่เราลืมไปแล้วคนอื่นพูดขึ้นมาทำให้เรานึกได้ถึงสิ่งสวยงามในครั้งเยาว์วัย อย่างน้อยถึงไม่ได้เจอกันแต่ยังมีความระลึกถึงในความดี ความน่ารักของอาเชียรอยู่ในใจ แม้เพียงเสี้ยวขณะหนึ่ง คุณทำให้เราเกิดความอยากมีกระท่อมเล็ก ๆ แถวแม่น้ำบางปะกงแล้วสิ มีที่เหลือเผื่อเราบ้างไหม จากคุณ : นัทตี้ - [ 16 เม.ย. 47 16:10:01 A:62.167.47.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 แฮ่ๆๆ  นางมัทรียุคดีสะดวกสบายจริง กลับใจทันอีกตตะหาก  อิอิอิ จากคุณ : ต้นอ้อ - [ 16 เม.ย. 47 16:25:40 A:203.113.61.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณตานุ่น ฯ  แหมพี่เล่นแก้ร้อนแบบชาวเมื่องแท้ ๆ เลย  มันไม่อีโรติกเลยแฮะ ลองใส่ผ้าขาวม้าโดยไม่ใส่ชั้นในสิ ปล่อยให้ลมพัดเห็นวับ ๆ แวม ๆ บ้าง อย่าคิดว่าผู้หญิงน่ะไม่ชอบดูนะ เรายังชอบดูเลย แล้วเรื่องโทรศัพท์ที่เราโทรไปนั้น เราต้องใช้มันให้คุ้มค่า พี่จะมาหาว่าเราไม่เว้นช่องไฟให้เลยไม่ได้ เพราะพี่เล่นถามมา น้องก็ตอบไปไงล่ะ ตัวพี่เองก็ใช่ย่อยพูดเก่งเหมือนกันแหละ แต่เรื่องความเร็วพี่ยังต้องฝึกอีกมากนะ กว่าจะพูดจบประโยคเรางี้แทบหลับ แต่เรื่องความเร็วเรานี้มีมานานแล้ว จะทำอะไร คิดอะไร จับอะไร หรือแม้แต่พูด พวกฝรั่งเองยังงงว่ามันทำได้ไงวะ มันคิดได้ไงวะ หรือทำงานที่ไหนเจ้านายนี้ชมเปาะ อันไหนที่ให้คนอื่นทำแล้วทำไม่ได้หรือใช้เวลามากไม่ทัน ก็เรานี่แหละแพล็บเดียวเสร็จ แล้วออกมาดีซะด้วย เราถึงต้องเหนื่อยกว่าชาวบ้านเขา แต่เรื่องเงินเดือนเราได้มากกว่าพวกเขาอยู่แล้วแน่นอน มันเป็นความภูมิใจนะ เรื่องพูดก็เช่นกัน ฝรั่งที่พูดเร็ว ๆ เราก็ปรื๋อเหมือนกัน ไม่ติดไม่ขัด เราชอบใช้เวลาให้คุ้มค่า ยกเว้นตอนกุ๊กกิ๊กเท่านั้นที่เราใช้เวลาเปลือง มันประทับใจกว่ากันน่ะ ให้เวลาพี่ฝึกพูดอีก 2 เดือนเราได้ประลองกันแน่ ชอบไวน์หรือช็อคโกแล็ต เราจะเอาไปฝาก แต่ถ้าเจอแล้วห้ามโดดกอดนะ สามีไม่มีปัญหา แต่ลูกสาวนี่สิพันธุ์ดุ มันกระโดดกัดพี่แน่ ๆ จากคุณ : นัทตี้ - [ 16 เม.ย. 47 16:38:38 A:62.167.47.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณต้นอ้อ เหอะ ๆ สบายจนจะใส่กางเกงตัวเก่าไม่ได้แล้วค่ะ เรื่องกลับใจ นี่ก็เหมือนกัน กลับไวมากจนบางทีสามีเองยังตามไม่ทัน แต่มันก็ดีนะ ได้ฝึกสมองตัวเองด้วย จะได้ไม่กลายเป็นอัลไซเมอร์ เรียกว่าทำหนึ่งได้ถึงสองในเวลาเดียวกันไง จากคุณ : นัทตี้ - [ 16 เม.ย. 47 16:44:51 A:62.167.47.178 X: ]